Κεφάλαιο 3
Μια Ελπίδα με Βέβαιη Εγγύησι
1-3. (α) Γιατί η απλή πίστις στην ύπαρξι του Θεού δεν είναι αρκετή για να μας εξασφαλίση τη θεία επιδοκιμασία; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Εβραίους 11:6, τι πρέπει να πιστεύωμε και γιατί αυτό είναι σπουδαίο;
ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στην ύπαρξι του Θεού. Αλλά το να ζη κανείς μ’ ένα τρόπο που ανταποκρίνεται στη θεία επιδοκιμασία, απαιτεί πολύ περισσότερα απ’ αυτό. Πρέπει να είμαστε στερεά πεπεισμένοι ότι, οτιδήποτε μπορεί να μας συμβή σε μορφή παθημάτων είναι μηδέν σε σύγκρισι με τις μεγαλειώδεις ευλογίες που θα χαρίση ο Παντοδύναμος Θεός στους δούλους του.
2 Γι’ αυτό το λόγο, δεν είναι αρκετό επίσης να υπηρετούμε το Δημιουργό μας από ένα απλό αίσθημα καθήκοντος, επειδή αυτός είναι ο Ζωοδότης μας. Ένα απλό αίσθημα καθήκοντος δεν είναι αρκετά ισχυρό να μας κρατήση πιστούς μπροστά σ’ όλες τις δοκιμασίες που μπορεί ν’ αντιμετωπίσωμε—σωματική και προφορική κακομεταχείριση ασθένειες, απογοητεύσεις, οικονομικές δυσχέρειες. Μόνον η βαθειά, αδιάσπαστη αγάπη για τον ουράνιο Πατέρα μας θα μπορούσε να το κάνη αυτό.
3 Για να έχωμε αυτό το είδος αγάπης για τον Θεό, «πρέπει να πιστέψωμε ότι αυτός ο ίδιος είναι στοργικός, αγαθός, γενναιόδωρος. Η Αγία Γραφή τονίζει ότι αυτή η πίστις είναι απόλυτα ουσιώδης για τους Χριστιανούς. Λέει: «Ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβραίους 11:6) Οποιαδήποτε υποβίβασις της υποσχέσεως του Θεού να ευλογήση τους δούλους του, στην πραγματικότητα, διαστρέφει τη γνώσι που έχομε γι’ αυτόν. Μπορεί να μας εμποδίση από το ν’ αναγνωρίσουμε τον Ιεχωβά σαν ένα Θεό που εκτιμά βαθιά τα καλά έργα του λαού του. (Εβραίους 6:10) Εξ άλλου η σταθερή μας πεποίθησις ότι ο Ύψιστος είναι μισθαποδότης δημιουργεί μέσα μας μια ανταπόκρισι εκτιμήσεως, που μας παρακινεί να θέλωμε να τον ευαρεστήσωμε.
‘ΦΥΛΑΤΤΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ’
4. Πώς ο Ιεχωβά Θεός μας βοηθεί να εξασφαλίσωμε σωτηρία, και έτσι τι πρέπει να κάνωμε;
4 Φυσικά, δεν κερδίζομε σωτηρία με την υπηρεσία μας στον Θεό, όπως είναι η τήρησις καλής διαγωγής και η υποβοήθησις άλλων πνευματικώς και υλικώς. Ο ίδιος ο ουράνιος Πατέρας μας έχει κάνει όλες τις προμήθειες για ν’ αποκτήσωμε αιώνια ζωή, και μας βοηθεί να κάνωμε το θέλημά του και να λάβωμε αυτή την ευλογία. Η Θεόδοτη ελπίδα μας, λοιπόν, μας ενθαρρύνει να υποτασσώμεθα πλήρως στη θεία καθοδηγία. Ολοκληρωτική εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά σαν μισθαποδότη, μας δίνει τη δύναμι να συνεχίσωμε τη συνεργασία μας μαζί του για να γίνωμε γνήσιοι, πλήρως ανεπτυγμένοι Χριστιανοί. (Εφεσίους 4:13-15) Είναι αλήθεια ότι αυτή η ενεργός συνεργασία με τον Πλάστη μας απαιτεί να προσπαθούμε να έχωμε κάτω από έλεγχο τις αμαρτωλές μας τάσεις. Αλλά, στην πραγματικότητα, αυτός είναι Εκείνος ο οποίος, μέσω του πνεύματός του, καθιστά δυνατή την πνευματική μας ανάπτυξι. Τα επόμενα λόγια του αποστόλου Πέτρου τονίζουν ωραία το ρόλο του Θεού στην εξασφάλισι της εκπληρώσεως της Χριστιανικής μας ελπίδας:
«Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ ημάς, οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ.»—1 Πέτρου 1:3-5.
5. Γιατί οι Χριστιανοί στον πρώτο αιώνα είχαν σοβαρό λόγο να ευλογούν τον Ιεχωβά;
5 Οι Χριστιανοί, στους οποίους απευθύνθηκαν αυτά τα λόγια, είχαν σοβαρό λόγο να ευλογούν τον Ιεχωβά Θεό, καθώς και να μιλούν επαινετικά γι’ αυτόν, δηλαδή να τον αινούν. Είχαν γεννηθή σαν τέκνα του Υψίστου με μια δεύτερη γέννησι, κατά κάποιο τρόπο. (Ιωάννης 1:12, 13· 3:5-8) Αυτή η ‘αναγέννησις’ έλαβε χώρα μέσω της λειτουργίας του αγίου πνεύματος προς αυτούς. Το ότι έγιναν υιοί του Θεού δεν έγινε σαν αποτέλεσμα ειδικής αξίας από μέρους τους. Αυτό ωφείλετο στο θείο έλεος ή ευσπλαγχνία, που εκδηλώθηκε στη συγχώρησι των αμαρτιών τους. Αυτοί οι μαθητές του Ιησού Χριστού, με το να γίνουν παιδιά του Παντοδύναμου, έγιναν επίσης και κληρονόμοι.
6. Ποιες είναι μερικές απόψεις που κάνουν τη Χριστιανική ελπίδα ‘ζώσα’;
6 Σαν κληρονόμοι, είχαν την ελπίδα να λάβουν μια κληρονομιά. Αυτή η ελπίδα, όπως τονίζει ο Πέτρος, είναι μια ‘ζώσα ελπίδα.’ Είναι ‘ζώσα’ με πολλές έννοιες. Η ελπίδα είναι ζώσα και ισχυρή, όπως είναι το άγγελμα ή ο λόγος του Θεού που είναι «ζων και ενεργός.» (Εβραίους 4:12) Πρωτίστως, αυτό οφείλεται στο ότι πρόκειται για μια θεόδοτη ελπίδα από τον ζώντα και αιώνιο Θεό, και περιστρέφεται γύρω από τον Υιό του ο οποίος ‘δεν αποθνήσκει πλέον.’ Ο Υιός έχει την εξουσία μιας άφθαρτης ζωής και μπορεί να σώση πλήρως εκείνους που θέτουν την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν. (Ιερεμίας 10:10· Αββακούμ 1:12· Εβραίους 7:16, 25· 1 Πέτρου 1:23) Ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος είναι «ο άρτος ο ζων» που εστάλη από τον Θεό και «εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα.» (Ιωάννης 6:50, 51, 57) Ο Υιός δίνει «ύδωρ ζων» που γίνεται σ’ αυτούς που το λαμβάνουν «πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον.» (Ιωάννης 4:10, 14) Έτσι, λοιπόν, η ‘ζώσα ελπίδα’ που δόθηκε σαν αποτέλεσμα της ‘αναγεννήσεως,’ μπορεί να προωθήση τους κατόχους της στην πραγματοποίησι της αμοιβής τους και της αιώνιας ζωής.
7. Πώς η ‘ζώσα ελπίδα’ επηρεάζει τους κατόχους της;
7 Υπάρχει ζωντάνια σ’ αυτή την ελπίδα. Είναι μια ενισχυτική, ενεργοποιητική δύναμις στη ζωή εκείνων που την έχουν. Αυτή η ελπίδα επηρεάζει ολόκληρη τη ζωή τους, γίνεται φανερή στον τρόπο με τον οποίον χρησιμοποιούν τη ζωή τους. Όπως η αληθινή πίστις, μια τέτοια ελπίδα δεν μπορεί να είναι νεκρή, χωρίς καρπούς, χωρίς δράσι για εκδήλωσι της υπάρξεώς της. (Ιακώβου 2:14-26) Είναι μια θερμή ελπίδα που μας ζωογονεί, μας ενθαρρύνει, μας υποστηρίζει και μας ενισχύει με την παρηγοριά της και με την ακλόνητη βεβαιότητα της εκπληρώσεώς της.
8. Επειδή πρόκειται για μια ‘ζώσα ελπίδα,’ τι μπορεί να λεχθή για την εκπλήρωσί της;
8 Αυτή η ελπίδα, λοιπόν, σε πλήρη αντίθεσι με τις ελπίδες εκείνων που θέτουν την εμπιστοσύνη τους σε ατελείς, θνητούς ανθρώπους, δεν είναι μια νεκρή ελπίδα που θα καταλήξη σε απογοήτευσι λόγω ελλείψεως στερεής βάσεως. Είναι αδύνατον να μην πραγματοποιηθή. Η αμετάβλητη υπόσχεσις του Ιεχωβά, μαζί με την ασύγκριτη δύναμί του να την εκπληρώση, χρησιμεύει σαν ένα ασφαλές θεμέλιο για τη Χριστιανική ελπίδα.—Παράβαλε με Ησαΐα 55:10, 11· Εβραίους 6:13-20.
9. Τι ήταν εκείνο που κατέστησε δυνατή αυτή τη ‘ζώσα ελπίδα’;
9 Ο απόστολος Πέτρος συνδέει αυτή τη ‘ζώσα ελπίδα’ με ‘την ανάστασι του Ιησού Χριστού εκ νεκρών.’ Όταν ο Υιός του Θεού καθηλώθηκε στο ξύλο του μαρτυρίου και οι μαθητές του τον είδαν να πεθαίνη, η ελπίδα τους ουσιαστικά πέθανε μαζί μ’ αυτόν. Αλλ’ όταν είδαν τις αποδείξεις της αναστάσεώς του, η ελπίδα τους ανεβίωσε, πήρε νέα ζωή, ‘ανεζωπυρώθη’ και τους ώθησε να δίνουν μαρτυρία. (Λουκάς 24:13-34· Πράξεις 4:20) Ο Υιός του Θεού, επειδή αναστήθηκε σε πνευματική ζωή, μπορούσε να παρουσιάση την αξία της θυσίας του, το τίμημα της απολυτρώσεως, στον Πατέρα. Αν ο Ιησούς Χριστός δεν αναστηθή, κανείς δεν θα μπορούσε να λυτρωθή από την αμαρτία και το θάνατο. (1 Κορινθίους 15:14-19) Χωρίς την ανάστασί του, δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξη ‘ζώσα ελπίδα.’
10. Γιατί μπορούσε ο Πέτρος ν’ αναφερθή στην κληρονομία σαν ‘άφθαρτη, αμίαντη και αμάραντη’;
10 Η μεγαλειώδης κληρονομιά στην οποία απέβλεπε ο απόστολος Πέτρος και οι ομόπιστοί του είναι ‘ άφθαρτη, αμίαντη και αμάραντη.’ Επειδή είναι άφθαρτη, δεν μπορεί να καταστραφή ή να υποστή βλάβη με κανένα τρόπο. Κανένα μίασμα ή μόλυσμα δεν θα μπορούσε να προσκολληθή σ’ αυτήν, διότι αυτή η κληρονομιά δεν μπορεί να επιτευχθή με κάποια μηχανορραφία, με απάτη ή με άλλα άνομα μέσα. Αυτή η θαυμάσια κληρονομιά ποτέ δεν θα πέση στα χέρια ασυνείδητων ανθρώπων. Επίσης, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στα ωραία άνθη που γρήγορα χάνουν την ομορφιά και τη λαμπρότητά τους, η κληρονομιά αυτή, σε όλη την αιωνιότητα ποτέ δεν θα χάση το μεγαλείο της και την ελκυστικότητά της.
11. Γιατί αυτή η ‘κληρονομία’ είναι ασφαλής;
11 Σύμφωνα με τα λόγια του Πέτρου, η υποσχεμένη κληρονομιά είναι ‘πεφυλαγμένη εν τοις ουρανοίς.’ Είναι ασφαλής για τους συγκληρονόμους του Χριστού. Εκεί στους ουρανούς, είναι πολύ περισσότερο προστατευμένη και διαφυλαγμένη απ’ οποιοδήποτε θησαυροφυλάκιο τραπέζης, διότι το αόρατοι ουρανοί είναι η μόνιμη κατοικία του αιώνιου Θεού, του Ιεχωβά. (Ψαλμοί 103:19· 115:3, 16· Ματθαίος 5:11, 12) Επίσης, ο απόστολος Πέτρος τόνισε ότι ο Παντοδύναμος θα τους βοηθούσε να λάβουν την κληρονομιά τους. Ο Ύψιστος, μέσω του πνεύματός του, θα ασκούσε τη ‘δύναμί’ του προς αυτούς, βοηθώντας τους να παραμείνουν ευπρόσδεκτοι ενώπιόν του, προστατεύοντας τα συμφέροντα της ζωής τους. Σαν αποτέλεσμα τούτου, στον ‘έσχατο καιρό’ δεν θα μετείχαν στην καταδικαστική κρίσι που θα εκφερθή κατά των απίστων, αλλά θα εσώζοντο για αιώνια ζωή.
12. Πώς ο Ιεχωβά Θεός θα μας ‘διαφυλάξη’ για σωτηρία;
12 Όπως το Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, όλοι οι πιστοί σήμερα μπορούν να είναι βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά Θεός θα τους διαφυλάξη για σωτηρία. Μέσω του αγίου του πνεύματος, αυτός αρχικά κατέστησε δυνατόν για μας να έχωμε πίστι και, με το ίδιο πνεύμα, θα εξακολουθήση να ενισχύη την πίστι μας. Αυτή η πίστις μπορεί να μας βοηθήση να περάσωμε με επιτυχία κάθε είδους δοκιμασίες. (1 Ιωάννου 5:4) Δεν έχομε, λοιπόν, σοβαρούς λόγους να είμαστε ευγνώμονες για όσα ο Ιεχωβά Θεός εξακολουθεί να κάνη για να μας βοηθήση να εξασφαλίσουμε αιώνια ζωή; Πραγματικά, και ιδιαίτερα όταν λάβωμε υπ’ όψι μας ότι αυτό δεν οφείλεται σε κάποια προσωπική μας αξία, αλλά στο μεγάλο έλεος του Ιεχωβά.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΜΑΣ
13. Τι μάς εγγυάται ότι η Χριστιανική μας ελπίδα βασίζεται σε σταθερό θεμέλιο;
13 Ούτε και ο θάνατος ακόμη δεν μπορεί να μας εμποδίση να δούμε την εκπλήρωσι της Χριστιανικής μας ελπίδας. Όσα έκανε ο ουράνιος Πατέρας μας σχετικά με τον Υιό του παρέχουν μια βέβαιη, ασφαλή εγγύησι ότι η ελπίδα μας στηρίζεται σε σταθερή βασι. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε:
«Όστις [ο Υιός του Θεού] ήτο μεν προορισμένος προ καταβολής κόσμου, εφανερώθη δε εν τοις εσχάτοις καιροίς διά σας, τους πιστεύοντας δι’ αυτού εις τον Θεόν, τον αναστήσαντα αυτόν εκ νεκρών και δόντα εις αυτόν δόξαν, ώστε η πίστις σας και η ελπίς να ήναι εις τον Θεον.»—1 Πέτρου 1:20, 21.
14. Πώς ο Ιησούς Χριστός ήταν «προορισμένος προ καταβολής κόσμου» και «εφανερώθη . . . εν τοις εσχάτοις καιροίς»;
14 Προτού ο Αδάμ και η Εύα αρχίσουν την καταβολή του κόσμου της ανθρωπότητας με το ν’ αποκτήσουν τέκνα, ο Ιεχωβά Θεός καθώρισε ότι ο μονογενής του Υιός θα ήταν εκείνος που θα εξαγόραζε την ανθρώπινη φυλή από τη δουλεία στην αμαρτία και το θάνατο. (Παράβαλε με Γένεσι 3:15· 4:1, 2· Λουκά 11:49-51.) Στον καιρό της ελεύσεως του Μεσσία, το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων, το οποίο περιελάμβανε και το ιερατείο του, τις θυσίες και τις υπηρεσίες του ναού, εισήλθε στις έσχατες ημέρες του. Η έλευσις του Μεσσία σημείωσε την αρχή μιας νέας εποχής της ανθρώπινης ιστορίας. Γι’ αυτό και ο απόστολος Πέτρος είπε ότι ο Χριστός «εφανερώθη . . . εν τοις εσχάτοις καιροίς.»
15. Γιατί μπορούσε ο Πέτρος να πη ότι ο Ιησούς Χριστός εφανερώθη «διά σας τους πιστεύοντας δι’ αυτού εις τον Θεόν»;
15 Αλλά γιατί ο απόστολος είπε ότι ο Υιός του Θεού εφανερώθη «διά σας τους πιστεύοντας δι’ αυτού εις τον Θεόν»; Προτού έλθη ο Ιησούς στη γη, κανείς δεν μπορούσε να επωφεληθή από το λυτρωτικό έργο που αυτός θα επιτελούσε. Μόνο τον πρώτο αιώνα μπόρεσαν οι ‘πιστεύοντες’ ν’ αρχίσουν να το κάνουν αυτό. Οι πιστοί αυτοί, με το να πιστέψουν στο Χριστό, έδειχναν επίσης πίστι και στον Πατέρα, Εκείνον που απέστειλε τον Υιόν του εδώ στη γη. (Ιωάννης 17:21) Επίσης, όπως δήλωσε ο Πέτρος, εκείνο που έκανε ο Ιεχωβά Θεός για τον Υιόν του—ανασταίνοντάς τον και δίνοντάς του ‘δόξα’ με το να τον εξυψώση στα δεξιά του—παρέχει σοβαρό λόγο για να πιστεύωμε και να ελπίζωμε κι’ εμείς στον Παντοδύναμο. Πώς συμβαίνει αυτό;
16. Τίνος πράγματος αποτελεί εγγύησι η ανάστασις του Ιησού Χριστού;
16 Όπως ακριβώς ο Ύψιστος ανέστησε τον Υιόν του, έτσι μπορεί να αναστήση και άλλους δούλους του. Αφού ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε σε αθάνατη ουράνια ζωή, οι μαθητές του του πρώτου αιώνος μπορούσαν να είναι βέβαιοι ότι και αυτοί, επίσης, θα μετείχαν μαζί του σε ουράνια δόξα. Η ανάστασις του Υιού του Θεού στέκει σαν μια αμετάβλητη εγγύησις ότι οι άνθρωποι που κοιμούνται στο θάνατο θ’ αναστηθούν σε ζωή.—1 Κορινθίους 15:12-22.
17. Πόσο καλά βεβαιωμένη είναι η ανάστασις του Ιησού Χριστού;
17 Γι’ αυτό το λόγο, το γεγονός της αναστάσεως του Ιησού έπρεπε να είναι καλά βεβαιωμένο, και ήταν. Υπήρχαν πάνω από 500 μαθητές που είδαν τον αναστημένο Υιό του Θεού. (1 Κορινθίους 15:6) Αυτοί οι αυτόπτες μάρτυρες εγνώριζαν ότι οι εχθροί του Θεού μπορεί ν’ αφαιρούσαν την ελευθερία τους, ακόμη δε και να τους θανατώσουν, αν έδιναν μαρτυρία σχετικά με το μεγαλειώδες αυτό θαύμα. Ωστόσο, οι πιστοί μαθητές του Ιησού Χριστού έδωσαν μαρτυρία γι’ αυτό το γεγονός με μεγάλο θάρρος. (Παράβαλε με Πράξεις 4:1-3· 7:52-60.) Αυτή η θαρραλέα πίστις ήταν δυνατόν να υπάρχη μόνο επειδή οι μαθητές είχαν στερεή απόδειξι της αναστάσεώς του.
Η ΕΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΔΟΞΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΗ
18. Τι δείχνει ο απόστολος Πέτρος για «την δύναμιν και παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού»;
18 Ο Ιεχωβά Θεός, όπως και στην περίπτωσι της αναστάσεως του Υιού του, φρόντισε επίσης να δοθή σαφής μαρτυρία για τη βεβαιότητα της ελεύσεως του Χριστού «μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.» (Ματθαίος 24:30· Αποκάλυψις 1:7) Ο απόστολος Πέτρος είπε:
«Διότι σας εγνωστοποιήσαμεν την δύναμιν και παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ουχί μύθους σοφιστικούς ακολουθήσαντες, αλλ’ αυτόπται γενόμενοι της εκείνου μεγαλειότητος. Διότι έλαβε παρά Θεού Πατρός τιμήν και δόξαν, ότε ήλθεν εις αυτόν τοιαύτη φωνή υπό της μεγαλόπρεπους δόξης, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην· και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ελυούσαν, όντες μετ’ αυτού εν τω όρει τω αγίω.» (2 Πέτρου 1:16-18)
Σε ποιο γεγονός αναφερόταν εδώ ο Πέτρος;
19. Πότε και πώς ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης έγιναν αυτόπτες μάρτυρες της μεγαλοπρέπειας του Χριστού;
19 Στη μεταμόρφωσι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Λίγο μετά το Πάσχα του έτους 32 μ.Χ. ο Υιός του Θεού είπε στους μαθητές του: «Αληθώς σας λέγω, είναι τίνες των εδώ ισταμένων, οίτινες δεν θέλουσι γευθή θάνατον, εωσού ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού.» (Ματθαίος 16:28) Ύστερ’ από λίγες μέρες, εκπληρώθηκαν αυτά τα λόγια του Ιησού. Ο Υιός του Θεού, παίρνοντας μαζί του τους αποστόλους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, ανέβηκε σ’ ένα υψηλό ορός, πιθανώς στο όρος Αερμών. Σε μια κορυφή αυτού του όρους, έλαβαν χώρα τα ακόλουθα: [Ο Ιησούς] μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, και έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού έγειναν λευκά ως το φως.» Έτσι, βεβαιώθηκε στους τρεις αποστόλους το γεγονός, ότι η έλευσις του Ιησού με Βασιλική εξουσία θα ήταν πράγματι ένδοξη. Κατόπιν, σχηματίσθηκε μια «νεφέλη φωτεινή» από την οποία βγήκε μια φωνή που έλεγε: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην· αυτού ακούετε.»—Ματθαίος 17:1-5.
20. Γιατί η πίστις στην επάνοδο του Ιησού με Βασιλική εξουσία είναι στερεά βασισμένη;
20 Η πίστις, λοιπόν, στην έλευσι του Ιησού με Βασιλική εξουσία, δεν βασιζόταν σε ψευδείς ιστορίες προερχόμενες από ανθρώπους. Δεν χρησιμοποιήθηκαν τεχνάσματα ή απάτες στην προσπάθεια να πεισθούν άλλοι να δεχθούν την πεποίθησι ότι ο Υιός του Θεού θα ερχόταν και πάλι «μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.» Ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης είδαν τον Ιησού Χριστό δοξασμένο μπρος στα μάτια τους, και άκουσαν την ίδια τη φωνή του Θεού από τη φωτεινή νεφέλη δηλαδή τη ‘μεγαλοπρεπή δόξα.’ Αυτή η φωνή επιβεβαίωνε το ότι ο Ιησούς ήταν ο αγαπητός Υιός. Η επιβεβαίωσις και η λαμπρή εμφάνισις που του δόθηκε τότε, αποτελούσαν αληθινά απονομή τιμής και δόξας στον Ιησού. Λόγω αυτής της μεγαλειώδους θείας αποκαλύψεως από τον Ιεχωβά, ο Πέτρος ορθά χαρακτήρισε το όρος της μεταμορφώσεως ως ‘άγιο όρος.’
21. Ποια σημασία έχει για μάς το δράμα της μεταμορφώσεως;
21 Ποια σημασία πρέπει να έχη για τους πιστούς αυτή η μεταμόρφωσις; Ο Πέτρος απαντά: «Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίας υμών.» (2 Πέτρου 1:19) Πράγματι, το δράμα της μεταμορφώσεως επαληθεύει τον προφητικό λόγο για την έλευσι του Κυρίου Ιησού Χριστού με Βασιλική εξουσία. Αυτό το δράμα έδωσε μια προαναλαμπή της βασιλικής του δόξας. Φυσικά, χωρίς δύναμι ή εξουσία, δεν μπορεί να υπάρξη βασιλική δόξα, μεγαλοπρέπεια ή αξίωμα. Γι’ αυτό, η μεταμόρφωσις χρησίμευσε επίσης για να καθορίση τη βεβαιότητα της ελεύσεως του Ιησού με δύναμι.
22, 23. (α) Πώς δείχνομε ότι ‘κάνομε καλά’ να προσέχωμε τον προφητικό λόγο; (β) Πώς αυτός ο λόγος είναι σαν λυχνάρι;
22 Εμείς σήμερα ‘κάνομε καλά’ να προσέχωμε τον προφητικό λόγο, διότι τίποτα άλλο δεν θα μπορούσε να είναι πιο ζωτικό για τα συμφέροντα της ζωής μας και δεν θα μπορούσε να καταλήξη σε πιο μεγάλα ή πιο διαρκή οφέλη. Οι άνθρωποι μπορεί με απληστία να διαβάζουν τις παγκόσμιες ειδήσεις, να εξετάζουν τις προρρήσεις των πολιτικών, οικονομικών και επιστημονικών εμπειρογνωμόνων και, στο τέλος, να διαπιστώνουν ότι δεν κατέληξαν πουθενά. Αλλά το φως που λάμπει από τον προφητικό λόγο ποτέ δεν θα μας οδηγήση σε αδιέξοδο, ούτε θα μας αφήση μέσα σ’ ένα λαβύρινθο αλληλοσυγκρουόμενων σηματοδοτών και κατευθύνσεων. Αυτός, λοιπόν, ο προφητικός λόγος αξίζει μια σπουδαία θέσι στη μελέτη και στους στοχασμούς μας. Είμαστε συνετοί αν επωφελούμεθα απ’ όλες τις ευκαιρίες να συναθροιζώμαστε με ομοπίστους όταν εξετάζεται αυτός ‘ο λόγος.’ Αλλά το να ‘προσέχωμε’ σημαίνει περισσότερα από προσεκτική ανάγνωσι ή ευλαβική ακρόασι. Σημαίνει να ενεργούμε σύμφωνα με τον προφητικό λόγο, να τον αφήνωμε να επηρεάζη τη διαγωγή μας, τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε το χρόνο μας, την ενέργεια και τα εφόδιά μας. (Παράβαλε με Ιακώβου 1:22-27.) Πολύ σωστά αναγνωρίζομε τη γνήσια πρακτικότητα αυτού του προφητικού λόγου στην καθημερινή μας ζωή και δεν τον θεωρούμε απλώς σαν κάτι στο οποίο δίνομε σημασία μόνο κατά τον χρόνο της τυπικής μας λατρείας.
23 Σε αρμονία με την παρότρυνσι του Πέτρου, πρέπει ν’ αφήνωμε τον προφητικό λόγο να μας χρησιμεύη σαν ένα λυχνάρι που λάμπει σ’ ένα σκοτεινό τόπο και διαφωτίζει τις καρδιές μας. Αν, λοιπόν, ‘προσέχωμε’ στον λόγο, αφήνοντάς τον να μας καθοδηγή σε όλα τα ζητήματα της ζωής μας, αυτός θα μας οδηγή μέχρι τη μεγαλειώδη ημέρα οπότε ο «φωσφόρος,» ο Κύριος Ιησούς Χριστός, θ’ αποκαλυφθή με όλη τη μεγαλοπρεπή του δόξα. (Παράβαλε με Αποκάλυψι 22:16.) Η αποκάλυψις του Υιού του Θεού θα σημάνη καταστροφή για τους άπιστους και απόδοσι μεγάλων ευλογιών στους αφοσιωμένους μαθητές του. (2 Θεσσαλονικείς 1:6-10) Ασφαλώς, η ελπίδα που συνδέεται με την εκπλήρωσι του προφητικού λόγου πρέπει να μας ενθαρρύνη να κάνωμε ό,τι μπορούμε για να βρεθούμε επιδοκιμασμένοι ενώπιον του Κυρίου μας στην αποκάλυψί του.—Λουκάς 21:34-36.
24. Γιατί μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη σ’ ολόκληρο τον προφητικό λόγο που περιέχεται στην Αγία Γραφή;
24 Πραγματικά, είναι ανάγκη να εξετάζομε προσεκτικά όλο τον προφητικό λόγο που περιέχεται στις Άγιες Γραφές, και να τον αφήνωμε να καθοδηγή τη ζωή μας. Η ίδια η φύσις του προφητικού λόγου, ο τρόπος με τον οποίο γράφθηκε, πρέπει να μας γεμίζη εμπιστοσύνη για το μέλλον. Οι προφήτες του Ιεχωβά δεν αξιολογούσαν ωρισμένες τάσεις στις ανθρώπινες υποθέσεις και κατόπιν να κάνουν προφητεύσεις βασισμένες στην προσωπική τους ερμηνεία αυτών των εξελίξεων. Οι προφητείες δεν αποτελούσαν συμπεράσματα που έβγαλαν οι ίδιοι οι προφήτες, αφού έκαναν προσεκτική ανάλυσι των τότε υφισταμένων συνθηκών. Όχι, αλλά η διάνοια των προφητών διεγείρετο από το άγιο πνεύμα και τότε υποκινούντο να εκφράσουν το θείο άγγελμα. Ο απόστολος Πέτρος συνεχίζει ως εξής: «Τούτο πρώτον εξεύροντες, ότι ουδεμία προφητεία της γραφής γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως· διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.» (2 Πέτρου 1:20, 21) Επειδή η αληθινή προφητεία δεν προέρχεται από ανθρώπους επιρρεπείς σε σφάλματα αλλά από τον πάνσοφο Δημιουργό μας, γνωρίζομε ότι όλες οι προφητείες που εκτίθενται στον Λόγο του Θεού θα εκπληρωθούν.
25. Τι μπορούμε να πούμε για τη βεβαιότητα της Χριστιανικής μας ελπίδας;
25 Η Χριστιανική ελπίδα στηρίζεται σε στερεές αποδείξεις. Αξιόπιστη μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων βεβαιώνει ότι οι άνθρωποι που κοιμούνται στο θάνατο θ’ αναστηθούν σε ζωή και ότι ο Ιησούς Χριστός θα δείξη τη δόξα και τη δύναμί του. Μεγαλειώδης θα είναι η ημέρα εκείνη, όταν ο Κύριός μας αναλάβη δράσι εναντίον όλων όσοι αρνούνται να υπηρετήσουν τον Δημιουργό και θα ελευθερώση τους πιστούς ακολούθους του από όλα τα παθήματα, εισάγοντας μια δίκαιη νέα τάξι απαλλαγμένη από ασθένειες, πόνους και θάνατο.—Αποκάλυψις 21:4, 5