Διατηρώντας την Οργάνωσι των Δημοσίων Υπηρετών Καθαρή, Αγνή

«Εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, . . . εν καθαρότητι, εν γνώσι.»—2 Κορ. 6:4, 6.

 1. Ποιος διορισμός δημοσίας υπηρεσίας είναι ο μέγιστος, που έχει ποτέ δοθή σε οποιαδήποτε οργάνωσι επάνω στη γη;

ΚΑΜΜΙΑ άλλη οργάνωσις επάνω στη γη δεν έχει ένα μεγαλύτερο διορισμό δημοσίας υπηρεσίας από την οργάνωσι αυτή δημοσίων υπηρετών. Πριν από δέκα εννέα αιώνες ο Πρώτιστος Υπηρέτης της, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, προέβη σ’ ένα παγκόσμιο διορισμό με τα εξής λόγια: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθ. 28:18-20) Αυτή η ηλικίας δέκα εννέα αιώνων εντολή πρέπει και σήμερα ακόμη να τύχη εφαρμογής. Αλλά ο διορισμός υπηρεσίας, τον οποίον έχει δώσει ο Ιησούς για σήμερα προσθέτει σ’ αυτόν κάτι το έκτακτο, κάτι το ένδοξο. Αυτός ο διορισμός υπηρεσίας περιεγράφη στην προφητεία του Ιησού για τις αποδείξεις, οι οποίες θα εσημείωναν τον «έσχατον καιρόν» αυτού του συστήματος πραγμάτων και εδόθη με τα εξής λόγια: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14.

 2. Πώς μπορεί αυτή η οργάνωσις των μαρτύρων της Βασιλείας να γνωρισθή σήμερα, και για ποιόν λόγο αυτοί οι μάρτυρες θα γίνουν δημόσιοι υπηρέται κατά ένα ισχυρότερο τρόπο στο μέλλον;

² Υπάρχει μια τέτοια οργάνωσις μαρτύρων της Βασιλείας επάνω στη γη σήμερα. Δεν αποτελεί μέρος του «Χριστιανικού κόσμου» ή οποιουδήποτε άλλου τμήματος της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της Βαβυλωνιακής θρησκείας. Είναι γνωστή ως η Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτή η Χριστιανική κοινωνία είναι η μόνη θρησκευτική κοινωνία, η οποία θέτει τη βασιλεία των ουρανών πρώτη και κρατείται απηλλαγμένη από τα γήινα πολιτικά συστήματα. Έτσι, μπορεί να κηρύττη ελεύθερα αυτό που ο Ιησούς απεκάλεσε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας», δηλαδή, της βασιλείας του Θεού. Με το να ειδικεύεται σ’ αυτό αποτελεί την οργάνωσι, η οποία προσφέρει σε όλο το ανθρώπινο γένος μια υπηρεσία που είναι πέραν πάσης συγκρίσεως. Εκείνοι που αποδεικνύονται πιστοί σ’ αυτή τη δημοσία υπηρεσία θα γίνουν δημόσιοι υπηρέται κατά ένα ισχυρότερο τρόπο στο μέλλον για το καλό ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους.

 3. Από ποια άποψι αποδεικνύει η Κοινωνία ότι είναι μία οργάνωσις δημοσίων υπηρετών, που προσφέρει τη μεγίστη υπηρεσία;

³ Τα γεγονότα και οι αριθμοί, που δημοσιεύονται κάθε χρόνο στις εκδόσεις του Βιβλίου του Έτους, αποδεικνύουν ότι η Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά εκπληρώνει αυτόν τον διορισμό να κηρύξη το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού για την οποίαν Θεοφοβούμενοι άνδρες και γυναίκες προσεύχονται επί χιλιάδες χρόνια. Με το να εκπληρώνη αυτό τον διορισμό η Κοινωνία προσφέρει την πιο μεγάλη δημοσία υπηρεσία επάνω στη γη σήμερα. Από αυτή την άποψι η Κοινωνία είναι μια οργάνωσις δημοσίων υπηρετών, έστω και αν όλοι των δεν δίνουν ομιλίες από ένα δημόσιο βήμα.

 4. Άνθρωποι, που έχουν αμφιβολίες για τους δημοσίους λειτουργούς, ποιές ερωτήσεις θα κάμουν για τα άτομα μέσα στην Κοινωνία Νέου Κόσμου;

⁴ Εν τούτοις, οι άνθρωποι, που έχουν απογοητευθή από τη διαγωγή των δημοσίων λειτουργών στην πολιτική διακυβέρνησι του κόσμου τούτου, μπορεί να έχουν τις ίδιες αμφιβολίες και για την Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Πιθανόν να πουν, ‘Ναι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά, ως μία Κοινωνία Νέου Κόσμου, προσφέρουν αναντιρρήτως μια δημόσια υπηρεσία σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά τι γίνεται με την ιδιωτική ζωή των μαρτύρων του Ιεχωβά ατομικώς; Τι είδους ζωή διάγουν στα σπίτια των, στις κοσμικές των εργασίες και μέσα στις θρησκευτικές των συγκεντρώσεις; Πώς είναι η ιδιωτική των ηθική, η μακράν από τον δημόσιο οφθαλμό;’

 5. Ποιο είδος απαντήσεων σ’ αυτές τις ερωτήσεις πρέπει να αναμένωμε από μέρους των βαπτισμένων ατόμων, που είναι στην Κοινωνία Νέου Κόσμου, και γιατί;

⁵ Αυτές είναι κατάλληλες ερωτήσεις. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Κοινωνία Νέου Κόσμου με την ιδιωτική τους ζωή απαντούν σ’ αυτές τις ερωτήσεις; Πρέπει ν’ αναμένωμε ικανοποιητικές απαντήσεις. Γιατί; Διότι κάθε βαπτισμένο άτομο μέσα στην Κοινωνία Νέου Κόσμου ανήκει στον Ύψιστο Θεό του σύμπαντος. Αυτό συμβαίνει διότι το εν ύδατι βάπτισμα είναι ένα σύμβολο του ότι το άτομο έχει πλήρως αφιερώσει τον εαυτό του στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Δίχως κανένα περιορισμό η Κοινωνία Νέου Κόσμου των βαπτισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά ανήκει σ’ Αυτόν. Εφ’ όσον αυτό συμβαίνει, ο Ιεχωβά Θεός απαιτεί όπως αυτή η οργάνωσις δημοσίων υπηρετών είναι καθαρή, αγνή. Ποτέ δεν θα ανέθετε σ’ αυτή την οργάνωσι το κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας παγκοσμίως, εκτός αν αυτή η οργάνωσις ανταπεκρίνετο στις θείες απαιτήσεις Του. Επειδή οι μάρτυρές του αντιπροσωπεύουν Αυτόν, δικαίως ενδιαφέρεται για την ηθική καθαρότητά των, την αγνότητά των, την έντιμη διαγωγή των. Ενδιαφέρεται σοβαρώς να διατηρήση την οργάνωσι στην οποία δίνει ένα τόσο υπεύθυνο διορισμό υπηρεσίας άψογη, καθαρή, αγνή, εφ’ όσον αρνείται να χρησιμοποιήση μια μιαρή, ακάθαρτη οργάνωσι.—Ψαλμ. 50:16-23.

ΜΗ ΔΙΔΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣΚΟΜΜΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ

 6. Πώς είναι ανάγκη να ενεργούν τα αφιερωμένα άτομα που λαμβάνουν ένα διορισμό υπηρεσίας από τον Θεό, και τι το καθιστά αυτό σκόπιμο;

⁶ Οι αφιερωμένοι δημόσιοι υπηρέται, επάνω στους οποίους καλείται το όνομα του Θεού και οι οποίοι λαμβάνουν ένα διορισμό υπηρεσίας από αυτόν, οφείλουν να περιπατούν επαξίως. Δεν μπορούν να κηρύττουν και να διδάσκουν ένα πράγμα και ταυτοχρόνως να ζουν μ’ ένα τρόπο αντίθετο και να προσδοκούν ότι θα έχουν την επιδοκιμασία του Θεού. Κανείς δεν μπορεί να εμπαίξη τον Θεό. Αυτός γνωρίζει, ο Βασιλεύς του Ιησούς Χριστός γνωρίζει, και οι άγγελοί του γνωρίζουν αν ένα άτομο διάγη στην ιδιωτική του ζωή αντίθετα από αυτά που κηρύττει και διδάσκει δημοσίως. Ο Θεός έχει αισθήματα. Έχει οξεία αίσθησι κάθε μομφής, η οποία με αυτόν τον τρόπο συσσωρεύεται επάνω στο ίδιο το όνομά του, επάνω στην αγαπητή του οργάνωσι, επάνω στην αλήθειά του κι επάνω στα αγαθά νέα της Βασιλείας Του. Γι’ αυτό τον ενδιαφέρει η ιδιωτική ζωή των αφιερωμένων του δημοσίων υπηρετών. Αυτό το σοβαρό γεγονός καθιστά σκόπιμο για κάθε δημόσιο υπηρέτη να περιπατή επαξίως.

 7, 8. (α) Γιατί ο απόστολος Παύλος εκτιμούσε βαθιά αυτό το γεγονός; (β) Για να προωθήση το σωτήριο άγγελμά του, τι ήταν ο Παύλος διατεθειμένος να υποστή ή να εκπληρώση ως ευθύνη του;

⁷ Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος εξετίμησε βαθιά αυτό το γεγονός. Είναι καλό το ότι είχε αυτή την αντίληψι, διότι ήταν ένας από τους πιο εξέχοντας δημοσίους υπηρέτας του Υψίστου Θεού επάνω στη γη. Ο Παύλος εγνώριζε ότι η αγνότης της ιδιωτικής του ζωής έπρεπε να συνιστά σε άλλους το Χριστιανικό άγγελμα που εκήρυττε και εδίδασκε. Επίσης, η αγνότης των πραγμάτων που εδίδασκε έπρεπε να συνιστούν το άγγελμά του σε άλλους και όχι να γίνεται λίθος προσκόμματος ή εμπόδιο. Έπρεπε να οδηγή σε μια καθαρή οργάνωσι. Για να μπορή να ζη, να κηρύττη και να υπηρετή για την απρόσκοπτη προαγωγή του σωτηρίου αγγέλματός του, ο Παύλος ήταν διατεθειμένος να υποστή οτιδήποτε. Γι’ αυτό, αφού αναφέρεται στον εαυτό του και τον Τιμόθεο ως πρέσβεις υπέρ του Χριστού, ο Παύλος κάνει την εξής δήλωσι:

⁸ «Μη δίδοντες μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν· αλλ’ εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν ραβδισμοίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις· εν καθαρότητι [ή αγνότητι], εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν πνεύματι αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω· εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού.»—2 Κορ. 6:3-7· 5:20.

 9, 10. (α) Πώς ο σύντροφος του Παύλου Τιμόθεος θα κρατούσε τον εαυτό του καθαρό όσον αφορά τους άλλους ανθρώπους, που ήσαν διωρισμένοι σε μια υπηρεσία εκκλησίας; (β) Ποιος άλλος θα επωφελείτο από την καθαρότητά του σχετικά με αυτό;

⁹ Σημειώστε τη μνεία που κάνει ο Παύλος περί καθαρότητος ή αγνότητος. Σ’ αυτό περιέλαβε μαζί με τον εαυτό του και τον ιεραποστολικό του σύντροφο Τιμόθεο. Επέμεινε, όπως ο νεαρός αυτός Τιμόθεος είναι καθαρός ή αγνός τόσο ο ίδιος προσωπικώς όσο και εν σχέσει με άλλα άτομα. Υπό την διεύθυνσι του Θεού ο Παύλος περιέβαλε αυτόν τον νέο με εξουσία να διορίζη επισκόπους και διακονικούς υπηρέτας σ’ εκκλησίες που μόλις ωργανώθησαν. Αν ο Τιμόθεος δεν επρόσεχε όταν διώριζε άτομα σε θέσεις υπηρεσίας, και αν επηρεάζετο στους διορισμούς του από ιδιοτελή προσωπική προκατάληψι, θα ήταν ενδεχόμενο να διορίση σε υπηρεσίες ανθρώπους, οι οποίοι θα διέπρατταν αμαρτήματα ως δημόσιοι υπηρέται. Θα συμμετείχε και αυτός στη μομφή για τα αμαρτήματά των και για το πώς αυτά θα επηρέαζαν την εκκλησία και τη Χριστιανική υπόθεσι.

¹⁰ Με το να είναι πολύ προσεκτικός και ν’ αγωνίζεται αμερόληπτα να διορίση σε υπηρεσίες ανθρώπους πράγματι ικανούς και καλής, αξιοπίστου διαγωγής, ο Τιμόθεος θα κρατούσε τον εαυτό του ελεύθερο και καθαρό από συμμετοχή στη μομφή εξαιτίας αμαρτημάτων ενός άλλου ανθρώπου στην υπηρεσία. Ο Παύλος είπε: «Μη επίθετε χείρας ταχέως εις μηδένα, μηδέ γίνου κοινωνός αλλοτρίων αμαρτιών· φύλαττε σεαυτόν καθαρόν.» (1 Τιμ. 5:22) Με το να μη διορίζη ανθρώπους, οι οποίοι είχαν τάσι να γίνουν κακοί όχι μόνο θα κρατούσε τον εαυτό του αγνό και καθαρό από κάθε συμμετοχή στη μομφή, αλλά θα κρατούσε και την εκκλησία αγνή. Δεν θα έδειχνε το κακό παράδειγμα του να προΐσταται αυτής ένας αμαρτωλός άνθρωπος.

11, 12. (α) Γιατί ο Τιμόθεος ως ένας υπηρέτης, ο οποίος ώφειλε να διαβιβάση οδηγίες σε άλλους, έπρεπε να θέση ένα καλό παράδειγμα; (β) Σχετικά με αυτό, τι έγραψε ο Παύλος στον Τιμόθεο;

¹¹ Ο Τιμόθεος ώφειλε να είναι προσεκτικός μήπως ανοίξη το δρόμο για να θέση κάποιος άλλος ένα κακό παράδειγμα στην υπηρεσία. Εκτός τούτου, και αυτός ο ίδιος ως ένας δημόσιος υπηρέτης ώφειλε να δώση ένα καλό παράδειγμα άξιο μιμήσεως. Ώφειλε να κάνη κάτι περισσότερο από το να λέγη απλώς σε άλλους αδελφούς τι να κάμουν, διαβιβάζοντάς τους οδηγίες που προήρχοντο από το κυβερνών σώμα της επιγείου οργανώσεως του Θεού. Έπρεπε να αποδείξη ότι ήταν ο ίδιος άξιος να λέγη στους άλλους τι να κάνουν σύμφωνα με τις οδηγίες της οργανώσεως. Μ’ αυτόν τον τρόπο ώφειλε να προσδώση δύναμι στις εντολές και οδηγίες του διάγοντας ο ίδιος μια υποδειγματική ζωή. Η ωριμότης της Χριστιανικής του αυξήσεως τόσο στη σκέψι όσο και στο πνεύμα θα διώρθωνε κάθε εσφαλμένη εντύπωσι που η σωματική του νεανικότης πιθανόν να έκαμε σε άλλους. Αυτό ήταν το σημείο που ετόνισε ο Παύλος, όταν έγραψε στον Τιμόθεο:

¹² «Παράγγελλε ταύτα και δίδασκε. Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητά σου, αλλά γίνου τύπος των πιστών εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πνεύμα, εις πίστιν, εις καθαρότητα. Έως να έλθω, καταγίνου εις την ανάγνωσιν, εις την προτροπήν, εις την διδασκαλίαν.»—1 Τιμ. 4:11-13.

13. Πώς η Κοινωνία Νέου Κόσμου μπόρεσε να καθαρίση τις διδασκαλίες της και να τις διατηρήση καθαρές;

¹³ Σήμερα η Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά ακολουθεί αυτούς τους λόγους για να κρατήση αυτή την οργάνωσι δημοσίων υπηρετών καθαρή, αγνή. Η διδασκαλία έπρεπε να τηρηθή καθαρή. Μπορεί δε να τηρηθή καθαρή μόνο αν βρίσκεται σε αρμονία με τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού. «Τα λόγια του Ιεχωβά είναι λόγια καθαρά», είπε ο ψαλμωδός Δαβίδ, «αργύριον δεδοκιμασμένον εν πηλίνω χωνευτηρίω, κεκαθαρισμένον επταπλασίως.» (Ψαλμ. 12:6, ΜΝΚ) Η αλήθεια είναι καθαρή, και ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Δαβίδ είπε σε προσευχή του προς τον Θεό σχετικά με τον γραπτό Λόγο του Θεού: «Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.» (Ιωάν. 17:17) Προσφεύγοντας πιστά σ’ αυτόν τον καθαρό Λόγο του Θεού η Κοινωνία Νέου Κόσμου μπόρεσε να καθαρίση τις διδασκαλίες της και να διατηρήση το δίδαγμά της καθαρό και αληθινό.

14, 15. (α) Σε σύγκρισι με την πορεία των μαρτύρων του Ιεχωβά, ποια δήλωσις περί επιστροφής στις Γραφές έρχεται αργά από την κεφαλή του Ρωμαιοκαθολικισμού; (β) Πώς φράσσει το δρόμο για μια τέτοια επιστροφή στη Γραφή;

¹⁴ Από αυτό το πρώτο τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά του Ιουλίου 1879, δηλαδή πριν από ογδόντα έξη χρόνια, η προσπάθεια του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά ήταν να πράττουν ακριβώς αυτό. Έτσι, έρχεται πολύ αργά τώρα η δήλωσις του Ρωμαιοκαθολικού Μεγίστου Ποντίφικος Παύλου ΣΤ΄, που μόλις επέστρεψε από το προσκύνημά του στη Μέση Ανατολή, όπως την αναφέρουν οι Τάιμς Νέας Υόρκης με προέλευσι και ημερομηνία της ειδήσεως «Ρώμη, 8 Ιανουαρίου», δηλαδή:

Ο Πάπας Παύλος ετόνισε ότι «όποιος θέλει να είναι αληθής Χριστιανός» πρέπει να στραφή στις Γραφές. «Η επιστροφή στο Ευαγγέλιο πρέπει να γίνη η συνεχής μας ενάσκησις σκέψεως, ο πνευματικός μας ζήλος, η ηθική ανανέωσις, η θρησκευτική και ανθρωπίνη ευαισθησία μας», διεκήρυξε.

¹⁵ Εν τούτοις, ο Ρωμαιοκαθολικός Μέγιστος Ποντίφιξ έφραξε τον δρόμο για μια τέτοια επιστροφή των Ρωμαιοκαθολικών στη Γραφή:

Είπε ότι η μελέτη των Γραφών δεν υπονοεί άρνησι των παραδόσεων της εκκλησίας, «αλλά μια αυξανομένη προσπάθεια για να φέρωμε τη Χριστιανική μας πίστι πλησιέστερα προς την αρχική της αντίληψι, έρευνα για μεγαλυτέρα ουσιαστική πιστότητα προς τη σκέψι του Κυρίου Ημών, και πνευματική τόνωσι εκείνων, που η αυθεντική ανάπτυξις της παραδόσεως έφερε έως εμάς.»—Τάιμς Ν. Υ., 9 Ιαν. 1964.

16. Πώς η Κοινωνία Νέου Κόσμου προσπαθεί να κάμη ακριβώς το αντίθετο από αυτό;

¹⁶ Σε αντίθεσι με αυτό, η Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά προσπαθεί να καθαρισθή από κάθε θρησκευτική παράδοσι και να προσκολληθή στον καθαρό γραπτό Λόγο του Θεού. Ενθυμούμεθα τους καταδικαστικούς λόγους του Ιησού εναντίον των ανθρωποποιήτων παραδόσεων.—Ματθ. 15:1-14.

17, 18. Για ποιο είδος καθαρότητος μιλούσε ο Παύλος, όταν έγραψε τα εδάφια 2 Κορινθίους 11:2-6;

¹⁷ Ήταν πολύ σαφής ο απόστολος Παύλος, όταν μιλούσε για την καθαρότητα της διδασκαλίας και για τη διατήρησι της αληθινής Χριστιανικής οργανώσεως απηλλαγμένης από τη διδασκαλία των ψευδαποστόλων, όταν έγραψε τα εξής λόγια στην εκκλησία, που είχε ιδρύσει στην Ελληνική πόλι Κόρινθο:

¹⁸ «Είμαι ζηλότυπος προς εσάς κατά ζηλοτυπίαν Θεού· επειδή σας ηρραβώνισα με ένα άνδρα, δια να σας παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν. Φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν δια της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νους σας, εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν. Διότι εάν ο ερχόμενος κηρύττη προς εσάς άλλον Ιησούν, τον οποίον ημείς δεν εκηρύξαμεν, ή λαμβάνετε άλλο πνεύμα το οποίον δεν ελάβετε, ή άλλο ευαγγέλιον το οποίον δεν εδέχθητε, καλώς ηθέλετε υποφέρει αυτόν. Αλλά στοχάζομαι ότι δεν είμαι εις ουδέν κατώτερος των πρωτίστων αποστόλων. Εάν δε και ήμαι ιδιώτης κατά τον λόγον, αλλ’ ουχί κατά την γνώσιν.»—2 Κορ. 11:2-6.

19. (α) Κατά ποιόν τρόπο προσπάθησε ο όφις στην Εδέμ να διαφθείρη την Εύα; (β) Κατά όμοιο τρόπο, πώς άνδρες στην Κόρινθο στις ημέρες του Παύλου προσπαθούσαν να διαφθείρουν την εκκλησία;

¹⁹ Βεβαίως, όταν ο όφις στην Εδέμ ηπάτησε τη σύζυγο του Αδάμ Εύα για να την αποπλανήση και να τη διαφθείρη, η προσπάθειά του συνεκεντρώθη στο ζήτημα της διδασκαλίας, στο ζήτημα της θρησκευτικής πίστεως. Δεν επρόκειτο για ηθική ή σεξουαλική διαγωγή. Ο όφις παρώτρυνε την Εύα να πιστέψη ότι ο Δημιουργός της, Ιεχωβά Θεός, ήταν ένας ψεύστης όσον αφορά το ό,τι είχε διδάξει στον σύζυγό της Αδάμ. Με ένα παρόμοιο πανούργο τρόπο, στη διάρκεια της απουσίας του Παύλου από την Κόρινθο, οι λεγόμενοι ‘πρώτιστοι απόστολοι’ προσπαθούσαν να διαφθείρουν την εκεί Χριστιανική εκκλησία. Πώς; Με το να κηρύττουν ένα Χριστό διάφορον από εκείνον που είχε κηρύξει ο Παύλος, με το να προσπαθούν να φέρουν μέσα στην εκκλησία ένα πνεύμα διάφορο από εκείνο που είχαν λάβει μέσω του Παύλου μαζί με τα δώρα του, και με το να κηρύττουν ένα είδος ‘ευαγγελίου’ διάφορο από το ευαγγέλιο που τους είχε κηρύξει ο Παύλος. Έτσι, εκείνοι οι λεγόμενοι ‘πρώτιστοι απόστολοι’ προσπαθούσαν να υπανδρεύσουν την εκκλησία της Κορίνθου με ένα άλλο Χριστό ως πνευματικό σύζυγο. Αυτό ωδηγούσε σε μια πνευματική ανηθικότητα. Πώς;

20. Πώς η φθοροποιός επίδρασις εκείνων των «πρωτίστων αποστόλων» ωδηγούσε σε πνευματική ανηθικότητα όσον αφορά την εκκλησία;

²⁰ Ο απόστολος Παύλος τούς είχε ήδη αρραβωνίσει με τον Ιησού Χριστό τον ουράνιο Υιό του Θεού. Γι’ αυτό, αν τώρα εδέχοντο να αρραβωνισθούν με κάποιον άλλο Χριστό, θα έχαναν την πνευματική τους ηθικότητα. Θα έχαναν την πνευματική τους αγνότητα, την παρθενική τους αγνότητα, την οποίαν ώφειλαν στον Ιησού Χριστό τον υποσχεμένο τους Σύζυγο. Ο απόστολος Παύλος ήθελε να παρουσιάση αυτή τη Χριστιανική εκκλησία, που είχε ιδρύσει, ως «παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν», αυτοί όμως οι ‘πρώτιστοι απόστολοι’ προσπαθούσαν να διαλύσουν τον αρραβώνα της εκκλησίας με τον Ιησού Χριστό και να τον μεταφέρουν σε ένα παραποιημένο Χριστό. Προσπαθούσαν ν’ αποπλανήσουν την ήδη μνηστευμένη εκκλησία για να διαπράξη πνευματική ανηθικότητα, πνευματική μοιχεία, εφόσον σύμφωνα με τον νόμο του Ιεχωβά, που εδόθη μέσω του Μωυσέως, μια μνηστευμένη παρθένος εθεωρείτο ήδη ως σύζυγος του ανδρός με τον οποίο είχαν γίνει διευθετήσεις να τη νυμφευθή.

21. Ποιο είδος ζηλοτυπίας είχε ο Παύλος για την εκκλησία στην Κόρινθο, και τίνος αληθινός φίλος ήταν;

²¹ Γ αυτό, ο απόστολος Παύλος παρέβαλλε αυτούς τους καλουμένους ‘πρωτίστους αποστόλους’ με τον όφι στην Εδέμ, και προσπάθησε να προστατεύση τη Χριστιανική εκκλησία από αυτούς. Η ζηλοτυπία, που είχε ο Παύλος γι’ αυτούς, δεν ήταν ιδιοτελής, γεμάτη πάθος, ασεβής ζηλοτυπία, αλλά ήταν μια θεοσεβής ζηλοτυπία, η οποία δεν ηνείχετο ανταγωνισμό αλλά επέμενε στην αποκλειστική αφοσίωσι προς τον Ιησού Χριστό τον αρχικό των Νυμφίο. Ο Παύλος ήταν πράγματι ένας «φίλος του νυμφίου», κι επιθυμούσε να μπορή στον ωρισμένο καιρό να ‘χαίρη καθ’ υπερβολήν δια την φωνήν του νυμφίου’, όταν μιλούσε προς την «παρθένον αγνήν» την Νύμφη του στον ουρανό.—Ιωάν. 3:29.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ (ΑΓΝΟΤΗΣ) ΕΠΙΣΗΣ

22. (α) Για ποιο άλλο είδος καθαρότητος της εκκλησίας ενδιεφέρετο ο Παύλος; (β) Τι έγραψε για μια σχετική υπόθεσι στην εκκλησία στην Κόρινθο;

²² Ως ένας γενικός επίσκοπος, ο οποίος είχε την ‘μέριμναν πασών των εκκλησιών’ σε χώρες των Εθνών της Δύσεως, ο απόστολος Παύλος ενδιεφέρετο, επίσης, πολύ για την σωματική αγνότητα ή τη σεξουαλική καθαρότητα της οργανώσεως δημοσίων υπηρετών του Θεού. Ο Παύλος εγνώριζε ότι μια τοπική εκκλησία δεν θα μπορούσε να παραμείνη ένα τμήμα της οργανώσεως του Θεού και ταυτοχρόνως να επιτρέπη την ηθική ακαθαρσία οποιουδήποτε από τα μέλη της. Η εκκλησία έχει ανάγκη να ελευθερωθή, να διεκδικήση τον εαυτό της από κάθε κοινοτική ευθύνη για τη σεξουαλική ανηθικότητα οποιουδήποτε από τα μέλη της. Ακούστε αυτή την περίπτωσι που εχειρίσθη ο Παύλος για την εκκλησία της Κορίνθου στον πρώτον αιώνα της Κοινής Χρονολογίας μας. Ήταν μια σκανδαλώδης υπόθεσις, διότι ο Παύλος γράφει: «Γενικώς ακούεται ότι είναι μεταξύ σας πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ μεταξύ των εθνών ονομάζεται, ώστε να έχη τις την γυναίκα τού πατρός αυτού. Και σεις είσθε πεφυσιωμένοι, και δεν επενθήσατε μάλλον, δια να εκβληθή εκ μέσου υμών ο πράξας το έργον τούτο;»

23. Σχετικά με αυτό, σε ποιο είδος ευθύνης δεν ήθελε να έχη συμμετοχή ο Παύλος, και επομένως τι έκαμε για την κατάστασι;

²³ Εφόσον ο Παύλος είχε ιδρύσει εκείνη την εκκλησία και είχε επ’ αυτής την αποστολική εποπτεία, δεν θα επέτρεπε ούτε για ένα λεπτό να κηλιδωθή με οποιαδήποτε κοινοτική ευθύνη για μια τέτοια ανηθικότητα μέσα στην οργάνωσι δημοσίων υπηρετών του Θεού. Γι’ αυτό, συνεχίζει αμέσως με την κατηγορία που εκφέρει εναντίον της εκκλησίας, γράφοντας: «Διότι εγώ, ως απών κατά το σώμα, παρών όμως κατά τα πνεύμα, έκρινα ήδη ως παρών τον ούτω πράξαντα τούτο, εν τω ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αφού συναχθήτε σεις και το εμόν πνεύμα με την δύναμιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να παραδώσητε τον τοιούτον εις τον Σατανάν προς όλεθρον της σαρκός, δια να σωθή το πνεύμα αυτού εν τη ημέρα του Κυρίου Ιησού. . . . Δεν κρίνετε σεις τους έσω; Τους δε έξω ο Θεός θέλει κρίνει· όθεν εκβάλετε τον κακόν εκ μέσου υμών.»—1 Κορ. 5:1-5, 12, 13.

24, 25. (α) Στο νου του Παύλου, ποια ήταν τώρα η ερώτησις σχετικά με την εκκλησία της Κορίνθου; (β) Πώς η εκκλησία απεδείχθη καθαρή σ’ αυτό το ζήτημα;

²⁴ Στη διάνοια του Παύλου το ερώτημα τώρα ήταν, Άρα γε η Χριστιανική εκκλησία με τους λεγόμενους ‘πρωτίστους αποστόλους’ θα καθαρισθή από κάθε κοινοτική ευθύνη γι’ αυτή τη σκανδαλώδη υπόθεσι αιμομικτικής ανηθικότητος; Θα εθλίβετο διότι ηνέχθη αυτή την ανηθικότητα ανάμεσά της για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα δίχως να ενεργήση κατάλληλα; Θα διεκδικούσε τον εαυτό της, εκτελώντας ταχέως τις αποστολικές διαταγές να εκβάλη αυτόν τον κακόν άνθρωπο από την εκκλησία; Η διάνοια του Παύλου αναπαύθηκε αργότερα, όταν ο ιεραποστολικός του σύντροφος Τίτος επέστρεψε από την Κόρινθο και του είπε ότι η εκκλησία το είχε πράξει αυτό. Δίνοντας μια επίσημη επιδοκιμασία σ’ αυτό, ο Παύλος τούς έγραψε:

²⁵ «Βλέπω ότι η επιστολή εκείνη, αν και προς ώραν, σας ελύπησε. Τώρα χαίρω, ουχί ότι ελυπήθητε, αλλ’ ότι ελυπήθητε προς μετάνοιαν· διότι ελυπήθητε κατά Θεόν, δια να μη ζημιωθήτε εξ ημών εις ουδέν. Διότι η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον· η λύπη όμως του κόσμου γεννά θάνατον. Διότι ιδού, αυτό τούτο, το ότι ελυπήθητε κατά Θεόν, πόσην σπουδήν εγέννησεν εις εσάς! αλλά απολογίαν, αλλά αγανάκτησιν, αλλά φόβον, αλλά πόθον, αλλά ζήλον, αλλ’ εκδίκησιν! κατά πάντα απεδείξατε εαυτούς ότι είσθε καθαροί εις τούτο το πράγμα.»—2 Κορ. 7:8-11.

26, 27. (α) Μόνο κατόπιν ποιων εξελίξεων θα ήταν ασφαλές για την εκκλησία της Κορίνθου να δεχθή πάλι τον αιμομίκτη; (β) Μολαταύτα, εναντίον τίνος έπρεπε να συνεχίση να προφυλάσσεται η εκκλησία και τι τους έγραψε ο Παύλος για να το υποδείξη αυτό;

²⁶ Βεβαίως μόνο αφού η εκκλησία διεξεδίκησε τον εαυτό της με το ν’ αποδείξη ότι δεν υπεστήριζε τη σεξουαλική ανηθικότητα μεταξύ των μελών της, μόνο αφού απεδείχθησαν ‘ότι ήσαν καθαροί εις τούτο το πράγμα’, μόνο τότε έκρινε ασφαλές ο απόστολος Παύλος να συμβουλεύση την εκκλησία να επιτρέψη στον κακό εκείνο άνθρωπο να επανέλθη και πάλι στην εκκλησία. Όχι μόνο ο άνθρωπος αυτός είχε ειλικρινά μετανοήσει για το αιμομικτικό του αμάρτημα, μεταξύ του χρόνου που η εκκλησία έλαβε την πρώτη επιστολή του Παύλου και του χρόνου που έλαβε τη δευτέρα του επιστολή, αλλά η εκκλησία ως ένα σύνολον είχε λάβει την ορθή στάσι και ενέργεια απέναντι του ζητήματος. (2 Κορ. 2:6-11) Αλλά, είτε συνεχώρησαν αυτόν τον άνθρωπο για την αποδεδειγμένη μετάνοιά του και τον εδέχθησαν μεταξύ των πάλι είτε όχι, ο Παύλος εγνώριζε ότι οι Κορίνθιοι Χριστιανοί ώφειλαν να προσέχουν από τη σεξουαλική ανηθικότητα στην εκκλησία. Ζούσαν σε μια πολύ διεφθαρμένη ειδωλολατρική πόλι και πολλά μέλη της εκκλησίας προήρχοντο από αυτόν τον κατεχόμενο από την παραφροσύνη του φύλου κόσμο. Γι’ αυτό, κατά το τέλος της δευτέρας επιστολής του (2 Κορ. 12:20, 21), ο Παύλος κάνει την εξής παρατήρησι:

²⁷ «Φοβούμαι μήπως ελθών, δεν σας εύρω οποίους θέλω, και εγώ ευρεθώ εις εσάς όποιον δεν θέλετε· μήπως ήναι μεταξύ σας έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, αλαζονείαι, ακαταστασίαι· μήπως πάλιν όταν έλθω προς εσάς, με ταπεινώση ο Θεός μου, και πενθήσω πολλούς των προαμαρτησάντων και μη μετανοησάντων δια την ακαθαρσίαν και πορνείαν και ασέλγειαν την οποίαν έπραξαν.»

28, 29. (α) Πώς η ιδία κατάστασις αληθεύει στην Κοινωνία Νέου Κόσμου σήμερα, ειδικά εφόσον περισσότερα άτομα εισέρχονται σ’ αυτήν; (β) Γιατί τα λόγια του Παύλου στα εδάφια 1 Κορινθίους 6:9-11 μπορούν να λεχθούν στην Κοινωνία σήμερα;

²⁸ Η ίδια κατάστασις αληθεύει και στην Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ζη ανάμεσα σ’ ένα κατεχόμενο από παραφροσύνη του φύλου κόσμο, κανονικά σύγχρονα Σόδομα. Όλα τα μέλη της Κοινωνίας Νέου Κόσμου δεν γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα σε οικογένειες Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Η πλειονότης των προέρχεται από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, δηλαδή, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, κι από τους ανηθίκους πολιτικούς εραστάς της. Και όσο περισσότερες είναι οι δεκάδες χιλιάδων που έρχονται μέσα σ’ αυτή την Κοινωνία από τον σεξουαλικώς ανώμαλο αυτόν κόσμο κάθε χρόνο, τόσο η Κοινωνία σαν ένα σύνολο υπόκειται σε μια πίεσι ανηθικότητος, λόγω των ανηθίκων τάσεων του αυξανομένου αριθμού των εισερχομένων. Συνεπώς, στη σημερινή Κοινωνία οι κάτωθι λόγοι της επιστολής του Παύλου προς τους Κορινθίους Χριστιανούς μπορούν πολύ καλά να λεχθούν:

²⁹ «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι· ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετέ τίνες· αλλά απελούσθητε, . . . δια του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και δια του πνεύματος του Θεού ημών.»—1 Κορ. 6:9-11.

30. (α) Ποιο γεγονός καθιστά ολοένα δυσκολώτερο το να διατηρηθή η Κοινωνία καθαρή καθώς προχωρεί ο χρόνος; (β) Εναντίον τίνος προειδοποίησε όλους εκείνους που είχαν λουσθή ο απόστολος Πέτρος;

³⁰ Ναι, καθώς η Κοινωνία Νέου Κόσμου αυξάνει, ολοένα περισσότεροι μάρτυρες του Ιεχωβά μέσα στην Κοινωνία των υπήρξαν κάποτε τέτοιοι. Το γεγονός αυτό καθιστά ολοένα δυσκολώτερο να διατηρηθή μία τέτοια αναπτυσσομένη Κοινωνία καθαρή, αμόλυντη, αγνή. Αλλά όλα τα βαπτισμένα άτομα, που βρίσκονται σήμερα μέσα στην Κοινωνία, δεν θα εγίνοντο ποτέ δεκτά, αν πρώτα δεν ελούοντο εν ονόματι του Κυρίου Ιησού και με το πνεύμα του Θεού ημών. Γι’ αυτό στη δευτέρα του επιστολή (2:22) ο απόστολος Πέτρος προειδοποιεί όλους εμάς που έχομε λουσθή να μην επιστρέψωμε σ’ αυτή την κοσμική ακαθαρσία, όπως «ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου.»

31, 32. (α) Και αν ακόμη δεν ήσαν τέτοιου είδους άτομα προηγουμένως, εναντίον τίνος τα μέλη της Κοινωνίας πρέπει να είναι άγρυπνοι; (β) Επί παραδείγματι, τι ο Παύλος εθεώρησε καλό να γράψη στον Τιμόθεο σχετικά με την καθαρότητα μέσα στην εκκλησία;

³¹ Πολλά μέλη δεν ήσαν τέτοιου είδους άνθρωποι πριν έλθουν μέσα στην Κοινωνία. Εν τούτοις, πρέπει να αγρυπνούν μήπως πέσουν σε πειρασμό τέτοιων ακαθάρτων πράξεων. Πάρτε, παραδείγματος χάριν, τον Τιμόθεο, τον ιεραπόστολο, ο οποίος συνειργάσθη με τον Παύλο για να γραφή η δευτέρα επιστολή προς την εκκλησία στην Κόρινθο. Ήταν κατά το ήμισυ Έλλην και κατά το ήμισυ Ιουδαίος, και ανετράφη με ένα θεοσεβή τρόπο από την Ιουδαία μητέρα του Ευνίκη και τη μάμμη του Λωίδα. (2 Τιμ. 1:5) Εν τούτοις, αφού ο Τιμόθεος είχε εργασθή επί δέκα πέντε περίπου χρόνια μαζί του, ο Παύλος εθεώρησε καλό να γράψη στον Τιμόθεο τα ακόλουθα λόγια σχετικά με την ηθική καθαρότητα μέσα στην εκκλησία:

³² «Πρεσβύτερον μη επιπλήξης, αλλά πρότρεπε ως πατέρα· τους νεωτέρους, ως αδελφούς· τας πρεσβυτέρας, ως μητέρας· τας νεωτέρας, ως αδελφάς, μετά πάσης καθαρότητος. Τας χήρας τίμα, τας αληθώς χήρας.»—1 Τιμ. 5:1-3.

33. (α) Σε ποιους ειδικώς απευθύνονται οι λόγοι του Παύλου προς τον Τιμόθεο σχετικά με το πώς να φέρωνται στον γυναικείο κόσμο; (β) Επομένως το να φερθή προς αυτές ανήθικα θα ήταν εξίσου αποκρουστικό με τι;

³³ Όταν επρόκειτο να χειρισθή ζητήματα που εσχετίζοντο με τις γυναίκες στην εκκλησία, νέες ή ηλικιωμένες, εχρειάζετο ηθική καθαρότης από μέρους του Τιμοθέου, μολονότι τώρα δεν ήταν πια ένας έφηβος. Θυμηθήτε, παρακαλούμε, ότι αυτή η επιστολή προς τον Τιμόθεο απηυθύνετο προς ένα περιφερειακό επίσκοπο των εκκλησιών, και όχι σε μια εκκλησία γενικώς. Επομένως, οι οδηγίες του να φέρεται προς «τας νεωτέρας, ως αδελφάς, μετά πάσης καθαρότητος» απευθύνεται με ειδική δύναμι προς Χριστιανούς άνδρες, που υπηρετούν ως υπηρέται περιφερείας, υπηρέται περιοχής και υπηρέται εκκλησίας στην Κοινωνία Νέου Κόσμου σήμερα. Αν αυτοί σήμερα ακολουθούν αυτή την καθαρή, αγνή διαγωγή προς αυτά τα άτομα του αντιθέτου φύλου, αυτοί οι υπηρέται θα ήσαν ενισχυτικά παραδείγματα σε όλους τους άλλους αφιερωμένους, βαπτισμένους άνδρες μέσα στην Κοινωνία. Αν αυτοί οι υπηρέται φέρωνται προς τις νεαρές γυναίκες μέσα στην Κοινωνία όπως φέρονται στις ίδιες τις αδελφές των της προσωπικής των οικογενείας, τότε δεν θα βλάψουν ηθικώς αυτές τις νεαρές γυναίκες της Κοινωνίας περισσότερο από ό,τι θα έβλαπταν τις κατά σάρκα αδελφές των. Το να διαπράξουν πορνεία με μια από τις νεαρές γυναίκες της εκκλησίας θα ήταν εξίσου βδελυκτό όσο και το να διαπράξη ένας αιμομιξία με την ιδία την κατά σάρκα αδελφή του.

34, 35. (α) Σε ποια άλλα πρόσωπα ήταν ανάγκη να δώση ο Παύλος ηθικές συμβουλές, και με ποιο σκοπό υπ’ όψιν; (β) Γι’ αυτό τον σκοπό, τι πρέπει να κάμουν οι ηλικιωμένες γυναίκες προς όφελος των νεωτέρων γυναικών;

³⁴ Εξ άλλου, οδηγίες για ζητήματα ηθικής υπήρχε ανάγκη να δοθούν, επίσης, στις γυναίκες της Χριστιανικής εκκλησίας. Σ’ έναν άλλο συν-ιεραπόστολο, ονομαζόμενο Τίτο, ο Παύλος έγραψε τα κάτωθι λόγια: «Αι γραίαι ωσαύτως να έχωσι τρόπον ιεροπρεπή, μη κατάλαλοι, μη δεδουλωμέναι εις πολλήν οινοποσίαν, να ήναι διδάσκαλοι των καλών, δια να νουθετώσι τας νέας, να ήναι φίλανδροι, φιλότεκνοι, σώφρονες, καθαραί, . . . δια να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.»—Τίτον 2:3-5.

³⁵ Τι πρέπει να κάμουν οι ηλικιωμένες γυναίκες για να νουθετούν τις νέες, ώστε ν’ αγαπούν τον ιδικό τους σύζυγο και όχι τον σύζυγο μιας άλλης γυναικός, και να είναι καθαρές απέναντι όλων του αντιθέτου φύλου; Οι ηλικιωμένες γυναίκες οφείλουν οι ίδιες να δώσουν το παράδειγμα της προσωπικής καθαρότητος. Καθαρότης από μέρους μιας γυναικός στην Κοινωνία Νέου Κόσμου μπορεί να βοηθήση ένα άλλο άτομο ν’ ακολουθήση την Χριστιανική πορεία ζωής.

36. Πώς ο απόστολος Πέτρος ετόνισε αυτό το γεγονός στις Χριστιανές συζύγους, με ποια αντανάκλασι στον Λόγο του Θεού;

³⁶ Ο ηλικιωμένος απόστολος Πέτρος ετόνισε αυτό το γεγονός γράφοντας στις Χριστιανές συζύγους: «Ομοίως αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινες απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών, αφού ίδωσι την μετά φόβου καθαράν διαγωγήν σας.» (1 Πέτρ. 3:1, 2) Όσο περισσότερο διεφθαρμένη είναι μία κοινότης έξω από την εκκλησία και έξω από το σπίτι μιας Χριστιανής συζύγου, τόσο περισσότερο η καθαρότης της πιστής συζύγου γίνεται καταφανής με καλά αποτελέσματα και βαθύτερη εντύπωσι. Αυτό έχει μια ωραία αντανάκλασι επάνω στον Λόγο του Θεού.