«Τις Λοιπόν Είναι ο Πιστός Οικονόμος και Φρόνιμος;»
«Τις λοιπόν είναι ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος, τον οποίον θέλει καταστήσει ο κύριος αυτού επί των υπηρετών [θεραπείας, Κείμενο] αυτού;» Λουκ. 12:42.
1. Πόσο παλιό είναι το ερώτημα που βρίσκεται μπροστά μας, και τι αποτυγχάνουν να λάβουν εκείνοι που δεν βρίσκουν την απάντηση;
ΤΟ ερώτημα έχει τώρα ηλικία πάνω από 1.900 χρόνια. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες σήμερα πιστεύουν ότι έχουν βρει την απάντηση. Εκείνοι που δεν βρίσκουν την απάντηση αποτυγχάνουν να λάβουν τα οφέλη που επηρεάζουν το αιώνιο μέλλον τους. Το ερώτημα είναι το εξής: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος, τον οποίον θέλει καταστήσει ο κύριος αυτού επί των υπηρετών [θεραπείας, Κείμενον] αυτού, δια να δίδει εν καιρώ την διωρισμένην τροφή;» Λουκ. 12:42.
2. (α) Πότε εγέρθηκε στην αρχή το ερώτημα, και από ποιον; (β) Ποιους θα πρέπει να ενδιαφέρει αυτό το ερώτημα, και γιατί;
2 Το ερώτημα εγέρθηκε για πρώτη φορά στη Μέσο-Ανατολική γη του Ισραήλ. Ο καιρός ήταν το έτος 32 μ.Χ., μεταξύ του Ισραηλιτικού εορτασμού της σκηνοπηγίας το φθινόπωρο και της εορτής της αφιερώσεως του ξαναχτισμένου ναού τους στην Ιερουσαλήμ στις αρχές του χειμώνα. Ο άνθρωπος που υπέβαλε αυτό το ερώτημα έχει γίνει μια αντιλεγόμενη μορφή παγκόσμια. Το όνομά του είναι Ιησούς Χριστός. Επομένως το ερώτημά του θα πρέπει να έχει ειδικό ενδιαφέρον για το Χριστιανικό κόσμο, εφόσον ονομάζει τον άνθρωπο αυτό «Κύριον» και ισχυρίζεται ότι είναι γεμάτος από μαθητές του.
3, 4. (α) Για ποιο πράγμα ενδιαφέρονταν οι ακροατές του Ιησού, κι’ έτσι για ποιο πράγμα τους είπε να μην έχουν φόβο; (β) Ποιες δύο εξεικονίσεις (παραβολές) έδωσε ο Ιησούς σχετικά με την ανάγκη να αγρυπνούν;
3 Σύμφωνα με τη Βιβλική αφήγηση, το ερευνητικό ερώτημα εγέρθηκε σ’ απάντηση ενός άλλου ερωτήματος και απευθυνόταν σε άτομα που ενδιαφέρονταν για τη μεγαλύτερη κυβέρνηση που επρόκειτο να εγκαθιδρυθεί ποτέ πάνω στη γη, τη βασιλεία του Δημιουργού των ουρανών και της γης, «την βασιλεία του Θεού.» Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς Χριστός είπε προηγουμένως στους Ισραηλίτες ακροατές του: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλεία. Πωλήσατε τα υπάρχοντά σας και δότε ελεημοσύνην. Κάμετε εις εαυτούς βαλάντια τα οποία δεν παλαιούνται, θησαυρόν εν τοις ουρανοίς όστις δεν εκλείπει, όπου κλέπτης δεν πλησιάζει ουδέ ο σκώληξ διαφθείρει· διότι όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.
4 «Ας ήναι αι οσφύες σας περιεζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι· και σεις όμοιοι με ανθρώπους, οίτινες προσμένουσι τον κύριον αυτών, πότε θέλει επιστρέψει εκ των γάμων, δια να ανοίξωσιν ευθύς εις αυτόν όταν έλθη και κρούση. Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, τους οποίους ελθών ο κύριος θέλει ευρεί αγρυπνούντας. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει περιζωσθή και καθίσει αυτούς εις την τράπεζαν, και ελθών εις το μέσον θέλει υπηρετήσει αυτούς. Και εάν έλθη εν τη δευτέρα φυλακή και εν τη τρίτη φυλακή έλθη και εύρη ούτω, μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι. Τούτο δε γινώσκετε, ότι εάν ήξευρεν ο οικοδεσπότης ποίαν ώραν ο κλέπτης έρχεται, ήθελεν αγρυπνήσει και δεν ήθελεν αφήσει να διορυχθή ο οίκος αυτού. Και σεις λοιπόν γίνεσθε έτοιμοι· διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου.»—Λουκ. 12:32-40.
5. (α) Πώς ονόμασε ο Πέτρος τα λόγια προτροπής του Ιησού κι’ έτσι πώς θα κατατάσσαμε την απάντηση του Ιησού; (β) ποιο ερώτημα εγείρεται για το πως εφαρμόζεται η απάντηση του Ιησού στο ερώτημα του Πέτρου για την εφαρμογή των λόγων του Ιησού;
5 Αυτά που είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός εκεί, ο απόστολος Πέτρος τα ονόμασε «παραβολήν» γιατί η αφήγηση του Λουκά συνεχίζει και λέει: «Κύριε, προς ημάς λέγεις την παραβολήν ταύτην ή και προς πάντας;» (Λουκ. 12:41) Έτσι, είναι λογικό, ότι αυτά που είπε ο Ιησούς σε απάντηση θα θεωρούνταν σαν παραβολή που θα εξεικόνιζε ορισμένες πραγματικότητες που θα έρχονταν στο μέλλον. Δηλαδή, η απάντηση του Ιησού στο Λουκάς 12:42-44 αποτελεί μέρος της παραβολής του «πιστού οικονόμου και φρονίμου». Καθώς τώρα εξετάζουμε την παραβολή, θα πρέπει να έχουμε στο νου το ερώτημα του Πέτρου, «Κύριε, προς ημάς λέγεις την παραβολήν ταύτην ή και προς πάντας;» (Λουκ. 12:41) Γι’ αυτό ρωτάμε, Εφαρμόζεται αυτή η παραβολή του οικονόμου σε μια τάξη, σε μια τάξη «ημάς», τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού, ή σε καθένα που άκουγε τότε τον Ιησού και, σήμερα, σε κάθε άτομο που διαβάζει την παραβολή του Ιησού, άσχετα με τους θρησκευτικούς δεσμούς του μέσα ή έξω από το Χριστιανικό κόσμο; Είναι η παραβολή υπόθεση μιας τάξεως ή υπόθεση ενός ατόμου;
«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΥΤΟΥ»
6. Με ποια παραβολή απάντησε ο Ιησούς στο ερώτημα του Πέτρου;
6 Ο Ιησούς δεν απάντησε κατ’ ευθείαν στο ερώτημα του Πέτρου σχετικά με την προηγηθείσα «παραβολήν», αλλά σε απάντηση έδωσε μια άλλη παραβολή, λέγοντας: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος, τον οποίον θέλει καταστήσει ο κύριος αυτού επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον ελθών ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Λουκ. 12:42-44.
7. Ποιον εικονίζει ο «κύριος» του οικονόμου, κι’ έτσι ποια στάση θα πρέπει να διατηρούν εκείνοι που σχετίζονται μ’ αυτόν τον «κύριο» στη διάρκεια της «συντέλειας του αιώνος»;
7 Κανείς δεν θ’ αμφισβητήσει ότι ο «κύριος» του πιστού οικονόμου εικονίζει τον ίδιο τον αφηγητή της παραβολής, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Στην παραβολή που προκάλεσε το ερώτημα του Πέτρου ο Ιησούς εξεικόνισε τον εαυτό του σαν να ήταν ένας νυμφίος, που, λόγω των γιορταστικών εκδηλώσεων του γάμου, γυρίζει σπίτι σε μια αβέβαιη ώρα της νύχτας ή νωρίς το πρωί. (Λουκ. 12:35-40) Ασφαλώς, λοιπόν, εκείνοι που περιλαμβάνονται στην εκπλήρωση της παραβολής του Ιησού θα πρέπει να αγρυπνούν, ειδικά στη διάρκεια της «συντέλειας του αιώνος».—Ματθ. 24:3.
8. Από πότε υπήρξε ο Ιησούς «κύριος» πάνω στους «υπηρέτας [θεραπείαν]», και πώς τους περιγράφει αυτούς η Αποκάλυψις 7:1-8;
8 Στην περίπτωση της παραβολής του οικονόμου, ο κύριος έχει «υπηρέτας, [θεραπείαν, Κείμενον]» ένας από τους οποίους είναι ο ίδιος ο οικονόμος. Αυτό συμφωνεί με το γεγονός ότι ο αφηγητής της παραβολής, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, έχει έναν ‘οίκο’ με πνευματική έννοια. Γι’ αυτό είναι γραμμένο, στους Εβραίους 3:4-6: «Ο δε κατασκευάσας τα πάντα είναι ο Θεός. Και ο μεν Μωυσής υπήρξε πιστός εις όλον τον οίκον αυτού ως θεράπων, εις μαρτυρίαν των λαληθησομένων, ο δε Χριστός ως Υιός επί τον οίκον αυτού, [Εκείνου, ΜΝΚ].» Ο προφήτης Μωυσής επέβλεπε ολόκληρο τον ‘οίκο’ των 12 φυλών του Ισραήλ στο ξεκίνημα εκείνου του έθνους. Ο Ιησούς Χριστός σαν ο Μεγαλύτερος Μωυσής, εποπτεύει πάνω στον ‘οίκο’ του πνευματικού Ισραήλ από την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. μέχρι σήμερα. Τα εδάφια Αποκάλυψις 7:1-8 αποκαλύπτουν ότι ο «οίκος» αποτελείται από 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτες, διαιρεμένους σε 12 φυλές από 12.000 η καθεμιά. Αυτός είναι ένας «οίκος» που αποτελείται από πνευματικούς υιούς του Θεού, σαν την κεφαλή τους, τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Αυτοί αποτελούν συλλογικά το «μικρόν ποίμνιον», στο οποίο, όπως είπε ο Ιησούς, ο Ιεχωβά Θεός, ο ουράνιος Πατέρας, ευδόκησε να δώσει την ουράνια βασιλεία.—Δευτ. 18:15-18· Λουκ. 12:32· Πράξ. 3:19-23.
9. Αν κάποιος ισχυρισθεί ότι ο «οικονόμος» εικονίζει ένα Χριστιανικό άτομο, ένα διορισμένο τον πρώτο αιώνα μ.Χ., ποια δυσκολία θ’ αντιμετωπίσει για τον καθορισμό ενός ορισμένου χρόνου για την άφιξη του κυρίου;
9 Έτσι οι 144.000 πνευματικοί υιοί του Θεού αποτελούν τους «υπηρέτας, [την θεραπείαν, Κείμενον]» πάνω στους οποίους ο Κύριος Ιησούς Χριστός, διορίζει τον «οικονόμον» της παραβολής. Η εξακρίβωση της ταυτότητας αυτού του παραβολικού «οικονόμου» (σοκέν, Εβραϊκά) είναι ακόμη ένα ζήτημα αντιλογίας ανάμεσα σε πολλούς καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς. Αν πούμε ότι ο «οικονόμος» εικονίζει ένα μόνο Χριστιανό άνδρα, τότε μπαίνουμε σε αξεπέραστες δυσκολίες. Επί παραδείγματι, η παραβολή δείχνει ότι ο κύριος του οικονόμου πηγαίνει μακριά σε κάποιο ταξίδι και, ύστερα από μια απροσδιόριστη απουσία, ξαναγυρίζει σπίτι σε μια μη καθορισμένη ώρα. Τον πρώτο αιώνα μ.Χ. δεν μπορούσε να ορισθεί μια συγκεκριμένη ώρα, γιατί τότε το ανθρώπινο γένος δεν είχε τις σημερινές ευκολίες όπως είναι τα τηλέφωνα, οι ραδιοεπικοινωνίες και τα γρήγορα ταξιδιωτικά μέσα με καθορισμένα χρονικά δρομολόγια.
10. Ποια δυσκολία εγείρεται σχετικά με το μήκος της ηλικίας οποιουδήποτε Χριστιανού ατομικά κατά τον καιρό της αφίξεως του ‘κυρίου’;
10 Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού, ο «οικονόμος» διορίσθηκε πάνω στους «υπηρέτας, [θεραπείαν, Κείμενον]» πριν φύγει για το ταξίδι του ο κύριος. Επομένως, αφού ο κύριος του οικονόμου εικόνιζε τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο «οικονόμος» του είχε διορισθεί πριν από την αναχώρησή του με την ανάληψή του πίσω στους ουρανούς 10 μέρες πριν από την Ιουδαϊκή εορτή της Πεντηκοστής, το 33 μ.Χ. Ο «οικονόμος» επρόκειτο να είναι ζωντανός και πιστός στη διορισμένη ευθύνη του κατά τον καιρό της επιστροφής του κυρίου του. Έχουν περάσει τώρα 19 αιώνες από τότε που ο Κύριος Ιησούς Χριστός αναχώρησε για το σπίτι του ουράνιου Πατέρα του. Επομένως, αν κάποιος ισχυρίζεται ότι ο παραβολικός «οικονόμος» εικονίζει ένα μόνο Χριστιανό άνδρα στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία, πώς θα μπορούσε να είναι ακόμη ζωντανός σήμερα αφού διορίσθηκε από τον Ιησού Χριστό το έτος 33 του πρώτου αιώνα μ.Χ.; Κανένας άνθρωπος δεν έζησε ποτέ τόσο πολύ, ούτε ακόμη ο περίφημος Μαθουσάλα.—Γέν. 5:27
11. Έτσι, αντί να είναι ένα Χριστιανικό άτομο, τι εικονίζει ο «οικονόμος», και ποια Γραφική υποστήριξη υπάρχει γι’ αυτή την άποψη;
11 Η λογική, που υποστηρίζεται από παρόμοια Γραφικά παραδείγματα, κάνει σαφές ότι ο «οικονόμος» εικονίζει μια τάξη, ένα συλλογικό σώμα, που αντιστοιχεί σ’ ένα νομικό πρόσωπο, σαν ένα σωματείο που αναγνωρίζεται από το νόμο της χώρας. Για παράδειγμα, ο Ιεχωβά Θεός ονόμασε ολόκληρο το έθνος του αρχαίου Ισραήλ «δούλος μου, τον οποίον έκλεξα». (Ησ. 43:10) Με όμοιο τρόπο, ο «οικονόμος» εικονίζει το «μικρόν ποίμνιο» των πνευματικών Ισραηλιτών, ολόκληρο το σώμα των αφιερωμένων, βαπτισμένων μαθητών του «κυρίου», του Ιησού Χριστού, που έχουν γεννηθεί από το πνεύμα του Θεού για ουράνια κληρονομιά με τον «κύριο» τους, τον δοξασμένο Ιησού. Αυτός ο σύνθετος «οικονόμος» ήταν ζωντανός και διαθέσιμος για να διορισθεί από τον αναχωρούντα Κύριο, κι’ ένα υπόλοιπο αυτής της τάξεως του «οικονόμου» υπάρχει στη γη σήμερα και αποδεικνύεται πιστό στον Κύριο Ιησού Χριστό. Αφού κάθε μέλος είναι πιστό και φρόνιμο, ολόκληρη η τάξη είναι το ίδιο.
12. Ποιος ήταν ο σκοπός για το διορισμό του «οικονόμου» επί των «υπηρετών [θεραπείας]», και δείχνουν τα γεγονότα αν εκτελέσθηκε αυτός ο σκοπός από την τάξη του «οικονόμου»;
12 Στην παραβολή ο «οικονόμος» διορίσθηκε πάνω στους «υπηρέτας [θεραπείαν, Κείμενον]» του κυρίου του για να «δίδη εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν.» (Λουκ. 12:42) Ο σκοπός αυτός έχει εκπληρωθεί μέχρι τις μέρες μας μέσω της σύνθετης τάξεως του «οικονόμου». Αυτό ίσχυε στη διάρκεια του πρώτου αιώνα μ.Χ., στη διάρκεια των ημερών των 12 αποστόλων του Ιησού Χριστού ως το θάνατο του τελευταίου επιζήσαντος αποστόλου, του Ιωάννη, που έκανε την τελική του συνεισφορά στις Άγιες Γραφές γύρω στο έτος 98 μ.Χ. (Ιωάν. 21:20-23 ) Τώρα, στη διάρκεια αυτής της «συντέλειας του αιώνος» που άρχισε το καταστροφικό έτος 1914, θα ήταν ιδιαίτερα ο κατάλληλος «καιρός» να διανεμηθεί η «διορισμένη τροφή» στους «υπηρέτας [θεραπείαν, Κείμενον]», κι’ αυτό αποδείχθηκε αληθινό. Το υπόλοιπο της τάξεως του «οικονόμου» αποδείχθηκε πιστό απ’ αυτή την άποψη.—Ματθ. 24:3-14.
13. Με ποιο σκοπό επέστρεψε ο Κύριος Ιησούς σχετικά με την τάξη του «οικονόμου» και τι έκανε αυτή η τάξη ως τότε;
13 Αυτό συμφωνεί με το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός εισήλθε στη δύναμη της Βασιλείας με τον ουράνιο Πατέρα του στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914 κι’ έτσι έλαβε τελικά αυτό για το οποίο είχε αναχωρήσει. (Λουκ. 19:12) Έτσι μπορούσε να επιστρέψει αόρατα σε πνευματική μορφή, για να κάνει λογαριασμό με τον «οικονόμο» του. Ως αυτό το λογαριασμό η διανομή της «τροφής εν καιρώ» δεν ήταν μικρό έργο. Αλλά τα μέλη της τάξεως του «οικονόμου» εργάσθηκαν μαζί για να διανέμουν την πνευματική «τροφή» ο ένας στον άλλο προοδευτικά καθώς ο Ιεχωβά Θεός καλούσε κι’ άλλους να γίνουν κληρονόμοι της Βασιλείας, μέλη του «μικρού ποιμνίου».
ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ «ΕΠΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΥΠΑΡΧΟΝΤΩΝ ΑΥΤΟΥ»
14. Γιατί επρόκειτο να είναι ένας ευτυχισμένος καιρός για τον «οικονόμο» όταν θα επέστρεφε ο κύριός του και θα τον εύρισκε να κάνει το καθήκον του σαν δούλος;
14 Στην παραβολή του για τον πιστό και φρόνιμο «οικονόμο», ο Κύριος Ιησούς Χριστός, τον αποκάλεσε «δούλον» και είπε: «Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον ελθών ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως.» Γιατί; Ο Ιησούς λέει: «Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Λουκ. 12:43, 44.
15. Γιατί ο διορισμός του ‘οικονόμου’ πάνω σ’ όλα τα «υπάρχοντα» του κυρίου του θα ήταν μια ευτυχισμένη πείρα γι’ αυτόν;
15 Αυτό σημαίνει ότι, σαν ανταμοιβή που αποδείχθηκε πιστός και φρόνιμος και παρέμενε συνεχώς άγρυπνος αναμένοντας την επάνοδο του κυρίου του, δίνεται στον «δούλον» μεγαλύτερη ευθύνη σαν «οικονόμου». Αυτό ήταν δυνατό. Γιατί; Επειδή ο κύριος είχε κερδίσει κάτι με επιτυχία με το ταξίδι του και γύρισε με περισσότερα απ’ όσα είχε όταν αναχώρησε. Τα «υπάρχοντά» του είχαν αυξηθεί, κι’ έτσι υπήρχαν περισσότερα πάνω στα οποία να διορίσει τον πιστό του «οικονόμο». Το ότι εξακολούθησε στην υπηρεσία του «οικονόμου», θα σήμαινε να υπηρετεί με μεγαλύτερες αρμοδιότητες. Ο ίδιος ο κύριός του είχε επιστρέψει με μεγαλύτερες αρμοδιότητες από εκείνες που είχε όταν αναχωρούσε για την καθορισμένη αποστολή του. Στη σύγχρονη εκπλήρωση της παραβολής αυτό βγήκε αληθινό σχετικά με το υπόλοιπο της τάξεως του «οικονόμου» και του Κυρίου του, του δοξασμένου Ιησού Χριστού.
16. Ποια λόγια του Ιησού που είπε αμέσως μετά την παραβολή, δείχνουν ότι έδινε την παραβολή του «οικονόμου» σ’ ένα πύρινο καιρό;
16 Πώς, όμως, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι αυτός ήταν ο κατάλληλος καιρός για να διορισθεί το υπόλοιπο της τάξεως του «οικονόμου» πάνω στα αυξημένα «υπάρχοντα», ή συμφέροντα, του Κυρίου; Γιατί, μερικά εδάφια μετά την παραβολή, ο Ιησούς είπε: «Πυρ ήλθον να βάλω εις την γην, και τι θέλω, εάν ήδη ανήφθη;» (Λουκ. 12:49) Αυτή η συμβολική γλώσσα ήταν σύμφωνη μ’ αυτά που είχε πει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής για τον Ιησού Χριστό λίγους μόνο μήνες προτού ο Ιησούς αρχίσει τη διακονία του. Ανάμεσα σ’ άλλα πράγματα, ο Ιωάννης είπε «Αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί. Όστις κρατεί το πτυάριον [για να χωρίσει το στάρι από το άχυρο] εν τη χειρί αυτού και θέλει διακαθαρίσει το αλώνιον αυτού και θέλει συνάξει τον σίτον αυτού εις την αποθήκην, το δε άχυρον θέλει κατακαύσει εν πυρί ασβέστω.»—Ματθ. 3:11, 12.
17. Ποιοι άνθρωποι των ημερών του Ιησού επρόκειτο να περάσουν μια πύρινη πείρα, με ποια καταστροφή σαν αποκορύφωμα;
17 Αυτά τα προφητικά λόγια δείχνουν ότι το πύρινο τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων επέκειτο. Σαν άχυρο, οι μη εκχριστιανισμένοι Ιουδαίοι θα περνούσαν μέσα από μια πύρινη πείρα. Αυτή θα τελείωνε με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και το διασκορπισμό των Ιουδαίων από την Παλαιστίνη σ’ όλο τον κόσμο. Οι Ρωμαϊκές λεγεώνες φρόντισαν γι’ αυτό το 70 μ.Χ.
18, 19. (α) Ποια παραβολή έδωσε ο Ιησούς στην προφητεία του για το «σημείον» της «συντέλειας του αιώνος», που αντιστοιχεί με την παραβολή του «οικονόμου»; (β) Αποδείχθηκαν τα μέλη αυτής της τάξεως πιστά και φρόνιμα στη διάρκεια της συντέλειας του Ιουδαϊκού συστήματος στην Παλαιστίνη, και πώς ενεργεί η τάξη του υπολοίπου στη διάρκεια αυτής της «συντέλειας του αιώνος»;
18 Τριάντα επτά χρόνια πριν από το κάψιμο του συμβολικού «αχύρου» με άσβεστο «πυρ» το 70 μ.Χ., ο Ιησούς Χριστός έδωσε την προφητεία του εκθέτοντας το «σημείον» της πύρινης «συντέλειας του αιώνος» παγκόσμια καθώς και το σημείο της αόρατης «παρουσίας» του σαν πνεύμα. Αφού προχώρησε αρκετά στο κύριο μέρος εκείνης της προφητείας αναφέρθηκε σ’ έναν «πιστόν και φρόνιμον δούλον» που θα εργαζόταν πάνω στη γη όταν το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων θα πλησίαζε στο τέλος του. Οι παρατηρήσεις του Ιησού σχετικά με τον «δούλον» είναι πολύ όμοιες μ’ εκείνες που έχουν σχέση με τον «πιστόν οικονόμον και φρόνιμον». Είναι σαφές ότι εφαρμόζονται στην ίδια τάξη, αλλά ο όρος «οικονόμος» δείχνει συγκεκριμένα το είδος της εργασίας που κάνει αυτός ο «δούλος».
19 Σημειώστε την περιγραφή του Ιησού: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον όταν έλθη ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» (Ματθ. 24:45-47) Μέλη της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου», της τάξεως του «οικονόμου», υπηρέτησαν με επιμέλεια ως το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων το 70 μ.Χ. τα απομένοντα μέλη της τάξεως του «δούλου», της τάξεως του «οικονόμου», έχουν αποδειχθεί πιστά και φρόνιμα στη διάρκεια της σύγχρονης «συντέλειας του αιώνος» από το έτος 1914 μ.Χ.
20. Λόγω ποιας συμμορφώσεως σε ποια λόγια του Ιησού πριν αναληφθεί από το Όρος των Ελαιών πίσω στον ουρανό αναγνωρίζονται σήμερα εκείνοι που αποτελούν το υπόλοιπο της τάξεως του «οικονόμου»;
20 Το υπόλοιπο της τάξεως του «οικονόμου» αναγνωρίζεται εύκολα σήμερα, γιατί προσαρμόζεται σ’ αυτά που είπε ο Ιησούς, ο Κύριος, σ’ εκείνους που θ’ αποτελούσαν το αρχικό μέρος της τάξεως του «οικονόμου». Ακριβώς πριν αναληφθεί από το Όρος των Ελαιών πίσω στον ουρανό, ο Ιησούς τους είπε: «Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Με το να είναι μάρτυρες του Κυρίου Ιησού Χριστού εκείνοι οι Ιουδαίοι μαθητές έπρεπε συγχρόνως να είναι και μάρτυρες του Θεού του και Πατέρα του, Ιεχωβά. Ποτέ δεν έπαψαν να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά!
21. Τίνος μάρτυρες ήταν μέσω φυσικής γεννήσεως εκείνοι οι Ιουδαίοι μαθητές, και πότε έγιναν τα αρχικά μέλη του σύνθετου «οικονόμου»;
21 Εκείνοι οι Ιουδαίοι μαθητές έπρεπε να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά, γιατί μέσω γεννήσεως ανήκαν στο έθνος στου οποίου τούς προπάτορες ο Θεός είχε πει: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Κύριος, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα, . . . Σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει Κύριος, και εγώ ο Θεός.» (Ησ. 43:10-12) Έτσι εκείνοι οι Ιουδαίοι μάρτυρες του Ιεχωβά επρόκειτο τώρα να γίνουν και μάρτυρες επίσης του Υιού του Ιησού Χριστού. Την ημέρα της Πεντηκοστής, 10 μέρες μετά την ανάληψή του πίσω στον ουρανό, αυτοί βαπτίσθηκαν με το άγιο πνεύμα και μ’ αυτό τον τρόπο εξουσιοδοτήθηκαν από τον δοξασμένο Κύριό τους Ιησού Χριστό να είναι επί των «υπηρετών [επί της θεραπείας]», του για να τους δίνουν πνευματική τροφή. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έγιναν τα πρώτα ή αρχικά μέλη του σύνθετου «οικονόμου». Έδωσαν ένα καλό ξεκίνημα σ’ αυτή την τάξη.
22. Για τίνος το όνομα είναι ειδικά λαός η τάξη του «οικονόμου» και πώς τονίσθηκε αυτό το γεγονός σε μια ειδική συνάθροιση στην Ιερουσαλήμ κάποτε μετά το 36 μ.Χ.;
22 Αυτή η τάξη του «οικονόμου» είναι λαός για το όνομα του Ιεχωβά. Το γεγονός αυτό τονίσθηκε λίγο καιρό μετά το έτος 36 μ.Χ., σε μια ειδική συνάθροιση των αποστόλων και των πρεσβυτέρων της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Εκεί ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού, είπε: «Ο Συμεών [δηλαδή ο απόστολος Σίμων Πέτρος] εφανέρωσε τίνι τρόπω κατ’ αρχάς ο Θεός επεσκέφθη τα έθνη [τους απερίτμητους εθνικούς] ώστε να λάβη εξ αυτών λαόν δια το όνομα αυτού.»—Πράξ. 15:1-14.
23. Σ’ αυτή τη «συντέλεια του αιώνος», τίνος μάρτυρες δεν μπορούν ν’ αποφύγουν να είναι και να πάρουν επάνω τους το όνομά του το υπόλοιπο της τάξεως του «οικονόμου»;
23 Αυτοί οι μη Ιουδαίοι έγιναν μέρος της τάξεως του «οικονόμου» τον πρώτον αιώνα. Σαν αποτέλεσμα, αυτή η τάξη ήταν ο χρισμένος λαός για το όνομα του Θεού, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. Το όνομα του Θεού, Ιεχωβά, κλήθηκε πάνω τους. Δεν μπορούσαν ν’ αποφύγουν να είναι μάρτυρές του. Αυτό πρέπει επίσης ν’ αληθεύει για το χρισμένο υπόλοιπο της τάξεως του «οικονόμου» σήμερα, όταν το «σημείον» που είναι ορατό από το 1914 δείχνει ότι ο επιστρέψας κύριος της τάξεως του «οικονόμου» είναι παρών και ότι «η συντέλεια του αιώνος» πρόκειται πολύ σύντομα να φτάσει στο αποκορύφωμα στον Αρμαγεδδώνα.—Ματθ. 24:3.
Ανασκοπώντας αυτό το άρθρο για «τον Πιστόν Οικονόμον», πώς θ’ απαντούσατε στις παρακάτω ερωτήσεις;—
◼ Ποιος είναι ο «κύριος» της παραβολής του Ιησού για τον «πιστόν οικονόμον»;
◼ Ποιος είναι ο «πιστός οικονόμος»;
◼ Ποιοι είναι οι «υπηρέται [η θεραπεία]»;
◼ Ποιος είναι ο «οίκος» στο Εβραίους 3:6, πάνω στον οποίο ορίζεται ο Χριστός;
◼ Γιατί δεν μπορεί ο «πιστός οικονόμος» να είναι ένα άτομο;
◼ Είναι ο «πιστός οικονόμος» ο ίδιος όπως ο «πιστός και φρόνιμος δούλος»;
◼ Ποια δράση προωθεί η τάξη του «πιστού οικονόμου» που καθιστά δυνατόν να αναγνωρίσουμε αυτή την τάξη σήμερα;
[Εικόνα στη σελίδα 21]
«Είπε δε προς αυτόν ο Πέτρος· Κύριε, προς ημάς λέγεις την παραβολήν ταύτην ή και προς πάντας; Και ο κύριος είπε· Τις λοιπόν είναι ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος;»—Λουκ. 12:41, 42α