Κεφάλαιο 2
Ενθαρρυντική Βοήθεια για να Εμμείνωμε στην Απόφασί Μας
1, 2. (α) Πώς ο Ιησούς Χριστός έδειξε πόσο σπουδαίο είναι να είμαστε προσηλωμένοι στην απόφασί μας να υπηρετούμε τον Θεό; (β) Γιατί είναι ασύνετο να παραβλέψωμε τη συμβουλή του Ιησού;
«ΟΥΔΕΙΣ βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος διά την βασιλείαν του Θεού.» (Λουκάς 9:62) Ένας γεωργός, για να οργώση αποτελεσματικά, για να κάνη ευθύγραμμα αυλάκια, πρέπει να προσηλώνη το βλέμμα του σε ένα ωρισμένο σημείο στην άλλη άκρη του αγρού. Πόσο πιο ουσιώδες είναι να προσηλώνωμε το βλέμμα μας στο σκοπό της ζωής μας! Τότε οι πολύτιμες μέρες και τα χρόνια της ζωής μας θα παρουσιάσουν ένα πρότυπο που θα είναι συνεπές με το σκοπό που επιδιώκομε.
2 Τα λόγια του Υιού του Θεού που παρετέθησαν πιο πάνω δείχνουν ότι, αφού κάνωμε αφιέρωσι να υπηρετήσωμε τον Δημιουργό μας, πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να εμμείνωμε σ’ αυτή την απόφασι, οτιδήποτε κι’ αν συμβή. Ο κόσμος μπορεί να προσφέρη μια πορεία που φαίνεται πιο δελεαστική—την επιδίωξι απολαύσεων, δημοτικότητας ή υλικών αποκτημάτων. Αλλά το να σκεφτώμαστε με επιθυμία οποιοδήποτε απ’ αυτά τα πράγματα—ή ακόμη χειρότερο, το να τα αφήσωμε να γίνουν το επίκεντρο της ζωής μας—θα εσήμαινε την απώλεια του βραβείου που επιδιώκωμε. Αυτό θα μπορούσε να καταλήξη σε σπατάλη της ζωής.
3. Ποιος είναι ένας βασικός σκοπός της πίστεώς μας;
3 «Κάλλιον το τέλος του πράγματος παρά την αρχήν αυτού,» λέει το εδάφιο Εκκλησιαστής 7:8. Ενώ, λοιπόν, είναι ουσιώδες να κάνωμε μια αρχή στην πορεία που εκλέξαμε, εκείνο που υπολογίζεται πραγματικά είναι το τέλος. Γι’ αυτό, στο Λόγο του Θεού, δίνεται τόση έμφασις στο ν’ αποδειχθούμε πιστοί ως το τέλος. (Ματθαίος 24:13) Η πίστις μας έχει ένα βασικό αντικείμενο, ένα σκοπό ή στόχο, την εξασφάλισι σωτηρίας ή αιώνιας ζωής.—1 Πέτρου 1:9.
4. (α) Ποια άποψις της σωτηρίας είναι ουσιώδης για να μείνωμε πιστοί; (β) Τι μας λένε τα εδάφια 1 Πέτρου 1:10-12 σχετικά με το ενδιαφέρον των προφητών για τη θεία διευθέτησι για σωτηρία;
4 Τι μπορεί να μας βοηθήση να εγκαρτερήσωμε ως πιστοί μαθητές του Υιού του Θεού; Πρώτα-πρώτα, είναι ανάγκη να δούμε καθαρά, να αισθανθούμε βαθιά, την πολύτιμη αξία της σωτηρίας που επιδιώκομε. Τα θεόπνευστα λόγια του αποστόλου Πέτρου, στενού συντρόφου του Ιησού Χριστού, μπορούν να μας βοηθήσουν πολύ σ’ αυτό το ζήτημα. Η νουθεσία του μπορεί να μας βοηθήση να διακρίνωμε ότι η τελική μας σωτηρία είναι κάτι για το οποίο πρέπει ευχαρίστως να υπομένωμε σε κάθε πίεσι εναντιώσεως, όσο σοβαρή κι’ αν είναι. Είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είμεθα πρόθυμοι να εργασθούμε, να θυσιάσωμε κάτι, ακόμη και να πεθάνωμε αν υπάρξη ανάγκη. (Λουκάς 14:26-33) Στην επιστολή 1 Πέτρου 1:10-12, ο απόστολος γράφει:
«Περί της οποίας σωτηρίας εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν οι προφήται οι προφητεύσαντες περί της χάριτος, ήτις έμελλε να έλθη εις εσάς, ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρωνε το εν αυτοίς πνεύμα του Χριστού [περί του Χριστού, ΜΝΚ], ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας· εις τους οποίους απεκαλύφθη ότι ουχί δι’ εαυτούς, αλλά δι’ ημάς υπηρετούν αυτά, τα οποία τώρα ανηγγέλθησαν προς εσάς διά των κηρυξάντων το ευαγγέλιον εις εσάς εν πνεύματι αγίω τω αποσταλέντι απ’ ουρανού.»
ΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑ ΕΝΤΟΝΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ
5. Τι προείπαν οι προφήτες για τα παθήματα του Μεσσία;
5 Αιώνες πριν από την εποχή του Ιησού στη γη, οι Εβραίοι προφήτες εμπνεύσθηκαν να προείπουν τα παθήματα που θα επήρχοντο στον υποσχεμένο Μεσσία ή Χριστό. Η προφητεία του Δανιήλ καθώριζε τον χρόνο της ελεύσεως του Χριστού και έδειχνε ότι αυτός θα απεκόπτετο με θάνατο ύστερ’ από μια διακονία τριάμισυ ετών. (Δανιήλ 9:24-27) Από την προφητεία του Ησαΐα, μαθαίνομε ότι ο Μεσσίας θα απερρίπτετο και θα γινόταν λίθος προσκόμματος. (Ησαΐας 8:14, 15· 28:16· 53:3) Αυτή η προφητεία τόνιζε, επίσης, ότι ο Χριστός θα βάσταζε τις ασθένειες των ανθρώπων, θα δικαζόταν και θα καταδικαζόταν, αλλά θα σιωπούσε ενώπιον των κατηγόρων του, θα τον έφτυναν, θα λογιζόταν με τους αμαρτωλούς, θα διετρυπάτο, θα πέθαινε θυσιαστικό θάνατο και θα αφαιρούσε τις αμαρτίες για να προλειάνη την οδό για πολλούς ν’ αποκτήσουν μια δίκαιη στάσι ενώπιον του Θεού. (Ησαΐας 50:6· 53:4-12) Η προφητεία του Ζαχαρία τόνιζε ότι ο Μεσσίας θα επροδίδετο για 30 αργύρια. (Ζαχαρίας 11:12) Και ο προφήτης Μιχαίας προείπε ότι ο Χριστός, ‘ο κριτής του Ισραήλ,’ θα ερραπίζετο.—Μιχαίας 5:1.
6. Ποιες λεπτομέρειες για τα παθήματα του Μεσσία εκτίθενται στους Ψαλμούς;
6 Μεταξύ των γεγραμμένων στους Ψαλμούς που εφαρμόζονται στον Ιησού Χριστό είναι και τα επόμενα: Θα προδίδετο από ένα στενό σύντροφό του. (Ψαλμός 41:9) Οι άρχοντες, υποστηριζόμενοι από τους υπηκόους τους, θα αντιπαρετάσσοντο εναντίον του. (Ψαλμός 2:1, 2) Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί οικοδομούντες θα τον απέρριπταν. (Ψαλμός 118:22) Ψευδομάρτυρες θα κατέθεταν εναντίον του Μεσσία. (Ψαλμός 27:12) Όταν θα έφθανε στον τόπο της εκτελέσεως, θα του προσφερόταν ένα ναρκωτικό ποτό. (Ψαλμός 69:21α, ΜΝΚ) Εκείνοι που θα τον καθήλωναν στο ξύλο του μαρτυρίου θα τρυπούσαν ‘τας χείρας του και τους πόδας του’ σαν άγρια ζώα. (Ψαλμός 22:16) Κλήροι θα ρίχνονταν για τα ενδύματά του. (Ψαλμός 22:18) Οι εχθροί του θα τον χλεύαζαν με τα ακόλουθα λόγια: «Ήλπισεν επί τον Κύριον· ας ελευθερώση αυτόν· ας σώση αυτόν, επειδή θέλει αυτόν.» (Ψαλμός 22:8) Υποφέροντας από μεγάλη δίψα, θα ζητούσε κάτι να πιη και θα του προσφερόταν ξύδι. (Ψαλμοί 22:15· 69:21) Λίγο πριν από το θάνατό του, θα έκραζε: «Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;»—Ψαλμός 22:1.
7. Τι αποκαλύπτουν οι προφητείες για «τας μετά ταύτα [τα παθήματα] δόξας» του Χριστού;
7 Όπως τονίζει ο Πέτρος, οι προφήτες εμπνεύσθηκαν, επίσης, να μιλήσουν για ‘τας δόξας’ που θα ακολουθούσαν τα πάθη του Μεσσία. Με τη μεγαλειώδη δύναμι του Θεού, αυτός ο πιστός Υιός θα εγείρετο από τους νεκρούς. (Ψαλμός 16:8-10) Όταν θα ανελαμβάνετο στον ουρανό, θα χανόταν στα δεξιά του Θεού, αναμένοντας να τεθούν οι εχθροί του υποπόδιον των ποδών του. (Ψαλμός 110:1) Θα κατελάμβανε τη θέσι αιώνιου ιερέως κατά την τάξι Μελχισεδέκ. (Ψαλμός 110:4) Ο Πατήρ του, «ο Παλαιός των Ημερών,» θα του παραχωρούσε βασιλική εξουσία. (Δανιήλ 7:13, 14) Τελικά, θα ερχόταν ο καιρός για τον κεχρισμένο του Θεού να συντρίψη όλα τα έθνη που θα εναντιώνονταν στην κυριαρχία του. (Ψαλμός 2:9) Τότε θα ασκούσε κυριαρχία σε όλη τη γη.—Ψαλμός 72:7, 8· Ζαχαρίας 9:9, 10.
8. Πώς οι προφήτες έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για όσα έγραψαν, και γιατί;
8 Οι προφητείες, λοιπόν, έδωσαν λαμπρές αναλαμπές του ρόλου του Μεσσία στη θεία διάταξι για σωτηρία ή απελευθέρωσι από την αμαρτία και τον θάνατο. Η πιστότης του Ιησού κάτω από παθήματα, ο θάνατός του, η ανάστασις και η ανάληψίς του στον ουρανό ως ενδόξου πνευματικού προσώπου—όλα αυτά ήσαν αναγκαία για να λάβουν άτομα την προειπωμένη ‘χάρι,’ περιλαμβανομένης και της αφέσεως των αμαρτιών και της πλήρους συνδιαλλαγής με τον Ιεχωβά Θεό, ως υιοί του. Οι ίδιοι οι προφήτες δεν μπορούσαν να καταλάβουν πλήρως πώς θα ερχόταν η σωτηρία μέσω του Μεσσία. Εν τούτοις, όπως τονίζει ο απόστολος Πέτρος, αυτοί ενδιαφέρονταν έντονα για όσα είχαν καταγράψει. Εξέταζαν επιμελώς τα προφητικά λόγια, μελετώντας κατ’ επανάληψι τις προφητείες τους, για ν’ ανακαλύψουν τη σημασία εκείνων που είχαν εμπνευσθή να γράψουν. Οι προφήτες, αναγνωρίζοντας ότι υπήρχαν θαυμαστές αλήθειες στις αποκαλύψεις που είχαν λάβει, χρησιμοποίησαν τις διανοητικές τους ικανότητες στο πλήρες, στην προσπάθεια ν’ αποκτήσουν το μεγαλύτερο όφελος από τις Θεόδοτες προρρήσεις. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι μέχρι την έλευσι του Μεσσία δεν μπορούσαν άτομα να γίνουν αποδέκτες της προειπωμένης παρ’ αξίαν αγαθότητας. Εν τούτοις, εκείνα που εννόησαν οι προφήτες ήσαν αρκετά για να τους στηρίξουν και συγχρόνως τους υποκίνησαν να θέλουν να γνωρίσουν ακόμη περισσότερα. Ιδιαίτερα ενδιαφέρθηκαν να μάθουν για τις συνθήκες που θα υπήρχαν στον καιρό της εμφανίσεως του Μεσσία, και εις «ποίον καιρόν» θα υφίστατο τα προειπωμένα παθήματα και κατόπιν θα εξυψώνετο.
9. Ποιοι ιδιαίτερα ωφελήθηκαν από τις προφητείες για τον Μεσσία;
9 Όπως διευκρίνισε ο Πέτρος, οι Εβραίοι προφήτες εννόησαν ότι οι Μεσσιανικές προφητείες δεν γράφθηκαν πρωτίστως για δικό τους όφελος, αλλά για όφελος εκείνων που θα ζούσαν στον καιρό της εμφανίσεως του Μεσσία. (1 Πέτρου 1:12) Σχετικά με τις αποκαλύψεις που έλαβε ο προφήτης Δανιήλ, ωμολόγησε το εξής: «Και εγώ ήκουσα, αλλά δεν ενόησα.» (Δανιήλ 12:8) Εν τούτοις, εκείνοι που δέχθηκαν «το ευαγγέλιον» που διακηρύχθηκε τον πρώτο αιώνα μ.Χ., ήταν εκείνοι που ωφελήθηκαν πλήρως από τα θεόπνευστα λόγια για την πρώτη έλευσι του Μεσσία. Αυτούς πραγματικά διακονούσαν οι προφήτες.—Ματθαίος 13:16, 17.
10. Πώς πρέπει να επηρεασθούμε από το ενδιαφέρον που έδειξαν οι Εβραίοι προφήτες για τη σωτηρία, και γιατί;
10 Πώς, λοιπόν, πρέπει να μας επηρεάση η γνώσις μας για το έντονο ενδιαφέρον των προφητών; Θα πρέπει να μας υποκινήση να εξετάζωμε τον εαυτό μας για να δούμε αν έχωμε το ίδιο ενδιαφέρον για σωτηρία. Είναι ο κύριος σκοπός της ζωής μας το να παραμείνωμε επιδοκιμασμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού; Έχομε αληθινά έντονο ενδιαφέρον γι’ αυτό το ζήτημα; Ασφαλώς, έχομε σοβαρό λόγο να είμαστε εντελώς απορροφημένοι στο ν’ αποδειχθούμε πιστοί μαθητές του Υιού του Θεού. Ο Μεσσίας ήλθε πριν από αιώνες. Ο θυσιαστικός του θάνατος προμήθευσε την πραγματική βάσι για σωτηρία και εξασφάλισε την εκπλήρωσι κάθε υποσχέσεως του Θεού. (2 Κορινθίους 1:20) Το πέρασμα του χρόνου δεν εξασθενεί διόλου τη βεβαιότητα της εκπληρώσεως των θείων υποσχέσεων. Αντιθέτως, επιβεβαιώνει το ότι ο Θεός επιθυμεί ν’ αποκτήσουν σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. (1 Τιμόθεον 2:3, 4· 2 Πέτρου 3:9) Μπορούμε, λοιπόν, ν’ αποβλέπωμε με εμπιστοσύνη στην κληρονομιά των ευλογιών που επιφυλάσσει ο Ύψιστος για τους πιστούς.
ΓΙΑΤΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ
11. Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Πέτρου 1:12, πόσο έντονο είναι το ενδιαφέρον των αγγέλων για τη θεία διευθέτησι για σωτηρία;
11 Το παράδειγμα των αγγέλων πρέπει, επίσης, να χρησιμεύση για να μας ενθαρρύνη να κάνωμε ο,τι μπορούμε για να παραμείνωμε στην εύνοια του Θεού. Οι πιστοί άγγελοι, μολονότι δεν έχουν προσωπική ανάγκη της θείας διευθετήσεως για σωτηρία, έχουν πραγματικό ενδιαφέρον για την εξέλιξι του μεγαλειώδους σκοπού του Θεού για την ανθρωπότητα. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Εις τα οποία [αυτά τα οποία επέσυραν την προσοχή των Εβραίων προφητών] επιθυμούσιν οι άγγελοι να παρακύψωσι.» (1 Πέτρου 1:12) Πριν από την έλευσι του Ιησού Χριστού στη γη, οι άγγελοι επιθυμούσαν να γνωρίσουν περισσότερα για τα παθήματα του Χριστού, και «τας μετά ταύτα δόξας,» και την απήχησι του ‘ευαγγελίου’ στην ανθρωπότητα. Ο απόστολος Πέτρος είπε γι’ αυτούς ότι «επιθυμούσιν . . . να παρακύψωσι» σ’ αυτά τα πράγματα. Στην πρωτότυπη Ελληνική γλώσσα, η έκφρασις «να παρακύψωσι» προσδίδει την έννοια της εγκύψεως με σκοπό να εξετάση κάποιος με προσοχή και πλησιέστερα ένα θέμα. Και γιατί οι άγγελοι ενδιαφέρονταν τόσο ζωηρά να κάνουν μια προσεκτική εξέτασι της αποκαλύψεως του Ιεχωβά Θεού για σωτηρία; Ως τέλεια πνευματικά όντα, γιατί ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για την πρόνοια που έγινε για αμαρτωλούς, επίγειους ανθρώπους;
12, 13. Πώς θα μπορούσαμε να εξηγήσωμε το μεγάλο ενδιαφέρον των αγγέλων για τη σωτηρία της ανθρωπότητας;
12 Εφόσον οι άγγελοι δεν είναι παντογνώστες, ασφαλώς αυξάνουν τη γνώσι τους με το να εξετάζουν επιμελώς τους τρόπους ενεργείας και τις αποκαλύψεις του Θεού. Η διευθέτησις για την απολύτρωσι του ανθρωπίνου γένους προμήθευσε αληθινά ένα θαυμαστό παράδειγμα της αγάπης, της δικαιοσύνης, του ελέους και της σοφίας του Ιεχωβά. Επομένως οι άγγελοι, προσπαθώντας ν’ αποκτήσουν μεγαλύτερη κατανόησι της διευθετήσεως του Ιεχωβά για τη σωτηρία της αμαρτωλής ανθρωπότητας, θα μπορούσαν να εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο τον ουράνιο Πατέρα τους. Θα μάθαιναν πράγματα για την προσωπικότητά του και τους τρόπους ενεργείας του, πράγματα που δεν μπορούσαν να τα διακρίνουν από μια μελέτη ή εξέτασι οποιασδήποτε άλλης εξελίξεως μέσα στο σύμπαν.—Παράβαλε με Εφεσίους 3:8-10.
13 Επίσης, οι άγγελοι έχουν ‘τρυφή’ ή ‘στοργή’ (ΜΝΚ) για την ανθρώπινη φυλή. (Παράβαλε με Παροιμίες 8:22-31.) Αυτοί θέλουν να δουν την ανθρωπότητα συμφιλιωμένη με τον ουράνιο Πατέρα, τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό ο Ιησούς Χριστός μπορούσε να πη: «Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού διά ένα αμαρτωλόν μετανοούντα.»—Λουκάς 15:10.
14. (α) Τι πρέπει να μας βοηθήση να κάνωμε η στάσις των αγγέλων απέναντι της σωτηρίας μας; (β) Ποια συμβουλή του αποστόλου Πέτρου πρέπει να έχωμε υπ’ όψι μας για να παραμείνωμε πιστοί δούλοι του Θεού;
14 Ναι, εκατομμύρια αγγέλων χάρηκαν όταν κι’ εμείς οι ίδιοι μετανοήσαμε. Αυτοί ενδιαφέρονται πάρα πολύ να μας δουν να διατηρούμε πιστότητα ως το τέλος. Πραγματικά, μας ‘ενθαρρύνουν’. Είθε να μην αφήσωμε να θολώση η όρασίς μας της μεγάλης ουράνιας στρατιάς, που έχει βαθύ ενδιαφέρον και στοργή για μας. Ασφαλώς κι’ εμείς θέλομε να συνεχισθή η χαρά τους για μας. Αυτό απαιτεί να εφαρμόσωμε τη νουθεσία του Πέτρου: «Διά τούτο αναζωσθέντες τας οσφύας της διανοίας σας, εγκρατεύεσθε [διατηρείτε πλήρως τις αισθήσεις σας, ΜΝΚ] και έχετε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις εσάς, όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρου 1:13.
ΑΣ ΑΝΑΖΩΣΘΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΑΝΟΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΔΡΑΣΙ
15. Πώς πρέπει να εννοήσωμε τη νουθεσία του Πέτρου ‘να ζωσθούμε τας οσφύας της διανοίας μας’ για δράσι;
15 Τι σημαίνει για μας να ‘αναζωσθούμε τας οσφύας της διανοίας’ μας για δράσι; Στις ημέρες του αποστόλου, οι άνθρωποι φορούσαν μακριά ενδύματα. Όταν, λοιπόν, ένας άνθρωπος εργαζόταν ή ενασχολείτο σε έντονη δραστηριότητα όπως το τρέξιμο, ανέσυρε το ένδυμά του μεταξύ των ποδών του και το στερέωνε με μια ζώνη. ‘Η ανάζωσις της οσφύος’ σήμαινε προετοιμασία για δράσι. Το να ‘αναζωσθούμε,’ λοιπόν, εμείς ‘τας οσφύας της διανοίας μας,’ θα σήμαινε να έχωμε τις διανοητικές μας ικανότητες σε μια κατάστασι προετοιμασίας για την εκπλήρωσι των Χριστιανικών μας υποχρεώσεων και για εγκαρτέρησι κάτω από οποιαδήποτε δοκιμασία που θα επήρχετο σ’ εμάς.
16. Πώς μπορούμε να δείξωμε ότι ‘διατηρούμε πλήρως τις αισθήσεις μας;’
16 Αν έχωμε τις διανοητικές μας δυνάμεις σε κατάστασι ετοιμότητας για να συνεχίσωμε πιστά την υπηρεσία μας στον Θεό, θα μπορούμε βέβαια να ‘διατηρήσωμε πλήρως τις αισθήσεις μας.’ Θα είμαστε ισορροπημένοι στους συλλογισμούς μας, ικανοί να εκτιμούμε κατάλληλα τα πράγματα. Η ζωή μας θα δείχνη ότι έχομε τις ικανότητές μας υπό έλεγχο και δεν ενδίδομε στα δελεάσματα ενός κόσμου αποξενωμένου από τον Ιεχωβά Θεό. (1 Ιωάννου 2:16) Το πρώτιστο πράγμα στη ζωή μας θα είναι η εκτέλεσις εκείνου που είναι ευάρεστο ενώπιον του ουρανίου Πατέρα μας και του Υιού του.
17. (α) Ποια είναι η ‘χάρις η ερχομένη’ στους πιστούς; (β) Πώς θέτομε την ‘ελπίδα μας εις την χάριν την ερχομένην εις ημάς όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός’;
17 Για να ‘αναζωσθούμε τας οσφύας της διανοίας μας’ για δράσι και ‘να διατηρούμε πλήρως τις αισθήσεις μας’ πρέπει ‘να έχωμε τελείαν ελπίδα εις την χάριν την ερχομένην εις ημάς, όταν αποκαλυφθή ο Ιησούς Χριστός.’ Στον καιρό της ένδοξης ελεύσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού, όλοι όσοι είχαν την ουράνια ελπίδα και παρέμειναν αφοσιωμένοι μαθητές του, θα γίνουν μέτοχοι της θείας χάριτος. (1 Κορινθίους 1:4-9) Όχι μόνο αυτοί οι αναγεννημένοι από το πνεύμα μαθητές θα γνωρίσουν μια αναζωογονητική ανακούφισι από τα παθήματα που υπέστησαν στα χέρια ανόμων ανθρώπων, αλλά και οι Χριστιανοί εκείνοι που έχουν ελπίδα ζωής σ’ έναν επίγειο παράδεισο θα διαφυλαχθούν ζωντανοί μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψι,’ που ακολουθεί την έλευσι του Χριστού, και θα έχουν ενώπιόν τους την προοπτική ατέλειωτης επίγειας ζωής. Πραγματικά, έχομε σοβαρό λόγο να τηρούμε πάντοτε ενώπιόν μας την εκπλήρωσι των Χριστιανικών μας ελπίδων, αποβλέποντας με θέρμη στο ότι είμεθα αποδέκτες της θείας εύνοιας. Η εμπιστοσύνη μας στη βέβαιη εκπλήρωσι αυτών των ελπίδων μπορεί να μας υποκινήση να παραμείνωμε πιστοί στον ουράνιο Πατέρα μας και στον Υιό του. Είθε να έχωμε τα βλέμματά μας στερεά προσηλωμένα στις ευλογίες που θα φέρη η ένδοξη έλευσις του Χριστού στους πιστούς ακολούθους του.—Ματθαίος 25:31-46.
ΑΣ ΑΠΟΔΕΙΧΘΟΥΜΕ ‘ΤΕΚΝΑ ΥΠΑΚΟΗΣ’ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
18. Πώς δείχνομε ότι είμαστε «τέκνα υπακοής»;
18 Σε αρμονία μ’ αυτές τις ελπίδες, η στάσις μας πρέπει να είναι στάσις ‘τέκνων υπακοής.’ Ο απόστολος Πέτρος συνεχίζει ως εξής: «Ως τέκνα υπακοής μη συμμορφούμενοι με τας προτέρας επιθυμίας, τας οποίας είχετε εν αγνοία υμών.» (1 Πέτρου 1:14) Σαν παιδιά που σέβονται και αγαπούν τον ουράνιο Πατέρα τους, πρέπει να θέλωμε να υποτασσώμεθα με χαρά στις απαιτήσεις του, κατανοώντας ότι αυτό είναι το ορθό πράγμα που πρέπει να κάνωμε. Δεν πρέπει πια να θέλωμε να χειριζώμαστε τις υποθέσεις της ζωής μας με τον τρόπο που ήμαστε συνηθισμένοι προτού γίνωμε μαθητές του Ιησού Χριστού. Έχοντας άγνοια των εντολών του Θεού, μπορεί να είχαμε παραδοθή στα αμαρτωλά μας πάθη, προτάσσοντας ιδιοτελώς τα δικά μας συμφέροντα προς βλάβη των άλλων, ή κάνοντας σκοπό της ζωής μας την απόκτησι υλικών πραγμάτων, δημοτικότητας ή εξουσίας. Είχαμε διαμορφώσει τη ζωή μας σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με τη στάσι, τα λόγια και τις πράξεις του γύρω μας κόσμου. Τώρα γνωρίζομε ότι ένας τέτοιος τρόπος ζωής που αγνοεί τον Θεό είναι κενός, χωρίς νόημα.
19. Όπως φαίνεται από το Μωσαϊκό νόμο, τι περιλαμβάνεται στο να είμαστε «άγιοι»;
19 Για ν’ απολαύσωμε ικανοποιητική ζωή, είναι ανάγκη να μιμούμεθα τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος είναι άγιος, καθαρός ή αγνός. Μήπως, όμως, το να μιμούμεθα τον ουράνιο Πατέρα μας περιορίζεται σε μια τυπική λατρεία; Προσέξτε ότι ο απόστολος Πέτρος λέει: «Καθώς είναι άγιος εκείνος, όστις σας εκάλεσεν, ούτω και σεις γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή.» (1 Πέτρου 1:15) Κατόπιν, ο Πέτρος παραθέτει από το Λευιτικό 19:2, όπου λέει: «Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος.» (1 Πέτρου 1:16) Αυτά τα λόγια του Λευιτικού βρίσκονται σε μια αφήγησι που περιγράφει τι απαιτούσε ο Ιεχωβά Θεός από τους Ισραηλίτες στη διεξαγωγή της τυπικής τους λατρείας και των τακτικών καθημερινών τους υποθέσεων. Μεταξύ αυτών των απαιτήσεων για άγια διαγωγή είναι και τα ακόλουθα: Κατάλληλος σεβασμός για τους γονείς, εντιμότητα, καλωσύνη για τους κωφούς, τους τυφλούς και τους άλλους θλιμμένους, όχι αισθήματα μνησικακίας αλλά αγάπης για τον συνάνθρωπο, αποχή από συκοφαντίες και ψευδείς κατηγορίες και απόδοσι δικαιοσύνης. (Λευιτικόν 19:3, 9-18) Πραγματικά, λοιπόν, καμμιά πλευρά της ζωής δεν απαλλάσσεται από την απαίτησι να είμαστε άγιοι ή αγνοί από την άποψι του Ιεχωβά.
«ΔΙΑΓΕΤΕ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ»
20. Τι πρέπει να έχωμε υπ’ όψι μας για την κρίσι, και πώς αυτό πρέπει να επηρεάζη τη διαγωγή μας;
20 Άλλος ένας ισχυρός λόγος για να ζούμε σύμφωνα με την αφιέρωσί μας στον Θεό βρίσκεται στα επόμενα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Και εάν επικαλήσθε Πατέρα τον κρίνοντα απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου, διάγετε μετά φόβου τον καιρόν της παροικίας σας.» (1 Πέτρου 1:17) Ποτέ δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι, μέσω του Υιού του, ο ουράνιος Πατέρας μας θα μας κρίνη. Αυτή η κρίσις δεν θα επηρεασθή από εξωτερικές εμφανίσεις αλλά θα είναι αμερόληπτη, σε αρμονία με ό,τι πραγματικά είμαστε σαν άτομα. (Ησαΐας 11:2-4) Αν, λοιπόν, εμείς ομολογούμε τον Ύψιστο ως Πατέρα μας, πρέπει να συμπεριφερώμαστε με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτός να μπορή να μας βλέπη με επιδοκιμασία, αποδίδοντας ευμενή κρίσι προς εμάς. Θα συνεχίσωμε κατάλληλα την επιδίωξι μιας πορείας ζωής που θα εκδηλώνη υγιή και ευλαβικό φόβο για τον Ιεχωβά Θεό.
21. Πώς δείχνομε ότι θεωρούμε την ύπαρξί μας σ’ αυτό τον κόσμο σαν ‘καιρό παροικίας’;
21 Επίσης, είναι ανάγκη να κατανοήσωμε ότι ο κόσμος και όσα έχει να μας προσφέρη είναι προσωρινά. Πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας σαν ‘πάροικους.’ Είναι ουσιώδες να προσέχωμε να μη προσηλωθούμε σε οποιοδήποτε πράγμα αυτού του κόσμου σαν να επρόκειτο αυτό να διαρκέση παντοτινά. Ακόμη και τα άλλοτε πολυτελή ανάκτορα των βασιλέων της αρχαίας Ασσυρίας, της Βαβυλώνος και της Περσίας δεν παρέχουν πια μια άνετη κατοικία για κανένα· είναι ερείπια. Κανένα αρχιτεκτονικό έργο, κανένα προϊόν της σύγχρονης μηχανολογίας και τεχνολογίας, κανένα έργο ζωγραφικής, κανένα γλυπτό, κανένα απολύτως πράγμα κατασκευασμένο από άνθρωπο δεν μπορεί να μείνη αμετάβλητο για όλη την αιωνιότητα. Είναι αλήθεια ότι πρέπει να ζήσωμε σ’ αυτό τον κόσμο που είναι αποξενωμένος από το Θεό, και δεν μπορούμε να ‘εξέλθωμε’ απ’ αυτόν. (1 Κορινθίους 5:9, 10) Αλλά δεν πρέπει να αισθανώμαστε πραγματικά ‘σαν στο σπίτι μας’ μέσα στην παρούσα διάταξι πραγμάτων. Εμείς αποβλέπομε σε κάτι πολύ καλύτερο, στην έλευσι των ‘νέων ουρανών και της νέας γης’ που θα είναι δημιούργημα του Θεού. (2 Πέτρου 3:13) Το ταξίδι μας στη ζωή μέσα στον κόσμο είναι ένας καιρός «παροικίας,» και η στάσις μας, τα λόγια και οι πράξεις μας πρέπει να δείχνουν ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει.—Παράβαλε με Εβραίους 11:13-16.
ΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΤΙΜΗΜΑ
22, 23. Γιατί πρέπει να αισθανώμαστε για πάντα υποχρέωσι στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό;
22 Ο απόστολος Πέτρος, τονίζοντας περισσότερο τη σπουδαιότητα του να είμαστε συνεχώς άγιοι, αφοσιωμένοι δούλοι του Ιεχωβά Θεού, γράφει: «Εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας [άκαρπης, ΜΝΚ] πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά διά του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου.» (1 Πέτρου 1:18, 19) Έχοντας απολυτρωθή από την καταδίκη της αμαρτίας και του θανάτου, είμαστε κάτω από υποχρέωσι στον Ιεχωβά Θεό που, έκανε τη διευθέτησι για την απολύτρωσί μας. Υποθέστε ότι είχε πληρωθή ένα μεγάλο ποσό αργύρου ή χρυσού για να λυτρωθούμε από τον θάνατο. Δεν θα έπρεπε να αισθανώμαστε βαθειά υποχρέωσι σ’ εκείνον που έκανε μια τόσο μεγάλη υλική θυσία προς όφελός μας;
23 Πόσο μεγαλύτερο, λοιπόν, είναι το χρέος μας προς τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό! Το τίμημα του αντιλύτρου που πληρώθηκε ήταν πολύ πιο πολύτιμο από κάθε υλικό θησαυρό που μπορεί να χαθή, να κλαπή ή να καταστραφή. Η αξία του είναι πιο μεγάλη απ’ όλο τον άργυρο και το χρυσό που βρίσκεται στη γη σήμερα. Το πολύτιμο αίμα του αναμάρτητου Υιού του Θεού αποτελεί το ανεκτίμητο αντίλυτρο που έχει πληρωθή. Είναι το αίμα της ζωής κάποιου ο οποίος είχε το δικαίωμα να ζη παντοτινά και, επομένως, κάποιου που έκανε πολύ περισσότερα από το να δώση πρόωρα τη ζωή του, όπως έκαναν και άλλοι άνθρωποι για ό,τι αυτοί θεωρούσαν ευγενή σκοπό. Η πληρωμή αυτού του αντιλύτρου παρέσχε, επίσης, τη βάσι, όπως λέει ο Πέτρος, για την ‘λύτρωσί μας από της άκαρπης διαγωγής μας’ που κληρονομήσαμε από τους προπάτορές μας. Πώς αυτό;
24. Πώς η διαγωγή μας μπορεί να ήταν ‘άκαρπη’ προτού γίνωμε μαθητές του Ιησού Χριστού;
24 Όταν δεχθήκαμε το γεγονός της λυτρώσεως ή εξαγοράς μας με το πολύτιμο αίμα του Ιησού Χριστού, εγκαταλείψαμε την προηγούμενη πορεία της ζωής μας. Χωρίς γνώσι του Ιεχωβά Θεού ή των σκοπών του, η ζωή μας θα ήταν ‘άκαρπη,’ μάταιη, κενή διότι θα περιστρεφόταν αποκλειστικά γύρω από την επίτευξι πραγμάτων που δεν έχουν μονιμότητα. Η διαγωγή μας ίσως και να μας έβλαπτε διανοητικά, σωματικά και συναισθηματικά. Επίσης, οι γονείς και οι παππούδες μας μπορεί να μη γνώριζαν τις Άγιες Γραφές. Επομένως, οι κανόνες και το αρχές με τις οποίες κατεύθυναν τα πράγματα της ζωής τους μπορεί να μην ήσαν σε αρμονία με το θείο θέλημα. Μπορεί ακόμη και να ενασχολούντο σε θρησκευτικές πράξεις που δεν τιμούσαν τον Θεό. Έτσι, και η παράδοσις ακόμη, που μπορεί να λάβαμε από τους προγόνους μας, σχετικά με τη διαγωγή, δεν μας ωδήγησε σε απόλαυσι μιας ζωής με σκοπό.—Παράβαλε με Ματθαίο 15:3-9.
25. Πώς μπορούν τα λόγια των εδαφίων 1 Πέτρου 1:10-19 να μας δώσουν ισχυρή ενθάρρυνσι για να παραμείνωμε πιστοί στον Ιεχωβά Θεό και στον Κύριό μας Ιησού Χριστό;
25 Ασφαλώς, τα λόγια του αποστόλου Πέτρου αποτελούν μια πραγματική ενθάρρυνσι για να εμμείνωμε στην αφιέρωσί μας να υπηρετούμε τον Ιεχωβά Θεό σαν αφοσιωμένοι μαθητές του Ιησού Χριστού. Ποτέ δεν πρέπει να επιτρέψωμε στον εαυτό μας να λησμονήση το ζωηρό ενδιαφέρον που εκδήλωσαν οι Εβραίοι προφήτες και οι άγγελοι για τις θείες αποκαλύψεις που σχετίζονται με τη σωτηρία. Είθε να τηρούμε πάντοτε ενώπιόν μας τη βεβαιότητα της κρίσεως του Θεού, την εκπλήρωσι της ελπίδας μας στην αποκάλυψι του Ιησού Χριστού, τη σπουδαιότητα του να είμαστε καθαροί σε όλη τη διαγωγή μας, διότι αυτό απαιτεί η αγιότητα του Ιεχωβά και το γεγονός ότι η περίοδος της ζωής μας σ’ αυτό τον κόσμο είναι ένας καιρός παροικίας. Πάνω απ’ όλα, είθε ποτέ να μην λησμονήσωμε το γεγονός ότι λυτρωθήκαμε με το πολύτιμο αίμα του Ιησού Χριστού!
26. Πώς μπορούν να παραβληθούν τα όσα προσφέρει αυτός ο κόσμος με όσα αποκτούμε από την υπηρεσία μας στον Ιεχωβά;
26 Σε σύγκρισι με τις ευλογίες που προέρχονται από την υπηρεσία στον Ύψιστο, τα φανταχτερά πράγματα αυτού του κόσμου είναι πραγματικά σκύβαλα. (1 Κορινθίους 7:29-31· Φιλιππησίους 3:7, 8) Κανένα ποσόν χρημάτων δεν μπορεί να εξαγοράση μια καθαρή συνείδησι, μια ζωή γεμάτη νόημα τώρα, και ένα μόνιμο μέλλον ευτυχισμένης ζωής. Αλλά η πιστή υπηρεσία στον Θεό φέρνει αυτές τις ευλογίες. Πόσο ισχυρούς λόγους έχομε, λοιπόν, να κάνωμε αυτή την υπηρεσία κύριο ενδιαφέρον μας στη ζωή!