ότι ο Ιεχωβά δεν τους πλανά εσκεμμένως, αλλ’ απλώς επιτρέπει στον Σατανά να τους πλανήση, εφόσον αυτοί ευαρεστούνται περισσότερο στα ψεύδη και στην αδικία παρά στην αλήθεια και στη σωτηρία: «Όστις θέλει ελθεί κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους, και εν πάση απάτη της αδικίας, μεταξύ των απολλυμένων· διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι. Και δια τούτο ο Θεός αφήνει να έλθη εις αυτούς ενέργεια πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις ψεύδος, δια να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ’ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν.» (2 Θεσ. 2:9-12, ΜΝΚ) Σε πνευματικά πράγματα ο Ιεχωβά επιτρέπει στον Σατανά, τον θεό του κόσμου τούτου, να τους τυφλώνη διανοητικώς»—2 Κορ. 4:4.

Ακριβώς, όπως ο Ιεχωβά κάνει μερικούς κωφούς και βωβούς και τυφλούς πνευματικώς, έτσι εξάγει άλλους από την πνευματική κωφότητα και βωβότητα και τυφλότητα! Καθώς προείπε ο Ησαΐας για τον παρόντα καιρόν της πνευματικής διαφωτίσεως: «Τότε οι οφθαλμοί των τυφλών θέλουσιν ανοιχθή, και τα ώτα των κωφών θέλουσιν ακούσει. Τότε ο χωλός θέλει πηδά ως έλαφος, και η γλώσσα του μογιλάλου θέλει ψάλλει.» (Ησ. 35:5, 6) Πνευματικώς, ο Θεός επιτρέπει τώρα τέτοια ελαττώματα να παραμένουν στους υπερηφάνους και αλαζόνας, και τα αφαιρεί από τους πράους και ταπεινούς.

Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι με τρόπους φυσικούς όσο και πνευματικούς το εδάφιον Έξοδος 4:11 εκπληρώνεται από τον Ιεχωβά Θεό, αλλά όχι με τρόπον ο οποίος τον κάνει υπεύθυνο για όλους τους φυσικώς κωφούς, βωβούς και τυφλούς της γης.

● Τι εννοείται με τη δήλωσι του Εκκλησιαστής 12:7, «Το πνεύμα επιστρέψη εις τον Θεόν, όστις έδωκεν αυτό.»; Ι. Ντ., Καναδάς.

Σ’ αυτό το εδάφιο πνεύμα σημαίνει τη δύναμι της ζωής. Ο Θεός αποσύρει αυτή τη ζωή από τον θνήσκοντα αμαρτωλόν, και κανείς δεν μπορεί ν’ αποκαταστήση τη δύναμι της ζωής εκτός από τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος αρχικά την έδωσε στον Αδάμ. (Γέν. 2:7) Ο Ψαλμός 104:29, 30 λέγει: «Αποστρέφεις το πρόσωπόν σου, ταράττονται· σηκόνεις την πνοήν αυτών, αποθνήσκουσι, και εις το χώμα αυτών επιστρέφουσιν· εξαποστέλλεις το πνεύμά σου, κτίζονται, και ανανεόνεις το πρόσωπον της γης.» Στην περίπτωσι των νεκρών ανθρωπίνων πλασμάτων που διατηρούνται στη μνήμη του Θεού, αυτός θα αποκαταστήση σ’ αυτά τη δύναμι της ζωής σε μια ανάστασι. Όσοι πέθαναν εσκεμμένα πονηροί δεν θα τύχουν ενθυμήσεως στον καιρό της αναστάσεως. Θα είναι όπως τα κτήνη που χάνονται.—Παροιμ. 10:7· Εκκλησ. 3:18-21· Ιωάν. 5:28, 29· 2 Πέτρ. 2:12.

● Πόσες αναστάσεις υπάρχουν; Μερικοί λέγουν τρεις, μια πρώτη, μια καλύτερη και μια γενική. Άλλοι λέγουν μόνον δύο, η των δικαίων και η των αδίκων. Ή, μια ανάστασις ζωής και μια ανάστασις κρίσεως. Ποιο είναι το σωστό;—Μπ. Σ,. Μίσιγκαν.

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μόνο δύο είδη ή τύποι αναστάσεων: μια πνευματική ή ουράνια, και μια φυσική ή επίγεια. Το μικρό ποίμνιο των κεχρισμένων «προβάτων» ανασταίνεται σε πνευματική ζωή στην ουράνια αυλή για να συμβασιλεύση με τον Χριστόν, όπως δείχνει ο Παύλος: «Σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρται σώμα πνευματικόν.» (1 Κορ. 15:44, Κείμενον) Όλοι οι άλλοι άνθρωποι που λαμβάνουν ζωή δι’ αναστάσεως θα είναι από την επίγεια αυλή των «προβάτων» του Ιεχωβά. Το να κατατάξωμε τις αναστάσεις σύμφωνα με τον χρόνο ή την κατάστασι, όπως επιχειρείται στην ερώτησι, είναι καθ’ εαυτό άστοχο. Λόγου χάριν, η πρώτη ανάστασις εφαρμόζεται στα μέλη του σώματος του Χριστού και είναι πρώτη σε χρόνον και σπουδαιότητα. Εν τούτοις, προτού οι τελευταίοι που μετέχουν στην «πρώτη» αυτή ανάστασι μεταλλαγούν στιγμιαίως από σαρκικά σε πνευματικά όντα, μπορεί να έχουν αναστηθή μερικοί από τους πιστούς άνδρας της αρχαιότητος. Η ανάστασις των ανθρώπων αυτών χαρακτηρίζεται σε μερικές περιπτώσεις ως «καλυτέρα» ανάστασις· αλλ’ αυτό δεν είναι τελειωτικός χαρακτηρισμός, διότι σημαίνει απλώς μια ανάστασι καλύτερη από εκείνες που μνημονεύονται στις Εβραϊκές Γραφές, όπου αναφέρεται ότι μερικοί ανεστήθησαν για να πεθάνουν πάλι σε λίγα χρόνια. Αλλά όλες οι αναστάσεις τώρα και στον νέο κόσμο θα είναι καλύτερες από τις αρχαίες εκείνες. Όχι μόνο η ουράνια αλλά και μερικές από τις επίγειες αναστάσεις θα είναι αναστάσεις για ζωή, κι έτσι ο όρος αυτός δεν περιορίζεται σε μια ομάδα. Από Γραφική, λοιπόν άποψι οι κατάλληλες διαιρέσεις αναστάσεων είναι ουράνια και επίγεια, οι δύο δε αυτοί τύποι αποτελούν ορθές διαιρέσεις, ανεπηρέαστες από περιορισμένης σημασίας συνθήκες χρόνου ή καταστάσεως.—Πράξ. 24:15· Ιωάν. 5:28, 29· 1 Κορ. 15:51, 52· Εβρ. 11:35· Αποκάλ. 20:4-6.

Εδάφια της Ημέρας για τον Μήνα Οκτώβριο

16 Ιεχωβά, ηγάπησα την κατοίκησιν του οίκου σου, και τον τόπον της σκηνής της δόξης σου. Ο πους μου ίσταται εν τη ευθύτητι· εν εκκλησίαις θέλω ευλογεί τον Ιεχωβά.—Ψαλμ. 26:8, 12 ΑΣ. Σ 1/8/55 27-29

17 Τώρα παραστήσατε τα μέλη σας δούλα εις την δικαιοσύνην προς αγιασμόν.—Ρωμ. 6:19. Σ 1/10/55 11α

18 Έχοντες την διακονίαν ταύτην, καθώς ηλεήθημεν, . . . με την φανέρωσιν της αληθείας συνιστώντες εαυτούς προς πάσαν συνείδησιν ανθρώπων, ενώπιον του Θεού.—2 Κορ. 4:1, 2. Σ 15/3/56 27α

19 Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός.—1 Πέτρ. 2:5. Σ 15/4/56 24, 25

20 Αύται αι έξ πόλεις θέλουσιν είσθαι καταφύγιον, δια τους υιούς Ισραήλ.—Αριθμ. 35:15. Σ 1/5/56 17α

21 Φέρετε πάντα τα δέκατα εις την αποθήκην . . . και δοκιμάσατέ με τώρα εις τούτο, . . . εάν δεν σας ανοίξω τους καταρράκτας του ουρανού, και εκχέω την ευλογίαν εις εσάς.—Μαλαχ. 3:10. Σ 1/6/55 37, 38

22 Ο καλός άνθρωπος εκ του καλού θησαυρού της καρδίας εκβάλλει τα καλά· και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλλει τα πονηρά.—Ματθ. 12:35. Σ 15/11/55 2, 3α

23 Αγγέλους οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτών αξίαν, . . . εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά.—Ιούδ. 6. Σ 1/1/56 8

24 Εύρομεν τον άνθρωπον τούτον ότι είναι φθοροποιός, και διεγείρει στάσιν μεταξύ όλων των κατά την οικουμένην Ιουδαίων.—Πράξ. 24:5. Σ 1/3/56 12

25 Θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου.—Ματθ. 24:9. Σ 15/3/56 28α

26 Τότε είπα, Ιδού, έρχομαι· εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού· χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.—Ψαλμ. 40:7, 8. Σ 15/9/55 7α

27 Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών.—1 Κορ. 10:11. Σ 15/1/56 11, 12

28 Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν.—2 Τιμ. 3:16. Σ 15/1/55 4, 5, 3α

29 Ώμοσεν ο Ιεχωβά, και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.—Ψαλμ. 110:4, ΑΣ. Σ 15/4/56 20

30 Εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, . . . δια δυσφημίας και ευφημίας· ως πλάνοι, όμως αληθείς· ως αγνοούμενοι, αλλά καλώς γνωριζόμενοι.—2 Κορ. 6:4, 8, 9. Σ 15/3/56 29α

31 Διότι έπρεπε να μένη εν τη πόλει του καταφυγίου αυτού μέχρι του θανάτου του μεγάλου ιερέως.—Αριθμ. 35:28. Σ 1/5/56 2, 3β

Μελέτες «Σκοπιάς»

Εβδομάς 4 Νοεμβρίου: Διεξαγωγή της Ορθής Στρατείας, και Μαχηταί υπέρ της Αληθείας, §1-4.

Εβδομάς 11 Νοεμβρίου: Μαχηταί υπέρ της Αληθείας, §5-24.