Ευφροσύνη Όλη την Ημέρα
«Ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν ευφρανθή . . . Ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν αλαλάζει εν ευθυμία»—Ησ. 65:13, 14.
1. Γιατί οι ατυχείς συνθήκες σήμερα καθιστούν προβληματικό το να πη κανείς ότι είναι χαρούμενος;
ΠΟΙΟΣ τολμά να πη ότι είναι χαρούμενος όλη την ημέρα όταν οι συνθήκες είναι αυτές που είναι; Όλοι γνωρίζουν ότι αυτή η κατάστασις, στην οποία ζούμε, δεν είναι ένας παράδεισος τρυφής, ούτε ένας τόπος παραμυθένιας χαράς. Αντί να είμεθα οκνηροί ονειροπόλοι, που ζουν σ’ ένα ψεύτικο κινηματογραφικό κόσμο του Χόλλυγουντ, εμείς οφείλομε ν’ αντιμετωπίσωμε τη φρικτή πραγματικότητα του τραγικού αυτού κόσμου. Οι σκληροί καιροί που ζούμε γεμίζουν τις καρδιές και τις διάνοιες των ανθρώπων συνεχώς με αμφιβολίες, φόβους, δυσπιστία και μίση, αυτά δε, με τη σειρά τους, παράγουν διαμάχες που σκοτώνουν τη χαρά, φέρνουν βία, διανοητικές ασθένειες και αυτοκτονίες σε μια έκτασι άγνωστη προηγουμένως. Αληθινά αυτό το σύστημα πραγμάτων βρίσκεται σε μια πολύ δυστυχισμένη κατάστασι και οι ισχυροί πολιτικοί, κληρικοί και επιστήμονες ενώνουν τη φωνή τους με τον κοινό λαό για να θρηνήσουν τις καταθλιπτικές αυτές συνθήκες.
2. Πώς οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέται βλέπουν τις συνθήκες του παρόντος κόσμου;
2 Παραδείγματος χάριν, όχι πριν από πολύν καιρό, η εφημερίς Ο Παρατηρητής (Λονδίνον, 11 Σεπτέμβριου 1960) ανέφερε ότι ο Σερ Άντονυ Ήντεν είπε: «Ο ελεύθερος κόσμος είναι συγκεχυμένος και σε σημαντικό κίνδυνο, μεγαλύτερο κίνδυνο, όπως πιστεύω, από οποτεδήποτε άλλοτε από το 1939.» Ο Τζων Σάδερλαντ Μπόννελ, φημισμένος λειτουργός της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας της Πέμπτης Λεωφόρου στην Πόλι της Νέας Υόρκης, απευθυνόμενος σε 3.500 και πλέον άτομα, τα οποία παρακολουθούσαν τη γενική σύνοδο της Ηνωμένης Εκκλησίας του Καναδά, εδήλωσε: «Ο σύγχρονος κόσμος είναι έκλυτος και εξουθενωμένος, έχασε τον προσανατολισμό του και δεν έχει σαφώς καθωρισμένους σκοπούς, ούτε σκοπό της ζωής, δίχως ενότητα προορισμού και χωρίς πνευματικό κέντρο Θεού. Η ψυχή είναι κενή και απογοητευμένη σ’ αυτόν τον ατομικόν αιώνα.»—Ρεντζίνα Λίντερ-Ποστ, 19 Σεπτεμβρίου 1960.
3 Και πώς φαίνονται οι συνθήκες στα μάτια μερικών επιστημόνων;
3 Οι επιστήμονες ακούονται και αυτοί να κλαίουν μαζί με τους άλλους. Κάτω από τον τρομακτικό τίτλο «Ο Άνθρωπος Αντιμετωπίζει Εξαφάνισι, Λέγει ένας Καθηγητής», η εφημερίς Νταίηλυ Τέλεγκραφ εντ Μόρνιγκ Ποστ (Λονδίνον, 31 Αυγούστου 1961) ανέφερε: «Μια επίσημη προειδοποίησις ότι το ανθρώπινο γένος αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της εξαφανίσεως εδόθη απόψε από τον Καθηγητή Σερ Ουίλφριντ Λε Γκρος Κλαρκ, στον προεδρικό του λόγο κατά την έναρξι στο Νόριτς του 123ου ετησίου συνεδρίου της Βρεττανικής Εταιρίας για την Προαγωγή της Επιστήμης.» Η εφημερίς αυτή παρέθεσε έπειτα τα ίδια τα λόγια του Σερ Ουίλφριντ: «Το τρομακτικό ερώτημα αρχίζει τώρα να παρουσιάζεται αν ο πολιτισμός, τον οποίον το ανθρώπινο γένος βραδέως και με μόχθο οικοδόμησε επί μια περίοδο πολλών χιλιάδων ετών, μπορή ν’ αποφύγη μια ολέθρια διάλυσι ως αποτέλεσμα αχαλίνωτων ή, σε κάποιο βαθμό, ακρατήτων αγώνων για πολιτική ισχύ ή οικονομική υπεροχή. . . . Αυτή δεν πρέπει να εκληφθή ως μια μελοδραματική δήλωσις. Εκφράζει την αλήθεια, η οποία είναι καταφανής στον καθένα, ο οποίος ενδιαφέρεται να διαβάση τα σημεία των καιρών. . . . Οι κίνδυνοι οι οποίοι απειλούν τώρα την ενότητα του ανθρωπίνου γένους είναι φοβεροί πράγματι. Και ο καιρός είναι πολύ σύντομος.» Ασφαλώς σήμερα, ο καιρός είναι ακόμη συντομώτερος από τότε που οι κύριοι αυτοί προέβησαν στις ανωτέρω εκφράσεις φόβου και αγωνίας.
4, 5. Παρά τις συνθήκες αυτές, γιατί θα έπρεπε να εξετάσωμε το θέμα της ευφροσύνης;
4 Πώς, λοιπόν, σ’ αυτή τη σκοτεινή νύχτα της παγκοσμίου απογνώσεως και θλίψεως, πρέπει να εξετασθή το ζήτημα της ευφροσύνης, ένα ζήτημα που φαίνεται εξ ολοκλήρου άκαιρο και μη πρακτικό; Είναι διότι ο μέγας Ιεχωβά, ο μόνος αληθινός και ζων Θεός, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, προείπε ότι εδώ ακριβώς ανάμεσα σ’ αυτή την κατάστασι συμφοράς θα υπήρχε ένας μεγάλος αλαλαγμός ευφροσύνης. Πράγματι, αυτός ο ακριβής προγνώστης του μέλλοντος είπε ότι θα υπήρχαν δύο τάξεις ανθρώπων, που θα ζούσαν κατά την αυτή περίοδο της ανθρωπίνης ιστορίας. Η μία τάξις θα ήταν εκείνοι που θα ήσαν σε θλίψι και απελπισία· η άλλη θα ήταν εξαιρετικά χαρούμενη. Διαβάστε τους λόγους της προφητείας του ιδίου του Ιεχωβά όπως ανεγράφησαν από τον δούλο του Ησαΐα, στο κεφάλαιο 65, εδάφια 13, 14:
5 «Ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν ευφρανθή, σεις δε θέλετε αισχυνθή· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσιν αλαλάζει εν ευθυμία, σεις δε θέλετε βοά εν πόνω καρδίας, και ολολύζει υπό καταθλίψεως πνεύματος.»
6. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του να είναι ένας εύθυμος με δυνατά γέλια και να έχη πραγματική ευφροσύνη;
6 Είναι αλήθεια ότι το παλαιό αυτό σύστημα είναι γεμάτο από ανθρώπους διασκεδάσεων, πανηγυριστάς και γελωτοποιούς κάθε είδους, για να μην αναφέρωμε αυτούς που πωλούν «καταπότια ευτυχίας» και που όλοι τους προκαλούν τη γενική ευθυμία μεταξύ εκείνων, οι οποίοι είναι «φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.» (2 Τιμ. 3:4) Παρακαλούμε, όμως, να σημειώσετε τη διαφορά και διάκρισι μεταξύ ευτυχίας και πραγματικής χαράς. Ένας μπορεί να είναι ευτυχής, εύθυμος, γελαστός και να εντρυφά σε πολύ γέλιο στη συντροφιά ωρισμένων φίλων ή λόγω στιγμιαίων συνθηκών. Οι μέθυσοι έχουν συνήθως μια ασυγκράτητη ευθυμία. Αλλά απολαμβάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι πραγματική ευφροσύνη; Όχι, καθόλου. Διότι η ευφροσύνη έχει τις ρίζες της πολύ βαθύτερα από έναν απλό σπασμό ζάλης ή μια στιγμιαία κατάστασι ευθυμίας και ταραχώδους γέλιου. Η ευφροσύνη ορίζεται ως μια βαθιά ριζωμένη ενθουσιώδης συγκίνησις. Το Νέο Διεθνές Λεξικό Ουέμπστερ, Δευτέρα Έκδοσις, σελίς 1888 λέγει: «Η ευφροσύνη είναι βαθύτερα ριζωμένη από την τέρψι, πιο ακτινοβόλος ή εκδηλωτική από την ευθυμία.» Δεν βασίζεται σε στιγμιαίες και ευμετάβλητες συνθήκες αλλά σε βασικές αρχές αληθείας, σε υγιά ακλόνητη λογική. Η πραγματική ευφροσύνη δίδει μια εσωτερική ηρεμία, μια ειρήνη και ικανοποίησι, ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και μια δύναμι αρκετά ισχυρή για να μεταφέρη ένα δια μέσου ακόμη και μιας μαινομένης θυέλλης αντιξόων συνθηκών.
7. Έχουν οι λαοί και οι ηγέται του κόσμου πραγματική ευφροσύνη;
7 Είναι προφανές ότι οι πολιτικοί, οι κληρικοί και οι επιστήμονες αυτού του πονηρού Σατανικού συστήματος πραγμάτων, και όλοι εκείνοι που τους υποστηρίζουν και τους ακολουθούν, δεν έχουν αυτή την πραγματική ευφροσύνη, αλλά, όπως ανεφέρθη ανωτέρω, βρίσκονται μεταξύ εκείνων, οι οποίοι ‘αισχύνονται’, οι οποίοι ‘βοούν εν πόνω καρδίας’ και ‘ολολύζουν υπό καταθλίψεως πνεύματος’. Ο Ιησούς, επίσης, περιέγραψε με ακρίβεια την δίχως ευφροσύνη τάξι στη μεγάλη του προφητεία για την εποχή μας, λέγοντας ότι οι άνθρωποι «θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.»—Λουκ. 21:26.
8. Ποιοί, λοιπόν, είναι οι μόνοι που έχουν ευφροσύνη όλη την ημέρα;
8 Ποιοί, λοιπόν, προεξέχουν μέσα σ’ αυτόν τον θλιβερό κόσμο σε καταφανή αντίθεσι με την εκδήλωσί των ευφροσύνης όλη την ημέρα; Ο ίδιος ο Ιεχωβά γνωστοποιεί την ταυτότητά τους ως «οι δούλοι μου», δηλαδή, λάτρεις και μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι είναι αφιερωμένοι στην υπηρεσία του. Και σεις, επίσης, οποιοσδήποτε και αν είσθε, οπουδήποτε και αν ζήτε, μπορείτε εύκολα ν’ αναγνωρίσετε αυτόν τον γεμάτο ευφροσύνη λαό, τους κεχρισμένους μάρτυρες του Ιεχωβά και τους συντρόφους των, διότι είναι διασκορπισμένοι σε όλη την οικουμένη σε 194 και πλέον χώρες και νήσους, όπου ομιλούν 162 και πλέον γλώσσες. Αυτοί οι δούλοι του Ιεχωβά είναι οι μόνοι που παρουσιάζουν το σημείο ταυτότητος, διότι αυτή η γνησία χαρά είναι μέρος της κληρονομίας των από τον Ιεχωβά.
9. Είναι η εκδήλωσις ευφροσύνης ένα προαιρετικό ζήτημα εκ μέρους των υπηρετών του Ιεχωβά;
9 Η εκδήλωσις ευφροσύνης όλη την ημέρα δεν είναι κάτι που γίνεται εκ μέρους αυτών των ατόμων με σκοπό διακρίσεως. Μάλλον είναι μια επιτακτική ανάγκη για όλους τους δημοσίους δούλους του Ιεχωβά. Γράφοντας κάτω από έμπνευσι ο απόστολος Παύλος εντέλλεται: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν θέλω ειπεί, Χαίρετε.» «Πάντοτε χαίρετε.» (Φιλιππησ. 4:4· 1 Θεσ. 5:16) Χαρά, έχετε υπ’ όψι σας, είναι ένας από τους καρπούς του πνεύματος του Θεού που απαιτείται από τους Χριστιανούς να παράγουν ακριβώς όπως πίστις, αγάπη, αγαθωσύνη, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, πραότης και εγκράτεια. «Θέλεις ευφραίνεσθαι ενώπιον Ιεχωβά του Θεού σου, εις όσα επιβάλης την χείρα σου.»—Δευτ. 12:18, ΜΝΚ· Γαλ. 5:22, 23.
ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ
10. Ποιος είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο λαός του Ιεχωβά ευφραίνεται πάντοτε;
10 Εκτός του ότι εντελλόμεθα να ευφραινώμεθα «πάντοτε», ‘εις όσα επιβάλωμεν την χείρα μας’, υπάρχουν τουλάχιστον οκτώ διακεκριμένοι λόγοι, για τους οποίους οι δούλοι του Ιεχωβά ευφραίνονται πάντοτε. Ο πρώτος από αυτούς είναι η γνώσις των της αληθείας όπως περιέχεται στην Αγία Γραφή. Γνωρίζουν το ιερόν όνομα του Ιεχωβά, γνωρίζουν τις ιδιότητες του, τους σκοπούς του, τις αρχές του, τους νόμους και το θέλημά του για τα πλάσματά του. Αυτή η γνώσις της Αληθείας ελευθερώνει το λαό του από κάθε αίσθημα φόβου και αμφιβολία. Τους ελευθερώνει από τα πολλά θλιβερά ψεύδη, τις δεισιδαιμονίες και τους φόβους που πλήττουν το ανθρώπινο γένος γενικά. Ασφαλώς είναι μια στον υπέρτατο βαθμό ισχυρή αιτία για ευφροσύνη!—Ιωάν. 8:32· 17:3, 17.
11. Δώστε ένα ακόμη λόγο γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά ευφραίνονται συνεχώς.
11 Ένας δεύτερος σοβαρός λόγος για τον οποίον ο λαός του Ιεχωβά ευφραίνεται συνεχώς είναι διότι μπορούν να έχουν τη συγχώρησι των αμαρτημάτων των. Αυτή η άφεσις αμαρτιών γίνεται επί τη βάσει και μέσω της αξίας της πολυτίμου απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού, και γίνεται προσιτή σ’ αυτούς λόγω της πίστεως, της αφιερώσεως και των συνεχών προσευχών των. Πώς θα μπορούσαν να ευφραίνωνται και συγχρόνως να επιδίδονται σ’ ένα μάταιο αγώνα εναντίον της αμαρτίας και με μια ένοχη συνείδησι που να τους τύπτη συνεχώς; Μάλλον, με μια ευφρόσυνη επιθυμία ευχαριστίας ενώνονται με τον Παύλο για να πουν: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, . . . δια του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού [του Ιησού Χριστού], την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού.»—Εφεσ. 1:3, 7.
12. Ποια είναι μια τρίτη αιτία για την ευφροσύνη αυτή;
12 Ένας τρίτος λόγος, για τον οποίον οι μάρτυρες του Ιεχωβά και οι σύντροφοί των, σε αντίθεσι προς όλους τους άλλους, ευφραίνονται μέσα στις παρούσες συνθήκες είναι ότι παραδέχονται τα ιστορικά γεγονότα των τελευταίων πενήντα ετών ως ένα συντριπτικό σημείο και συμπερασματική απόδειξι ότι η βασιλεία του Θεού, για την οποία από μακρού προσευχόμεθα, έχει εγκαθιδρυθή στους ουρανούς το 1914. Τούτο αληθεύει ακόμη περισσότερο για τους συγχρόνους Χριστιανούς παρά για τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος, για τους οποίους ο Ιησούς είπε: «Πολλοί προφήται και δίκαιοι επεθύμησαν να ίδωσιν όσα βλέπετε, και δεν είδον· και να ακούσωσιν όσα ακούετε, και δεν ήκουσαν.» Έτσι η θαυμαστή εποχή στην οποία ζούμε είναι άλλη μια αιτία χαράς.—Ματθ. 13:17.
13. Τι είναι «ο πιστός και φρόνιμος δούλος», και πώς έκαμε τον λαό του Κυρίου να ευφραίνεται;
13 Ο Ιεχωβά έχει δώσει στους δούλους του σ’ αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς ένα τέταρτο λόγο για να ευφραίνωνται, διότι ο Υιός του, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ήγειρε ‘τον πιστόν και φρόνιμον δούλον’ και τον διώρισε επί πάντων των υπαρχόντων του. (Ματθ. 24:45-47) Αυτή η τάξις του «δούλου» χρησιμεύει ως ένας επίγειος αγωγός επικοινωνίας για τον λαό του Θεού, προμηθεύοντας σ’ αυτόν κατανόησι των σκοπών του Ιεχωβά και δίδοντας κατεύθυνσι στην εκτέλεσι του θελήματός του. Με αυτή την κατεύθυνσι είναι φωτισμένοι, ενισχυμένοι και ενωμένοι στη λατρεία εκ μέρους των του μόνου αληθινού και ζώντος Θεού. Δίχως αυτό το μέσον επικοινωνίας θα διεσκορπίζοντο και θα εχάνοντο.
14. Σε τι άλλο βρίσκει ο λαός του Θεού μια πηγή για ευφροσύνη;
14 Ένας άλλος, ο πέμπτος λόγος για ευφροσύνη, είναι η ευχάριστη συναναστροφή που έχουν όσοι αποτελούν τον λαό του Θεού μεταξύ των, όχι μόνο μέσα στις τοπικές των εκκλησίες, αλλά, επίσης, στις μεγαλύτερες συνελεύσεις των περιοχής, περιφερείας, εθνικές και διεθνείς. Αποτελούν μια γνησία Χριστιανική κοινωνία, διότι επιδεικνύουν μια πραγματική αγάπη προς αλλήλους καθώς επιζητούν το καλό και την ευημερία των αδελφών των. Σχετικά με αυτούς είναι γραμμένο: «Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί!»—Ψαλμ. 133:1· 1 Κορ. 10:24.
15. Εξηγήστε πώς το έργο μαρτυρίας του λαού του Ιεχωβά είναι μια άλλη πηγή χαράς.
15 Η δυναμική δραστηριότης των μαρτύρων του Ιεχωβά προμηθεύει μια έκτη πηγή ευφροσύνης, το να λέγουν στους άλλους τα αγαθά νέα για τη βασιλεία του Θεού και τις ευλογίες που προσφέρει σε όλο το ανθρώπινο γένος. Το να μοιράζεται ένας αυτά τα αγαθά νέα με άλλους φέρνει μεγάλη χαρά τόσο στους μάρτυρας όσο και στους ακροατάς των. Ακόμη και ο κοσμικός Μαρκ Τουαίν ανεγνώριζε αυτή την αρχή όταν έγραψε: «Μπορείτε να φροντίσετε μόνος για τη θλίψι, αλλά για ν’ απολαύσετε πλήρως τη χαρά πρέπει να υπάρχη κάποιος με τον οποίο να την μοιρασθήτε.»
16. Ποια τρίπτυχη ευημερία απολαύουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;
16 Η μεγάλη ευημερία της Χριστιανικής κοινωνίας των μαρτύρων του Ιεχωβά, μια εβδόμη αιτία για το συνεχές των άσμα χαράς, είναι πράγματι τρίπτυχη. Όχι μόνο θερμαίνονται στον ήλιο ενός πνευματικού παραδείσου λόγω του φωτός της Αληθείας που ακτινοβολεί πάντοτε τόσο λαμπρά, όχι μόνο ευφραίνονται στην αριθμητική ευημερία ένας εκατομμυρίου και πλέον δραστηρίων διακόνων στον αγρό, αλλά, επίσης, υπερευφραίνονται για την υλική ευημερία που εχάρισε ο Ιεχωβά στον λαό του υπό μορφήν νέων γραφείων τμημάτων, νέων τυπογραφικών εγκαταστάσεων και ωραίων νέων Αιθουσών Βασιλείας, οι οποίες αναπηδούν σ’ όλο τον κόσμο!
17. (α) Ποια ογδόη αιτία έχουν οι Μάρτυρες να ευφραίνωνται όλη την ημέρα; (β) Μήπως εμποδίζονται άλλοι από το να συμμετάσχουν σ’ αυτό το προνόμιο και τη χαρά;
17 Ο όγδοος και κατά κάποιον τρόπο ο σπουδαιότερος από όλους, αλλ’ ωστόσο ένας που βασίζεται στους άλλους επτά λόγους ευφροσύνης, είναι το προνόμιο που έχουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά και οι σύντροφοί των να συμμετέχουν στη διεκδίκησι και τον αγιασμό του μεγίστου και ιερωτάτου ονόματος σε όλο το σύμπαν, του ονόματος του Ιεχωβά! Το προνόμιό των απ’ αυτή την άποψι είναι να διακρατήσουν ακεραιότητα τόσο στη διαγωγή των όσο και στη διακονία των κηρύγματος και διδασκαλίας. Τι προνόμιο είναι αυτό! Φαντασθήτε, το προνόμιο του να χαροποιήσετε την καρδιά του μεγάλου Ιεχωβά με το να λαμβάνετε μια σοφή πορεία υπακοής, κι έτσι ν’ αποδεικνύετε τον Διάβολο ψεύτη. Αν δεν μπορούν να κάμουν τίποτε άλλο λόγω προχωρημένης ηλικίας ή αναπηρίας ή σκληρής φυλακίσεως, εν τούτοις οι αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά βρίσκουν τη βαθύτερη χαρά τους στο μεγάλο προνόμιο της διατηρήσεως πιστότητος ακόμη και μέχρι θανάτου!—Παροιμ. 27:11.
18. (α) Εξηγήστε γιατί η κακομεταχείρισις των Μαρτύρων δεν εσκότωσε τη χαρά των. (β) Σχετικά με αυτό, τι είπαν ο Ιησούς, ο Παύλος και ο Ιάκωβος;
18 Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες μαρτύρων του Ιεχωβά εβασανίσθησαν κατά σατανικόν τρόπο μέχρι θανάτου σε δικτατορικές χώρες λόγω αρνήσεως των να συμβιβασθούν στο ζήτημα της πιστότητός των προς τον Ιεχωβά. Αποδεικνύοντας έτσι την ακεραιότητά των κάτω από Σατανική πίεσι, έφεραν αγαλλίασι στην καρδιά του Ιεχωβά. Αυτό, με τη σειρά του, έδωσε στον λαό του Θεού μια βαθιά εσωτερική αγαλλίασι, που αποτελεί πραγματικά το μυστικό της ισχύος των. Οι εχθροί των, φυσικά, δεν μπορούν να καταλάβουν πώς «η χαρά του Ιεχωβά» θ’ απεδεικνύετο ότι είναι πύργος ισχυρός και φρούριο απόρθητο. (Νεεμ. 8:10, ΜΝΚ) Εν τούτοις, εκείνοι που αγαπούν τη Γραφή είναι καλά πληροφορημένοι γι’ αυτή τη μεγάλη αλήθεια. Γνωρίζουν ότι αυτή η ιδία η χαρά είχε τεθή ενώπιον του Πιστού και Αληθινού Μάρτυρος, του Ιησού, και αυτή τον κατέστησε ικανό να υποστή την αισχύνη και την ποινή του θανάτου επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου. (Εβρ. 12:2) Στην επί του Όρους Ομιλία του αυτός ο μεγάλος τηρητής ακεραιότητος υπεσχέθη ότι οι πιστοί ακόλουθοί του θα συμμετείχαν ομοίως στη χαρά του. «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι, ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, διότι ο μισθός σας είναι πολύς εν τοις ουρανοίς· επειδή ούτως έδιωξαν τους προφήτας τους προ υμών.» Σ’ αυτά ο συγγραφεύς Ιάκωβος προσθέτει: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς. Μακάριος ο άνθρωπος όστις υπομένει πειρασμόν διότι αφού δοκιμασθή, θέλει λάβει τον στέφανον της ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Ιεχωβά εις τους αγαπώντας αυτόν.»—Ματθ. 5:10-12· Εβρ. 10:34· Ιάκ. 1:2, 12, ΜΝΚ.
ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ
19. Αναφέρετε πώς μερικοί στο παρελθόν έχασαν τη χαρά τους;
19 Όταν ο Κάιν είδε ότι ο αδελφός του Άβελ επροτιμήθη από αυτόν, έχασε τη χαρά του. Ο Θεός τον προειδοποίησε, αλλά ο Κάιν αγνόησε την προειδοποίησι. Ο Κορέ, η Μαριάμ και άλλοι στην έρημο επέτρεψαν να τους αφαιρέση ο φθόνος τη χαρά των, προς ζημίαν των. Ο Ιούδας Ισκαριώτης, λόγω κακής καταστάσεως καρδιάς, άφησε, επίσης, να του φύγη η χαρά και κατέληξε στην αυτοκτονία.
20. (α) Πώς η πίστις μπορεί να μας εμποδίση από το να χάσωμε τη χαρά μας; (β) Από τι εξαρτάται η πίστις κατά μέγα μέρος;
20 Για να κρατήσωμε την ευφροσύνη μας απαιτείται πίστις. Η πίστις εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προσωπική μελέτη της Γραφής καθώς, επίσης, και από την τακτική παρακολούθησι των εκκλησιαστικών συναθροίσεων του λαού του Ιεχωβά. Η πίστις θα μας βοηθήση να υπερνικήσωμε ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τη χαρά, δηλαδή, τη στενοχώρια. Αντί να στενοχωρούμεθα, ας κάνωμε ό,τι μπορούμε για να διευθετήσωμε τα ζητήματα, και, αν δεν μπορούμε να κάνωμε τίποτε άλλο, ας προσευχηθούμε γι’ αυτό και ύστερ’ ας αφήσωμε το ζήτημα στα ικανά χέρια του Ιεχωβά.
21. Πώς η εκτίμησις για ό,τι έχει κάμει για έναν ο Θεός μπορεί ν’ αποβή προστασία εναντίον της απώλειας της πίστεως;
21 Πρέπει, επίσης, να δείχνωμε εκτίμησι, εκτίμησι για ό,τι ο Θεός έχει κάμει για μας, αν θέλωμε να διστηρήσωμε τη χαρά μας. Με μια τέτοια εκτίμησι, δεν θ’ αφήσωμε κανένα είδος αδικίας, όπως η φυλετική διάκρισις ή η μεροληψία, να μας αφαιρέση τη χαρά. Αντί ν’ αφήσωμε το κακό να μας σκληρύνη, θα το κάνωμε να μας απαλύνη. Μήπως είμεθα αντικείμενο διακρίσεως λόγω εθνικότητος, μορφώσεως, ανατροφής ή χρώματος δέρματος; Τότε ας ενθυμούμεθα ότι, με όλη αυτή την έλλειψι ισορροπίας, πάλι είμεθα σε πολύ καλύτερη θέσι από εκείνους οι οποίοι δεν είναι αντικείμενο διακρίσεως αλλά οι οποίοι δεν έχουν την Αλήθεια και γνώσι των σκοπών του Ιεχωβά· ακριβώς όπως στις ημέρες του Ιησού ένας δούλος, ο οποίος ήταν Χριστιανός, ήταν πολύ περισσότερο ευλογημένος από έναν ελεύθερο που δεν ήταν πιστός. Αν είσθε ένα άτομο που στρέφεσθε προς τα έσω και έχετε τάσι να λυπήσθε για τον εαυτό σας διότι είσθε παρεξηγημένος, μην αφήσετε μια τέτοια διάθεσι να σας σκοτώση τη χαρά. Μάλλον, προσπαθήστε ν’ αντιληφθήτε τους λόγους για τους οποίους δεν σας κατανοούν, και, αν δεν μπορήτε, να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά κατανοεί.
22. Πώς μπορούμε να εμποδίσωμε σωματικά ή διανοητικά μειονεκτήματα από το να μας αφαιρέσουν τη χαρά;
22 Ή μήπως έχετε, πρόβλημα ασθενείας, ή βρίσκεσθε σε μειονεκτική θέσι από σωματικής ή διανοητικής απόψεως; Μην επιτρέψετε τέτοια πράγματα να σας αφαιρέσουν τη χαρά. Καλύτερα είναι το πλήθος των σωματικώς τυφλών από εκείνο των πνευματικώς τυφλών! Είσθε μήπως πτωχός σε υλικά αγαθά; Θυμηθήτε τι είπε ο Ιησούς για το δίλεπτο της χήρας. Και ο Παύλος, επίσης, έγραψε ότι οι εισφορές μας για την υπόθεσι του Θεού είναι δεκτές ανάλογα με το τι έχομε και όχι με το τι δεν έχομε. Αν δίδωμε 100 τοις εκατό, τότε, άσχετα πόσο λίγο είναι αυτό, συνεισφέρομε για τη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά στο πλήρες, και θα έχωμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και θα κερδίσωμε αιώνια ζωή στη νέα του τάξι πραγμάτων. Ώστε, όταν πάσχετε από σωματικά ή οικονομικά μειονεκτήματα, μη τ’ αφήνετε να σας αφαιρέσουν τη χαρά! «Εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού . . . ως λυπούμενοι, πάντοτε όμως χαίροντες· ως πτωχοί, πολλούς όμως πλουτίζοντες· ως μηδέν έχοντες, και τα πάντα κατέχοντες.» Έτσι ευφραίνεσθε προσφέροντας ευχαριστίες για το ότι δεν έχετε πνευματικά μειονεκτήματα!—2 Κορ. 6:4, 10· Λουκ. 21:1, 2.
23. Ποια υποβοηθητική ενθάρρυνσι μας δίνει ο απόστολος Παύλος προς αυτό τον σκοπό;
23 Ή πιθανόν να έχωμε αδυναμίες της σαρκός, οι οποίες τείνουν να μας αφαιρέσουν τη χαρά. Μην αφήνετε, όμως, να σας αποθαρρύνουν αυτά τα πράγματα. Θυμηθήτε πώς ο απόστολος Παύλος διεξήγε αγώνα με τις αδυναμίες της σαρκός. «Δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. . . . ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ.» Εν τούτοις, αυτό δεν αφήρεσε τη χαρά του Παύλου! Διότι συνεχίζει: «Τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος, του θανάτου τούτου; Ευχαριστώ εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» Εκείνο που πρέπει να γίνη δεν είναι να παραιτηθή ένας του αγώνος, αλλά, μάλλον, να συνεχίζη δαμάζοντας το σώμα και δουλαγωγώντας αυτό στο θέλημα του Θεού.—Ρωμ. 7:19, 21, 24, 25· 1 Κορ. 9:27.
24. Κάτω από την πίεσι των περιστάσεων, ποιες άλλες εισηγήσεις προσφέρονται ως μια προστασία εναντίον της απωλείας της χαράς;
24 Επί πλέον των ανωτέρω εισηγήσεων, θα είναι, επίσης, υποβοηθητικό για να παραμείνωμε ευφραινόμενοι όλη την ημέρα αν έχωμε ορθή κρίσι, αν καταστρώνωμε κατάλληλα σχέδια, και αν ασκούμε εγκράτεια κατά την εκτέλεσι αυτών των σχεδίων. Κάμετε μια απογραφή του τι διαθέτετε σε χρόνο, ενέργεια, χρήμα και προσωπική επιρροή. Εξετάστε με προσευχή τι ακριβώς μπορείτε να κάμετε για την προσωπική σας μελέτη καθώς και για τη διακονική υπηρεσία του αγρού. Έπειτα κάμετε ένα προϋπολογισμό και λάβετε στην καρδιά σας την απόφασι να προσκολληθήτε σ’ αυτόν. Συγχρόνως μη γίνεσθε φανατικός ή των άκρων. Εκείνοι, οι οποίοι δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι με ό,τι κάνουν και οι οποίοι είναι υπερβολικά ευσυνείδητοι, τελικά παθαίνουν νευρικό κλονισμό, και ασφαλώς αυτός δεν είναι ο τρόπος να έχη ένας ευφροσύνη όλη την ημέρα. Χρησιμοποιείτε το πνεύμα υγιαίνοντος νοός. Να είσθε μετριοπαθείς στις συνήθειες.—1 Τιμ. 3:2, 11· 2 Τιμ. 1:7.
25. Εξηγήστε πώς η ικανοποίησις μπορεί να εμποδίση έναν από το να χάση τη χαρά.
25 Για να διαρκέση η χαρά μας, είναι, επίσης, ανάγκη να είμεθα ικανοποιημένοι. Δεν είναι αρκετό να είμεθα απλώς ευχαριστημένοι με αυτό που έχομε, πρέπει, επίσης, να είμεθα ευχαριστημένοι και δίχως να έχωμε πράγματα. Ο Παύλος έμαθε αυτό το μάθημα και λέγει: «Έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω.» «Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.» Η ευσέβεια μαζί με την αυτάρκεια δίνουν τη γλυκειά χαρά της ικανοποιήσεως δίχως ανησυχία. «Πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ’ αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών.»—Φιλιππησ. 4:11· 1 Τιμ. 6:6, 8· 1 Πέτρ. 5:7.
26. Τι άλλο χρειάζεται για να παραμείνη ένας ευφραινόμενος;
26 Ένας άλλος σπουδαίος παράγων για τη διατήρησι της ευφροσύνης είναι η ταπεινοφροσύνη και η υποταγή στον θεοκρατικό κανόνα. Όταν νομίζωμε ότι μας παρέτρεξαν ή μας αγνόησαν όσον αφορά κάποιο προνόμιο υπηρεσίας, ας μην αφήνωμε την απογοήτευσι να μας αφαιρέση τη χαρά μας. Μη λησμονείτε ποτέ το γεγονός ότι ο Ιεχωβά διευθύνει την οργάνωσί του, και ότι είναι Εκείνος ο οποίος θέτει τα μέλη στις θέσεις των καθώς αρέσκει στον Δημιουργό, όχι στο πλάσμα. Η προαγωγή δεν έρχεται από καμμιά άλλη πηγή εκτός από τον Ιεχωβά. (1 Κορ. 12:15-30· Ψαλμ. 75:6, 7) Γι’ αυτό προσέχετε μήπως έχετε το πνεύμα του στασιασμού, διότι οι στασιασταί ποτέ δεν αισθάνονται ευφροσύνη. Είναι καλύτερο να ευχαριστή ένας και να χαίρη με τα προνόμια υπηρεσίας που έχει, οσοδήποτε φαινομενικώς μικρά και αν φαίνωνται. Οι ταπεινόφρονες υιοί του Λευίτου Κορέ εδήλωσαν: «Ήθελον προτιμήσει να ήμαι θυρωρός εν τω οίκω του Θεού μου, παρά να κατοικώ εν ταις σκηναίς της πονηρίας.»—Ψαλμ. 84:10.
27. Εναντίον ποίου άλλου κινδύνου πρέπει να φυλαγώμεθα αν θέλωμε να παραμείνωμε ευφραινόμενοι;
27 Πρέπει, επίσης, να είμεθα άγρυπνοι μήπως αφήσωμε την κακή διάθεσι ή τη μνησικακία να βρουν θέσι στην καρδιά μας, διότι απλούστατα δεν είναι δυνατόν να διακρατούμε μνησικακία ή κακά αισθήματα και συγχρόνως να είμεθα ευφραινόμενοι. Μάλλον, καλλιεργείτε αδελφική στοργή. Μην επιτρέψετε να σας αφαιρέση τη χαρά κανείς, οτιδήποτε και αν λέγη ή κάνη. Καθώς είναι γραμμένο: «Μη σπεύδε εν τω πνεύματί σου να θυμόνης· διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων.»—Εκκλησ. 7:9.
28. Σε αντίθεσι με τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, ποια είναι η ευλογημένη μερίδα των μαρτύρων του Ιεχωβά, και γιατί;
28 Βεβαίως ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους σήμερα στερείται χαράς, διότι εγκατέλειψε τον Ιεχωβά και τους δικαίους νόμους του. Από το άλλο μέρος, η ευφροσύνη των δούλων του Ιεχωβά είναι εξαιρετικά μεγάλη, και τούτο διότι έχουν ισχυρή πίστι, δείχνουν βαθιά εκτίμηση χρησιμοποιούν ορθή κρίσι όταν προγραμματίζουν τη δράσι τους, είναι αυτάρκεις και ικανοποιημένοι με τη μερίδα τους στη ζωή, είναι πράοι και ταπεινόφρονες και υποτακτικοί και εκδηλώνουν αδελφική αγάπη και τρυφερή στοργή προς αλλήλους.
29. Εν περιλήψει, ποια είναι μερικά από τα κύρια πράγματα, για τα οποία ευφραίνονται οι δούλοι του Θεού;
29 Ο Ιεχωβά, με τη σειρά του, δίνει στους δούλους του πολλά πράγματα με τα οποία να ευφραίνωνται όλη την ημέρα. Έχουν την αλήθεια, την αλήθεια σχετικά με τον Ιεχωβά και τους σκοπούς και το θέλημά του γι’ αυτούς. Βλέπουν την εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών και έχουν τη λαμπρά ελπίδα της Βασιλείας. Έχουν την προμήθεια της απολυτρωτικής θυσίας του Χριστού. Έχουν τον πιστό και φρόνιμο δούλο ως ένα κυβερνών σώμα. Απολαύουν μεγάλη ευημερία και προνόμια υπηρεσίας στη συναναστροφή τους με την κοινωνία Νέου Κόσμου. Κι επάνω από όλα, συμμετέχουν στο σπάνιο προνόμιο του να συντελούν στον αγιασμό και τη διεκδίκησι του πολυτίμου ονόματος του Ιεχωβά.
30. Για ποια ανώτερη αιτία ευφραίνονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως προελέχθη από μακρόν χρόνου;
30 Με συντομία, οι δούλοι του Ιεχωβά ευφραίνονται και είναι γεμάτοι από αγαλλίασι όλη την ημέρα, διότι ο Ιεχωβά είναι μαζί τους, ανάμεσά τους, για να τους ευλογήση και να τους στηρίξη στην πιστότητα και την ακεραιότητά των. Είναι ακριβώς όπως ο προφήτης Σοφονίας είπε ότι θα συνέβαινε μεταξύ των δούλων του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον έσχατο καιρό. «Τέρπου και ευφραίνου εξ όλης καρδίας», διότι «Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εν μέσω σου, . . . θέλει ευφρανθή επί σε εν χαρά, . . . θέλει ευφραίνεσθαι εις σε εν άσμασι.»—Σοφον. 3:14, 17, ΜΝΚ.