Η Θεία Κυριαρχία Επάνω στο Ανθρώπινο Γένος στην Αρχή
«Ο Ιεχωβά ητοίμασε τον θρόνον αυτού εν τω ουρανώ, και η βασιλεία αυτού δεσπόζει τα πάντα.»—Ψαλμ. 103:19, ΜΝΚ.
1. Σύμφωνα με την έννοια που δίνομε, τι είναι το «κατεστημένον» μέσα στο οποίο έχομε γεννηθή όλοι, και ποια εκτίμησι οφείλομε να κάνωμε γι’ αυτό;
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ όλοι μέσα σ’ ένα «κατεστημένο.» Μήπως με τη λέξι αυτή εννοούμε το σύστημα πραγμάτων εδώ επάνω στη γήινη σφαίρα μας; Όχι! Εννοούμε ένα κατεστημένο του οποίου η γη μας αποτελεί μόνο ένα ελάχιστο μέρος. Εννοούμε ένα κατεστημένο που εκτείνεται μακρυά στο εξωτερικό διάστημα. Περιλαμβάνει περισσότερα από τον Γαλαξία μας όπου ο ήλιος μας είναι, μόνο ένας από τους πολλούς όμοιους ήλιους. Περιλαμβάνει όλους τους γαλαξίες των άστρων που τα μεγαλύτερα ανθρωποποίητα τηλεσκόπια κατώρθωσαν να φέρουν στην όρασι του ανθρώπου. Τόσο τρομερά μεγάλο είναι αυτό το κατεστημένο ώστε χρειάζεται να μετράται με μονάδες μήκους που ονομάζονται «έτη φωτός.» Άσχετα με το μέγεθός του, όλοι πρέπει να παραδεχθούν ότι είναι ένα θαυμαστό κατεστημένο. Υπήρχε ήδη πριν παρουσιασθούν εδώ οι σημερινοί διαμαρτυρόμενοι νέοι, και μάλιστα πριν εμφανισθή στη γη το ανθρώπινο γένος. Όλοι μας γεννηθήκαμε μέσα σ’ αυτό το κατεστημένο, χωρίς να το θέλωμε ή να το διαλέξωμε. Είναι, λοιπόν, αυτό το κατεστημένο κάτι για το οποίον πρέπει να διαμαρτυρώμεθα;
2. Γιατί δεν θα μπορούσε να λεχθή ότι ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία αυτού του «κατεστημένου,» και τι υπαγορεύει η λογική μας όσον αφορά εκείνον που το διευθύνει;
2 Ποιος διευθύνει αυτό το απίστευτα μεγάλο κατεστημένο; Αυτό ήδη λειτουργούσε πριν έλθωμε σε ύπαρξι εμείς οι άνθρωποι. Δεν μας χρειάζεται για να εξακολουθήση να λειτουργή για πάντα, αιωρούμενο εκεί στο διάστημα και λειτουργώντας τόσο αρμονικά. Είναι περιττό να πούμε, ότι είναι πάρα πολύ μεγάλο για μας, πολύ μακρυά για να το φθάσουν οι δυνάμεις μας επιρροής. Δεν μπορούμε να το ελέγξωμε απ’ αυτή τη γη με πυραύλους, διαστημόπλοια ή συστήματα ραντάρ. Αυτό δεν είναι τυχαίο κατεστημένο. Αν επρόκειτο να υπολογίσωμε επιστημονικώς, η πιθανότης ότι ένα τόσο αρμονικό, έξοχα ωργανωμένο, τέλεια λειτουργούν κατεστημένο δημιουργήθηκε συμπτωματικά ή τυχαία, θα ήταν τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων εναντίον και μια υπέρ. Δεν μπορούσε να προέλθη από το τίποτα, διότι ποτέ δεν προέρχεται κάτι από το τίποτα. Τέτοια ισχυρή συγκέντρωσις δυναμικής ενεργείας σαν κι’ αυτή που περικλείει μέσα του αυτό το κατεστημένο ποτέ δεν μπορούσε να προέλθη από ένα κούφιο κενόν, από το μηδέν. Σύμφωνα με τις δυνάμεις μας λογικεύσεως με τις οποίες έχομε προικισθή, έπρεπε να προέλθη από μια κεντρική και ανεξάντλητη πηγή δυνάμεως και ενεργείας. Και αυτή η «πηγή» θα έπρεπε να είναι νοήμων, να έχη γνωστικές μεθόδους εκτός από την παντοδύναμη ικανότητα. Θα πρέπει να διευθύνη το κατεστημένον.
3. (α) Τι πρέπει να συμπεράνωμε όσον αφορά αυτόν που διευθύνει το ορατό «κατεστημένον,» και ποιο είναι ένα κατάλληλο όνομα γι’ αυτόν; (β) Ποιος είναι ο τίτλος όπως τον αναφέρει η Αγία Γραφή;
3 Δεν θέλομε να παριστάνωμε τους κουτούς, έτσι δεν είναι; Δηλαδή να παριστάνωμε τους ανόητους, τους άφρονες, τους παράλογους, που σημαίνει επίσης, αντιεπιστημονικούς. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο για να δεχθούν οι λογικευόμενοι και νοήμονες άνθρωποι, παρά ότι ο μεγάλος Ρυθμιστής αυτού του καταπληκτικού σε ομορφιά, σχεδίασι και δύναμι «κατεστημένου» είναι ένα νοήμον Πρόσωπο, αν και αόρατο στα ευπαθή φυσικά μας μάτια. Έχει κανείς από μας κανένα καλύτερο τίτλο με τον οποίον να ονομάσωμε αυτό το Πρόσωπο από τον τίτλο «Θεός»; Έτσι αποκαλεί το Πρόσωπο αυτό το Μεγαλύτερο Βιβλίο που υπάρχει στη γη. Και το κάνει αυτό στην πρώτη του φράσι, λέγοντας: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» Στην αρχική γλώσσα που εγράφη αυτό το μέρος του Βιβλίου, η λέξις για τη δική μας Ελληνική λέξι «Θεός» είναι Ελοχίμ. Η μετάφρασις Η Βίβλος του Αγίου Ονόματος, η οποία απορρίπτει, εντελώς τον τίτλο «Θεός» αποδίδει ως εξής τη φράσι στα Αγγλικά: «Εν αρχή εποίησεν ο Ελοχίμ τον ουρανόν και την γην.» (Γεν. 1:1) Αυτός ο ίδιος ο Δημιουργός του ουρανού και της γης λαμβάνει την ευθύνη αυτού του Βιβλίου των βιβλίων, της Αγίας Γραφής, και από την αρχή ως το τέλος αυτό το βιβλίο των χιλίων και πλέον σελίδων αποκαλύπτει ότι αυτός ο νοήμων Δημιουργός είναι ένας Θεός τελείας δράσεως, τελείας σοφίας, δικαιοσύνης, αγάπης και δυνάμεως. Είναι τέλεια ικανός να διευθύνη αυτό το ορατό «κατεστημένο.»
4, 5. (α) Σύμφωνα με τη Βίβλο, πού κρέμεται η γη, και πώς παραβάλλεται η γη μας με ολόκληρο το κατεστημένο σε μέγεθος; (β) Ποιες ερωτήσεις που είχαν τεθή στον Ιώβ αξίζει να τεθούν στους επιστήμονας;
4 Η γη μας αιωρείται στο κενό χωρίς να στηρίζεται σε κάτι το υλικό. Όπως είπε αυτό το Βιβλίο των βιβλίων στην αφήγησι του πατριάρχου Ιώβ πριν από τρισήμισυ χιλιάδες χρόνια, στο κεφάλαιο εικοσιέξη, εδάφιο επτά: «Εκτείνει τον βορέαν επί το κενόν· κρεμά την γην επί το μηδέν.» Σε σύγκρισι με τα αναρίθμητα σώματα στους ουρανούς, η γη μας είναι σαν μόριο σκόνης στο μέσον ενός τεραστίου νέφους σκόνης. Εφόσον ο Θεός της δημιουργίας διευθύνει ή κυβερνά το μέγα κατεστημένον ως σύνολον, θα πρέπει επίσης να είναι και ο άρχων της γης. Η δική του κυριαρχία, και όχι η κυριαρχία ανθρωπίνων πλασμάτων επάνω στη γη, είναι η αληθινή, αρχική, δικαιωματική κυριαρχία για τη γη. Ένας Δημιουργός θα πρέπει να διευθύνη τη δημιουργία του, ο άνθρωπος δεν είχε κανένα μέρος στη δημιουργία της γης ως αιώνιας κατοικίας του. Σ’ αυτό το ζωτικό σημείο αξίζει να τεθούν στους συγχρόνους επιστήμονας και οπαδούς της εξελίξεως τα ίδια ερωτήματα που είχαν τεθή στον πατριάρχη Ιώβ από τον Θεό σχετικά με τη δημιουργία της γης. Στον Ιώβ είπε:
5 «Ζώσον ήδη την οσφύν σου ως ανήρ· διότι θέλω σε ερωτήσει, και φανέρωσόν μοι. Πού ήσο ότε εθεμελίωνον την γην; ανάγγειλον εάν έχης σύνεσιν. Τις έθεσε τα μέτρα αυτής, εάν εξεύρης; Ή τις ήπλωσε στάθμην έπ’ αυτήν; Επί τίνος είναι εστηριγμένα τα θεμέλια αυτής; ή τις έθεσε τον ακρογωνιαίον λίθον αυτής, ότε τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού, και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον; . . . Προσέταξας συ την πρωίαν επί των ημερών σου; έδειξας εις την αυγήν τον τόπον αυτής, δια να πιάση τα έσχατα της γης, ώστε οι κακούργοι να εκτιναχθώσιν απ’ αυτής;»—Ιώβ 38:3-13.
6. (α) Ποιοι είπε ο Θεός ότι παρέστησαν μάρτυρες της δημιουργίας της γης; (β) Γιατί δεν είμεθα καθόλου σε θέσι να κρίνωμε τη διακήρυξι του Θεού για το πριν από έξη χιλιάδες χρόνια δημιουργικό του έργο;
6 Σ’ απάντησι σ’ αυτές τις ερωτήσεις, όλοι εμείς σήμερα θα πρέπει να ομολογήσωμε ότι δεν βρισκόμασταν επί τόπου. Εκείνοι τους οποίους εδώ ο Θεός ονομάζει «τα άστρα της αυγής» και «πάντες οι υιοί του Θεού» παρέστησαν μάρτυρες στη δημιουργία της γης και ήσαν ενθουσιασμένοι από το μικροσκοπικό αυτό μέρος του ορατού «κατεστημένου.» Έχομε, επομένως, εμείς τα κατώτερα ανθρώπινα πλάσματα οποιοδήποτε λόγο να επικρίνωμε τον Θεό για τον τρόπο που δημιούργησε τη γήινη κατοικία μας; Όταν ο Θεός ετελείωσε την προετοιμασία της για κατοικία του ανθρώπου και έθεσε επάνω της τον άνθρωπο, τότε, όπως λέγει το τελευταίο εδάφιο του πρώτου κεφαλαίου της Αγίας Γραφής, «Είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού ήσαν καλά λίαν.» (Γεν. 1:31) Εφόσον ο ίδιος ο Δημιουργός παρετήρησε τη γήινη δημιουργία του και την εθεώρησε ‘καλή λίαν’ ποιοι είμεθα εμείς που ήλθαμε επί σκηνής περίπου έξη χιλιάδες χρόνια αργότερα, για να πούμε ότι δεν ήσαν «καλά λίαν» από τη δική μας ανθρώπινη άποψι; Ποιοι είμεθα εμείς σήμερα για να κρίνωμε ποια ήταν η κατάστασις της γης πριν από έξη χιλιάδες χρόνια, όταν ο Θεός εδημιούργησε τον πρώτο άνδρα και την πρώτη γυναίκα σε ανθρώπινη τελειότητα και τους έθεσε σ’ ένα Παράδεισο Τέρψεως; Η μολυσμένη κατάστασις της γης σήμερα δεν είναι βάσις για σωστή κρίσι.
7. (α) Ποιο είδος κυριαρχίας είχε αρχικά ο άνθρωπος, αλλά με ποια στάσι έχουν κυβερνήσει οι άνθρωποι τη γη χιλιάδες χρόνια τώρα; (β) Σε ποια ερώτησι όσον αφορά την κυριαρχία είναι ανάγκη να λάβωμε τώρα απόφασι;
7 Βρισκόμεθα εδώ λόγω της ευνοίας του Δημιουργού. Ποιοι είμεθα, λοιπόν για να νομίζωμε ότι εμείς οι άνθρωποι έχομε το δικαίωμα να διευθύνωμε αυτή τη γη όπως μας αρέσει άσχετα με τον Δημιουργό, τον Θεό; Και όμως, όπως δείχνει η ανθρώπινη ιστορία, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον οι άνθρωποι διηύθυναν τη γη επί χιλιάδες χρόνια. Αρχικά, κατά την δημιουργία του ανθρώπου, ο άνθρωπος απελάμβανε θεία κυριαρχία. Σήμερα ο άνθρωπος υποφέρει, κάτω από ανθρώπινη κυριαρχία που αγνοεί τον Θεό και περιφρονεί τη θεία κυριαρχία. Οι ατελείς ανθρώπινοι κυβερνήτες επιθυμούν όλοι οι λαοί ν’ αποβλέπουν μόνο στην ανθρώπινη κυριαρχία και να περιφρονούν τη θεία κυριαρχία, όπως ακριβώς κάνουν οι ίδιοι οι άρχοντες. Όπως ποτέ προηγουμένως, το ερώτημα επάνω στο οποίον είμεθα υποχρεωμένοι να λάβωμε απόφασι είναι, Θεία Κυριαρχία—Είμεθα υπέρ αυτής ή εναντίον της; Αν είμεθα υπέρ αυτής, τι σημαίνει αυτό για μας; Αν είμεθα εναντίον της, τι σημαίνει αυτό για μας και για κείνους που εξαρτώνται από μας; Ας δούμε, διότι επιθυμούμε να εκλέξωμε αυτό που θα σημάνη την ευτυχία μας και την ευτυχία των δικών μας.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΝΤΑΙ Σ’ ΑΥΤΗΝ
8. (α) Ποιους πιθανώτατα έχουν στη συντροφιά τους εκείνοι, οι οποίοι σήμερα στη γη εναντιώνονται στη θεία κυριαρχία; (β) Τι είναι υποχρεωμένοι να παραδεχθούν όσον αφορά το αν η εχθρότης για τη θεία κυριαρχία υπήρχε πάντοτε;
8 Εκείνοι, σήμερα που είναι εναντίον της θείας κυριαρχίας, δηλαδή της κυριαρχίας της γης από τον Θεό, έχουν πολλούς συντρόφους. Ίσως έχουν πολύ περισσότερους συντρόφους απ’ όσους γνωρίζουν ή αντιλαμβάνονται. Πιθανώτατα έχουν στη συντροφιά τους εκείνους που δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι είναι με το μέρος τους και ότι συνδέονται μαζί τους. Τι εννοούμε μ’ αυτό; Επειδή είναι υλισταί στη φιλοσοφία τους, αρνούνται να παραδεχθούν ότι υπάρχει κάτι πνευματικό, φθάνοντας στο σημείο ν’ αρνηθούν ακόμη κι ότι υπάρχει ο Θεός, που είναι Πνεύμα. Τουλάχιστον, δεν παίρνουν στα σοβαρά τη σκέψι περί Θεού, ούτε την ύπαρξι οποιουδήποτε άλλου πνευματικού προσώπου με νοημοσύνη. Στην πραγματικότητα δεν έχουν καμμιά λογική βάσι για να έχουν αυτή τη διανοητική γνώμη και στάσι· εν τούτοις εμμένουν σ’ αυτήν εθελοτυφλούντες σε φανερά γεγονότα. Θα πρέπει, όμως, να παραδεχθούν ότι αυτή η εχθρότης στη θεία κυριαρχία είχε μια αρχή. Υπάρχει ιστορία που αποδεικνύει ότι είχε την αρχή της πριν από έξη χιλιάδες χρόνια. Δεν άρχισε από τον άνθρωπο, αλλ’ ο άνθρωπος ενεπλάκη σ’ αυτήν.
9. (α) Με ποιον άρχισε η αντίστασις στη θεία κυριαρχία, και τίνος η οδυνηρή πείρα μ’ αυτόν απέδειξε την πραγματικότητα αυτού του πρωτουργού της εχθρότητος; (β) Υπέρ της κυριαρχίας τίνος ήταν ο Ιώβ και σχετικά με τι επιθυμούσε ο Σατανάς να δοκιμάση τον Ιώβ;
9 Με ποιον, λοιπόν, άρχισε η εχθρότης στη θεία κυριαρχία; Δεν άρχισε με κάποιο υπανθρώπινο πλάσμα, όπως ένα φίδι, αλλά με ένα υπερανθρώπινο πλάσμα, με έναν απ’ αυτούς για τους οποίους ο Θεός είπε στον πατριάρχη Ιώβ ότι ήσαν «υιοί του Θεού.» (Ιώβ 38:7) Ο Ιώβ είχε μια οδυνηρή πείρα μ’ αυτόν τον πρωτουργό της εχθρότητος στη θεία κυριαρχία. Ο Ιώβ πληροφορήθηκε ότι το όνομα αυτού του πρωτουργού ήταν Σατανάς. Στη γλώσσα του Ιώβ το όνομα Σατανάς ήταν το ίδιο σαν να λέγαμε «Ανθιστάμενος.» Αλλά «Ανθιστάμενος» σε ποιον; Ασφαλώς στον Θεό! Ο Ιώβ ευνοούσε τη θεία κυριαρχία. Ο Σατανάς απέδειξε ότι η αντίστασίς του ήταν εναντίον του Θεού με το να προσπαθήση να καταστρέψη τον Ιώβ επειδή συνηγορούσε υπέρ της κυριαρχίας του Θεού. Ο Σατανάς δεν ήταν κανένα φανταστικό πρόσωπο για τον Ιώβ όπως δεν ήταν φανταστικό πρόσωπο για τον ίδιο τον Θεό. Αφού πέρασε η σκληρή πείρα του Ιώβ, ο Θεός απεκάλυψε στον Ιώβ ποιος ήταν υπεύθυνος για τα παθήματά του και τις δοκιμασίες του. Ήταν αυτός ο Σατανάς. Σε μια συνάθροισι των «υιών του Θεού» στον ουρανό εμφανίσθηκε κι’ ο Σατανάς. Εκεί ζήτησε από τον Θεό ν’ αποσύρη την προστασία του από τον Ιώβ και να τον αφήση να δοκιμάση τον Ιώβ σχετικά με την πιστότητά του στη θεία κυριαρχία.
10. Τι ισχυρίσθηκε ο Σατανάς ότι μπορούσε να κάμη τον Ιώβ να πράξη αν αφινόταν να ενεργήση ελεύθερα, και τι δείχνει, το εδάφιο Ιακώβου 5:11 όσον αφορά το αν ο Ιώβ υπέκυψε;
10 Ο Σατανάς ισχυρίσθηκε ότι, αν του εδίδετο ελευθερία ενεργείας, θα μπορούσε να κάμη τον Ιώβ να καταρασθή τον Θεό κατά πρόσωπο. Αυτό συνέβη δεκαεπτά αιώνες προ Χριστού. Η δοκιμασία της υπομονής και της πιστότητος του Ιώβ κατεγράφη στο Γραφικό βιβλίο του Ιώβ για να τη διαβάζωμε εμείς. Επέτυχε ο Σατανάς να εξαναγκάση τον Ιώβ να εισέλθη στο στρατόπεδο των ανθισταμένων στον Θεό και εναντιουμένων στη θεία κυριαρχία; Περισσότερο από δεκαέξη αιώνες αργότερα ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού, γράφει σχετικά μ’ αυτό και λέγει: «Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ, και ειδέτε το τέλος του Ιεχωβά, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Ιεχωβά και οικτίρμων.»—Ιακ. 5:11, ΜΝΚ.
11. Πώς δείχνει η αφήγησις ότι ο Θεός υπερίσχυσε του Σατανά με το ότι ο Ιώβ δεν καταράστηκε τον Θεό κατά πρόσωπο;
11 Στην περίπτωσι του Ιώβ ο Ιεχωβά υπερίσχυσε του Σατανά, διότι ο Σατανάς απεδείχθη ότι ήταν ψεύτης. Πώς απεδείχθη αυτό; Καθώς ο Σατανάς επεσώρευε δοκιμασίες επάνω στον Ιώβ, διαβάζομε, «εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν.» Όταν η κατάστασις του Ιώβ εφαίνετο απελπιστική και η γυναίκα του έχασε κάθε ελπίδα γι’ αυτόν» του είπε: «Έτι κρατείς την ακεραιότητά σου; βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε.» Αλλ’ ο Ιώβ είπε: «Ελάλησας ως λαλεί μία εκ των αφρόνων γυναικών· τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» Γι’ αυτό το υπόμνημα λέγει: «Εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ με τα χείλη αυτού.» Τελικά, πριν ο Ιεχωβά αντιστρέψη την κατάστασι του Ιώβ, είπε σε τρεις υποκριτικούς επικριτάς του Ιώβ: «Ο θυμός μου εξήφθη κατά σου και κατά των δύο φίλων σου διότι δεν ελαλήσατε περί εμού το ορθόν, ως ο δούλος μου Ιώβ.» (Ιώβ 1:1-22· 2:9, 10· 42:7, 8) Αυτό στην πραγματικότητα ήταν μια επιτίμησις στον Σατανά, και εξετέθη ως συκοφάντης ή Διάβολος.
12. Πόσον καιρό πριν από την εποχή του Ιώβ και σε ποιο μέρος είχε εγερθή το ζήτημα της θείας κυριαρχίας, και με ποιο αποτέλεσμα για την έβδομη δημιουργική ημέρα του Θεού ή Σάββατο;
12 Έτσι αυτό το ιστορικό πρόσωπο, ο Ιώβ από τη χώρα της Ουζ, παρέμεινε πιστό στον Ιεχωβά ως τον Παντοδύναμο Θεό. Ο Ιώβ ήταν υπέρ της θείας κυριαρχίας. Εν τούτοις ο Σατανάς ο Διάβολος ήγειρε το ζήτημα για την θεία κυριαρχία περισσότερο από δυο χιλιάδες τετρακόσια χρόνια πριν από τη δοκιμασία του Ιώβ. Αυτό έγινε λίγο αργότερα αφού ο Δημιουργός, ο Ιεχωβά Θεός, είχε φυτεύσει τον Κήπο της Εδέμ μερικές εκατοντάδες μίλια προς τα βορειοανατολικά της τοποθεσίας της γης Ουζ. Σ’ αυτόν τον παράδεισο της Τέρψεως ο Ιεχωβά είχε θέσει τον πρώτο άνδρα και την πρώτη γυναίκα για να ζουν και να υπηρετούν σε υποταγή στη θεία κυριαρχία. Ήταν τότε περίπου η αρχή της εβδόμης δημιουργικής ημέρας του Ιεχωβά, γύρω στο 4026 π.Χ. ή σχεδόν πριν από έξη χιλιάδες χρόνια. (Γεν. 1:28 έως 2:3) Συνεχίσθηκε αυτή η εβδόμη δημιουργική ημέρα, αυτή η μεγάλη Σαββατιαία Ημέρα του Ιεχωβά σχετικά με τη γήινη δημιουργία, ειρηνική με όλη τη δημιουργία στον ουρανό και τη γη σε πιστή υποταγή στη θεία κυριαρχία; Η ανθρώπινη πείρα μας σήμερα καθώς και η κοσμική ιστορία των έξη χιλιάδων περασμένων ετών απαντά, Όχι. Η ηρεμία αυτής της μεγάλης Σαββατιαίας Ημέρας του Ιεχωβά άρχισε να ταράσσεται σχεδόν απ’ αυτή την αρχή της.
13. Πώς ένας ουράνιος «υιός του Θεού» άφησε τον πειρασμό να τον κυριεύση, και σε ποια πορεία τον παρέσυρε;
13 Σ’ εκείνον τον κρίσιμο καιρό ένας απ’ εκείνους τους ‘υιούς του Θεού’ στον ουρανό που ήταν μάρτυς της δημιουργίας του ανδρός και της γυναικός από τον Ιεχωβά στον κήπο της Εδέμ επέτρεψε να εισχωρήση στην καρδιά του ιδιοτελής επιθυμία και την άφησε να τον δελεάση και να τον παρασύρη μακρυά από τη θεία κυριαρχία. Άρχισε να φθονή τη δικαιωματική κυριαρχία του Θεού επάνω στο ανθρώπινο ζεύγος στο οποίο είχε δώσει την εντολή να δημιουργήση μια μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια και να γεμίση ολόκληρη τη γη, επεκτείνοντας συγχρόνως τον Παράδεισο της Εδέμ ώς τα άκρα της γης. (Γεν. 1:26-28) Αυτός ο ουράνιος «υιός του Θεού» ήλθε τώρα κάτω από πειρασμό που τον εδημιούργησε μόνος του με το να επιθυμήση να έχη αυτός την κυριαρχία σ’ εκείνο το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι και την οικογένειά τους με την οποία θα γέμιζαν τη γη. Εκαλλιέργησε αυτή την ιδιοτελή επιθυμία εωσότου έγινε γόνιμη και παρήγαγε την αμαρτία. Η αμαρτία του ήταν η εκδήλωσις αντιστάσεως στον Θείον Άρχοντα των πάντων, τον Ύψιστο και Παντοδύναμο Θεό Ιεχωβά. Μ’ αυτόν τον τρόπο αυτός ο ουράνιος «υιός του Θεού» μετεστράφη σε Σατανά ή Ανθιστάμενο. Κανείς δεν μπορούσε να κατηγορήση τον Θεό γι’ αυτό, ότι δήθεν πειράζει, δηλαδή παρασύρει οποιονδήποτε στον ουρανό ή στη γη στην κακία και την πονηρία.—Ιακ. 1:13-15.
14. Πώς συνέβη ώστε ο Σατανάς στην Εδέμ να φερθή διαφορετικά από τον τρόπο που φέρθηκε στη σύναξι των «υιών του Θεού» ενώπιον του Ιεχωβά, και πώς έκαμε την Εύα να τον ακούση;
14 Στον κήπο της Εδέμ δεν αναφέρεται καμμιά συνάθροισις των ουρανίων υιών του Θεού να έλαβε χώραν ενώπιον του Ιεχωβά Θεού εκείνο τον καιρό. Ούτε απεκάλυψε ο Σατανάς τι υπήρχε στη καρδιά του και, όπως στην περίπτωσι του Ιώβ, να ζητήση από τον Υπέρτατο Άρχοντα Ιεχωβά να αποσύρη την προστασία του γύρω από τον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο της Εδέμ. Επειδή τότε δεν υπήρχε καθόλου πονηρία σ’ όλο το υπαρκτό βασίλειο, δεν υπήρχε τίποτα από το οποίο να χρειάζεται προστασία το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος. Έτσι ο Σατανάς δεν χρειαζόταν να ζητήση από τον Ιεχωβά να του ανοίξη την οδό για να φθάση στον Αδάμ και την Εύα και να τους δοκιμάση και να κάμη αυτούς τους γήινους υπηκόους της θείας κυριαρχίας να αμαρτήσουν εναντίον του Θεού. Αφού υπέκυψε στον πειρασμό του, προχώρησε για να γίνη ο Μεγάλος Πειραστής θέτοντας τον πειρασμό στον δρόμο του Αδάμ και της Εύας. Χωρίς ν’ αποκαλύψη τον ιδιοτελή σκοπό του στους άλλους υιούς του Θεού, μεταμφιέσθηκε ύπουλα και χρησιμοποίησε απατηλά ένα όφι στον Κήπο της Εδέμ ως το αβλαβές φαινομενικά όργανό του για να στήση την παγίδα. Η γυναίκα Εύα, παρά την ανθρώπινη τελειότητά της, δεν αντελήφθη ότι το αόρατο πνευματικό πλάσμα, ο Σατανάς χρησιμοποιούσε εγγαστριμυθία μέσω του όφεως για να την πειράση. Έτσι αντί ν’ αρνηθή να δώση προσοχή, η Εύα έδωσε προσοχή.
15. Πώς ο Σατανάς μεταμορφώθηκε σε Διάβολο, και ποια πορεία επηρέασε την Εύα ν’ ακολουθήση;
15 Μέσω του όφεως, ο προδοτικός υιός του Θεού, ο Σατανάς, προσέβαλε τον νόμο του Θεού σχετικά με το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού, ωσάν ο Θεός να έκανε κακή χρήσι της θείας του κυριαρχίας. Ο Σατανάς μεταμορφώθηκε τώρα σε Διάβολο, που σημαίνει Συκοφάντης, αποκαλώντας τον Θεό ψεύστη και ανίκανο να επιβάλη την ποινή για παράβασι του νόμου του εναντίον της βρώσεως του απαγορευμένου καρπού. Θα πέθαινε η Εύα λόγω απορρίψεως της θείας κυριαρχίας και ασκήσεως ανθρώπινης αυτοκυριαρχίας; Όχι! είπε ο Σατανάς ο Διάβολος μέσω του όφεως. «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.» Η Εύα δεν μπορούσε να δη τον Σατανά τον Διάβολο όπως ακριβώς δεν μπορούμε να τον δούμε κι’ εμείς σήμερα με τα φυσικά μας μάτια. Αφήνοντας τώρα τη νεοδημιουργηθείσα ιδιοτελή επιθυμία για ένα απαγορευμένο πράγμα να την παρασύρη και να την δελεάση, έφερε στον κόσμο την ανθρώπινη αμαρτία αμφισβητώντας τη θεία κυριαρχία και παραβαίνοντας τον θείο νόμο. Ο Σατανάς ο Διάβολος εγνώριζε ότι η παραβάτις Εύα θα προσπαθούσε να πείση την συζυγική κεφαλή της, τον Αδάμ, να φάγη μαζί της τον απαγορευμένο καρπό.—Γέν. 3:1-6.
16. Πώς ο Αδάμ απέκτησε τον απηγορευμένο καρπό, και για ποιο θεμελιώδες ζήτημα έλαβε απόφασι, με επίδρασι επάνω σε ποιους;
16 Η Εύα ήθελε συντροφιά στην παράβασί της. Επιθυμούσε να ενωθή μαζί της και ο σύζυγός της. Αυτός δεν έκοψε κανένα καρπό από το απαγορευμένο δέντρο καθ’ υπόδειξιν της συζύγου του, αλλ’ η σύζυγός του τού προσέφερε τον καρπόν. Η φωνή της έγινε πολύ ικετευτική, κάνοντάς τον να φάγη μαζί της τον απαγορευμένο καρπό. Κάτω από την επίδρασι της εξαπατήσεως η Εύα δεν σκέφθηκε ότι αυτό θα τον εφόνευε αν το έκανε. Τώρα ο Αδάμ έπρεπε να λάβη μια απόφασι που θα επηρέαζε ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια. Έπρεπε να λάβη μια απόφασι, όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και τους αγέννητους απογόνους του που βρίσκονταν στους μηρούς του. Αντιμετώπιζε το μεγάλο ζήτημα, Θεία κυριαρχία—είμαι υπέρ αυτής ή εναντίον της; Αντί να προσέξη στη φωνή του ουρανίου Πατέρα του που τον προειδοποίησε για τις θανατηφόρες συνέπειες της βρώσεως του απαγορευμένου καρπού, ο Αδάμ άκουσε την πειστική φωνή της συζύγου του. Δεν προτίμησε ν’ αποδείξη εκείνον τον όφι «ψεύστη» και τον Θεό αληθινό. Αντιθέτως, προτίμησε να ευχαριστήση τη σύζυγό του. Δέχθηκε από το χέρι της τον απαγορευμένο καρπό.—Γεν. 3:6, 12, 17.
ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
17, 18. (α) Υπέρ της κυριαρχίας τίνος απεφάσισε ο Αδάμ, και τίνος το μέρος έλαβε; (β) Πώς ο απόστολος Ιωάννης αναλύει κάτω από τίνος την κυριαρχία ήταν ο πρωτότοκος γυιος του Αδάμ;
17 Εδώ άρχισε τότε στη γη η αντίστασις στη θεία κυριαρχία. Ο Αδάμ, η επίγεια κεφαλή της ανθρώπινης οικογενείας, απεφάσισε υπέρ της ανθρώπινης αυτοκυριαρχίας. Επίσης πήρε απόφασι και για κάτι άλλο, μολονότι ίσως δεν το αντελαμβάνετο τότε. Όπως και η γυναίκα του Εύα, δεν έβλεπε με τα φυσικά του μάτια Σατανά τον Διάβολο ως την υποκινούσα δύναμι πίσω από τον «όφι» που μιλούσε, αλλά, παρ’ όλα αυτά, ο Αδάμ απεφάσιζε υπέρ της κυριαρχίας του Σατανά όπως και εναντίον της θείας κυριαρχίας. Ο Αδάμ και η Εύα ήσαν τώρα με το μέρος Σατανά του Διαβόλου—εναντίον της θείας κυριαρχίας, εναντίον της Θεοκρατικής διακυβερνήσεως. Αυτός είναι ο λόγος που ο Αδάμ και η Εύα εξεδιώχθησαν από τον Παράδεισο της Τέρψεως για να γεννήσουν την οικογένειά τους έξω στη γη που έπεσε η κατάρα του Θεού. Ο πρωτότοκος υιός τους, ο Κάιν, έδειξε κάτω από τίνος την κυριαρχία βρισκόταν όταν εδολοφόνησε τον θεοφοβούμενο αδελφό του Άβελ. (Γεν. 3:17 έως 4:16) Τονίζοντας αυτό ο απόστολος Ιωάννης γράφει:
18 «Διότι αύτη είναι η παραγγελία την οποίαν ηκούσατε απ’ αρχής, να αγαπώμεν αλλήλους· ουχί καθώς ο Κάιν ήτο εκ του πονηρού, και έσφαξε τον αδελφόν αυτού. Και δια τι έσφαξεν αυτόν; διότι τα έργα αυτού ήσαν πονηρά, τα δε του αδελφού αυτού δίκαια.»—1 Ιωάν. 3:11, 12.
19. Όπως στην περίπτωσι του Κάιν, πώς το ανθρώπινο γένος σήμερα αποδεικνύει ότι δεν βρίσκεται κάτω από τη θεία κυριαρχία;
19 Όλα αυτά δείχνουν τις σοβαρές συνέπειες που προέρχονται από την εναντίωσι στη θεία κυριαρχία. Έχομε σήμερα αδελφοκτονίες, δηλαδή φόνους μεταξύ αδελφών; Κανένας δεν μπορεί ν’ αρνηθή ότι έχομε αδελφοκτονίες σε κολοσσιαία κλίμακα, ειδικά όταν ξέσπασαν οι παγκόσμιοι πόλεμοι. Άνθρωποι σοφοί με τη σοφία αυτού του συγχρόνου κόσμου ίσως να λέγουν ότι ο Σατανάς ο Διάβολος δεν αναμιγνύεται σ’ αυτά. Αλλ’ έχομε καλύτερη πληροφορία από έγκυρες πηγές μάλλον παρά απ’ αυτά τα ισχυρογνώμονα άτομα. Οι αδελφοί που μισούν και οι αδελφοί που σκοτώνουν, στη σημερινή εποχή προέρχονται τώρα από τον ίδιο πονηρό όπως και στις ημέρες του Κάιν και του Άβελ, μόνο που υπάρχουν πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς τώρα απ’ όσους υπήρχαν επάνω στη γη στον πρώτον αιώνα της ανθρωπίνης οικογενείας. Ναι, και περισσότεροι απ’ όσους υπήρχαν τον πρώτον αιώνα της Χριστιανοσύνης όταν ο απόστολος Ιωάννης έγραψε τους προαναφερθέντας λόγους για την αδελφική αγάπη και το αδελφικό μίσος. Η απόδειξις, επομένως, είναι συντριπτική ότι το ανθρώπινο γένος σήμερα δεν βρίσκεται μόνον κάτω από ανθρώπινη κυριαρχία, αλλ’ εν αγνοία του βρίσκεται, επίσης, κάτω από Σατανική κυριαρχία. «Ο Θεός είναι αγάπη,» διαβάζαμε στην 1 Ιωάν. 4:8, 16.
20. Στην εποχή τίνος επήλθε μια διακοπή της κυριαρχίας του Σατανά επάνω στο ανθρώπινο γένος, και ποιοι άνθρωποι πριν απ’ αυτόν ήσαν υπέρ της θείας κυριαρχίας;
20 Από την ημέρα που ο Αδάμ και η Εύα ετάχθησαν εναντίον της θείας κυριαρχίας μέχρι σήμερα, υπήρξε μόνο μια προσωρινή διακοπή της Σατανικής κυριαρχίας επάνω στο ανθρώπινο γένος. Αυτό συνέβη στις ημέρες του πατριάρχου Νώε, του δεκάτου ανθρώπου στη γενεαλογική γραμμή καταγωγής από τον Αδάμ. Πριν από τον Νώε, ο πιστός μάρτυς Άβελ ετάχθη υπέρ της κυριαρχίας του Θείου Όντος που ελάτρευε. Επίσης ο προφήτης Ενώχ, ο έβδομος άνθρωπος στη γενεαλογική γραμμή από τον Αδάμ, ετάχθη υπέρ της θείας κυριαρχίας. Προφανώς, για να μη δολοφονηθή ο Ενώχ από ασεβείς εναντιουμένους, ο Ιεχωβά Θεός τον απεμάκρυνε θαυματουργικά από τη γήινη σκηνή όταν ήταν μόνον 365 ετών. (Γεν. 5:18-24· Εβρ. 11:4, 5· Ιούδ. 14, 15) Υπέρ της κυριαρχίας τίνος ήταν ο Νώε, καταφαίνεται από την αφήγησι στη Γένεσι 6:9, που λέγει: «Αύτη είναι η γενεαλογία (η ιστορία, ΜΝΚ) του Νώε. Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού· μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε.»
21. (α) Υπό το φως ποιας προφητείας του Ιησού θα κάνωμε καλά να προσέξωμε την κατάστασι που υπήρχε την εποχή του Νώε; (β) Πώς η αφήγησις στη Γένεσι δείχνει ότι η θεία κυριαρχία δεν αναγνωριζόταν στην προκατακλυσμιαία εποχή του Νώε;
21 Εμείς σήμερα θα κάμωμε καλά να σημειώσωμε την παγκόσμια κατάστασι στις ημέρες του Νώε ως το εξακοσιοστόν έτος της ηλικίας του. Γιατί; Διότι ο Ιησούς Χριστός, στην προφητεία του σχετικά με τις παγκόσμιες συνθήκες κατά την «συντέλειαν του αιώνος,» έκαμε την εξής σημαντική δήλωσι: «Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού, . . δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:3, 37-39) Εκτός του ότι έτρωγαν, έπιναν και ενυμφεύοντο στις προκατακλυσμιαίες εκείνες ημέρες, υπήρχε μια κατάστασις που απαιτούσε να φέρη ο Δημιουργός εκείνον τον παγγήινο, σαρωτικό κατακλυσμό. Ήταν όπως περιγράφεται στη Γένεσι 6:11, 13, όπου διαβάζομε: «Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών· και ιδού εγώ θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην.» Ασφαλώς, τότε η θεία κυριαρχία δεν ανεγνωρίζετο.
22, 23. (α) Την προκατακλυσμιαία εποχή πώς η κυριαρχία του Σατανά απέκτησε περισσότερη δύναμι σχετικά με τις γυναίκες οι οποίες ‘ενυμφεύοντο’; (β) Πώς ήταν φανερό ότι οι Νεφιλείμ, οι απόγονοι των γάμων μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων δεν προσέφεραν καμμιά ηθική βοήθεια στο ανθρώπινο γένος;
22 Σ’ εκείνες τις προκατακλυσμιαίες ημέρες η Σατανική κυριαρχία επάνω στην ανθρώπινη οικογένεια απέκτησε μεγαλύτερη δύναμι. Πώς συνέβη αυτό; Στη μνεία που έκαμεν ο Ιησούς για τις ημέρες του Νώε μίλησε ότι ήσαν «νυμφεύοντες» έδιναν γυναίκες σε γάμο. (Ματθ. 24:38) Μεταξύ εκείνων των γυναικών που ενυμφεύοντο ήσαν πολλές που τις πήραν άτομα τα οποία η Γένεσις 6:4 ονομάζει «υιούς του Θεού.» Αυτοί ήσαν ουράνιοι «υιοί του Θεού,» όπως ακριβώς ήταν κάποτε ο Σατανάς ο Διάβολος, αλλά πειράσθηκαν, δηλαδή παρασύρθηκαν να κατέλθουν και να ζήσουν στη γη ένεκα των «ωραίων θυγατέρων» των ανθρώπων, που ήσαν διαθέσιμες για γάμο.
23 Έτσι αυτοί οι ουράνιοι «υιοί του αληθινού Θεού» υλοποιήθηκαν ως άνδρες και «έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν.» Πιθανόν να πήραν περισσότερες από μια γυναίκα ο καθένας. Ανάμεσα στους απογόνους αυτών των γάμων μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων ήσαν εκείνοι που η Γραφή ονομάζει Νεφιλείμ, που σημαίνει «Επιπίπτοντες,» «Καταρρίπτοντες,» δηλαδή εκείνοι που κάνουν κάποιον ή κάτι να πέση βίαια. «Εκείνοι ήσαν οι δυνατοί, οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί.» (Γέν. 6:1-4) Εκείνοι οι μιξογενείς Νεφιλείμ ή Καταρρίπτοντες δεν προσέφεραν καμμιά ηθική βοήθεια στη γνήσια ανθρώπινη οικογένεια, διότι ύστερα απ’ αυτό η Γραφή αναφέρει ότι η γη διεφθάρη και εγέμισε από βία. Αυτό αποδεικνύει οριστικά ότι εκείνοι οι αγγελικοί «υιοί του αληθινού Θεού» ενήργησαν αμαρτωλά με το να νυμφευθούν «τας θυγατέρας των ανθρώπων» για σεξουαλική ικανοποίησι.
24. (α) Αμάρτησαν εκείνοι οι «υιοί του Θεού» που νυμφεύθηκαν, και με το πλευρό τίνος ετέθησαν; (β) Στον Κατακλυσμό τι έγιναν οι Νεφιλείμ, και τι υποχρεώθηκαν να κάμουν οι νυμφευμένοι «υιοί του Θεού»;
24 Το ότι εκείνοι οι ουράνιοι υιοί του Θεού αμάρτησαν πραγματικά εγκαταλείποντας την αόρατη κατάστασί τους και το κατάλληλο κατοικητήριό τους στην ουράνια υπηρεσία του Θεού, αναφέρεται θετικά στη Γραφή. (1 Πέτρ. 3:19, 20· 2 Πέτρ. 2:4, 5· Ιούδ. 6) Αυτό τους έθεσε οριστικά σε αντίθεσι με τη θεία κυριαρχία τόσο στον ουρανό όσο και στη γη. Αυτό τους έθεσε με το μέρος της Σατανικής κυριαρχίας και κάτω απ’ αυτήν. Οι μιξογενείς απόγονοί τους, οι Νεφιλείμ δεν διεφυλάχθησαν στον παγγήινο κατακλυσμό· κανένας απ’ αυτούς δεν μπήκε στη μεγάλη κιβωτό που κατασκεύασαν ο Νώε και οι τρεις γυιοι του. Επειδή ήσαν άνθρωποι, λόγω των ανθρωπίνων μητέρων τους, πνίγηκαν στον κατακλυσμό μαζί με τους επίγειους συγγενείς τους. Οι αγγελικοί πατέρες τους διέλυσαν την υλική τους υπόστασι και απρόθυμα, αναγκαστικά, εξαφανίσθηκαν στο πνευματικό βασίλειο. Εκεί υποχρεώθηκαν να ενωθούν με τον Σατανά τον Διάβολο ως άρχοντά τους.
25. Πώς επήλθε έτσι μια διακοπή της κυριαρχίας του Σατανά, και κάτω από ποια κυριαρχία το ανθρώπινο γένος έλαβε ένα νέο ξεκίνημα;
25 Ο παγγήινος κατακλυσμός διέκοψε τη Σατανική κυριαρχία επάνω στην ανθρώπινη οικογένεια. Ο Νώε και η σύζυγός του και οι τρεις γυιοι τους και οι τρεις νύφες τους, μέσα στην κιβωτό στη διάρκεια του Κατακλυσμού, ήσαν όλοι υπέρ της θείας κυριαρχίας. Επέζησαν από εκείνον τον παγγήινο κατακλυσμό, αλλά όλοι εκείνοι που ήσαν εναντίον της θείας κυριαρχίας επνίγησαν στα νερά του κατακλυσμού. Επομένως, όταν ο Νώε και οι επιζήσαντες μαζί του εξήλθαν από την κιβωτό στην καθαρισμένη γη, η ανθρώπινη οικογένεια ήταν και πάλι κάτω από θεία κυριαρχία. Προς απόδειξιν του γεγονότος αυτού ο Ιεχωβά Θεός ως ο Θείος Κυρίαρχος είπε στον Νώε και στην οικογένειά του να κάμουν αυτό που είχε πη να κάμουν ο Αδάμ και η Εύα, να γεμίσουν τη γη με τους απογόνους των, που θα υπέκειντο σε μερικούς θείους νόμους που είχαν καθορισθή. (Γέν. 6:13 έως 9:7) Έτσι το ανθρώπινο γένος είχε ένα δεύτερο ξεκίνημα κάτω από θεία κυριαρχία.
26. Επομένως, γιατί ο Θεός δεν πρέπει να ενδιαφέρεται λιγώτερο για τις συνθήκες της γης σήμερα, και πώς γνωρίζομε αν θα κάμη κάτι γι’ αυτό όπως την εποχή του Νώε;
26 Αν η διαφθορά της γης και η πλήρης βία που επικρατούσε στις προκατακλυσμιαίες ημέρες του Νώε άξιζε να μνημονευθούν στην Αγία Γραφή, ασφαλώς η μεγαλύτερη διαφθορά της γης και η βία που επικρατεί σε πιο μεγάλη έκτασι σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα θα πρέπει να αναφερθούν. Ενδιαφέρεται ο Θεός ο Δημιουργός λιγώτερο για τις σημερινές πολύ χειρότερες συνθήκες απ’ ό,τι ενδιαφερόταν για τις συνθήκες των ημερών του Νώε; Ο κανών της λογικής μας λέγει ότι θα πρέπει να ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για τις σημερινές συνθήκες και επομένως είναι υποχρεωμένος να κάμη κάτι γι’ αυτό ως Δημιουργός του ουρανού και της γης. Ο Ιησούς Χριστός, ο πιστός Υιός του Θεού, προφήτευσε ότι ο Θεός θα ενεργήση έτσι.
[Εικόνα στη σελίδα 75]
Οι προκατακλυσμιαίοι άνθρωποι έτρωγαν, έπιναν και ενυμφεύοντο, και δεν επρόσεξαν ωσότου «ήλθεν ο κατακλυσμός» και κατέστρεψε όλους εκείνους οι οποίοι αγνόησαν την θεία κυριαρχία. «Ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 17:26, 27