Η Ωριμότης Ουσιώδης για Αύξησι

 1. Από ποιες ειδικές απόψεις είναι αναγκαία η πρόοδος προς την ωριμότητα;

ΟΤΑΝ εξετάζαμε στην προηγουμένη μελέτη μας (παρ. 9) τους διαφόρους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να κάνωμε πρόοδο προς την ωριμότητα, θα ενθυμήσθε ότι είπαμε πως υπήρχε και «ένα άλλο μέσον που πρόκειται ακόμη να αναφερθή». Ποιο είναι αυτό; Η ιερή υπηρεσία. Η επίτευξις προόδου σε πάρα πολλά θέματα περιλαμβάνει και θεωρία και πράξι. Τώρα επιθυμούμε να τονίσωμε την τελευταία, την πράξι, και ειδικά την ανάγκη αυξήσεως στην ποιότητα της υπηρεσίας μας. Με άλλα λόγια ν’ αυξήσουμε σε ανάπτυξι· διότι είναι δυνατόν να κάνωμε αύξησι και όμως να μην αναπτυσσώμεθα. Μερικές απόψεις τού ως άνω θέματός μας εφαρμόζονται στην οργάνωσι ως σύνολον, ή σε κάθε ομάδα του λαού του Θεού συλλογικώς. Αλλά πάντοτε έχομε στο νου την εφαρμογή και έκκλησι σε σας ατομικώς, είτε είσθε ένας παλαιός και τακτικός αναγνώστης της Σκοπιάς είτε ένας εντελώς νέος. Ναι, σε σας που κρατείτε και διαβάζετε αυτό το περιοδικό, θέλομε να μιλήσουμε σαν σε φίλο, πρόσωπον προς πρόσωπον.

 2. Κάτω από ποιες τρεις εξεικονίσεις εξετάζεται το θέμα;

² Παρατηρώντας στον λόγον του Θεού βρίσκομε ότι αυτό το θέμα καλύπτεται με τρεις κύριες εξεικονίσεις, ή εικονικές παραστάσεις, δηλαδή: (1) μια οικοδόμησι, είτε πόλεως είτε ναού, (2) με το ανθρώπινο σώμα, και (3) με τη φυσική ανάπτυξι από ένα σπόρο σε φυτό ή δένδρο, που φέρει καρπό. Δεν σκοπεύομε να τα πραγματευθούμε αυτά χωριστά με τη σειρά τους, αλλά μάλλον να δούμε πώς υπάρχουν μερικοί κοινοί παράγοντες που τονίζονται στο καθένα απ’ αυτά και να δούμε ποιοι είναι ζωτικής σπουδαιότητος.

ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ

 3. Με ποιόν σκοπόν υπ’ όψι οικοδομεί ο Θεός το ναό του και την πόλι του;

³ Ο πρώτος απ’ αυτούς τους κοινούς παράγοντας είναι ο σκοπός. Γιατί κάνει ο Θεός να οικοδομηθή ένας ναός, ή μια πόλις; Ο απόστολος Πέτρος απαντά σ’ αυτή την ερώτησι για μας. Αφού αναφέρει και το ναό που οικοδομείται από ζώντας λίθους, και επίσης παραθέτει μια περικοπή σχετική με την αγία πόλι Σιών, προχωρεί για να προσδιορίση την ταυτότητα των αληθινών πιστών που έχουν την ‘πολύτιμη εκτίμησι’ του γιατί εφέρθηκαν στην πόλι του Θεού και στον ναόν του Θεού, δηλαδή, για να είναι «λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως». Μην αποτύχετε όσον αφορά τον σκοπόν του Θεού σχετικά με σας. Μολονότι μπορεί να είσθε ο νεώτατος στην οικογένεια εκείνων που αφιερώθηκαν στον Ιεχωβά να πράξουν το θέλημά του, θέλομε να σας δούμε σαν ‘νεογέννητο βρέφος’ να «αυξηθήτε εις σωτηρίαν» (Κείμενον), να φθάσετε στην ωριμότητα, στην πληρότητα αυξήσεως και αναπτύξεως. Η δίπλευρη κυρία απαίτησις για την αύξησι αυτή εφαρμόζεται στην καρδιά και στο στόμα και εκφράζεται πολύ καθαρά ως εξής: «Με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν.»—1 Πέτρου 2:2, 7, 9· Ρωμαίους 10:10.

 4. Πώς ο σκοπός του Θεού για το λαό του εξεικονίζεται με την άμπελο;

⁴ Πάλι, γιατί κάνει ο Θεός να σπαρή σπόρος, ή να φυτευθή άμπελος ή δένδρα; Η απάντησις είναι η ίδια σε κάθε περίπτωσι—για να λάβη καρπό προς έπαινόν του. (Ησαΐας 61:3) Αυτός είναι ο σκοπός. Τα λόγια του Ιησού είναι κατ’ ευθείαν επάνω στο σημείο, χρησιμοποιούν δε την εξεικόνισι της αμπέλου: «Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό· και παν το φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, δια να φέρη πλειότερον καρπόν.» Μην κάμετε λάθος! Ο ουράνιος Πατήρ, ως ιδιοκτήτης και καλλιεργητής, αποβλέπει σε καρπόν και τον περιμένει, κατόπιν επιζητεί περισσότερον καρπόν· διότι ο Ιησούς είπε, «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.» (Ιωάννης 15:2, 8) Δηλαδή, ζητεί εξακολουθητική αύξησι ως αποτέλεσμα ωρίμου αναπτύξεως. Αυτό δεν είναι μια παράλογη προσδοκία, διότι ο Πατήρ φιλεύσπλαγχνα κάνει κάθε προμήθεια μέσου του λόγου Του, και μέσου της οργανώσεώς Του, και με τη βοήθεια του πνεύματός Του, για να επιτελεσθή αυτό. Μην καταλαμβάνεσθε από πανικό επειδή προσφάτως μόνο έχετε έλθει σε γνώσι αυτών των πραγμάτων. Ο Θεός δεν είναι ανυπόμονος. Είναι όπως ο γεωργός που «περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης, και μακροθυμεί δι’ αυτόν . . . Μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας.»—Ιάκωβος 5:7, 8.

 5, 6. (α) Τι είδους καρπό περιμένει και απαιτεί ο Ιεχωβά; (β) Αποκαλύπτεται στις Γραφές περαιτέρω απόψις καρποφορίας;

⁵ Αλλά, μπορεί να ρωτήσετε, ποιο είδος καρπού περιμένει και απαιτεί ο Ιεχωβά; Πολλά θρησκευτικά δόγματα, Χριστιανικά και μη Χριστιανικά, διδάσκουν ότι ενάρετη ζωή και ανάπτυξις χαρακτήρος, που αποδεικνύεται με υπομονή, ευγένεια κλπ. είναι ο καρπός της ευσεβούς αφοσιώσεως. Μην απατηθήτε. Ας δούμε πώς ο ίδιος ο Ιησούς απήντησε στο ερώτημα. Αφού μίλησε για την άμπελο, εξήγησε στους μαθητάς του (και σ’ εμάς) πώς τους είχε φέρει σε μια πολύ στενή σχέσι μαζί του ως φίλους και τους είχε διορίσει να «φέρουν καρπόν». Τελικά ορίζει με ακρίβεια τι σημαίνει να φέρουν καρπόν: «Αλλά και σεις [αφού λάβετε το πνεύμα] μαρτυρείτε.» Αργότερα το επεβεβαίωσε αυτό όταν είπε: «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες . . . έως εσχάτου της γης.» Σήμερα, αυτό σημαίνει τη μαρτυρία σχετικά με τον ενθρονισμένο Βασιλέα και τη βασιλεία του, όπως προείπε ο Ιησούς.—Ιωάννης 15:16, 27· Πράξεις 1:8· Ματθαίος 24:14.

⁶ Επιπρόσθετα και αχώριστα συνδεδεμένο με την επίδοσι μαρτυρίας είναι το αποτέλεσμα, δηλαδή, η αύξησις σε αριθμό εκείνων που ανταποκρίνονται και γίνονται επίσης μαθηταί. Αυτή είναι η όλη καρποφορία, η σύναξις πιστών στην οργάνωσι, όπως ακριβώς οι εδραιωμένοι πιστοί ήσαν ο καρπός των κόπων των αποστόλων.—2 Κορινθίους 3:1-3. Συμπαραβάλετέ το και με Πράξεις 1:8 και Ματθαίος 28:19.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ

 7. Πώς ο Ψαλμός 122 εξαίρει τη σπουδαιότητα της ενότητος και συνεργασίας;

⁷ Ο δεύτερος από τους κοινούς αυτούς παράγοντας είναι η ενότης και συνεργασία υπό την κεφαλήν. Αυτό είναι πάρα πολύ εμφατικό. Πάρτε την εικόνα της πόλεως του Θεού, της Σιών ή Ιερουσαλήμ, και ιδέτε τι έχει να πη ο Ψαλμός 122 σχετικά μ’ αυτήν. Είναι «πόλις συνηρμοσμένη ομού», «αληθινή πόλις συνηνωμένη όλη ως έν». (Ro) Επειδή βρίσκεται εκεί ο οίκος του Ιεχωβά, ο ναός, είναι το κέντρον της ενωμένης λατρείας. Είναι επίσης το κυβερνητικό κέντρον του όλου έθνους, με τον θρόνο της κρίσεως εκεί και του ανάσσοντος Βασιλέως. Δεν είναι μια σιωπηλή πόλις· αντηχεί από αίνο και δοξολογία. Ο λαός του Ιεχωβά συρρέει σ^’ αυτήν γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Αυτός είναι ο ισχυρός δεσμός που ενώνει όλους τους αληθινούς Ισραηλίτες, τόσο τους «αδελφούς» (τον πνευματικόν οίκον), όσο και τους «πλησίον» των, τους φίλους των (Ro), αναγκάζοντας όλους να ζητούν εξακολουθητικά την ειρήνη και την ευτυχία της και να προσεύχωνται γι’ αυτήν, γνωρίζοντας ότι θα «ευτυχώσιν οι αγαπώντες σε».

 8. Με ποιόν τρόπο ο Ψαλμός αυτός δίνει καθοδηγία για προσωπικά ζητήματα στη ζωή της ομάδος;

⁸ Τι μεγαλειώδη εικόνα δίνει ο Ψαλμός 122 της οργανώσεως της βασιλείας του Ιεχωβά υπό τον ανάσσοντα βασιλέα και κριτήν και ιερέα της, τον Χριστόν Ιησούν, και του λαού του Ιεχωβά που υπηρετεί υπό τη διεύθυνσί του! Βλέπετε τον εαυτό σας σ’ αυτή την εικόνα; Έχετε τα ίδια αισθήματα και την ίδια άποψι της ομάδος των μαρτύρων του Ιεχωβά με την οποία είσθε συνταυτισμένοι, τα οποία είχε και ο Δαβίδ για την αγαπημένη εκείνη πόλι; Ζητείτε να εκτελέσετε το μέρος σας στη διακήρυξι του ονόματος του Ιεχωβά με το πνεύμα της δοξολογίας, μην κάνοντας ποτέ τίποτε για να φθείρετε την ειρήνη και την ενότητα της ομάδος, αλλά πάντοτε ζητώντας την ευτυχία της και την αύξησί της; Ή—μολονότι βρίσκεσθε αρκετόν καιρό στην αλήθεια ώστε να γνωρίζετε καλύτερα τα πράγματα—κρατείτε μια άσβεστη μνησικακία εναντίον κάποιου στην ομάδα ο οποίος, στο απώτερο παρελθόν, σας έκαμε κάποια αδικία, που δεν ξεκαθαρίσθηκε ποτέ (ίσως λόγω του ότι πληγώθηκε η υπερηφάνεια και από τα δύο μέρη); Αν, ωστόσο, το πρόσωπο αυτό εξακολουθή να είναι μέλος της ομάδος, παρακολουθώντας τις συναθροίσεις και μετέχοντας στο έργο της μαρτυρίας, τότε, χάριν της ειρήνης και της ενότητος της ομάδος, πρέπει ειλικρινώς να δεχθήτε αυτό το πρόσωπο ως συνάδελφο μέλος. Αφήστε την κρίσι του στον Κύριο. Δεν ζητούμε να κάμετε ιδιαίτερο φίλο σας το άτομο αυτό, αλλά λέμε ότι πρέπει να μην υιοθετήσετε μια στάσι συνεχούς αποκοπής της προσωπικής επικοινωνίας μαζί του, εκτός αν η ομάς ως όλον το πράξη αυτό. Δεν είσθε και σεις ο ίδιος ένας παρ’ αξίαν δέκτης ελέους και μακροθυμίας; Η δική σας ευημερία και αύξησις σε ωριμότητα στην υπηρεσία και εύνοια του Ιεχωβά, εξαρτάται από την αγάπη σας γι’ αυτόν και την οργάνωσί του και τη διατήρησί σας πάντοτε μέσα στα όριά της.—Ψαλμός 122:6· Εβραίους 12:15· 1 Ιωάννου 4:7, 20, 21.

 9. Ποια σημεία σχετικά με τη Σιών τονίζονται στον Ψαλμό 48:12-14;

⁹ Δώστε επιμελή προσοχή στη Σιών. Παρατηρήστε πώς λειτουργεί, απορροφήστε το πνεύμα της, εκτιμήστε τη δύναμί της· πρώτα, για δικό σας όφελος ως μια βοήθεια για ωριμότητα στην ποιότητα της υπηρεσίας, και επίσης για να ενθουσιασθήτε και εξαρτισθήτε για να «διηγήσθε εις γενεάν μεταγενεστέραν».—Ψαλμός 48:12-14.

10. (α) Πώς παριστάνεται κατάλληλα η οργάνωσις εις Εφεσίους 4:11-16; (β) Στην εφαρμογή, ποιο είναι άξιο ειδικής μνείας;

¹⁰ Πάλι, πάρτε την εικόνα τον ανθρωπίνου σώματος, τη βάσι των παρατηρήσεων του Παύλου εις Εφεσίους 4:11-16. Μιλεί εκεί για την οργάνωσι που άρχισε σε νηπιότητα στην εποχή του και τώρα φθάνει στην ωριμότητά της, μεγαλωμένη, αλλά με τον ίδιον κεντρικόν πυρήνα που αποτελείται από τους Χριστιανούς εκείνους που είναι κεχρισμένοι με το πνεύμα του Θεού. Τι θαυμαστή εικόνα ενότητος και απρόσκοπτης συνεργασίας, την οποίαν εσχολιάσαμε προηγουμένως σ’ αυτές τις στήλες, μα που αξίζει επανάληψι! Πάρτε την απλή πράξι του φαγητού. Το μάτι βλέπει ένα εκλεκτό κομμάτι τροφής επάνω στο τραπέζι. Εκτείνεται ο βραχίων, οδηγώντας το χέρι αλάνθαστα, τα δάκτυλα με λεπτότητα πιάνουν αυτό το κομμάτι χωρίς να το χαλάσουν, επανέρχεται ο πήχυς της χειρός σαν ένας λεπτά ισορροπημένος γερανός που λειτουργεί από τον αγκώνα, και κατόπιν, στο χρονικό ακριβώς σημείο που χρειάζεται, το στόμα ανοίγει και είναι το κέντρον του στόχου κάθε φορά! Έτσι ακριβώς εργάζεται η οργάνωσις σαν ένα σύνολο. Εργάζεται έτσι και η ομάς σας; Ποιο είναι το μυστικό; Ο απόστολος απαντά: «Παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον δια πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους, κάμνει την αύξησιν του σώματος, προς οικοδομήν εαυτού, εν αγάπη.» (Εφεσίους 4:16) Μην ανησυχείτε πώς συναρμολογούνται άλλα μέρη του σώματος και ποιες οδηγίες τους δίδονται. Αυτό είναι έργον της κεφαλής. Η ευθύνη σας είναι να εκτιμήσετε τη δική σας θέσι, τον δικό σας διορισμό στην τοπική ομάδα, ή οίκον Μπέθελ, ή ιεραποστολικόν οίκον. Ακόμη και εκείνοι που είναι φυσικώς απομονωμένοι, ή πίσω από κάποιο «σιδηρούν παραπέτασμα», αποτελούν επίσης μέρος της οργανώσεως, συνδεδεμένοι με αοράτους, ή ίσως υπογείους, «αρμούς και συνδέσμους».—Κολοσσαείς 2:19.

11. Για ποιες πρακτικές απόψεις πρέπει να ερωτήσουμε τον εαυτό μας, βασιζόμενοι σ’ αυτή την εξεικόνισι;

¹¹ Είτε είναι ένας μικρός «αρμός» στο τοπικό «σώμα», όπως ένας διωρισμένος υπηρέτης ή οδηγός ομίλου (σαρ, πρωτεύων ή «άρχων»), είτε δεν έχει καμμιά ειδική ευθύνη, εν τούτοις «έν έκαστον μέρος» έχει τη λειτουργία του. Στο ανθρώπινο σώμα, κάθε μέλος, κάθε κύτταρο, έχει να εκτελέση το μέρος του για την απρόσκοπτη λειτουργία και αύξησι του σώματος, όχι μόνο για να λάβη τροφή και κατεύθυνσι, αλλά και για να διαβιβάση και προμηθεύση κάτι προς όφελος των συντροφικών του μελών. Πώς παρουσιάζεσθε απ’ αυτή την άποψι; Λαμβάνετε συνεχώς, αλλά ουδέποτε διαβιβάζετε; Πάντοτε έχετε ανάγκη να βοηθήσθε στο έργο της μαρτυρίας, και ποτέ δεν προοδεύετε αρκετά ώστε να βοηθήσετε κάποιον άλλον να δη πώς να το πράττη; (Εβραίους 5:12) Έχετε πέσει σε μια στατική συνήθεια να παρακολουθήτε τακτικά τις συναθροίσεις, αλλά να μην ανοίγετε ποτέ το στόμα σας, αν και είσθε αρκετά ικανός γι’ αυτό; Ή είσθε ένα ζωντανό μέλος, ζητώντας πάντοτε να προοδεύετε με το να κάνετε τουλάχιστον κάτι για να συμβάλετε στην πρόοδο και σταθερή αύξησι εκείνων με τους οποίους είσθε συνταυτισμένος; Αυτό σημαίνει ότι περιπατείτε εύτακτα στην προοδευτική πορεία που περιεγράφη για το σώμα υπό την διεύθυνσι της κεφαλής του, του Χριστού Ιησού, ο οποίος υποστηρίζει όλες τις κανονικές του ενέργειες.

12. Με ποιο πρότυπον και πνεύμα αυξάνει η οργάνωσις; και πώς πρέπει αυτό να μας επηρεάση;

¹² Σημειώστε επίσης το πνεύμα με το οποίο αυτό πρέπει να γίνεται. «Εν αγάπη ας αυξήσωμεν κατά πάντα», (NW), με ανιδιοτελή αφοσίωσι και αδιάρρηκτη προσκόλλησι στην οργάνωσι, διότι αυτή είναι του Κυρίου. Δεν είναι μια ανθρώπινη οργάνωσις. Είναι πνευματική, ‘έν σώμα και έν πνεύμα,’ και πρέπει να βλέπετε σύμφωνα μ’ αυτό την όλη διάταξι κι εκείνους που βρίσκονται σ’ αυτήν. Μη βλέπετε τους αδελφούς σας «κατά σάρκα». Αυτό οδηγεί μόνο σε θλίψι. Θα είσθε μεροληπτικοί, ευνοώντας και περιορίζοντας την επικοινωνία σας σ’ εκείνους που σας ελκύουν, και αγνοώντας και έτοιμοι να επικρίνετε τους άλλους. Χάριν της ενότητος του σώματος, υποτάξατε την προσωπική άποψι στην άποψι της οργανώσεως με το πνεύμα της βαθιάς εκτιμήσεως του μεγάλου προνομίου της συνεργασίας μαζί της. Πλατύνατε, λοιπόν, την καρδιά σας, και ευρύνατε τη γνωριμία σας με τους αδελφούς σας, καθώς ο Παύλος είχε να πη στους Κορινθίους.—Εφεσίους 4:3, 4, 15· 2 Κορινθίους 5:16· 6:11-13.

13. Ποια ιδιαίτερη ανάγκη τονίζουν οι προηγούμενες εξεικονίσεις;

¹³ Θέλετε μήπως ν’ αυξήσετε σε ωριμότητα και ν’ αναπτυχθήτε στην ποιότητα της υπηρεσίας σας; Είμεθα βέβαιοι ότι θέλετε. Δεν μπορείτε, λοιπόν, να δήτε, από αυτές τις δύο Γραφικές εξεικονίσεις της πόλεως και του ανθρωπίνου σώματος, πόσο ζωτικά σπουδαίο είναι να εκτιμήσετε την οργάνωσι του Κυρίου, τι αυτή σημαίνει και πώς εργάζεται; Και να την εκτιμήσετε όχι μόνο στη θεωρία, αλλά και στην πράξι, με το να ζήτε σύμφωνα με τους κανόνας της και να συμμετέχετε στη δράσι της; Ο Βασιλεύς και Κεφαλή, Ιησούς Χριστός, παρέχει όλη την αναγκαία βοήθεια για την αύξησί μας σε ωριμότητα στην υπηρεσία της Βασιλείας, αλλά μπορούμε να αντλούμε από την πηγή αυτής της αναγκαίας βοηθείας μόνο με το να μένωμε σε στενή ενότητα με τη θεοκρατική οργάνωσι που οικοδομείται υπ’ αυτόν.

14, 15. (α) Υπάρχει μια ειδική διακονία εκτός από την επίδοσι μαρτυρίας, και πώς μπορεί να εκπληρωθή; (β) Τι σημαίνει αυτό στην πράξι;

¹⁴ Κατά το έτος αυτό δίδεται μεγάλη προσοχή στην ανάγκη αυξήσεως σε ωριμότητα στην ιερή υπηρεσία, στην «τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας», προς όφελος εκείνων που είναι νέοι στην αλήθεια, καθώς και άλλων πολύ παλαιοτέρων στην αλήθεια, οι οποίοι όμως χρειάζονται οπωσδήποτε πολλή βοήθεια, εκτός των πολλών που μόλις τώρα αρχίζουν να δείχνουν ενδιαφέρον. Είναι ένα μεγάλο προνόμιο το να συμμετέχη κανείς στο έργο της μαρτυρίας, ακόμη περισσότερο το να έχη μερίδα στο διακονικό έργο της υποβοηθήσεως άλλων να εκπαιδευθούν. Επωφεληθήτε, λοιπόν, πλήρως από κάθε διευθέτησι που γίνεται από την Εταιρία Σκοπιά, το ορατό όργανο που χρησιμοποιείται από την οργάνωσι, σε όλα τα διάφορα είδη συναθροίσεων που προμηθεύονται γι’ αυτό, επίσης στις διάφορες εκδόσεις της, εκτός από το χέρι βοηθείας που τείνεται από τους πολλούς διωρισμένους υπηρέτας της για την υποβοήθησι μ’ ένα πρακτικό τρόπο της πραγματικής υπηρεσίας του αγρού. Μ’ αυτό τον τρόπο, όχι μόνο θα εδραιωθήτε στερεά ως ένας τακτικός και ζηλωτής διαγγελεύς του αγγέλματος της βασιλείας, αλλά, σαν την ίδια την οργάνωσι, θα κάμετε συνεχή πρόοδο προς την πληρότητα της αυξήσεως που ανήκει στην ωριμότητα.—Εφεσίους 4:12.

¹⁵ Αυτό σημαίνει, στην πράξι, όχι μόνο το να κάμωμε αύξησι στην ποσότητα του χρόνου που δαπανάται στο έργο της μαρτυρίας, με το να διαθέτωμε εκεί περισσότερες ώρες, αλλά το να προσπαθούμε περισσότερο σ’ αυτές τις ώρες να βελτιώσωμε την ποιότητα της υπηρεσίας. Σημαίνει να δώσωμε μια πιο αποτελεσματική, εκφραστική μαρτυρία, σύμφωνα με τις διαφορετικές ανάγκες κάθε ατόμου. Αυτό απαιτεί ωριμότητα διακρίσεως από μέρους του μάρτυρος ατομικώς, αλλά είναι πιο ευάρεστο ενώπιον του Ιεχωβά και πολύ πιο υποβοηθητικό στον ακροατή, πιθανώς ένα από τα «άλλα πρόβατα». Εκτός τούτου, θα βρήτε το έργο πιο ενδιαφέρον και καρποφόρο, και θα γίνετε «στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω».—1 Κορινθίους 15:58.

16. Το γεγονός ενός μόνο «σπέρματος», ενός σώματος, μιας αμπέλου, μιας πόλεως, ποια ζωτική προειδοποίησι μας κάνει να κατανοήσουμε;

¹⁶ «Ας μη σας στερήση μηδείς» αποσπώντας την προσοχή σας και την αφοσίωσι και την υπηρεσία σας από τη μία οργάνωσι. Ο Παύλος χρειάσθηκε να δώση έντονη προειδοποίησι στις ημέρες του σχετικά με τούτο. (1 Κορινθίους 1:10-13) Καθώς υποστηρίζει εις Γαλάτας 3:16, 29, υπάρχει μόνο ένα ‘σπέρμα, όστις είναι ο Χριστός’, περιλαμβανομένων κι εκείνων υπ’ αυτόν που ‘είναι του Χριστού’, μετέχοντας στην ίδια ουράνια ελπίδα· μέλη δε της τάξεως αυτής αποτελούν σήμερα το ορατό κυβερνών σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ναι, υπάρχει το ένα μόνο πνευματικό «σώμα» του Χριστού, η μία μόνο αληθινή άμπελος, το ένα μόνο όρος Σιών, που συλλαμβάνει και αντανακλά τη δόξα του Ιεχωβά. Αυτό σημαίνει το ένα μόνο «στράτευμα» που ευαγγελίζεται ευπρόσδεκτα τον λόγον που εδόθη από τον Κύριον, όπως προελέχθη στον Ψαλμό 68:11. Αυτοί επίσης χαίρουν να βλέπουν πώς εκπληρώνεται ο εμπνευσμένος λόγος του εδαφίου 6 αυτού του Ψαλμού: «Ο Θεός κατοικίζει εις οικογένειαν τους μεμονωμένους· εξάγει τους δεσμίους εις αφθονίαν· οι δε αποστάται κατοικούσιν εν γη ανύδρω.» Εξασκήστε, λοιπόν, ώριμη διάκρισι και μην απατάσθε από οποιονδήποτε που ‘ματαίως φυσιούται υπό του νοός της σαρκός αυτού’. Αλλά, με χαρούμενη και πρόθυμη συνεργασία με το σώμα του αφωσιωμένου λαού του, εξακολουθήστε να ‘αυξάνετε κατά την αύξησιν του Θεού’, ‘κρατούντες την κεφαλήν,’ διότι «χωρίς εμού», είπε ο Ιησούς, «δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.»—Κολοσσαείς 2:18, 19· Ιωάννης 15:5.

ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ

17, 18. Με ποιους τρόπους η προφητεία του Ησαΐα δίδει προεξέχουσα θέσι στην αύξησι της Σιών και παρέχει ενθάρρυνσι εν σχέσει με αυτήν;

¹⁷ Ο τρίτος και τελικός κοινός παράγων για εξέτασι είναι η αύξησις και ανάπτυξις, που έχει ήδη θιγή σε κάποιο βαθμό. Η αύξησις είναι ένα από τα μεγαλειώδη θέματα της Βίβλου, από τη Γένεσι, κεφάλαιο πρώτο, και εφεξής. Ας το κυττάξωμε για μια στιγμή από την άποψι της Σιών.

¹⁸ Αρχίζομε με την προφητεία του Ησαΐα που διακηρύττει ότι από τον καιρό που το φορτίο της κυβερνήσεως του Νέου Κόσμου τίθεται επάνω στον ώμο του Άρχοντος της Ειρήνης, ενθρονισμένου στην ουράνια Σιών κατά το 1914 (μ.Χ.), «εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος». Περαιτέρω, ολόκληρο το έθνος του λαού του Ιεχωβά συμμετέχει σ’ αυτή την αύξησι: «Επολυπλασίασας το έθνος, ηύξησας εις αυτό την χαράν.» Προλέγεται επίσης ότι όταν η Σιών αποκαθίσταται στην εύνοια του Θεού, αυτός κάνει μια διαθήκη και υπόσχεται ότι θα εφοδιάση αυτή την οργάνωσι της βασιλείας με όλη τη ζωτική εξάρτυσι που χρειάζεται: «Το πνεύμα μου το επί σε, και οι λόγοι μου τους οποίους έθεσα εν τω στόματί σου, δεν θέλουσι λείψει . . . από του νυν και έως αιώνος.» Με ποιο αποτέλεσμα; Η δόξα του Ιεχωβά φαίνεται επάνω στην οργάνωσί του σαν τις πρώτες αυγινές ακτίνες του ήλιου και αντανακλάται λαμπρά από αυτή την πόλι που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου. Αυτό ελκύει την προσοχή όλων όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη και, όπως το παρατηρούμε τώρα, έρχονται συρρέοντας σ’ αυτήν σαν ένα νέφος από περιστέρια που επιστρέφουν στις κατοικίες των. Λέγεται στη Σιών: «Ύψωσον κύκλω τους οφθαλμούς σου, και ιδέ· πάντες ούτοι συναθροίζονται, έρχονται προς σε· . . . Τότε θέλεις ιδεί, και χαρή, και η καρδία σου θέλει εκπλαγή και πλατυνθή.»—Ησαΐας 9:3, 6, 7· 59:21· 60:1, 4, 5, 8.

19, 20. Ποια χαρακτηριστικά εφανέρωσαν την αύξησι της πρώτης εκκλησίας, και πώς πρέπει να μας επηρεάση αυτό;

¹⁹ Η αρχική και μικρογραφική εκπλήρωσις πολλών από τις προφητείες αυτές στις ημέρες της πρώτης εκκλησίας είναι ένα διεγερτικό που παρακινεί σε πίστι και προσδοκία αυτών των ημερών της μεγαλύτερης και τελικής εκπληρώσεως. Ιδέτε το αιφνίδιο πήδημα στη ζωή και στη δράσι που εδοκίμασε η μικρή εκείνη ομάς των 120 περίπου στην Ιερουσαλήμ, αφού έλαβε τη ζωτική εξάρτυσι του αγίου πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Τρεις χιλιάδες την πρώτη ημέρα! Λίγο κατόπιν «έγεινεν ο αριθμός των ανδρών ως πέντε χιλιάδες». Λίγο αργότερα: «Προσετίθεντο μάλλον πιστεύοντες εις τον Κύριον, πλήθη ανδρών τε και γυναικών.» Πώς οι καρδιές των θα επλατύνθησαν αναμφιβόλως από ευγνωμοσύνη! Ακόμη καλύτερα: «Ο λόγος του Θεού ηύξανε [αύξησις εξαρτύσεως], και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα· και [σκεφθήτε το!] πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν.» Πόσο οι καρδιές των πρέπει να επάλλοντο από διέγερσι! Το ίδιο δεν θα συνέβαινε και με σας αν εβλέπατε μια σειρά ιερέων να κάθωνται στο πίσω μέρος της Αιθούσης Βασιλείας, ανταποκρινόμενοι στην αλήθεια; Δεν μετρούσαν την αύξησί των με μηνιαίες εκθέσεις, αλλά: «Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι εστερεούντο εις την πίστιν [αυξάνοντας σε ωριμότητα] και ηυξάνοντο τον αριθμόν καθ’ ημέραν.»—Πράξεις 2:41· 4:4· 5:14· 6:7· 16:5.

²⁰ Γνωρίζομε, όπως δείχνουν οι Πράξεις, κεφάλαιο 8, ότι ο διωγμός εχρησίμευε μόνο για να φέρη αύξησι σε μια ακόμη ευρύτερη κλίμακα· αλλ’ αυτό δεν δικαιολογεί τη γνώμη που εκφράζεται μερικές φορές με ευφράδεια, ότι η βίαιη εναντίωσις είναι απαραίτητη για την αύξησι. Διαβάστε μόνοι σας το ιστορικό εις Πράξεις 9:31.

21. Υπάρχει μια αξιοσημείωτη διάκρισις μεταξύ αναπτύξεως και αυξήσεως;

²¹ Δεν έχομε με κανένα τρόπο εξαντλήσει το θέμα· αλλά, καθώς πλησιάζομε στο τέλος αυτής της σειράς των άρθρων, υπάρχουν μερικά τελικά σημεία που επιθυμούμε να θίξωμε. Όπως είδαμε προ ολίγου, η εικόνα που περιεγράφη από την προφητεία τη σχετική με τη Σιών, εξεικονίζει καλά αύξησι σε αριθμούς. Η εξεικόνισις του ανθρωπίνου σώματος, εν τούτοις, είναι μια εικόνα αυξήσεως σε ωριμότητα, μάλλον παρά αριθμητικής αυξήσεως. Ένας πλήρως ανεπτυγμένος άνθρωπος έχει μόνο δέκα δάκτυλα των χεριών και δέκα των ποδιών, το ίδιο όπως κι ένα νήπιο. Έχουν αναπτυχθή, ή μεγαλώσει· αυτό είν’ όλο. Αλλά αυτή η αύξησις σε ωριμότητα είναι εκείνο που έχομε επάνω απ’ όλα στο νου, διότι αισθανόμεθα ότι αποτελεί τη μεγίστη ανάγκη ακριβώς τώρα καθώς εξετάζομε την κατάστασι σε όλο τον κόσμο. Από ποιες απόψεις; (Αναγνώστα, συ ατομικώς, λαμβάνεις υπό σημείωσιν αυτά σημεία για να δης πώς εφαρμόζονται στον εαυτό σου;)

22. Ποια ειδική ανάγκη γίνεται αισθητή σήμερα εν σχέσει (1) με τη μελέτη; (2) με τις συναθροίσεις και (3) με το έργο της μαρτυρίας;

²² Αισθανόμεθα ότι υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί, που φαίνεται να είναι ικανοποιημένοι με το να βρίσκωνται απλώς στην αλήθεια, χαίροντας για την παρηγορία και την ελπίδα που αυτή φέρνει και για τη συναναστροφή τους με την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Ναι, είναι πράγματι σαν να ζη κανείς σ’ έναν άλλο κόσμο. Σε όλους αυτούς λέμε ότι υπάρχει ανάγκη τριών πραγμάτων: (1) Όχι μόνο να διαβάζουν το περιοδικό αυτό καθώς και άλλες εκδόσεις της Εταιρίας, αλλά να επιδοθούν σε μια επιμελή μελέτη των Γραφών με τη βοήθειά τους. Άλλως τε, αυτός είναι ο κύριος σκοπός των και ειδικώς ο σκοπός του περιοδικού αυτού. (2) Όχι μόνο να παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις (και οι εκθέσεις δείχνουν ότι μερικοί δεν το πράττουν αυτό, ακόμη και όταν είναι εύκολα δυνατόν), αλλά να ερωτήσουν τον εαυτό τους, Ποια πρακτική συμβολή παρέχω σ’ αυτές τις συναθροίσεις για να βοηθήσω και τον εαυτό μου και τους άλλους να οικοδομηθούν σε γνώσι και κατανόησι και να διεγείρω εκτίμησι ως το σημείο τού να αναληφθή ενέργεια και να συμβάλω στην εκπαίδευσι για διακονικό έργο; (3) Όχι μόνο να ενασχολούνται στο έργο της μαρτυρίας τόσο μόνο όσο είναι αρκετό για να αναγνωρισθούν ως διαγγελείς της Βασιλείας, σιωπηλοί ίσως μάρτυρες με περιοδικά ή φυλλάδια· αλλά να ερωτήσουν τον εαυτό τους, βοηθώ τον εαυτό μου και άλλους να προοδεύσουν στο έργο του Κυρίου; Όχι απλώς λέγοντας όταν τα αποτελέσματα υστερούν, Ά, έκαμα το καλύτερο που μπορούσα· αλλά ερωτώντας, Πώς μπορώ να βελτιώσω την ποιότητα, της υπηρεσίας μου; Είμαι άρα γε τόσο ισχυρός στην πίστι και ωθούμαι τόσο από εκτίμησι ώστε να είμαι αποφασισμένος να εμμείνω στο έργο μέσα στο δύσκολες και εύκολες περιστάσεις και «να διακηρύξω το ευαγγέλιον της χάριτος του Θεού»;—Πράξεις 20:24. Βλέπε επίσης 1 Κορινθίους 9:24-27 και 1 Τιμόθεον 4:16.

23. Είναι η πνευματική αύξησις με οποιαδήποτε έννοια αυτόματη, ή μπορεί να γίνη με εξαναγκασμό;

²³ Κατανοήστε καθαρά τούτο. Η πνευματική αύξησις δεν είναι αυτόματη. Δεν μπορεί να θεωρηθή ως δεδομένον ότι η αύξησις της γνώσεως θα οδηγήση σε αύξησι ζήλου και ικανότητος στην ιερή υπηρεσία. Υπάρχουν πάρα πολλές ενάντιες επιρροές και μέσα στην ατελή σάρκα και απ’ έξω. Δεν μοιάζει με τη φυσική αύξησι, η οποία κατά το πλείστον λαμβάνει χώραν χωρίς συνειδητή προσπάθεια. Ούτε μπορούμε εμείς να σας κάμωμε να αυξηθήτε σε ωριμότητα. Δεν μπορείτε ακόμη ούτε να κάμετε τον εαυτό σας να αυξήση. Ο Θεός είναι «ο αυξάνων», και, κυττάζοντας στον εαυτό μας, είμεθα υποχρεωμένοι να παραδεχθούμε ‘πώς ακριβώς, δεν γνωρίζομε.’ (1 Κορινθίους 3:5-9· Μάρκος 4:27, NW) Δεν οφείλεται ασφαλώς σε κάποια ιδιαίτερη ικανότητα που μπορούμε να αξιώσωμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχομε μέρος σ’ αυτήν. Έχομε, και μάλιστα ένα ζωτικό μέρος, όπως ήδη εξετάσαμε. Χρειαζόμεθα υπομονή, αποφασιστικότητα και ενθάρρυνσι. Και σε περίπτωσι που οποιοσδήποτε αισθάνεται ότι αυτή η εξακολουθητική προτροπή για αύξησι και πρόοδο δύσκολα δικαιολογείται και δείχνει μια ανήσυχη διάθεσι που δεν ικανοποιείται ποτέ, ας εξετάσουμε την τελική μας εξεικόνισι. Βασίζεται στη Γραφή.

«ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΑΥΤΩ»

24, 25. (α) Στο ιστορικό της δημιουργίας πώς η αύξησις παίρνει προεξέχουσα θέσι; (β) Ποιες έξοχες διατάξεις φανερώνουν την προμήθεια που έγινε για αύξησι;

²⁴ Στραφήτε στη Γένεσι, κεφάλαιο πρώτο. Διαβάζομε στο εδάφιο 11 ότι για την τρίτη δημιουργική ημέρα ο Θεός είπε: «Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον,» και άλλες μορφές βλαστήσεως, φυτική ζωή και δένδρα· αλλά σημειώστε την έκφρασι: «Του οποίου το σπέρμα είναι εν αυτώ.» (Μετ. Βασ. Ιακ.) Κατόπιν μιλεί για τη δημιουργία υψηλοτέρων μορφών ζωής, και τελικά για την αποκορυφωτική πράξι της δημιουργίας του ανθρώπου κατ’ εικόνα Θεού, στις περιπτώσεις δε αυτές διαβάζομε: «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε [γεννήσατε αφθόνως], και γεμίσατε την γην.» «Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού, ήσαν καλά λίαν.»—Γένεσις 1:11, 20, 22, 28, 31.

²⁵ Τι απόλαυσις και ευχαρίστησις πρέπει να είναι το να δημιουργήση πραγματικά κανείς κάτι! (Πολύ ανώτερο από τις προσπάθειες του ανθρώπου να κάνη βελτιώσεις επάνω σ’ ένα προηγούμενο σχέδιο, ή πρότυπο, και να το αποκαλή αυτό «δημιουργία».) Ο Θεός μπορούσε, φυσικά, να έχη επιφυλάξει για τον εαυτό του το δικαίωμα και το προνόμιο να δημιουργήση απ’ ευθείας κάθε ζωντανό πλάσμα. Αντί τούτου, όμως, έδωσε αρχή στην εξόχου επινοήσεως και θαυμαστή εκείνη διάταξι της διαιρέσεως κάθε είδους σε άρρεν και θήλυ, με την οποία τα ίδια τα πλάσματα θα είχαν την ανέκφραστη χαρά ν’ αναπαράγουν το καθένα το είδος του, υπακούοντας στους νόμους λειτουργίας που ετέθησαν από τον δημιουργό τους. Νόμους, ατελείωτης ποικιλίας, αλλά οι οποίοι προσαρμόζονται σε γενικές σταθερές αρχές, ακόμη ως το σημείο της εμφυτεύσεως ζωής. (Αυτό είναι ασφαλώς ένα από τα πιο απλά, συντριπτικά επιχειρήματα εναντίον της θεωρίας της εξελίξεως, διότι πώς μπορεί η σύλληψις ενός τέτοιου επινοήματος και προμηθείας να αποδοθή σε άλλον εκτός από ένα αριστοτέχνην νουν μεγαλοφυούς προθέσεως και νοήσεως.) Ποιο ήταν το μυστικό της διατάξεως; Βρίσκεται στα λόγια αυτά: «Του οποίου το σπέρμα είναι εν αυτώ.» Για τούτο υπάρχει, όχι μόνο η ισχυρή επιθυμία, αλλά και η ανήσυχη παρόρμησις, εμφυτευμένη από τον Θεό στο πλάσμα, να αυξάνη και να πληθύνεται. Ο Θεός έκαμε μόνο τη μία έναρξι, το ένα φύτευμα, σε κάθε περίπτωσι, κατόπιν έδωσε τη διαταγή να αυξάνωνται και να πληθύνωνται και να γεννήσουν με αφθονία. Με αφθονία; «Με γονιμότητα» φαίνεται ότι θα ήταν η καλύτερη έκφρασις, αν έχωμε υπ’ όψι την προμήθεια που έγινε σε κάθε σχεδόν περίπτωσι.

26. Σε μια οποιαδήποτε εδαφική έκτασι, πώς μπορεί να καθορισθή για ποιο κέντρον ή κοινότητα μπορεί ορθώς να λεχθή: «Του οποίου το σπέρμα είναι εν αυτώ»;

²⁶ Ιδέτε πώς αυτό εφαρμόζεται σαν μια κατάλληλη εξεικόνισις για την ενθάρρυνσί μας. Η μεγάλη πλειονότης των αναγνωστών μας είναι συνταυτισμένοι με κάποια ομάδα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Έχετε τον τόπο της συναθροίσεώς σας σε μια Αίθουσα Βασιλείας ή σ’ ένα ιεραποστολικόν οίκον ή σ’ ένα ιδιωτικό σπίτι και έχετε συνήθως κάπου κρεμασμένον ένα χάρτη της εδαφικής εκτάσεως για την οποία είναι υπεύθυνη η ομάς σας. Οραματισθήτε αυτή την έκτασι, είτε είναι τομεύς πόλεως, είτε αγροτικός τομεύς, είτε ανάμικτος. Μπορεί να είναι σε μια χώρα όπου σχεδόν κάθε σπίτι έχει τη Γραφή, και σχεδόν ασφαλώς θα υπάρχη ένας αριθμός θρησκευτικών κτιρίων, όπου θα βρίσκεται είτε η Γραφή, είτε άλλα ιερά συγγράμματα. Αλλά μπορεί να λεχθή για οποιοδήποτε από αυτά τα σπίτια ή τα θρησκευτικά κέντρα: «Του οποίου το σπέρμα είναι εν αυτώ»; Γνωρίζετε πολύ καλά ότι η κατοχή της Βίβλου και μόνο, με κανέναν τρόπο δεν δείχνει ότι το σπέρμα της αληθείας, το ζωοπάροχο άγγελμα, βρήκε εγκατάστασι και φύτρωσε και ανεβλάστησε σ’ αυτόν τον θρησκευτικόν οίκο ή την κοινότητα. Αντιμετωπίζοντας τα γεγονότα, και χωρίς καμμιά έπαρσι, πρέπει να καταλάβετε ότι σε όλη αυτή την έκτασι, όμοια μ’ εκείνο που αναγράφει η Γένεσις, υπάρχει μόνο η μία φυτεία της οργανώσεως του Ιεχωβά που εκπροσωπείται στην ομάδα σας—ομάδα μαρτύρων του Ιεχωβά—οσοδήποτε μικρή κι αν είναι. Τι ανεκτίμητο προνόμιο να είναι κανείς συνταυτισμένος με αυτή την ομάδα για την οποία και μόνη σε όλη αυτή την περιοχή μπορεί να λεχθή αληθινά: «Του οποίου το σπέρμα είναι εν αυτώ»!

27. Πώς η εξεικόνισις αυτή μας κάνει να κατανοήσωμε τη μεγάλη μας και χαρωπή ευθύνη;

²⁷ Βέβαια, ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει τις καρδιές εκείνων που κλίνουν προς τη δικαιοσύνη, θα μπορούσε εύκολα να επιφυλάξη για τον εαυτό του το δικαίωμα και το προνόμιο να δημιουργήση απ’ ευθείας, ή να διεγείρη, όλο το ενδιαφέρον των καλής θελήσεως ατόμων, αποκαλύπτοντας σ’ αυτά κάποια γνώσι της αληθείας, και οδηγώντας τα στην οργάνωσί του. Αντί τούτου, όμως, έχει δώσει σ’ εσάς, συλλογικώς και ατομικώς (ναι, σ’ εσάς, που κρατείτε και διαβάζετε αυτό το περιοδικό), την ευθύνη και την ανέκφραστη χαρά να γίνετε δραστήριοι και να πάτε σ’ αυτή την περιοχή κατ’ επανάληψιν, αναζητώντας καρδιές όπου το «σπέρμα» μπορεί να φυτευθή. Κατόπιν, να επανεπισκεφθήτε επανειλημένως τα άτομα αυτά και να κάμετε ένα μικρό πότισμα, ίσως να καλλιεργήσετε το έδαφος, να διώξετε τα ληστρικά πουλιά, να βοηθήσετε στο ξερρίζωμα των αγριοβότανων χωρίς να βλάψετε το πολύτιμο φυτό, και τελικά να έχετε την απόλαυσι και τη συγκίνησι ότι βρήκατε έναν καινούργιο φίλο και σύντροφο που πραγματικά εκτιμά την αλήθεια και την κοινωνία του Νέου Κόσμου. Αυτό—μη λησμονείτε—δεν οφείλεται στον εαυτό μας, και πρέπει όλο να εκτελεσθή με υπακοή στους νόμους λειτουργίας που ετέθησαν από τον Δημιουργό της οργανώσεως.—Ησαΐας 43:1.

28, 29. (α) Αν λείπη η ώθησις να παραμείνωμε δραστήριοι στο έργο, τι ενδείκνυται; (β) Πώς μπορεί αυτό να θεραπευθή, και με ποιο αποτέλεσμα;

²⁸ Αν έχετε μια «καλή και αγαθή καρδιά», στην οποία έχει φυτρώσει ο σπόρος της αληθείας, τότε, και σεις επίσης θα δοκιμάσετε αληθινά αυτή την ισχυρή επιθυμία και τη διαρκή ώθησι να γίνετε και να παραμείνετε δραστήριος σε όλες τις ποικίλες μορφές του έργου του Κυρίου που ανοίγονται σ’ εσάς και θ’ αγωνίζεσθε πάντοτε να βελτιώσετε την ποιότητα της υπηρεσίας σας, ώστε να μπορέσετε να χρησιμοποιηθήτε πιο αποτελεσματικά από τον «Κύριον του θερισμού».—Λουκάς 8:15· Ματθαίος 9:38.

²⁹ Εξακολουθείτε να προσεύχεσθε για το πνεύμα του Ιεχωβά, πάντοτε ζητώντας να τιμήσετε τον λόγον του, και προσκολληθήτε στενά στην οργάνωσί του Σιών. Σε κάθε περίπτωσι που ο Θεός απηύθυνε την εντολή, «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε,» προσετίθεντο τα φιλάγαθα αυτά λόγια: «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός.» Είθε αυτό να είναι και η δική σας επίσης πλούσια και ευτυχισμένη μερίδα, καθώς συμμετέχετε στην ένδοξη αύξησι προς αίνον του Ιεχωβά. ‘Φέρεσθε προς την ωριμότητα,’ και αυτός θα «χορηγήση και θα πληθύνη τον σπόρον σας, και θα αυξήση τα γεννήματα της δικαιοσύνης σας». (2 Κορινθίους 9:10, NW) «Ο Ιεχωβά να σε ευλογήση εκ της Σιών.»—Ψαλμός 128:5, AS.