Ποια Άτομα Επιδοκιμάζονται για τη Νέα Τάξι του Θεού
1. Μολονότι αναμένομε το βίαιο τέλος της παλαιάς τάξεως, γιατί δεν είναι ανάγκη να ανησυχούμε με την προοπτική των δυσαρέστων καταστάσεων που θα υπάρχουν τότε;
ΑΤΟΜΑ που πιστεύουν πραγματικά ότι η σημερινή παλαιά τάξις σύντομα θα παρέλθη, οφείλουν να προετοιμάζωνται για τη Νέα Τάξι του Θεού. Προβλέπουν το βίαιο τέλος των παρόντων κυβερνητικών ‘ουρανών’ και της παρούσης κοινωνικής ‘γης’ που είναι κάτω από αυτούς. Αλλά μια τέτοια προοπτική δεν τους φοβίζει. Από την Αγία Γραφή καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει το «τέλος», πώς θα έλθη και ποιος είναι ο σκοπός του. Με ζήλο επιθυμούν και με εμπιστοσύνη αναμένουν τους υποσχεμένους μέσω θείας επαγγελίας ‘νέους ουρανούς και νέα γη.’ Αυτό αντισταθμίζει κάθε σκέψι για τις δυσάρεστες καταστάσεις που πρόκειται να επέλθουν στη γη με το τέλος της παλαιάς τάξεως. Πολύ κατάλληλα αυτές φέρνουν στη μνήμη μας τον Νώε και την οικογένειά του. Στη διάρκεια του κατακλυσμικού τέλους του ‘παλαιού κόσμου’ των ‘ασεβών ανθρώπων,’ οι συνθήκες διαβιώσεως μέσα στην κιβωτό, που ήταν φορτωμένη με ζώα και πτηνά, μπορεί να μην ήσαν πολύ ευχάριστες για τον Νώε και την οικογένειά του για ένα διάστημα μεγαλύτερο από ένα ολόκληρο σεληνιακό έτος. Κι εν τούτοις οι οκτώ εκείνες ψυχές επέζησαν. Έτσι μπόρεσαν να δώσουν ένα δίκαιο νέο ξεκίνημα στην ανθρώπινη οικογένεια.
2. (α) Γιατί δεν είναι πολύ νωρίς να προετοιμαζώμεθα για τη νέα τάξι του Θεού; (β) Ενόσω κάνομε ποια πράγματα δεν πρέπει να φοβούμεθα την έλευσι της ημέρας του Ιεχωβά;
2 Η νέα τάξις του Θεού, όπως εκπροσωπείται από τους ‘νέους ουρανούς και τη νέα γη’ όπου κατοικεί δικαιοσύνη, είναι κάτι που αξίζει να το αναμένη κανείς ως τον ωρισμένο καιρό που ο Θεός θα το πραγματοποιήση. (2 Πέτρ. 3:13) Τώρα δεν είναι καθόλου νωρίς για μας τους πιστούς ν’ αρχίσωμε να προετοιμαζώμεθα ώστε να μπορέσωμε να λογισθούμε άξιοι να εισέλθωμε στη Νέα Τάξι για το αιώνιο όφελος και χαρά μας. Ο απόστολος Πέτρος μάς υπενθυμίζει την ανάγκη να είμεθα έτοιμοι, ιδιαίτερα εφόσον ‘η ημέρα του Ιεχωβά’ θα ελθη ‘ως κλέπτης εν νυκτί,’ με την καταστροφή της παλαιάς τάξεως πραγμάτων. Ο Πέτρος λέγει: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά.» (2 Πέτρου 3:10-12, ΜΝΚ) Αν πρόκειται να φοβούμεθα την έλευσι της ημέρας του Ιεχωβά με όλα τα φοβερά της επακόλουθα, τότε δεν θα την αναμένωμε και δεν θα την έχωμε συνεχώς υπ’ όψιν, αλλά θα θέλωμε να την αναβάλλωμε στο αόριστο μέλλον πέρα από τον χρόνο της ζωής μας και πέρα απ’ αυτή τη «γενεά.» Δεν είναι ανάγκη να φοβούμεθα την έλευσι αυτής της ημέρας, αν εμείς ειλικρινά ‘είμεθα εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν.’
3. Στη μετάνοιά μας ενώπιον του Θεού της νέας τάξεως, τι έχομε κάμει, και τι επιθυμούμε σε αντίθεσι με την αδικία της παλαιάς τάξεως;
3 Είμεθα εμείς αυτού του είδους άτομα; Η γνήσια μετάνοια ενώπιον του Θεού που υποσχέθηκε τη δίκαιη νέα τάξι, πρέπει να μας οδηγήση να είμεθα αυτού του είδους άτομα, με έργα που αρμόζουν τη μετάνοια. Στη μετάνοιά μας ενώπιον του Θεού αφιερώσαμε τους εαυτούς μας σ’ αυτόν μέσω του Χριστού και συμβολίσαμε αυτή την αφιέρωσι με το εν ύδατι βάπτισμα. Το εκάμαμε αυτό διότι πραγματικά αγαπούμε τον Ιεχωβά Θεό και αγαπούμε τη δικαιοσύνη υπέρ της οποίας τάσσεται. Θέλομε να είμεθα αντάξιοι της νέας Του τάξεως πραγμάτων. Επειδή αυτή η διαφορετική τάξις πραγμάτων θα παρουσιάζη ένα συνδυασμό των ‘νέων ουρανών και της νέας γης,’ αγαπούμε τη δικαιοσύνη που θα κατοική σ’ αυτά τα νέα πράγματα. Επιθυμούμε εγκάρδια να γίνωμε δεκτοί σε μια τέτοια καθαρή νέα τάξι. Δεν βρίσκομε ευχαρίστησι ή ικανοποίησι στην αδικία της ατελούς, διεφθαρμένης, καταδικασμένης τάξεως πραγμάτων.
4. (α) Πώς θα προσπαθήση ο κόσμος να μας απομακρύνη από το ‘άγιον πολίτευμα και την ευσέβειαν’; (β) Κάτω από ποιες, ακόμη επικείμενες περιστάσεις, θ’ αρνηθούμε να φερθούμε συμβιβαστικά προς τον κόσμο;
4 Είμεθα τόσο αφωσιωμένοι στο Δημιουργό των ‘νέων ουρανών’ και της ‘νέας γης’ ώστε περιφρονούμε κάθε δημοτικότητα μέσα στον ‘κόσμο των ασεβών ανθρώπων’ κι επιζητούμε την επιδοκιμασία του. Με εμπαιγμούς ή απειλές ο κόσμος θα προσπαθήση να μας φοβίση και να μας απομακρύνη από το πολίτευμα το άγιο και την ευσέβεια· αν δεν το επιτύχη, ο κόσμος θα προσπαθήση να μας δελεάση και να μας απομακρύνη από τη δίκαιη πορεία μας που τον εκθέτει ως ενάντιον του Θεού. Αλλ’ αν έχωμε τα πρόσωπα μας προσηλωμένα στη θεία νέα τάξι της δικαίας διαβιώσεως δεν θα επιτρέψωμε στους εαυτούς μας να παρασυρθούν από ό,τι έχει να προσφέρη αυτό το καταδικασμένο σύστημα πραγμάτων. Προχωρούμε κατ’ ευθείαν στην αγία οδό που εχάραξε ο Θεός για μας. Ούτε για μια στιγμή δεν θέλομε να συνδέσωμε την τύχη μας με την τύχη του κόσμου, «του δημοφιλούς κόσμου.» (Ιακ. 4:4) Και όταν η κατ’ όνομα Χριστιανοσύνη ή ο Χριστιανικός κόσμος ανατραπή από τους αποξενωμένους πολιτικούς εραστάς του και καταστραφή μαζί με το υπόλοιπο της θρησκευτικής Βαβυλώνος της Μεγάλης, ούτε για μια στιγμή δεν θα σκεφθούμε να κάμωμε κάποιο συμβιβαστικό σχέδιο μ’ αυτούς τους πολιτικούς απογυμνωτάς της ψευδούς θρησκείας.
5. Ποιοι μόνο θα επιζήσουν λοιπόν από την επικείμενη μεγάλη θλίψι και θα εισέλθουν στην πολύτιμη νέα τάξι του Θεού;
5 Γνωρίζομε ότι η ‘μεγάλη θλίψις’ που θα είναι πρωτοφανής για την ανθρώπινη ιστορία επίκειται γοργά και για τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και για τους πολιτικούς καταστροφείς της. (Ματθ. 24:3-22, 37-39) Η παγκόσμια αυτή θλίψις πρόκειται να ‘καταστρέψη αυτούς, όχι εμάς, διότι προέρχεται από το χέρι του Θεού τον οποίον εμείς λατρεύομε. Θα καταστρέψη τους συμβολικούς σημερινούς ‘ουρανούς και γην,’ αυτής της παλαιάς τάξεως. (2 Πέτρ. 3:7) Επίσης θα επιφέρη μια κορυφωτική δοκιμασία της πίστεώς μας στον Θεό και της αφοσιώσεώς μας σ’ αυτόν. Μόνο οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά που θα περάσουν επιτυχώς αυτή τη δοκιμασία θα επιζήσουν και θα εξέλθουν ως δια πυρός δοκιμασμένος χρυσός για θεία χρήσι στην πολύτιμη νέα τάξι του Θεού.
6. Στο τέλος της μεγάλης θλίψεως τι θα έχη ο Θεός ακόμη στη γη για να παρουσιάση ως τρόπαιον της νίκης του;
6 Ο Θεός δεν επιθυμεί να υποστούν αιώνια καταστροφή στη ‘μεγάλη θλίψι’ της ‘μεγάλης ημέρας’ του, της ‘φοβέρας ημέρας του Ιεχωβά,’ εκείνοι που στρέφονται σ’ αυτόν κατόπιν μετανοίας και βαπτίζονται ως μαθηταί του Ιησού Χριστού. (Αποκάλ. 16:14· Ιωήλ 2:31) Αυτός έχει σκοπό να επαναλάβη εκείνο που έγινε στις ημέρες του Νώε, δηλαδή να διαπεράση ζώντας τους πιστούς δοκιμασμένους λάτρεις του μέσα από το τέλος ενός κόσμου ‘ασεβών ανθρώπων.’ (2 Πέτρ. 2:5) Η επικείμενη επίθεσις του συμβολικού ‘Γωγ της γης του Μαγώγ,’ που προελέχθη πριν από πολύ καιρό, θα αποτύχη να εξαλείψη από τη γη τους επανασυναγμένους λάτρεις του Ιεχωβά, αλλά θα εξουδετερωθή, θα συντριβή με οδυνηρή ήττα. (Ιεζ. 38:1 έως 39:26) Αφού περάση όλη η φοβερή ‘μεγάλη θλίψις,’ ο Παντοδύναμος Θεός θα έχη ακόμη στη γη τους διαφυλαγμένους λάτρεις του για να τους παρουσιάση σαν ένα τρόπαιο της ενδόξου νίκης του!
7. Σύμφωνα με τον Πέτρο, από ποια τελική κατάστασι θα εξαρτηθή το αν θα είμεθα μέρος του ζωντανού τροπαίου που θα παρουσιάση ο Θεός;
7 Τι προνόμιο θα είναι να αποτελέση κανείς μέρος αυτού του ζωντανού τροπαίου που θα πιστοποιή το θρίαμβο του Ιεχωβά στον ‘πόλεμο της ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος’ δηλαδή στον Αρμαγεδδώνα! (Αποκάλ. 16:14, 16) Όσον αφορά εμάς, το αν θα μας χορηγήση ο Θεός αυτό το προνόμιο, θα εξαρτηθή από το τι είδους ανθρώπους θα μας βρη να είμεθα σ’ αυτή την παγκόσμια αλλαγή στην ημέρα του Ιεχωβά. Στους αληθινούς Χριστιανούς που θα ήθελαν να επιζήσουν από το τέλος της καταδικασμένης παλαιάς τάξεως, ο απόστολος Πέτρος διευκρινίζει αυτή τη ζωτική απαίτησι με τα εξής λόγια: «Δια τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη, και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών, καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν.» (2 Πέτρ. 3:14, 15) Πώς λοιπόν μπορούμε να βρεθούμε σε μια τέτοια επιδοκιμασμένη κατάστασι;
«ΑΣΠΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΜΩΜΗΤΟΙ»
8, 9. (α) Πότε αποτελεί αισχύνη η ανακάλυψις μιας κηλίδος σ’ ένα άτομο; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Ιακώβου 1:26, 27 πώς μπορεί να κηλιδωθή η θρησκεία ενός ατόμου;
8 Μια ορατή κηλίδα σ’ ένα άτομο μπορεί να βλάψη την προσωπική του εμφάνισι. Αν ένας λερώθηκε ενόσω ησχολείτο επιμελώς σ’ ένα αγαθό έργο, ο λεκές δεν είναι κάτι επαίσχυντο. Ωστόσο θα ήθελε κανείς να αφαιρέση αυτή την άσχημη κηλίδα προτού παρουσιασθή σε μια καθαρή σύναξι ανθρώπων. Αν όμως λερωθή ένας ενόσω ασχολείται σ’ ένα ανέντιμο έργο, τότε η ίδια η κηλίδα θα είναι κάτι το δυσφημιστικό. Θα ήταν μια αισχύνη, μια απρέπεια να φανερώνεται μ’ αυτήν. Μπορεί να υπάρχουν κηλίδες αυτού του τελευταίου είδους στη θρησκεία ενός ατόμου, στη μορφή της λατρείας του. Μήπως η θρησκεία μας ή η μορφή της λατρείας μας είναι κηλιδωμένες μ’ αυτόν τον τρόπο; Αν είναι, τότε αυτό δεν είναι ευάρεστο και ευπρόσδεκτο στο Θεό. Σε απόδειξι τούτου διαβάζομε τα εξής:
9 «Εάν τις μεταξύ σας νομίζη ότι είναι θρήσκος, και δεν χαλινόνη την γλώσσαν αυτού αλλ’ απατά την καρδίαν αυτού, τούτου η θρησκεία είναι ματαία. Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.»—Ιακ. 1:26, 27.
10. Γιατί η θρησκεία του Χριστιανικού κόσμου δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθή ‘καθαρή και άσπιλη’ από την άποψι του Θεού;
10 Ο Χριστιανικός κόσμος, με την καθ’ ομολογίαν Χριστιανοσύνη του, καλύπτεται από τις κηλίδες του κόσμου. Σε όλο το θρησκευτικό βασίλειο, το υπόμνημά του είναι το χειρότερο. Μπορεί να καυχάται ότι φροντίζει για τα ορφανά και τις χήρες σε ορφανοτροφεία και πτωχοκομεία, αλλά αυτό δεν αποκρύπτει το αναμφισβήτητο γεγονός ότι αυτός εδημιούργησε ορφανά και χήρες κατά εκατομμύρια. Μήπως ερωτάτε το γιατί; Η απάντησις είναι απλή: Αυτά έγιναν από τις σταυροφορίες και τους πολέμους που αυτός προήγαγε, υπεδαύλισε και υπεστήριξε με την ευλογία του, τις προσευχές του, και το ανθρώπινο υλικό του. Η ανάμιξίς του στην πολιτική του κόσμου είναι πασίγνωστη σε σημείο που ακόμη και πολλοί πολιτικοί δυσανασχετούν. Ο Χριστιανικός αυτός κόσμος έχει παραδώσει τον εαυτό του σε αντιχριστιανική κοσμικότητα και έχει γίνει ένα οικονομικό παράσιτο των μελών των εκκλησιών του. Δεν εχαλιναγώγησε τη γλώσσα του αλλά εδίδαξε κάθε είδους ψεύδος, και Βαβυλωνιακές δοξασίες, παρουσιάζοντάς τες ως Χριστιανικές, εκστόμισε χονδροειδή ψεύδη για τον αληθινό Θεό, επέφερε τρομερή μομφή στο άγιο όνομά του, και κατηγόρησε ψευδώς τους αληθινούς λάτρεις του. Πώς λοιπόν μπορεί η σύγχυσις των μορφών λατρείας που παρουσιάζει να είναι ‘καθαρή και αμόλυντη’ από την άποψι του Θεού; Ποτέ δεν θα μπορούσε!
11. Όσοι επιθυμούν την καθαρή και άσπιλη θρησκεία με ποιους αρνούνται να συνδεθούν, και ποια είναι η θεία εντολή σήμερα γι’ αυτό το ζήτημα;
11 Εκείνοι που επιθυμούν να βρεθούν ‘άσπιλοι’ από τον Ιεχωβά Θεό όταν έλθη η ημέρα που θα κάμη κρίσι, δεν μπορούν να συνδεθούν με το καθ’ ομολογίαν Χριστιανικό τμήμα της θρησκευτικής Βαβυλώνος της Μεγάλης, της Παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Για να γίνουν οι άνθρωποι άσπιλοι απ’ αυτή την άποψι, πρέπει σήμερα να υπακούσουν στη θεία εντολή: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.» (Αποκάλ. 18:4, 5) Λόγω της υποκρισίας του στο όνομα του Θεού και του Χριστού, ο Χριστιανικός κόσμος είναι το πιο αξιόμεμπτο μέρος αυτής της διεθνούς πόρνης, της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Κανείς από μας ας μη μείνη κηλιδωμένος από αυτήν για να μη συμμετάσχη στις αμαρτίες της ενώπιον του Θεού!
12. Από ποια πνευματική μοιχεία δεν μετενόησε ο Χριστιανικός κόσμος, και από τι δεν μετανοούν οι κοσμικοί σύντροφοί του;
12 Ας αναγνωρίσωμε ότι ο Χριστιανικός κόσμος είναι καταδικασμένος, μαζί με όλη την υπόλοιπη Βαβυλώνα την Μεγάλη. Αυτός αρνήθηκε να μετανοήση από τη θρησκευτικά ανήθικη και μοιχευτική πορεία ενεργείας του, από τη φιλία του μ’ αυτό τον κόσμο. (Ιακ. 4:4) Είναι σαν τον υπόλοιπο ασεβή κόσμο, μολονότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διακηρύξει σαφώς την επικείμενη θεία κρίσι εναντίον του. Προφητικά, η Αποκάλυψις 9:20, 21 μιλεί γι’ αυτόν τον βεβαρυμένο από αμαρτίες λαό, λέγοντας: «Και οι λοιποί των ανθρώπων οίτινες δεν εθανατώθησαν με τας πληγάς ταύτας, ούτε μετενόησαν από των έργων των χειρών αυτών, ώστε να μη προσκυνήσωσι τα δαιμόνια και τα είδωλα τα χρυσά και τα αργυρά και τα χάλκινα και τα λίθινα και τα ξύλινα, τα οποία ούτε να βλέπωσι δύνανται, ούτε να ακούωσιν, ούτε να περιπατώσι, και δεν μετενόησαν εκ των φόνων αυτών ούτε εκ των φαρμακειών αυτών, ούτε εκ της πορνείας αυτών ούτε εκ των κλοπών αυτών.»—Βλέπε επίσης Αποκάλ. 18:9, 11.
13. Κατά τα εδάφια 2 Πέτρου 2:20-22, ποιοι είναι σαν κηλίδες μέσα στην εκκλησία, και πώς πρέπει να εξαλειφθούν αυτές οι κηλίδες;
13 Όλα τα μέλη της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας φροντίζουν να τηρούν άσπιλη τη μορφή τής οργανώσεώς των. Δεν θέλομε να έχομε ανάμεσα μας εκείνους που αποτελούν κηλίδες για την οργάνωσι. Ο απόστολος Πέτρος μιλεί για τους ανεπιθύμητους αυτού του είδους στη Χριστιανική εκκλησία, λέγοντας: «Είναι σπίλοι και μώμοι, εντρυφώσιν εν ταις απάταις αυτών, συμποσιάζουσι με σας.» (2 Πέτρ. 2:13) Αν δεν μετανοήσουν ειλικρινά και δεν απομακρυνθούν από τις απατηλές διδασκαλίες, αυτά τα όμοια με κηλίδες άτομα πρέπει ν’ αποβληθούν από την εκκλησία χάριν της προστασίας εκείνων που ασκούν την αληθινή λατρεία του Θεού. Αλλιώς, εκτός από το ότι μπορούν να είναι ένας κίνδυνος για το ποίμνιο του Θεού, αποτελούν επίσης μια μομφή για την εκκλησία.—2 Πέτρ. 2:20-22.
14, 15. Τι λέγουν τα εδάφια Ιούδας 22, 23 ότι πρέπει να γίνη μ’ εκείνους που αμφιβάλλουν και για τους ενόχους πράξεων σεξουαλικής ανηθικότητος;
14 Εκπληκτικά γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα στον κόσμο μπορούν να εγείρουν αμφιβολίες στις διάνοιες μερικών μέσα στην εκκλησία. Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι σε μια στιγμή αδυναμίας ή αμελείας, διαπράττουν μια πράξι σεξουαλικής ανηθικότητος. Ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιούδας λέγει στην εκκλησία πώς να φέρεται σ’ αυτά τα μέλη, λέγοντας: «Άλλους μεν ελεείτε, κάμνοντες διάκρισιν άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός, μισούντες και τον χιτώνα τον μολυσμένον από της σαρκός.»—Ιούδ. 22, 23.
15 Εδώ Η Νέα Αγγλική Βίβλος λέγει: «Υπάρχουν άλλοι για τους οποίους ο οίκτος σας πρέπει να είναι μεμιγμένος με φόβο· μισείτε τον χιτώνα που είναι μολυσμένος με φιληδονία.» Η Νέα Αμερικανική Βίβλος λέγει: «Ακόμη να φυλάγεσθε από εκείνους για τους οποίους αισθάνεσθε οίκτο· να τους αποστρέφεσθε τόσο όσο και το φόρεμά τους που είναι λερωμένο από τη σάρκα.» Η Μία Αμερικανική Μετάφρασις λέγει: «Και βλέπετε τους άλλους με οίκτον αναμεμιγμένον με φόβον, αποστρεφόμενοι και τα ρούχα που εκηλίδωσε η ζωώδης των φύσις.» Η εκκλησία πρέπει να δίνη προσοχή σ’ αυτή την προειδοποίησι.
16. Γιατί πρέπει να φυλάγεται η εκκλησία όταν δείχνη οίκτο για έναν αμαρτωλό που μετενόησε για μια πράξι σεξουαλικής ανηθικότητος;
16 Η εκκλησία ποτέ δεν μπορεί να συμπαθήση τη σεξουαλική ανηθικότητα αν θέλη να βρεθή άμωμη ενώπιον του Ιεχωβά στην ημέρα που θα εκτελέση την κρίσι του. Μπορεί να είναι ελεήμων και οικτίρμων για μέλη που διαπράττουν ανηθικότητα λόγω σαρκικής αδυναμίας ή άλλων επιρροών. Αλλ’ αυτοί πρέπει να δώσουν απόδειξι αληθινής μετανοίας. Επίσης, η εκκλησία πρέπει να δείχνη έλεος και να συγχωρή τους μετανοούντας με μεγάλη προφύλαξι, με φόβο πάντοτε για τον εαυτό της, διότι δεν επιθυμεί να εξασθενήση τη στάσι της, απέναντι της δικαιοσύνης μέσα σε μια ασεβή γενεά που έχει βυθισθή σε βάθη ανηθικότητος σαν την ανηθικότητα που προκάλεσε τις πύρινες κρίσεις του Ιεχωβά στις αρχαίες πόλεις των Σοδόμων και Γομόρρων.—Ιούδ. 7· 2 Πέτρ. 2:6-8· 1 Πέτρ. 4:3, 4.
17. Όταν η εκκλησία εξετάζη την ενοχοποιητική απόδειξι σεξουαλικής ανηθικότητος από μέρους ενός μέλους της, πώς πρέπει να αντιδρά σε τέτοια απόδειξι;
17 Η εκκλησία πρέπει να διατηρήται γεμάτη από το άγιο πνεύμα του Θεού και να καλλιεργή τους καρπούς του, ένας από τους οποίους είναι η ηθική εγκράτεια. (Εφεσ. 5:18· Γαλ. 5:22, 23) Συνεπώς, πρέπει να τηρήται μακρυά από σεξουαλική ανηθικότητα κάθε είδους. Δεν παρατηρεί με διασκεδαστική περιέργεια ή με αντίστοιχα σεξουαλικά αισθήματα το εσωτερικό ένδυμα που είναι κηλιδωμένο από απόδειξι σεξουαλικής ακαθαρσίας από μέρους αυτού που το φορεί. Αντιθέτως, μισεί, αποστρέφεται, αποκρούει ένα ενοχοποιητικό ένδυμα που πρέπει να αποπλυθή από τη σεξουαλική του ακαθαρσία. Έτσι ενισχύει την αγάπη προς την αγνότητα. Δεν μπορεί επομένως να βλέπη με σεξουαλική ικανοποίησι πορνογραφικά βιβλία ή κινηματογραφικές ταινίες ή τηλεόρασι.—Παράβαλε με Λευιτικόν 15:16, 17.
18. Ποια προτροπή, που δίδεται στα εδάφια 1 Τιμ. 6:11-14, πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψι οι πρεσβύτεροι ή επίσκοποι;
18 Τα μέλη της εκκλησίας πρέπει επίσης να επαγρυπνούν να διατηρούνται άμεμπτα στον τρόπο με τον οποίο τηρούν τις θείες εντολές για τους ακολούθους του Χριστού. Οι πρεσβύτεροι ή επίσκοποι, που μιμούνται τον επίσκοπο του πρώτου αιώνος Τιμόθεον, καλά θα κάμουν να πάρουν στα σοβαρά αυτά που έγραψε ο απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο για τη Χριστιανική διαγωγή, δηλαδή: «Συ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, ταύτα φεύγε· ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα. Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως· κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης, και ωμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων. Σε παραγγέλλω ενώπιον του Θεού του ζωοποιούντος τα πάντα, και του Ιησού Χριστού του μαρτυρήσαντος ενώπιον του Ποντίου Πιλάτου την καλήν ομολογίαν, να φυλάξης την εντολήν αμόλυντον, άμεμπτον, μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»—1 Τιμ. 6:11-14.
19. Πώς δεν θέλομε να είναι το ιστορικό της υπακοής μας και των έργων μας;
19 Σ’ αυτή την εντολή, που δόθηκε στους Χριστιανούς, πρέπει να θέλωμε να υπακούωμε μ’ ένα τρόπο «αμόλυντον και άμεμπτον» ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Δεν θέλομε το ιστορικό της υπακοής μας να είναι κηλιδωμένο, να έχη παραμορφωτικά μελανά στίγματα εναντίον μας, και πολλά μειονεκτήματα ως προς τον τρόπο που ενεργούμε. Πρέπει να κάνωμε το καλύτερο που μπορούμε για να δείξωμε μια ειλικρινή επιθυμία να είμεθα ευπειθείς πάντοτε. Όπως έκαμε ο Νώε που κατασκεύασε την κιβωτό στη διάρκεια του καιρού του τέλους του προκατακλυσμιαίου συστήματος πραγμάτων, έτσι πρέπει να προσέχωμε να περιπατούμε άμεμπτα με τον Θεό μας.—Γεν. 6:3, 9.
ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΜΕΘΑ «ΑΜΩΜΗΤΟΙ»;
20. Πώς παραβάλλεται ένας μώμος με μια κηλίδα σ’ ένα άτομο, και τι μπορεί να λεχθή για τον Ιησού Χριστό σχετικά μ’ αυτό;
20 Όχι μόνο «άσπιλοι» αλλά και «αμώμητοι» πρέπει να βρεθούμε από τον Ιεχωβά Θεό τελικά όταν έλθη η «ημέρα» Του. (2 Πέτρ. 3:14) Γνωρίζομε ότι ο μώμος είναι βαθύτερος από την κηλίδα. Μια κηλίδα είναι επιφανειακή και μπορεί να εξαλειφθή ή καθαρισθή, αλλ’ όχι και ένας μώμος. Ο μώμος είναι ένα ελάττωμα, μια παραμόρφωσις που αμαυρώνει τη φυσική τελειότητα. Φανερώνει ότι κάτι στο εσωτερικό είναι κακό, έχει ελάττωμα. Ο Ιησούς Χριστός ήταν τέλειος από κάθε άποψι, και γι’ αυτό μπορούσε να προσφερθή ως απολυτρωτική θυσία για το ανθρώπινο γένος, σαν ένας αμνός ‘άμωμος και άσπιλος.’—1 Πέτρ. 1:18, 19· Εβρ. 9:14.
21. Από ποια άποψι προσπαθούμε να είμεθα αμόλυντοι ενώπιον του Θεού, σύμφωνα με την προτροπή προς Φιλιππησίους 2:14-16;
21 Εμείς οι απόγονοι του αμαρτωλού Αδάμ δεν μπορούμε φυσικά να έχωμε τέλεια ανθρώπινα σώματα, χωρίς κανένα μώμον, δηλαδή χωρίς κανένα ψεγάδι οποιουδήποτε είδους. Αλλά τι θα λεχθή για την προσωπικότητά μας και τα ελατήρια της καρδιάς μας; Πραγματικά, πολύ κοπιάζομε για να διατηρηθούμε «αμόλυντοι» από τον κόσμο, αλλά συγχρόνως προσπαθούμε να καλλιεργήσωμε μια Χριστοειδή προσωπικότητα με αγνή καρδιά. Ας απέχωμε από οτιδήποτε που είναι ελαττωματικό ως προς την ειλικρίνειά μας να μιμηθούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό. Δεν πρέπει να είμεθα σαν ένα ζωικό θύμα που το έφερναν στο θείο θυσιαστήριο για θυσία στον Θεό και ο ιερεύς του ναού το απέρριπτε ως ελαττωματικό. Το ίδιο ισχύουν για μας σήμερα τα λόγια του αποστόλου Παύλου που ελέχθησαν πριν από δεκαεννέα αιώνες: «Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων· δια να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης· μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω κρατούντες τον λόγον της ζωής.»—Φιλιππ. 2:14-16.
22, 23. Πώς ο Θεός θα διατηρήση το φως που ακτινοβολεί από τα αμόλυντα, αθώα τέκνα του στη γη και το άτομο λάμπει παρά την επίθεσι των δυνάμεων του σκότους;
22 Δεν είναι λοιπόν αυτός ένας μεγαλειώδης σκοπός τον οποίον επιδιώκομε, δηλαδή, να είμεθα «τέκνα Θεού αμώμητα»; Επειδή είμεθα τέτοιου είδους τέκνα Του, δεν θα βρη τίποτα για το οποίο να αισχυνώμεθα ή για το οποίο να αποδοκιμασθούμε. Θα διατηρήση το φως που ακτινοβολεί από μας ως φωστήρας που λάμπουν συνεχώς.
23 Ποτέ δεν θα σβήσωμε ως φωστήρες! Στην περίπτωσί μας θα γίνη όπως και στην περίπτωσι εκείνου του οποίου ακολουθούμε τα ίχνη, του Λόγου του Θεού. Γι’ αυτόν, είναι γραμμένο: «Εν αυτώ ήτο ζωή, και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων. Και το φως εν τη σκοτία φέγγει, και η σκοτία δεν κατέλαβεν αυτό.» (Ιωάν. 1:4, 5) Ελπίζομε ότι στο προσεχές μέλλον ο Χριστιανικός κόσμος, που έχει παρουσιάσει τον Θεό και τον Χριστό μ’ ένα ψευδές φως, θα καταστραφή, αλλ’ ο φωτισμός από τα ‘αμώμητα τέκνα του Θεού’ θα εξακολουθήση να διαπερνά το βαθύ σκοτάδι της γης. Τότε, όταν τα άθρησκα πλήθη του συμβολικού «Γωγ της γης του Μαγώγ» κινηθούν ομαδικά για επίθεσι εναντίον αυτών των πνευματικών φωστήρων, ‘ως νέφος για να σκεπάση την γην,’ αυτές οι δυνάμεις του σκότους δεν θα επιτύχουν να σβήσουν το φως. (Ιεζ. 38:16-19) Ποτέ δεν θα αφήση ο Θεός τα άμεμπτα και ακέραια τέκνα του να απολεσθούν από τη γη!
«ΚΑΙ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ»
24. Στη διάρκεια της διαλύσεως της παλαιάς τάξεως, τι δεν θα κάμη ο Ιεχωβά ως προς τον οργανωμένο λαό του στη γη και γιατί;
24 Στην τόσο προχωρημένη λοιπόν πορεία των ανθρωπίνων υποθέσεων, και των παγκοσμίων εξελίξεων που οδηγούν στην καταστροφή, δεν είναι καιρός να διαφεύγουν από την πνευματική μας όρασι αυτά που είναι άμεσα εμπρός μας. Δηλαδή, η διάλυσις, η διάσπασις των παλαιών ‘ουρανών’ και της παλαιάς ‘γης.’ Ποτέ δεν πρέπει να παύσωμε να ζούμε σε αρμονία μ’ αυτό το φοβερό γεγονός. Στην επιστολή 2 Πέτρου 3:11, η Νέα Αγγλική Βίβλος παρουσιάζει το ζήτημα μ’ αυτά τα λόγια: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν.» Εφόσον επίκειται μια τέτοια παγκόσμια διάλυσις, ο Ιεχωβά Θεός ο Κυρίαρχος του Σύμπαντος είναι εκείνος που θα φροντίση ώστε ο λαός του να βρεθή σε μια επιδοκιμασμένη στάσι, κι αυτό θα το επιτύχη μέσω του βασιλικού του Υιού, του Ιησού Χριστού. Οι συμβολικοί παλαιοί ουρανοί και η παλαιά γη πραγματικά θα διαλυθούν, θα διασπασθούν, θα συντριβούν. Αλλά σ’ όλη τη διάρκεια της πύρινης διαλύσεως της παλαιάς τάξεως πραγμάτων, ο κυρίαρχος Ιεχωβά Θεός δεν θα διαλύση, δεν θα διασπάση ούτε θα διαρρήξη τη συνοχή του ωργανωμένου λαού του στη γη. Αυτός θα τους βρη να είναι εις «πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν.» Η επιθεώρησίς του θ’ αποδείξη ότι είναι ‘άσπιλοι και αμώμητοι.’—2 Πέτρ. 3:11, 14.
25. Όταν η παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά γίνη πραγματικότης, τι αντίθεσις θα υπάρχη μεταξύ εκείνων που στέκουν υπέρ της νέας τάξεως του Θεού και εκείνων που υποστηρίζουν την παλαιά τάξι;
25 Συνεπώς, γι’ αυτούς τους επιδοκιμασμένους λάτρεις του Κυριάρχου Θεού Ιεχωβά ο πνευματικός παράδεισος στον οποίο βρέθηκαν από το έτος 1919 μ.Χ. θα παραμείνη άβλαπτος ενόσω η καταστροφική διάλυσις της κοσμικής παλαιάς τάξεως θα λάβη χώραν κάτω από την πύρινη έξαψι της θείας οργής. Για τους πιστούς του λάτρεις θα είναι όπως όταν ο Νώε και η οικογένειά του μπήκαν μέσα στην αποπερατωμένη, ανθεκτική κιβωτό και ο Ιεχωβά Θεός έκλεισε τη θύρα της πίσω από όλους εκείνους που ήσαν σε ασφάλεια σ’ αυτήν, για να τους προστατεύση από δυνάμεις των στοιχείων της φύσεως που εξαπέλυσε τότε επάνω ‘στον παλαιόν κόσμο’ των ασεβών ανθρώπων. (Γέν. 7:16) Αλλ’ όσο για τον αδιάφορο κόσμο της ανθρωπότητος, αυτός μ’ ένα συγκλονισμό που παγώνει το αίμα θα κατανοήση ότι η απίστευτη ‘παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά’ είναι επάνω τους! Αυτοί θα δουν να διαλύεται το σχήμα της παλαιάς των τάξεως, σαν μια χιονοστιβάς που ρίχνεται μέσα σ’ ένα φλεγόμενο καμίνι. Η ενότης της ανθρωπίνης κοινωνίας θα διασπασθή. Η ενότης της ανθρωπίνης κοινωνίας θα καταρρεύση, έτσι ώστε το χέρι κάθε ανθρώπου θα είναι κατά του αδελφού αυτού. Τι αντίθεσις θα υπάρχη μ’ εκείνους που μένουν πιστοί υπέρ της δικαίας νέας τάξεως του Ιεχωβά!
26. Οι υπερασπισταί της Νέας Τάξεως θα πρέπει να ανθέξουν σε πιέσεις από ποια κατεύθυνσι, και γιατί η χρηστοειδής αγάπη θα τους βοηθήση σ’ αυτό;
26 Ανάμεσα στην παγκόσμια κατάρρευσι των νόμων και της τάξεως που θα επέλθη στις τάξεις των υποστηρικτών του παλαιού συστήματος, οι υποστηρικταί της νέας τάξεως του Θεού πρέπει ν’ ανθέξουν στις πιέσεις της παγκοσμίου αναρχίας. Αυτοί πρέπει να συγκρατηθούν σαν ένας παρά Θεού ωργανωμένος λαός, διατηρώντας αληθινή Χριστιανική ενότητα. Αυτό θα απαιτήση να έχουν ειρήνη ο ένας με τον άλλον. Ο απόστολος Πέτρος, με θεόπνευστη διορατικότητα μάς λέγει ότι όταν θα έλθη η ημέρα του Ιεχωβά να εκτελέση τη δικαστική του απόφασι με αιφνιδιασμό κλέπτου, εμείς οι άσπιλοι και αμώμητοι πρέπει επίσης να βρεθούμε «εν ειρήνη.» Έχομε τα μέσα για να διαφυλάξωμε την ειρήνη μας με τον Ιεχωβά Θεό καθώς και ανάμεσά μας. Επί πολύ καιρό καλλιεργούμε τη χρηστοειδή αγάπη, που είναι ‘ο τέλειος σύνδεσμος της ενότητος.’ (Κολ. 3:14, ΜΝΚ) Ωστόσο, υπάρχει και κάτι περισσότερο απ’ αυτή την ενωτική δύναμι.
27. Ποια άλλα είδη ενότητος δεν θα λείψουν από τον λαό του Θεού στη διάρκεια της διαλύσεως που θα προκαλέση η ‘μεγάλη θλίψις;’
27 Υπάρχει και η δύναμις εκείνη της οποίας η αγάπη αποτελεί τον πρωταρχικό καρπό, και αυτή είναι το άγιον πνεύμα του Θεού. Πρέπει λοιπόν να έχωμε την ενότητα του πνεύματος. Εκτός απ’ αυτό, υπάρχουν επίσης και η ενότης της πίστεως, η ενότης της Χριστιανικής δράσεως στην κήρυξι και τη μαθήτευσι, και η ενότης με τον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό Ιεχωβά μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού. Τα ισχυρά αυτά πράγματα ισοδυναμούν με αρμονία και ειρήνη μέσα στην οργάνωσι των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά. Τα ειρηνοποιά αυτά πράγματα δεν θα τους λείψουν στη διάρκεια της επικείμενης ‘μεγάλης θλίψεως’ που θα διαλύση την κοσμική παλαιά τάξι και θα την κάμη μια άμορφη μάζα.
28. Για να ενεργή η ειρήνη σαν ένας ενωτικός δεσμός, ποια ενοποιητικά πράγματα έχομε όπως αναγράφεται στην επιστολή προς Εφεσίους 4:3-6;
28 Σε όλη τη διάρκεια αυτού του ‘εσχάτου καιρού’ από το έτος 1914 μ.Χ. οι αφωσιωμένοι υποστηρικταί της δικαίας νέας τάξεως του Ιεχωβά επιδίδονται σ’ αυτό που μας προτρέπει ο απόστολος Παύλος να κάμωμε: «Σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του Πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης. Έν σώμα και έν πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεως σας· είς Κύριος, μία πίστις έν βάπτισμα· είς Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων και δια πάντων και εν πάσιν υμίν.»—Εφεσ. 4:3-6.
29. Είμεθα επίσης ενωμένοι σαν ένας άνθρωπος αναμένοντας τι, και γι’ αυτό ποιο πράγμα που καθώρισε ο Πέτρος πρέπει να κάνωμε;
29 Τελικά, σύσσωμοι, σαν ένας άνθρωπος, αναμένομε σε λίγο τη διάλυσι αυτής της ετοιμοθανάτου παλαιάς τάξεως πραγμάτων. Τι λοιπόν θα εξακολουθήσουμε να κάνωμε έως την όμοια με κλέπτου έλευσι της παρουσίας της ‘ημέρας του Ιεχωβά’; Για μας που επιθυμούμε ν’ αποδειχθούμε άξιοι να ζήσωμε στη νέα τάξι του Θεού, ο απόστολος Πέτρος κάτω από έμπνευσι μάς νουθετεί τι να κάνωμε: «Σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη.»—2 Πέτρ. 3:10-14,