Κεφάλαιο 11

Ζήτε Προσμένοντας την Εκπλήρωσι της Υποσχέσεως

 1, 2. (α) Τι θα γίνη ακόμη σύμφωνα με τον αναλλοίωτο ‘λόγο του Θεού,’ και τι ερωτήματα δημιουργούνται σχετικά μ’ αυτό; (β) Πώς περιγράφει ο απόστολος Πέτρος αυτά που θα συμβούν στην παρούσα τάξι;

ΜΙΑ παγκόσμια τάξις πρόκειται να αλλάξη. Κάθε πλευρά της ανθρώπινης ζωής πρόκειται να επηρεασθή. Αυτή η αλλαγή είναι αναπόφευκτη διότι ο αλάθητος ‘λόγος του Θεού’ έχει αποφασίσει το τέλος των σημερινών ουρανών και της γης και την αντικατάστασί τους από τους ένδοξους νέους ουρανούς και τη νέα γη. Τι θα σημάνουν για μας αυτές οι εξελίξεις; Πώς μπορούμε να δείξωμε ότι ζούμε σε αναμονή της εκπληρώσεως εκείνων που ο Ιεχωβά Θεός έχει υποσχεθή;

² Ο απόστολος Πέτρος, αφού αναφέρεται στον παγκόσμιο κατακλυσμό των ημερών του Νώε, γράφει τα εξής: «Οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη διά του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι διά το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων.» (2 Πέτρου 3:7) Ο απόστολος προχωρεί και λέει ότι «οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή.»—2 Πέτρου 3:10.

 3. Έχοντας υπ’ όψι την αφήγησι της Γενέσεως, τι πρέπει λογικά να συμπεράνωμε για το υλικό σύμπαν, περιλαμβανομένης και της γης;

³ Με βάσι αυτά τα θεόπνευστα λόγια, μήπως πρέπει να συμπεράνωμε ότι θα καταστραφούν η κατά γράμμα γη καθώς και ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια; Για ν’ απαντήσωμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξετάσωμε την άποψι του Θεού για τα έργα του. Η αφήγησις του βιβλίου της Γενέσεως, μας λέγει τα εξής σχετικά με το τέλος της δημιουργικής περιόδου: «Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού, ήσαν καλά λίαν.» (Γένεσις 1:31) Η προοπτική ενώπιον των πρώτων ανθρώπων ήταν μια αιωνιότητα ευτυχισμένης ζωής επάνω στη γη, εφόσον θα έμεναν ευπειθείς. (Γένεσις 2:16, 17· 3:3) Τίποτα στην αφήγησι της Γενέσεως δεν υπονοεί ότι η γη θα ήταν μια προσωρινή μόνο κατοικία του ανθρώπου, για να καταστραφή τελικά σε κάποια μελλοντική ημέρα κρίσεως. Έπεται λογικά ότι ο σκοπός του Θεού για το υλικό σύμπαν, περιλαμβανομένης και της γης, είναι να συνεχίση σε ατελεύτητη ύπαρξι.

 4. (α) Τι διάκρισι έκανε ο Πέτρος σχετικά με την κατάστασι που υπήρχε πριν και μετά τον Κατακλυσμό; (β) Τι δεν έκανε ο Κατακλυσμός;

⁴ Επίσης, ο απόστολος Πέτρος έκανε μια διάκρισι μεταξύ (1) των ‘ουρανών που έγειναν έκπαλαι και της γης που συνεστήθη εξ ύδατος και δι’ ύδατος’ και (2) ‘των σημερινών ουρανών και της γης.’ (2 Πέτρου 3:5, 7) Ωστόσο, η γη που υπήρχε πριν από τον Κατακλυσμό είναι ο ίδιος πλανήτης που υπάρχει ακόμη. Είναι αλήθεια ότι ο κατακλυσμός επέφερε αλλαγές στα φυσικά χαρακτηριστικά της γης. Επειδή το νερό δεν αιωρείτο πια ψηλά πάνω από την επιφάνεια της γης, αυτό επηρέασε την εμφάνισι του ορατού σύμπαντος από την άποψι του ανθρώπινου παρατηρητή. Εν τούτοις, αυτές οι αλλαγές ήσαν απλώς παρενέργειες του Κατακλυσμού. Ο σκοπός του κατακλυσμού δεν ήταν να καταστρέψη τον κατά γράμμα πλανήτη, αλλά να καταστρέψη την ασεβή ανθρώπινη κοινωνία που ήταν έξω από την κιβωτό. Μέσω του κατακλυσμού, όλα τα έργα και οι διατάξεις που είχε αναπτύξει η ασεβής ανθρώπινη κοινωνία αφανίσθηκαν.

 5. Για να υπάρξη μια αντιστοιχία με τον παγκόσμιο κατακλυσμό, τι πρέπει να γίνη την ημέρα της αποδόσεως λογαριασμού;

⁵ Επομένως, για να υπάρξη μια αντιστοιχία με τον παγκόσμιο κατακλυσμό, όλα όσα συνδέονται με την παρούσα ασεβή ανθρώπινη κοινωνία πρέπει να αφανισθούν, σαν να έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Ολόκληρη η διάρθρωσις των ανθρωπίνων πραγμάτων που ήλθε σε ύπαρξι μετά τον κατακλυσμό προορίζεται για καταστροφή και για μια ημέρα κρίσεως ή αποδόσεως λογαριασμού.

 6. Είναι κατά γράμμα το «πυρ» με το οποίο θα τελειώση η παλαιά τάξις;

⁶ Το γεγονός ότι το πυρ χρησιμοποιείται εδώ σαν αντιπροσωπευτικό της πληρότητας της καταστροφής επιβεβαιώνεται στο Γραφικό βιβλίο της Αποκαλύψεως, όπου ο Κύριος Ιησούς Χριστός περιγράφεται σαν ένας βασιλεύς που πολεμά. Η πολεμική του δράσις λέγεται ότι αφήνει πολλά πτώματα επάνω στην επιφάνεια της γης, για να καταναλωθούν από τα όρνεα. (Αποκάλυψις 19:15-18) Μια τέτοια εικόνα δεν θα μπορούσε να εκπληρωθή σε οποιοδήποτε βαθμό αν αυτός ο πλανήτης επρόκειτο να καταντήση μια χωρίς ζωή τέφρα.

 7. Τι δείχνουν τα λόγια του εδαφίου 2 Πέτρου 3:10 για την επικείμενη καταστροφή;

⁷ Η περιγραφή, λοιπόν, που έγινε από τον Πέτρο, της καταστροφής της σημερινής γης και των ουρανών σχετίζεται με τον αφανισμό της ασεβούς ανθρώπινης κοινωνίας. Οι ανθρωποποίητες κυβερνήσεις που κυριάρχησαν στην ανθρώπινη κοινωνία σαν «ουρανοί,» θα εκλείψουν. (Παράβαλε με Ησαΐα 34:2-5· Μιχαία 1:3, 4.) Ο ήχος της διαλύσεώς τους σε ερείπια, που περιγράφεται σαν ‘συριγμός’, όπως ο ατμός που ξεφεύγει κάτω από πίεσι, θα αναπτυχθή σε έντασι. Τα «στοιχεία,» δηλαδή, το πνεύμα που ενεργοποιεί την ασεβή ανθρωπότητα να σκέπτεται, να σχεδιάζη, να μιλά και να ενεργή με τρόπο που δυσφημεί το Θεό θα διαλυθούν, δηλαδή θα εκμηδενισθούν. (Παράβαλε με Πράξεις 9:1· Εφεσίους 2:1-3.) Αυτό θα σημάνη το τέλος όλων των φιλοσοφιών, των θεωριών, των διατάξεων και των σχεδίων που αντανακλούν το πνεύμα της ανθρωπότητας που είναι αποξενωμένη από τον Ύψιστο. «Η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή,» δηλαδή θα εκτεθούν σαν άξια καταστροφής. Δεν θα υπάρξη διαφυγή για κανένα μέλος της ασεβούς ανθρώπινης κοινωνίας, της ‘γης’ . (Παράβαλε με Γένεσι 11:1· Ησαΐας 66:15, 16· Αμώς 9:1-3· Σοφονίας 1:12-18.) Όλα τα έργα των ανόμων ανθρώπων—οι θεσμοί και οι οργανώσεις καθώς και οτιδήποτε έχει αναπτυχθή σχετικά μ’ αυτά—θα αποκαλυφθούν ότι είναι αποδοκιμασμένα από τον Θεό, για να αποβληθούν σαν άχρηστα απορρίμματα.

 8. Επειδή θα καταστραφή κάθε μέρος του παρόντος συστήματος, ποια συμβουλή του Πέτρου πρέπει να δεχθούμε;

⁸ Εμείς, λοιπόν, οι δούλοι του Θεού, πρέπει να ζούμε μ’ ένα τρόπο που δείχνει ότι πραγματικά πιστεύομε ότι κάθε μέρος αυτού του παρόντος ασεβούς συστήματος θα αφανισθή αιωνίως. Αυτό μας προτρέπει ο απόστολος Πέτρος να κάνωμε, λέγοντας:

«Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού, καθ’ ην οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή;»—2 Πέτρου 3:11, 12.

 9. Ποιοι μόνο θα επιζήσουν από την επερχόμενη καταστροφή, με αιώνιες ευλογίες υπ’ όψιν;

⁹ Όταν κάθε μέρος αυτού του συστήματος διαλυθή από το ‘πυρ’ του θυμού του Θεού που εκδηλώνεται μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού, μόνο άτομα με παρελθόν ορθής διαγωγής και θεοσέβειας θα διαφύγουν. Η αληθινή λατρεία δεν είναι παθητική, ώστε ν’ αντανακλάται μόνο στην αποχή ενός ατόμου από ωρισμένα σφάλματα. Μολονότι η διατήρησις ηθικής και πνευματικής καθαρότητας είναι ουσιώδης, είμαστε επίσης υποχρεωμένοι να δείχνωμε την αγάπη μας προς τους συνανθρώπους μας με το να είμαστε διατεθειμένοι και πρόθυμοι να ανταποκριθούμε στις φυσικές και πνευματικές τους ανάγκες. Αυτό συντελεί σε μεγάλη χαρά, διότι «μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξεις 20:35.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΜΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

10. Λόγω του ‘τέλους των πάντων’ που πλησιάζει, τι νουθεσία έδωσε ο Πέτρος;

¹⁰ Τα επόμενα λόγια του αποστόλου Πέτρου εξηγούν τι είναι ανάγκη να κάνωμε εν όψει του ‘τέλους των πάντων’, που πλησιάζει: «Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς· προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών.»—1 Πέτρου 4:7-9.

11. Τι χρειαζόμαστε για να παραμείναμε ‘φρόνιμοι’ ;

¹¹ Σύμφωνα μ’ αυτή τη νουθεσία, για να μείνωμε ηθικώς καθαροί ή ευθείς σε διαγωγή και για να είμαστε δραστήριοι στην προώθησι της πνευματικής ευημερίας των άλλων, είναι ανάγκη να είμαστε ‘φρόνιμοι.’ Αυτό απαιτεί να προσέχωμε να μην αφήνωμε τις συγκινήσεις να κυριαρχούν και να μας φέρνουν σε διανοητική αναστάτωσι. Είναι ζωτικό να αναγνωρίζωμε τα αληθινά σπουδαία πράγματα της ζωής, για να έχωμε ισορροπημένη άποψι του τι είναι άξιο προτεραιότητας.—Φιλιππησίους 1:9, 10.

12. (α) Γιατί είναι ουσιώδες να ‘αγρυπνώμεν εις τας προσευχάς’; (β) Πώς ο Πέτρος εκτίμησε τη σπουδαιότητα αυτού από δική του πείρα;

¹² Αν θέλωμε να παραμείνωμε πιστοί δούλοι του Θεού, δεν μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα επιτύχωμε με τη δική μας δύναμι. Είναι ανάγκη να αποβλέπωμε στον Ιεχωβά Θεό για βοήθεια, με το να ‘αγρυπνούμε στις προσευχές.’ Ο απόστολος Πέτρος είχε μάθει από προσωπική του πείρα τη σπουδαιότητα να είναι ‘άγρυπνος’, προσεκτικός ή γοργός ως προς τις προσευχές. Λίγο πριν από τη σύλληψι του Ιησού από έναν ωπλισμένο όχλο στον κήπο της Γεθσημανή, ο Υιός του Θεού είχε ενθαρρύνει τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη να προσεύχωνται ώστε να μην πέσουν θύματα πειρασμού. Εν τούτοις, και οι τρεις αυτοί απόστολοι κοιμήθηκαν σε κείνη την κρίσιμη ώρα. (Ματθαίος 26:36-46· Μάρκος 14:32-42· Λουκάς 22:39-46) Ο Πέτρος, εξασθενημένος από την αποτυχία του να μείνη ‘άγρυπνος’ σε προσευχή, αρνήθηκε αργότερα τρεις φορές τον Ιησού Χριστό. (Ιωάννης 18:17, 18, 25-27) Κι’ ωστόσο, νωρίτερα ο Πέτρος είχε δηλώσει με πεποίθησι: «Κύριε, έτοιμος είμαι μετά σου να υπάγω και εις φυλακήν και εις θάνατον.» (Λουκάς 22:33) «Και αν πάντες σκανδαλισθώσιν εν σοι, εγώ ποτέ δεν θέλω σκανδαλισθή.»—Ματθαίος 26:33.

13. Τι μπορούμε να μάθωμε από την πείρα του Πέτρου όταν παρέλειψε να ‘αγρυπνή στις προσευχές’ ;

¹³ Υπάρχει ένα ζωτικό μάθημα για μας σε ό,τι συνέβη στον Πέτρο. Μπορεί να μας εντυπώση τον κίνδυνο της υπερβολικής εμπιστοσύνης. Εξ αιτίας των περιορισμών και των αδυναμιών μας, μόνο με τη θεία βοήθεια μπορούμε να επιτύχωμε στην αντίστασι κατά του πειρασμού. Ας εξακολουθήσουμε, λοιπόν, να προσευχώμαστε με άγρυπνη διάνοια και με καρδιά ακλόνητη στη στοργή μας προς τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό.

14. Ποιο πρέπει να είναι το ελατήριό μας στην εκπλήρωσι της Χριστιανικής μας ευθύνης, και πώς εκδηλώνεται αυτό στις σχέσεις μας με τους ομοπίστους μας;

¹⁴ Εκτός από το να μένωμε άγρυπνοι και ισορροπημένοι ως προς τη Χριστιανική μαθητεία, καλά θα κάνωμε να εξετάσουμε αν η αγάπη μάς υποκινή να εκπληρώνουμε τις ευθύνες μας. (1 Κορινθίους 13:1-3) Ο απόστολος Πέτρος προέτρεψε να έχωμε ‘ένθερμη αγάπη’ για τους ομοπίστους μας. Η ένθερμη αυτή αγάπη αποδεικνύεται με το να έχωμε συγχωρητικό πνεύμα. Αν συμβαίνη αυτό, δεν θα μεγαλοποιούμε τα σφάλματα των αδελφών μας ούτε θα εφιστούμε άσκοπα την προσοχή τους στις παραλείψεις τους. Δεν θα ψάχνωμε για λάθη, θέτοντας τα παραπτώματα των άλλων υπό το χειρότερο δυνατό φως. Αν, λοιπόν, συγχωρούμε έτσι, η αγάπη μας θα καλύψη πλήθος αμαρτιών αντί να τις εκθέση σε πλήρη θέα για να τις βλέπουν οι άλλοι.

15. Γιατί μπορεί να υπάρξη ανάγκη να δείξωμε φιλοξενία, και με ποια στάσι πρέπει να προσφερθή αυτή;

¹⁵ Η παροχή φιλοξενίας είναι επίσης εκδήλωσις αγάπης. Τι καλό είναι να μοιραζώμαστε την τροφή και τα αγαθά μας με τους άλλους, και ιδιαίτερα μ’ αυτούς που έχουν ανάγκη! (Λουκάς 14:12-14) Όταν ομόπιστοι χάνουν τα πάντα από φυσικές καταστροφές ή διωγμούς, αυτό μπορεί να σημαίνη το άνοιγμα των σπιτιών μας σ’ αυτούς για μακρές χρονικές περιόδους. Αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για μας, και ίσως να θέλωμε να παραπονεθούμε για τις πρόσθετες ανάγκες που επιβάλλονται στα υπάρχοντα και στις ενέργειές μας. Σε τέτοιους καιρούς καλά θα κάνωμε να φυλαχθούμε από το να γογγύζωμε που πρέπει να δείξωμε φιλοξενία όχι μια, αλλά πολλές φορές αναγνωρίζοντας ότι αυτός είναι ένας θαυμάσιος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να δείξωμε την αγάπη μας για κείνους που ο Θεός αγαπά.

16, 17. (α) Πώς πρέπει να θεωρούμε τα χαρίσματα που έχομε; (β) Ποια καλή στάσι συνέστησε και εξεδήλωσε ο Παύλος ο ίδιος;

¹⁶ Όλοι μας έχομε χαρίσματα ή προικίσματα που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσωμε προς όφελος των άλλων. Το να παραμείνωμε επιδοκιμασμένοι δούλοι του Θεού εξαρτάται από τη χρησιμοποίησι αυτών των χαρισμάτων με προθυμία και χαρά. Είναι φρόνιμο να αποφεύγουμε τη σύγκρισι του εαυτού μας με άλλους. Αυτό μπορεί να παρεμποδίση την αποθάρρυνσί μας όταν βλέπωμε ότι οι άλλοι μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα από όσα εμείς. Αφ’ ετέρου, δεν θα ενδίδωμε σε αισθήματα ανωτερότητας όταν εμείς μπορούμε να επιτελέσωμε περισσότερα σε ένα τομέα δράσεως από όσα μπορούν οι άλλοι. (Γαλάτας 6:3, 4) Προσέξτε τι είπε ο απόστολος Πέτρος: «Έκαστος κατά το χάρισμα, το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού.» (1 Πέτρου 4:10) Επομένως, είμαστε υπεύθυνοι να χρησιμοποιούμε στο πλήρες οτιδήποτε χαρίσματα μπορεί να έχωμε. Με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Θεού είμαστε αυτό που είμαστε και έχομε αυτό που έχομε. Συνεπώς, όλες οι ενέργειές μας, οι ικανότητες και τα προσόντα μας μπορούν να θεωρούνται ως χαρίσματα που μας δόθηκαν με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, για να τα χρησιμοποιούμε στο να αποδίδωμε αίνο και τιμή στον Ύψιστο.

¹⁷ Ο απόστολος Παύλος έδωσε έμφασι στην ορθή στάσι με τα επόμενα ερωτήματα: «Τις σε διακρίνει από του άλλου; Και τι έχεις, το οποίον δεν έλαβες, εάν δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;» ( 1 Κορινθίους 4:7) Μολονότι ο ίδιος ο Παύλος μπορούσε να λέη ότι ‘εκοπίασε’ περισσότερο από όλους τους άλλους αποστόλους, δεν απέδωσε την τιμή γι’ αυτό στον εαυτό του, αλλά προσέθεσε, «αλλά χάριτι Θεού είμαι ό,τι είμαι.»—1 Κορινθίους 15:10.

18. Με τι τρόπο πρέπει να χρησιμοποιούμε τα χαρίσματά μας;

¹⁸ Ως πιστοί οικονόμοι, πρέπει να φροντίζουμε να κάνωμε πλήρη χρήσι οποιωνδήποτε χαρισμάτων μπορεί να έχωμε, για να βοηθήσωμε τους άλλους πνευματικώς και υλικώς. Ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να το κάνωμε αυτό, είναι επίσης πολύ ουσιώδης. Σχετικά μ’ αυτό, ο Πέτρος έγραψε:

«Εάν τις λαλή, ας λαλή ως λαλών λόγια Θεού· εάν τις υπηρετή, ας υπηρετή ως υπηρετών εκ της δυνάμεως, την οποίαν χορηγεί ο Θεός· διά να δοξάζηται εν πάσιν ο Θεός διά Ιησού Χριστού, εις τον οποίον είναι η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.»—1 Πέτρου 4:11.

19. Πώς μπορούμε να δοξάζωμε το Θεό όταν βοηθούμε τους άλλους πνευματικώς και υλικώς;

¹⁹ Επομένως, αν εμείς βοηθούμε τους άλλους πνευματικώς, πρέπει να μιλούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να δείχνωμε ότι η πηγή των παρηγορητικών και στοργικών μας λόγων είναι ο Ιεχωβά Θεός. Όταν γίνεται αυτό, το κήρυγμα και η διδασκαλία μας θα είναι εποικοδομητικά και δεν θα παράγουν αισθήματα κατωτερότητας και ντροπής σ’ εκείνους που προσπαθούμε να βοηθήσωμε. Με όμοιο τρόπο, αν εμείς δίνωμε από το χρόνο και τις δυνάμεις μας στην παροχή φυσικής βοήθειας, θα πρέπει να βασιζώμαστε στο Θεό για ενίσχυσι. Αυτό θα εμποδίση την έμφασι στις δικές μας ικανότητες και θα εξάρη την παρά Θεού χρησιμοποίησι των ικανοτήτων μας για να κάνωμε το καλό. Μ’ αυτό τον τρόπο, θα δοξάζεται ο ουράνιος Πατέρας μας. (1 Κορινθίους 3:5-7) Εφόσον αυτή η δόξα ή η τιμή αποδίδεται στον Πατέρα επειδή είμαστε μαθητές του Υιού του, ο Ιεχωβά Θεός δοξάζεται «διά Ιησού Χριστού.» Ο Ύψιστος είναι υπεύθυνος που μας δίνει την ικανότητα και τη δύναμι να κάνωμε το καλό.

20. Γιατί πρέπει να προσμένωμε την έλευσι της μεγάλης ημέρας του Ιεχωβά, και γι’ αυτό τι πρέπει να κάνωμε;

²⁰ Με το να χρησιμοποιούμε το χρόνο μας, τα αποκτήματα και τις δυνάμεις μας για να βοηθούμε άλλους, δείχνομε ότι είμαστε σε μια κατάστασι πνευματικής ετοιμότητας, έτοιμοι ν’ αντιμετωπίσωμε τη μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά. Πραγματικά, αν αναγνωρίζουμε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα μπορούσε να έλθη οποιαδήποτε στιγμή σαν εκτελεστής της θείας εκδικήσεως, αυτό μπορεί να μας υποκινήση να παραμένωμε πνευματικώς άγρυπνοι. Γι’ αυτό και πρέπει να διατηρούμε πάντοτε ενώπιόν μας τη βεβαιότητα της ελεύσεως της μεγάλης ημέρας του Ιεχωβά. Επειδή η ημέρα εκείνη θα ανοίξη μεγαλειώδεις ευκαιρίες για όλους τους πιστούς μαθητές του Ιησού Χριστού, μπορούμε ορθά ν’ αποβλέπωμε σ’ αυτή με ένθερμη προσδοκία. Η ημέρα του Ιεχωβά θα σημάνη απελευθέρωσι για πάντα από την αδικία και τις πιέσεις του παρόντος συστήματος πραγμάτων, για να απολαύσωμε τις ευλογίες των ‘νέων ουρανών και της νέας γης.’ Τι ζωτικό είναι να ‘σπεύδωμε στην παρουσία αυτής της ημέρας,’ επιθυμώντας την ένθερμα! (2 Πέτρου 3:12, 13) Η γεμάτη ζήλο συμμετοχή μας στη γνωστοποίησι του σκοπού του Θεού στους άλλους παρέχει ένδειξι κατάλληλης στάσεως. Δείχνει ότι είμαστε πεπεισμένοι ότι η ημέρα του Ιεχωβά θα έλθη και ότι οι άλλοι πρέπει να πληροφορηθούν γι’ αυτό και να ενεργήσουν σε αρμονία με τη ζωτική αυτή γνώσι.

21. (α) Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι σχετικά με τη θεία υπόσχεσι για «νέους ουρανούς και νέαν γην;» (β) Πώς πρέπει αυτό να μας επηρεάση;

²¹ Η υπόσχεσις του Θεού για «νέους ουρανούς και νέαν γην,» που ελέχθη πρώτα μέσω του προφήτη Ησαΐα, θα εκπληρωθή με την πλήρη της σημασία. (Ησαΐας 65:17· 66:22) Μια δίκαιη διακυβέρνησις στα χέρια του Ιησού Χριστού και των συντρόφων του βασιλέων και ιερέων πάνω σε μια επίγεια κοινωνία που θα συμμορφώνεται με το θείο νόμο πρέπει να γίνη πραγματικότης. (Αποκάλυψις 5:9, 10· 20:6) Η βεβαιότητα τούτου μπορεί να μας διεγείρη σε δράσι, υποκινώντας μας να κάνωμε ό,τι μπορούμε για να είμαστε μεταξύ εκείνων που θα μετάσχουν στις ευλογίες που θα προκύψουν. Ο απόστολος Πέτρος συμβούλευσε: «Διά τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη.» (2 Πέτρου 3:14) Σαν δούλοι του Θεού, μάς ενδιαφέρει να είμαστε επιδοκιμασμένοι από τον Κύριο Ιησού Χριστό, να είμαστε άσπιλοι και αμόλυντοι από κοσμικές διαθέσεις, τρόπους και ενέργειες. Θέλομε να είμαστε απαλλαγμένοι από την κηλίδα της αμαρτίας. Επειδή η αμαρτία διασπά την ειρήνη μας με το Θεό, μόνον αν παραμείνωμε σε μια κατάστασι εξιλεώσεως των αμαρτιών μας μπορούμε να βρεθούμε «εν ειρήνη» στην έλευσι της μεγάλης ημέρας του.

ΕΚΤΙΜΗΣΤΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ

22. Γιατί δεν πρέπει να ανυπομονούμε για την εκπλήρωσι της υποσχέσεως του Θεού;

²² Μολονότι ορθά αποβλέπομε στους ‘νέους ουρανούς και στη νέα γη,» δεν πρέπει να γίνωμε ανυπόμονοι για την εκπλήρωσι της επαγγελίας. Το γεγονός ότι η μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά δεν ήλθε από μακρού χρόνου επέτρεψε τη δική μας σωτηρία. Ο απόστολος Πέτρος δήλωσε:

«Και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών, καθώς και ο αγαπητός ημών αδελφός Παύλος έγραψε προς εσάς κατά την δοθείσαν εις αυτόν σοφίαν, ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων, μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς Γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν.»—2 Πέτρου 3:15, 16.

23. (α) Γιατί δεν πρέπει να καταχρώμεθα την υπομονή του Θεού; (β) Πώς μερικοί στον πρώτο αιώνα απέτυχαν να αναγνωρίσουν την αιτία της υπομονής του Θεού;

²³ Σαν άνθρωποι που εκτιμούμε την υπομονή του Ιεχωβά, πρέπει να προσέχωμε να μην επωφελούμεθα κακώς απ’ αυτή, δικαιολογώντας μια ιδιαίτερη πορεία ιδιοτέλειας με βάσι το ότι η μεγάλη ημέρα του Θεού προσμένοντας να εκπληρωθή η υπόσχεσις μπορεί να απέχη πολύ ακόμη. Τον πρώτον αιώνα μ.Χ., υπήρχαν πιστοί οι οποίοι προφανώς το έκαναν αυτό. Ο απόστολος Πέτρος τούς περιγράφει αυτούς σαν ‘αμαθείς και αστήρικτους,’ που δεν είχαν σαφή κατανόησι του Λόγου του Θεού και ήταν άστατοι ως προς τη Χριστιανική διδασκαλία και την πράξι. Αυτά τα άτομα προσπάθησαν μάλιστα να χρησιμοποιήσουν και δηλώσεις από τις επιστολές του θεόπνευστου απόστολου Παύλου και από άλλα μέρη των Αγίων Γραφών για να δικαιολογήσουν την εσφαλμένη διαγωγή τους. Ίσως να ανεφέροντο σ’ αυτό που είχε γράψει ο Παύλος περί συνειδήσεως και περί δικαιοσύνης διά πίστεως και όχι διά των έργων του Μωσαϊκού νόμου, σαν να ήταν κάτι που παρείχε περιθώριο για όλα τα είδη των πράξεων που ήσαν αντίθετα με το θέλημα του Θεού. (Παράβαλε με Ρωμαίους 3:5-8· 6:1· 7:4· 8:1, 2· Γαλάτας 3:10.) Ίσως να έκαναν κακή χρήσι διαφόρων σημείων όπως αυτά:

«Ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.» (Γαλάτας 5:1) «Πάντα είναι εις την εξουσίαν μου.» (1 Κορινθίους 6:12) «Εις μεν τους καθαρούς πάντα είναι καθαρά.» (Τίτον 1:15)

Εν τούτοις, αυτοί αγνοούσαν ότι ο Παύλος είπε επίσης:

«Μη μεταχειρίζεσθε την ελευθερίαν εις αφορμήν της σαρκός, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους. Διότι όλος ο νόμος εις ένα λόγον συμπληρούται, εις τον, ‘Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.’» (Γαλάτας 5:13, 14) «Μηδείς ας ζητή το εαυτού συμφέρον, αλλ’ έκαστος τα του άλλου.»—1 Κορινθίους 10:24.

24. Γιατί πρέπει να προσέχωμε τις συναναστροφές μας ακόμη και μέσα στην εκκλησία;

²⁴ Όπως συνέβαινε και στην εκκλησία του πρώτου αιώνα, έτσι και σήμερα υπάρχουν εκείνοι που θα ήθελαν να επεκτείνουν τα όρια της Χριστιανικής ελευθερίας ως το σημείο να γίνουν δούλοι της αμαρτίας. Επομένως, καλά θα κάνωμε να προσέχωμε τις συναναστροφές μας, μήπως βρεθούμε κάτω από επιβλαβή επιρροή και παροδηγηθούμε. Ο απόστολος Πέτρος, εφιστώντας την προσοχή σ’ αυτό το γεγονός, έγραψε: «Σεις λοιπόν, αγαπητοί, προγνωρίζοντες ταύτα φυλάττεσθε, διά να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων και εκπέσητε από τον στηριγμόν σας.»—2 Πέτρου 3:17.

ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΟΟΔΟ ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

25, 26. Αφού αποκτήσωμε πίστι, τι πρέπει να κάνωμε σύμφωνα με τα εδάφια 2 Πέτρου 1:5-7;

²⁵ Για να μη χάσωμε τις ευλογίες που μας επιφυλάσσει ο Ιεχωβά Θεός, πρέπει να θέλωμε να κάνωμε προόδους στη Χριστιανική ζωή και δράσι. (2 Πέτρου 3:18) Αν το κάνωμε αυτό, είμαστε σε αρμονία με την ενθάρρυνσι που δίνει ο απόστολος Πέτρος:

«Και δι’ αυτό δε τούτο καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην.»—2 Πέτρου 1:5-7.

²⁶ Ο Ιεχωβά Θεός μάς έδωσε, μέσω του Υιού του, την ικανότητα για πίστι. Επομένως, ανταποκρινόμενοι σε ό,τι έγινε για μας, ή σαν συνέπεια τούτου, πρέπει να θέλωμε ν’ αναπτύξωμε και άλλες καλές ιδιότητες που παρέχουν ένδειξι ότι έχομε γνήσια πίστι. Αυτό το πράττομε αφήνοντας το Λόγο του Θεού και το πνεύμα του, ν’ ασκούν πλήρη τη δύναμί τους στη ζωή μας. (2 Πέτρου 1:1-4) Ο απόστολος Πέτρος συμβούλευσε να καταβάλλωμε κάθε δυνατή προσπάθεια, κοπιάζοντας επιμελώς με όλη τη δύναμι που έχομε, σε συνεργασία με το έργο που κάνει ο ουράνιος Πατέρας μας για να μας κάνη τέλειους Χριστιανούς.—Παράβαλε με 1 Κορινθίους 3:6, 7· Ιακώβου 1:2-4.

27. Τι σημαίνει να προσθέσωμε στην πίστι μας την αρετή;

²⁷ Το να προσθέτωμε αρετή στην πίστι σημαίνει να προσπαθούμε να είμαστε εξαιρετικά ηθικοί, μιμούμενοι το Πρότυπό μας, τον Χριστό. Αυτή η αρετή, η ηθική υπεροχή είναι μια θετική ιδιότητα. Ο κάτοχός της όχι μόνο απέχει από το να κάνη κακό ή να προξενήση βλάβη στους συνανθρώπους του, αλλά και επιζητεί να κάνη το καλό, ανταποκρινόμενος θετικά στις πνευματικές, φυσικές και συναισθηματικές ανάγκες των άλλων.

28. Γιατί είναι ουσιώδες ν’ αυξήσωμε σε γνώσι;

²⁸ Η ηθική υπεροχή δεν μπορεί να υπάρχη χωρίς τη γνώσι. Έχομε ανάγκη γνώσεως για να διακρίνωμε το καλό από το κακό. (Εβραίους 5:14) Η γνώσις είναι επίσης ουσιώδης για να εκτιμούμε ακριβώς πόσο θετικό καλό πρέπει να εκδηλώνεται σε μια δεδομένη κατάστασι. (Φιλιππησίους 1:9, 10) Αντίθετα με την ευπιστία, που δεν αποδίδει σοβαρότητα στη γνώσι, ή και την αποκρούει, η στερεά βασισμένη πίστις στηρίζεται πάνω στη γνώσι και πάντοτε ωφελείται απ’ αυτήν. Επομένως, το να είμαστε επιμελείς στην εφαρμογή των Αγίων Γραφών θα ενισχύση την πίστι μας καθώς εξακολουθούμε ν’ αυξάνωμε σε γνώσι του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του.

29. (α) Γιατί είναι ζωτική η γνώσις στην καλλιέργεια εγκράτειας; (β) Ποια είναι η σχέσις μεταξύ εγκράτειας και υπομονής;

²⁹ Αυτή η γνώσις χρησιμεύει για να μας περιορίζη από το να υποκύπτωμε σε αμαρτωλά πάθη, να γινώμαστε ακρατείς και αχαλίνωτοι σε διαγωγή, ή με άλλους τρόπους να γινώμαστε ένοχοι σοβαρής αποτυχίας ν’ αντανακλούμε τη θεία εικόνα στη στάσι μας, στα λόγια και στις πράξεις μας. Η γνώσις συντελεί στο να έχωμε εγκράτεια, την ικανότητα να χαλιναγωγούμε το άτομό μας, τις πράξεις και τα λόγια μας. Αν ασκούμε συνεχώς εγκράτεια, θα έχωμε την ουσιώδη ιδιότητα της υπομονής. Η εσωτερική δύναμις που παράγει η υπομονή μπορεί επίσης να μας βοηθήση να αποφύγωμε υποχωρήσεις σε αμαρτωλά πάθη, σε συμβιβασμούς όταν υφιστάμεθα διωγμούς, ή να εμπλακούμε σε υπερβολική απασχόλησι για καθημερινές φροντίδες, απολαύσεις ή υλικά αποκτήματα. Αυτή η υπομονή πηγάζει από εμπιστοσύνη στον Ύψιστο για να λάβωμε δύναμι και καθοδήγησι.—Παράβαλε με Φιλιππησίους 4:12, 13· Ιακώβου 1:5.

30. (α) Τι είναι ευσέβεια, και πώς εκδηλώνεται; (β) Ποιο πράγμα δείχνει ότι η ευσέβεια δεν μπορεί να υπάρξη χωρίς τη φιλαδελφία;

³⁰ Η ευσέβεια ή ευλάβεια πρέπει να προστεθή στην υπομονή. Μια τέτοια στάσις διακρίνει την όλη πορεία της ζωής ενός γνήσιου Χριστιανού. Εκδηλώνεται μ’ ένα ορθό σεβασμό και τιμή για το Δημιουργό κι’ ένα βαθύ σέβας και ενδιαφέρον για τους άλλους στους οποίους οφείλεται αφοσίωσις. (1 Τιμόθεον 5:4) Χωρίς φιλαδελφία, όμως, δεν μπορεί να υπάρξη ευσέβεια. Ο απόστολος Ιωάννης δήλωσε:

«Εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και μισή τον αδελφόν αυτού, ψεύστης είναι· διότι όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού, τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε πώς δύναται να αγαπά;» (1 Ιωάννου 4:20)

Οποιοσδήποτε υπερηφανεύεται για την ευλάβεια και την αφοσίωσί του θα υστερούσε, ωστόσο, πάρα πολύ αν παρέλειπε να δείξη στοργή, καλωσύνη και φιλικότητα στους αδελφούς του. Δεν μπορούμε να είμαστε θερμοί προς το Θεό και ψυχροί προς τους αδελφούς μας.

31. Σε ποιους πρέπει να δείχνωμε αγάπη, και γιατί;

³¹ Η αγάπη είναι η εξέχουσα ιδιότητα που πρέπει να είναι ιδιαίτερα έκδηλη στη ζωή μας. Αυτό το είδος της αγάπης δεν πρέπει να περιορίζεται στους Χριστιανούς αδελφούς μας. Μολονότι πρέπει να έχωμε στοργή για τους πνευματικούς αδελφούς μας, η αγάπη πρέπει να εκδηλώνεται σε όλους τους ανθρώπους. Αυτή η αγάπη δεν εξαρτάται από την ηθική υπόστασι του ατόμου. Πρέπει να εκδηλώνεται και στους εχθρούς ακόμη, και να εκδηλώνεται ιδιαίτερα με την επιθυμία να τους βοηθήσουμε πνευματικώς.—Ματθαίος 5:43-48.

32. Τι προκύπτει όταν εφαρμόζωμε τη συμβουλή των εδαφίων 2 Πέτρου 1:5-7;

³² Τι προκύπτει αν προστεθούν στην πίστι, η αρετή, η γνώσις, η εγκράτεια, η υπομονή, η ευσέβεια, η φιλαδελφία και η αγάπη; Ο απόστολος Πέτρος απαντά: «Εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ άκαρπους εις την επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» (2 Πέτρου 1:8) Τότε δεν θα μένωμε στάσιμοι αδρανείς, νεκροί πνευματικώς. Όταν ενοικούν στην καρδιά μας ιδιότητες θεοσέβειας, και αποτελούν αληθινά ένα μέρος της ζωής μας, θα υποκινηθούμε να σκεπτώμαστε, να μιλούμε και να ενεργούμε μ’ ένα παρά Θεού επιδοκιμασμένο τρόπο. (Παράβαλε με Λουκά 6:43-45.) Αν αυτό αληθεύη στην περίπτωσί μας, η έλευσις του Κυρίου Ιησού Χριστού για να αναλάβη τον πλήρη έλεγχο των υποθέσεων της γης, θα αποτελέση την έναρξι πολύ μεγαλυτέρων ευλογιών από κείνες που μπορούμε τώρα να φαντασθούμε.

33-35. Πώς ωφελούμεθα από το να ζούμε σαν μαθητές του Ιησού Χριστού;

³³ Είθε, λοιπόν, να μη γίνωμε ποτέ απρόσεκτοι στη διαγωγή μας ή στην εκπλήρωσι των Χριστιανικών ευθυνών μας, περιλαμβανομένου και του ζωτικού έργου της γνωστοποιήσεως του θείου αγγέλματος στους άλλους. Αν εκλέξαμε μια ζωή σαν μαθητές του Ιησού Χριστού, μπορούμε ν’ απολαύσωμε μια καθαρή συνείδησι και ωφέλιμη συναναστροφή με τους ομοπίστους. Μπορούμε να λάβωμε πείρα της ενισχυτικής βοήθειας του Θεού σε καιρούς δοκιμασίας, οι δε σχέσεις μας με τους άλλους θα βελτιωθούν καθώς εμείς ευσυνείδητα εφαρμόζομε τις Βιβλικές αρχές.

³⁴ Δεν υπάρχει κανένας τομέας της ζωής—στο σπίτι, στην εργασία, στις σχέσεις μας με κρατικές εξουσίες όλων των επιπέδων—που να μην επηρεάζεται προς το καλό αν εμείς προσπαθούμε να ακολουθήσωμε το Λόγο του Θεού. Αυτό θα μας κάνη και πιο ενήμερους της σπουδαιότητας του να έχωμε εγκάρδια επιθυμία να πλησιάσωμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους με το παρηγορητικό άγγελμα της Αγίας Γραφής. Θα βρούμε μεγάλη ευτυχία και ένα αληθινό αίσθημα ικανοποιήσεως, αν ανταποκριθούμε στις ανάγκες των συνανθρώπων μας, και ιδιαίτερα στις πνευματικές τους ανάγκες.

³⁵ Και πιο σπουδαίο απ’ όλα, το να ζούμε σαν γνήσιοι μαθητές του Ιησού Χριστού αποτελεί τη μόνη πορεία που επιφυλάσσει υπόσχεσι ενός αιωνίου μέλλοντος ευτυχισμένης ζωής. Ασφαλώς δεν θα θέλαμε να χάσωμε τα όσα κερδίσαμε. Είθε η παρέλευσις κάθε μέρας να μας βρίσκη σε μια κατάστασι ετοιμότητας για την έλευσι του Κυρίου μας με την ιδιότητα ενός πλήρως νικηφόρου βασιλέως. Τότε μόνο μπορούμε να μετάσχωμε στην απεριόριστη χαρά που προέρχεται από το γεγονός ότι εκλέξαμε να εμμείνωμε στην αφιέρωσί μας να υπηρετούμε πιστά τον Ιεχωβά Θεό.