Παγκόσμιος Άρχων από τον «Οίκον του Άρτου»
«Το υπόλοιπον του Ιακώβ θέλει είσθαι εν μέσω λαών πολλών ως δρόσος από του Ιεχωβά . . . μεταξύ εθνών, εν μέσω λαών πολλών, ως λέων μεταξύ των κτηνών του δρυμού.»—Μιχ. 5:7, 8, ΜΝΚ.
1. Πώς πρέπει οι ιδιότητες της δρόσου και ενός λέοντος να είναι αληθινές για ένα δίκαιον άρχοντα σ’ ένα διεφθαρμένο κόσμο;
ΤΙ ΕΙΝΑΙ πιο ελαφρό και αναψυκτικό στην πτώσι του και στον σχηματισμό του από τη δρόσο; Τι είναι πιο ισχυρό και θαρραλέο ανάμεσα στα άγρια κτήνη από τον λέοντα; Τι αντίθεσις υπάρχει μεταξύ της δρόσου και του λέοντος! Τόση πράγματι, ώστε δύσκολα θα τα συνέδεε κανείς το ένα με το άλλο. Εν τούτοις, παρ’ όλη την αντίθεσί των, μπορούν να κάμουν έναν ευτυχή συνδυασμό κι έναν αναγκαίο συνδυασμό. Ένας σοφός και ισχυρός βασιλεύς των αρχαίων χρόνων κάποτε είπε: «Η οργή του βασιλέως είναι ως βρυχηθμός λέοντος· η δε εύνοια αυτού, ως δρόσος επί τον χόρτον.» (Παροιμ. 19:12) Σ’ αυτόν τον διεφθαρμένο κόσμο ένας βασιλεύς δικαίων αρχών πρέπει να είναι εξίσου θαρραλέος και άγριος όσο ένας λέων, απέναντι των εργατών της πονηρίας. Αλλ’ αφήνει την εύνοιά του και την επιδοκιμασία του να κατέρχωνται εξίσου απαλά και αναψυκτικά όπως η δρόσος, επάνω στους πιστούς υπηκόους του που αγωνίζονται εναντίον πονηρών συνανθρώπων.
2. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του στην προφητεία του Ωσηέ σχετικά με τον Ισραήλ, πώς θα εύρη τελικά το ανθρώπινο γένος ένα τέτοιον αναγκαίον άρχοντα στο πρόσωπο του Ιεχωβά;
2 Ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους χρειάζεται απεγνωσμένως ένα βασιλεία ή άρχοντα του είδους αυτού. Το ανθρώπινο γένος θα εύρη τελικά έναν τέτοιον άρχοντα στο πρόσωπο του μεγάλου Βασιλέως του σύμπαντος, του Θεού ο οποίος φέρει το διακριτικό όνομα Ιεχωβά. Στο Βιβλικό υπόμνημα της πιστής πολιτείας του με τον εκλεκτό του λαό, ενόσω ήταν ακόμη στην εύνοιά του, λέγει: «Θέλω είσθαι ως δρόσος εις τον Ισραήλ· ως κρίνον θέλει ανθήσει, και θέλει εκτείνει τας ρίζας αυτού ως δένδρον του Λιβάνου.» (Ωσηέ 14:5) Όταν είχε οργισθή μ’ αυτόν τον ίδιο λαό και επρόκειτο να τον απορρίψη, είπε: «Εγώ θέλω είσθαι ως λέων εις τον Εφραΐμ, και ως σκύμνος λέοντος εις τον οίκον Ιούδα· εγώ, εγώ θέλω διασπαράξει, και αναχωρήσει· θέλω λάβει, και δεν θέλει υπάρχει ο ελευθερών.» (Ωσηέ 5:14· επίσης 13:7, 8) Είναι αμερόληπτος στη δικαιοσύνη του, αλλά είναι επίσης ελεήμων σ’ εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη και που ειλικρινώς αγωνίζονται να πράττουν ό,τι είναι ορθόν. Υπεσχέθη και έκαμε διευθετήσεις να δώση στο ανθρώπινο γένος μια βασιλεία απαρέγκλιτης δικαιοσύνης και ελέους και τρυφερής ευσπλαγχνίας.
3. (α) Με τι ασχολούνται οι άνθρωποι σήμερα, και για τούτο ποιο μεγάλο γεγονός περί κυβερνήσεως αγνοούν; (β) Ποιο γεγονός πρέπει να κάμη να αισθανόμεθα αυτή την κυβέρνησι πλησιέστερα σ’ εμάς τους ανθρώπους;
3 Σήμερα τα έθνη είναι απασχολημένα αποκλειστικά με τη διακυβέρνησι ανθρώπων από ανθρώπους. Νομίζουν ότι η μεγάλη εκλογή είναι μεταξύ δημοκρατικής κυβερνήσεως του Δυτικού τύπου και Κομμουνιστικής κυβερνήσεως του Ανατολικού τύπου, αν και μερικοί προσπαθούν να τηρηθούν στο μέσον του δρόμου σε ζητήματα διακυβερνήσεως. Οι πολιτικού φρονήματος άνθρωποι του κόσμου τούτου ποτέ δεν σκέπτονται την κυβέρνησι του Θεού. Αγνοούν το μέγιστο γεγονός εν σχέσει με το θέμα της κυβερνήσεως: ότι ο Κυβερνήτης του σύμπαντος, ο Ιεχωβά Θεός ο Δημιουργός, έχει μια κυβέρνησι για τη γη και τους κατοίκους της. Έχει ήδη θέσει στην εξουσία τον Άρχοντα γι’ αυτή την τελεία κυβέρνησι του ανθρωπίνου γένους που κακοδιοικείται επί πολύν καιρό. Δεν είναι μια κυβέρνησις ανίκανη να κατανοήση και να δείξη συμπάθεια για τα ανθρώπινα προβλήματα. Λόγω του προσδιωρισμένου Άρχοντος του Θεού, η κυβέρνησης αυτή έχει στενόν δεσμό σαρκός και αίματος μ’ εμάς τους ανθρώπους. Εκατοντάδες χρόνια εκ των προτέρων, σε μια προφητεία του Μιχαία, ο Ιεχωβά Θεός προείπε τον ακριβή τόπο της γεννήσεως του προσδιωρισμένου αυτού Άρχοντος. Είναι ο πιο φημισμένος τόπος γεννήσεως επάνω στη γη. Τούτο καθιστά σαφές ότι ο Άρχων τον οποίον ο Θεός προσδιόρισε για το ανθρώπινο γένος ήταν κάποτε ο ίδιος ένας από μας! Ήταν κάποτε άνθρωπος! Το γεγονός αυτό πρέπει να κάμη να αισθανώμεθα αυτή την κυβέρνηση της προμηθείας του Θεού πλησιέστερα σ’ εμάς, πιο οικεία σ’ εμάς, παρά μια απλή κυβέρνηση αγίων αγγέλων.
4. Ποια αναγγελία κυβερνήσεως έκαμε ο Ιεχωβά στο Μιχαίας 5:2, και για ποιους η εκπλήρωσίς της επρόκειτο να είναι σπουδαία;
4 Προβλέποντας την τρομερή ανάγκη δικαίας κυβερνήσεως για το καταδυναστευόμενο ανθρώπινο γένος, ο Ιεχωβά Θεός έκαμε την εξής αναγγελία κυβερνήσεως μέσω του Μιχαία (5:2): «Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ δια να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.» Ο Μιχαίας το είπε αυτό 350 ή περισσότερα χρόνια μετά τη γέννησι του Βασιλέως της Ιερουσαλήμ Δαβίδ, το 1107 π.Χ., στη Βηθλεέμ στην εδαφική περιοχή της φυλής Ιούδα. Ο Μιχαίας επέστησε την προσοχή ολοκλήρου του σύμπαντος επάνω στη Βηθλεέμ ως την πόλι όπου θα εγεννάτο ένας βασιλικός απόγονος του Δαβίδ, που θα ήταν μόνιμος κληρονόμος αυτού του θρόνου σύμφωνα προς τη διαθήκη του Θεού με τον Δαβίδ για μια αιώνια βασιλεία στην οικογένεια του Δαβίδ. (2 Σαμ. 7:11-16· Ματθ. 2:4-6· Ιωάν. 7:41, 46) Αυτό επρόκειτο να είναι ένα σπουδαίο γεγονός, όχι μόνο για όλη τη γη, αλλά και για όλον τον ουρανό επίσης.
5. Σε αρμονία με τη σπουδαιότητα του γεγονότος, πώς ανηγγέλθη η γέννησις του Άρχοντος, και σε ποιους;
5 Ήταν, λοιπόν, απλώς σε αρμονία με τη σπουδαιότητα του γεγονότος, το ότι, όταν ο Ιησούς εγεννήθη ως απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ στη Βηθλεέμ, η γέννησίς του ανηγγέλθη σε θεοσεβείς ποιμένες από έναν ένδοξο άγγελο, ο οποίος είπε: «Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.» Μετά την αναγγελία αυτή «εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν, και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας.»—Λουκ. 2:4-14, ΜΝΚ.
6. Πώς αληθεύει ότι η καταγωγή αυτού του Άρχοντος είναι «απ’ αρχής, από ημερών αιώνος»;
6 Αυτοί οι ίδιοι οι άγγελοι που έτσι αινούσαν τον Θεό στη γέννησι του Ιησού Χριστού, τον είχαν γνωρίσει στον ουρανό ως τον μονογενή, πρωτότοκον Υιόν του Θεού. Το γεγονός αυτό είναι φανερό από την προφητεία του Μιχαία 5:2, διότι αναφέρεται στον Ιησούν ως εκείνον «του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.» Επομένως αυτή η γέννησις στη Βηθλεέμ δεν ήταν η αρχή του. Η ζωή του είχε θαυματουργικά μεταφερθή από τον ουρανό στη γη, από την πνευματική επικράτεια στην ανθρώπινη επικράτεια, για να μπορέση να γίνη, με φυσικούς δεσμούς, ο αιώνιος κληρονόμος του θρόνου του Δαβίδ επί του Ισραήλ. Είχε την καταγωγή του «απ’ αρχής, από ημερών αιώνος» στον ουρανό, αφότου ο Θεός τον έκτισε για να είναι «πρωτότοκος πάσης κτίσεως», «η αρχή της κτίσεως του Θεού». (Κολ. 1:15· Αποκάλ. 3:14) Δεν υπήρξε αρχαιότερος χρόνος για την έναρξι της δημιουργίας από τη δημιουργία αυτού του μονογενούς Υιού του Θεού. Καμμιά χρονολογία γι’ αυτήν δεν δίδεται στον γραπτόν λόγον του Θεού. Έτσι παραμένει στο αόριστο παρελθόν για μας, ώστε αυτός ο Υιός του Θεού που επρόκειτο να γίνη «άρχων του Ισραήλ» είναι «από ημερών αιώνος».
7. Μια τόσο μακρά ουράνια πείρα με τον Ιεχωβά Θεό σε τι θα κατέληγε γι’ αυτόν τον Άρχοντα, και πώς η Βηθλεέμ φαινομενικά δεν ήταν η κατάλληλη για μια γέννησι εκεί σαν τη δική Του;
7 Επειδή απελάμβανε ένα τόσο μακρό παρελθόν σε ουράνια επικοινωνία με τον Ιεχωβά Θεό, τι πλούτο σοφίας και πείρας θα είχε αυτός ο Άρχων που εγεννήθη στη Βηθλεέμ, ώστε να γίνη ο άριστος άρχων που ο Θεός θα μπορούσε να δώση στο ανθρώπινο γένος! Και να σκεφθούμε ότι κάποιος τόσο μεγάλος έπρεπε να γεννηθή στη Βηθλεέμ Εφραθά, μια πόλι τόσο μικρή και ασήμαντη ώστε να μη λογαριάζεται μεταξύ των χιλιάδων ή των οικογενειών της φυλής του Ιούδα! Και εκτός από το ότι εγεννήθη σ’ αυτή την ανάξια προσοχής πόλι, εγεννήθη σ’ ένα σταύλο και ετοποθετήθη σε μια φάτνη ως λίκνο του. (Λουκ. 2:7, 12) Αλλά πόσο μεγάλη τιμή ήταν για τη Βηθλεέμ!
8. Στην εποχή του Δαβίδ, τίνος θρόνος ήταν εγκατεστημένος στην Ιερουσαλήμ, και γιατί δεν θα ήταν πραγματική εξύψωσις για τον Υιόν του Θεού το να τεθή επάνω σ’ αυτόν τον θρόνο;
8 Σ’ ένα ανάκτορο επάνω στο Όρος Σιών στην Ιερουσαλήμ ο Βασιλεύς Δαβίδ εκάθησε σε υλικό θρόνο που εκαλείτο «ο θρόνος του Ιεχωβά», εφόσον ο Δαβίδ ήταν αντιπρόσωπος του Ιεχωβά επάνω στο θρόνο. (1 Χρον. 29:23) Αλλ’ ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν εκάθησε στον θρόνο του Βασιλέως Δαβίδ επάνω στο Όρος Σιών, αν και είχε με τη γέννησί του στη Βηθλεέμ φυσικό ανθρώπινο δικαίωμα σ’ αυτόν τον θρόνο. Εν τούτοις, εφόσον ο Ιησούς ήταν από τον ουρανό, έπεται ότι, αν είχε πράγματι διαταχθή να καθήση στον θρόνο του Δαβίδ επάνω στο Όρος Σιών, αυτό δεν θα ήταν πραγματική εξύψωσις γι’ αυτόν ως τον Υιόν του Θεού. Ακόμη και στον κατά γράμμα θρόνο του Δαβίδ υπεράνω του Ισραήλ ο Ιησούς Χριστός θα ήταν «ολίγον τι κατώτερος των αγγέλων», ενώ στον ουρανό ήταν πρωτότοκος μεταξύ των. (Εβρ. 2:9· Ψαλμ. 8:4, 5) Ήταν ταπείνωσις γι’ αυτόν τον Υιόν του Θεού το να μεταφερθή η ζωή του από την ένδοξη επικράτεια του ουρανού σ’ αυτή τη γη και να γεννηθή ως ανθρώπινο πλάσμα, έστω και στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. (Φιλιππησ. 2:5-9) Εκτός τούτου, όταν ήταν σ’ αυτή τη γη ως άνθρωπος, εταπεινώθη πολύ από τους εχθρούς της βασιλείας του Θεού.
ΚΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΣΙΑΓΟΝΑ
9. Τίνος τη βασιλεία εκήρυττε ο Ιησούς Χριστός, αλλά πώς κακοπαρεστάθη το κήρυγμά του;
9 Διαρκώς ο Ιησούς Χριστός εκήρυττε τη βασιλεία, όχι την επίγεια βασιλεία του Δαβίδ επί του Ισραήλ, αλλά τη βασιλεία του Θεού, τη «βασιλεία των ουρανών». (Ματθ. 4:17· Μάρκ. 1:14, 15) Αν κάποιος έχη δικαίωμα στη βασιλεία πάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος, είναι ο Θεός. Αλλά ο Ιησούς Χριστός, επειδή εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού, που είχε προλεχθή στις Βιβλικές προφητείες, κατηγορήθη ότι ήταν στασιαστής, αντάρτης εναντίον της αυτοκρατορίας των ειδωλολατρών Καισάρων της Ρώμης. Αλλά η προφητεία του Μιχαία είχε δείξει ότι τον Ιησούν, τον Άρχοντα από τη Βηθλεέμ, θα τον ατίμαζαν και θα τον κακομετεχειρίζοντο.
10, 11. (α) Ποια κακομεταχείρισι γι’ αυτόν τον Άρχοντα προείπε ο Μιχαίας 5:1; (β) Πώς εξεπληρώθη τούτο στην περίπτωσι του Ιησού Χριστού;
10 Ο Μιχαίας, αμέσως προτού μιλήση για τη γέννησι του Άρχοντος σ’ αυτή την πόλι, είπε στην οργάνωσι του λαού του Θεού που διέτρεχε κίνδυνον εισβολής: «Συναθροίσθητι τώρα εις τάγματα, θυγάτηρ ταγμάτων· έθεσε πολιορκίαν εναντίον ημών· θέλουσι πατάξει τον κριτήν του Ισραήλ εν ράβδω κατά της σιαγόνος.» (Μιχ. 5:1) Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη ως άνθρωπος, η ράβδος της ανθρωπίνης εξουσίας εχρησιμοποιήθη για να τον κτυπήση προσβλητικά επάνω στη σιαγόνα του. Επειδή εκήρυττε την ουράνια βασιλεία του Θεού, που είχε χρισθή με το πνεύμα του Θεού να την κηρύττη, ο Ιησούς συνελήφθη και εφέρθη ενώπιον του ανωτάτου θρησκευτικού δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ, του οποίου προήδρευε ο αρχιερεύς του Ισραήλ. Εδώ ο Ιησούς εκτυπήθη πραγματικά. Σχετικώς διαβάζομε:
11 «Ο δε Ιησούς εσιώπα. Και αποκριθείς ο αρχιερεύς, είπε προς αυτόν, Σε ορκίζω εις τον Θεόν τον ζώντα, να είπης προς ημάς, αν συ ήσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού. Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, Συ είπας· πλην σας λέγω, Εις το εξής θέλετε ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου καθήμενον εκ δεξιών της δυνάμεως, και ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού. Τότε ο αρχιερεύς διέσχισε τα ιμάτια αυτού, λέγων, Ότι εβλασφήμησε· τι χρείαν έχομεν πλέον μαρτύρων; ιδού, τώρα ηκούσατε την βλασφημίαν αυτού· τι σας φαίνεται; Και εκείνοι αποκριθέντες είπον, Ένοχος θανάτου είναι. Τότε ενέπτυσαν εις το πρόσωπον αυτού, και εγρόνθισαν αυτόν· άλλοι δε ερράπισαν, λέγοντες, Προφήτευσαν εις ημάς, Χριστέ, τις είναι όστις σε εκτύπησεν;»—Ματθ. 26:59-68.
12. Πώς έγινε βαρύτερη η δύναμις αυτού του κτυπήματος στη σιαγόνα, και τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετούντο με αυτό το κτύπημα;
12 Η δύναμις του προσβλητικού κτυπήματος επάνω στη σιαγόνα του μέλλοντος κριτού του Ισραήλ έγινε βαρύτερη όταν οι θρησκευτικές εξουσίες παρέδωσαν τον Ιησούν στον Ρωμαίο κυβερνήτη και τελικά συνεπορεύθησαν με τον Πόντιο Πιλάτο καρφώνοντας τον Ιησούν σ’ ένα ξύλο για να πεθάνη σε όνειδος, σαν ένας καταραμένος από τον Θεό. (Δευτ. 21:22, 23· Ιωάν. 18:38 έως 19:37) Οι θρησκευτικές εκείνες εξουσίες της Ιερουσαλήμ υπηρετούσαν έτσι τα συμφέροντα του προφητικού «βασιλέως του βορρά» εκείνο τον καιρό. (Δαν. 11:15, 20-22) Αλλά δεν μπόρεσαν να υπερισχύσουν εναντίον αυτού του Ιησού, ο οποίος, καθώς είχε αποφασίσει ο Θεός, έπρεπε να είναι ο «κριτής του Ισραήλ», ο «άρχων του Ισραήλ».
13. (α) Σύμφωνα με τον Πέτρο, πώς ο Θεός εμπόδισε το να υπερισχύσουν εναντίον του μέλλοντος «κριτού του Ισραήλ»; (β) Εν συγκρίσει με τον θρόνο του Δαβίδ, σε τι εξύψωσε ο Ιεχωβά τον Ιησούν;
13 Ο Σίμων Πέτρος, που ήταν ένας από τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού Χριστού, είπε σ’ ένα στρατιώτη, σ’ έναν εκατόνταρχο, στην υπηρεσία της Ρώμης, αλλά που εκτελούσε καθήκοντα στην Παλαιστίνη: «Ημείς είμεθα μάρτυρες πάντων όσα [ο Ιησούς] έκαμε και εν τη γη των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ· τον οποίον εφόνευσαν κρεμάσαντες επί ξύλου· τούτον ο Θεός ανέστησε την τρίτην ημέραν, και έκαμεν αυτόν να εμφανισθή, ουχί εις πάντα τον λαόν, αλλ’ εις μάρτυρας τους προσδιωρισμένους υπό του Θεού, εις ημάς, οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν μετ’ αυτού αφού ανέστη εκ νεκρών· και παρήγγειλεν εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν, και να μαρτυρήσωμεν, ότι αυτός είναι ο ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών· εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι δια του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν.» (Πράξ. 10:38-43) Σύμφωνα με τούτο, ο Ιεχωβά Θεός εξύψωσε τον Ιησού Χριστό σε μια θέσι ανώτερη από τον υλικό θρόνο του Δαβίδ στο Όρος Σιών.
14. Έτσι τι έκαμε ο Ιεχωβά τον Ιησούν εν σχέσει με τον Βασιλέα Δαβίδ;
14 Ο Ιεχωβά Θεός εξύψωσε τον Ιησού Χριστό στα δεξιά του στους ουρανούς, στον κατά γράμμα ουράνιο θρόνο του Ιεχωβά. Με αυτή την ενέργεια έκαμε τον Ιησού Χριστό, τον Υιόν του Δαβίδ, να γίνη ο Κύριος του Δαβίδ, όπως ακριβώς είχε προλεχθή στον Ψαλμό 110:1, 2.—Πράξ. 2:29-36.
15, 16. (α) Τι είναι περισσότερο άξιο μνείας από την ανθρώπινη γέννησι του Ιησού στη Βηθλεέμ, και πώς, επομένως, το 1914 αξίζει να το ενθυμούμεθα; (β) Τι είχε να πη ο Ψαλμός 2:1-9 όσον αφορά την εγκατάστασι του Άρχοντος;
15 Πόσο θαυμάσια είναι όλα αυτά! Αυτά κατέστησαν δυνατόν να εκπληρωθή σε μεγαλύτερη κλίμακα, στον καιρό μας, η προφητεία του Μιχαία όσον αφορά τον μέγαν Άρχοντα από τη μικρή Βηθλεέμ. Τελείως άξια μνείας στην παγκοσμία ιστορία ήταν η ανθρώπινη γέννησις του Άρχοντος στη Βηθλεέμ πριν από δεκαεννέα αιώνες. Αλλά η προέλευσίς του από μια Μεγαλύτερη Βηθλεέμ με την ιδιότητα ενός εγκατεστημένου Άρχοντος στην εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού στον ουρανό είναι ακόμη περισσότερο άξια μνείας. Είναι ένα γεγονός μεγαλυτέρας σπουδαιότητος για το σύμπαν, και ειδικά για το ανθρώπινο γένος, του οποίου το αίμα και τη σάρκα συνεμερίσθη κάποτε ο Άρχων. Χρονολογημένο από ακριβείς Βιβλικές προφητείες, αυτό το πολύ σπουδαιότερο γεγονός συνέβη στη γενεά μας, στο έτος 1914. Πολύ περισσότερο από το να το ενθυμούμεθα ως το έτος στο οποίον εξερράγη ο καταστρεπτικός πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, το 1914 αξίζει μάλλον να το ενθυμούμεθα ως το έτος του τέλους των «καιρών των εθνών» και της γεννήσεως της βασιλείας του Θεού στους ουρανούς, όπως προελέχθη παραστατικά στην Αποκάλυψι, κεφάλαιο δωδέκατο. Όσον αφορά τα κοσμικά έθνη που τότε εφρύαξαν και όσον αφορά τους βασιλείς της γης που τότε συνήχθησαν κατά του Ιεχωβά και του νεωστί εγκατεστημένου Χριστού ή Κεχρισμένου του, ο Βασιλεύς Δαβίδ πριν από πολύν καιρό είπε προφητικά, στον Ψαλμό 2:1-9 (ΜΝΚ):
16 «Ο Ιεχωβά θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς. Τότε θέλει λαλήσει προς αυτούς εν τη οργή αυτού. . . . Αλλ’ εγώ, θέλει ειπεί, έχρισα τον Βασιλέα μου επί Σιών, το όρος το άγιόν μου. Εγώ [ο Χριστός] θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα· ο Ιεχωβά είπε προς εμέ, ‘Υιός μου είσαι συ· εγώ σήμερον σε εγέννησα· ζήτησον παρ’ εμού, και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γης· θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς’.»
17, 18. (α) Κατά την εγκατάστασί του πώς εξήλθε ο Ιησούς από μια Μεγαλύτερη Βηθλεέμ; (β) Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ιησού, ποιόν μεγαλύτερον άρτο χρειάζεται όλο το ανθρώπινο γένος;
17 Όταν ο προειπωμένος Άρχων εγκατεστάθη στη Βασιλεία στα δεξιά του Θεού, τότε προσήλθε στον Ιεχωβά Θεό από μια Βηθλεέμ μεγαλυτέρας σπουδαιότητος από εκείνην της επιγείου Βηθλεέμ. Το όνομα Βηθλεέμ σημαίνει Οίκος του Άρτου. Εφραθά, με την οποία η Βηθλεέμ συνδέεται, σημαίνει Καρποφόρος· Ευφορία. Ιούδας, στην επικράτεια του οποίου εκείτο η Βηθλεέμ Εφραθά, σημαίνει [ο Ιεχωβά] επαινούμενος. (Γέν. 35:19· 29:35· 49:8) Για το ανθρώπινο γένος αυτός ο οίκος του Άρτου σημαίνει πολλά, ναι, τη ζωή την ίδια. Το ανθρώπινο γένος χρειάζεται ένα λειτουργόν, έναν άρχοντα από αυτόν τον Μεγαλύτερον Οίκον του Άρτου. Ό,τι χρειάζεται για να ζήση το ανθρώπινο γένος δεν είναι απλώς άρτος από σιτάρι, κριθή ή σίκαλιν. Ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος ετόνισε το γεγονός αυτό, διότι, στο τέλος των σαράντα ημερών της νηστείας του, αρνήθηκε να κάμη θαυματουργικόν άρτο για τον εαυτό του, αλλά επανέλαβε τους λόγους του ουρανίου Πατρός του και είπε: «Ο άνθρωπος δεν ζη με μόνον άρτον, αλλ’ ο άνθρωπος ζη με πάντα λόγον εξερχόμενον εκ του στόματος του Ιεχωβά.»—Δευτ. 8:3· Ματθ. 4:1-4, ΜΝΚ.
18 Όταν ο Ιησούς ήλθε στη γη ως άνθρωπος, ήλθε φέροντας τις εκφράσεις του στόματος του Ιεχωβά, που είναι ζωοπάροχες. Επίσης, είπε σ’ εκείνους που ήρχοντο ζητώντας φθαρτόν επίγειον άρτο: «Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.»—Ιωάν. 6:51.
19. Πώς ήταν δυνατόν ο Ιησούς να εξέλθη από ένα Μεγαλύτερον Οίκον Άρτου για το ανθρώπινο γένος το 1914, και πώς τα ονόματα Εφραθά και Ιούδας συνδεδεμένα με τη Βηθλεέμ αντανακλώνται σ’ αυτόν τον οίκον του Άρτου;
19 Όταν ο Ιησούς επανήλθε στον ουρανό και ενεφανίσθη και πάλιν στην παρουσία του Θεού, παρουσίασε την αξία της σαρκίνης ανθρωπίνης θυσίας του προς όφελος του θνήσκοντος ανθρωπίνου γένους. Έτσι τώρα, αφού εγκατεστάθη ως Βασιλεύς το 1914, ο Ιησούς μπορούσε να προέλθη από έναν Οίκον Άρτου, που μπορεί να δώση σε όλους όσοι τρώγουν απ’ αυτό με πίστι, αιώνια ζωή επάνω στη γη στον νέο κόσμο του Θεού. Ο ουράνιος Οίκος του Άρτου είναι αναγκαιότατος για το ανθρώπινο γένος. Οι άνθρωποι χρειάζονται απολύτως τον Άρχοντα του Ιεχωβά από εκεί. Είναι ένας καρποφόρος τόπος, ένας εύφορος τόπος, όπως καταδεικνύεται από το συνδεδεμένο όνομα Εφραθά· και παράγει και προσφέρει πολύν καρπό που διατηρεί τη ζωή. Όπως η Βηθλεέμ Εφραθά ευρίσκετο στην επικράτεια του Ιούδα, έτσι και ο Οίκος του Άρτου βρίσκεται στους αγίους ουρανούς, όπου ο Ιεχωβά επαινείται από όλα τα πλήθη των αγγέλων του.
20. Πώς αυτή η Μεγαλύτερη Βηθλεέμ από την οποία έρχεται ο Ιησούς Χριστός είναι όμοια με την επίγεια Βηθλεέμ εν σχέσει προς τις χιλιάδες του Ιούδα;
20 Πρώτιστος μεταξύ εκείνων των ουρανίων υμνητών του Ιεχωβά Θεού είναι ο Άρχων από τη Βηθλεέμ. Ως Άρχων θα διδάσκη όλους τους υπηκόους του επάνω στη γη να αινούν επίσης τον Ιεχωβά. Προσέρχεται στον Ιεχωβά Θεό ως ο αντιπρόσωπος μιας μικρής ομάδος, ένας αντιπρόσωπος όχι επιγείου Βηθλεέμ, αλλά του οίκου των πνευματικών αδελφών του. Αυτοί είναι οι 144.000 που ακολουθούν τα ίχνη του και που γίνονται συγκληρονόμοι μαζί του στην ουράνια Βασιλεία. (Αποκάλ. 7:4-8· 14:1, 3) Μεταξύ των μυρίων μυριάδων των ουρανίων πληθών, μια τέτοια ομάδα είναι μικρή πράγματι, σχεδόν πάρα πολύ μικρή για να θεωρηθή άξια να αριθμηθή ανάμεσα στο απέραντο πλήθος των ουρανίων υμνητών. (Δαν. 7:9, 10) Εν τούτοις, αυτή η μικρή ομάδα που αποτελείται από τον Άρχοντα Ιησού Χριστό και τους 144.000 συγκληρονόμους, γίνεται όλη το πιο σπουδαίο σώμα λαού στους ουρανούς. Γίνεται η πρωτεύουσα οργάνωσις του Θεού επάνω από όλη την παγκόσμια οργάνωσί Του. Αυτοί θα χρησιμεύσουν στο να φέρουν τον «άρτον της ζωής» στο ανθρώπινο γένος που λιμοκτονεί για αιώνια ζωή. (Ιωάν. 6:48-50) Ο Ιησούς Χριστός, ο Άρχων από αυτή τη Μεγαλύτερη Βηθλεέμ, θα εκπληρώση έτσι ένα σπουδαίο ρόλο ανάμεσα στις αμέτρητες χιλιάδες των αγγελικών υμνητών του Θεού στους ουρανούς.
ΕΝΑ ΕΜΜΕΣΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗ ΣΙΑΓΟΝΑ
21. Μεταξύ ποίων ο Ιησούς Χριστός άρχισε να βασιλεύη το 1914, και πώς ήταν δυνατόν γι’ αυτόν να κτυπηθή επάνω στη σιαγόνα έπειτα απ’ αυτό;
21 Τα έθνη σήμερα δεν είναι ευγνώμονα για τις προμήθειες του Ιεχωβά, όπως δεν ήσαν και όταν ο «άρχων του Ισραήλ» εξήλθε από την επίγεια Βηθλεέμ πριν από δεκαεννέα αιώνες. Επομένως σε «μια μεγαλύτερη εκπλήρωσι του Μιχαίας 5:1 έχουν κτυπήσει αυτόν τον «κριτήν του Ισραήλ» επάνω στη σιαγόνα. Πότε; Πώς; Όχι άμεσα, φυσικά· διότι ο Ιησούς Χριστός είναι τώρα ενθρονισμένος στα δεξιά του Θεού στους ουρανούς, ώστε είναι αδύνατο για τα έθνη να τον πλησιάσουν ακόμη και με διαστημόπλοια. Αφού εγεννήθη η βασιλεία του στους ουρανούς το 1914, αυτός αμέσως άρχισε να κυβερνά εν μέσω των εχθρών του. Εξέβαλε τον Σατανά ή Διάβολο και τους δαιμονικούς του αγγέλους από τον ουρανό και τους κατέρριψε στα γειτονικά μέρη της γης μας, για να μην επιστρέψουν ποτέ στους ουρανούς της αγίας οργανώσεως του Θεού. Έτσι το προσβλητικό κτύπημα επάνω στη σιαγόνα του ουρανίου «κριτού του Ισραήλ» έλαβε χώραν έμμεσα. Πώς; Με το να δοθή το κτύπημα αυτό στο υπόλοιπο των πιστών ακολούθων του επάνω στη γη κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν ο Ιησούς απέστειλε τους δώδεκα αποστόλους του να κηρύξουν τη βασιλεία του Θεού είπε: «Όστις δέχεται εσάς, εμέ δέχεται.» (Ματθ. 10:40) Αντιστρόφως, όποιος απομακρύνει ένα μαθητή του Ιησού όταν φέρνη το άγγελμα της Βασιλείας, απομακρύνει επίσης και τον Ιησού.
22. Ποια αρχή εξέθεσε ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός στην παραβολή του των προβάτων και εριφίων, και έτσι πώς μπορούσε ένα κτύπημα επάνω στη σιαγόνα να θεωρηθή ότι δίδεται σ’ Αυτόν;
22 Στην παραβολή του που χρησιμοποιεί πρόβατα και ερίφια για να εξεικονίση την κρίσι των εθνών που τώρα προχωρεί, ο Ιησούς ο ενθρονισμένος Βασιλεύς λέγει στα πρόβατα: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.» Στα ερίφια λέγει: «Καθ’ όσον δεν εκάμετε εις ένα τούτων των ελαχίστων, ουδέ εις εμέ εκάμετε.» (Ματθ. 25:40, 45) Επομένως, σ’ αυτές τις ημέρες, κτύπημα στη σιαγόνα του υπολοίπου των πνευματικών αδελφών του Χριστού με κατάχρησι της ράβδου της εξουσίας σημαίνει κτύπημα στη σιαγόνα του ουρανίου «άρχοντος του Ισραήλ» υβριστικά.—1 Βασ. 22:24· Ιώβ 16:10.
23, 24. (α) Πολύ πριν από το 1914 τι είχε κηρύξει το πνευματικό υπόλοιπο όσον αφορά το έτος αυτό, και ποια ήταν η στάσις των αρχόντων του «Χριστιανικού κόσμου» απέναντί των; (β) Πώς «θεώρησε ο Άρχων από τη Βηθλεέμ αυτή την κακομεταχείρισι του υπολοίπου;
23 Πολύ πριν από το 1914 το υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού εκήρυττε στα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» ότι οι Καιροί των Εθνών θα ετελείωναν εκείνο το έτος και ότι η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού θα ιδρύετο πλήρως στους ουρανούς. Αυτό το κήρυγμα της Βασιλείας το έκαναν με διανομή βιβλίων, βιβλιαρίων, περιοδικών και φυλλαδίων και με δημόσιες διαλέξεις και τέλος με δωρεάν δημοσία προβολή του Φωτοδράματος της Δημιουργίας σε μεγάλα πλήθη. Οι θρησκευτικοί ηγέται του «Χριστιανικού κόσμου» ήσαν όλοι απορροφημένοι στα επίμαχα ζητήματα του παγκοσμίου πολέμου εκείνου του καιρού. Ούτε αυτοί ούτε τα εμπόλεμα έθνη είχαν κάποια εκτίμησι για το υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού που εκήρυτταν τη βασιλεία του Θεού ως τη δικαιωματική κυβέρνησι της γης τώρα που οι Καιροί των Εθνών είχαν τελειώσει στο έτος 1914.
24 Για το άγγελμα αυτό ο θρησκευτικός κλήρος εξωργίσθη. Ο στρατιωτικός νόμος, και ο φανατικός, παράφορος πατριωτισμός τούς επρομήθευσε μια ευκαιρία. Επωφελήθησαν τούτων για να θέσουν τους πιστούς κήρυκας της Βασιλείας σ’ ένα δυσμενές φως ενώπιον των ανθρώπων και να τους παραστήσουν ως στασιαστάς ενώπιον των στρατιωτικοποιημένων πολιτικών κυβερνήσεων. Όπως ο Ιησούς, το «υπόλοιπο των αδελφών του προσεβλήθη με την ψευδή κατηγορία για στασιασμό, συνωμοσία και κωλυσιεργία στον εθνικό πόλεμο. Αποτρόπαια η ράβδος της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας αιωρήθη για να τους κτυπήση με φαυλότητα στη σιαγόνα, να το πούμε έτσι, και να τους φυλακίση και να τους θέση σε στρατόπεδα κρατήσεως και ν’ απαγορεύση την κυκλοφορία των εντύπων των ή να εμποδίση τις θρησκευτικές συναθροίσεις των. Διέφυγε μήπως αυτή η άδικη, αντιχριστιανική ενέργεια την προσοχή του ουρανίου «άρχοντος του Ισραήλ» από τη Βηθλεέμ; Όχι! Επειδή αυτοί ήσαν οι πνευματικοί αδελφοί του και οι αντιπρόσωποι της βασιλείας του, την εθεώρησε ότι εγίνετο σ’ αυτόν. Ο «Χριστιανικός κόσμος», για να προσθέση περαιτέρω ύβριν στη ζημία, εξέλεξε την Κοινωνία των Εθνών αντί της βασιλείας του Χριστού, νομίζοντας ότι θα μπορούσε να τον εμποδίση αποκαλώντας την Κοινωνία των Εθνών ‘πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη.’
25. Πώς το είχε προείπει αυτό ο Ιεχωβά στο Μιχαίας 5:3, και πώς εξεπληρώθη πρώτα στην περίπτωσι του σαρκικού Ισραήλ;
25 Όλη αυτή η αντιχριστιανική ενέργεια της απορρίψεως της Βασιλείας επετράπη από τον Παντοδύναμο Θεό Ιεχωβά. Εχρησίμευσε ως πείρα διαπαιδαγωγήσεως για τα μέλη του υπολοίπου του, που είχαν πιστές καρδιές. (Εβρ. 12:4-11) Το προείπε με τα εξής λόγια του Μιχαία 5:3, αμέσως αφού μίλησε για την έλευσι του «άρχοντος του Ισραήλ» από τη Βηθλεέμ: «Δια τούτο θέλει αφήσει αυτούς, έως του καιρού καθ’ ον η τίκτουσα θέλει γεννήσει· τότε το υπόλοιπον των αδελφών αυτού θέλει επιστρέψει εις τους υιούς Ισραήλ.» Φυσικά, η αρχαία εκπλήρωσις αυτής της προφητείας ήταν όταν οι υιοί του σαρκικού Ισραήλ, λόγω απειθείας στον Ιεχωβά Θεό, είχαν παραδοθή στους Βαβυλωνίους για να ληφθούν ως αιχμάλωτοι στην εξορία πολύ μακριά· αλλά έπειτα από εβδομήντα χρόνια ερημώσεως της Ιερουσαλήμ και του ναού της, ένα πιστό υπόλοιπο απελευθερώθη από τη Βαβυλώνα και επέστρεψαν στην πατρίδα των για να αναγεννήσουν το έθνος των και τη λατρεία του ναού του Ιεχωβά. Ήταν ωσάν η ορατή οργάνωσις του Θεού επάνω στη γη, η Σιών, να είχε δώσει γέννησι σ’ ένα νέο Ισραηλιτικό έθνος. (Ησ. 66:7, 8) Το ίδιο συνέβη και με τον πνευματικόν Ισραήλ!
26. Πώς εξεπληρώθη το Μιχαίας 5:3 στην περίπτωσι του πνευματικού Ισραήλ το 1918 και 1919;
26 Ειδικά στο 1918, το αποκορυφωτικό έτος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το υπόλοιπο επολιορκήθη από μανιώδεις θρησκευτικούς επιδρομείς. Κατεπιέσθη και ελήφθη, σε δουλεία και αιχμαλωσία στις εμπόλεμες θρησκευτικές οργανώσεις. Αυτό αντιστοιχούσε με τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία του Ισραήλ, όταν η πρωτεύουσά των Ιερουσαλήμ εκείτο έρημη. Επειδή ο Ιεχωβά Θεός είχε υιοθετήσει αυτά τα αφιερωμένα, βαπτισμένα μέλη του υπολοίπου ως πνευματικά του τέκνα, μπορούσαν να πουν, όπως είπε ο απόστολος Παύλος πριν από πολύν καιρό: «Η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών.» (Γαλ. 4:26) Τα πνευματικά τέκνα τής «άνω Ιερουσαλήμ» πρέπει να είναι ελεύθερα ακριβώς όπως είναι και η ουράνια μητέρα των, και να μην είναι εξόριστοι δούλοι της συγχρόνου Βαβυλώνος. Έτσι ο Ιεχωβά Θεός ο ουράνιος Πατήρ έκαμε να γεννήση η «γυνή» του, η άνω Ιερουσαλήμ, στο πρώτο μεταπολεμικό έτος, το 1919. Συνέτριψε τη δύναμι της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας. Ελευθέρωσε το πιστό του υπόλοιπο από τη δουλεία του φόβου των, έτσι ώστε επέστρεψαν στην κατάλληλη σχέσι των μαζί του ως πνευματικοί «υιοί Ισραήλ». Αυτοί, όχι μόνο ελευθερώθησαν από τους πολλούς περιορισμούς που είχαν επιβληθή στην ελευθερία του λόγου, της ενεργείας και της λατρείας από έναν εμπόλεμο κόσμο, αλλά και απηλλάγησαν από τη δουλεία των στον φόβο των ανθρώπων.—Παροιμ. 29:25.
27. Έτσι ποια πνευματική γέννησις έγινε στο 1919, και σε τι ο παγκόσμιος πόλεμος του 1939-1945 απέτυχε να φέρη το υπόλοιπο;
27 Σε εκπλήρωσι του κατά Ματθαίον 24:14 ανενέωσαν το ωργανωμένο έργον των τολμηρής διακηρύξεως του ευαγγελίου της βασιλείας». Ήταν ωσάν η ουράνια μητέρα των, «η άνω Ιερουσαλήμ», να είχε γεννήσει στο 1919 και να είχε παραγάγει ένα νέο έθνος, ένα ελεύθερο πνευματικό έθνος, στη γη της λατρείας του Ιεχωβά. Από τότε το υπόλοιπο δεν ενέδωσε ποτέ πάλι σε φόβο και αυτοπαράδοσι στη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, ακόμη και στη διάρκεια του πολύ χειροτέρου παγκοσμίου πολέμου του 1939-1945.
28. Τι έπρεπε να αναμένεται σχετικά με μια τέτοια πνευματική γέννησι όσον αφορά τα έθνη και τους λαούς μεταξύ των οποίων συνέβη;
28 Δεν θα αναμέναμε, αυτή η απελευθέρωσις και γέννησις ενός νέου πνευματικού έθνους στο μέσον λαών και εθνών του κόσμου τούτου, να συμβή χωρίς σπουδαία αξιοσημείωτα αποτελέσματα επάνω στους λαούς και στα έθνη. Πώς επρόκειτο αυτή η εκπληκτική, εντελώς απροσδόκητη γέννησις ενός απελευθερωμένου, αποκαταστημένου πνευματικού έθνους να επηρεάση αυτούς τους λαούς και τα έθνη; Μ’ έναν τρόπο που επέβαλλε την παγκόσμια προσοχή. Ας ιδούμε!