Κεφάλαιον 12

Πώς Έφθασε σ’ Εμάς η Βίβλος

 1, 2. Τι θα μπορούσαμε να ρωτήσωμε σχετικά με τη συγγραφή και τη γνησιότητα της Βίβλου;

ΟΛΕΣ οι αποδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Βίβλος είναι πράγματι ο Λόγος του Θεού. Αλλά πώς έφθασε σ’ εμάς η Βίβλος; Μήπως την έγραψε ο Θεός και κατόπιν την παρέδωσε στον άνθρωπο; Αν εχρησιμοποίησε ανθρώπους για να τη γράψουν, πώς μπορούμε να πούμε ότι προέρχεται από τον Θεό; Τους είπε ο Θεός ακριβώς τι λέξεις να γράψουν; Αν δεν τους υπαγόρευε πάντοτε τι να γράψουν, τότε πώς ξέρομε ότι οι συγγραφείς δεν έκαμαν λάθη ή δεν έγραψαν απλώς τις δικές των ιδέες;

² Για να λάβωμε απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα, είναι ανάγκη να εξετάσωμε τι εννοεί η Βίβλος, όταν λέγη ότι είναι «θεόπνευστος.»

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ;

 3, 4. Τι εννοούν μερικοί όταν λένε ότι η Βίβλος είναι Θεόπνευστη, αλλά τι εννοεί η Βίβλος όταν ισχυρίζεται ότι είναι θεόπνευστη;

³ Ακόμη κι εκείνοι που νομίζουν ότι η Βίβλος δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα καλό βιβλίο, είπαν ότι είναι εμπνευσμένη. Αλλά πώς; Εννοούν τον ίδιο τρόπο με τον οποίον λέγουν ότι εμπνέονται οι ποιηταί και οι μουσικοί. Θεωρούν ένα Βιβλικό συγγραφέα, λόγου χάριν τον Ησαΐα ή τον Δαβίδ ως ένα ποιητή με τάλαντο, ο οποίος ενθουσιασμένος από κάποιο μεγαλειώδες θέμα, όπως λέγουν, «εμπνέεται» για να παραγάγη ένα αριστούργημα.

⁴ Αυτό σημαίνει ότι θεωρούν τη Βίβλο μάλλον ως μια συλλογή βιβλίων γραμμένων από θεοσεβείς ανθρώπους, παρά ως ένα έργο γραμμένο υπό την καθοδηγία ενός μοναδικού Θείου Συγγραφέως, με την ενέργεια του αγίου του πνεύματος ή αοράτου ενεργού δυνάμεως. Η τελευταία αυτή άποψις είναι εκείνη που τονίζεται από την ίδια την Βίβλο που λέγει ότι «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος,» και ότι «δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.»—2 Τιμόθεον 3:16· 2 Πέτρου 1:21.

 5. Πώς ο Θεός έκανε ανθρώπους να γράψουν τις Ιερές Γραφές;

⁵ Η έκφρασις «θεόπνευστος» σημαίνει ότι ‘ο Θεός έπνευσε’ το πνεύμα του σε πιστούς άνδρας και τους υπεκίνησε να γράψουν τις Ιερές Γραφές. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός ενεφύτευσε αγγέλματα ή οράσεις στις περιοχές των δεκτικών διανοιών των. Αποτελούσε τότε ευθύνη των προφητών να τα καταγράψουν.—2 Σαμουήλ 23:2· Αποκάλυψις 1:19.

 6. Ποιο μέρος της Βίβλου έγραψε προσωπικά ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός;

⁶ Στην αρχή της συγγραφής της Βίβλου, ο ‘δάκτυλος του Θεού’ εχάραξε τις Δέκα Εντολές σε λίθινες πλάκες. (Έξοδος 31:18) Αυτές οι εντολές αποτελούν το μόνο μέρος της Βίβλου, που έγραψε προσωπικά ο Θεός με την άμεση ενέργεια του πνεύματός του στις πλάκες. Στη συγγραφή όλων των άλλων μερών της Βίβλου, εχρησιμοποίησε ανθρώπους ως γραφείς ή γραμματείς του.

 7. Πώς οι συγγραφείς που χρησιμοποίησε ο Θεός κατά καιρούς έλαβαν το άγγελμα του;

⁷ Μερικές φορές ο Θεός υπαγόρευσε αγγέλματα ή τα μετέδωσε μέσω αγγέλων σε πιστούς ανθρώπους, κι αυτοί κατέγραψαν τα αγγέλματα ακριβώς όπως τους δόθηκαν. (Έξοδος 34:27· Ησαΐας 56:1· Ιερεμίας 11:1) Ο Μωυσής έλαβε πολλά αγγέλματα υπαγορευμένα από τον Θεό και τα κατέγραψε με πιστότητα. Πραγματικά, όταν ο Μωυσής έλαβε τον νόμο του Θεού στο Όρος Σινά, ο Θεός τού είπε: «Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ.» Αλλά τι απόδειξι είχαν οι άλλοι ότι ο Θεός μιλούσε με τον Μωυσή; Ο Θεός έκαμε σημεία για ν’ αναγνωρίση ο λαός ότι Αυτός πραγματικά χρησιμοποιούσε τον Μωυσή ως εκπρόσωπόν Του στη γη. Στο Σινά, ο Θεός έκαμε βροντές και αστραπές, «και νεφέλη πυκνή ήτο επί του όρους, και φωνή σάλπιγγος δυνατή σφόδρα· και έτρεμε πας ο λαός ο εν τω στρατοπέδω.» Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που παρέστησαν μάρτυρες αυτής της επιδείξεως είχαν πειστική απόδειξι ότι ο Θεός μιλούσε σ’ αυτούς μέσω του Μωυσέως.—Έξοδος 19:3-25.

 8. Με ποια μέσα έδειξε ο Θεός ότι πολιτευόταν με τη Χριστιανική εκκλησία;

⁸ Ύστερ’ από αιώνες, ο Θεός, όταν εσχημάτισε τη Χριστιανική εκκλησία, απέδειξε πάλι με υπερφυσικά σημεία, που τα είδαν άνθρωποι από πολλά έθνη, ότι είχε δώσει το πνεύμα του στα μέλη της εκκλησίας εκείνης. Εχρησιμοποίησε μερικούς από τους ανθρώπους εκείνους για να γράψουν τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Όπως τονίζει η Αγία Γραφή, «ο Θεός συνεπεμαρτύρει με σημεία και τέρατα, και με διάφορα θαύματα, και με διανομάς του αγίου πνεύματος.»—Εβραίους 2:4· Πράξεις 2:1-43.

 9. Πώς μπορεί να καταδειχθή η προσωπικής πρωτοβουλία που επέτρεψε ο Θεός στους συγγραφείς που χρησιμοποίησε να έχουν;

⁹ Είναι προφανές ότι σε πολλές περιπτώσεις οι θεόπνευστοι γραφείς είχαν την ελευθερία να χρησιμοποιήσουν σ’ ένα ωρισμένο βαθμό προσωπική πρωτοβουλία στο γραφικό τους ύφος. Μολονότι το πνεύμα του Θεού κατηύθυνε τις σκέψεις των, αυτοί έκαμαν δική τους εκλογή λέξεων στην έκφρασι του Θείου αγγέλματος. Εν τούτοις, το άγγελμα ήταν πάντοτε του Θεού. Αυτή η αρχή αποδεικνύεται από συνήθειες των ημερών μας. Ο διευθυντής ενός εμπορικού οίκου μπορεί να δώση οδηγίες στον γραμματέα του ν’ απαντήση σε μια επιστολή, προσδιορίζοντας τα όσα πρέπει να λεχθούν. Ο γραμματεύς γράφει την επιστολή, καθοδηγούμενος από τις υποδείξεις και γνωρίζοντας από πείρα ως ένα βαθμό το «πνεύμα» του διευθυντού σε τέτοια ζητήματα. Ο διευθυντής διαβάζει την επιστολή, την εγκρίνει ως ακριβή έκφρασι των σκέψεών του και την υπογράφει. Αναγνωρίζεται ως μια επιστολή που προέρχεται απ’ αυτόν.—1 Κορινθίους 2:11-16· 4:1, 2.

10-12. (α) Κατά καιρούς, πώς το πνεύμα του Θεού έδωσε στους Βιβλικούς συγγραφείς το άγγελμα του Θεού; (β) Πώς θα μπορούσατε να το δείξετε αυτό μ’ ένα παράδειγμα;

¹⁰ Μερικές φορές το πνεύμα του Θεού έκαμε το βιβλικό συγγραφέα να ιδή οράσεις, δηλαδή διανοητικές εικόνες. Κατόπιν ο Βιβλικός συγγραφεύς κατέγραφε εκείνο που είχε ιδεί.—Ιεζεκ. 1:1· Δανιήλ 7:1· Αποκάλυψις 1:10, 11· 4:1.

¹¹ Δεν πρέπει να είναι δύσκολο σήμερα να καταλάβωμε πώς ο ουράνιος Δημιουργός μπορούσε να κάμη αυτούς τους Βιβλικούς συγγραφείς επάνω στη γη να ιδούν εικόνες στη διάνοιά τους ή ν’ ακούσουν μια θεία φωνή. Ένας άνθρωπος σήμερα μπορεί να καθήση μέσα στο σπίτι του και να ιδή σε μια οθόνη τηλεοράσεως μια εικόνα που προέρχεται από ένα μακρινό σημείο και διαβιβάζεται με τη χρήσι φυσικών νόμων τους οποίους ο Δημιουργός είχε θέσει σε λειτουργία προ πολλού. Είναι, λοιπόν, πολύ μεγάλο πράγμα για τον Θεό να μεταδίδη στις διάνοιες των δούλων του οράσεις μελλοντικών πραγμάτων;

¹² Όταν οι αστροναύται μπήκαν σε τροχιά γύρω από τη σελήνη, έστειλαν αγγέλματα στη γη, τα οποία ελήφθησαν με αξιόλογη καθαρότητα. Μήπως δεν θα μπορούσε ο Θεός του ουρανού να διαβιβάση αγγέλματα στους δούλους του μ’ ένα πολύ ανώτερο τρόπο; Ασφαλώς! Σημειώστε, επίσης, ότι μόνον εκείνοι που είχαν την αναγκαία εξάρτισι λήψεως, κατάλληλα συντονισμένη, μπορούσαν ν’ ακούσουν τι έλεγαν οι αστροναύται. Έτσι, επίσης, κι ο Θεός μπορούσε να κατευθύνη και κατηύθυνε τα αγγέλματά του στη γη σε πιστούς ανθρώπους που ήσαν σε αρμονία με αυτόν και παρήγγειλε σ’ αυτούς να καταγράψουν ό,τι έλαβαν.

13. (α) Τι δείχνει η συγγραφή της Βίβλου για τον ένα Συγγραφέα της; (β) Γιατί λέμε «ένα Συγγραφέα»;

¹³ Αυτή η πολύ ασυνήθης μέθοδος συγγραφής είχε ως αποτέλεσμα ένα μοναδικό αριστούργημα—ένα έργο που έχει ένα Συγγραφέα αλλά πολλούς γραμματείς. Υπάρχει μια υπέροχη εσωτερική αρμονία που αντανακλά την αριστοτεχνική διάνοια του ενός αυτού Συγγραφέως. Το ίδιο θέμα που τονίζει τη βασιλεία του Θεού εκτείνεται σε όλη τη Βίβλο, από τον ‘απολεσθέντα παράδεισο’ της Γενέσεως ως τον ‘αποκαταστημένο παράδεισο’ της Αποκαλύψεως. Χρειάσθηκαν περίπου 1.600 χρόνια για να συμπληρωθή η συγγραφή της Βίβλου από τριάντα εννέα τουλάχιστον Βιβλικούς γραμματείς. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα ήταν δυνατόν να ‘συνεννοηθούν’ για να κάμουν ένα αρμονικό σύνολο. Δεν θα μπορούσε να υπάρξη συνεργία, διότι οι συγγραφείς, σε μερικές περιπτώσεις, έζησαν σε εποχές που τους χώριζαν πολλοί αιώνες. Μερικοί απ’ αυτούς μάλιστα ανεγνώρισαν ότι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τη σημασία των πραγμάτων που έγραψαν. (Δανιήλ 12:8, 9· 1 Πέτρου 1:10-12) Αλλ’ ο Θείος Συγγραφεύς κατανοούσε και είναι υπεύθυνος για το αρμονικό άγγελμα της Βίβλου.

ΜΙΑ ΘΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

14, 15. Γιατί είναι κατάλληλο να χαρακτηρίζουμε τη Βίβλο ως «Θεία Βιβλιοθήκη»;

¹⁴ Μήπως στενοχωρείσθε, όταν πρόκειται να βρήτε κάτι μέσα στη Γραφή; Αν ναι, τότε γνωρίζετε πόση αμηχανία αισθάνεται ένα μικρό παιδί όταν μπαίνη στη δημοτική βιβλιοθήκη για πρώτη φορά και αντικρύζη τα ράφια γεμάτα με πολυάριθμα βιβλία. Εν τούτοις, με μια μικρή μόνο εξήγησι το παιδί γρήγορα μαθαίνει πού να βρίσκη αυτό που ζητεί. Αρχίζει να εκτιμά γιατί τα βιβλία δεν είναι στα ράφια με την ίδια σειρά με την οποία είχαν γραφή. Καταλαβαίνει γιατί δεν είναι διευθετημένα με τον τρόπο που θα ήθελε να είναι, δηλαδή, εκείνα που του φαίνονται πιο ενδιαφέροντα τοποθετημένα στα πρώτα ράφια και τα λιγώτερο ενδιαφέροντα στα τελευταία ράφια.

¹⁵ Αυτό το παράδειγμα της βιβλιοθήκης εφαρμόζεται κατάλληλα στη Βίβλο. Η λέξις «Βίβλος» προέρχεται από τη λέξι «βιβλία,» η οποία άλλοτε προσδιώριζε διαφόρους κυλίνδρους, βιβλία και τελικά τη συλλογή μικρών βιβλίων που αποτελούν τη Βίβλο μας. Ο Ιερώνυμος, γνωστός για την αρχαία του Λατινική μετάφρασι της Βίβλου, ωνόμασε τη συλλογή αυτή «Θεία Βιβλιοθήκη.»

16. Σε ποιες δύο κύριες γλώσσες εγράφη αρχικά η Βίβλος, πράγμα που οδηγεί σε ποιους κατάλληλους ορισμούς;

¹⁶ Τα πρώτα τριάντα εννέα βιβλία της Βίβλου (σύμφωνα με την κατάταξι που γίνεται σε πάρα πολλές σύγχρονες μεταφράσεις) είχαν γραφή κυρίως στην Εβραϊκή γλώσσα, με ελάχιστα μέρη στην Αραμαϊκή. Τα τελευταία είκοσι επτά βιβλία είχαν γραφή στην Ελληνική γλώσσα, την κοινή διεθνή γλώσσα του λαού, όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη. Είναι, λοιπόν, κατάλληλο να αναφερώμεθα στα δυο μεγάλα τμήματα της Βίβλου με τα ονόματα «Εβραϊκές Γραφές» και «Ελληνικές Γραφές.»

17. (α) Πώς θα μπορούσαν να ταξινομηθούν οι Εβραϊκές Γραφές σε τρία γενικά τμήματα; (β) Οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές;

¹⁷ Μολονότι η διάταξις των τριάντα εννέα βιβλίων των Εβραϊκών Γραφών μπορεί κάπως να ποικίλλη σε διάφορες μεταφράσεις, τα βιβλία συχνά κατατάσσονται σε τρία γενικά τμήματα: (1) «Ιστορικά,» Γένεσις έως Εσθήρ, δεκαεπτά βιβλία· (2) «Ποιητικά,» Ιώβ έως Άσμα Ασμάτων, πέντε βιβλία· (3) «Προφητικά,» Ησαΐας έως Μαλαχίας, δεκαεπτά βιβλία. Αυτές, φυσικά, είναι γενικές μόνο διαιρέσεις, διότι σ’ ένα οποιοδήποτε τμήμα μπορούν να βρεθούν στοιχεία και των άλλων δύο τμημάτων. Τα είκοσι επτά βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών έχουν, επίσης, καταταχθή με λογικό τρόπο σε τρεις κατηγορίες: (1) πέντε ιστορικά βιβλία, τα τέσσερα Ευαγγέλια και οι Πράξεις των Αποστόλων· (2) είκοσι μία επιστολές μερικών αποστόλων και μαθητών· και (3) ως ένας υπέροχος επίλογος ολόκληρης της Βίβλου, η Αποκάλυψις, η οποία προαγγέλλει βαρυσήμαντα γεγονότα για το μέλλον.

18. (α) Τι μπορεί να λεχθή σχετικά με τη σχέσι των δύο κυρίων διαιρέσεων της Βίβλου μεταξύ τους; (β) Πόσες άμεσες και πόσες έμμεσες παραθέσεις από τις Εβραϊκές Γραφές βρίσκονται στις Χριστιανικές Ελλην. Γραφές;

¹⁸ Όσο περισσότερο διαβάζετε την Αγία Γραφή, τόσο περισσότερο θα κατανοήτε την αλληλοεξάρτησι των μερών της. Μεγάλες μεταβολές επήλθαν με τη Χριστιανοσύνη. Ωστόσο οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές εναρμονίζονται πλήρως με τις Εβραϊκές Γραφές. Και τα δύο τμήματα της Βίβλου δεν επιδέχονται χωρισμό του ενός από το άλλο. Οι Χριστιανοί συγγραφείς ανέπτυξαν διάφορα θέματα που είχαν εκτεθή πρώτα στις Εβραϊκές Γραφές. Παρέθεσαν απ’ αυτές όπως ήσαν ακριβώς περισσότερες από 365 περικοπές, κι έκαμαν επιπροσθέτως 375 περίπου παραπομπές σ’ αυτές. Τα τέσσερα Ευαγγέλια αποτελούν το αποκορύφωμα, προς το οποίον συνεχώς απέβλεπε η ανάπτυξις των προφητικών Εβραϊκών Γραφών. Το υπόλοιπο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών εφαρμόζει κι εξηγεί πολλά μέρη των Εβραϊκών Γραφών στο φως της Χριστιανοσύνης. Ακόμη κι οι προφητείες που βρίσκονται στις θεόπνευστες Ελληνικές Γραφές είναι μια επέκτασις και ανάπτυξις των προφητειών των Εβραϊκών Γραφών.

19. Αντί ν’ αποτελούν μια συλλογή άσχετων μεταξύ τους αποσπασμάτων, τι μπορεί να λεχθή για τα βιβλία που αποτελούν τη Βίβλο;

¹⁹ Η Βίβλος, λοιπόν, δεν είναι από καμμιά άποψι μια συλλογή ασχέτων μεταξύ των αποσπασμάτων της Ιουδαϊκής και Χριστιανικής φιλολογίας. Αντιθέτως, αποτελεί μια επιμελώς καταρτισμένη βιβλιοθήκη από θεόπνευστα βιβλία, που όλα συνδέονται μεταξύ των με ένα κεντρικό θέμα και που έχουν διαφυλαχθή για την παρηγοριά και την ενθάρρυνσί μας στον παρόντα καιρό. Το μεγαλειώδες αυτό βιβλίο αντανακλά τη σοφία και αρμονία των σκοπών του Συγγραφέως Δημιουργού.

ΣΥΜΦΩΝΕΙ Η ΒΙΒΛΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ;

20, 21. Αντί των αρχικών συγγραμμάτων ή αυτογράφων των βιβλίων της Βίβλου, τι έχομε, πράγμα που εγείρει ποια ερωτήματα;

²⁰ Πολλοί άνθρωποι έχουν θέσει αυτή την ερώτησι. Τι δείχνουν τα γεγονότα; Επειδή το υλικό, πάνω στο οποίο είχαν γραφή αρχικά τα βιβλία της Αγίας Γραφής, υπέκειτο σε φθορά, δεν έχομε κανένα από τα αρχικά συγγράμματα. Αλλ’ έχομε αφθονία αντιγράφων από τα πρώτα συγγράμματα. Πράγματι ευθύς εξ αρχής της συγγραφής της Βίβλου, ο Θεός επέτρεψε να γίνουν αντίγραφα των αρχικών θεοπνεύστων συγγραμμάτων.—Δευτερονόμιον 17:18.

²¹ Πώς, όμως, γνωρίζομε ότι αυτά αντεγράφησαν με ακρίβεια; Μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι η Γραφή σας περιέχει τον αρχικό Λόγο που ενέπνευσε ο Θεός;

22. Ποια είναι τα γεγονότα που αφορούν την αντιγραφή της Βίβλου;

²² Σ’ αυτό το σημείο, η ιστορία μάς λέγει ότι οι αντιγραφείς των Εβραϊκών Γραφών διεκρίνοντο για την επιμελημένη ακρίβειά των. Αντίγραφα γραμμένα με το χέρι εγίνοντο με μεγάλη προσοχή από ειδικές σχολές γραφέων. Είναι αλήθεια ότι η αντιγραφή των δεν ήταν θεόπνευστη. Πολλοί, όμως, ήσαν θεοφοβούμενοι άνθρωποι, όπως ο Έσδρας, που καλείται «γραμματεύς έμπειρος εις τον νόμον του Μωυσέως, τον οποίον έδωκε Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ.» (Έσδρας 7:6, ΜΝΚ) Για ωρισμένους μεταγενεστέρους γραφείς που τους ονομάζουν Μασορίτες, λέγουν ότι το γνωμικό των ήταν «να μην αλλάζουν τίποτε, ν’ αντιγράφουν το κάθε τι, να περιφρουρούν και να φυλάττουν τα πάντα.» Η απόδειξις της εξαιρετικής προσοχής που έδιναν μπορεί να παρατηρηθή στα αρχαία χειρόγραφα, όπου μετρούσαν επιμελώς κι εσημείωναν στα περιθώρια όχι μόνον τον αριθμό των λέξεων αλλ’ ακόμη και των γραμμάτων, για ν’ αποφεύγουν λάθη ή παραλείψεις, κι έτσι επετυγχάνετο προφύλαξις από λάθη ή παραλείψεις.

23, 24. Τι είναι εκείνο που, με καταπληκτικό τρόπο, δείχνει την προσοχή με την οποία αντεγράφησαν τα Βιβλικά χειρόγραφα;

²³ Μπορεί κάποιος να πη: «Ακόμη και με τόση προσοχή, ασφαλώς η αντιγραφή κι επαναντιγραφή των Αγίων Γραφών επί εκατοντάδες και χιλιάδες ακόμη χρόνια πρέπει να έχη ως αποτέλεσμα ένα μεγάλον αριθμό ανακριβειών.» Εν τούτοις, είναι αξιοσημείωτο ότι δεν συμβαίνει αυτό. Λάβετε υπ’ όψιν, λόγου χάριν, τους περιφήμους Κυλίνδρους της Νεκράς Θαλάσσης. Αυτά τα χειρόγραφα βρέθηκαν από το έτος 1947 ως το 1955, περιλαμβανομένων και αντιγράφων βιβλίων των Εβραϊκών Γραφών. Χρονολογούνται από το 100 ως το 200 π.Χ. Ένας από τους κυλίνδρους είναι αντίγραφο του βιβλίου του Ησαΐα. Πριν από την ανακάλυψί του, το αρχαιότερο γνωστό Εβραϊκό κείμενο του Ησαΐα ήταν ένα που εχρονολογείτο από τον δέκατον αιώνα μ.Χ. Αυτή, λοιπόν, η ανακάλυψις εσήμαινε ότι ο χρόνος που εχώριζε άλλοτε το πρώτο κείμενο του Ησαΐα από το πλησιέστερο χρονικώς αντίγραφό του μειώθηκε τώρα στο ήμισυ περίπου! Εν τούτοις, όταν έγινε συμπαραβολή αυτού του αρχαίου Κυλίνδρου Ησαΐου της Νεκράς Θαλάσσης με το αντίγραφο που είχε γίνει μετά από χίλια χρόνια, βρήκαν ελάχιστες μόνο διαφορές, που οι περισσότερες απ’ αυτές ήσαν παραλλαγές ορθογραφίας.

²⁴ Εκτός απ’ αυτό, υπάρχει και μεγάλος αριθμός άλλων αρχαίων χειρογράφων ώστε, με τη συμπαραβολή, μπορούν ν’ ανακαλυφθούν και να διορθωθούν και τα λίγα ακόμη λάθη που έχουν παρεισφρήσει. Το βιβλίο Η Βίβλος από την Αρχή λέγει:

«Στον αριθμό των αρχαίων χειρογράφων που επιβεβαιώνουν ένα σύγγραμμα και στον αριθμό των ετών που χωρίζουν το αρχικό κείμενο από τα αποδεικτικά χειρόγραφα, η Βίβλος έχει αναμφισβήτητο πλεονέκτημα απέναντι των κλασικών συγγραμμάτων [όπως εκείνα του Ομήρου, του Πλάτωνος και άλλων]. . . . Όλα μαζί τα κλασικά χειρόγραφα είναι ελάχιστα εν συγκρίσει με τα Βιβλικά. Κανένα αρχαίο βιβλίο δεν επιβεβαιώνεται τόσο καλά όσο η Βίβλος.»—Σελ. 74, 76.

25. Τι δείχνει η αφθονία των χειρογράφων των Εβραϊκών και Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών;

²⁵ Υπάρχουν περισσότερα από 1.700 αρχαία χειρόγραφα των Εβραϊκών Γραφών, συνολικά ή εν μέρει, σε βιβλιοθήκες ή μουσεία σε όλον τον κόσμο. Το πιο αρχαίο απ’ αυτά χρονολογείται από τον πρώτο ή δεύτερον αιώνα π.Χ. Υπάρχουν επίσης και χιλιάδες χειρόγραφα των θεοπνεύστων Ελληνικών Γραφών. Πολλά απ’ αυτά χρονολογούνται από τον τρίτον αιώνα μ.Χ. Το πιο αρχαίο είναι ένα τμήμα από πάπυρο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. Χρονολογείται από το έτος 150 μ.Χ. περίπου. Δηλαδή, χρονικώς απέχει περίπου πενήντα χρόνια μόνο από το αρχικό κείμενο του Ιωάννου! Έτσι, ο Σερ Φρέντερικ Κένυον παρετήρησε:

«Το διάστημα, λοιπόν, μεταξύ της χρονολογίας της αρχικής συντάξεως και της χρονολογίας της αρχαιοτέρας σωζόμενης αποδείξεως γίνεται τόσο μικρό ώστε να είναι πραγματικά ασήμαντο και τώρα έχει αρθή και το τελευταίο στήριγμα κάθε αμφιβολίας για το αν οι Γραφές έφθασαν σ’ εμάς ουσιαστικά όπως είχαν γραφή.»—Η Βίβλος και η Αρχαιολογία, σελ. 288, 289.

26, 27. Τι μπορεί να λεχθή για τη φύσι των διαφορών που βρίσκονται σ’ αυτά τα χειρόγραφα;

²⁶ Είναι αλήθεια ότι μπορεί να υπάρχουν μικρές διαφορές στα αρχαία αντίγραφα. Αλλ’ αυτές δεν επηρεάζουν σε τίποτε το άγγελμα που περιέχουν. Αυτό το τονίζουν οι διάσημες αυθεντίες στην Ελληνική γλώσσα Ουέστκοτ και Χορτ εν σχέσει με τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές:

«Αν τεθούν κατά μέρος οι ασήμαντες διαφορές, όπως είναι η αλλαγή στη σειρά των λέξεων, η παρεμβολή ή παράλειψις του άρθρου στα κύρια ονόματα, και τα παρόμοια, οι λέξεις, κατά τη γνώμη μας, που εγείρουν ακόμη αμφιβολίες, δεν μπορούν ν’ ανέρχωνται σε περισσότερο από το ένα χιλιοστό ολόκληρης της Καινής Διαθήκης.»⁵¹

²⁷ Εκείνοι, λοιπόν, που λέγουν σήμερα ότι η Βίβλος σας στερείται αποδείξεων ότι το κείμενό της μετεβιβάσθη με ακρίβεια, προφανώς αγνοούν τα αποδεδειγμένα αυτά γεγονότα. Θα ανεμένετο, βέβαια, ότι ο Θεός θα εφρόντιζε να διαφυλαχθή ο Λόγος του με τέτοιον τρόπο ώστε η αλήθεια, οι αρχές και τα νοήματα που μεταδίδει να προστατευθούν. Η ίδια η Γραφή περιέχει την υπόσχεσι του Θεού να την διαφυλάξη με αυτόν τον τρόπο.—Δανιήλ 12:4· 1 Πέτρου 1:24, 25· Αποκάλυψις 22:18, 19.

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ;

28. Σε τι βαθμό έχει μεταφρασθή η Βίβλος;

²⁸ Αν ξέρετε αρχαία Εβραϊκά, Αραμαϊκά κι Ελληνικά, τότε δεν έχετε ανάγκη μεταφράσεως· μπορείτε να διαβάζετε τη Βίβλο στις πρωτότυπες γλώσσες της. Αλλ’ οι περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να βασισθούν σε μεταφράσεις στις δικές των γλώσσες. Η Βίβλος, ολόκληρη ή μέρη αυτής, είναι τώρα διαθέσιμη σε 1.300 και πλέον γλώσσες.

29. Ποιο γεγονός καθιστά αναγκαία τη συνέχισι της μεταφράσεως της Βίβλου;

²⁹ Επίσης, εφόσον η γλώσσα συνεχώς αλλάζει, γίνονται νέες μεταφράσεις της Γραφής για να συμβαδίζουν με τις αλλαγές της γλώσσης, και πρέπει να είμεθα ευγνώμονες γι’ αυτό. Παραδείγματος χάριν, σημειώστε τις προσαρμογές που έγιναν σε διάστημα λιγώτερο των 600 ετών σε τρεις Αγγλικές μεταφράσεις για την απόδοσι του εδαφίου Ματθαίος 11:12:

«Και από των ημερών Ιωάννου του Βαπτιστού έως του νυν η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν.»—Ουίκλιφ-Πουρβέυ, π. 1388.

«Από των ημερών Ιωάννου του βαπτιστού έως του νυν η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και εκείνοι οι οποίοι μεταχειρίζονται βίαν την σύρουν προς εαυτούς.»—Τύντεϊλ, 1526.

«Αλλ’ από τις ημέρες Ιωάννου του Βαπτιστού έως τώρα η βασιλεία των ουρανών είναι ο στόχος προς τον οποίον σπεύδουν οι άνθρωποι, κι εκείνοι που σπεύδουν την αρπάζουν.»—Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών, 1961.

30, 31. Γιατί οι Βιβλικοί μεταφραστές μπόρεσαν να παράγουν πιο ακριβείς μεταφράσεις της Βίβλου;

³⁰ Οι μεταγενέστερες μεταφράσεις, όχι μόνο κάνουν τη γλώσσα πιο κατανοητή για μας σήμερα, αλλά και μας δίνουν τα οφέλη της καλύτερης γνώσεως των αρχαίων γλωσσών. Εκτός απ’ αυτό, οι λόγιοι κάνοντας προσεκτικές συμπαραβολές πολυαρίθμων αρχαίων χειρογράφων, μπορούν ν’ αφαιρέσουν οποιαδήποτε λάθη που είναι δυνατόν να παρεισέφρησαν. Ένα παράδειγμα τούτου είναι η νόθος παρεμβολή που έγινε στην επιστολή 1 Ιωάννου, κεφάλαιο πέμπτο. Το τελευταίο μέρος του εδαφίου 7 και το πρώτο μέρος του εδαφίου 8 λέγουν, σύμφωνα με την Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασι του 1611 (η Καθολική Μετάφρασις Ντουαί του 1610 λέγει τα ίδια): «Διότι τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος, και το Άγιον Πνεύμα· και ούτοι οι τρεις είναι έν.» Εν τούτοις, στους πρώτους δεκατρείς αιώνες μ.Χ. ούτε ένα Ελληνικό χειρόγραφο δεν περιέχει αυτές τις λέξεις. Συνεπώς Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ (Καθολική) παραλείπει εντελώς αυτές τις λέξεις, εξηγώντας σε μια υποσημείωσι ότι αυτές «δεν υπάρχουν σε κανένα από τα αρχαία Ελληνικά χειρόγραφα, ούτε σε καμμιά από τις αρχαίες μεταφράσεις.» Το ίδιο κάνουν και οι άλλες μεταφράσεις, Προτεσταντικές και Καθολικές.

³¹ Έτσι, οι σύγχρονες Βιβλικές Μεταφράσεις μας βοηθούν να έχωμε το ορθό νόημα αυτών που διαβάζομε.

ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΣΘΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΗ ΒΙΒΛΟ;

32, 33. Τι μπορεί να λεχθή για τον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένη και κατανοείται η Βίβλος;

³² Η Βίβλος είναι γραμμένη σε γλώσσα που είναι απλή και σαφής, αλλά και δυνατή και παραστατική. Οι πράξεις και τα γεγονότα, τα προφητικά σύμβολα και οι παραβολές—όλα αναγράφονται με λέξεις που μπορούν να μεταφρασθούν σαφώς και ακριβώς στις περισσότερες σύγχρονες γλώσσες. Η Βίβλος είναι απαλλαγμένη από τη σκοτεινή και διφορούμενη γλώσσα που χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες φιλοσοφίες. Εν τούτοις, πολλοί λέγουν ότι δυσκολεύονται να την καταλάβουν. Γιατί; Σε μια περίπτωσι ο Ιησούς είπε:

«Δοξάζω σε, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά εις νήπια. Ναι, ω Πάτερ, διότι ούτως έγεινεν αρεστόν έμπροσθέν σου.»—Ματθαίος 11:25, 26.

³³ Μήπως αυτό σημαίνει ότι η Βίβλος μπορεί να κατανοηθή μόνον απ’ εκείνους που δεν είναι σοφοί και συνετοί; Όχι, διότι η Βίβλος μας προτρέπει ν’ αποκτήσωμε σοφία· ο ίδιος ο Ιησούς ήταν και πολύ σοφός και πολύ συνετός· ο απόστολος Παύλος ήταν πολύ γνωστός για την πολυμάθειά του. (Παροιμίαι 1:1-7· Ματθαίος 12:42· 13:54· Πράξεις 26:24) Τι, λοιπόν, σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι εκείνοι που είναι σοφοί και συνετοί σύμφωνα με τους κοσμικούς κανόνες δεν είναι ανώτεροι από εκείνους που έχουν στοιχειώδη μόρφωσι ή περιωρισμένη πνευματική ανάπτυξι όταν πρόκειται για την κατανόησι της πραγματικής σημασίας και της πλήρους εννοίας του αγγέλματος της Αγίας Γραφής.—Πράξεις 4:13.

34, 35. Γιατί η Βίβλος δεν μπορεί να κατανοηθή από μερικούς άλλα μπορεί να κατανοηθή από άλλους;

³⁴ Γιατί αυτό; Διότι «ο Θεός εις τους υπερήφανους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν.» (Ιάκωβος 4:6) Δεν είναι υπερήφανοι όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι· συχνά όμως αυτό συμβαίνει. Δεν είναι ταπεινοί όλοι οι μικρής ή στοιχειώδους μορφώσεως άνθρωποι· πολλοί όμως είναι. Αυτό, λοιπόν, αποτελεί περαιτέρω απόδειξιν ότι η Βίβλος είναι πραγματικά ο Λόγος του Θεού. Οι ευφυείς άνθρωποι μπορούν εύκολα να γράψουν ένα βιβλίο που μόνο οι πολύ μορφωμένοι να καταλαβαίνουν. Αλλά για να γραφή ένα βιβλίο που να το καταλαβαίνουν περισσότερο οι συνήθους μορφώσεως άνθρωποι παρά οι μεγαλυτέρας μορφώσεως—χρειάζεται η σοφία του Θεού.—1 Κορινθίους 1:19, 20, 26-29.

³⁵ Για να κατανοηθή, λοιπόν, η Βίβλος, εξαρτάται περισσότερο από την καρδιά παρά από την κεφαλή. Η κατανόησις είναι αμοιβή της ειλικρινείας, ταπεινότητος και αγάπης της αληθείας και του δικαίου. (Παροιμίαι 3:5-7· 28:5· Ματθαίος 18:1-6) Είτε μεγάλη είναι η μόρφωσις ενός ανθρώπου είτε μικρή, η κατανόησις αυτή απαιτεί σοβαρή προσπάθεια. Χρειάζεται επίσης και διάθεσις προσευχής.—Ψαλμός 119:34.a

36. (α) Ο τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένη η Βίβλος ποιο γεγονός τονίζει; (β) Τι δείχνει ο τρόπος με τον όποιο διατηρήθηκε, πράγμα που μας ενθαρρύνει να κάνωμε τι;

³⁶ Ο τρόπος με τον οποίον έχει γραφή η Βίβλος και το ενοποιημένο θέμα που αποκαλύπτει αποδεικνύουν πειστικά τον Ιεχωβά Θεό ως τον Συγγραφέα της. Ο τρόπος με τον οποίον διατηρήθηκε με τόση ακρίβεια επί χιλιάδες έτη παρέχει απόδειξι του ενδιαφέροντος του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Αυτοί είναι ισχυροί λόγοι για να την ερευνήσωμε. Μας ενθαρρύνουν να ‘αιτούμε και να ζητούμε’ ν’ αποκτήσωμε κατανόησι «ως κεκρυμμένους θησαυρούς.» Η Βίβλος μάς διαβεβαιώνει ότι, αν το κάνωμε αυτό, θα βρούμε την αλήθεια και τη σοφία που αξίζουν περισσότερο από τον χρυσό, τον άργυρο και τους πολυτίμους λίθους.—Ματθαίος 7:7, 8· Παροιμίαι 2:1-9.

[Υποσημείωση]