Εκδήλωσις του Πνεύματος του Θεού

«Ας περιπατώμεν και κατά το πνεύμα.»​—Γαλ. 5:25

 1. Ποια τάσις μεγαλώνει σήμερα, και γιατί μερικοί δεν συμβαδίζουν με αυτή την τάσι;

Σ’ ΑΥΤΟΥΣ τους συγχρόνους καιρούς ο άνθρωπος περιβάλλεται από τις πιο τελευταίες εφευρέσεις των ευφυών ανθρώπων. Τα έθνη έχουν φθάσει σε μεγάλα ύψη στις επιτεύξεις των. Το πνεύμα του εθνικισμού ενσταλάζει στις διάνοιες των ανθρώπων την ιδέα ότι οι επιστήμονες και οι μηχανικοί του δικού των έθνους είναι οι καλύτεροι. Η τιμή γι’ αυτά τα έργα αποδίδεται σε ανθρώπους. Πραγματικά, τόσο ισχυρή είναι αυτή η επιρροή ώστε, καθώς προχωρεί ο καιρός, τα ανθρώπινα πλάσματα βρίσκουν ότι είναι περισσότερο δύσκολο να πιστέψουν ότι πράγματι ο Θεός έκαμε να γίνουν τα πολλά θαύματα και τα τρομερά έργα που περιγράφονται στη Βίβλο. Αυτή η ίδια επιρροή μπορεί να κυριαρχή επάνω σ’ ένα άτομο ως το σημείο που να βλέπη τον εαυτό του στην περιγραφή που δίνεται στα εδάφια 2 Πέτρου 3:3, 4: «Τούτο πρώτον γνωρίζοντες, ότι θέλουσιν ελθεί εν τοις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας· και λέγοντες, Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.» Εν τούτοις, όλοι δεν ακολούθησαν αυτή την πορεία· μερικοί πρόθυμα ανεγνώρισαν τον Θεό ως τη δύναμι που υπάρχει πίσω από τον Λόγο του, τη Βίβλο. Διαβάζετε σχετικά με αυτό στα εδάφια 1 Κορινθίους 2:12, 13: «Δεν ελάβομεν το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα το εκ του Θεού, δια να γνωρίσωμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα εις ημάς. Τα οποία και λαλούμεν, ουχί με διδακτούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με διδακτούς του Πνεύματος του Αγίου, συγκρίνοντες τα πνευματικά προς τα πνευματικά.» Για να ελέγξετε τις δικές σας ιδιαίτερες τάσεις, εξετάστε μερικές περιπτώσεις, που αναγράφονται στη Βίβλο, και εμπαίζονται από μερικούς, αλλά είναι πιστευτές από άλλους, και παρατηρήστε την αντίδρασί σας.

2, 3. (α) Πώς μπορείτε να εξετάσετε τον τρόπο της σκέψεώς σας σ’ αυτό το ζήτημα; (β) Πώς βλέπετε τη συμβουλή του Παύλου, το βιβλίο της Αποκαλύψεως, και την ανάπτυξι του Μωυσέως;

² Αν είχατε παρευρεθή σε μια Χριστιανική συνάθροισι στο 60-61 μ.Χ. στην πόλι Έφεσον, όπου ένας Χριστιανός, που ελέγετο Τυχικός, παρέδωσε μια επιστολή από τον απόστολο Παύλο, η οποία έπρεπε ν’ αναγνωσθή στη συγκεντρωμένη εκκλησία, μήπως θα βγάζατε το συμπέρασμα ότι επρόκειτο για μια συμβουλή από κάποιον ηλικιωμένον άνθρωπο στη Ρώμη, ή θα την αναγνωρίζατε ως προερχομένην από τον Θεό και διδομένην από το πνεύμα του; Αν ανεγινώσκετο στα ώτα σας η Αποκάλυψις το 96 μ.Χ., θα ελέγατε ότι ακούετε όνειρα κάποιου απομονωμένου ανθρώπου, που είναι εξόριστος σ’ ένα νησί, ή θα την παρεδέχεσθε ως ‘αποκάλυψιν Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός’ (Αποκάλ. 1:1) και ότι εγνωστοποιήθη με το πνεύμα του Θεού ως το μέσον που μετέφερε την ανακοίνωσιν αυτή στη γη;

3 Όταν ο Ιεχωβά Θεός εξέλεξε τον Μωυσή για να οδηγήση τους Ισραηλίτας έξω από την Αιγυπτιακή δουλεία στην αληθινή λατρεία, ο Μωυσής είπε: «Τις είμαι εγώ, δια να υπάγω προς τον Φαραώ, και να εξαγάγω τους υιούς Ισραήλ εξ Αιγύπτου;» (Έξοδ. 3:11) Και πάλι: «Δέομαι, Ιεχωβά· εγώ δεν είμαι εύλαλος, ούτε από χθες, ούτε από προχθές, ούτε αφ’ ης ώρας ελάλησας προς τον δούλόν σου· αλλά είμαι βραδύστομος και βραδύγλωσσος.» (Έξοδ. 4:10, ΜΝΚ) Το Βιβλικό υπόμνημα δείχνει ότι ο Μωυσής εστάθη ενώπιον του Φαραώ πολλές φορές και ωμίλησε τότε καθώς και σε άλλες περιπτώσεις σε μεγάλα πλήθη ανθρώπων με πεποίθησι και δύναμι. (Βλέπε Έξοδος 7:10-10:29· Δευτερονόμιον 32:1-33:29) Θα λέγατε ότι αυτός ήταν ο Μωυσής που απλώς εμεγάλωσε, και απέκτησε ωριμότητα ύστερ’ από την σαράντα ετών γεμάτη δραστηριότητα υπηρεσία του, ή θα βλέπατε το πνεύμα του Θεού να παράγη ένα ώριμο άνδρα για να εκτελέση το θέλημά του;

 4. Γιατί βγάζετε το συμπέρασμα ότι ο Ιερεμίας κατηυθύνετο από το πνεύμα του Θεού;

⁴ Υποθέστε ότι εστέκεσθε δίπλα στον Ιερεμία το 647 π.Χ., όταν ο Ιεχωβά Θεός τον διώρισε προφήτη στον Ιούδα και ακούατε τον Ιερεμία να λέγη: «Ω! Ιεχωβά Θεέ! Ιδού, δεν εξεύρω να λαλήσω· διότι είμαι παιδίον.» (Ιερεμ. 1:6, ΜΝΚ) Κατόπιν υποθέστε ότι ακολουθείτε αυτόν τον ίδιο άνθρωπο σαράντα και πλέον χρόνια καθώς ελάλει και έγραφε άφοβα τις κρίσεις του Ιεχωβά για το έθνος εκείνο. Θα εθαυμάζατε και θα ελέγατε ότι αυτά τα κατώρθωσε ένας εξέχων άνθρωπος ή θ’ απεδίδατε την τιμή στο πνεύμα του Ιεχωβά, όπως έκαμε ο ίδιος ο Ιερεμίας: «Ούτω λέγει Ιεχωβά· Ας μη καυχάται ο σοφός εις την σοφίαν αυτού, και ας μη καυχάται ο δυνατός εις την δύναμιν αυτού, ας μη καυχάται ο πλούσιος εις τον πλούτον αυτού· αλλ’ ο καυχώμενος ας καυχάται εις τούτο, ότι εννοεί και γνωρίζει εμέ, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο ποιών έλεος, κρίσιν, και δικαιοσύνην επί της γης· επειδή εις ταύτα ευαρεστούμαι, λέγει Ιεχωβά»; (Ιερεμ. 9:23, 24) Σκεφθήτε τώρα, ο Ιερεμίας ήταν ο γυιός του ιερέως Χελκίου της Αναθώθ. Δίχως την άμεση επέμβασι του Ιεχωβά, πολύ πιθανόν θα παρέμενε ένας ιερεύς μόνο και δεν θα είχαμε ακούσει τίποτε πια γι’ αυτόν όπως δεν ακούομε για χιλιάδες άλλους ομοίους ιερείς. Αλλά ο Ιεχωβά είχε αποφασίσει πριν ακόμη γεννηθή ο Ιερεμίας ότι θα εγίνετο προφήτης. Έτσι με το πνεύμα του Ιεχωβά έγινε ένας άφοβος προφήτης, ιστορικός και συνέβαλε στη συγκρότησι των Γραφών.

 5. Ποιες διάφορες εξηγήσεις μπορούν να προσφερθούν για τα θαυματουργικά συμβάντα την Πεντηκοστή, και ποια είναι η ορθή άποψις;

⁵ Αν είχατε παρευρέθη στη σπουδαία συνάθροισι, που έλαβε χώραν στις 6 του μηνός Σιβάν το 33 μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ, την ημέρα της Πεντηκοστής​—θα είχατε ακούσει ένα ορμητικόν ήχον όμοιο με άνεμον και είχατε ιδεί πυρ να επικάθεται στους παρευρισκομένους. Άρχισαν να μιλούν σε διάφορες γλώσσες για τα «μεγαλεία του Θεού.» Μήπως μιλούσαν μια γλώσσα, που είχαν σπουδάσει; Ήσαν μεθυσμένοι, όπως συνεπέραναν μερικοί; (Πράξ. 2:11, 13) Ή εσείς θα βλέπατε την πλήρη δύναμι της εξηγήσεως, που δίδεται στις Πράξεις 2:4: «Και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας»; Συμφωνείτε με τον Πέτρο, ο οποίος ωμίλησε στη μεγάλη εκείνη ευκαιρία, και με ένα από τα πρώτα σημεία που ετόνισε; Αυτό ήταν: «Ούτοι δεν είναι μεθυσμένοι, καθώς σεις νομίζετε· . . . αλλά τούτο είναι το ρηθέν δια του προφήτου Ιωήλ· “Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, θέλω εκχέει από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας, και οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις, και οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια· και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από του πνεύματός μου, και θέλουσι προφητεύσει”.»—Πράξ. 2:15-18.

 6. Ποια σχέσι έχει το πνεύμα του Θεού με δεκατρία άλλα γεγονότα που περιγράφονται στη Βίβλο;

⁶ Εξετάστε απλώς λίγα από τα πολλά ακόμη γεγονότα, που θα βρήτε στη Γραφή και τα οποία είναι αποτελέσματα του πνεύματος, του Ιεχωβά Θεού, όταν ενεργή: (1) Δημιουργία​—Γένεσις 1:2· Ψαλμός 104:30· (2) Γέννησις του Ιησού​—Ματθαίος 1:18· (3) Ανάστασις του Ιησού​—Ρωμαίους 8:11· (4) Θαύματα που έγιναν από τον Ιησού​—Ματθαίος 12:28· Πράξεις 10:38· (5) Βάπτισμα του Ιησού​—Ματθαίος 3:16· (6) Οι νέοι διάκονοι που πρόκειται να βαπτισθούν οφείλουν ν’ αναγνωρίσουν την ενέργεια του πνεύματος​—Ματθαίος 28:19· (7) Προμήθεια βοηθείας στον Κορνήλιο​—Πράξεις 10:1-48· (8) Οικοδόμησις ναού στον καιρό του Σολομώντος​—1 Χρονικών 28:11, 12· (9) Διατροφή των Ισραηλιτών​—Νεεμίας 9:20, 21· (10) Ερμηνεία ονείρων του Φαραώ και του Ναβουχοδονόσορ​—Γένεσις 41:25, 38, 39· Δανιήλ 4:18· (11) Παραγωγή της Βίβλου​—2 Πέτρου 1:20, 21· 2 Τιμόθεον 3:16· (12) Διορισμός επισκόπων στις Χριστιανικές εκκλησίες​—Πράξεις 20:28· (13) Συμπλήρωσις της εξαγγελίας της βασιλείας του Θεού στις έσχατες ημέρες, παγκοσμίως​—Αποκάλυψις 1:1· 14:6· Ματθαίος 24:14.

ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΥ ΤΟΠΟΥ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

 7. Ποια είναι η σοφή πορεία γι’ αυτούς που αναγνωρίζουν τον Θεό ως εκείνον ο οποίος επετέλεσε αυτά τα θαυμάσια στο παρελθόν, και ποιος έδωσε το παράδειγμα;

⁷ Χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, ο καλύτερος τόπος για να βρίσκεται ένα άτομο, είναι εκεί όπου ενεργεί το πνεύμα του Ιεχωβά Θεού και παράγει αποτελέσματα, τα οποία αινούν τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι και σ’ αυτές ακόμη τις ημέρες μπορείτε ν’ αποβλέψετε σε άτομα τα οποία ταπεινά υποτάσσονται σε τέτοια επιρροή του πνεύματος. Θα εξεδήλωναν το πνεύμα του Θεού. Αυτά τα άτομα θα ήσαν όπως ο Ιωσήφ, ο Δανιήλ και ο Χριστός Ιησούς· θα απέδιδαν δόξα στον Θεό ως τον Εκπληρωτήν. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε τη στάσι του Ιησού Χριστού με την ευκαιρία που οι εβδομήντα μαθηταί, που είχε αποστείλει να κηρύξουν, επέστρεφαν για ν’ αναφέρουν τ’ αποτελέσματα του έργου των. Ο Λουκάς αναφέρει: «Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσθη κατά το πνεύμα ο Ιησούς, και είπεν, Ευχαριστώ σοι. Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά εις νήπια· ναι, ω Πάτερ, διότι ούτως έγεινεν αρεστόν έμπροσθέν σου.» (Λουκ. 10:21) Αντί ν’ ανθιστάμεθα με πείσμα στο πνεύμα κι έτσι να μαχώμεθα εναντίον της πνευματικής τροφής η οποία διατηρεί τη ζωή, οι πράοι αυτοί άνθρωποι επιθυμούν διακαώς ν’ απομακρύνουν κάθε τι που εμποδίζει την ελευθέρα ροή του πνεύματος του Θεού στη ζωή τους. Εκεί, όπου το πνεύμα του Θεού έχει τέτοια επίδρασι, θα συναντήσετε εύκολα τους εννέα καρπούς του πνεύματος, που παρατίθενται στα εδάφια Γαλάτας 5:22, 23: «Ο δε καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια· κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος.»

8, 9. Εξηγήστε τους καρπούς του πνεύματος ευρισκομένου σ’ ενέργεια σ’ ένα όμιλο Χριστιανών.

⁸ Μπορείτε να φαντασθήτε να βρίσκωνται σ’ ενέργεια αυτά τα πράγματα ανάμεσα σ’ ένα όμιλον ανθρώπων σ’ αυτές τις ημέρες, όπου «καιροί κακοί» είναι παρόντες; (2 Τιμ. 3:1) Διαθέστε μόνο ένα λεπτό και φέρτε τον κύκλο αυτών των εννέα ιδεών στη διάνοιά σας όπως θα έπρεπε να τις βρούμε σ’ ενέργεια μέσα σε μια εκκλησία του λαού του Θεού. Η αγάπη φέρνει αμέσως στη μνήμη αυτό που είπε ο Ιησούς: «“Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου”. Αύτη είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής, “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν”.» (Ματθ. 22:37-39, ΜΝΚ) Το ν’ ακολουθή ένας αυτή την εντολή θα τον διαφυλάξη από την άπληστη, τη γεμάτη από φιλαυτία πορεία, που περιγράφεται στα εδάφια 2 Τιμόθεον 3:1-5.

⁹ Η χαρά είναι η βαθιά ικανοποίησις του ανθρώπου που υπηρετεί τον Ιεχωβά, είτε σε καιρούς διωγμού, ταλαιπωριών, οικογενειακών θλίψεων, ή σ’ ευκόλους καιρούς· είναι η ευχαρίστησις του να παραμένη πιστός στον Θεό σε όλες τις περιπτώσεις. Κατόπιν είναι η ειρήνη, όχι λογομαχίες ή φιλονεικίες για ασήμαντα πράγματα. Εχθρότητες μεταξύ οικογενειών και γειτόνων θάπτονται χωρίς αναμνηστικές πλάκες που να τις επαναφέρουν στο νου. Η ειρήνη είναι μια θαυμασία ατμόσφαιρα για ν’ αναπτυχθή ένας σε ωριμότητα και για ν’ αποκτήσουν οι νέοι πείρα στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Εφόσον όλοι διαπράττουν λάθη και είναι μακριά από την τελειότητα, η μακροθυμία κάνει ώστε ο καθένας να ανέχεται τους άλλους. Αυτοί δεν εξάπτονται εύκολα, όταν η ανωριμότης κάποιου ξεσπά σε μια απερίσκεπτη γλώσσα. Η καλωσύνη είναι η ευγενής εκείνη επαφή, η προσεκτικότης στην πράξι. Μπορεί να είναι βοήθεια που προσφέρεται σε πολύ δύσκολο καιρό η αναγνώρισις των περιστάσεων δοκιμασίας που διέρχεται ένας, με λόγους συμπαραστάσεως. Καλωσύνη δεν σημαίνει ν’ αποφεύγωμε να δώσωμε γνώμη ή συμβουλή, όταν είναι ανάγκη, απλώς και μόνο για να μη τραυματίσωμε τα αισθήματα κάποιου. Όταν η ποιότης της τροφής μας ανταποκρίνεται στο επίπεδό μας καθαρότητος και θρεπτικότητος, λέμε ότι είναι καλή. Έτσι καθαροί διάκονοι είναι καλοί στα όμματα του Θεού, καλοί για να βρίσκωνται μαζί. Πίστις είναι το αποτέλεσμα προσεκτικής μελέτης του Λόγου του Θεού, η οποία ετακτοποίησε πολλά ζητήματα που αφορούν το θέλημα του Θεού. Οι πολλές αυτές αποδείξεις επρομήθευσαν μια σταθερή πεποίθησι, η οποία είναι στερεή και η οποία διακρίνεται εύκολα στη δράσι του διακόνου. Η πραότης χαρακτηρίζει τον ισορροπημένο δούλο του Θεού· είναι πάντοτε ήρεμος, χωρίς τάσι προς τα άκρα σε οποιαδήποτε κατεύθυνσι. Για να συνεχίζη να καλλιεργή τους καρπούς του πνεύματος, ο Χριστιανός ασκεί εγκράτεια των σωματικών και διανοητικών του δυνάμεων, αποφεύγοντας έτσι την ανηθικότητα, πράγμα που θα τον καθιστούσε ακατάλληλο για δούλο του Θεού.

10. Γιατί οι καρποί αυτοί αποτελούν κανόνες ζωής, και τι μπορείτε, επομένως, ν’ αναμένετε από τους δούλους του Θεού;

¹⁰ Και το σπουδαίο είναι ότι αυτοί οι καρποί δεν είναι μόνο για χρήσι στις συναθροίσεις της εκκλησίας. Είναι κανόνες ζωής. Ο Παύλος το καθιστά αυτό σαφές στο ίδιο πέμπτο κεφάλαιο, στο εικοστό πέμπτο εδάφιο. «Εάν ζώμεν κατά το πνεύμα, ας περιπατώμεν και κατά το πνεύμα.» Αυτό το ίδιο πνεύμα θα καλλιεργήση στοργική υπακοή σ’ αυτούς που είναι δεκτικοί καθώς συνεχίζουν να βαδίζουν κάτω από την επιρροή του καθημερινά. Ώστε, αν ερευνάτε για το λαό του Θεού, θα τους βρήτε να είναι οι ίδιοι στους τόπους συναθροίσεώς των για λατρεία καθώς και στα σπίτια των, να εκδηλώνουν τους καρπούς του πνεύματος στις συζύγους των, στους συζύγους των, στους αδελφούς και στις αδελφές των όπως φέρονται και στους ομοίους με αυτούς Χριστιανούς στις συναθροίσεις.

ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΙΣ​—ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΩΣ

11. Γιατί οι συναθροίσεις του λαού του Ιεχωβά είναι διαφορετικές;

¹¹ Ιδού γιατί οι συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι τόσο ευτυχείς κι εποικοδομητικές ευκαιρίες. Αυτές οι συναθροίσεις εκδηλώνουν το πνεύμα του Θεού. Υπάρχει ατμόσφαιρα ζωτικότητας και εκτελέσεως κάποιου πράγματος, κι εν τούτοις, στον Ιεχωβά αποδίδεται η τιμή και ο αίνος. Αυτό δεν είναι δική μας γνώμη. Ρωτήστε άλλους· εξετάστε τα αρχεία, και ιδέτε εδώ απλώς ένα παράδειγμα, που έχει ενσωματωθή στα Αρχεία του Κογκρέσσου των Η.Π. 1958, Παράρτημα, σελίς Α6907, δημοσιευμένο στην έκθεσι των Τάιμς Νέας Υόρκης για μια από τις συνελεύσεις μας: «Οι Μάρτυρες έλαβαν τον τίτλο των καλυτέρων επισκεπτών της πόλεως​—180.000 σε μια Διεθνή Συνέλευσι κερδίζουν έπαινο για ευγένεια, ησυχία και καθαρότητα.» Η έμφασις τίθεται στην πνευματική υγεία και ωριμότητα μάλλον παρά σε διακοσμημένα, αρχαία εκκλησιαστικά κτίρια λατρείας. Οι καθαροί, απλοί τόποι των λατρείας αντανακλούν την εγκαρδιότητα της στενά συνδεδεμένης οικογενείας η οποία σας υποδέχεται .

12. Δώστε λόγους, για τους οποίους αυτές οι συναθροίσεις είναι εποικοδομητικές, και εξηγήστε ποια σχέσι έχει το πνεύμα με αυτές.

¹² Ένας άλλος λόγος, που οι συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι τόσο εποικοδομητικές, είναι η κατάστασις καρδιάς αυτού του λαού, η οποία σας δίνει άνεσι. Θυμηθήτε, ο Παύλος έγραψε: «Εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί.» (2 Τιμ. 3:1) Απαιτείται δύναμις για να διακρατή ένας συνεχή άγρυπνη αμυντική στάσι στη διάρκεια όλης της ημέρας, ενώ είναι στην εργασία ή στο σχολείο μαζί μ’ αυτούς, οι οποίοι κάνουν τα έργα της σαρκός όπως περιγράφονται στα εδάφια Γαλάτας 5:19-24: «Είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία [άσκησις πνευματισμού, ΜΝΚ], έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων. . . οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.» Η καρδιά αυτών των ανθρώπων φαίνεται καθαρά στον Ψαλμό 14:1 (ΜΝΚ): «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει Ιεχωβά. Διεφθάρησαν έγειναν βδελυροί εις τα έργα· δεν υπάρχει πράττων αγαθόν.» Αλλά στις συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Οι καρδιές είναι διαφορετικές. Κάτι έχει αλλάξει. Η Δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή 3:3 σας οδηγεί ν’ ανακαλύψετε τι έχει λάβει χώραν: «Φανερόνεσθε ότι είσθε επιστολή Χριστού, γενομένη δια της διακονίας ημών, εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας.» Μπορείτε να χαλαρώσετε την επαγρύπνησί σας μέσα σε μια ειρηνική ατμόσφαιρα, που ελαττώνει την έντασι, απηλλαγμένη από ανταγωνισμούς. Και πόσο αναψυκτικό μπορεί να είναι αυτό και μόνο! Το εδάφιο Παροιμίαι 14:30 μας βεβαιώνει: «Η υγιαίνουσα καρδία είναι ζωή της σαρκός.» Γι’ αυτό, μολονότι πιθανόν ένας να είναι σωματικώς κουρασμένος στο τέλος της ημέρας, το να παρευρεθή στην εβδομαδιαία μελέτη της Γραφής και τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας θα είναι εποικοδομητικές ευκαιρίες γι’ αυτόν, τόσο σωματικώς όσο και διανοητικώς. Ο Μωυσής ακολούθησε μια τέτοια πορεία: «Δια πίστεως ο Μωυσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού, παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας.» (Εβρ. 11:24, 25) Όταν ένας αποχωρή από αυτές τις συναθροίσεις αισθάνεται όπως οι Ισραηλίται εκείνοι, οι οποίοι είχαν ανταποκριθή και παρευρεθή στην εορτή των εγκαινίων του ναού, που είχε οικοδομήσει ο Σολομών. Ύστερ’ από οκτώ ημέρες, η περιγραφή λέγει, ότι ο Σολομών «απέλυσε τον λαόν εις τας σκηνάς αυτών, ευφραινομένους και αγαλλομένους την καρδίαν δια τα αγαθά όσα έκαμεν ο Ιεχωβά προς τον Δαβίδ, και προς τον Σολομώντα, και προς τον Ισραήλ τον λαόν αυτού.»​—2 Χρον. 7:10, ΜΝΚ.

13, 14. Μήπως οι αλλαγές στα άτομα επιτυγχάνονται με ισχυρή αποφασιστικότητα, και τι λέγουν τ’ αποτελέσματα;

¹³ Μόνο το πνεύμα του Ιεχωβά μπορεί ν’ αλλάξη την προσωπικότητα. Ανθρωποποίητες οργανώσεις και ισχυρές κυβερνήσεις προσπαθούν να χαλιναγωγήσουν την πονηρία αλλά, όπως αναφέρει σε κύριο άρθρο του το περιοδικό Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ της 13ης Μαΐου 1955: «Η ανεκτικότης και η ανιδιοτέλεια​—όπως η ηθική και η γενναιοδωρία—​δεν μπορούν επιτυχώς να νομοθετηθούν.» (Η Σκοπιά 1957, σελίς 159) Η αλλαγή από το να ενασχολήται ένας στα έργα της σαρκός στο να εκδηλώνη την καρποφορία του πνεύματος είναι αλλαγή της προσωπικότητος. Ο Παύλος γράφει γι’ αυτό στην προς Εφεσίους επιστολή 4:22-24: «Να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν. . . και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» Σημειώστε, τώρα, τις αλλαγές που περιγράφονται στα επόμενα εδάφια, είκοσι πέντε έως τριάντα δύο. Ένας ψεύστης γίνεται ένας που λέγει αλήθεια. Ένας κλέπτης βρίσκει εργασία ώστε να μπορή να δίνη σε κάποιον που βρίσκεται σε ανάγκη. Ένας κραυγαλέος υβριστής παραχωρεί τη θέσι σ’ ένα αγαθό άνθρωπο με ευγενείς τρόπους. Μια εξευτελιστική, πρόστυχη γλώσσα ανταλλάσσεται με μια ανυψωτική, καθαρά ομιλία. Μοιχεία, πορνεία, μέθη και ασωτία κάθε είδους μαραίνονται για να κάμουν θέσι για μια διαγωγή που παράγει το πνεύμα του Θεού.

¹⁴ Οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι συνάξεις ανθρώπων αυτού του είδους για να κάμουν περαιτέρω πρόοδο σε ωριμότητα. Αν αποτελή ευχαρίστησι για οποιονδήποτε να συναναστρέφεται μ’ ένα άτομο, το οποίο έχει κάμει τέτοιες αλλαγές στην προσωπικότητά του, σκεφθήτε τη χαρά όταν συγκεντρώνεται μ’ ένα όμιλο τέτοιων ανθρώπων. Είναι μια τακτική ευλογία που δεν μπορείτε να στερηθήτε. Ο Παύλος εξηγεί τα μεγάλα οφέλη, που αποκτώνται από την παρακολούθησι αυτών των συναθροίσεων, στο εδάφιο 2 Κορινθίους 13:11: «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, τελειοποιείστε, παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό, ειρηνεύετε· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.»

ΠΕΡΙΠΑΤΩΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

15. Πώς συμβαίνει ώστε μερικοί να παύσουν να περιπατούν κατά το πνεύμα, και είναι το τελικό αποτέλεσμα μια επιθυμητή κατάστασις;

¹⁵ Και κάτι ακόμη για να σκεφθούμε τώρα. Αφού απαριθμεί τα έργα της σαρκός και, από το άλλο μέρος, την καρποφορία του πνεύματος, το εδάφιο Γαλάτας 5:25 λέγει με πεποίθησι: «Εάν ζώμεν κατά το πνεύμα, ας περιπατώμεν και κατά το πνεύμα.» Μπορεί ένας να εγκαταλείψη την επίδρασι του πνεύματος, μπορεί να γίνη άνομος, να ψυχρανθή απέναντι του Θεού. (Ματθ. 24:12) Ναι, μπορεί ένα άτομο να αποσυρθή—είναι εύκολο. Η αρχή που πρέπει ν’ ακολουθήσετε, οπουδήποτε και αν πάτε, οτιδήποτε και αν κάμετε, είναι να ‘περιπατήτε κατά το πνεύμα’. Όταν άνθρωποι παύουν από το να υπηρετούν τον Θεό, αυτό δεν οφείλεται στο ότι ο Θεός άλλαξε ή στο ότι αυτός εγκαθίδρυσε κάτι που δεν το περίμεναν. Όχι, το θέλημα του Θεού είναι αποκεκαλυμμένο, είναι γνωστό στη Βίβλο του, το ίδιο τώρα όπως και όταν εγράφη κάτω από επίβλεψι και παρήχθη από το πνεύμα του. Ούτε και ο άνθρωπος σταματά ξαφνικά, εσκεμμένα. Είναι μια βαθμιαία έλλειψις πνευματικής τροφής· και ακριβώς όπως, όταν ένας σταματά τη λήψι υλικής τροφής, δεν πέφτει αμέσως νεκρός, αλλά σιγά-σιγά εξαντλείται, έτσι εισχωρεί και ο πνευματικός υποσιτισμός, αντικαθιστώντας το θάρρος και την πεποίθησι με φόβους και αμφιβολίες. Ο ενθουσιασμός ελαττώνεται. Ο κάποτε ζωηρός δούλος του Θεού γίνεται ένας ανιαρός, στάσιμος άνθρωπος. Λίγο-λίγο χάνει την καρποφορία του πνεύματος. Δεν είναι περίεργο να θεαθή ένα τέτοιο άτομο, σε μια νωθρή κατάστασι, να συμμετέχη πάλι στα έργα της σαρκός.​—2 Πέτρ. 2:20.

16. Πού οδηγεί το να περιπατή ένας κατά το πνεύμα, και μακριά από ποιους κινδύνους;

¹⁶ Η συμβουλή από τον Λόγο του Θεού είναι, Περιπατείτε, εργάζεσθε και ψυχαγωγείσθε μέσα στο κλίμα του πνεύματος του Θεού. Θερμαίνεσθε και αυξάνετε κάτω από αυτή την επίδρασι. Μη χωλαίνετε από εμπόδια της Σατανικής επιρροής. Το πνεύμα των ελεγχομένων από τη Μεγαλύτερη Βαβυλώνα ιδρυμάτων και ανθρώπων δεσπόζει σ’ αυτό το σύστημα. Το άτομο και το ατομικό συμφέρον κατατάσσονται υψηλά, ακριβώς επί κεφαλής του καταλόγου. Ανασκοπήστε τα εδάφια 2 Τιμόθεον 3:1-5 και σημειώστε πόσα από αυτά τα πράγματα, που κάνουν τους ‘κακούς καιρούς’, προέρχονται από ιδιοτέλεια. Και σημειώστε, παρακαλούμε, ότι αυτές οι συνθήκες προκαλούνται από τους θρησκευομένους ανθρώπους, αυτούς, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι υπηρετούν τον Θεό, που ‘έχουν μορφήν ευσεβείας’.

17. Στη λήψι των αποφάσεών μας κάθε ημέρα, ποια πορεία συνιστάται και ποια είναι επικίνδυνη;

¹⁷ Το πνεύμα του Θεού παράγει το αντίθετο. Πραγματικά, το εδάφιο Τίτον 1:7, δίνοντας τις απαιτήσεις για τον επίσκοπο σε μια εκκλησία, λέγει ότι πρέπει να είναι «μη αυθάδης». Ωστόσο, από το άλλο μέρος, το εδάφιο 2 Πέτρου 2:10, περιγράφοντας τη στάσι μεταξύ εκείνων οι οποίοι δεν είναι κάτω από το πνεύμα του Θεού, λέγει: «Τους οπίσω της σαρκός ακολουθούντας με επιθυμίαν ακαθαρσίας, και καταφρονούντας την εξουσίαν· είναι τολμηταί, αυθάδεις, δεν τρέμουσι βλασφημούντες τα αξιώματα.» Για καθορισμό μιας ισορροπίας για μας μεταξύ των καθημερινών ευθυνών και της λατρείας του Ιεχωβά, υπάρχουν τα εξής που πρέπει να εξετάσωμε: (1) Πράγματα που οφείλω να κάμω—όπως η φροντίδα για τις υλικές ανάγκες της οικογενείας. (1 Τιμ. 5:8) (2) Πράγματα που είναι ανάγκη να κάμω​—όπως το να βρίσκωμαι στην καλύτερη δυνατή τοποθέτησι και κατάστασι για να υπηρετώ πληρέστερα τον Ιεχωβά. (Εφεσ. 5:16· Κολ. 4:5) (3) Πράγματα που θα ήθελα να κάμω​—όπως ταξίδια σε διάφορα σημεία της γης, ή η επιδίωξις μιας αναψυχής που δεν ικανοποιήθηκε ποτέ. (2 Τιμ. 3:4) Αν ένας επιτρέψη στον εαυτό του να θέση τα ατομικά του συμφέροντα πριν από τη λατρεία του Ιεχωβά, τότε περιπατεί έξω από την επίδρασι του πνεύματος. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια σ’ αυτόν τον τομέα.

18. Βρίσκεται σ’ ενέργεια σ’ όλους τους τομείς το πνεύμα του Θεού, και τι σημαίνει αυτό στη ζωή σας;

¹⁸ Ψυχαγωγείσθε σε ασφαλείς τόπους μάλλον παρά να διακινδυνεύετε τη ζωή σας μαζί μ’ εκείνους που δεν ασκούν έλεγχο. Το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:33, που λέγει, «Μη πλανάσθε· “Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”,» ποτέ δεν απεδείχθη εσφαλμένο. Το πνεύμα του Θεού δεν βρίσκεται εκεί για να ενεργήση επάνω σ’ εκείνους, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως κακές συναναστροφές. Η κακή συναναστροφή παράγει ανηθικότητα, νόθα τέκνα, ασυνέτους γάμους, τοξικομανείς, και θλίψι στους πατέρες και τις μητέρες. (1 Κορ. 7:39· 1 Πέτρ. 3:17· 1 Κορ. 6:9, 10) Όταν πρόκειται για ανάπαυσι, πού θα βρήτε την προστατευμένη θέσι; Όχι μαζί μ’ αυτούς, οι οποίοι δεν βρίσκονται κάτω από τη διεύθυνσι του πνεύματος και οι οποίοι «παραξενεύονται, ότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν.» (1 Πέτρ. 4:4) Ψυχαγωγία μαζί μ’ εκείνους, οι οποίοι με το πνεύμα του Θεού κρατούνται μακριά από μια τέτοια πορεία, μπορεί να είναι εποικοδομητική. Δεν πρόκειται κανείς να θυμάται με λύπη μια τέτοια συναναστροφή.

19. Πώς άτομα και οικογένειες εκδηλώνουν το πνεύμα του Θεού;

¹⁹ Όταν ο Ιησούς έδωσε την επί του Όρους Ομιλία, ετόνισε τη σπουδαιότητα της Βασιλείας και, όπως αναγράφεται τώρα στο εδάφιο Ματθαίος 6:33, είπε: «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» Αυτό σημαίνει λήψιν αποφάσεων. Τι θα πράξωμε, θ’ ακολουθήσωμε το δικό μας θέλημα ή θα παραμείνωμε κάτω από τη διεύθυνσι του πνεύματος; Ίσως να πρόκειται για την εκλογή συντρόφου. Θα είναι μια μυωπική εκλογή, επηρεασμένη από κακή συναναστροφή, ή θα είναι με τον Λόγο του Θεού που θα δίνη ηχηρά στα ώτα μας την προειδοποίησι; Λέγει: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους.» (2 Κορ. 6:14) Ίσως να ζητήτε εργασία. Θα θέσετε αυτό πρώτα, αναβάλλοντας προνόμια υπηρεσίας του Θεού, όπως κάνουν μερικοί; (Ιάκ. 4:13-17) Μήπως θα επρόκειτο για την εκπαίδευσι τέκνων έτσι ώστε ν’ αποβλέπουν σε σταδιοδρομίες σ’ αυτό το βραχύβιο σύστημα ή με διακαή επιθυμία για μεγαλύτερες ευλογίες υπηρεσίας στην ανθηρή, προστατευμένη οργάνωσι του Ιεχωβά; (Παροιμ. 22:6· 1 Σαμ. 1:28· 2:26) Αν τέτοιες αποφάσεις λαμβάνωνται από άτομα και οικογένειες, με το να παραχωρούν την πρώτη θέσι στη ζωή τους στις κατευθύνσεις του Θεού, τότε θ’ αποδειχθή ότι ο οικογενειακός των κύκλος εκδηλώνει το πνεύμα του Θεού. Θα είναι εποικοδομητικός και αναψυκτικός, όπως ακριβώς είναι οι συναθροίσεις εκκλησίας. «Τίμα τον Ιεχωβά από των υπαρχόντων σου, και από των απαρχών πάντων των γεννημάτων σου.»​—Παροιμ. 3:9, ΜΝΚ.

20. Μπορούν ατελείς άνθρωποι να συστήσουν σε άλλους τις ευλογίες που έλαβαν από την εφαρμογή του πνεύματος;

²⁰ Αν, λοιπόν, βρίσκωμε κάτι πολύτιμο για μας, κάτι που είναι ωφέλιμο πέρα από κάθε περιγραφή κατά καιρούς, δεν θα θελήσωμε να το πούμε σε άλλους; Αυτό το να το πούμε ίσως να μη γίνη με κατά γράμμα ομιλία, πιθανώς, όμως, το πιο πειστικό μέρος είναι οι πράξεις εκείνων που ωφελούνται. Πώς ανταποκρίνεσθε στην καθοδήγησι του πνεύματος; αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον ερώτημα που πρέπει να τακτοποιηθή. Συνιστά η πορεία σας την καρποφορία του πνεύματος σε άλλους; Έχετε αλλάξει την προσωπικότητά σας ως το σημείο που άλλοι, οι οποίοι προσέχουν την πορεία σας, ν’ αναγνωρίσουν ότι έχετε ευρεί κάτι πραγματικά πολύτιμο; Τι συνιστά η πορεία της ενεργείας σας; Το πνεύμα του Θεού θα φροντίση να γίνουν τα πράγματα, και την ενέργεια του μπορούν να την ιδούν άλλοι στην πορεία σας, αν σεις αντανακλάτε αυτή την επιρροή του Θεού. Παρατηρήστε το από μια άλλη πλευρά. Στην Αποκάλυψι 7:9, 10 δείχνεται ένας «όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου και του Αρνίου.» Μπορείτε να ιδήτε τον εαυτό σας μεταξύ αυτού του πολλού όχλου σε μια ορθή στάσι ενώπιον του Θεού; Οι ευλογίες θα σας έκαναν ασφαλώς να συστήσετε μια τέτοια κατάστασι σε άλλους με μια γεμάτη από μεγάλον ζήλο πορεία.

21. Βλέποντας το ζήτημα από την άποψι ενός γεωργού, τι μπορείτε να ιδήτε και ποια πορεία συνιστάτε;

²¹ Ας το εξεικονίσωμε όλο αυτό με τον γεωργό και τον αγρό του. Αροτριά με προσοχή, συντρίβει τους βώλους και περιποιείται το χώμα, για να το κάμη καλό έδαφος για σπορά. Κατόπιν σπέρνει το σιτάρι. Μήπως σπέρνει σιτάρι, διότι δεν περνούσε από το νου του κάτι άλλο να σπείρη, ή μήπως έσπειρε σιτάρι διότι συνέπεσε να έχη πρόχειρον αυτόν τον σπόρο; Όχι, έχει ένα ωρισμένο σκοπό στο νου. Ένα μέρος από το σιτάρι θα χρησιμοποιήση για τροφή για τον οίκο του, μια ποσότητα θα φυλάξη για σπορά τον άλλο χρόνο, το υπόλοιπο θα το πωλήση για να μπορέση ν’ αγοράση άλλα αναγκαία είδη για τη ζωή. Ο σπόρος του σίτου που εσπάρη θα αποδώση πολλά, αν αναπτυχθή και πολλαπλασιασθή όπως θα έπρεπε. Αν, όμως, αναπτυχθή σ’ ένα ισχνό, όμοιον με βελόνη καλαμώδη βλαστόν (στάχυν), ο οποίος παράγει μόλις λίγο κακής ποιότητος σιτάρι, τότε δεν πρόκειται αυτό να κάμη ευτυχή τον γεωργό. Ίσως να μη το θερίση, αν δεν αξίζη τον κόπο. Διαπιστώνομε ότι ο Ιεχωβά, ο μέγιστος γεωργός, έχει ετοιμάσει όλα τα πράγματα πολύ καλά, απέστειλε καλλιεργητάς, σπορείς, βωλοκόπους του εδάφους και θεριστάς. Πώς, όμως, θα έπρεπε ν’ ανταποκριθούμε; Το εδάφιο Παροιμίαι 12:11 λέγει: «Ο εργαζόμενος την γην αυτού θέλει χορτασθή άρτον· ο δε ακολουθών τους ματαιόφρονας είναι ενδεής φρενών.» Αυξάνεσθε, παράγετε, παραμένετε κάτω από τα όμοια με βροχή κατερχόμενα ύδατα της αληθείας και κάτω από τη θερμότητα του πνεύματος του Ιεχωβά που δίνει αύξησι και παράγει εκατονταπλάσια προς τιμήν του Ιεχωβά.