Όταν Όλα τα Έθνη Συγκρούωνται Κατά Μέτωπον με τον Θεό

«Όθεν, επειδή θέλω κάμει τούτο εις σε, ετοιμάσθητι να απαντήσης τον Θεόν σου.»—Αμώς 4:12.

1, 2. (α) Παρ’ όλον ότι είναι καταστροφική, πώς η ιδέα μιας συγκρούσεως όλων των εθνών με τον Θεό φαίνεται σε τόσους πολλούς; (β) Μήπως το γεγονός αυτό την κάμνει απίθανη, και γιατί είναι τώρα καιρός να εξετάσωμε το ζήτημα σοβαρά;

ΜΙΑ σύγκρουσις που καταλήγει σε καταστροφή ποτέ δεν είναι κάτι αστείο. Αλλ’ αυτή η ομιλία για όλα τα έθνη που συγκρούονται με τον Θεό—δεν είναι μήπως κάτι, που προξενεί τον γέλωτα; Δεν είναι όλη η περί αυτού ιδέα γελοία;

² Και μόνη η σκέψις περί αυτού κάνει εκατοντάδες εκατομμυρίων άνδρες και γυναίκες να γελάσουν—και τώρα μάλιστα. Το γεγονός όμως ότι μια τέτοια ιδέα ποτέ άλλοτε δεν ήλθε στο νου τους δεν την αποκλείει από τη σφαίρα της δυνατότητος, ούτε και της πιθανότητος ακόμη. Και ως προς την πιθανότητά του, τι θα πούμε αν αυτό γίνη στο προσεχές μέλλον, μέσα στη γενεά μας; Εν τοιαύτη περιπτώσει ο παρών καιρός θα ήταν ο πιο κατάλληλος για να εξετάσωμε σοβαρά την παράδοξη αυτή ιδέα, έστω κι αν φαίνεται τόσο αστεία σε τόσο πολλούς. Και τόσο περισσότερο, επειδή η καταστροφή θ’ αποδειχθή ότι είναι μόνο στη μια πλευρά της συγκρούσεως. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να είμεθα στην πλευρά που διαφεύγει χωρίς να πάθη τίποτε και να έχωμε ένα πιο ευτυχισμένο μέλλον μπροστά μας και αυτό εξ αιτίας αυτής της επικείμενης συγκρούσεως. Αφού λοιπόν είναι έτσι, αξίζει βέβαια τον κόπο να εξετάσωμε τώρα το ζήτημα, ενόσω ο χρόνος είναι υπέρ ημών.

 3. Κινείται το ανθρώπινο γένος στην κατεύθυνσι των δικών του συμφερόντων, και τι εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό σκέπτονται σχετικά με την απόδοσι λογαριασμού στον δέοντα καιρό;

³ Εμείς τ’ ανθρώπινα πλάσματα είμεθα καθηλωμένοι σ’ αυτή τη γη κι έτσι κινούμεθα μαζί με τη γη. Η γήινη αυτή σφαίρα κάτω από τα πόδια μας έχει ένα ένδοξο μέλλον ενώπιόν της. Αλλά τι θα λεχθή για την παρούσα γενεά της ανθρωπίνης κοινωνίας που ζη τώρα στη γη; Κινείται η γενεά αυτή προς την κατεύθυνσι των αιωνίων συμφερόντων της; Πολλοί πληροφορημένοι επιστήμονες, εμβριθείς ιστορικοί και διορατικοί πολιτικοί λέγουν Όχι! Ακόμη και οι νέοι, με τους φόβους των για το μέλλον, στους οποίους δίνουν διέξοδο ενίοτε με βίαιες διαδηλώσεις, λέγουν Όχι! Παρά τις ειλικρινείς προσπάθειες καλοπροαίρετων ανθρώπων που διαβλέπουν την επικείμενη καταστροφή, η κίνησις των ανθρωπίνων μαζών απέκτησε τόση ορμή, ώστε η κατεύθυνσις της κινήσεως δεν μπορεί να παρεκκλίνη σε μια άλλη γραμμή. Αργά ή γρήγορα—και όλες οι ενδείξεις φανερώνουν ότι θα είναι γρηγορώτερα απ’ ό,τι νομίζουν πολλοί—η ανθρωπότης πρέπει να λογαριασθή με κάτι ή με κάποιον. Εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό και οι οποίοι επομένως δεν αισθάνονται ευθύνη σ’ αυτόν, λέγουν ότι θα υπάρξη λογαριασμός με κάτι, αλλ’ όχι με τον Θεό.

 4. Πώς η γη συμπαραβάλλεται με την ολική μάζα όλου του σύμπαντος, και τι πράγμα σχετικά με τη γη δείχνει την ανάγκη ενός Δημιουργού;

⁴ Η γη όπου υπάρχουν αυτοί οι άπιστοι είναι ένα πολύ μικρό τεμάχιον ύλης. Συλλογισθήτε όλους τους κόσμους που μπόρεσαν ν’ ανακαλύψουν οι αστρονόμοι. Εν συγκρίσει με όλη τη μάζα όλων αυτών των ορατών κόσμων, η γη μας είναι απειροελάχιστη. Φαίνεται ότι είναι τόση μικρή ώστε να μην είναι αξιοπαρατήρητη. Κι εν τούτοις είναι ο μόνος πλανήτης που είναι απόλυτα γνωστό ότι κατοικείται από νοήμονα πλάσματα, πλάσματα με ηθική συνείδησι, όπως είναι οι άνθρωποι. Μήπως αυτό είναι απλώς τυχαίο, ή είναι από σκοπού; Ασφαλώς ο άνθρωπος δεν προήλθε μόνος του. Ο άνθρωπος δεν προετοίμασε την επιφάνεια της γης μ’ ένα τόσο θαυμάσιο περιβάλλον για ζωή προτού βρεθή ο ίδιος εδώ. Η όλη μάζα της γης έχει βάρος που υπερβαίνει τα εξήμισυ εξάκις εκατομμύρια τόννων, και ασφαλώς δεν την έκαμε ο άνθρωπος. Η γη δεν δημιουργήθηκε μόνη της. Δεν έθεσε πάνω στον εαυτό της τον άνθρωπο μαζί με τα ζώα, τα πτηνά και τα ψάρια. Εχρειάζετο ένας Δημιουργός πιο νοήμων από τον άνθρωπο. Αυτός ο Δημιουργός και η Πηγή κάθε ζωής είναι ο Θεός.

 5. Εκείνοι που αρνούνται την ύπαρξι του Θεού θ’ αποδειχθούν ότι είναι τι, και γιατί τα έθνη δεν είναι ανάγκη να δουν τον Θεό για να συγκρουσθούν μ’ Αυτόν;

⁵ Για να γίνη μια σύγκρουσις μεταξύ όλων των εθνών και του Θεού πρέπει να είναι ένας Θεός που υπάρχει. Υπάρχει, και θ’ αποδείξη αληθινή τη δήλωσι ότι εκείνοι που λέγουν ότι δεν υπάρχει Θεός και Δημιουργός είναι άφρονες. Η Νέα Αγγλική Βίβλος (του έτους 1970) λέγει, στον δέκατο τέταρτο Ψαλμό, εδάφιο πρώτο: «Είπεν ο ανίερος άφρων εν τη καρδία αυτού, ‘Δεν υπάρχει Θεός’.» Αλλ’ η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών ανατρέχει στο πρωτότυπο Εβραϊκό κείμενο και αποδίδει ως εξής αυτό το ιδιαίτερο εδάφιο: «Ο χωρίς λογικήν άφρων είπε μέσα στην καρδιά του: ‘Δεν υπάρχει ο Ιεχωβά’.» Σήμερα όλα τα έθνη λέγουν, είτε προφορικώς είτε δι’ έργων, «Δεν υπάρχει Θεός,» δεν υπάρχει ο Ιεχωβά. Θα συγκρουσθούν όλα τα έθνη τυφλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, κατά μέτωπον με Αυτόν; Τα έθνη δεν πρόκειται να τον ιδούν για να συγκρουσθούν με αυτόν. Όταν είμεθα σε πλήρες σκότος, μπορεί να συγκρουσθούμε με πολλά πράγματα που δεν τα βλέπομε. Το γεγονός ότι λόγω του σκότους μας δεν βλέπομε σε τι προσκρούομε, δεν αναιρεί την ύπαρξι του αντικειμένου στο οποίον προσκρούομε· η πρόσκρουσις είναι εκείνη που μας κάνει οδυνηρά να γνωρίσωμε ότι αυτό υπάρχει. Πραγματικά, το σκότος υποβοηθεί να συγκρουσθούμε μ’ αυτό.

 6. Για μια σύγκρουσι, τι πρέπει ν’ αληθεύη για τα πράγματα που συγκρούονται, και ποιες ερωτήσεις εγείρονται σχετικά με την αιτία της συγκρούσεως;

⁶ Για μια κατά μέτωπο σύγκρουσι, τα δυο πράγματα που περιλαμβάνονται πρέπει να κινούνται στην ίδια γραμμή, αλλά κατ’ αντιθέτους διευθύνσεις. Πηγαίνουν ο Θεός και τα έθνη κατ’ αντιθέτους διευθύνσεις; Και στην ίδια γραμμή; Για να είναι αυτά στην ίδια γραμμή, πρέπει να υπάρχει ένα ζήτημα επίμαχο, ένα κοινό σημείο διαφοράς, που διακυβεύεται. Τα δυο μέρη πρέπει να διαφωνούν μεταξύ των σ’ αυτό το ζήτημα, και δεν υπάρχει τρόπος συμβιβασμού. Πρέπει να γίνη αντιμετώπισις. Αυτή ακριβώς είναι η όλη κατάστασις. Ποιο είναι το κρίσιμο ζήτημα ή σημείον διαφωνίας; Γιατί έχομε περίπου φθάσει στον καιρό της τακτοποιήσεώς του; Πώς θα τακτοποιηθή αυτό;

ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΝΟΣ ΚΟΙΝΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ

 7. Επάνω σε ποιο παγγήινο ζήτημα όλα τα έθνη είναι διαιρεμένα σήμερα, και ποιες είναι οι αποφάσεις των αντιστοίχων εθνικών ομίλων;

⁷ Ενδιαφέρει να προσέξωμε, κατ’ επανάληψιν, το πώς οι άνθρωποι μιας ωρισμένης κοινότητος μπορούν να είναι σε διαφωνία και διαμάχη μεταξύ των, αλλ’ αν εμφανισθή ένας κοινός αντίπαλος, όλοι θα ενωθούν εναντίον αυτού του αντιπάλου. Αυτή είναι η κατάστασις των εθνών σήμερα. Λόγω εθνικιστικών συμφερόντων, είναι σε αντίθεσι όλα μεταξύ των από μια ή περισσότερες απόψεις. Υπάρχει ένα επίμαχο ζήτημα το οποίον το καθένα υποστηρίζει μόνο του, αυτό είναι η εθνική κυριαρχία. Εκτός από λίγα μόνο έθνη, η πλειονότης των εθνών είναι χωρισμένη σε δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, για ένα παγκόσμιο επίμαχο ζήτημα. Ποιο είναι αυτό; Είναι η παγκόσμιος κυριαρχία. Επί παραδείγματι, ανηγγέλθη δημοσία ότι, στο ριζοσπαστικό στρατόπεδο, οι Ρώσοι ηγέται λέγουν ότι ελπίζουν να κομμουνιστικοποιήσουν ολόκληρο τον κόσμο ως το έτος 1975. Εν τούτοις, το συγκρότημα των εθνών στο κεφαλαιοκρατικό, δημοκρατικό στρατόπεδο είναι αποφασισμένα να μην αφήσουν να γίνη μια τέτοια πολιτική εξέλιξις ως το 1975 ή σε οποιοδήποτε άλλο έτος. Μήπως, λοιπόν, η γη μας προορίζεται να είναι για πάντα μια διηρημένη κυριαρχία; Μπορεί ο άνθρωπος να το πη αυτό;

 8. Τι πρέπει να λεχθή για το δικαίωμα οποιουδήποτε συνασπισμού εθνών στην παγκόσμιο κυριαχία, και τι πρέπει να λεχθή για την κυριαρχία του Δημιουργού;

⁸ Οι ειρηνόφιλοι ελπίζουν ότι δεν θα είναι διηρημένος ο κόσμος διότι αυτό θα εσήμαινε έναν κόσμο που ποτέ δεν θα ήταν ελεύθερος από την απειλή του πυρηνικού πολέμου, παρά τη συνέχισι της παραμονής των Ηνωμένων Εθνών ως οργανώσεως για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Αλλά μήπως ο άνθρωπος, επειδή είναι ο ορατός κάτοικος της γης, έχει το φυσικό δικαίωμα να κυριαρχή σε όλη τη γη; Μήπως ένα συγκρότημα εθνών που εμμένει σε μια πολιτική ιδεολογία έχει το δικαίωμα να κυριαρχή σε όλον τον κόσμο εξ αιτίας της στρατιωτικής του δυνάμεως και της αριθμητικής του δυνάμεως; Ή μήπως κάποιος έξω απ’ όλα αυτά τα έθνη, έξω κι από την ίδια την ανθρωπότητα, έχει ένα προγενέστερο δικαίωμα και απαίτησι για παγκόσμια κυριαρχία; Τι θα λεχθή για τον Δημιουργό της γης και για τον κάτοικό της, τον άνθρωπο; Ποιος έχει μεγαλύτερο δικαίωμα να κυριαρχή σε όλη τη γη εκτός από τον Θεό; Ποιος έχει πιο ισχυρή αξίωσι για παγκόσμια κυριαρχία εκτός από Αυτόν που είναι η πηγή της ζωής, στον οποίον όλος ο κόσμος της ανθρωπότητος χρεωστεί τη ζωή του και τη συντήρησι της ζωής; Ως Δημιουργός του ουρανού και της γης, αυτός δικαιωματικά έχει, όχι ένα περιωρισμένο, περιφερειακό δικαίωμα, όπως είναι η εθνική κυριαρχία, αλλά το δικαίωμα της παγκοσμίου κυριαρχίας.

 9. Ποιο διαφιλονικούμενο ζήτημα εκβιάζουν τα έθνη από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και υπέρ τίνος είναι αυτό;

⁹ Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος των ετών 1914-1918 διεξήχθη για το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας. Ποιος ειν’ εκείνος που δεν μπορεί να διακρίνη ότι, από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τα έθνη εξεβίασαν το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας; Και προς όφελος τίνος υπήρξε αυτό; Μήπως προς όφελος του Θεού, του Δημιουργού και της Παγκοσμίου Κυριαρχίας του; Όχι! Αλλά προς όφελος ανθρώπων που εκπροσωπούνται από το ένα ή το άλλο πολιτικό συγκρότημα εθνών!

10. Σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίον σκέπτονται τα έθνη, τι παραβλέπουν, και με ποιο μέρος συντάσσονται που αγαπούν ειρήνη και δικαιοσύνη και γιατί;

¹⁰ Είναι πολύ φανερό ότι τα έθνη σκέπτονται μόνο τον εαυτό τους. Αγνοούν το αναφαίρετο ανώτερο δικαίωμα του Θεού για παγκόσμια κυριαρχία. Μπορεί αυτό να συνεχισθή επ’ άπειρον; Ασφαλώς όχι! Αυτή η αντίθεσις συμφερόντων πρέπει να φθάση στο αποκορύφωμά της κάποτε. Ποιος πρόκειται ν’ αποφασίση το πότε; Όχι κανένα ειδικό συγκρότημα εθνών, ούτε τα Ηνωμένα Έθνη, αλλ’ ο Θεός, ο Δημιουργός. Όσοι αγαπούν ειρήνη και δικαιοσύνη ελπίζουν ότι σε λίγο θα έλθη ο καιρός τακτοποιήσεως αυτού του επιμάχου ζητήματος. Συμφωνούν ότι αυτό πρέπει να τακτοποιηθή με μια κατά μέτωπο σύγκρουσι. Μόνον ο ένας θα μπορέση να επιζήση απ’ αυτή τη συγκλονιστική παγκόσμια σύγκρουσι, και τώρα τάσσονται με το μέρος Εκείνου ο οποίος θ’ αναδυθή από εκείνη τη σύγκρουσι χωρίς να πάθη τίποτε.

11. Τι είδος παγκοσμίου κυριαρχίας σκεπτικοί και προσεκτικοί άνθρωποι φοβούνται, και πώς μπορούμε να μάθωμε πώς θα ήταν μια παγκόσμια κυριαρχία από τον Θεό;

¹¹ Οι σκεπτόμενοι, παρατηρητικοί άνδρες και γυναίκες φοβούνται μια ολοκληρωτική παγκόσμια κυριαρχία από ένα μονοκομματικό συγκρότημα. Από τον τρόπο με τον οποίο διάγουν σήμερα οι κυβερνήσεις, μπορούν κάλλιστα να φαντασθούν πώς θα ήταν μια παγκόσμια κυριαρχία από μια οποιαδήποτε ομάδα αρχόντων. Την φοβούνται. Δεν υπάρχει τίποτα επιθυμητό ως προς αυτήν. Αλλά πώς θα ήταν μια παγκόσμια κυριαρχία από τον Θεό; Ποτέ δεν θα μπορούσαμε να ξέρωμε αν δεν εξετάσωμε το Βιβλίο που αυτός ο Θεός έκαμε να γραφή και στο οποίον αυτός μάς λέγει για τον σκοπό που έχει για τον άνθρωπο και γιατί επέτρεψε μια τέτοια διεθνή διαμάχη, βία και αναρχία έως τώρα. Το Βιβλίο αυτό είναι η Θεόπνευστη Αγία Γραφή. Μέσα σ’ αυτό κατ’ επανάληψιν τονίζει ότι Αυτός είναι ο εμπνευστής Συγγραφεύς του Βιβλίου, κάνοντας τούτο εν τω ονόματί του, Ιεχωβά. Αν δεν συμβουλευθούμε αυτό το Βιβλίο που μας επρομήθευσε ο Θεός, παραμένομε στο βαθύ σκότος της αγνοίας. Αυτή η άγνοια οδηγεί στον θάνατο.

12. Από το Βιβλίο εκείνο τι μαθαίνομε για τον καλλωπισμό της γης, και σύμφωνα με το Βιβλίο εκείνο πού είχε την αρχή του ο άνθρωπος;

¹² Μαθαίνοντας απ’ αυτό το Βιβλίο γιατί ο Ιεχωβά Θεός εδημιούργησε τη γη κι έθεσε τον άνθρωπο επάνω σ’ αυτή, μπορούμε ν’ ανακαλύψωμε ακριβώς γιατί όλα τα σημερινά έθνη κατευθύνονται σε μια μοιραία σύγκρουσι με Αυτόν στη διάρκεια της γενεάς που ζη σήμερα στη γη. Στους αστροναύτας των διαστημοπλοίων της σειράς «Απόλλων» η γη μας εφαίνετο ωραία από μακρυά εκεί στο έξω διάστημα ενόσω αυτοί πετούσαν προς τη σελήνη και όταν επέστρεφαν απ’ αυτή. Θα φαίνεται ωραιότερη ακόμη όταν ο Θεός θα φέρη το ανθρώπινο γένος προς το τέλος των επτά χιλιάδων ετών της ανθρωπίνης υπάρξεως στη γη. Η διαφορά των επιγείων συνθηκών θα είναι τόσο μεγάλη όσο και η διαφορά μεταξύ ενός σωρού απορριμμάτων και ενός άλσους παραδεισιακής ωραιότητος. Ο Θεός έθεσε αρχικά τον άνθρωπο σ’ έναν παράδεισο τρυφής, σ’ ένα «κήπον της Εδέμ.» Αλλ’ ένα άτομο διόλου δεν θα το εγνώριζε αυτό σήμερα. Η θεία έκθεσις τούτου, στο πρώτο βιβλίο της Βίβλου, κεφάλαιο δεύτερο, λέγει: «Και εφύτευσεν Ιεχωβά ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε. Και Ιεχωβά ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν· και το δένδρον της ζωής.»—Γέν. 2:8, 9, ΜΝΚ.

ΓΙΑΤΙ ΠΑΓΓΗΙΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΗ

13. Τι μπορούμε να πούμε για τον ανθρώπινο πληθυσμό της γης και το ζωικό βασίλειο σήμερα, αλλά ποια ερώτησις εγείρεται για την φυσική κατάστασι της γης;

¹³ Σήμερα, ύστερα από έξη χιλιάδες χρόνια ανθρωπίνης υπάρξεως, διαπιστώνομε ότι, παρά τις κραυγές περί «πληθυσμιακής εκρήξεως,» η γη είναι μόνο εν μέρει κατωκημένη και το ζωικό βασίλειο εξοντώνεται. Γιατί ο πρώτος άνθρωπος, τον οποίον είχε θέσει ο Θεός σ’ εκείνον τον κήπο της Εδέμ, δεν επεξέτεινε αυτόν τον παράδεισο ως τα πέρατα της γης; Αυτός ήταν ο σκοπός του Θεού που εδημιούργησε τη γη μας, να την έχη τελικά σε παραδεισιακή κατάστασι παντού σε όλη την υδρόγειο.

14. Πότε απεκάλυψε ο Θεός τον σκοπό του αναφορικώς με την γη, και σε ποιους αφήκε την επέκτασι του Παραδείσου παντού;

¹⁴ Απεκάλυψε αυτόν τον θείο σκοπό όταν ευλόγησε τον πρώτον άνθρωπο και τη σύζυγό του και τους είπε: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» (Γέν. 1:27, 28) Ο Θεός δεν έκαμε όλη τη γη παράδεισο προτού δημιουργήση τον πρώτον άνδρα και τη γυναίκα. Άφησε το μεγαλύτερο μέρος της επιφανείας της γης σε μια ακαλλιέργητη κατάστασι, κι εφύτευσε μόνο ένα παράδεισο αρκετά μεγάλο για το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, για να τον επιμεληθή στην αρχή. Το άφησε για τους απογόνους αυτού του πρώτου ανδρός και της γυναικός, του Αδάμ και της Εύας να επεκτείνουν τον παράδεισο προς ανατολάς και προς δυσμάς ώσπου να συναντηθούν η ανατολή με τη δύσι κι από βορρά προς νότον ώσπου να συναντηθούν ο βορράς με τον νότο.

15. Μήπως απέτυχε ή ματαιώθηκε ο σκοπός εκείνος του Θεού, και γιατί η ενέργεια του Θεού επί του ζητήματος δεν ήταν αντιφατική;

¹⁵ Αν κρίνωμε τα πράγματα από το φυσικό περιβάλλον του ανθρώπου σήμερα, θα μπορούσαμε με την πρώτη σκέψι ν’ αποκλίνωμε στο να πούμε ότι ο σκοπός του Θεού απέτυχε ή κάπως εματαιώθη. Αλλ’ είναι έτσι; Δεν είναι ανάγκη να κάνωμε εικασίες, διότι ο γραπτός λόγος του Θεού λέγει Όχι! Ο ίδιος ο Θεός εμπόδισε τον παράδεισο της τρυφής να απλωθή σε όλη τη γη. Μήπως αυτό ήταν αντιφατικό; Δεν ήταν αυτό σαν να έλεγε στον Αδάμ και στην Εύα να κάμουν κάτι, και έπειτα αυτός ο ίδιος έκαμε κάτι άλλο; Όχι! Γιατί όχι; Διότι ο Θεός έκρινε αναγκαίο να βγάλη τον Αδάμ και την Εύα απ’ εκείνον τον παράδεισο στην ακαλλιέργητη γη. Και αυτό έγινε διότι ο Αδάμ και η Εύα είχαν μια σύγκρουσι με τον Θεό. Αυτή η σύγκρουσις τους πέταξε έξω από τον Παράδεισο.

16. Όταν ο Θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο, τι έκαμε σχετικά με την κατοχή της γης, και με τι τρόπο συγκρούσθησαν ο Αδάμ και η Εύα με τον Θεό;

¹⁶ Ας ξεκαθαρίσωμε τα πράγματα στη διάνοιά μας. Όταν ο Ιεχωβά Θεός έθεσε τον άνθρωπο στη γη σε ανθρώπινη τελειότητα, δεν τον έκαμε ιδιοκτήτη της γης, αλλ’ έκαμε τον άνθρωπο μόνο ένα κάτοικο και εργάτη της γης. Ο Θεός δεν εγκατέλειψε την κυριότητά του στον παράδεισο και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της γης. Ως Δημιουργός της γης ήταν ιδιοκτήτης της και παραμένει πάντοτε Δημιουργός της. Πάνω από δυο χιλιάδες εννεακόσια χρόνια μετά τη δημιουργία του ανθρώπου, ο ψαλμωδός Δαβίδ της Βηθλεέμ έγραψε και έψαλε: «Του Ιεχωβά είναι η γη, και το πλήρωμα αυτής· η οικουμένη, και οι κατοικούντες εν αυτή. Διότι αυτός εθεμελίωσεν αυτήν επί των θαλασσών, και εστερέωσεν αυτήν επί των ποταμών.» (Ψαλμ. 24:1, 2) Αυτό είναι κάτι που όλα τα σημερινά έθνη προτίμησαν ν’ αγνοήσουν και να παραμερίσουν. Πόσο μοιάζουν τους πρώτους γονείς των! Όταν ο Αδάμ και η Εύα αγνόησαν τη Θεία ιδιοκτησία του παραδείσου της τρυφής και απροκάλυπτα έφαγαν από τον καρπό που είχαν διαταχθή να μη φάγουν, απέτυχαν στη δοκιμασία της υποταγής των και υπακοής των σ’ αυτόν. Αυτό ήταν αμαρτία εναντίον του Θεού από μέρους των. Αντί να εξακολουθήσουν να βαδίζουν με τον Θεό τον Δημιουργό των, προτίμησαν αυτοκυριαρχία και συνεκρούσθησαν με αυτόν στο ζήτημα της κυριαρχίας.—Γεν. 3:1-14· Ρωμ. 5:12.

17. Γιατί η κατοχή της γης έξωθεν του παραδείσου από τον Αδάμ και την Εύα ήταν μόνο πρόσκαιρη, και γιατί αυτό αληθεύει επίσης για εμάς τα τέκνα τους και για τα έθνη;

¹⁷ Ο Θεός δεν επρόκειτο να κάμη στασιαστικούς αμαρτωλούς να απλώσουν τον κήπον της Εδέμ ως τα πέρατα, της γης, ούτε και προσεπάθησε να το κάμη. Δικαιωματικά, έβγαλε τον Αδάμ και την Εύα από τον παράδεισο της τρυφής, την προσωπική του ιδιοκτησία, και τους απεμάκρυνε από το «δένδρον της ζωής» στο ακαλλιέργητο μέρος της γης. Εκεί έπρεπε να πεθάνουν, υφιστάμενοι θάνατο ως την προαγγελμένη ποινή για τον αμαρτωλό στασιασμό τους. (Γέν. 2:15-17· 3:16-24) Έτσι κάθε επέκτασις του παραδείσου έπαυσε πριν από έξη χιλιάδες περίπου χρόνια. Έξω από τον Παράδεισο άφησε τον άνθρωπο να αυτοκυβερνάται· τον άφησε ν’ ασκή αυτοκυριαρχία με οποιονδήποτε τρόπο ήθελε. Αλλ’ όχι μέσα στον παράδεισο με το δένδρο της ζωής. Έξω από τον Παράδεισο ο άνθρωπος δεν έγινε ιδιοκτήτης της γης. Εκεί ήταν ένας τόπος για να πεθάνη ο άνθρωπος, όχι για να έχη μόνιμη κτήσι σαν ένας αιώνιος κτήτωρ. (Γέν. 5:1-5) Επειδή είχε ένα ξεκίνημα σε ανθρώπινη τελειότητα με τη δυνατότητα της αιωνίου ζωής στη γη, ο Αδάμ έζησε εννεακόσια τριάντα χρόνια κι ωστόσο πέθανε κι έπαυσε να κατέχη οποιαδήποτε θέσι στη γη. Οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας, επειδή γεννήθηκαν στην αμαρτία και ήσαν υπό καταδίκην θανάτου, είχαν επίσης προσωρινή κατοχή. Το ίδιο συμβαίνει και με τα έθνη.

ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΝΑ ΣΥΜΒΑΔΙΖΩΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΝ

18. Γιατί τα τέκνα του Αδάμ, ως επί το πλείστον, δεν εβάδισαν με τον Θεό, και γιατί ο Θεός απεμάκρυνε αιφνηδίως τον Ενώχ από τη σκηνή;

¹⁸ Ο τρόπος που απαιτείται για να μη συγκρουώμεθα με τον Θεό είναι να συμβαδίζωμε με τον Θεό. Κατά μέγιστον μέρος, οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας, έξω από τον Παράδεισο, εβάδισαν εναντίον του Θεού, εφόσον γεννήθηκαν από ανθρώπους που εστασίασαν εναντίον Του. Στον Θείο γραπτό Λόγο αναφέρεται ότι ο Ενώχ, ο έβδομος άνθρωπος από τη γενεαλογική γραμμή του Αδάμ, «περιεπάτησε ο Ενώχ μετά του Θεού, και (σε ηλικία τριακοσίων εξήντα πέντε ετών) δεν ευρίσκετο πλέον· διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός.» (Γέν. 5:21-24· Ιούδ. 14, 15) Στον καιρό του Ενώχ ο κόσμος της ανθρωπότητος ήταν πράγματι «ασεβής,» και συνεπώς δεν εβάδιζε με τον Θεό. Προφανώς ήθελαν να θανατώσουν τον Ενώχ, και γι’ αυτόν τον λόγο ο αληθινός Θεός απεμάκρυνε τον Ενώχ από τη σκηνή, για να τον διασώση έτσι από βίαιο θάνατο εις χείρας των. (Εβρ. 11:5) Αυτός έχει ελπίδα αναστάσεως από τον θάνατο.

19. Πώς ανταμείφθηκε ο δέκατος άνθρωπος στη γραμμή από τον Αδάμ με το να βαδίζη με τον Θεό, και γιατί δεν εξαφανίσθηκε ο Παράδεισος από τη γη για πάντα;

¹⁹ Επίσης, ο δέκατος άνθρωπος στη γραμμή από τον Αδάμ εβάδισε με τον Δημιουργό του. Εν σχέσει μ’ αυτόν, η Θεία ιστόρησις λέγει: «Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού. Μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε.» (Γέν. 6:9) Ανταμείφθηκε γι’ αυτό, όπως έγινε στην περίπτωσι του Ενώχ; Ναι! Ο Νώε απέφυγε κάθε σύγκρουσι με τον Θεό. Αυτό αποδεικνύεται από το καταπληκτικό γεγονός ότι αυτός και η οικογένειά του επέζησαν από τον Κατακλυσμό που εκάλυψε όλη τη γη και κατέπνιξε όλη την ασεβή ανθρώπινη κοινωνία. (Γέν. 6:13 έως 9:20· Εβρ. 11:7· 1 Πέτρ. 3:20· 2 Πέτρ. 2:5· 3:5, 6) Η παγγήινη εκείνη πλημμύρα είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο παγετώνες στον βόρειο και στον νότιο πόλο, αλλά και την εξαφάνισι του μη επεκταθέντος αρχικού παραδείσου από τη γη. Εν τούτοις, ο Θείος Δημιουργός και Κτήτωρ του Παραδείσου, που χάθηκε με τον Κατακλυσμό, μπορεί επίσης να τον αποκαταστήση. Αυτό υπεσχέθη να το πράξη. Η υπόσχεσίς του μας διαβεβαιώνει ότι δεν εματαιώθη ο αρχικός του σκοπός αλλ’ ότι, στον κατάλληλο καιρό, αυτός θα εκπληρώση ενδόξως αυτόν τον σκοπό κι έτσι θα εξωραΐση όλη τη γη ως την αιώνια ευτυχή κατοικία του ανθρωπίνου γένους. Σ’ αυτόν τον αποκαταστημένο Παράδεισο ανεφέρετο ο Ιησούς Χριστός όταν εκρέμετο στο ξύλο του μαρτυρίου.

20. Πώς ο Ιησούς, όταν πέθαινε μεταξύ δύο κακούργων, αναφέρθηκε στον αποκαταστημένο εκείνο Παράδεισο;

²⁰ Η Βιβλική αφήγησις, στο κατά Λουκάν 23:38-43 ΜΝΚ, λέγει γι’ αυτό: «Ήτο δε και επιγραφή γεγραμμένη επάνωθεν αυτού: ‘Ούτος εστίν ο βασιλεύς των Ιουδαίων.’ Εις δε των κρεμασθέντων κακούργων εβλασφήμει αυτόν, λέγων, Εάν συ είσαι ο Χριστός σώσον σεαυτόν και ημάς. Αποκριθείς δε ο άλλος επέπληττεν αυτόν. . . Και έλεγε προς τον Ιησούν, Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.»

21. Με τι παρέβαλε ο Ιησούς το τέλος της προ-Κατακλυσμιαίας ανθρωπίνης κοινωνίας, και γιατί ακόμη και τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» δεν μπορούν να διαφύγουν μια σύγκρουσι με τον Θεό;

²¹ Ο Ιησούς λοιπόν επίστευε σ’ αυτόν τον μέλλοντα Παράδεισο που πρόκειται να ιδρυθή παγκοσμίως υπό την βασιλείαν του. Επίστευε επίσης και στον κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Αν είμεθα αληθινοί Χριστιανοί, πρέπει κι εμείς να πιστεύωμε σ’ αυτόν, μολονότι τα έθνη του κόσμου τούτου δεν πιστεύουν. (Ματθ. 24:38, 39· Λουκ. 17:26, 27) Ένα άλλο πράγμα στο οποίον τα έθνη δεν πιστεύουν είναι αυτό που επροφήτευσε ο Ιησούς για το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Τι είπε; Ότι ακριβώς όπως το προκατακλυσμιαίο σύστημα πραγμάτων στη γη ετελείωσε με παγκόσμια καταστροφή στον Κατακλυσμό, έτσι και αυτό το μακροχρόνιο σύστημα πραγμάτων θα ετελείωνε με μια καταστροφή σε παγκόσμια κλίμακα. Τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου,» σύμφωνα με τους θρησκευτικούς ισχυρισμούς των, έπρεπε να έχουν αποδείξει ότι διαφέρουν από τα λεγόμενα ειδωλολατρικά έθνη. Αλλ’ επειδή εξομοιώνεται μ’ εκείνα τα έθνη, ο «Χριστιανικός κόσμος,» επίσης, προορίζεται να συγκρουσθή με τον Θεό, διότι ενεργεί ως το αντίστοιχο του αρχαίου έθνους Ισραήλ.

Η ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΘΗ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΤΟΥ

22, 23. Τι είδος γης κατείχε μια φορά ο αρχαίος Ισραήλ, και κατά ποιον τρόπον απέτυχαν να συμβαδίσουν με τον Ιδιοκτήτη της γης εκείνης;

²² Ο αρχαίος Ισραήλ κατοικούσε σε μια χώρα που ήταν γη «ρέουσα γάλα και μέλι.» (Ιεζ. 20:6· Έξοδ. 3:8, 17· 13:5· 33:3) Η γη εκείνη ήταν η Παλαιστίνη.

²³ Ακόμη και στον εικοστόν αιώνα προ Χριστού προτού ο Ιεχωβά Θεός φέρη καταστροφή στις ανήθικες πόλεις των Σοδόμων και των Γομόρρων, η Περιφέρεια του Ιορδάνου Ποταμού ήταν σχεδόν σαν ένας παράδεισος. Το πρώτο βιβλίο της Γραφής λέγει ότι ήταν «ως παράδεισος του Ιεχωβά.» (Γέν. 13:10, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά, προτού φέρη το έθνος Ισραήλ σ’ εκείνη τη γη στον δέκατον πέμπτον αιώνα π.Χ. είπε σ’ αυτούς: «Ιδική μου είναι η γη· διότι σεις είσθε ξένοι και πάροικοι έμπροσθέν μου.» (Λευιτ. 25:23) Αλλ’ εχρησιμοποίησαν οι Ισραηλίται την ωραία παραγωγική εκείνη γη ως ιδιοκτησίαν του Θεού; Όχι! είναι η απάντησις των προφητών σ’ αυτό το ερώτημα. Αυτοί εμόλυναν την ιερή εκείνη γη με τις ειδωλολατρίες των, την ανηθικότητά των, τη βία και την αιματοχυσία. Λόγω του τρόπου με τον οποίον εβάδιζαν θρησκευτικώς, ο προφήτης Μιχαίας είπε: «Και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» (Μιχ. 6:8, ΜΝΚ) Αλλ’ αρνήθηκαν ν’ αποδώσουν ό,τι ζητούσε ο Θεός.

24, 25. Ως εκ τούτου τι έπρεπε να συμβή με την πάροδο του χρόνου, και τι είπε ο Θεός προειδοποιώντας γι’ αυτό μέσω του προφήτου του Αμώς;

²⁴ Συνεπώς έπρεπε με την πάροδο του χρόνου να γίνη μια αντιμετώπισις. Αυτοί παρέβαιναν την εθνική τους διαθήκη με τον Ιεχωβά Θεό. Ήσαν άξιοι να υποστούν τις ποινές που είχαν εκτεθή ρητώς σ’ εκείνη τη διαθήκη σχετικά με τους παραβάτας της διαθήκης. Ήδη, στον ένατον αιώνα π.Χ., ηγέρθη ο προφήτης του Θεού Αμώς. Δι’ αυτού ο Δημιουργός όλης της γης προειδοποίησε τους απειθείς Ισραηλίτας για την ενέργεια που θα ανελάμβανε εναντίον των, λέγοντας:

²⁵ «Σας κατέστρεψα, καθώς ο Θεός κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και εγείνετε ως δαυλός απεσπασμένος από της πυρκαϊάς· και δεν επιστρέψατε προς εμέ, λέγει ο Ιεχωβά. Δια τούτο ούτω θέλω κάμει εις σε, Ισραήλ· όθεν, επειδή θέλω κάμει τούτο εις σε, ετοιμάσθητι να απαντήσης τον Θεόν σου, Ισραήλ. Διότι ιδού, ο μορφών τα όρη, και κατασκευάζων τον άνεμον, και απαγγέλλων προς τον άνθρωπον τις είναι ο στοχασμός αυτού, ο ποιών την αυγήν σκότος, και επιβαίνων επί τα ύψη της γης, Ιεχωβά ο Θεός των δυνάμεων είναι το όνομα αυτού.»—Αμώς 4:11-13, ΜΝΚ.

26. Αυτή ήταν μια πρόκλησις σε τι είδος αντιμετωπίσεως και εξεδόθη από ποιο είδος ατόμου, και επειδή ο προκλητής ήταν αόρατος γιατί δεν ήταν εν τούτοις ένα γελοίο ζήτημα;

²⁶ «Ετοιμάσθητι να απαντήσης τον Θεόν σου»! Αυτή είναι η προκλητική διαταγή ενός στρατιωτικού διοικητού, του «Ιεχωβά του Θεού των δυνάμεων.» Αυτό αποτελεί πρόσκλησιν για μια στρατιωτική αντιμετώπισι! (Αριθμ. 20:18-20· 21:23, 33· 2 Σαμ. 10:9, 10, 17) Εδώ το έθνος Ισραήλ επροκαλείτο ν’ αντιμετωπίση έναν αόρατο Θεό. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν επρόκειτο για καμμιά αστειότητα, καμμιά γελοία ιδέα. Αυτός ο αόρατος είχε ορατά έργα δημιουργίας όπως τα όρη για να μαρτυρούν ότι αυτός είναι ένας πραγματικός Θεός. Αυτός ήταν υψηλότερος κι από τα υψηλότερα όρη της γης του Ισραήλ. Μπορούσε να δημιουργήση ανέμους και να τους χειρισθή, μπορούσε να προκαλέση θύελλες στην αρχή της ημέρας για να κάμη το φως της αυγής να σκοτισθή.

27. Τι μπορούσε ο αόρατος αυτός Θεός να χρησιμοποιήση στην έκφρασι των κρίσεών του επάνω στο έθνος που παρέβαινε την διαθήκη, και τι πραγματικά μετεχειρίσθη και με τι αποτέλεσμα;

²⁷ Μπορούσε να χρησιμοποιήση τους στρατούς των εχθρών του Ισραήλ να υπηρετούν ως ορατά όργανα στην εκτέλεσι των κρίσεών του πάνω σ’ εκείνο το έθνος που παρέβαινε τη διαθήκη του και εμόλυνε την ιερή Θεόδοτη γη. Αυτό ακριβώς έκαμε στα έτη 609-607 π.Χ., φέρνοντας τους στρατούς της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας εναντίον της γης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Όσο κι αν ήσαν ετοιμασμένοι, οι Ισραηλίται δεν μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν «τον Ιεχωβά τον Θεόν των δυνάμεων» όπως παρεστάθη από τις στρατιές της Βαβυλώνος. Η Ιερουσαλήμ έπεσε. Η γη του Ιούδα ερημώθηκε.

28. Γιατί μια τέτοια πρόκλησις σε στρατιωτική αναμέτρησι εφαρμόζεται στον «Χριστιανικό κόσμο» σήμερα;

²⁸ Σήμερα ο «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι είναι ο πνευματικός Ισραήλ, ο Χριστιανικός Ισραήλ. (Γαλ. 6:16) Ισχυρίζεται ότι είναι σε μια νέα διαθήκη με τον ίδιο Θεό που ελάτρευε κι ο αρχαίος Ισραήλ. Έλαβε τη Βίβλο του από τους Ισραηλίτας, διότι όλοι οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής ήσαν φυσικοί Ισραηλίται. Αλλά μαζί με τη Βίβλο, τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» φέρουν όπλα αιματηρών πολέμων, και είναι βαρύτερα ωπλισμένα απ’ όλον τον κόσμο κι από κάθε προηγούμενη φορά στην ανθρώπινη ιστορία. Προσπαθούν να είναι έτοιμα για μια αναμέτρησι. Γι’ αυτό στον «Χριστιανικό κόσμο,» που είναι το σημερινό αντίστοιχο του αρχαίου Ισραήλ, έρχεται κατάλληλα η Θεία πρόκλησις για μια στρατιωτική αναμέτρησι: «Ετοιμάσθητι ν’ απαντήσης τον Θεόν σου»! Οι περιστάσεις το απαιτούν αυτό!

29. Τι προσθέτει στην βεβαιότητα ότι η αναμέτρησις αυτή θα συμβή, και γιατί ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν μπορεί να διαφύγη από του να έχη μέρος σ’ αυτήν;

²⁹ Η βεβαιότης αυτής της αναμετρήσεως δεν είναι «εις τα άστρα,» όπως θα έλεγαν οι αστρολόγοι· είναι γραμμένη στον λόγον της προφητείας, στη Θεόπνευστη Αγία Γραφή. Ο «Χριστιανικός κόσμος» αποτελεί μέρος και τμήμα των εθνών του κόσμου τούτου, είναι περίπου το ήμισυ των εθνών στα κοσμικά Ηνωμένα Έθνη, ενώ τα λοιπά έθνη είναι μη Χριστιανικά, δηλαδή ειδωλολατρικά. Πραγματικά, ο «Χριστιανικός κόσμος» κυριαρχεί μεταξύ των εθνών του κόσμου τούτου και δεν μπορεί να διαφύγη απ’ ό,τι οφείλεται σε όλα τα έθνη του κόσμου τούτου. Κατ’ επανάληψιν ο Βιβλικός λόγος της προφητείας τονίζει μια τελική αναμέτρησι όλων των εθνών του κόσμου τούτου με τον Ιεχωβά Θεό.

30. Σε ποιο έτος ποιας αξιοσημειώτου χρονικής περιόδου δόθηκε η προφητεία αυτή, και ποια ερώτησις εγείρεται σχετικά με την λήξι της περιόδου αυτής:

³⁰ Ας εξετάσωμε πρώτα τη Βιβλική προφητεία του έτους 606 π.Χ. Αυτή δόθηκε στο δεύτερο έτος μετά την καταστροφή της πόλεως Ιερουσαλήμ και του ναού της από τον Ναβουχοδονόσορ οπότε αυτός είχε γίνει ο επικρατέστερος. Δόθηκε επομένως στο δεύτερο έτος των «καιρών των εθνών,» ή «προσδιωρισμένων καιρών των εθνών,» στη διάρκεια των οποίων «καιρών» η πόλις της Ιερουσαλήμ, ή η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού που η Ιερουσαλήμ εκπροσωπούσε, επρόκειτο να καταπατηθή και να ποδοπατηθή από τα μη Ιουδαϊκά ή τα Ειδωλολατρικά έθνη. Σύμφωνα με τον χρονολογικό πίνακα της Βίβλου, εκείνοι οι Καιροί των Εθνών, αρχίζοντας το 607 π.Χ. με την καταστροφή κι ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και διατρέχοντας 2.520 χρόνια θα ετελείωναν στις αρχές Οκτωβρίου 1914 μ. Χ. (Λουκ. 21:24) Μετά από τη λήξι αυτών των Καιρών των Εθνών στο 1914, τι επρόκειτο να συμβή; Η προφητεία που δόθηκε στο δεύτερο έτος μετά την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ το δείχνει αυτό. Ο Θεόπνευστος προφήτης Δανιήλ το εξηγεί.

31. Ποια ερμηνεία έδωκε ο Δανιήλ στο προφητικό όνειρο του Ναβουχοδονόσορ, και επί πόσον καιρόν η συμβολική εκείνη εικών εκάλυψε την παγκόσμια πολιτική;

³¹ Ο βασιλεύς της Βαβυλωνιακής Παγκοσμίου Δυνάμεως είχε ένα προφητικό όνειρο που του το εξήγησε ο Δανιήλ. Είδε μια τρομερή μετάλλινη εικόνα, με κεφάλι από χρυσάφι, στήθη και βραχίονας από άργυρο, κοιλιά και μηρούς από χαλκό, κνήμες από σίδηρο, και πόδια από σίδηρο και πηλό. Ο Δανιήλ είπε ότι η χρυσή κεφαλή παρίστανε τη βασιλική δυναστεία της Βαβυλώνος, τα αργυρά στήθη και οι βραχίονες εξεικόνιζαν την επόμενη παγκόσμια δύναμι της Μηδοπερσίας, η χάλκινη κοιλία και οι μηροί την επόμενη Ελληνική Παγκόσμια Δύναμι, οι σιδηρές κνήμες τη Ρωμαϊκή Παγκόσμια Δύναμι και τα πόδια από σίδηρο και πηλό ό,τι προήλθε από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τις ποικίλες μορφές των πολιτικών κυβερνήσεων. Μεταξύ αυτών κυριαρχεί η δυαδική παγκόσμιος Αγγλοαμερικανική δύναμις. Η συμβολική αυτή εικών των πολιτικών παγκοσμίων δυνάμεων έχει καλύψει την παγκόσμια πολιτική από την αρχή των Καιρών των Εθνών στο έτος 607 π.Χ., οπότε κατεστράφη η Ιερουσαλήμ, έως το τελευταίο έτος αυτών των καιρών, στο 1914 μ.Χ. Τι επρόκειτο να γίνη στο κρίσιμο εκείνο έτος;

32. Τι είδε ο Ναβουχοδονόσορ να λαμβάνη χώραν στο όνειρό του, πράγμα που θα συνέβαινε στο τέλος εκείνων των Καιρών των Εθνών;

³² Αυτό: Ο ονειρευόμενος βασιλεύς της Βαβυλώνος είδε ένα λίθο που απεκόπη από ένα παγκόσμιο όρος χωρίς τη βοήθεια ανθρωπίνων χειρών. Τι έγινε με την προφητική εκείνη πέτρα; Ο λίθος εκείνος εκσφενδονίσθηκε στη μετάλλινη εικόνα. Μια αναμέτρησις έπρεπε να επακολουθήση. Στην εικόνα θα μπορούσε να λεχθή: ‘Ετοιμάσου ν’ αντιμετωπίσης αυτόν τον λίθον!’

33. Μπόρεσαν τα πόδια ν’ αντιμετωπίσουν το χτύπημα του λίθου, και τι προέβη να κάμη ο λίθος;

³³ Μπόρεσε ο σίδηρος των ποδών ν’ αντιμετωπίση το χτύπημα του λίθου και να τον απωθήση; Όχι! Τα πόδια συνετρίβησαν. Η εικών κατέρρευσε. Ολόκληρη η εικών τότε θρυμματίσθηκε και κονιορτοποιήθηκε στη γη από τον λίθον και σκορπίσθηκε στον αέρα. Όσο για τον λίθο αυτός μεγάλωσε κι έγινε όρος που γέμισε όλη τη γη.—Δαν. 2:1-43.

34, 35. Ποια ερώτησι θα μπορούσαμε να κάμωμε, και από την απάντησι του Δανιήλ σ’ αυτήν τι διασαφηνίζεται σχετικά με το ζήτημα για το οποίο γίνεται αναμέτρησις;

³⁴ Τι σημαίνουν όλ’ αυτά! Θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε, διότι ζούμε στις ημέρες των συμβολικών εκείνων σιδηρών ποδών που ήσαν αλειμμένοι με πηλό.

³⁵ Ο Δανιήλ, εμπνευσμένος με το πνεύμα του Ιεχωβά, μας δίνει την ακριβή ερμηνεία, λέγων: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας . . . Ο Θεός ο μέγας έκαμε γνωστόν εις τον βασιλέα ό,τι θέλει γείνει μετά ταύτα· και αληθινόν είναι το ενύπνιον, και πιστή η ερμηνεία αυτού.» (Δαν. 2:44, 45) Απ’ αυτή την ερμηνεία εκείνο που μάς διασαφηνίζεται περισσότερο δεν είναι ότι αυτή η αναμέτρησις πρέπει να γίνη μέσα σ’ αυτή τη γενεά, αλλά είναι το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας, που είναι συνδεδεμένο με την παγκόσμια κυριαρχία του Θεού του ουρανού. Είναι μια περίπτωσι των βασιλέων της γης εναντίον της βασιλείας που ιδρύει ο Θεός! Η διαμάχη περί του ποιος θα διακυβερνήση όλη τη γη πρέπει τώρα επί τέλους να τακτοποιηθή. Εμείς σήμερα περιλαμβανόμεθα στην εκπλήρωσι αυτής της προφητείας! Περιλαμβάνεται όλη η ανθρωπότης όλης της γης!

ΠΩΣ ΕΣΗΜΕΙΩΘΗ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

36. Πότε και πώς έλαβε χώραν η εκπλήρωσις της αποκοπής του λίθου άνευ χειρών, και με τι μέσον η επίδρασις της λήξεως των Καιρών των Εθνών στις παγκόσμιες υποθέσεις ετέθη υπό την προσοχήν του κόσμου;

³⁶ Πότε αυτή η βασιλεία, που συμβολίζεται από την πέτρα που απεκόπη από το παγκόσμιο όρος, «απεκόπη» πραγματικά από τα χέρια του Θεού κι ετέθη σ’ εξουσία; Αυτό έγινε στο τέλος των Καιρών των Εθνών, στο έτος ακριβώς που εξερράγη στη γη ο πόλεμος για παγκόσμια κυριαρχία. Όλοι μάς γνωρίζομε το έτος εκείνο—το 1914! Η βασιλεία εις χείρας του Υιού του Θεού, Ιησού Χριστού, ιδρύθη, όχι στη θέσι της αρχαίας Ιερουσαλήμ στη Μέση Ανατολή, αλλά στους ουρανούς, όπου ο Υιός του Θεού κάθεται στα δεξιά του ουρανίου Πατρός του. Η άμεση επίδρασις που είχε τότε το τέλος των Καιρών των Εθνών στις παγκόσμιες συνθήκες ετέθη υπό την προσοχήν του κόσμου στο δεύτερο ήμισυ του έτους 1917, ακόμη κι από τους κληρικούς του «Χριστιανικού κόσμου.» Όταν επλησίαζε ο καιρός της καταλήψεως της αρχαίας Ιερουσαλήμ από τα Βρεττανικά στρατεύματα στις 9 Δεκεμβρίου 1917, ο Δόκτωρ Γ. Κάμπελ Μόργκαν, ο Δόκτωρ Φ. Β. Μέγιερ και άλλοι έξη γνωστοί κληρικοί της Αγγλίας, εξέδωκαν ένα Μνημόνιον, που αναδημοσιεύθηκε σε όλον τον κόσμο και που ανέγραφε τα εξής:

37. Σχετικά μ’ αυτό, τι έλεγε το Μνημόνιο εκείνο;

³⁷ «(1) Ότι η παρούσα κρίσις καταδεικνύει το τέλος των καιρών των Εθνών. . . . (2) Ότι όλα τα ανθρώπινα σχέδια ανοικοδομήσεως πρέπει να είναι προκαταρκτικά της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου μας, διότι όλα τα έθνη θα υπόκεινται τότε στη διακυβέρνησί Του. . .»—Επίκαιρος Γνώμη, Φεβρουάριος 1918.

38. Ποιο έτος έδειχναν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ότι θα εσημείωνε τη λήξι «των καιρών των Εθνών,» τι άρχισε τότε να κάνη η βασιλεία του Θεού, και σε ποιους τώρα αντηχή η πρόκλησις του Θεού;

³⁸ Δεκαετηρίδες πριν από τότε, μέσω των εκδόσεων της Εταιρίας Σκοπιά, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά επεσήμαιναν, όχι το έτος 1917, αλλά το 1914, ως το έτος του τέλους των «καιρών των Εθνών.» (Λουκ. 21:24) Το τέλος των Καιρών των Εθνών εσήμανε τον κρίσιμο καιρό οπότε ο Ιεχωβά Θεός θα εξέδιδε διαταγές προς τον ενθρονισμένο Υιόν του σε εκπλήρωσι της προφητείας του Βασιλέως Δαβίδ στον Ψαλμό 110:1, 2: «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.» (Αμερικανική Στερεότυπος Μετάφρασις) Συνεπώς ο συμβολικός «λίθος,» η βασιλεία του Θεού δια Χριστού, δεν εκτύπησε τη συμβολική «εικόνα» της πολιτικής εξουσίας στο έτος 1914. Απλώς άρχισε να κυβερνά εν μέσω των εχθρών της. Εκσφενδονίσθηκε δια Θείας δυνάμεως. Είναι τώρα καθ’ οδόν, κατευθυνόμενη προς την πολιτική «εικόνα.» Στα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου,» που είναι τώρα μεταξύ των «βασιλέων εκείνων» που εκπροσωπούνται από τους πόδας της «εικόνος,» αντηχεί η πρόκλησις του Ιεχωβά για στρατιωτική αναμέτρησι: «Ετοιμάσθητι ν’ απαντήσης τον Θεόν σου»!—Αμώς 4:12.

39. Γιατί χτυπάται η «εικών» πάνω στα ακίνητα πόδια της, που προφανώς είναι αβλαβή;

³⁹ Γιατί πρέπει να κτυπηθή η πολιτική «εικών» στα πόδια εφ’ όσον αυτά είναι ακίνητα, που δεν κάνουν προφανώς κανένα κακό; Διότι αυτή η «εικών είναι μια ειδωλολατρική εικών, και οι άνθρωποι ολοκλήρου του κόσμου ειδωλοποιούν αυτό το σύστημα της πολιτικής. Επίσης, οι «πόδες» αυτής της ειδωλολατρικής «εικόνος» στέκουν εκεί όπου δεν έπρεπε να σταθούν από το τέλος των Καιρών των Εθνών στο 1914. Στέκουν ενάντια στη βασιλεία του Θεού που διευθύνεται από τον Χριστόν του. Αυτή η βασιλεία ιδρύθηκε στους ουρανούς το 1914 ως η μόνη κυβέρνησις με δικαίωμα να άρχη σε όλη τη γη.—Αποκάλ. 12:1-10.

40. Στην Αποκάλυψι, δέκατον έβδομον κεφάλαιον, το θηρίον στο οποίον επιβαίνει η Βαβυλών η Μεγάλη λέγεται ότι είναι τι, και γιατί έτσι, και τι συμβολίζει αυτό στις ημέρες μας;

⁴⁰ Ας μη γίνεται λάθος γι’ αυτό το ζήτημα σε κανενός τη διάνοια. Η Αγία Γραφή καθαρά λέγει ότι «οι βασιλείς αυτοί,» οι πολιτικοί αυτοί άρχοντες του κόσμου, καταπολεμούν την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού. Ας στραφούμε στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, στην Αποκάλυψι, κεφάλαιο δέκατο έβδομο. Εκεί διακρίνομε με συμβολική γλώσσα πώς οι πολιτικοί άρχοντες αυτής της γης θα καταστρέψουν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, που είναι η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας που είχε την αρχή της από την αρχαία Βαβυλώνα. Το κόκκινο θηρίο πάνω στο οποίον κάθεται η Βαβυλών η Μεγάλη ως την καταστροφή της εικονίζεται ως έχον επτά κεφάλια και δέκα κέρατα. Τα επτά κεφάλια σημαίνουν τις επτά διαδοχικές παγκόσμιες δυνάμεις της ανθρωπίνης ιστορίας, από την αρχαία Αίγυπτο, και συνεχίζονται με την Ασσυρία, τη Βαβυλώνα, τη Μηδο-Περσία, την Ελλάδα, τη Ρώμη και την Αγγλο-Αμερικανική Παγκόσμια Δύναμι. Το ενδέκατο εδάφιο λέγει ότι το θηρίο το ίδιο είναι κι αυτό ένας «όγδοος βασιλεύς, δηλαδή, μια Ογδόη Παγκόσμια Δύναμις. Αυτή η Ογδόη Παγκόσμια Δύναμις είναι τα σημερινά Ηνωμένα Έθνη, η διεθνής οργάνωσις για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια και αυτή έγινε για να κρατούν τους «πόδας» της ειδωλολατρικής «εικόνος» ορθίους εκεί όπου δεν έπρεπε πια να στέκουν.—Αποκάλ. 17:11· Δαν. 2:33, 34.

41. Τι εκπροσωπούν τα Ηνωμένα Έθνη σχετικά με την παγκόσμια κυριαρχία και κυριότητα της γης;

⁴¹ Αυτή η οργάνωσις των Ηνωμένων Εθνών εκπροσωπεί την παγκόσμια κυριαρχία από τον άνθρωπο, όχι από τον Θεό. Μέσα σ’ αυτή την οργάνωσι, τα δύο αντιτιθέμενα συγκροτήματα εθνών εκπροσωπούν την παγκόσμια κυριαρχία από ανθρωποποίητα πολιτικά συστήματα και ιδεολογίες. Η παγκόσμια κυριαρχία της βασιλείας του Θεού εις χείρας του Χριστού δεν τους είναι επιθυμητή, ούτε θεωρείται απ’ αυτούς ως ρεαλιστική. Προτιμούν τη δική τους πολιτική κυριαρχία από την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού. Στο ερώτημα, Ποιος είναι κύριος της γης; απαντούν, Εμείς είμεθα! Και πρόκειται να την κρατήσωμε!

42, 43. Αφού καταστρέψουν την Βαβυλώνα την Μεγάλη, τι θα δείξουν τα έθνη ότι είναι πραγματικά, και τι μας λέγουν τα εδάφια Αποκάλυψις 17:12-14 ότι πρέπει τότε ν’ αναμένωμε;

⁴² Όταν οι πολιτικοί άρχοντες απαλλαγούν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, θ’ αποδειχθούν όσον ποτέ άλλοτε «πολέμιοι του Θεού» (θεομάχοι). (Πράξ. 5:39) Προσέξτε τι μάς λέγει κατόπιν η Αποκάλυψις, κεφάλαιον δέκατον έβδομον, εδάφια δώδεκα έως δεκατέσσερα, ότι πρέπει ν’ αναμένωμε, λέγοντας στον απόστολο Ιωάννη, στον οποίον δόθηκε η Αποκάλυψις:

⁴³ «Και τα δέκα κέρατα τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι (στην εποχήν του Ιωάννου, δηλαδή δεν έγιναν μέλη της οργανώσεως για ειρήνη και ασφάλεια), αλλά μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου (των Ηνωμένων Εθνών). Ούτοι έχουσι μίαν γνώμην. Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον (Ιησούν Χριστόν), και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων· και όσοι είναι μετ’ αυτού, είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί.»

ΠΩΣ ΤΑ ΕΘΝΗ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ

44. Με ποιους τρόπους μπορούν τα συμβολικά δέκα κέρατα και το θηρίον επί της γης να πολεμήσουν κατά της ουρανίας βασιλείας του Χριστού;

⁴⁴ Θα μπορούσε εδώ να τεθή το ερώτημα, Αφού το Αρνίον Ιησούς Χριστός είναι ένα αόρατο ουράνιο πνευματικό πρόσωπο κι αφού η βασιλεία του είναι επίσης ουράνια, πώς είναι δυνατόν αυτά τα συμβολικά κέρατα και το θηρίο εδώ στη γη να πολεμήσουν εναντίον του Ιησού Χριστού, ‘του Αμνού του Θεού του αίροντος την αμαρτίαν του κόσμου’; (Ιωάν. 1:29, 36· Αποκάλ. 5:6-13) Μπορούν να το κάμουν αυτό με το ν’ αρνηθούν να δώσουν θέσι στη βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστόν, με το ν’ αρνηθούν να παραχωρήσουν την εθνική κυριαρχία των σ’ αυτόν και με το να προσπαθούν έτσι να διαιωνίσουν τη δική τους πολιτική θέσι στη γη. Μπορούν επίσης να το κάμουν αυτό με το να εναντιώνωνται και να διώκουν εκείνους που είναι ‘πρέσβεις του Χριστού,’ επίγειοι κήρυκες του ευαγγελίου της βασιλείας του. (Ματθ. 24:14) Αυτοί είναι οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, τους οποίους η Αποκάλυψις 17:14 χαρακτηρίζει ως «κλητούς και εκλεκτούς και πιστούς.» Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, απευθυνόμενος σ’ αυτούς τους αφιερωμένους, βαπτισμένους, κεχρισμένους ακολούθους του Χριστού, γράφει:

45. Στην 2 Κορινθίους 5:20, πώς ωνόμασε ο Παύλος τους κεχρισμένους αυτούς ακολούθους του Χριστού;

⁴⁵ «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.»—2 Κορ. 5:20.

46. Ποια θέσι πολιτών δίνει ο Παύλος στους πρέσβεις αυτούς;

⁴⁶ Ο απόστολος Παύλος δίνει επίσης σ’ αυτούς τους πρέσβεις του Χριστού μια άλλη θέσι. Ομιλεί για την «πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ,» μαζί με τας «μυριάδας αγγέλων.» (Εβρ. 12:22) Επίσης, αφού έγραψε στους Χριστιανούς αδελφούς του για το «βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού,» υποδεικνύει τους ουρανούς, λέγοντας: «Το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς.» (Φιλιππησ. 3:14, 20) Αυτοί λοιπόν είναι πολίται της ‘πόλεως του ζώντος Θεού, της επουρανίου Ιερουσαλήμ.’

47. Έτσι αφού καταστρέψουν την Βαβυλώνα την Μεγάλη, πώς θα μπορέσουν τα έθνη να πολεμήσουν φανερά εναντίον του Θεού και του Χριστού, και ποιον σχετικόν κανόνα γι’ αυτό έδωσε ο Ιησούς Χριστός στο Ματθαίος 25:40;

⁴⁷ Τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» και τα υπόλοιπα έθνη αυτού του κόσμου ήδη έχουν μια πασίγνωστη φήμη ότι διώκουν τους κεχρισμένους Χριστιανούς που φέρουν μαρτυρία για τον Ιεχωβά Θεό και οι οποίοι διακηρύττουν σ’ όλο τον κόσμον το ευαγγέλιο της βασιλείας του δια Χριστού. Συνεπώς όταν αυτά τα έθνη καταστρέψουν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και κατόπιν στραφούν απειλητικά εναντίον αυτών των κεκλημένων εκλεκτών και πιστών κεχρισμένων, θα αναλάβουν ανευλαβή ενέργεια εναντίον των «πρέσβεων του Χριστού,» εναντίον των πολιτών της πόλεως του Θεού, της «ουράνιας Ιερουσαλήμ.» Με το να πολεμούν εναντίον αυτών τους οποίους βλέπουν ανάμεσά τους, θα πολεμούν εναντίον του Αρνίου Ιησού Χριστού, του Βασιλέως των βασιλέων, έστω κι αν δεν μπορούν να τον ιδούν, ούτε να ιδούν τον Ιεχωβά Θεό. Θα μπορούσε να υπάρξη μια πιο έκδηλη μάχη εναντίον του αοράτου Θεού και του Χριστού του από αυτήν; Τι είπε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός γι’ αυτό στην τελική του προφητεία περί της «συντελείας του αιώνος»; Είπε αυτό: «Καθ’ όσον εκάματε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάματε.»—Ματθ. 25:40· 24:3.

ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΣ! ΟΙ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ!

48. Τι αναπόφευκτα θ’ ακολουθήση, και σε ποιον προφητικόν τόπον;

⁴⁸ Είναι αναπόφευκτο ότι θ’ ακολουθήση σύγκρουσις με τον Θεό. Τι θα σημάνη αυτό; Τίποτα λιγώτερο από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Τότε τα έθνη θα έχουν φθάσει στο πεδίον της τελικής μάχης, δηλαδή στο κρίσιμο στάδιο των παγκοσμίων εξελίξεων που ελέχθη προφητικά ως ο «τόπος ο καλούμενος Εβραϊστί Αρμαγεδδών.»—Αποκάλ. 16:14-16.

49. Πού όλα τα έθνη βαδίζουν, σε τι τα προσκαλεί ο Θεός να προσέλθουν, και, σ’ Αυτόν, τι είναι αυτά, συγκριτικώς ομιλούντες;

⁴⁹ Όλα τα έθνη είναι τώρα καθ’ οδόν προς τον Αρμαγεδδώνα! Αυτό μπορεί να λεχθή πολύ ασφαλώς σύμφωνα με τον χρονολογικό πίνακα της Γραφής και σύμφωνα με τα παγκόσμια γεγονότα που εκπληρώνουν τη Βιβλική προφητεία. Η αναμέτρησις με τον Θεό επίκειται! Γι’ αυτόν, όπως λέγει, όλα τα έθνη μαζί είναι ως «ρανίς από κάδου.» (Ησ. 40:15) Επειδή ήλθε ο ωρισμένος καιρός για να ενεργήση, προσκαλεί προκλητικά όλα τα έθνη στη γλώσσα της προφητείας του Ιωήλ 3:9-12, να προσέλθουν για τη συνάντησι. Οσοδήποτε τέλεια κι αν έχουν προετοιμασθή, όσο ισχυροί κι αν αισθάνωνται ότι είναι για να προκαλέσουν τον Θεό και την Κυβέρνησί του δια Χριστού, η κατάστασις των εθνών θα είναι ωσάν ένα μυρμήγκι να έχη στερεωθή πάνω σε μια σιδηροδρομική γραμμή και προκλητικά να φωνάζη στην επερχόμενη πελωρία δηζελοκίνητη σιδηροδρομική μηχανή: «Σταμάτα! Δεν μπορείς να περάσης από πάνω μου! Δεν θα τολμήσης να το κάμης αυτό!»

50. Πώς τώρα έρχεται το κραχ, και τι δείχνει η προφητεία σχετικά με το αν τα Ηνωμένα Έθνη θα σώσουν την κατάσταση για την «εικόνα» της πολιτικής εξουσίας;

⁵⁰ Κραχ! έρχεται η κατά μέτωπον σύγκρουσις! Ιδέτε εκεί την οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών! Θα μπορέση αυτή ν’ ανθέξη και ν’ αποκρούση τη Θεία εφόρμησι; Η θεία προφητεία λέγει Όχι! Ο λίθος της Βασιλείας, που αποκόπηκε από το παγκόσμιο όρος του Θεού και εκσφενδονίσθηκε με το χέρι του Θεού χτυπά τώρα τη συμβολική «εικόνα» της ανθρώπινης κυριαρχίας της γης. Καθώς ο λίθος χτυπά τον σίδηρον, ακούεται ένα εκκωφαντικό Μπαμ! Ακούστε! κάτι συντρίβεται! Μήπως συντρίβεται ο λίθος; Όχι! Αλλά ο λίθος συντρίβει όλους τους σιδηροειδείς αγωνιστάς για την παγκόσμια κυριαρχία από ανθρωπίνους άρχοντας! Ακούστε τώρα τον εκκωφαντικό θόρυβο της συντριβής! Είναι ο Λίθος που κονιορτοποιεί ολόκληρη την σπασμένη «εικόνα» της δαιμονοκρατουμένης πολιτικής διακυβερνήσεως που άρχισε από τη χρυσή «κεφαλή» της Βαβυλώνος!

51. Τι θα συμβή στα κονιορτώδη ίχνη της συμβολικής «εικόνος», και ποιοι θα διαμείνουν νικηταί στο πεδίον της μάχης;

⁵¹ Ο ανεμοστρόβιλος της δικαίας οργής του Θεού θα διασκορπίση όλα τα κονιορτώδη ίχνη της αντιθεϊκής πολιτικής «εικόνος,» σαν άχυρο από το αλώνι. Όλα τα ίχνη του παλαιού συστήματος πραγμάτων θα εκλείψουν για πάντα! Ο «πόλεμος της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα, όπως περιγράφεται στο τελευταίο βιβλίο της Βίβλου (Αποκάλ. 19:11-21), θα τελειώση με την ένδοξη νίκη του Ιεχωβά Θεού και των ουρανίων του δυνάμεων, των μόνων που θα μείνουν στο πεδίον της μάχης. Το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας θα έχη τακτοποιηθή για πάντα, υπέρ του Ιεχωβά!

52, 53. Πού θα υπάρξη τόπος καταφυγίου για τους επιζήσαντας επί της γης, θα λάβουν αυτοί ενεργόν μέρος στον «πόλεμο,» και ποια προσευχή για θείαν κυριαρχίαν θα ιδούν ν’ απαντηθή.

⁵² Όταν επέλθη η τεράστια αυτή σύγκρουσις, θα υπάρξη καμμιά θέσις ασφαλείας στη γη; Θα μπορέσουν άνθρωποι να επιζήσουν από τη σύγκρουσι; Ναι, και αυτό θα γίνη μόνο παρά το πλευρόν του Ιεχωβά Θεού. Μόνο σ’ αυτούς που τάσσονται παρά το πλευρόν Του και παρά το πλευρόν της Βασιλείας Του δια του Χριστού εφαρμόζεται η Θεία υπόσχεσις: «Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί, και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν. Επειδή συ τον Ιεχωβά, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον έκαμες καταφύγιόν σου, δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν.» (Ψαλμ. 91:8-10) Εκείνοι που λαμβάνουν τώρα μια σταθερή στάσι και υποστηρίζουν την παγκόσμιο κυριαρχία του Ιεχωβά, θα σταθούν στην άκρη και δεν θα λάβουν ενεργόν μέρος στον «πόλεμον της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος.» Στον τόπο του καταφυγίου των κάτω από τη Θεία προστασία, θα ιδούν τον Ιεχωβά και τον Χριστόν του να κερδίζη τη νίκη εναντίον όλων των εναντιουμένων εθνών. Θα ιδούν έτσι να εκπληρώνεται η προφητεία: «Διασκόρπισον τους λαούς, τους αγαπώντας πολέμους.» (Ψαλμ. 68:30) Θα ιδούν τη Θεία απάντησι στην προσευχή του Ψαλμού 83:17, 18 εναντίον των εχθρών του Θεού:

⁵³ «Ας καταισχυνθώσι, και ας ταραχθώσι δια παντός· και ας εντραπώσι, και ας απολεσθώσι· και ας γνωρίσωσιν ότι συ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος επί πάσαν την γην.»

54. Πόσο εκτεταμένη θα γίνη τότε η νικηφόρος βασιλεία, ως εξεικονίζεται από τον λίθον που χτύπησε την εικόνα;

⁵⁴ Η νικηφόρος βασιλεία του Θεού, που εικονίζεται από τον λίθον που εκτύπησε τη συμβολική εικόνα στα πόδια, θα μεγαλώση όπως κι εκείνος ο λίθος και θα γίνη σαν ένα «όρος μέγα» που θα γεμίση όλη τη γη. (Δαν. 2:35) Η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού του θα είναι παντού σ’ αυτή τη γη. Τι προνόμιο θα είναι να επιζήση κανείς από την τελική σύγκρουσι των εθνών με τον Θεό και να ζήση στο βασιλικό εκείνο όρος!

55. Ποιες προφητείες έχουν γραφή στον Ησαΐα αναφορικώς με εκείνους που θα κατοικούν τότε εις το «όρος» εκείνο;

⁵⁵ Όσο για κείνους που κατοικούν μ’ ευτυχία στο ίδιο εκείνο όρος είναι γραμμένο στην προφητεία του Ησαΐα 11:9: «Δεν θέλουσι κακοποιεί, ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» Επί πλέον είναι και η προφητεία που ευφραίνει την ψυχή: «Και επί του όρους τούτου ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων. . . Θέλει καταπίει τον θάνατον εν νίκη· και Ιεχωβά ο Θεός θέλει σπογγίσει τα δάκρυα από πάντων των προσώπων· και θέλει εξαλείψει το όνειδος του λαού αυτού από πάσης της γης· διότι ο Ιεχωβά ελάλησε.»—Ησ. 25:6-8.

56. Πρέπει να φοβούμεθα τον ονειδισμό των ανθρώπων γιατί πήραμε την ορθή στάσι, και το βάδισμά μας πρέπει να είναι όπως το βάδισμα ποιου αρχαίου ανδρός, και με ποια αμοιβή;

⁵⁶ Μη φοβάσθε, λοιπόν, το όνειδος από μέρους των ανθρώπων, επειδή λαμβάνετε τη στάσι σας με το μέρος του Κυριάρχου Ιεχωβά και της βασιλείας του δια του Χριστού. Μη συμβαδίζετε με τα έθνη σε πορεία αντίθετη του Θεού προς μια αναπόφευκτη επικείμενη σύγκρουσι. Να είσθε σαν τον ευπειθή Νώε που κατεφρόνησε το όνειδος των ανθρώπων ‘και περιεπάτησε μετά του αληθινού Θεού.’ (Γέν. 6:9) Τότε, όπως εκείνος, μπορείτε να χαίρετε με την ελπίδα επιβιώσεως από το τέλος αυτού του διεθνούς συστήματος πραγμάτων και να ζήσετε στο αιώνιο νέο του σύστημα πραγμάτων υπό τη βασιλεία του ανάσσοντος Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Εκεί θα ιδήτε τον Θεό να εξαφανίζη τον θάνατο με νίκη, για ν’ απολαύσετε αιώνια ζωή και να υπηρετήτε και λατρεύετε αυτόν με τέλεια υγεία κι ευτυχία σ’ έναν παράδεισο σε όλη τη γη που δεν θα χαθή ποτέ.