Ιερείς για Χίλια Χρόνια Χωρίς Ραδιούργα Παπαδοκρατία — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Κεφάλαιο 6

Ιερείς για Χίλια Χρόνια Χωρίς Ραδιούργα Παπαδοκρατία

1, 2. (α) Γιατί οι ιερείς που αναφέρει η ιστορία έχουν κακομεταχειριστεί τόσο πολύ τους ανθρώπους; (β) Πότε έγινε φανερή στα Λύστρα μια αντίθεση ανάμεσα στον Ελληνικό θεό Δία και στον ζωντανό Θεό των Ιουδαίων;

ΑΠΟ τα πιο παλιά χρόνια η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από ιερείς. Ο λόγος που το ανθρώπινο γένος έχει τόσο πολύ παραπλανηθεί, εξαπατηθεί, υποστεί εκμετάλλευση και καταπιεστεί από τους ιερείς οφείλεται στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών των ιερέων δεν υπήρξαν ιερείς του ενός ζωντανού και αληθινού Θεού. Αυτό ακριβώς το γεγονός φέρθηκε στην προσοχή ενός ιερέα που υπηρετούσε τον κυριότερο θεό των Ελλήνων ειδωλολατρών πριν από δεκαεννέα αιώνες. Πώς έγινε αυτό;

² Αυτό έγινε γύρω στο 47 με 48 μ.Χ., στην πόλη Λύστρα, στη Ρωμαϊκή επαρχία της Λυκαονίας, στη Μικρά Ασία. Οι κάτοικοι αυτής της πόλης λάτρευαν τον θεό που οι Ρωμαίοι ονόμαζαν Τζούπιτερ αλλά οι Έλληνες αποκαλούσαν Δία. Μια χτυπητή αντίθεση έγινε φανερή ανάμεσα στη θεότητα του Δία και στον έναν ζωντανό και αληθινό Θεό όταν δύο άντρες που κήρυτταν τη βασιλεία του Θεού ήρθαν σ’ αυτή την πόλη. Ο ένας απ’ αυτούς ήταν ο Παύλος, ο οποίος χρόνια προηγουμένως ανήκε στην Ιουδαϊκή αίρεση των Φαρισαίων, και ο άλλος ήταν ο Βαρνάβας, ο οποίος ήταν κάποτε Λευίτης υπηρετώντας στο ναό στην Ιερουσαλήμ. Το τι συνέβη τώρα θα αφήσουμε να μας το αφηγηθεί ο γιατρός Λουκάς:

3. Ποια θαυματουργική θεραπεία στα Λύστρα έκανε τον ιερέα του Δία εκεί να θέλει να προσφέρει θυσία;

³ «Εν δε τοις Λύστροις εκάθητο ανήρ τις αδύνατος τους πόδας, χωλός υπάρχων εκ κοιλίας μητρός αυτού, όστις ποτέ δεν είχε περιπατήσει. Ούτος ήκουε τον Παύλον λαλούντα· όστις ατενίσας εις αυτόν και ιδών ότι έχει πίστιν διά να σωθή, είπε μετά μεγάλης φωνής· Σηκώθητι επί τους πόδας σου ορθός. Και επήδα και περιεπάτει. Οι δε όχλοι, ιδόντες τούτο το οποίον έκαμεν ο Παύλος, ύψωσαν την φωνήν αυτών, λέγοντες Λυκαονιστί· Οι θεοί ομοιωθέντες με ανθρώπους κατέβησαν προς ημάς. Και ωνόμαζον τον μεν Βαρνάβαν Δία, τον δε Παύλον Ερμήν, επειδή αυτός ήτο ο αρχηγός του λόγου. Και ο ιερεύς του Διός, του όντος έμπροσθεν της πόλεως αυτών, έφερε ταύρους και στέμματα εις τας πύλας μετά του όχλου και ήθελε να προσφέρη θυσίαν.

4. Πώς ο Βαρνάβας και ο Παύλος εμπόδισαν να τους προσφερθεί θυσία;

⁴ «Ακούσαντες δε οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, διέσχισαν τα ιμάτια αυτών και επήδησαν εις το μέσον του όχλου, κράζοντες και λέγοντες· Άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας, κηρύττοντες προς εσάς να επιστρέψητε από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς· όστις εν ταις παρελθούσαις γενεαίς αφήκε πάντα τα έθνη να περιπατώσιν εν ταις οδοίς αυτών· καίτοι δεν αφήκεν αμαρτύρητον εαυτόν αγαθοποιών, δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών. Και ταύτα λέγοντες μόλις εμπόδισαν τους όχλους, ώστε να μη προσφέρωσι θυσίαν εις αυτούς».—Πράξεις 14:8-18.

5. Πώς αποδείχτηκε αργότερα πόσο άστατα είναι τα διεγερμένα από τη θρησκεία πλήθη, κι έτσι ποιο ιερατείο εξακολούθησε να υπάρχει στα Λύστρα;

⁵ Μερικοί από τους ανθρώπους στα Λύστρα έγιναν μαθητές του Ιησού Χριστού και λάτρεις του «ζώντος Θεού», όχι όμως και τα πλήθη γενικά. Το πόσο άστατα και ασταθή γίνονται τα θρησκευτικά αναστατωμένα πλήθη φαίνεται από το γεγονός ότι λίγο αργότερα επέτρεψαν στους Ιουδαίους εχθρούς της Χριστιανοσύνης να τους πείσουν μέχρι το σημείο να λιθοβολήσουν τον Παύλο που είχε κάνει το θαύμα, αφήνοντάς τον ξαπλωμένο, σαν νεκρό, έξω από την πόλη. Προφανώς ο ιερέας του Δία στην πόλη εκείνη δεν έφερε αντίρρηση, και τα πλήθη στα Λύστρα εξακολούθησαν να λατρεύουν τον Δία και ν’ αφήνουν αυτόν τον ιερέα του Δία να τους παραπλανά και να τους εκμεταλλεύεται. Και οι Ιουδαίοι διώκτες της Χριστιανοσύνης χαίρονταν γι’ αυτά που συνέβαιναν στα Λύστρα.—Πράξεις 14:19-22.

6. Πώς το υπόμνημα σχετικά με τη δίκη και την προσήλωση πάνω σε πάσσαλο του Ιησού απέδειξε ότι ακόμη και ιερείς του ζωντανού Θεού μπορεί να γίνουν κακοί;

⁶ Σύμφωνα με το ιστορικό υπόμνημα, ακόμη και οι Ιουδαίοι ιερείς που βρίσκονταν στην υπηρεσία του «ζώντος Θεού» είχαν γίνει κακοί. Για παράδειγμα εκείνη την περίφημη Μέρα του Πάσχα του 33 μ.Χ., όταν τα πλήθη φώναζαν ζητώντας να προσηλωθεί ο Ιησούς Χριστός στον πάσσαλο και ο Ρωμαίος κυβερνήτης προσπαθούσε να τους σταματήσει, ρωτώντας, «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» ποιοι ήταν εκείνοι που πρωτοστάτησαν στην απόρριψη του Ιησού Χριστού σαν βασιλιά των Ιουδαίων; Το ιστορικό υπόμνημα αναφέρει: «Λέγει προς αυτούς ο Πιλάτος· Τον βασιλέα σας να σταυρώσω; Απεκρίθησαν οι αρχιερείς· Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα. Τότε λοιπόν παρέδωκεν αυτόν εις αυτούς διά να σταυρωθή». (Ιωάννης 19:14-16) Αργότερα τη μέρα εκείνη, όταν οι περαστικοί βλαστημούσαν τον Ιησού καθώς κρεμόταν καρφωμένος πάνω στον πάσσαλο της εκτέλεσης στον Γολγοθά, ποιοι ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους που τον χλεύαζαν; Το ιστορικό υπόμνημα με σαφή γλώσσα μας λέει: «Ομοίως δε και οι αρχιερείς εμπαίζοντες μετά των γραμματέων και πρεσβυτέρων, έλεγον· Άλλους έσωσεν, εαυτόν δεν δύναται να σώση· αν ήναι βασιλεύς του Ισραήλ, ας καταβή τώρα από του σταυρού και θέλομεν πιστεύσει εις αυτόν· πέποιθεν επί τον Θεόν, ας σώση τώρα αυτόν, εάν θέλη αυτόν· επειδή είπεν ότι Θεού Υιός είμαι».—Ματθαίος 27:39-43.

7. Όταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης, κι αργότερα οι δώδεκα απόστολοι, φέρθηκαν μπροστά στο Ιουδαϊκό Σανχεδρίν της Ιερουσαλήμ, τι έγινε φανερό σχετικά με τη σχέση μεταξύ των ανώτερων ιερέων και του Θεού;

⁷ Λέγοντας «αρχιερείς» εννοεί συγκεκριμένα τον Άννα (ο οποίος είχε καθαιρεθεί από αρχιερέας) και το γαμπρό του Καϊάφα. (Λουκάς 3:1, 2· Ιωάννης 18:13, 24· Πράξεις 4:5, 6) Όταν αυτοί οι αρχιερείς και το υπόλοιπο του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ (του Σανχεδρίν) διέταξαν τους Χριστιανούς αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη ‘να μη μιλούν πουθενά με βάση το όνομα του Ιησού’ ο Πέτρος και ο Ιωάννης είπαν σ’ εκείνους τους αρχιερείς: «Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε. Διότι ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν». (Πράξεις 4:18-20) Λίγο καιρό κατόπιν και οι δώδεκα απόστολοι του Ιησού Χριστού φέρθηκαν μπροστά στο ίδιο Ανώτατο Δικαστήριο της Ιερουσαλήμ, και ο αρχιερέας, σαν προεδρεύων αξιωματούχος, άκουσε αυτούς τους αποστόλους να λένε στον ίδιο και στο υπόλοιπο Δικαστήριο: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους». (Πράξεις 5:29) Ήταν φανερό ότι εκείνοι οι Ιουδαίοι αρχιερείς είχαν πάψει να υπηρετούν τον «ζώντα Θεό». Δεν Τον εκπροσωπούσαν πια.

8. Ποιοι άνθρωποι που έχουν ένα ιστορικό υπόμνημα όμοιο με το υπόμνημα εκείνων των Ιουδαίων ανώτερων ιερέων θα αποκλειστούν από το χιλιετές ιερατείο με τον Χριστό;

⁸ Έχοντας υπόψη αυτό το Βιβλικό υπόμνημα, βλέπουμε ότι άνθρωποι που φέρνουν τον τίτλο του «ιερέα» στα θρησκευτικά συστήματα του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου έχουν γράψει παρόμοια αποκρουστική, αηδιαστική ιστορία όπως δείχνει τόσο η θρησκευτική όσο και η κοσμική ιστορία. Φρίκη και τρόμος θα έπιανε κάποιον στη σκέψη ότι τέτοιοι επίγειοι ιερείς θα ήταν δυνατό να περιληφθούν ανάμεσα σ’ εκείνους για τους οποίους η Αποκάλυψις 20:6 λέει: «Θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη». Είμαστε ευτυχισμένοι που οι θεόπνευστες Άγιες Γραφές αποκλείουν τέτοιους ανθρώπους σαν ακατάλληλους για το χιλιετές ιερατείο που θα είναι με τον Ιησού Χριστό στους ουρανούς.

9. Τι δείχνει η Βίβλος σχετικά με το αν όλοι οι Ιουδαίοι ιερείς ήταν όμοιοι μ’ εκείνους τους ανώτερους ιερείς;

⁹ Πρέπει, όμως, με κάθε εντιμότητα, να πούμε ότι δεν έγιναν φαύλοι όλοι οι Ιουδαίοι ιερείς που υπηρετούσαν στο ναό στην Ιερουσαλήμ. Η Βιβλική ιστορία μάς βεβαιώνει γι’ αυτό αφού πρώτα μας λέει για το πώς το τότε κυβερνών σώμα της Χριστιανικής εκκλησίας διευθέτησε μια δυσκολία που είχε δημιουργηθεί στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Το εδάφιο Πράξεις 6:7 συνεχίζει και λέει: «Και ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα, και πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν».

10. Τι συνέβη στο έργο που πρόσφεραν στο ναό οι ιερείς και οι Λευίτες που πίστεψαν στον Ιησού, και τίνος ιερατείου έγιναν αυτοί μέλη;

¹⁰ Βέβαια, αφού βαφτίστηκαν στο όνομα του Κυρίου Ιησού σαν τον Μεσσία και Γιο του Θεού, εκείνοι οι ιερείς από την οικογενειακή γραμμή του Ααρών, του αδελφού του προφήτη Μωυσή, εγκατέλειψαν την εργασία τους σαν ιερείς στο ναό της Ιερουσαλήμ. Με τον ίδιο τρόπο ο Ιωσήφ Βαρνάβας από την Κύπρο εγκατέλειψε την εργασία του σαν Λευίτης στον ίδιο ναό. (Πράξεις 4:36, 37) Ωστόσο, αυτοί οι πρώην ιερείς έγιναν τώρα μέλη ενός σπουδαιότερου ιερατείου. Αυτό ήταν το «βασίλειον ιεράτευμα» για το οποίο ο απόστολος Πέτρος διαβεβαιώνει τους Χριστιανούς που είχαν την ουράνια ελπίδα, λέγοντας: «Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως».—1 Πέτρου 2:9· 1:3, 4.

11. Γιατί ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν ανθρώπινος Ιουδαίος ιερέας πάνω στη γη, αλλά ποιας αρχιεροσύνης το παράδειγμα ακολούθησε η αληθινή του ιεροσύνη;

¹¹ Είναι, όμως, αξιοσημείωτο ότι κανένα ιερατείο πάνω στη γη δεν προμήθευσε τον Αρχιερέα για εκείνο το ‘βασίλειο ιεράτευμα’ εκείνο ‘το βασίλειο των ιερέων’. (Έξοδος 19:6) Ο Ιησούς Χριστός ήταν βέβαια ένας Ιουδαίος ή Ισραηλίτης κατά σάρκα, αλλά δεν είχε γεννηθεί στην οικογενειακή γραμμή του Ααρών από τη φυλή Λευί, στην οποία περιοριζόταν το Εβραϊκό ιερατείο. Επειδή ήταν «υιός της Μαρίας», ο Ιησούς είχε γεννηθεί στη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ και επομένως στη φυλή Ιούδα. «Επειδή είναι πρόδηλον ότι εξ Ιούδα ανέτειλεν ο Κύριος ημών, εις την οποίαν φυλήν ο Μωυσής ουδέν περί ιερωσύνης ελάλησε». (Εβραίους 7:14) Έτσι δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η ουράνια Αρχιεροσύνη του Ιησού Χριστού βασιζόταν στο ότι υπήρξε ανθρώπινος ιερέας πάνω στη γη. Το πώς έγινε ιερέας αλλά συγχρόνως και βασιλιάς είναι κάτι που πρέπει να το εξετάσουμε εδώ. Ωστόσο, η αληθινή ιεροσύνη του είχε σαν υπόδειγμα την ιεροσύνη του Εβραίου αρχιερέα Ααρών.

Η ΑΞΙΑ ΕΝΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΙΕΡΕΑ ΤΟΥ «ΖΩΝΤΟΣ ΘΕΟΥ»

12. Σύμφωνα με το Εβραίους 5:1-3, τι αξία έχει ένας ιερέας;

¹² Αλλά όπως και να ’ναι, τι αξία έχει ένας ιερέας; Αυτός κάνει κάτι που ένας απλός βασιλιάς δεν μπορεί να κάνει. Μιλώντας, όχι για ένα άχρηστο ιερατείο κάποιου παγανιστικού θεού, αλλά για το ιερατείο της οικογένειας του Ααρών του Λευίτη, τα εδάφια Εβραίους 5:1-3 λένε: «Διότι πας αρχιερεύς, εξ ανθρώπων λαμβανόμενος, υπέρ ανθρώπων καθίσταται εις τα προς τον Θεόν, διά να προσφέρη δώρα τε και θυσίας υπέρ αμαρτιών, δυνάμενος να συμπαθή εις τους αγνοούντας και πλανωμένους, διότι και αυτός [σαν τον Αρχιερέα Ααρών] είναι περιενδεδυμένος ασθένειαν· και διά ταύτην χρεωστεί, καθώς περί του λαού, ούτω και περί εαυτού να προσφέρη θυσίαν υπέρ αμαρτιών».

13. (α) Πότε δεν υπήρχε ανάγκη για έναν ιερέα για το ανθρώπινο γένος; (β) Γιατί μπορούσε ο Ιησούς να γίνει αρχιερέας και να προσφέρει θυσία;

¹³ Αν δεν υπήρχαν ανθρώπινες αμαρτίες εναντίον του «ζώντος Θεού» δε θα υπήρχε καμιά ανάγκη για ιερέα, ιδιαίτερα για αρχιερέα. Ο τέλειος άνθρωπος Αδάμ στον Κήπο της Εδέμ δε χρειαζόταν κανέναν ιερέα, γιατί είχε δημιουργηθεί αναμάρτητος από τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος δεν είναι η πηγή της αμαρτίας. (Γένεσις 2:7, 8· Εκκλησιαστής 7:29) Ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος αποκαλείται ο «έσχατος Αδάμ», είχε γεννηθεί σε μια φυλή αμαρτωλών, αλλά δε χρειαζόταν κανέναν ιερέα, γιατί είχε παρθενική γέννηση μέσω της Μαρίας και η ζωή του είχε δοθεί απευθείας από τον Θεό. Είχε γεννηθεί αναμάρτητος, μεγάλωσε αναμάρτητος και παρέμεινε αναμάρτητος ακόμη και ως τον θυσιαστικό του θάνατο. (1 Κορινθίους 15:45-47· Εβραίους 7:26· 1 Πέτρου 2:21-24) Επειδή ήταν αναμάρτητος, μπορούσε να γίνει αρχιερέας και να προσφέρει μια τέλεια θυσία.

14, 15. (α) Πώς έγινε ο Ιησούς αρχιερέας—ήταν δική του η απόφαση να γίνει αρχιερέας, ή πώς έγινε; (β) Με το να αναστήσει ο Ιεχωβά τον Ιησού, πώς εκπληρώθηκε ο Ψαλμός 2:7, και πώς μπορούσε έτσι ο Ιησούς να είναι ιερέας σαν τον Μελχισεδέκ;

¹⁴ Ποιος έκανε τον Ιησού Χριστό αρχιερέα, μολονότι ήταν από τη βασιλική φυλή του Ιούδα; Μήπως αποφάσισε μόνος του να κάνει τον εαυτό του αρχιερέα; Όχι· αυτό δεν μπορούσε να το κάνει. Αυτό μας το εξηγεί η επιστολή προς Εβραίους 5:4-6 μ’ αυτά τα λόγια: «Και ουδείς λαμβάνει την τιμήν ταύτην εις εαυτόν, αλλ’ ο καλούμενος υπό του Θεού, καθώς και ο Ααρών. Ούτω και ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν διά να γίνη αρχιερεύς, αλλ’ ο λαλήσας προς αυτόν· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα· καθώς και αλλαχού λέγει· Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ».

¹⁵ Με το να αναστήσει τον Ιησού Χριστό από τους νεκρούς, ο Παντοδύναμος Θεός εκπλήρωσε τα λόγια του Ψαλμού 2:7 όπως είχαν γραφτεί από τον Δαβίδ, κι έτσι ο Θεός έγινε αιώνιος Πατέρας στον αναστημένο Ιησού Χριστό, κι αυτός, αφού αναστήθηκε άφθαρτος, έγινε αιώνιος Γιος του ουράνιου Ζωοδότη του, του Ιεχωβά Θεού. Επειδή ήταν τώρα ένας άφθαρτος Γιος, μπορούσε να γίνει «ιερεύς εις τον αιώνα» ο οποίος δε θα χρειαζόταν κανένα διάδοχο, κι έτσι θα μπορούσε να είναι ένας ιερέας «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ»!—Πράξεις 13:33-37· Ψαλμός 110:4.

16. Ποιος ήταν αυτός ο Μελχισεδέκ, και, σύμφωνα με το βιβλίο της Γένεσης πώς εμφανίστηκε αυτός στη σκηνή της ιστορίας;

¹⁶ Ποια ήταν αυτή η μυστηριώδης ιστορική μορφή, ο Μελχισεδέκ; Αυτός δεν ήταν Εβραίος. Δεν ήταν Ισραηλίτης. Δεν ήταν Λευίτης. Δεν ήταν Ιουδαίος. Αιφνίδια, κάπου ανάμεσα στα χρόνια 1943 και 1933 π.Χ., εμφανίζεται στη σκηνή σε μια γειτονική τοποθεσία του μέρους που βρίσκεται σήμερα η Ιερουσαλήμ. Ο «Άβραμ ο Εβραίος» τον συνάντησε εκεί καθώς επέστρεφε στην περιοχή της σημερινής Χεβρών από μια πολεμική επιχείρηση. Τα παρακάτω είναι τα μόνα λόγια που μας λένε για τη συνάντηση αυτή οι Εβραϊκές Γραφές: «Εξήλθε δε ο βασιλεύς των Σοδόμων εις συνάντησιν αυτού, αφού επέστρεψεν από της καταστροφής του Χοδολλογομόρ και των βασιλέων των μετ’ αυτού, εν τη κοιλάδι Σαυή ήτις είναι η κοιλάς του βασιλέως. Και ο Μελχισεδέκ βασιλεύς Σαλήμ έφερεν έξω άρτον και οίνον· ήτο δε ιερεύς του Θεού του Υψίστου. Και ευλόγησεν αυτόν και είπεν, Ευλογημένος ο Άβραμ παρά του Θεού του Υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην· και ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρα σου. Και ο Άβραμ έδωκεν εις αυτόν δέκατον από πάντων».—Γένεσις 14:17-20.

17. Από ποιες απόψεις προσκίαζε ο Μελχισεδέκ τον Ιησού Χριστό σαν Αρχιερέα, και ήταν ο Ιησούς ο διάδοχος του Μελχισεδέκ;

¹⁷ Αυτό δε λέει ποιος ήταν ο ανθρώπινος πατέρας του Μελχισεδέκ ώστε να μπορούμε να πούμε ότι ο Μελχισεδέκ κληρονόμησε την ιεροσύνη του από τον πατέρα του. Ούτε μας λέει πότε πέθανε ο Μελχισεδέκ, ώστε δεν μπορούμε να πούμε ότι η ιεροσύνη του τελείωσε τότε. Έτσι η ιεροσύνη του επεκτάθηκε για ένα αόριστο χρονικό διάστημα. Σύμφωνα μ’ αυτό, δεν αναφέρεται κανένας διάδοχος του Μελχισεδέκ. Απ’ αυτές τις απόψεις μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να προσκιάσει τον Αρχιερέα Ιησού Χριστό. Ή, θα μπορούσε να λεχθεί ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ». Ο Ιησούς Χριστός δεν έλαβε την ιεροσύνη του από τον Μελχισεδέκ· δεν ήταν ένας ιερατικός διάδοχος του Μελχισεδέκ. Ήταν μόνο κατά την «τάξιν (τρόπον)» σαν τον βασιλιά-ιερέα της Σαλήμ.

18. Σύμφωνα με το όνομα Μελχισεδέκ, τι είδους ιεροσύνη θα είναι η ιεροσύνη του Χριστού, και πώς τα εδάφια Εβραίους 6:20 μέχρι και 7:3 εξηγούν τα ζητήματα τα σχετικά με τον Μελχισεδέκ;

¹⁸ Αφού το όνομα Μελχισεδέκ σημαίνει «Βασιλεύς Δικαιοσύνης» και εφόσον ο Ιησούς Χριστός είναι κατά «τάξιν» σαν κι αυτόν, αυτό εξασφαλίζει ότι η Αρχιεροσύνη του Ιησού Χριστού για χίλια χρόνια θα είναι μια δίκαιη ιεροσύνη χωρίς ραδιούργα δολοπλόκα παπαδοκρατία. Αυτό μας εξηγείται ωραία στα εδάφια Εβραίους 6:20 μέχρι και 7:3, όπου διαβάζουμε: «Ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. Διότι ούτος ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς του Θεού του Υψίστου, όστις συνήντησε τον Αβραάμ επιστρέφοντα από της καταστροφής των βασιλέων και ηυλόγησεν αυτόν, εις ον ο Αβραάμ εχώρισε και δέκατον από πάντων των λαφύρων, όστις πρώτον μεν ερμηνεύεται βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήμ, το οποίον είναι βασιλεύς ειρήνης, απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μη έχων μήτε αρχήν ημερών μήτε τέλος ζωής, αλλ’ αφωμοιωμένος με τον Υιόν του Θεού, μένει ιερεύς πάντοτε».

19. Πώς ο Μελχισεδέκ ‘είχε γίνει όμοιος με τον Γιο του Θεού’ στο ζήτημα της ιεροσύνης, κι έτσι από τι εξαρτιόταν η ιεροσύνη του Ιησού;

¹⁹ Πώς ο Μελχισεδέκ ‘είχε γίνει όμοιος με τον Γιο του Θεού’ ή πώς χρησιμοποιήθηκε για να εξεικονίσει τον Ιησού Χριστό, τον Γιο του Θεού; Με το ότι ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τον Μελχισεδέκ σαν ένα υπόδειγμα όταν μιλούσε για έναν όρκο που επρόκειτο να κάνει για χάρη του Γιου του Ιησού Χριστού. Ο Θεός ενέπνευσε τον Βασιλιά Δαβίδ να πει στον Ψαλμό 110:1-4: «Είπεν ο Κύριος (Ιεχωβά, ΜΝΚ ) προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. . . . Ώμοσεν ο Κύριος και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ». Έτσι, όπως και στην περίπτωση του Μελχισεδέκ, η ιεροσύνη του Ιησού Χριστού δε βασιζόταν σε ανθρώπινη καταγωγή και κληρονομιά. Δε χρειαζόταν να πάρει την ιεροσύνη του ούτε μέσω του Μελχισεδέκ ούτε μέσω της ιερατικής οικογένειας της φυλής Λευί. Η ιεροσύνη του Ιησού βασιζόταν πάνω στον όρκο του Ιεχωβά Θεού και πάνω στο ότι αναστήθηκε άφθαρτος από τους νεκρούς σε ουράνια ζωή στα δεξιά του Θεού.

20, 21. (α) Γιατί υπήρχε ανάγκη αλλαγής της ιεροσύνης για χάρη του ανθρώπινου γένους, από την ιεροσύνη του Ααρών σε ιεροσύνη όμοια με του Μελχισεδέκ; (β) Πώς δείχνεται αυτό στα εδάφια Εβραίους 7:11-14;

²⁰ Η ιεροσύνη της Λευιτικής οικογένειας του Ααρών είχε θεσπιστεί από το Νόμο τον οποίο ο Ιεχωβά έδωσε στο λαό του Ισραήλ μέσω του μεσίτη Μωυσή στο Όρος Σινά στην Αραβία. Επειδή, όμως, η οικογένεια του Ααρών είχε κληρονομημένη αμαρτία και ατέλεια από τον παραβάτη Αδάμ, δεν μπορούσε να παραγάγει ούτε και παρήγαγε έναν τέλειο αρχιερέα· αυτός ο νόμος δεν μπόρεσε να παραγάγει καμιά ιερατική τελειότητα. (Ρωμαίους 5:12) Έτσι η κατάσταση όλου του ανθρώπινου γένους απαιτούσε να κάνει ο Ιεχωβά Θεός κάποια αλλαγή ιερατείου, μια αλλαγή από ένα ατελές, θνητό ιερατείο σ’ ένα τέλειο, αιώνιο ιερατείο. Έτσι αυτό απαιτούσε έναν αρχιερέα σαν τον αρχαίο Μελχισεδέκ. Αυτό είναι εκείνο που εννοείται όταν το Εβραίους 7:11-14 λέει:

²¹ «Εάν λοιπόν η τελειότης υπήρχε διά Λευιτικής ιερωσύνης· διότι ο λαός επ’ αυτής [της Λευιτικής ιεροσύνης] έλαβε τον νόμον· τις χρεία πλέον να εγερθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ, και ουχί να λέγηται κατά την τάξιν Ααρών; Διότι μετατιθεμένης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται. Επειδή εκείνος [ο Ιησούς Χριστός], περί του οποίου λέγονται ταύτα, άλλης φυλής μετείχεν, εξ ης ουδείς επλησίασεν εις το θυσιαστήριον. Επειδή είναι πρόδηλον ότι εξ Ιούδα ανέτειλεν ο Κύριος ημών, εις την οποίαν φυλήν ο Μωυσής ουδέν περί ιερωσύνης ελάλησε».

22, 23. (α) Σε αντίθεση με τον Λευϊτικό αρχιερέα, πώς έγινε αρχιερέας ο Ιησούς; (β) Σύμφωνα με το Εβραίους 7:23-28, πώς μπορεί ο Ιησούς σαν αρχιερέας να σώσει πλήρως εκείνους που πλησιάζουν τον Θεό μέσω αυτού;

²² Ο Εβραίος αρχιερέας Ααρών και οι διάδοχοί του στο λειτούργημα δεν έγιναν ιερείς μέσω κάποιου όρκου που έκανε ο Ιεχωβά Θεός. Αλλά ο Ιησούς Χριστός, χωρίς να έχει κανέναν ιερατικό δεσμό πάνω στη γη, έγινε αρχιερέας με όρκο του Θεού. Η ζωή του διακόπηκε για ένα σύντομο διάστημα όταν πέθανε σαν τέλεια ανθρώπινη θυσία, αλλά αναστήθηκε σε ουράνια άφθαρτη ζωή για να είναι αρχιερέας για πάντα σαν τον Μελχισεδέκ. Η αντίθεση ανάμεσα σ’ αυτόν και στο Λευιτικό ιερατείο του Ααρών και στους διαδόχους του εκτίθεται στην προς Εβραίους 7:23-28 όπου διαβάζουμε:

²³ «Και εκείνοι μεν έγιναν πολλοί [γιοι του Ααρών] ιερείς, επειδή εμποδίζοντο υπό του θανάτου να παραμένωσιν· εκείνος [ο Μεγαλύτερος Μελχισεδέκ] όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην· όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών. Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, όστις δεν έχει καθ’ ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς, να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερεν εαυτόν. Διότι ο νόμος [του Μωυσή] καθιστά αρχιερείς ανθρώπους έχοντας αδυναμίαν· ο λόγος όμως της ορκωμοσίας [του Θεού] της μετά τον νόμον [πάνω από 400 χρόνια αργότερα] κατέστησε τον Υιόν, όστις είναι τετελειωμένος εις τον αιώνα».

24. Σε ποια «άγια» είναι αρχιερέας ο Ιησούς Χριστός, και για ποια περίοδο της ιεροσύνης του θα είναι ευγνώμονες οι άνθρωποι;

²⁴ Έτσι ποιο είναι το σημείο που αποδεικνύεται εδώ; Το εξής, όπως εκτίθεται στα επόμενα δύο εδάφια (Εβραίους 8:1, 2) σαν ανακεφαλαίωση: «Κεφάλαιον δε των λεγομένων είναι τούτο, Τοιούτον έχομεν αρχιερέα, όστις εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις ουρανοίς, λειτουργός των αγίων και της σκηνής της αληθινής, την οποίαν κατεσκεύασεν ο Κύριος, και ουχί άνθρωπος». Δε θα πρέπει, επομένως, να είναι το ανθρώπινο γένος πάρα πολύ ευγνώμον στον Θεό που έχει έναν Αρχιερέα σαν κι αυτόν που πλησιάζει τον Θεό και ικετεύει για μας στη διάρκεια των καθορισμένων χιλίων ετών στα οποία ο Σατανάς ο Διάβολος και οι δαίμονές του θα είναι δεμένοι και ριγμένοι στην άβυσσο; Βεβαίως! Πραγματικά μια τέτοια προμήθεια του Θεού εξασφαλίζει τα καλύτερα πράγματα για το ανθρώπινο γένος.

25. Γιατί ο Ιησούς δεν υπηρέτησε σαν αρχιερέας στο ναό της Ιερουσαλήμ, και τίνος τύπος ήταν ο ναός της Ιερουσαλήμ;

²⁵ Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν πάνω στη γη σαν τέλειος άνθρωπος, ποτέ δεν υπηρέτησε σαν λειτουργός στο ναό στην Ιερουσαλήμ. Δεν ήταν εξουσιοδοτημένος από το Νόμο του Μωυσή να το κάνει αυτό, γιατί δεν ήταν Λευίτης ή από την ιερατική οικογένεια του Ααρών. Ωστόσο, υπηρέτησε σ’ έναν υψηλότερο άγιο τόπο, σ’ έναν ανώτερο ή πιο σπουδαίο ναό, που δεν είχε οικοδομηθεί στην Ιερουσαλήμ από ανθρώπους σαν τον Βασιλιά Ηρώδη τον Μέγα ή τον Κυβερνήτη Ζοροβάβελ ή τον Βασιλιά Σολομώντα. Εκείνοι οι ανθρωποποίητοι ναοί, όπως και η ιερή σκηνή του μαρτυρίου που έστησε ο προφήτης Μωυσής, ήταν απλώς τυπικοί, εξεικονιστικοί. (Έξοδος 40:1-33) Δεν υπάρχει ιστορική απόδειξη ότι ο Βασιλιάς Μελχισεδέκ έχτισε κάποιο ναό στη Σαλήμ και ότι χρειαζόταν ένα τέτοιο οικοδόμημα για να μπορεί να υπηρετεί σαν «ιερεύς του Θεού του Υψίστου». Έτσι τίποτα τέτοιο που να συνδέεται με τον Μελχισεδέκ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν υπόδειγμα. Αλλά ο Μεγαλύτερος Μελχισεδέκ, ο Ιησούς Χριστός, υπηρετεί σαν Αρχιερέας στον αντιτυπικό άγιο τόπο και ναό, δηλαδή, ‘στα άγια και στη σκηνή την αληθινή, την οποία κατασκεύασε ο Ιεχωβά’.

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΝΑΟΣ

26, 27. (α) Σε ποια διαμερίσματα διαιρούνταν η ιερή σκηνή και ο ναός της Ιερουσαλήμ; (β) Ποια ήταν τα σκεύη στα αντίστοιχα διαμερίσματα της σκηνής και του ναού του Σολομώντα;

²⁶ Η ιερή σκηνή που ανεγέρθηκε από τον Μωυσή στο Όρος Σινά, και οι ναοί στην Ιερουσαλήμ είχαν δύο διαμερίσματα. Το πρώτο διαμέρισμα ονομαζόταν Τα Άγια και το δεύτερο ή το πιο εσωτερικό διαμέρισμα ονομαζόταν Τα Άγια των Αγίων, το πιο Άγιο από όλα.

²⁷ Στο πρώτο διαμέρισμα, στα Άγια, τα σκεύη ήταν το χρυσό τραπέζι για την παρουσίαση των άρτων που συνήθως ονομάζονταν «οι άρτοι της προθέσεως», ‘οι άρτοι της παρουσίασης’, και η μη μετακινούμενη χρυσή λυχνία με εφτά διακλαδώσεις που κατέληγαν σε λυχνάρια, και το μόνιμο χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος. Εδώ κάτω από το φως της χρυσής λυχνίας, ο αρχιερέας μπορούσε να τακτοποιεί ‘τους άρτους της παρουσίασης’ και να προσφέρει ευωδιαστό θυμίαμα στο θυσιαστήριο. Αλλά στο πιο εσωτερικό διαμέρισμα, ή στα Άγια των Αγίων, υπήρχε, τόσο στην περίπτωση της σκηνής που έστησε ο Μωυσής όσο και του ναού που χτίστηκε από τον Βασιλιά Σολομώντα, η ιερή χρυσή Κιβωτός της Διαθήκης, με το χρυσό σκέπασμα πάνω από το οποίο υπήρχαν δύο χρυσά χερουβείμ με τα πρόσωπα αντικριστά το ένα προς το άλλο και με απλωμένες φτερούγες. Το φως μέσα στο πιο εσωτερικό διαμέρισμα ή στα Άγια των Αγίων δινόταν από το θαυματουργικό φως που ονομαζόταν Φως Σεκινά, και το οποίο αιωρούνταν πάνω από το ιλαστήριο κάλυμμα ανάμεσα στα δύο χερουβείμ.

28. Τι προετοιμασίες έκανε ο Ιουδαίος αρχιερέας για να ραντίσει το αίμα των εξιλεωτικών θυσιών στα Άγια των Αγίων, και για τίνων αμαρτίες έκανε έτσι εξιλέωση;

²⁸ Ο Ααρωνικός αρχιερέας, πριν παρουσιάσει το εξιλεωτικό αίμα των θυσιών μια φορά το χρόνο τη Μέρα του Εξιλασμού, έπαιρνε ένα φορητό «θυμιατήριο» και περνούσε πέρα από την εσωτερική κουρτίνα που χώριζε το πρώτο διαμέρισμα από το πιο εσωτερικό διαμέρισμα (τα Άγια των Αγίων), και έκαιγε θυμίαμα μπροστά στην Κιβωτό της Διαθήκης με το φωτισμό από το Φως Σεκινά. Έτσι προετοίμαζε τα πράγματα για να επιστρέψει αργότερα με το αίμα των δύο εξιλεωτικών θυσιών και να το ραντίσει στο εξιλεωτικό κάλυμμα (το Ιλαστήριο) της Κιβωτού της Διαθήκης. Μ’ αυτόν τον τρόπο έκανε εξιλέωση τόσο για τα δικά του αμαρτήματα όσο και του Λευιτικού του οίκου ή της φυλής του και κατόπιν για τα αμαρτήματα του λαού Ισραήλ. Αυτή ήταν η εξιλεωτική διαδικασία όπως περιγράφεται στη διαθήκη του Νόμου του Μωυσή.—Εβραίους 9:1-10· Αριθμοί 7:89.

29. (α) Πότε εγκαινιάστηκε η ιερή «σκηνή» που στήθηκε από τον Μωυσή, και πότε εγκαινιάστηκε ο ναός του Σολομώντα; (β) Πότε φέρθηκε σε ύπαρξη η αληθινή σκηνή ή ναός;

²⁹ Η ιερή σκηνή του μαρτυρίου [της συνάντησης, ΜΝΚ ] στήθηκε από τον Μωυσή στην έρημο του Σινά την πρώτη μέρα του ανοιξιάτικου μήνα Νισάν του έτους 1512 π.Χ. Ο Βασιλιάς Σολομώντας αποπεράτωσε το ναό του στην Ιερουσαλήμ το 1027 π.Χ. και κατόπιν τον αφιέρωσε τη δέκατη πέμπτη μέρα του φθινοπωρινού μήνα Τισρί του έτους 1026 π.Χ. (1 Βασιλέων 8:1, 2, 65, 66) Αλλά πότε ήρθε σε ύπαρξη η αντιτυπική σκηνή ή ναός, η «αληθινή σκηνή» με τα «άγιά» της; Αυτό έγινε ενόσω ο τυπικός ναός που χτίστηκε από τον Βασιλιά Ηρώδη τον Μέγα στεκόταν ακόμη στην Ιερουσαλήμ. Αυτό έγινε στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 29 μ.Χ. Πώς συνέβη αυτό; Τι συνέβη τότε ώστε να χρειάζεται ο αληθινός ναός;

30, 31. (α) Με ποιο γεγονός, και πώς, ήρθε σε ύπαρξη ο αντιτυπικός Αρχιερέας; (β) Ποια αντιτυπική μέρα για την αφαίρεση των αμαρτιών άρχισε τότε, και τι πρόσφερε ο Ιησούς σε σύγκριση μ’ αυτό που πρόσφερε ο Ααρών;

³⁰ Εκείνο το έτος το 29 μ.Χ. ήρθε σε ύπαρξη ο αντιτυπικός Αρχιερέας, και, σαν τον Λευίτη αρχιερέα Ααρών, έπρεπε να έχει μια ιερή σκηνή ή ναό στον οποίο να υπηρετεί. Αυτός ο αντιτυπικός Αρχιερέας που θα πρόσφερε θυσία είναι ο Κύριος Ιησούς, χρισμένος με το άγιο πνεύμα του Θεού για να είναι πνευματικός αρχιερέας. Αυτό το χρίσμα με άγιο πνεύμα ήρθε πάνω του μετά το βάφτισμά του στον Ιορδάνη Ποταμό από τον Ιωάννη το Βαφτιστή. Έτσι έγινε Μεσσίας ή Χρισμένος σε ηλικία τριάντα χρόνων, τρεισήμισι χρόνια πριν από τον θυσιαστικό του θάνατο για τις αμαρτίες του ανθρώπινου γένους. (Δανιήλ 9:24, 25, 27· Λουκάς 3:21-23) Εκείνη τη στιγμή άρχισε η μεγάλη αντιτυπική Μέρα του Εξιλασμού, και ο Ιησούς Χριστός είχε κάτι καλύτερο από ό,τι είχε ο Αρχιερέας Ααρών την τυπική εκείνη μέρα του έτους 1512 π.Χ., αφού είχε στηθεί η ιερή σκηνή. Τι ήταν αυτό; Στην προς Εβραίους 8:3-6 και 9:11-14 διαβάζουμε:

³¹ «Πας αρχιερεύς καθίσταται διά να προσφέρη δώρα και θυσίας· όθεν είναι αναγκαίον να έχη και ούτος τι, το οποίον να προσφέρη. Επειδή εάν ήτο επί γης, ουδέ ήθελεν είσθαι ιερεύς, διότι υπήρχον οι ιερείς οι προσφέροντες τα δώρα κατά τον νόμον, οίτινες λειτουργούσιν εις υπόδειγμα και σκιάν των επουρανίων, καθώς ελαλήθη προς τον Μωυσήν ότε έμελλε να κατασκευάση την σκηνήν· διότι, Πρόσεχε, λέγει, να κάμης πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα εις σε εν τω όρει. Τώρα όμως ο Χριστός έλαβεν εξοχωτέραν λειτουργίαν, καθόσον είναι και ανωτέρας διαθήκης μεσίτης, ήτις ενομοθετήθη με ανωτέρας επαγγελίας».

32. Όπως εξεικονίστηκε στην περίπτωση του Ααρών, σε τι εισήλθε ο Ιησούς Χριστός, και με τι, για να καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα;

³² «Ελθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών διά της μεγαλητέρας και τελειοτέρας σκηνής, ουχί χειροποιήτου, τουτέστιν ουχί ταύτης της κατασκευής, ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διά του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν. Διότι εάν το αίμα των ταύρων και τράγων και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους αγιάζη προς την καθαρότητα της σαρκός, πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις διά του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν;»

33, 34. (α) Τι συμβόλιζε ο Ιησούς με το να καταδυθεί στον Ιορδάνη Ποταμό; (β) Τι είχε ετοιμάσει ο Θεός για τον άνθρωπο Ιησού, και γιατί αυτός το πρόσφερε αυτό, και πόσο συχνά;

³³ Έτσι, όταν ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς Χριστός έγινε χρισμένος Αρχιερέας του Θεού μετά το βάφτισμά του στο νερό, τι ήταν εκείνο που είχε να προσφέρει στον Θεό για θυσία; Δεν ήταν το σώμα κάποιου ζώου κατώτερου από τον άνθρωπο του οποίου το αίμα ποτέ δε θα μπορούσε να αποπλύνει τις ανθρώπινες αμαρτίες, αλλά το δικό του τέλειο ανθρώπινο σώμα το οποίο είχε στη διάθεσή του επειδή είχε γεννηθεί από μια παρθένα γυναίκα, τη Μαρία. Αναγνώριζε ότι ο Παντοδύναμος Θεός τον είχε ετοιμάσει και εξαρτίσει γι’ αυτή την πορεία θυσίας. Αναγνώριζε ότι σ’ αυτόν τον ξεχωριστό καιρό ήταν θέλημα του Θεού να αναλάβει αυτή την πορεία της αυτοθυσίας. Συνεπώς, όταν ήρθε στον Ιωάννη τον Βαφτιστή για να βυθιστεί στον Ιορδάνη Ποταμό, ήρθε παρουσιάζοντας τον εαυτό του στον Θεό για να κάνει το θείο θέλημα από τότε κι έπειτα. Το βάφτισμά του σε νερό συμβόλιζε την παρουσίαση του εαυτού του να κάνει το θέλημα του Θεού ακόμη και μέχρι θυσιαστικό θάνατο. Σχετικά μ’ αυτό, το Εβραίους 10:4-10 λέει:

³⁴ «Διότι αδύνατον είναι αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρή αμαρτίας. Διά τούτο εισερχόμενος εις τον κόσμον, λέγει· Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα· εις ολοκαυτώματα και προσφοράς περί αμαρτίας δεν ευηρεστήθης· τότε είπον· Ιδού, έρχομαι, εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού, διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου. Αφού είπεν ανωτέρω ότι θυσίαν και προσφοράν και ολοκαυτώματα και προσφοράς περί αμαρτίας δεν ηθέλησας ουδέ ευηρεστήθης εις αυτάς, αίτινες προσφέρονται κατά τον νόμον, τότε είπεν· Ιδού, έρχομαι διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου. Αναιρεί το πρώτον, διά να συστήση το δεύτερον. Με το οποίον θέλημα είμεθα ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης».

35. (α) Τι έβαζαν πάνω στο θυσιαστήριο, και τι προσφερόταν πάνω σ’ αυτό την τυπική Μέρα του Εξιλασμού; (β) Ποιο ήταν το αντιτυπικό «θυσιαστήριο» πάνω στο οποίο θα πρόσφερε ο Ιησούς τον εαυτό του;

³⁵ Την αρχαία τυπική μέρα του εξιλασμού ο αρχιερέας Ααρών έβαζε μερικό από το αίμα του εξιλαστήριου θύματος στο θυσιαστήριο, που ήταν στη μέση της αυλής μπροστά από την ιερή σκηνή της συνάντησης. (Λευιτικόν 16:16-19, 25) Ποιο ήταν, λοιπόν, το αντιτυπικό «θυσιαστήριο» πάνω στο οποίο ο Ιησούς Χριστός σαν πνευματικός αρχιερέας πρόσφερε τη θυσία της τέλειας ανθρώπινης ύπαρξής του; Δεν ήταν ένα υλικό θυσιαστήριο σαν εκείνο το χάλκινο θυσιαστήριο στην αυλή της σκηνής της συνάντησης. Δεν ήταν ο πάσσαλος της εκτέλεσης πάνω στον οποίο κρεμόταν ωσότου πέθανε στον Γολγοθά, γιατί εκείνος ο πάσσαλος ήταν κάτι καταραμένο και δεν ήταν αγιασμένος με το πολύτιμο αίμα του. (Δευτερονόμιον 21:22, 23· Γαλάτας 3:13) Μάλλον, ήταν κάτι πνευματικό πάνω στο οποίο ο Ιησούς Χριστός μπορούσε να προσφέρει την αξία του τέλειου ζωντανού ανθρώπινου σώματός του. Ήταν το θείο «θέλημα» ή ευαρέσκεια. Για να κάνει αυτό το «θέλημα» παρουσίασε τον εαυτό του. Ήταν θέλημα του Θεού να δεχτεί τώρα μια ανθρώπινη θυσία αντί θυσίες ζώων. Έτσι, με βάση αυτό το θείο «θέλημα», ο Ιησούς πρόσφερε την αξία της ανθρώπινης ζωής του.

36. Ποιοι έχουν εξουσία να τρώνε από το πνευματικό «θυσιαστήριο», και με ποια αποτελέσματα για τους εαυτούς τους;

³⁶ Έτσι ήρθε σε ύπαρξη το αντιτυπικό «θυσιαστήριο», σχετικά με το οποίο το Εβραίους 13:10 λέει στους χρισμένους Χριστιανούς: «Έχομεν θυσιαστήριον, εξ ου δεν έχουσιν εξουσίαν να φάγωσιν οι λατρεύοντες εις την σκηνήν». Πόσο υλιστικό φρόνημα δείχνει και πόσο αντιγραφικό είναι, επομένως, να οικοδομούν ορισμένοι ιερείς του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου ένα υλικό «θυσιαστήριο» στα εκκλησιαστικά τους κτίρια ή σε άλλους τόπους λατρείας και να ισχυρίζονται ότι προσφέρουν επανειλημμένα τη θυσία του Χριστού, όπως κάνουν στην τέλεση της «Θείας Λειτουργίας»! Εκείνοι που έχουν την εξουσία να τρώνε από το αληθινό πνευματικό «θυσιαστήριο» είναι «ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Χριστού άπαξ γενομένης».

37. (α) Μαζί με το πνευματικό «θυσιαστήριο», ποιο άλλο πράγμα που είχε σχέση με την αρχαία «σκηνή» ήρθε σε ύπαρξη; (β) Τι εξεικόνιζε αυτή η αυλή στην περίπτωση του Ιησού;

³⁷ Όπως ακριβώς το αρχαίο χάλκινο θυσιαστήριο βρισκόταν στη μέση της αυλής μπροστά από την ιερή σκηνή της συνάντησης, με τον ίδιο τρόπο επίσης μαζί με το αντιτυπικό πνευματικό «θυσιαστήριο» ήρθε σε ύπαρξη και η αντιτυπική «αυλή». Αυτό εξεικονίζει όχι κάποια τοποθεσία ή μέρος, αλλά μια κατάσταση ενός ατόμου πάνω στη γη. Ο Ιησούς Χριστός ο χρισμένος Αρχιερέας ήταν μέσα σ’ εκείνη την αντιτυπική αυλή γιατί βρισκόταν στην κατάσταση ενός τέλειου ανθρώπινου πλάσματος. Η κατάστασή του πάνω στη γη ήταν επομένως στην κυριολεξία δίκαιη, ευθεία, άμεμπτη, άμωμη. Σαν τους γιους του Κορέ του Λευίτη, ο Ιησούς βρήκε τόπο ανάπαυσης για τον εαυτό του στο μεγαλειώδες θυσιαστήριο του θελήματος του Ιεχωβά στην αυλή της αληθινής «σκηνής» του Ιεχωβά Θεού. (Ψαλμός 84:1-3) Ευφραινόταν να κάνει το θείο θέλημα.—Ψαλμός 40:8.

38, 39. (α) Μαζί με την αυλή και το θυσιαστήριο, τι άλλο ήρθε σε ύπαρξη; (β) Ποιο ερώτημα δημιουργεί αυτό, και ποια λόγια του Ιησού δείχνουν τον τόπο διαμονής του Θεού;

³⁸ Τότε ήρθε σε ύπαρξη όχι μόνο το αντιτυπικό θυσιαστήριο και η αντιτυπική αυλή για να εξυπηρετήσει τον νέο πνευματικό Αρχιερέα, τον χρισμένο Ιησού, αλλά ήρθε επίσης σε ύπαρξη και η αντιτυπική σκηνή ή ναός. Από τότε και έπειτα η ‘αληθινή σκηνή, την οποία έστησε ο Ιεχωβά’ ήταν στη διάθεση του νέου πνευματικού Αρχιερέα.

³⁹ Ποια είναι αυτή η «αληθινή σκηνή» ή ναός; Μήπως είναι ένα νέο ειδικό οικοδόμημα που ο Δημιουργός κατασκεύασε για τον εαυτό του πάνω στους αόρατους ουρανούς; Όχι, γιατί ο Θεός δε χρειάζεται κάτι τέτοιο. Ο Ύψιστος Θεός είχε πάντοτε έναν τόπο κατοικίας στον ουρανό. Δεν είναι ένα πνεύμα που διαποτίζει τα πάντα, το οποίο είναι πανταχού παρών και βρίσκεται παντού ταυτόχρονα. Επειδή είναι ένα νοήμον Πρόσωπο, έχει το μέρος όπου διαμένει και όπου μπορεί να τον πλησιάσει κανείς. Ο Ιησούς Χριστός δίδαξε τους μαθητές του να προσεύχονται: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομά σου». Μας προειδοποίησε να μην περιφρονούμε κανέναν από τους ‘μικρούς τούτους’ που πίστευαν σ’ αυτόν και εξήγησε το γιατί, λέγοντας: «Διότι σας λέγω ότι οι άγγελοι αυτών εν τοις ουρανοίς διαπαντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς». (Ματθαίος 6:9· 18:10) Δηλαδή, αυτοί οι ουράνιοι άγγελοι έχουν πρόσοδο στον θείο Πατέρα.

40. Τι μπορούσε να κάνει ο Θεός σχετικά με την ουράνια διαμονή του για να την κάνει να παραβάλλεται με τα Άγια των Αγίων της ιερής «σκηνής»;

⁴⁰ Ωστόσο, ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί να αλλάξει την εικόνα που παίρνει ο αποκλειστικός τόπος διαμονής του. Έτσι τον καιρό που δημιούργησε τον πνευματικό Αρχιερέα του με το να χρίσει τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είχε μόλις βαφτιστεί, ο Θεός μπορούσε να κάνει ώστε η ουράνια διαμονή του να πάρει μια νέα όψη, έχοντας νέους διορισμούς ή χαρακτηριστικά γι’ αυτήν, σε σχέση με τους ανθρώπους μέσα στην αμαρτία τους (όχι σε σχέση με τους αναμάρτητους αγγέλους). Η αγιότητα της ουράνιας διαμονής του έγινε ακόμη πιο έντονη σε αντίθεση με την υπερβολική αμαρτωλότητα του ανθρώπινου γένους. Η προσωπική διαμονή του παρουσιάστηκε τώρα σαν τον άγιο τόπο ενός Θεού ο οποίος είναι δίκαιος και ωστόσο είναι ελεήμονας, ώστε να δέχεται μια κατάλληλη τέλεια θυσία για χάρη του βέβηλου ανθρώπινου γένους. Αλλά αυτή η θυσία, ή η αξία της, πρέπει να παρουσιαστεί από έναν Αρχιερέα ο οποίος είναι αναμάρτητος και άγιος και ο οποίος μπορεί να έχει προσωπική πρόσοδο στον Θεό. Έτσι ο ουράνιος θρόνος του γίνεται ένας εξιλαστήριος θρόνος. Με τον τρόπο αυτό ο Θεός έκανε ώστε η ουράνια διαμονή του να πάρει τα πνευματικά χαρακτηριστικά του διαμερίσματος που ονομαζόταν Άγια των Αγίων ή το πιο Άγιο διαμέρισμα της τυπικής σκηνής ή ναού.

41, 42. (α) Πού επιτρεπόταν να εισέρχεται ο Ααρών «άπαξ του ενιαυτού» και πώς; (β) Ποια ήταν τα Άγια των Αγίων στα οποία εισήλθε ο Ιησούς, σε ποια περίοδο έγινε αυτό, και πόσο συχνά;

⁴¹ Αυτή είναι η άποψη της Βίβλου. Θυμούμαστε ότι ο αρχιερέας Ααρών έφερνε το αίμα των θυσιών της μέρας του εξιλασμού μέσα στα Άγια των Αγίων της επίγειας σκηνής της συνάντησης, περνώντας την εσωτερική κουρτίνα ή παραπέτασμα για να το κάνει αυτό. (Λευιτικόν 16:12-17· Εβραίους 9:7) Για να εκπληρώσει αυτή την τυπική εικόνα, ο Αρχιερέας Ιησούς Χριστός πρέπει να μπει στα πραγματικά Άγια των Αγίων. Πού δείχνει η Βίβλος ότι βρίσκονται αυτά, και ποια είναι;

⁴² Ακούστε: «Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών· ουδέ διά να προσφέρη πολλάκις εαυτόν, καθώς ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τα άγια κατ’ ενιαυτόν με ξένον αίμα· διότι έπρεπε τότε [ο Ιησούς] πολλάκις να πάθη από καταβολής κόσμου· τώρα δε άπαξ εις το τέλος των [τυπικών] αιώνων (συστημάτων, ΜΝΚ ) εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού».—Εβραίους 9:23-26.

43, 44. (α) Ποια, λοιπόν, είναι η άγια διαμονή του Θεού σχετικά με το ναό του; (β) Τι χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων, και πώς πέρασε αυτό το χώρισμα ο Ιησούς Χριστός στο αντίτυπο;

⁴³ Αντί να αποκορυφώσει την αντιτυπική Μέρα του Εξιλασμού με το να εισέλθει σε τυπικά «άγια» μέσα στην τυπική σκηνή ή ναό, ο Αρχιερέας Ιησούς Χριστός εισήλθε «εις αυτόν τον ουρανόν» όπου βρίσκεται ο ‘Θεός σαν πρόσωπο’. Αυτή η ουράνια διαμονή του ίδιου του προσώπου του Θεού είναι αληθινά Άγια των Αγίων, τα πιο Άγια από όλα.

⁴⁴ Στην τυπική σκηνή ή ναό πάνω στη γη, τα Άγια των Αγίων αποκρύπτονταν από μια κουρτίνα ή παραπέτασμα, κι έτσι λεγόταν ότι τα Άγια των Αγίων ήταν στο εσωτερικό μέρος του παραπετάσματος ή κουρτίνας. Έτσι εκείνη η κουρτίνα εξεικόνιζε το ανθρώπινο σαρκικό εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεραστεί για να περάσει κανείς από την ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη στους αόρατους ουρανούς. Ο Ιησούς Χριστός μέσω θανάτου και ανάστασης ξεπέρασε αυτό το εμπόδιο για να μπει στα ουράνια Άγια των Αγίων. Αυτό είναι εκείνο που εννοεί το Εβραίους 6:19, 20, όπου αφού μας μιλάει για την ουράνια ελπίδα των 144.000 πιστών μαθητών, λέει: «Την οποίαν (ελπίδα) έχομεν ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος, όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ».

ΤΑ «ΑΓΙΑ» ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

45. (α) Τι άλλο υπήρχε στη «σκηνή» εκτός από τα Άγια των Αγίων; (β) Ποιοι έμπαιναν στα Άγια, πόσο συχνά, και πώς;

⁴⁵ Ας μην παραβλέψουμε το γεγονός ότι τα Άγια των Αγίων δεν ήταν το μόνο πράγμα που υπήρχε στην επίγεια σκηνή ή ναό. Εκτός από το πιο εσωτερικό διαμέρισμα, το οποίο ήταν τα Άγια των Αγίων, η σκηνή ή ο ναός είχαν κι ένα άλλο διαμέρισμα μπροστά από την κουρτίνα που τα χώριζε. Αυτό το διαμέρισμα λεγόταν Τα Άγια. (Εβραίους 9:1-3) Αφού τα Άγια των Αγίων εξεικόνιζαν ‘τον ίδιο τον ουρανό’ όπου βρίσκεται ‘ο Θεός προσωπικά’, τι εξεικόνιζαν τα Άγια που ήταν μπροστά από την κουρτίνα ή παραπέτασμα; Ενώ στα Άγια των Αγίων μπορούσε να μπει ο αρχιερέας μόνο ‘μια φορά το χρόνο’ τη μέρα του εξιλασμού, στα Άγια μπορούσε να εισέρχεται τακτικά όχι μόνο ο αρχιερέας αλλά επίσης όλοι οι υφιερείς. Οι ιερείς έμπαιναν μέσα σ’ αυτό το πρώτο διαμέρισμα, τα Άγια, απευθείας από την αυλή όπου βρισκόταν το θυσιαστήριο· αλλά έπρεπε να περάσουν ένα παραπέτασμα ή κρεμαστό ύφασμα που χώριζε τα Άγια από την αυλή.

46, 47. (α) Πότε και πώς μπήκε ο Ιησούς στα αντιτυπικά Άγια; (β) Έτσι τι παριστάνουν τα Άγια, και ποια προνόμια απολαμβάνουν μέσα σ’ αυτά οι αντιτυπικοί ιερείς;

⁴⁶ Έτσι τα Άγια εξεικόνιζαν μια κατάσταση πιο ιερή από ό,τι η αυλή. Αφού τα Άγια χωρίζονταν μ’ ένα παραπέτασμα και τα περιεχόμενά τους ήταν έτσι κρυμμένα από τα μάτια εκείνων που ήταν στην αυλή, τα Άγια εξεικόνιζαν μια πνευματική κατάσταση ανώτερη από εκείνη που εξεικονίζεται από την αυλή, η οποία αυλή εξεικόνιζε μια ανθρώπινη κατάσταση με δίκαιη στάση μπροστά στον Θεό. Ο Ιησούς Χριστός μπήκε στην κατάσταση που εξεικονίστηκε από το διαμέρισμα των Αγίων όταν γεννήθηκε από το άγιο πνεύμα του Θεού μετά το βάφτισμά του στο νερό κι έτσι έγινε πνευματικός Γιος του Θεού. (Ματθαίος 3:13-17) Με το να χριστεί, επίσης, με το πνεύμα του Θεού, ο Ιησούς σαν πνευματικός Γιος του Θεού περιβλήθηκε με ιερατικό λειτούργημα· έγινε ο Αρχιερέας του Θεού, όπως εξεικονίστηκε από τον Αρχιερέα Ααρών.

⁴⁷ Από την άποψη αυτή μπορούμε να δούμε ότι τα Άγια εξεικόνιζαν τη γεννημένη από το πνεύμα κατάσταση εκείνων που φέρνονται μέσα στην πνευματική ιεροσύνη. Σ’ αυτή την κατάσταση αυτοί οι πνευματικοί ιερείς πάνω στη γη απολαμβάνουν πνευματικό φως σαν από μια χρυσή λυχνία, τρώνε πνευματική τροφή σαν από ένα χρυσό τραπέζι με ‘άρτους παρουσίασης’ και προσφέρουν το θυμίαμα της προσευχής και υπηρεσίας στον Θεό σαν να στέκονται κοντά σ’ ένα χρυσό θυσιαστήριο θυμιάματος.—Έξοδος 40:4, 5, 22-28.

48. Για πόσο διάστημα βρισκόταν ο Ιησούς στην κατάσταση που εξεικονίστηκε από τα Άγια, και γιατί οι μαθητές του δεν είχαν σαφή αντίληψη σχετικά μ’ αυτόν;

⁴⁸ Μετρώντας από τη μέρα του βαφτίσματος και του χρίσματός του με άγιο πνεύμα ως τη μέρα του θανάτου του (από το 29 ως το 33 μ.Χ.), ο Ιησούς Χριστός βρισκόταν σ’ αυτή τη γεννημένη από το πνεύμα ιερατική κατάσταση που εξεικονίστηκε από το διαμέρισμα των Αγίων για τριάμισι χρόνια. Οι υπηρεσίες του σ’ αυτή την κατάσταση δεν μπορούσαν κατάλληλα να γίνουν αντιληπτές και να εκτιμηθούν από απλούς φυσικούς ανθρώπους, ούτε ακόμη και από τους πιστούς μαθητές του, γιατί αυτοί έβλεπαν τα ζητήματα από μια φυσική ανθρώπινη άποψη. Η μέρα της Γιορτής της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., κατά την οποία εκχύθηκε πάνω τους το άγιο πνεύμα, δεν είχε ακόμη φτάσει. (Ιωάννης 7:39) Εμποδίζονταν να διακρίνουν σαν από ένα ‘παραπέτασμα στην είσοδο της σκηνής’, το οποίο έκρυβε τα πράγματα που βρίσκονταν μέσα στο διαμέρισμα των Αγίων.—Έξοδος 40:28, 29.

49. Πώς ο Ιησούς στα αντιτυπικά Άγια εμποδιζόταν να πλησιάσει άμεσα στα ουράνια Άγια των Αγίων;

⁴⁹ Μέσα σ’ αυτή την Άγια κατάσταση, τη γεννημένη από το πνεύμα ιερατική κατάσταση, ο Αρχιερέας Ιησούς Χριστός πάνω στη γη εμποδιζόταν να έχει άμεση πρόσοδο στην ουράνια παρουσία του Θεού γιατί βρισκόταν σε σάρκα σαν ένα τέλειο ανθρώπινο πλάσμα. Υπήρχε εκείνη η συμβολική ‘κουρτίνα’ ανάμεσα σ’ αυτόν και στα ουράνια Άγια των Αγίων, όπως ακριβώς όταν ο Μωυσής «επέθηκε το καλυπτήριον καταπέτασμα και εσκέπασε την κιβωτόν του μαρτυρίου».—Έξοδος 40:21.

50. (α) Πότε πέρασε ο Ιησούς το εσωτερικό «καταπέτασμα» και πώς; (β) Ποιος όρκος σχετικά με την ιεροσύνη άρχισε τότε να ισχύει για τον Χριστό και γιατί;

⁵⁰ Ο Ιησούς Χριστός σαν Αρχιερέας πέρασε πέρα απ’ αυτή τη συμβολική κουρτίνα της «αληθινής σκηνής» στις 16 του Νισάν του έτους 33 μ.Χ., με το να αναστηθεί από τους νεκρούς, όχι πια απλώς γεννημένος από το πνεύμα ενώ ακόμη παρέμενε άνθρωπος στη σάρκα, αλλά τώρα γεννημένος πλήρως σαν πνευματικός Γιος του Θεού στους αόρατους ουρανούς. Ο απόστολος Πέτρος το δηλώνει αυτό σωστά όταν γράφει: «Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος (στο πνεύμα, ΜΝΚ )». (1 Πέτρου 3:18) Εκείνη τη βαρυσήμαντη μέρα άρχισε να ισχύει στον Ιησού Χριστό ο όρκος του Θεού σχετικά με μια αιώνια ιεροσύνη «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ», αφού τώρα ο Ιησούς είχε ανταμειφθεί με ‘δύναμη ακατάστρεπτης ζωής’. (Εβραίους 7:16, 24· Πράξεις 13:33-37· Ρωμαίους 1:1-4) Αφού εμφανίστηκε στους πιστούς μαθητές του με ειδικές εμφανίσεις στη διάρκεια των επόμενων σαράντα ημερών, ανέβηκε στον ουρανό και παρουσίασε στον ίδιο τον Θεό στα αληθινά Άγια των Αγίων την αξία της τέλειας ανθρώπινης θυσίας του.—Πράξεις 1:1-11· Εβραίους 9:24.

51. (α) Πότε τελείωσε η αντιτυπική Μέρα του Εξιλασμού, και πόσο διάστημα είχε διαρκέσει; (β) Πώς δόθηκε απόδειξη ότι η αξία της θυσίας του Ιησού είχε γίνει δεκτή στα Άγια των Αγίων;

⁵¹ Με την παρουσίαση αυτής της αξίας της θυσίας του Χριστού στα ουράνια Άγια των Αγίων, τελείωσε η μεγάλη αντιτυπική Μέρα του Εξιλασμού. Στην περίπτωση του Αρχιερέα Ααρών της φυλής Λευί, η εθνική μέρα του εξιλασμού ήταν απλώς μια κατά γράμμα εικοσιτετράωρη μέρα. Αλλά στην περίπτωση του Αρχιερέα Ιησού Χριστού, η αντιτυπική Μέρα του Εξιλασμού αποδείχτηκε ότι είναι μια περίοδος σχεδόν τριών χρόνων και οχτώ μηνών. Δέκα μέρες μετά την ανάληψη του Ιησού στον ουρανό δόθηκε η απόδειξη στους πιστούς μαθητές του στη γη ότι η αξία της ανθρώπινης θυσίας του όπως παρουσιάστηκε στον Θεό στα ουράνια Άγια των Αγίων είχε γίνει δεκτή. Πώς; Με την έκχυση του αγίου πνεύματος πάνω τους στην Ιερουσαλήμ την Κυριακή, 6 Σιβάν, τη μέρα της Γιορτής των Εβδομάδων ή τη μέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. (Πράξεις 2:1-36) Αυτό σημείωσε κάτι καινούργιο σχετικά με την ‘αληθινή σκηνή, την οποία οικοδόμησε ο Ιεχωβά’. Κι αυτό είναι που θα δούμε τώρα.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΥΦΙΕΡΕΙΣ

52. (α) Πώς προσκιάστηκε το ότι ο Μεγαλύτερος Μελχισεδέκ έχει υφιερείς; (β) Πότε εγκαταστάθηκε το Ααρωνικό ιερατείο, και ποιο «άγιο σημείο» τέθηκε στο κεφάλι του Ααρών;

⁵² Δεν υπάρχει ιστορική αναγραφή ότι ο Βασιλιάς-Ιερέας Μελχισεδέκ της αρχαίας Σαλήμ είχε υφιερείς. Αλλά ο Γιος του Θεού, που έχει γίνει «αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» έχει υφιερείς. (Εβραίους 5:8-10) Αυτό προσκιάστηκε από την ιερατική οικογένεια του Ααρών του Λευίτη. Ο Ιεχωβά Θεός κάλεσε τον Ααρών να είναι αρχιερέας στον Ισραήλ και οι γιοι του να είναι υφιερείς σ’ αυτόν. Την πρώτη μέρα του ανοιξιάτικου μήνα Νισάν του έτους 1512 π.Χ., ο προφήτης Μωυσής υπάκουσε στην εντολή του Θεού και εγκατέστησε τον Ααρών και τους γιους του στην ιεροσύνη. (Έξοδος 40:1, 2, 12-16· 29:4-9· Λευιτικόν 8:1-13) Μαζί με τα άλλα αντικείμενα της ενδυμασίας του αρχιερέα «έκαμον το πέταλον του ιερού στέμματος [την πλάκα που έλαμπε, το άγιο σημείο της αφιέρωσης, ΜΝΚ ] εκ χρυσίου καθαρού και ενεχάραξαν επ’ αυτό γράμματα ως χάραγμα σφραγίδος, ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ (ΙΕΧΩΒΑ, ΜΝΚ )».—Έξοδος 39:30.

53. (α) Με το να διακοσμήσει έτσι το κάλυμμα του Αρχιερέα Ααρών, σε ποια εντολή του Ιεχωβά υπάκουσε ο Μωυσής; (β) Από ποιο Εβραϊκό ρήμα προήλθε η λέξη για το ‘σημείο της αφιέρωσης’;

⁵³ Έτσι, όταν έντυνε τον αδελφό του Ααρών για να τον εγκαταστήσει σαν αρχιερέα, ο Μωυσής εκτέλεσε την εντολή του Ιεχωβά: «Και θέλεις βάλει την μίτραν επί την κεφαλήν αυτού και θέλεις βάλει το άγιον διάδημα [την πλάκα που έλαμπε, το άγιο σημείο της αφιέρωσης, ΜΝΚ ] επί την μίτραν. Τότε θέλεις λάβει το έλαιον του χρίσματος και θέλεις χύσει εξ αυτού επί την κεφαλήν αυτού και θέλεις χρίσει αυτόν». (Έξοδος 29:6, 7) Επειδή αυτό το ‘άγιο σημείο της αφιέρωσης’ ήταν ‘η πλάκα που έλαμπε’, φτιαγμένη από καθαρό χρυσάφι, πολλοί μεταφραστές των Εβραϊκών Γραφών προτιμούν να αποδίδουν αυτή την έκφραση σαν «το άγιον διάδημα», «το διάδημα της αγιότητας». (Βλέπε Έξοδος 29:6, υποσημείωση ΜΝΚ· Βίβλος της Ιερουσαλήμ ) Βέβαια, οι συνηθισμένες Εβραϊκές λέξεις για το «διάδημα» και το «στέφανος» είναι διαφορετικές από την Εβραϊκή λέξη που αποδίδεται ‘το σημείο της αφιέρωσης’. Στο Λευιτικόν 21:12 αυτή η τελευταία λέξη εφαρμόζεται στο χριστήριο λάδι πάνω στο κεφάλι του αρχιερέα, γιατί διαβάζουμε: «Και εκ του αγιαστηρίου δεν θέλει εξέλθει ουδέ θέλει βεβηλώσει το αγιαστήριον του Θεού αυτού· διότι το άγιον έλαιον του χρίσματος (το σημείο της αφιερώσεως, το χριστήριο έλαιο, ΜΝΚ ) του Θεού αυτού είναι επ’ αυτόν». Η Εβραϊκή λέξη προέρχεται από το ρήμα na·zarʹ, που μεταφράζεται «αφιερώνω» στον Ωσηέ 9:10.—Μία Αμερικανική Μετάφραση· ΜΝΚ.

54, 55. (α) Πώς αποκαλέστηκε ο χρισμένος αρχιερέας, και τι εξεικόνιζε το χρίσμα του; (β) Μήπως ο Ιωάννης ο Βαφτιστής έχρισε τον Ιησού με άγιο πνεύμα, ή ποιος το έκανε αυτό;

⁵⁴ Χωρίς αμφιβολία, ο αρχιερέας Ααρών και οι διάδοχοί του στο αξίωμα ήταν άντρες αφιερωμένοι στον Ιεχωβά Θεό λόγω της επίσημης εγκατάστασής τους. (Έξοδος 29:30, 35) Επειδή είχε χριστεί με το άγιο χριστήριο λάδι, ο αρχιερέας ονομαζόταν «ο κεχρισμένος», ή Μεσσίας (Λευιτικόν 4:3, 5, 16· 6:22), όπως ονομάζονταν αργότερα και οι βασιλιάδες του Ισραήλ. (1 Σαμουήλ 24:6, 10· 26:9-11· Θρήνοι 4:20) Έτσι, αφού αναφέρονται τα ονόματα των τεσσάρων γιων και υφιερέων του Αρχιερέα Ααρών, διαβάζουμε: «Ταύτα είναι τα ονόματα των υιών του Ααρών, των ιερέων των κεχρισμένων, οίτινες καθιερώθησαν διά να ιερατεύωσιν». (Αριθμοί 3:1-3) Όταν ο Μωυσής, ο μεσίτης μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του έθνους Ισραήλ, έχρισε τον μεγαλύτερο αδελφό του να είναι αρχιερέας, αυτό είχε μια τυπική σημασία. Εξεικόνιζε ότι ο Θεός θα έχριε τον Γιο του Ιησού με άγιο πνεύμα αφού θα είχε ανεβεί από το νερό του βαφτίσματος.

⁵⁵ Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής ήταν ο γιος ενός Λευίτη ιερέα, δηλαδή, του Ζαχαρία της ιερατικής εφημερίας του Αβιά. Ωστόσο, ο Ιωάννης απλώς βάφτισε τον Ιησού στον Ιορδάνη Ποταμό· δεν έχρισε τον Ιησού να είναι πνευματικός αρχιερέας. (Λουκάς 1:5-17· 3:21-23· Μάρκος 1:9-11) Μόνο ο Θεός θα μπορούσε να χρίσει τον Ιησού με άγιο πνεύμα.

56, 57. (α) Πότε έλαβε χώρα αυτό το βάφτισμα, και πώς ο Ιησούς Χριστός εκπλήρωσε αντιτυπικά αυτό που έκανε ο αρχιερέας τη μέρα εκείνη στο ναό; (β) Ποια προφητεία του Ιωήλ άρχισε να εκπληρώνεται εκεί, και πώς συνέδεσε ο Πέτρος τον Ιησού μ’ αυτό το ζήτημα;

⁵⁶ Σχετικά με τον Ιησού, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής είχε πει: «Έρχεται ο ισχυρότερός μου οπίσω μου, του οποίου δεν είμαι άξιος σκύψας να λύσω το λωρίον των υποδημάτων αυτού. Εγώ μεν σας εβάπτισα εν ύδατι, αυτός δε θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω». (Μάρκος 1:7, 8· Ιωάννης 1:33) Έτσι ο Ιησούς όχι μόνο χρίστηκε ο ίδιος με άγιο πνεύμα για να είναι πνευματικός αρχιερέας, αλλά επίσης επρόκειτο να πάρει τη δύναμη να βαφτίζει κι άλλους με άγιο πνεύμα. Αλλά πότε θα βάφτιζε με άγιο πνεύμα; Όχι πριν από το θάνατό του σαν τέλεια ανθρώπινη θυσία.

⁵⁷ Μετά από την ανάστασή του από τους νεκρούς, δημιούργησε υλοποιημένα σάρκινα σώματα κι έκανε ορατές εμφανίσεις στους μαθητές του που ήταν ακόμη στην Ιερουσαλήμ. Τι τους είπε τότε για το άγιο πνεύμα; Τα εδάφια Πράξεις 1:4, 5 μας λένε: «Συνερχόμενος μετ’ αυτών, παρήγγειλε να μη απομακρυνθώσιν από Ιεροσολύμων, αλλά να περιμένωσι την επαγγελίαν του Πατρός, την οποίαν ηκούσατε, είπε, παρ’ εμού· διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας».

58, 59. (α) Όπως είπε ο Ιωάννης ο Βαφτιστής ποιο πράγμα θα έπαιρνε δύναμη να κάνει ο Ιησούς; (β) Πριν αφήσει ο Ιησούς τους μαθητές του, τι τους είπε για το βάφτισμα με άγιο πνεύμα;

⁵⁸ Αυτό αποδείχτηκε ότι έγινε δέκα μέρες μετά την ανάληψή του στον ουρανό. Έλαβε χώρα στις 6 του Σιβάν του έτους 33 μ.Χ., τη Μέρα της Γιορτής των Εβδομάδων (ή Πεντηκοστής), όταν ο Ιουδαίος αρχιερέας στο ναό στην Ιερουσαλήμ παρουσίασε στον Θεό δύο καρβέλια ένζυμου ψωμιού σαν απαρχές του θερισμού του σταριού. (Λευιτικόν 23:15-21) Την ίδια εκείνη μέρα, με αντιτυπικό τρόπο, ο ουράνιος Αρχιερέας Ιησούς Χριστός παρουσίασε στον Ιεχωβά Θεό τη Χριστιανική εκκλησία σαν απαρχές σ’ Αυτόν. (Αποκάλυψις 14:4) Αυτό το έκανε υπηρετώντας σαν αγωγός για την έκχυση του αγίου πνεύματος πάνω στους μαθητές του που περίμεναν στην Ιερουσαλήμ. Αυτό ήταν η αρχή της εκπλήρωσης της προφητείας του Ιωήλ 2:28, 29, και ο απόστολος Πέτρος που είχε γεμίσει από άγιο πνεύμα το εξήγησε με τον εξής τρόπο, λέγοντας στους χιλιάδες Ιουδαίους θεατές:

⁵⁹ «Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς του Θεού και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο, το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε. Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς, λέγει όμως αυτός, Είπεν ο Κύριος (Ιεχωβά, ΜΝΚ ) προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε».—Πράξεις 2:14-21, 32-36.

60. Πώς αυτό πού είχε κάνει ο Μωυσής την 1η Νισάν 1512 π.Χ. προσκίαζε την έκχυση του αγίου πνεύματος από τον Ιησού;

⁶⁰ Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς Χριστός βάφτισε τους πιστούς μαθητές του με το άγιο πνεύμα. Αυτό είχε προσκιαστεί πολύ προηγουμένως, την 1η του Νισάν του έτους 1512 π.Χ. Αυτό έγινε όταν ο Μωυσής εκτέλεσε τις διαταγές του Ιεχωβά και έχρισε με άγιο χριστήριο λάδι τους γιους του Αρχιερέα Ααρών. Γι’ αυτό το γεγονός διαβάζουμε: «Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωυσήν, λέγων, Την πρώτην ημέραν του πρώτου μηνός θέλεις στήσει την σκηνήν, την σκηνήν του μαρτυρίου. Και θέλεις προσαγάγει τον Ααρών και τους υιούς αυτού εις την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου και νίψει αυτούς με ύδωρ. Και θέλεις ενδύσει τον Ααρών τας αγίας στολάς και θέλεις χρίσει αυτόν, και αγιάσει αυτόν, και θέλει ιερατεύει εις εμέ. Και θέλεις προσαγάγει τους υιούς αυτού και ενδύσει αυτούς χιτώνας. Και θέλεις χρίσει αυτούς, καθώς έχρισας τον πατέρα αυτών, και θέλουσιν ιερατεύει εις εμέ· και θέλει είσθαι εις αυτούς το χρίσμα αυτών προς παντοτεινήν ιερατείαν εις τας γενεάς αυτών. Και έκαμεν ο Μωυσής κατά πάντα όσα προσέταξεν ο Κύριος εις αυτόν· ούτως (ακριβώς, ΜΝΚ ) έκαμε».—Έξοδος 40:1, 2, 12-16.

61. Τι μπορούμε να πούμε για το αν οι διάδοχοι εκείνων των τεσσάρων αρχικών υφιερέων ήταν χρισμένοι, και για το αν ο διάδοχος του αρχιερέα χριόταν ατομικά με άγιο λάδι;

⁶¹ Έτσι οι τέσσερις γιοι του Ααρών χρίστηκαν σαν οι πρώτοι υφιερείς του Ισραήλ. Αλλά από τότε κι έπειτα, οι διάδοχοί τους όταν εισάγονταν στην υπηρεσία σαν υφιερείς δεν λάβαιναν ατομικό χρίσμα με το άγιο χριστήριο λάδι. Απλώς το ότι τους έντυναν με τα επίσημα ρούχα ενός υφιερέα θεωρούνταν αρκετό. Το χρίσμα των πρώτων τεσσάρων υφιερέων ήταν σαν να τους εκπροσωπούσε. Ωστόσο, κάθε διάδοχος του αρχιερέα Ααρών χριόταν ατομικά. (Αριθμοί 3:1-3· Έξοδος 29:29, 30· Αριθμοί 20:23-29· Δευτερονόμιον 10:6) Όμως, ολόκληρο το ιερατείο του Ισραήλ έπρεπε να θεωρείται σαν μια χρισμένη τάξη σύμφωνα με το χρίσμα που είχαν πάρει τα αρχικά μέλη.

62. Με το να χρησιμοποιηθεί να χρίσει τους μαθητές του πάνω στη γη, τι τους κατέστησε ο Ιησούς κάτω από αυτόν, και πώς συμφωνεί μ’ αυτό ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη;

⁶² Στην αντιτυπική εκπλήρωση, ο ουράνιος Ιησούς Χριστός, χρίοντας τους 144.000 πιστούς μαθητές με άγιο πνεύμα, ενεργεί σαν Εκπρόσωπος του Θεού και τους κάνει πνευματικούς ιερείς, υφιερείς του, πάνω στους οποίους αυτός είναι Αρχιερέας. Αυτός είναι ο λόγος που ο απόστολος Ιωάννης μπορούσε να ονομάσει τον Ιησού Χριστό ως εξής: «Του Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών και ο άρχων των βασιλέων της γης. Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού, και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού, εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν». Επίσης: «Εσφάγης και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του αίματός σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους, και έκαμες ημάς εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς, και θέλομεν βασιλεύσει επί της γης».—Αποκάλυψις 1:5, 6· 5:9, 10.

63. Πώς ο απόστολος Πέτρος με την επιστολή του δίνει μαρτυρία για την ιεροσύνη των χρισμένων μαθητών του Ιησού;

⁶³ Υπάρχει και άλλος ένας θεόπνευστος μάρτυρας γι’ αυτό το γεγονός—ο απόστολος Πέτρος. Γράφοντας λίγα χρόνια πριν καταστραφεί ο ναός στην Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους (το 70 μ.Χ.) και χάσουν την υπηρεσία τους οι Λευιτικοί ιερείς, ο Πέτρος είπε στους χρισμένους από το πνεύμα Χριστιανούς που είχαν ουράνια ελπίδα: «Οίτινες προσκόπτουσιν εις τον λόγον, όντες απειθείς, . . . σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως».—1 Πέτρου 2:8, 9.

64. Έτσι, σε ποια κατάσταση βρίσκονται εκείνοι οι χρισμένοι μαθητές όπως προεικονίστηκε στην αρχαία «σκηνή του μαρτυρίου» και, σαν τον Ιησού, τι προνόμια απολαμβάνουν σ’ αυτή την κατάσταση;

⁶⁴ Το ότι ήταν τώρα ένα νέο ιερατείο σήμαινε μια νέα θέση σε σχέση με την «αληθινή σκηνή» ή ναό, που οικοδομήθηκε όχι από ανθρώπινα χέρια, αλλά από τον Ιεχωβά Θεό. Σήμαινε ότι βρίσκονταν τώρα στην ιερατική γεννημένη από το πνεύμα κατάσταση που είχε εξεικονιστεί από το διαμέρισμα των Αγίων της αρχαίας «σκηνής του μαρτυρίου» που κατασκευάστηκε από τον Μωυσή. Αυτό ήταν όμοιο ακριβώς με την περίπτωση του Αρχιερέα Ιησού Χριστού στη διάρκεια του καιρού από το χρίσμα του με άγιο πνεύμα ως τον καιρό του θανάτου του σαν τέλειου ανθρώπινου πλάσματος. Έτσι, σαν κι αυτόν, αυτοί απολαμβάνουν, ενώ είναι ακόμη πάνω στη γη στα σαρκικά σώματά τους, την πνευματική διαφώτιση που εκχύνεται από την αντιτυπική χρυσή λυχνία· τρώνε από την πνευματική τροφή όπως εξεικονίστηκε από τις δύο στοίβες των άρτων της παρουσίασης πάνω στο χρυσό τραπέζι· προσφέρουν προσευχές και γεμάτη θέρμη υπηρεσία στον Θεό σαν να προσφέρουν θυμίαμα στο χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος στα Άγια της σκηνής του μαρτυρίου.

65. Τι έγραψε ο απόστολος Ιωάννης για το χρίσμα τους σ’ εκείνους που βρίσκονται στην κατάσταση που εξεικονίστηκε από τα Άγια;

⁶⁵ Σ’ αυτούς που βρίσκονται στη γεννημένη από το πνεύμα κατάσταση που εξεικονίστηκε από τα τυπικά Άγια, γράφεται: «Σεις έχετε χρίσμα από του Αγίου και γνωρίζετε πάντα. Ταύτα σας έγραψα περί εκείνων, οίτινες σας πλανώσι. Και το χρίσμα, το οποίον υμείς ελάβετε απ’ αυτού, εν υμίν μένει, και δεν έχετε χρείαν να σας διδάσκη τις· αλλά καθώς σας διδάσκει το αυτό χρίσμα περί πάντων, ούτω και αληθές είναι και δεν είναι ψεύδος, και καθώς σας εδίδαξε, θέλετε μένει εν αυτώ».—1 Ιωάννου 2:20, 26, 27.

66. Τι έγραψε ο απόστολος Παύλος σχετικά με το χρίσμα τους σ’ εκείνους που βρίσκονται στην κατάσταση που εξεικονίστηκε από τα Άγια;

⁶⁶ Σ’ αυτούς που βρίσκονται στη γεννημένη από το πνεύμα ιερατική κατάσταση που εξεικονίστηκε από το διαμέρισμα των Αγίων στο οποίο επιτρεπόταν να μπουν και να υπηρετήσουν οι Ααρωνικοί ιερείς, ο απόστολος Παύλος γράφει επίσης: «Ο δε βεβαιών ημάς μεθ’ υμών εις Χριστόν και ο χρίσας ημάς είναι ο Θεός, όστις και εσφράγισεν ημάς και έδωκε τον αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών».—2 Κορινθίους 1:21, 22.

67. Τι είπε ο θεόπνευστος συγγραφέας στους εκχριστιανισμένους Εβραίους, για την τροφή τους από ένα θυσιαστήριο και για τις θυσίες;

⁶⁷ Εφόσον αυτοί οι 144.000 είναι πνευματικοί ιερείς κάτω από τον ουράνιο Αρχιερέα Ιησού Χριστό, έχουν την εξουσία να τρώνε από τη θυσία του Ιησού Χριστού πάνω στο «θυσιαστήριο» του «θελήματος» του Θεού, ενώ εκείνοι που με απιστία απέρριψαν τον Ιησού σαν τον αληθινό Μεσσία ή Χριστό δεν είχαν καμιά εξουσία να φάνε από τη θυσία του πάνω στο αντιτυπικό «θυσιαστήριο» του Θεού. Χωρίς αλαζονεία ο θεόπνευστος συγγραφέας μπορούσε να πει τα παρακάτω λόγια στους εκχριστιανισμένους Εβραίους που πίστευαν, όπως αναφέρονται στην προς Εβραίους επιστολή 13:10-15: «Έχομεν θυσιαστήριον, εξ ου δεν έχουσιν εξουσίαν να φάγωσιν οι λατρεύοντες εις την σκηνήν. Διότι των ζώων, των οποίων το αίμα εισφέρεται εις τα άγια διά του αρχιερέως περί αμαρτίας, τούτων τα σώματα κατακαίονται έξω του στρατοπέδου. Όθεν και ο Ιησούς, διά να αγιάση τον λαόν διά του ιδίου αυτού αίματος, έξω της πύλης [της Ιερουσαλήμ] έπαθεν. Ας εξερχώμεθα λοιπόν προς αυτόν έξω του στρατοπέδου, τον ονειδισμόν αυτού φέροντες· διότι δεν έχομεν εδώ πόλιν διαμένουσαν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν. Δι’ αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού».

68, 69. (α) Το ότι τρώνε από το θυσιαστήριο, σε ποια τοποθεσία δείχνει ότι βρίσκονται αυτοί αντιτυπικά, και πώς μπήκαν εκεί; (β) Τι γράφτηκε στους Ρωμαίους Χριστιανούς σε απόδειξη ότι έχουν αυτή τη θέση;

⁶⁸ Αφού αυτοί οι πνευματικοί υφιερείς έχουν τη θεία εξουσία και τρώνε από τη θυσία που είναι πάνω στο αληθινό «θυσιαστήριο» του Θεού, αυτό σημαίνει ότι κι αυτοί βρίσκονται επίσης στην κατάσταση που εξεικονίστηκε από την αυλή στην οποία βρισκόταν το χάλκινο θυσιαστήριο των θυσιών. Αυτή είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται όταν ανακηρύσσονται δίκαιοι ή δικαιώνονται από τον Θεό μέσω της πίστης τους στον θυσιασμένο Ιησού Χριστό. Όταν ο Αρχιερέας Ιησούς Χριστός πήρε την αξία του θυσιασμένου του «αίματος» και μπήκε στα ουράνια Άγια των Αγίων και την παρουσίασε απευθείας στον Ιεχωβά Θεό, τότε, από τη μέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. και έπειτα, τα οφέλη της τέλειας ανθρώπινης θυσίας του άρχισαν να εφαρμόζονται στους μαθητές του πάνω στη γη λόγω της πίστης τους. Με πίστη, με καρδιά γεμάτη εκτίμηση, έτρωγαν από τη θυσία του Χριστού που προσφέρθηκε πάνω στη βάση του θελήματος του Θεού. Με τον τρόπο αυτό έλαβαν συγχώρηση των αμαρτιών τους. Με το να τους χορηγήσει αυτή τη συγχώρηση και έτσι να τους θεωρήσει χωρίς αμαρτία στη σάρκα, ο Θεός τους ανακήρυξε δίκαιους ή τους δικαίωσε. Με τον τρόπο αυτό τους έφερε στην αντιτυπική αυλή. Σε απόδειξη ότι αυτοί βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση, διαβάζουμε:

⁶⁹ «Δι’ ημάς, . . . τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν τον Κύριον ημών, όστις παρεδόθη διά τας αμαρτίας ημών και ανέστη διά την δικαίωσιν ημών. Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διά του οποίου ελάβομεν και την είσοδον διά της πίστεως εις την χάριν ταύτην, εις την οποίαν ιστάμεθα και καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού. Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι’ αυτού».—Ρωμαίους 4:24 μέχρι και 5:2, 9.

70. (α) Τι είναι γραμμένο στους Ρωμαίους που αποδεικνύει ακόμη περισσότερο την ακατάκριτη κατάστασή τους μπροστά στον Θεό όσο βρίσκονται ακόμη στη σάρκα; (β) Μπορούν να προσθέσουν κάτι στην αξία της θυσίας του Ιησού με οποιεσδήποτε θυσίες από μέρους τους;

⁷⁰ Για να δοθεί περαιτέρω βεβαίωση ότι αυτοί οι πνευματικοί υφιερείς υπολογίζονται από τον Θεό σαν να είναι χωρίς αμαρτία, χωρίς καταδίκη, ενώ είναι ακόμη στη σάρκα πάνω στη γη, είναι γραμμένο: «Ευχαριστώ εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Άρα λοιπόν αυτός εγώ [ο απόστολος Παύλος] με τον νουν μεν δουλεύω εις τον νόμον του Θεού, με την σάρκα δε εις τον νόμον της αμαρτίας. Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου». (Ρωμαίους 7:25 μέχρι και 8:2) Αυτή η δίκαιη, ακατάκριτη στάση μπροστά στον Θεό ενώ βρίσκονται ακόμη στην ατελή, φορτωμένη με αμαρτίες σάρκα είναι εκείνο που εξεικονίστηκε από την αρχαία αυλή στην οποία βρισκόταν το χάλκινο θυσιαστήριο των θυσιών και στο οποίο υπηρετούσαν οι Ααρωνικοί ιερείς. Αυτοί δεν μπορούν να προσθέσουν τίποτα στην αξία της θυσίας του Χριστού για τις αμαρτίες με οποιεσδήποτε σαρκικές θυσίες από μέρους τους. Αυτός είναι ο λόγος που προσφέρουν στον Θεό μέσω του Χριστού τη «θυσίαν αίνου» και την εκτέλεση καλών Χριστιανικών έργων. Βλέπουν ότι είναι εντελώς άχρηστο να εκτελούν αυτό που ονομάζεται «θυσία της Λειτουργίας» σε μερικές εκκλησίες.

71. (α) Έτσι σε ποια τοποθεσία βρίσκονται επίσης αντιτυπικά οι Χριστιανοί που ανακηρύσσονται δίκαιοι; (β) Τι τους χωρίζει από τα ουράνια Άγια των Αγίων, και ποιος μπήκε εκεί πρωτοπόρος γι’ αυτούς;

⁷¹ Ενώ είναι ακόμη πάνω στη γη στη σάρκα, αυτοί οι υφιερείς, ντυμένοι με ενδύματα υπολογιστικής δικαιοσύνης, βρίσκονται επίσης στη γεννημένη από το πνεύμα κατάσταση που εξεικονίστηκε από το διαμέρισμα των Αγίων της αντιτυπικής σκηνής ή ναού. Αλλά, σαν τον Αρχιερέα τους Ιησού Χριστό, έχουν την ελπίδα να μπουν στα ουράνια Άγια των Αγίων όπου βρίσκεται προσωπικά στο θρόνο του ο Θεός. Αυτό που τους εμποδίζει τώρα από το να μπουν απευθείας στα αληθινά Άγια των Αγίων είναι το σάρκινο εμπόδιο, το ότι ζουν ακόμη στη σάρκα. Αυτό το σάρκινο εμπόδιο εξεικονίστηκε από την εσωτερική κουρτίνα που κρατούσε απομονωμένο το διαμέρισμα των Αγίων της σκηνής από τα Άγια των Αγίων όπου βρισκόταν η χρυσή Κιβωτός της Διαθήκης με το Φως της το Σεκινά. Ο Ιησούς Χριστός πέρασε πρωτοπόρος γι’ αυτούς «διά του καταπετάσματος» και μπήκε στα πραγματικά Άγια των Αγίων. Μπήκε σαν «πρόδρομος» γι’ αυτούς στα Άγια των Αγίων «εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος». (Εβραίους 6:19, 20) Έτσι εγκαινίασε αυτή τη νέα οδό προς την ουράνια ζωή.

72. Σε τι ενθαρρύνονται να κριθούν άξιοι εισόδου οι 144.000 υφιερείς, και πώς;

⁷² Γι’ αυτό λέγεται ότι αυτοί οι 144.000 πνευματικοί ιερείς παίρνουν θάρρος στις προσπάθειές τους να αποδειχτούν άξιοι να γίνουν δεκτοί στο «εσωτερικό του καταπετάσματος» με πιστότητα ως το θάνατο του σαρκικού σώματος και ανάστασης από τους νεκρούς σε ζωή σαν πνεύματα. «Έχοντες λοιπόν, αδελφοί», λέει ο θεόπνευστος συγγραφέας στην προς Εβραίους 10:19-22, «παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού, διά νέας και ζώσης οδού, την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς διά του καταπετάσματος, τουτέστι της σαρκός αυτού, και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως».

73. Σε τι θα εισέλθουν οι πνευματικοί υφιερείς όταν περάσουν το σάρκινο εμπόδιο, και για να κάνουν τι;

⁷³ Όταν, αφού θα έχουν εκτελέσει πιστά τα επίγεια καθήκοντά τους σαν πνευματικοί υφιερείς ακόμη και μέχρι θανάτου, φερθούν σε ζωή στην «πρώτην ανάστασιν», θα έχουν περάσει το σάρκινο εμπόδιο, το αντιτυπικό «καταπέτασμα», και θα τους επιτραπεί η είσοδος στα ουράνια Άγια των Αγίων και θα δουν την απερίγραπτη δόξα του ζωντανού Θεού. Θα μπουν στην παρουσία του, όχι για να κάνουν αυτό που έκανε ο Αρχιερέας Ιησούς Χριστός, δηλαδή, να παρουσιάσουν την αξία μιας τέλειας ανθρώπινης θυσίας, αλλά για να υπηρετήσουν μαζί με τον Αρχιερέα τους για να χορηγήσουν τα οφέλη της θυσίας του Ιησού στο ανθρώπινο γένος που τα έχει ανάγκη. (Αποκάλυψις 20:6) Μολονότι θα υπηρετήσουν σαν ουράνιοι ιερείς για χίλια χρόνια, δε θα χρειαστούν διαδόχους για να υπηρετήσουν μετά απ’ αυτούς. Σαν τον δοξασμένο Αρχιερέα τους, θα έχουν τη «δύναμιν ζωής ατελευτήτου» και θα μπορούν να φέρουν σε πέρας πλήρως την ιεροσύνη τους για χίλια χρόνια χωρίς διαδόχους.—Εβραίους 7:16, 24.

ΙΕΡΕΙΣ ΣΥΜΠΟΝΕΤΙΚΟΙ, ΜΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

74. (α) Για να αποκτήσουν ποιο πράγμα οι 144.000, άνοιξε το δρόμο γι’ αυτούς η εξιλεωτική θυσία του Χριστού; (β) Γιατί η θυσία αυτή θα κάνει τη χιλιετή ιεροσύνη του Χριστού έναν ευλογητό καιρό για το ανθρώπινο γένος;

⁷⁴ Τι ευλογημένος καιρός θα είναι εκείνα τα χίλια χρόνια αυτής της ουράνιας ιεροσύνης για το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος που πεθαίνει! Ο Αρχιερέας πρόσφερε στον Θεό την τέλεια θυσία, όχι μόνο για τους 144.000 υφιερείς του, αλλά για όλο το ανθρώπινο γένος. Όπως έγραψε πριν από δεκαεννέα αιώνες ο Ιωάννης, ένας απ’ αυτούς τους πνευματικούς υφιερείς: «Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον· και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου». (1 Ιωάννου 2:1, 2) Η εξιλεωτική θυσία του Ιησού Χριστού προετοίμασε το δρόμο για να ελευθερωθούν οι 144.000 υφιερείς από την αμαρτία και την καταδίκη σε θάνατο, και να κερδίσουν αιώνια ζωή με τον Αρχιερέα τους στον ουρανό. Αυτή η ίδια εξιλεωτική θυσία περιέχει αρκετή αξία για να ωφελήσει ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή· αυτή δόθηκε για τις αμαρτίες του κόσμου. Όπως φώναξε δυνατά ο Ιωάννης ο Βαφτιστής όταν υποδείκνυε τον βαφτισμένο Ιησού Χριστό: «Ιδού, ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου».—Ιωάννης 1:29.

75. (α) Πώς η ικανότητα του Χριστού, να βοηθάει τους 144.000 υφιερείς, όσο είναι στη γη, μας διαβεβαιώνει ότι έχει την ικανότητα επίσης να βοηθήσει ποιους άλλους; (β) Ποιοι, εκτός από τον πολύ όχλο που θα επιζήσει από τη θλίψη, θα ωφεληθούν από την αξία της θυσίας του Χριστού;

⁷⁵ Ο Ιησούς Χριστός ο Αρχιερέας μπόρεσε να βοηθήσει την εκκλησία των 144.000 υφιερέων του να υπερνικήσουν την αμαρτία και να απαλλαγούν από την καταδίκη τους σε θάνατο. Μπορεί να κάνει το ίδιο για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, ειδικά για εκείνους που είναι πρόθυμοι, οι οποίοι επιθυμούν αιώνια ζωή με καλή συνείδηση στον Θεό. Ο Χριστός έχει στη διάθεσή του χίλια χρόνια για να το κάνει αυτό. Είναι πρόθυμος και επιθυμεί να το κάνει. Δεν πρόκειται με κανένα τρόπο να αποτύχει η χιλιετής ιεροσύνη του «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ». Και τότε θα βοηθήσει όχι μόνο τους ζωντανούς, τον ‘πολύ όχλο’ που επιζεί και βγαίνει από τη μεγάλη θλίψη με την οποία τελειώνει αυτό το κοσμικό σύστημα πραγμάτων, αλλά θα βοηθήσει, επίσης, και τις αναρίθμητες χιλιάδες, τα εκατομμύρια, που κοιμούνται τώρα στον ύπνο του θανάτου στους τάφους της γης. (2 Τιμόθεον 4:1· Αποκάλυψις 7:9-15· Πράξεις 24:15) Δε θα αφήσει κανένα μέρος της πολύτιμης αξίας της ανθρώπινης θυσίας του να μείνει αχρησιμοποίητο χωρίς να εφαρμοστεί για εκείνους που έχουν ανάγκη.

76, 77. (α) Πώς συμπεριφερόταν ο Ιησούς προς τους ανθρώπους όταν βρισκόταν κάτω από δοκιμή στη γη, και τι βεβαιότητα μας δίνει αυτό σχετικά με τον τρόπο που θα μεταχειριστεί το ανθρώπινο γένος στη διάρκεια της χιλιετούς ιεροσύνης του; (β) Έτσι γιατί ο Ιησούς Χριστός είναι πιο κατάλληλος για να βοηθήσει εκείνους οι οποίοι δοκιμάζονται;

⁷⁶ «Ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών». (Ρωμαίους 5:8) Αυτό έδειξε ότι είχε μια συμπονετική, ελεήμονα, αυτοθυσιαστική στάση απέναντι στους ξεπεσμένους ανθρώπους, αυτούς που κληρονόμησαν αμαρτία και θάνατο από τους ιδιογνώμονες Αδάμ και Εύα. Ήταν γεμάτος καλοσύνη, υπομονετικός, συμπονετικός, βοηθητικός και με κατανόηση όταν ήταν πάνω στη γη για τριάντα τρεισήμισι χρόνια. Επειδή ήταν κι ο ίδιος άνθρωπος και υπέκειτο σε πειρασμούς, μπορούσε να καταλαβαίνει τον άνθρωπο, κι αυτό τον έκανε ικανό να εκτιμάει πιο βαθιά το είδος της μεταχείρισης που χρειαζόταν το ατελές, πληγωμένο από την αμαρτία ανθρώπινο γένος. Ακόμη κι όταν πέθαινε πάνω στον πάσσαλο της εκτέλεσης στο Γολγοθά ενώ ήταν αθώος, δέχτηκε χωρίς παράπονο τις βρισιές και τους χλευασμούς παραπλανημένων ανθρώπων. Αν, επομένως, φέρθηκε έτσι όταν ήταν πάνω στη γη κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, τότε μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα φερθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο προς τους ανθρώπους στη διάρκεια της χιλιετούς ιεροσύνης του. Αυτό είναι το επιχείρημα που θερμαίνει την καρδιά μας και που έγραψε ο θεόπνευστος συγγραφέας:

⁷⁷ «Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν, αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν. Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς, διά να γίνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού. Επειδή καθ’ ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήσει τους πειραζομένους».—Εβραίους 2:16-18. Παράβαλε Εβραίους 5:1, 2.

78. Όπως δείχνουν τα εδάφια Εβραίους 5:7-10 τι υπέστη ο Ιησούς για χάρη της αληθινής λατρείας και για χάρη μας;

⁷⁸ Αυτά που υπέστη ο Ιησούς για να αποδειχτεί πετυχημένος, άμεμπτος αρχιερέας πάνω στη γη για την καθαρή λατρεία του Θεού και για χάρη μας, περιγράφονται με συντομία για μας στα εδάφια Εβραίους 5:7-10, μ’ αυτά τα λόγια: «Εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού, καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ’ όσων έπαθε, και γενόμενος τέλειος, κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν, ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ».

79, 80. (α) Το γεγονός ότι ο Ιησούς έχει τη ‘δύναμη ακατάστρεπτης ζωής’ τι τον καθιστά ικανό να κάνει για χάρη του ανθρώπινου γένους στη διάρκεια της χιλιετούς ιεροσύνης του; (β) Τι είδους ιερατείο παρήγαγε ο όρκος του Θεού σε αντίθεση με το ιερατείο που παρήγαγε ο Νόμος;

⁷⁹ Το γεγονός ότι έχει ‘τη δύναμη ακατάστρεπτης ζωής’ θα τον κάνει ικανό να εκπληρώσει τη χωρίς διαδόχους χιλιετή ιεροσύνη του φέρνοντάς την σ’ ένα τέλος που θα τιμάει τον Θεό. Μπορεί να βοηθάει το ανθρώπινο γένος εντελώς μέχρι να εξαλειφθεί πλήρως η αμαρτία και η τρομερή ποινή της ο θάνατος. Μπορεί να κάνει αυτό που δεν μπορούσαν ποτέ να κάνουν οι πολλοί Ααρωνικοί διαδοχικοί ιερείς στη διάρκεια των χιλίων πεντακοσίων ετών της ιερής τους υπηρεσίας. Όπως είναι γραμμένο στους Εβραίους 7:23-28:

⁸⁰ «Και εκείνοι μεν έγιναν πολλοί ιερείς, επειδή εμποδίζοντο υπό του θανάτου να παραμένωσιν· εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην· όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών. Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, όστις δεν έχει καθ’ ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς, να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερεν εαυτόν. Διότι ο νόμος καθιστά αρχιερείς ανθρώπους έχοντας αδυναμίαν· ο λόγος όμως της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον κατέστησε τον Υιόν, όστις είναι τετελειωμένος εις τον αιώνα».

81. (α) Γιατί οι 144.000 υφιερείς θα μπορούν να δείξουν συμπόνια και κατανόηση στο ανθρώπινο γένος; (β) Τι θα τους βοηθήσει να κάνουν το γεγονός ότι έχουν ‘δύναμη ακατάστρεπτης ζωής’;

⁸¹ Και τι θα πούμε για τους 144.000 πνευματικούς υφιερείς, οι οποίοι «θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού . . . χίλια έτη»; (Αποκάλυψις 20:6) Ο Θεός τους προόρισε «συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού». (Ρωμαίους 8:29) Κι αυτοί επίσης έχουν γεννηθεί και ανατραφεί σαν άντρες και γυναίκες, σαν άνθρωποι, αλλά αμαρτωλοί, ατελείς, με κακές τάσεις λόγω της κληρονομιάς από τους στασιαστικούς Αδάμ και Εύα. Επομένως ξέρουν τι σημαίνει να είναι κανείς ένα αδύνατο αμαρτωλό ανθρώπινο πλάσμα. Έτσι, και αυτοί σαν τον Αρχιερέα τους Ιησού Χριστό, μπορούν να είναι συμπονετικοί και γεμάτοι καλοσύνη προς το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος που πεθαίνει. Τέτοιοι ήταν όταν ζούσαν πάνω στη γη σαν πνευματικοί υφιερείς. Θα είναι ακριβώς οι ίδιοι όταν θα έχουν μέρος στην ‘πρώτη ανάσταση’ και θα γίνουν ουράνιοι υφιερείς. Δε θα χρειάζεται να πεθαίνουν και ν’ αφήνουν με θλίψη το έργο τους ημιτελές. Όχι, αλλά με το να έχουν τη ‘δύναμη ακατάστρεπτης ζωής’ θα μπορούν να συμμετέχουν και να συμβαδίζουν με τον Αρχιερέα τους ώστε να εκτελέσουν το έργο της εξάλειψης της αμαρτίας ως την πλήρη εκπλήρωσή του. Με ποιο αποτέλεσμα; Με αποτέλεσμα να αποκατασταθούν σε αναμάρτητη ανθρώπινη τελειότητα όλοι εκείνοι από το ανθρώπινο γένος που το επιθυμούν αυτό.

82. Πώς περιγράφει η Αποκάλυψη 21:4 τα θαυμαστά επιτεύγματα αυτής της χιλιετούς ιεροσύνης, και τι σύμπαν θα έχει και πάλι ο Θεός;

⁸² Αυτό το φοβερό κατόρθωμα που θα επιτύχει αυτό το ιερατείο της χιλιετίας το οποίο δε θα περιλαμβάνει μηχανορράφους ιερείς περιγράφτηκε για μας με τα παρακάτω θαυμαστά λόγια: «Ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον». (Αποκάλυψις 21:4) Ναι, η αμαρτία, που είναι το ‘κεντρί που φέρνει θάνατο’ θα εξαλειφθεί! Η αμαρτωλότητα που κληρονόμησαν οι άνθρωποι από τους πρώτους ιδιοτελείς ανθρώπινους γονείς μας θα εξαλειφθεί, με όλα της τα θλιβερά, ατιμωτικά για τον Θεό αποτελέσματα. Ο Ύψιστος Θεός Ιεχωβά θα έχει και πάλι ένα καθαρό, αγνό και άγιο σύμπαν.

[Χάρτης στη σελίδα 93]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΚΑΤΟΨΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ

Τραπέζι των άρτων της Προθέσεως

ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Παραπέτασμα

ΑΓΙΑ

Καταπέτασμα

Νιπτήρας

Θυσιαστήριο των Ολοκαυτωμάτων

Πύλη

Κιβωτός της Διαθήκης

Θυσιαστήριο του Θυμιάματος

Λυχνία

ΑΥΛΗ