Ο Καιρός για να Ψαλή το Νέον Άσμα

 1, 2. (α) Με τι ως αντικειμενικό σκοπό εξεκίνησε ο Ιησούς σε ηλικία τριάντα ετών; (β) Πώς ο Ιησούς τότε έγινε περισσότερο από ένα ανθρώπινο πλάσμα;

Ο ΙΗΣΟΥΣ, στη θεοσεβή του τελειότητα, έφθασε στο τριακοστό έτος της ηλικίας του ως ανθρώπου. Τότε έλαβε χώραν μια μεγάλη μεταβολή στη ζωή του. Εγκατέλειψε την ξυλουργική τέχνη στη Ναζαρέτ και εβαπτίσθη από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη Ποταμό. Η σύλληψίς του «εν τη γαστρί» της Μαρίας υπήρξε θαύμα νέου είδους, αλλά τώρα έλαβε χώραν ένα μεγαλύτερο νέο πράγμα για να τον εισαγάγη σε μια πνευματική ζωή, με τελικό του σκοπό τον ουρανό, την αρχική του κατοικία.

² Όταν ο Ιησούς εξήλθε από τα ύδατα του βαπτίσματος, «Ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθ. 3:13-17) Εις επήκοον και του Ιησού και του Ιωάννου, ωμίλησε ο Θεός από τον ουρανό για να πη ότι ο Ιησούς που εβαπτίσθη ήταν Υιός του. Αυτό κατεδείκνυε ότι ο Θεός είχε τώρα αποκυήσει τον Ιησούν με την ενεργό του δύναμι, ή πνεύμα, για να γίνη και πάλι πνευματικός Υιός του Θεού, κι έτσι να είναι περισσότερο από ένας απλός ανθρώπινος υιός όπως υπήρξε ο Αδάμ μέσα στον παράδεισο της Εδέμ. Ο Θεός τότε έχρισε τον Ιησούν με το πνεύμα του ως τον δικαιωματικό κληρονόμο του Βασιλέως Δαβίδ, αλλά σ’ ένα θρόνο υψηλότερο και πιο μεγαλειώδη από τον θρόνο του Δαβίδ, δηλαδή, στα δεξιά του Θεού στον ουράνιο θρόνο του. (Ψαλμ. 110:1, 2· Ματθ. 22:41-45· Εβρ. 10:12, 13) Ο Ιησούς, αν και εξακολουθούσε να είναι εν σαρκί επί τριάμισυ χρόνια ακόμη στη γη, ήταν τώρα ένα «νέον κτίσμα», ένας κεχρισμένος πνευματικός Υιός του Θεού.—2 Κορ. 5:17.

 3. Πώς εκήρυττε ο Ιησούς ένα νέο άγγελμα, και σε ποια οδυνηρή εκπλήρωσι προφητείας ωδήγησε αυτό;

³ Κατόπιν, ο Ιησούς άρχισε να κηρύττη ένα νέο άγγελμα στον λαό της ανθρωπίνης μητρός του, στους Ιουδαίους ή Ισραηλίτας. Ήταν το άγγελμα μιας νέας κυβερνήσεως πάνω στο ανθρώπινο γένος: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε κηρύξει ένα παρόμοιο άγγελμα επί έξη μήνες πριν από τον Ιησούν, αλλ’ ο Ιησούς μπορούσε να το κηρύξη με μια έννοια, την οποία δεν μπορούσε να του προσδώση τότε ο Ιωάννης. Ο Ιησούς εκήρυττε ότι η βασιλεία των ουρανών επλησίασε, διότι αυτός ο ίδιος ήταν παρών ως Εκείνος, τον οποίον είχε χρίσει ο Ιεχωβά Θεός στον ουράνιο θρόνο. Ο Ιησούς, επίσης, εξαπέστειλε πολλούς από τους μαθητάς του να κηρύξουν το ίδιο αυτό άγγελμα στους Ιουδαίους. (Ματθ. 3:1, 2· 4:17· 10:1-7· Λουκ. 10:1-9) Η διακήρυξις του βασιλικού αγγέλματος ωδήγησε στο να κεντηθή ο Ιησούς στην πτέρνα από τον Όφιν Σατανάν ή Διάβολον και το σπέρμα του.

 4. Γιατί στους μαθητάς επήλθε σύγχυσις κατά τον θάνατο του Ιησού, και ποιο ισχυρό νέο πράγμα εξετέλεσε τότε ο Θεός;

⁴ Οι μαθηταί του Ιησού, που επίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος,» και ο «Βασιλεύς του Ισραήλ,» περιήλθαν σε μεγάλη σύγχυσι, όταν ο Ιησούς εθανατώθη επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου από τους εχθρούς του στο έτος 33 μ.Χ., αντί να στεφθή ως βασιλεύς, καθήμενος στον θρόνο της Ιερουσαλήμ. (Ματθ. 16:16· Ιωάν. 1:49) Δεν καταλάβαιναν τότε τις προφητείες του Θεού περί του σπέρματος της γυναικός του Θεού, το πώς το Σπέρμα έπρεπε πρώτα να κεντηθή στην πτέρνα προτού κυβερνήση ως βασιλεύς και συντρίψη την κεφαλή του Όφεως. Την τρίτη ημέρα μετά τον θάνατο του Ιησού, ο ουράνιος Πατήρ του εξετέλεσε ένα νέο πράγμα, που καταπλήσσει τη φαντασία μας λόγω του «κράτους της ισχύος αυτού· την οποίαν ενέργησεν εν τω Χριστώ αναστήσας αυτόν εκ νεκρών· και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις, υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας, και δυνάμεως και κυριότητος, και παντός ονόματος ονομαζομένου, ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι.» (Εφεσ. 1:19-21) Είναι αληθές ότι υπήρξαν αναστάσεις νεκρών που είχαν γίνει από τους προφήτας του Ιεχωβά και από τον ίδιον ακόμη τον Ιησούν, αλλά ποτέ δεν υπήρξε καμμιά σαν την ανάστασι που εξετελέσθη στον νεκρόν Ιησούν. (Εβρ. 11:35· Ιωάν. 11:1-44) Γιατί δεν υπήρξε;

 5. Γιατί δεν είχε ποτέ γίνει μια ανάστασις σαν αυτή του Ιησού;

⁵ Οι προηγούμενες εκείνες αναστάσεις είχαν επαναφέρει στην ανθρώπινη ζωή άτομα τα οποία αργότερα πέθαναν πάλι λόγω ατελείας και της καταδίκης του θανάτου. Ο Παντοδύναμος Θεός ανέστησε τον πιστό του Υιό στιγμιαίως σε τελειότητα ουρανίας ζωής. Ο Θεός ανέστησε τον Ιησούν, όχι ως άνθρωπον, αλλά ως πνεύμα, ‘θανατωθέντα μεν σαρκί, ζωοποιηθέντα δε πνεύματι.’ (1 Πέτρ. 3:18, Κείμενον) Ο Θεός τον ανέστησε αθάνατον, μη υποκείμενον πια σε θάνατο αλλά περιβεβλημένον αθανασίαν. (Ρωμ. 6:9, 10· 1 Κορ. 15:42-54) Η ανάστασις του Ιησού απετέλεσε την αρχή της «πρώτης αναστάσεως.» (Αποκάλ. 20:6) Ήταν πράγματι νέα!

 6. Γιατί, λοιπόν, ένας νέος αθάνατος ενεφανίσθη στον ουρανό, και μέσω τίνος παρουσίασε εκεί το ευεργέτημα που προκύπτει στους πιστεύοντας;

⁶ Με αυτή τη μεγαλειώδη επίδειξι της Θείας παντοδυναμίας, ένας νέος αθάνατος ενεφανίσθη στον ουρανό. Ο Ιεχωβά Θεός είναι αθάνατος, είναι ‘ο Θεός από του αιώνος έως του αιώνος’. (Ψαλμ. 90:2) Τώρα εχάρισε την ασύγκριτη αμοιβή της αθανασίας και αφθαρσίας στον παντοτινά πιστό μονογενή του Υιό, Ιησού Χριστό. Επί σαράντα ημέρες μετά την ανάστασί του από τους νεκρούς, ο Ιησούς υλοποιείτο κι ενεφανίζετο στους μαθητάς του. Κατόπιν ανελήφθη στον ουρανό κι ενεφανίσθη στην παρουσία του ουρανίου Πατρός του και παρουσίασε σ’ αυτόν την αξία της ανθρωπίνης θυσίας του. Μέσω της αξίας αυτής, όλοι εκείνοι που επίστευσαν στην προμήθεια που έκαμε ο Ιεχωβά δια του Υιού του, μπορούν να λάβουν συγχώρησι των αμαρτιών των, μια απόπλυσι, ούτως ειπείν, των αμαρτιών των με το αίμα του αναμαρτήτου Αμνού του Θεού.

 7. Για ποιο πράγμα ετέθη εδώ ένα θεμέλιο, και γιατί ήταν καιρός να γεννηθή αυτό;

⁷ Εδώ ετέθη το θεμέλιο για ένα νέο έθνος. Εξαιρέσει ενός υπολοίπου πιστών Ιουδαίων, το έθνος του φυσικού Ισραήλ απέρριψε τη θυσία και τη Μεσσιανική ιδιότητα του Σπέρματος της γυναικός του Θεού. Επομένως, ο Ισραήλ απεδείχθη άξιος ν’ απορριφθή από τον Θεό. Ο Ιησούς, λίγο πριν πεθάνη ως μάρτυς του Ιεχωβά Θεού, διεκήρυξε ότι ο οίκος Ισραήλ, ο ναός του στην Ιερουσαλήμ, θα εγκατελείπετο από τον Θεό, η δε θυσία ζώων που προσέφεραν δεν θα είχε πια αξία ενώπιον του Θεού. Είχε έλθει ο καιρός που θα παρήγε ο Θεός το νέο του έθνος, έναν πνευματικό Ισραήλ αποτελούμενον από εκείνους που ήσαν εσωτερικά Ιουδαίοι και περιτετμημένοι κατά την καρδίαν με το πνεύμα του Θεού, άσχετα του τι ήσαν εξωτερικά από φυσική γέννησι.

 8. Πώς εγεννήθη το νέο έθνος, σε ποια βασιλική διαθήκη εφέρθη, και γιατί πρέπει να είναι πιστό μέχρι θανάτου;

⁸ Ήλθε η ημέρα να εκδηλωθή το νέο αυτό έθνος. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Θεός έκαμε στα πρώτα μέλη του έθνους αυτού ό,τι είχε κάμει στον Ιησούν μετά το βάπτισμά του στον Ιορδάνη. Μέσω του Ιησού που είναι στα δεξιά του στον ουρανό ο Ιεχωβά τώρα εξέχεε το πνεύμα του στους πιστούς 120 μαθητάς που ανέμεναν σ’ ένα υπερώο της Ιερουσαλήμ. Μ’ αυτό τον τρόπο τους αναγέννησε για να γίνουν πνευματικοί του υιοί, ένα άγιο έθνος «νέων κτισμάτων» υπό τον Ιησούν Χριστόν, την Κεφαλήν των. Με αυτό το πνεύμα τους έχρισε επίσης για να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού και να γίνουν συγκληρονόμοι με τον Ιησούν της ουρανίας αυτής βασιλείας. Εφέρθησαν έτσι στη ‘διαθήκη δια την βασιλείαν’. (Λουκ. 22:29) Για ν’ αποδειχθούν άξιοι στεφάνου και θρόνου στην ουράνια εκείνη κυβέρνησι πρέπει να βαδίζουν πιστά στα ίχνη του Χριστού ως το θάνατό τους εν σαρκί, για να μπορέσουν, στον ωρισμένο καιρό του Θεού, να μετάσχουν στην ‘πρώτη ανάστασι’ σε ζωή αθάνατη με την Κεφαλή των, τον Ιησού Χριστό.—Ρωμ. 8:16, 17· Αποκάλ. 2:10.

 9. Μέσω του Χριστού ως Μεσίτου τι έκαμε ο Θεός μ’ αυτούς, και με ποιο μεγαλειώδες ωφέλημα, και για ποιο πράγμα πρέπει αυτοί να θυσιάσουν την ανθρώπινη ζωή τους;

⁹ Εφόσον το αρχαίο έθνος του φυσικού Ισραήλ απερρίφθη επειδή δεν απεδέχθη το Σπέρμα της γυναικός του Θεού, η διαθήκη ή εθνική συμφωνία που συνήψε ο Ιεχωβά Θεός μαζί τους μέσω του προφήτου Μωυσέως ως μεσίτου, παρήλθε. Η ανθρώπινη θυσία του Υιού του Θεού παρέσχε το αίμα που απητείτο για να κυρωθή ή τεθή σε ισχύν μια νέα διαθήκη βασισμένη σε νέες και καλύτερες επαγγελίες του Θεού και η οποία παρέχει πραγματική συγχώρησι αμαρτιών κατόπιν μετανοίας. (Εβρ. 8:7-13· 10:9-18) Τώρα, λοιπόν, με το νέο έθνος του πνευματικού Ισραήλ, το οποίον ο Θεός εγέννησε με το πνεύμα του, ο Ιεχωβά έκαμε μια νέα διαθήκη μέσω του θυσιασμένου Χριστού ως Μεσίτου. Ο Θεός, επίσης, έφερε το νέο έθνος στη διαθήκη του για την αιώνια βασιλεία, για την οποία πρέπει να θυσιάσουν την ανθρώπινη ζωή τους για πάντα.—Λουκ. 12:32· 2 Τιμ. 2:11, 12.

10. Πώς ο Πέτρος ετόνισε τη βασιλική των ιδιότητα, και πώς αυτοί επομένως έφεραν τους καταλλήλους καρπούς;

¹⁰ Στο νέο αυτό έθνος του πνευματικού Ισραήλ ο Θεός είπε μέσω του αποστόλου Πέτρου: «Σεις όμως είσθε “γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον”, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως.» (1 Πέτρ. 2:9) Έγινε καθήκον του αγίου αυτού έθνους το να φέρη τους καρπούς της υποσχεμένης βασιλείας. Για να το πράξουν αυτό όλοι όσοι εχρίσθησαν ως μέλη του έθνους εξήλθαν να κηρύξουν τη Βασιλεία. Αυτό το έπραξαν κατά ένα φαινομενικά νέο τρόπο, κηρύττοντας από σπίτι σε σπίτι και όχι μόνο δημοσίως.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΜΑ

11. Τι απομένει στη γη από το άγιον έθνος του Θεού, και γιατί δεν έγινε απόπειρα να εισαχθούν στα Ηνωμένα Έθνη σήμερα;

¹¹ Υπάρχουν άνθρωποι του αγίου αυτού νέου έθνους επάνω στη γη σήμερα στον εικοστόν αιώνα της Χριστιανικής εποχής; Υπάρχουν. Υπάρχει μόνο ένα υπόλοιπο ή μερικοί που παραμένουν ακόμη στη γη από τους κεχρισμένους με το πνεύμα του Θεού, οι οποίοι έχουν τη Θεία διαβεβαίωσι ότι επιφυλάσσεται μια θέσις σ’ αυτούς στην ουράνια βασιλεία. Αλλ’ αν και αποτελούν υπόλοιπον ενός έθνους, του νέου έθνους του πνευματικού Ισραήλ, δεν τους βρίσκομε να συνταυτίζωνται με την οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών ως ένα από τα μέλη της, με τον τρόπο που συνταυτίσθηκε με τα Ηνωμένα Έθνη το νεοϊδρυμένο έθνος του συγχρόνου Ισραήλ. Τα ογδόντα ένα μέλη των Ηνωμένων Εθνών δείχνουν ότι δεν θέλουν μεταξύ τους το άγιο νέο έθνος, αλλά το υπόλοιπο του έθνους του Ιεχωβά υπό τον Χριστόν ουδέποτε εζήτησε να γίνη δεκτό σ’ αυτά. Τα Ηνωμένα Έθνη ανήκουν σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο, ο οποίος πολύ σύντομα θ’ αντιμετωπίση ένα καταστρεπτικό τέλος. Το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ ανήκει στον νέο κόσμο που είναι θεμελιωμένος πάνω στον ουράνιο Βασιλέα Ιησούν Χριστόν. Ο παλαιός κόσμος προορίζεται να παρέλθη στην εποχή μας. Ο νέος κόσμος προορίζεται να παραμείνη για πάντα.

12. Γιατί δεν είναι τώρα καιρός να πενθούμε με τον καταρρέοντα αυτόν παλαιό κόσμο;

¹² Ήδη έχουν περάσει σαράντα τέσσερα χρόνια από το 1914. Από τότε οι θλίψεις και οι διαταραχές του παλαιού αυτού κόσμου επολλαπλασιάσθησαν. Παρ’ όλα αυτά, όμως, είναι μήπως καιρός να πενθούμε για τον παλαιό αυτόν κόσμο; Όχι, αλλά κάτι ακριβώς αντίθετο πρέπει να γίνη. Τι; Να ψαλή ένα νέο άσμα! Ο θείος Δημιουργός της μουσικής, αποβλέποντας στην τρομακτική αυτή μέρα για το ανθρώπινο γένος, συνεκρότησε ένα είδος μεγάλου παγκοσμίου χορού: «Ψάλατε εις τον Ιεχωβά άσμα νέον· ψάλατε εις τον Ιεχωβά, πάσα η γη [όλοι σεις λαοί της γης]. Ψάλατε εις τον Ιεχωβά· ευλογείτε το όνομα αυτού· κηρύττετε από ημέρας εις ημέραν την σωτηρίαν αυτού.»—Ψαλμ. 96:1, 2, ΜΝΚ.

13. Γιατί απευθύνομε ερώτημα περί νέου θέματος άσματος, και με ποια έλλειψι γνώσεως εγίνετο το κήρυγμα επί αιώνες;

¹³ Πώς, όμως, μπορεί να ψαλή ένα νέο άσμα στον Ιεχωβά από τους ανθρώπους καλής θελήσεως για τους οποίους η ουρανία στρατιά έψαλε πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια στη γέννησι του Ιησού; Τι είναι νέο; Πού είναι το νέο θέμα; Στις ημέρες του Ιησού Χριστού επάνω στη γη, πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια, το εκπληκτικό άγγελμα, «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών,» διεκηρύχθη σε όλη τη γη των Ισραηλιτών. Όταν το Σπέρμα της γυναικός του Θεού, που εχρίσθη να είναι ο Βασιλεύς των βασιλέων, ανεστήθη πνευματικώς και επανεισήλθε στους ουρανούς, οι κεχρισμένοι του ακόλουθοι επάνω στη γη υπήκουσαν στην προσταγή του και εκήρυξαν για τη βασιλεία του Θεού παντού, προσπαθώντας να φθάσουν σε όλα τα έθνη. (Ματθ. 28:19, 20· Πράξ. 20:25) Το πότε αυτή η Βασιλεία θα εγεννάτο στους ουρανούς και θ’ ανελάμβανε τη διακυβέρνησι ολοκλήρου της γης και όλων των λαών της, δεν το εγνώριζαν τότε οι κήρυκες της Βασιλείας.—Αποκάλ. 12:1-10.

14, 15. (α) Γιατί δεν υπάρχει σήμερα αυτή η έλλειψις γνώσεως; (β) Πότε άρχισαν οι προειπωμένες αποδείξεις να εμφανίζωνται, και πώς η χρονολογία είχε υπολογισθή πριν από χρόνια;

¹⁴ Αλλά δεν το γνωρίζομε εμείς σήμερα; Ναι, το γνωρίζομε! Όχι με την ανθρώπινη γνώσι ούτε με την επιστήμη του εικοστού αιώνος, που δεν λαμβάνει υπ’ όψι την υποσχεμένη βασιλεία του Θεού. Αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός μάς παρουσίασε τις αποδείξεις. Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να γνωρίσωμε για την ουράνια γέννησι μιας θείας κυβερνήσεως; Λιγώτερο από δύο μήνες πριν αναληφθή ο Ιησούς Χριστός στον ουρανό και πη ο άγγελος στους μαθητάς που τον ατένιζαν ότι θα επανήρχετο, ο ίδιος είχε δώσει μια προφητεία περί του τέλους του παλαιού αυτού κόσμου. Σ’ αυτή την προφητεία εξέθεσε στους ακολούθους του τα σημεία που επρόκειτο να παρουσιασθούν στην εποχή μας, μέσω των οποίων οι άνθρωποι καλής θελήσεως θα εγνώριζαν ότι αυτός ήλθε στην ουράνια βασιλεία του και άρχισε να κυβερνά ανάμεσα στους εχθρούς του. Βλέποντας αυτά τα σημεία να εμφανίζωνται τόσο στις Γραφικές αποκαλύψεις όσο και στα γεγονότα του παλαιού αυτού κόσμου θα εγνώριζαν ότι η Βασιλεία εγεννήθη στους ουρανούς και ότι αυτός ενεθρονίσθη, εστέφθη!

¹⁵ Όποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά ν’ αναγνώση απλώς το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαια 24 και 25, το κατά Μάρκον, κεφάλαιο 13, το κατά Λουκάν, κεφάλαιο 21, και την Αποκάλυψι, κεφάλαιο 6, για να πληροφορηθή ότι αυτά τα σημεία έκαμαν την εμφάνισί τους στο έτος 1914, για να θέσουν τον παλαιό αυτόν κόσμο στο δρόμο προς την κατακλυσμιαία καταστροφή του στην προλαλημένη ‘μάχη του Αρμαγεδδώνος’. (Αποκάλ. 16:14, 16) Σύμφωνα με τον χρονολογικό πίνακα που παρέχεται μέσα στην Αγία Γραφή και με τις απόλυτες χρονολογίες της κοσμικής ιστορίας, έγιναν χρονικοί υπολογισμοί στο έτος 1877 και εδημοσιεύθησαν από τον σπουδαστή των Γραφών που έγινε ο πρώτος εκδότης του περιοδικού Σκοπιά. Το σημαντικό έτος, στο οποίον αυτός έφθασε με τους υπολογισμούς που έκαμε κατόπιν προσευχής, ήταν το έτος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914. Η χρονολογία που ανηγγέλθη είναι τυπωμένη και είναι πέραν αμφισβητήσεως!

16. Πώς έγινε αναγκαία μια αλλαγή στο άγγελμα το έτος 1914, κι έτσι τι προμήθεια έγινε για να ψάλλωμε;

¹⁶ Πριν από το αλησμόνητο εκείνο έτος, οι κεχρισμένοι Χριστιανοί διεκήρυτταν τα αγαθά νέα της ερχομένης βασιλείας του Θεού. Από το έτος εκείνο ο Θεός επρομήθευσε το θέμα ενός νέου άσματος. Διότι στο έτος 1914 ο ουράνιος Πατήρ και Πηγή της θεοκρατικής κυβερνήσεως έφερε στο είναι την ένδοξη αυτή βασιλεία, ενθρονίζοντας και στέφοντας το Σπέρμα της γυναικός του, τον Κληρονόμο της διαθήκης που είχε γίνει με τον Δαβίδ για την αιώνια βασιλεία. Επρόκειτο για κάτι το νέο πραγματικά. Η γέννησις της Μεσσιανικής αυτής κυβερνήσεως έφερε σε λειτουργία μια νέα ιθύνουσα οργάνωσι για όλο το σύμπαν, για αγγέλους και για ανθρώπους. Έφερε σε ύπαρξι το ιθύνον τμήμα της παγκοσμίου οργανώσεως του Ιεχωβά, όλοι δε οι άγιοι άγγελοι και όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως πρέπει να υποκλιθούν σ’ αυτό σύμφωνα με την προσταγή του Θεού. Ποτέ πριν δεν είχε γίνει τίποτε σαν αυτό στο σύμπαν. Για όλο το σύμπαν αυτό ήταν αγαθά νέα. Έτσι, στο έτος 1914 η καλή αγγελία περί της ερχομένης βασιλείας του Θεού επαλαιώθη, έγινε ανεπίκαιρη. Το άγγελμα που ήλθε ο καιρός να κηρύττουν οι Χριστιανοί που είναι χρισμένοι με το πνεύμα του Θεού, έπρεπε στο εξής να είναι για τη βασιλεία του Θεού, που ήλθε. Έπρεπε να είναι άγγελμα για τη βασιλεία του Θεού, η οποία εγεννήθη, ιδρύθη στους ουρανούς και λειτουργεί ανάμεσα σε όλους τους εχθρούς της, στον ουρανό και στη γη. Αυτό ήταν το εισαγωγικό θέμα ενός νέου άσματος στον Ιεχωβά, διότι ο Ιεχωβά και προείπε και απειργάσθη όλα τα τερπνά πράγματα για τα οποία ψάλλεται το άσμα.

17, 18. Πώς προείπε ο Ιησούς ότι οι κεχρισμένοι ακόλουθοί του θα έψαλλαν το νέο αυτό άσμα, και από ποιους πρέπει πολλά εκατομμύρια να παραδεχθούν ότι ψάλλεται;

¹⁷ Στην προφητεία του ο Ιησούς προείπε ότι οι κεχρισμένοι ακόλουθοί του έπρεπε να ψάλλουν και θα έψαλλαν το νέο αυτό άσμα. Ο Ιησούς, αφού εμνημόνευσε τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο με τους λιμούς, λοιμούς, σεισμούς και θρησκευτικούς διωγμούς που θα εσήμαιναν την αρχή του τέλους του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων, είπε: «Και θέλει κηρυχθή τουτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Τώρα που είμεθα στον καιρό του τέλους από το έτος 1914, κηρύττονται τα αγαθά νέα της νεογέννητης βασιλείας σε όλη την οικουμένη, ακόμη και στην Κομμουνιστική Ρωσία και στους δορυφόρους της;

¹⁸ Οι εκατοντάδες εκατομμυρίων άνθρωποι σε όλη τη γη, στους οποίους καταφθάνουν τα νέα της Βασιλείας, τόσο δημοσίως όσο και με το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι, είναι όλοι υποχρεωμένοι ν’ απαντήσουν, Ναι! Από ποιους, λοιπόν, κηρύττονται, άσχετα με το ποιοι είναι αυτοί καθώς δείχνουν τα γεγονότα; Από τους σημερινούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Μεταξύ αυτών βρίσκεται ένα υπόλοιπο κεχρισμένων, πλήρως αφιερωμένων Χριστιανών, κληρονόμων της ουρανίου βασιλείας, αλλά μαζί με αυτούς υπάρχουν τώρα εκατοντάδες χιλιάδων άνθρωποι καλής θελήσεως.

19. Ποιοι προεφητεύθη ότι θα ήσαν οι πρώτοι που θα έψαλλαν το άσμα, και ποιοι ενώνονται κατά μεγάλους αριθμούς στο άσμα;

¹⁹ Όλοι αυτοί υπακούουν στη θεία εντολή: «Ψάλατε εις τον Ιεχωβά άσμα νέον.» Όπως προλέγεται στην Αποκάλυψι 14:1-5, αυτό το υπόλοιπο από τους 144.000 κληρονόμους της ουρανίου βασιλείας επρόκειτο να είναι οι πρώτοι που θα εμάθαιναν και θα έψαλλαν το «νέον άσμα». Αλλ’ ήδη το «νέον άσμα,» που έχει θραύσει τις παραδόσεις, έχει γίνει λαοφιλές σε εκατοντάδες χιλιάδων ευχαριστημένους ακροατάς, οι δε καλής θελήσεως αυτοί άνθρωποι ενώνονται στην ψαλμωδία που γίνεται σε όλα τα έθνη: «Ο Ιεχωβά ο ίδιος έγινε βασιλεύς.» (Ψαλμ. 96:10, ΜΝΚ) Από το έτος 1914 ο Ιεχωβά βασιλεύει, ακόμη και ως προς τη γη, πράττοντας τούτο μέσω του ενθρονισμένου και εξουσιοδοτημένου Βασιλέως του, Ιησού Χριστού.

20. Μετά τη γέννησι της Βασιλείας ποιο άλλο νέο πράγμα διετάραξε τον ουρανό, κι έτσι τι μας λέγει επίσης το νέο άσμα;

²⁰ Πλησιάζει γοργά λοιπόν ο καιρός που το βασιλεύον Σπέρμα της γυναικός του Θεού θα συντρίψη την κεφαλή του μεγάλου Όφεως Σατανά ή Διαβόλου, και μαζί του όλο το διαβολικό του σπέρμα στον ουρανό και στη γη. Πριν απ’ αυτό το μεγαλειώδες αποκορύφωμα της συντριβής της πονηρίας στον ουρανό και στη γη, αλλ’ αμέσως μετά τη γέννησι της Βασιλείας στους ουρανούς ενόσω ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος εμαίνετο επάνω στη γη, ένα νέο πράγμα διετάραξε την ειρηνικότητα του ουρανού. Η προφητική εικόνα του ασυνήθους αυτού γεγονότος μάς λέγει: «Έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ». Ο πόλεμος αυτός ήταν μεταξύ του μόλις εγκαταστημένου Βασιλέως υποστηριζομένου από τους αγίους αγγέλους του και του μεγάλου Δράκοντος, του αρχαίου Όφεως, Σατανά ή Διαβόλου, υποστηριζομένου από τους ασεβείς του αγγέλους, το δαιμονικό του σπέρμα. Τελικά οι νικηφόροι άγγελοι υπό τον Βασιλέα των βασιλέων έψαλαν: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, . . . Δια τούτο ευφραίνεσθε, οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» (Αποκάλ. 12:7-12) Ο μέγας Όφις και το δαιμονικό του σπέρμα είναι μανιωδώς ωργισμένοι, επειδή γνωρίζουν ότι ο καιρός τώρα είναι πολύ βραχύς ως τότε που το νικηφόρο Σπέρμα της γυναικός του Θεού πρέπει να συντρίψη την κεφαλή του Όφεως στον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Το νέο άσμα μιλεί γι’ αυτόν τον ‘πόλεμον εν τω ουρανό’ και για τη νίκη του υπέρ του Χριστού.

21. Σε τι αποβλέπουν όλοι οι υμνηταί, που αποτελεί επίσης μέρος του θέματος του νέου άσματος;

²¹ Οι παλαιοί ουρανοί του Σατανά και των δαιμονικών του πνευμάτων είναι στον καιρό της εξώσεώς των. Σύντομα το ανθρώπινο γένος δεν θα αισθάνεται πια την καταθλιπτική, εκφυλιστική των δύναμι. Οι νέοι ουρανοί του Ιησού Χριστού, μαζί μ’ εκείνους που είναι πιστοί του ακόλουθοι και ενωμένοι μ’ αυτόν τώρα στην «πρώτη ανάστασι», κυβερνούν, απέχοντας από το να καταστρέψουν τους εχθρούς του, ως τότε που όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως θα συναχθούν μέσα στον μεγάλο χορό του νέου άσματος, παρά το πλευρόν του κεχρισμένου υπολοίπου των υμνητών. Όλοι αυτοί αποβλέπουν με θέρμη στο προσεχές μέλλον για την πλήρη εγκαθίδρυσι ενός νέου κόσμου επάνω στα ερείπια του παλαιού αυτού κόσμου. Έχουν υπ’ όψι τα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά, καθ’ ην οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή, και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή! Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:12, 13, ΜΝΚ) Ο επικείμενος κόσμος των δικαίων νέων ουρανών και της νέας γης αποτελεί επίσης μέρος του θέματος του «νέου άσματος» στον Ιεχωβά.

22. Στο νέο άσμα, ποιο μέρος που δεν μπορούσε να ψαλή επί τέσσερες χιλιάδες χρόνια και πλέον, ψάλλεται από τις αρχές του 1918;

²² Προσέξτε όμως! Άκουσαν τ’ αυτιά σας το αξιόλογο εκείνο μέρος αυτού του καθαρά διαφορετικού άσματος; Ποιο; Κάτι, βέβαια, που δεν μπορούσε να ψαλή σε προηγούμενες γενεές του ανθρωπίνου γένους επί τέσσερες χιλιάδες διακόσια χρόνια τουλάχιστον. Είναι κάτι που για πρώτη φορά άρχισε να κηρύττεται και ν’ ακούεται από τον καιρό της γεννήσεως της Βασιλείας το 1914. Είναι κάτι που το κεχρισμένο υπόλοιπο του Ιεχωβά ψάλλει στους ανθρώπους καλής θελήσεως από τις αρχές του έτους 1918. Έκαμε αναρίθμητα εκατομμύρια ανθρώπων να γελούν από απιστία, αλλ’ εχαροποίησε τους θλιμμένους ανθρώπους καλής θελήσεως και τους έδωσε μια συγκινητική προσδοκία, της οποίας θ’ απολαύσουν την πραγματοποίησι. Η προσδοκία αυτή είναι το αποκεκαλυμμένο Γραφικό γεγονός, ότι αυτός ο άγνωστου αριθμού «πολύς όχλος» ανθρώπων καλής θελήσεως που ζουν τώρα, δεν θα πεθάνη ποτέ. Πιθανώς, ο αναρίθμητος αυτός «πολύς όχλος» θ’ αυξηθή ακόμη για να περιλάβη εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν τώρα. Όταν εκείνοι που τελικά θα ταχθούν με το μέρος της βασιλείας του Θεού στο πεδίον της μάχης του Αρμαγεδδώνος εκδηλωθούν πλήρως, θα γνωρίζωμε θετικώτερα.

23, 24. Εξαιτίας ποιών λόγων του Ιησού είναι ουσιώδες να ενθυμούνται οι άνθρωποι αυτής της γενεάς ότι ο Νώε επέζησε από τον κατακλυσμό;

²³ Γιατί, όμως, το νέον άσμα δημιουργεί στις καρδιές των ανθρώπων καλής θελήσεως την ελπίδα ότι θα εξακολουθήσουν να ζουν επάνω στη γη χωρίς να πεθάνουν; Ενθυμούμεθα μήπως το ιστορικό γεγονός του πώς ο Νώε και η οικογένειά του στην κιβωτό επέζησαν από το τέλος του τότε ασεβούς κόσμου και έδωσαν στην ανθρώπινη οικογένεια το νέο της ξεκίνημα σ’ αυτόν τον παρόντα κόσμο; Είναι ουσιώδες για τους ανθρώπους της παρούσης γενεάς, που ζουν από το έτος 1914, να ανακαλούν στη μνήμη τους το αρχαίο αυτό θαύμα του Θεού. Και γιατί; Διότι, στο κατά Ματθαίον 24:33-42, ο Ιησούς συμπεριέλαβε τα εξής λόγια στην προφητεία του για το τέλος του κόσμου τούτου και την έλευσί του στη Βασιλεία:

²⁴ «Όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι, επί τας θύρας. Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει. Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος. Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. . . . Αγρυπνείτε, λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος υμών.»

25. Γιατί από τη γενεά μας θα υπάρξουν μέλη που θα επιζήσουν από το τέλος του παλαιού κόσμου, και ποια είναι η ελπίδα του κεχρισμένου υπολοίπου;

²⁵ Στη διάρκεια της αγρυπνίας μας είδαμε όλες τις αποδείξεις που προείπε ο Ιησούς ότι θα εσήμαιναν τον καιρό του τέλους του κόσμου τούτου από το έτος 1914. Γνωρίζομε ότι η γενεά μας είναι εκείνη που άρχισε να βλέπη πολλά απ’ αυτά τα πράγματα που προελέχθη ότι θα συμβούν. Η γενεά μας λοιπόν είναι εκείνη που πρέπει να τα ιδή όλα αυτά να λαμβάνουν χώραν εις εκπλήρωσιν του λόγου του Ιησού. Είναι, λοιπόν, η γενεά που θα ιδή το τέλος του παλαιού αυτού κόσμου, όπως ακριβώς συνέβη και στις ημέρες του Νώε. Όπως ο Νώε και το φορτίο της κιβωτού, που απετελείτο από μέλη της οικογενείας του και ζώα, επέζησαν από το τέλος του προκατακλυσμιαίου εκείνου κόσμου, έτσι, εις εκπλήρωσιν του προφητικού εκείνου δράματος, μερικοί μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως ο Νώε και η οικογένειά του, πρέπει να επιζήσουν από την καταστροφή του σημερινού παλαιού κόσμου. Αυτοί οι άνθρωποι της παρούσης γενεάς που θα επιζήσουν, θα μπουν στον Θείο κόσμο των νέων ουρανών και της νέας γης. Το κεχρισμένο υπόλοιπο ελπίζει να καταστή μέρος των νέων ουρανών, αποθνήσκοντας «εν πίστει» και μετέχοντας στην «πρώτη ανάστασι,» όπως συνέβη και με τους άλλους από τους 144.000 κληρονόμους της Βασιλείας.

26. Πώς θα γίνη δυνατόν για τους άλλους επιζώντας να ζουν χωρίς να πεθάνουν ποτέ;

²⁶ Οι άλλοι άνθρωποι καλής θελήσεως που θα επιζήσουν, ελπίζουν ν’ αποτελέσουν την επίγεια κοινωνία του Νέου Κόσμου. Με το ν’ αποδίδουν κατόπιν πάντοτε λατρεία στον Ιεχωβά Θεό και υπακοή στην δια του Χριστού βασιλεία Του, θ’ αποδειχθούν άξιοι του θείου δώρου της αιωνίου ζωής δια Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. Συνεπώς, αυτοί οι πιστοί που θα επιζήσουν στη γη από τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος ποτέ δεν θα εκλείψουν από τη γη, αλλά θα κατοικούν για πάντα στον νέο επίγειο παράδεισο κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Πόσο θα χαρούν αυτοί να υποδεχθούν πάλι ανθρώπους που θ’ αναστηθούν από τα μνημεία καθώς θα τους καλή ο ανάσσων Βασιλεύς να εξέλθουν!—Ιωάν. 5:28, 29.

27. Γιατί έχομε κάθε λόγο ν’ ασκήσωμε πίστι στο νέο άσμα, και πώς θα ευαρεστήσωμε περισσότερο τον Ιεχωβά εν σχέσει με το άσμα;

²⁷ Μήπως έχομε λόγο να μην πιστεύωμε σε όλα τα μεγαλειώδη πράγματα που εμπεριέχονται στο νέο αυτό άσμα στον Ιεχωβά; Όχι, αλλά βασιζόμενοι στο θεμέλιο του λόγου του και στην εκπλήρωσι των προφητειών του έχομε κάθε αιτία ν’ ασκούμε πίστι στο νέο άσμα. Σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό μάς λέγονται τα εξής: «Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου, Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ, Γράψον· διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.» (Αποκάλ. 21:5) Αυτός θα ευαρεστηθή και θα μας επιδοκιμάση αν πιστέψωμε στο νέο άσμα που αυτός συνέθεσε. Θα ευαρεστηθή δε ακόμη περισσότερο αν αποδείξωμε την πίστι μας με το να μάθωμε όλα τα μεγαλεία του νέου άσματος και κατόπιν το ψάλλωμε κι εμείς για να το ακούσουν όλοι, ναι, για να το ακούση και Αυτός επίσης.

28. Τι θα προκύψη από την υπακοή μας στη θεία εντολή να ψάλλωμε;

²⁸ «Ψάλατε εις τον Ιεχωβά άσμα νέον» είναι η θεία εντολή σ’ εμάς σήμερα. Είμεθα ευτυχείς αν υπακούσωμε και το ψάλλωμε φιλάγαθα και άφοβα. Αυτό θα σημάνη την ίδια μας σωτηρία και τη σωτηρία των ανθρώπων καλής θελήσεως που μας ακούουν κι ενώνονται μαζί μας στο να ψάλλουν προς τιμήν του Ιεχωβά Θεού και του υποσχεμένου του Σπέρματος, του Βασιλέως του νέου κόσμου.