Θερισμός, Καιρός Ευτυχίας

 1. Πώς ένας γεωργός αποβλέπει στον καιρό του θερισμού και στο έργο που αυτός περιλαμβάνει;

ΔΕΝ υπάρχει πιο ευτυχισμένος καιρός για το γεωργό από τον καιρό του θερισμού. Τι ωραιότερο στα μάτια του από ένα αγρό χρυσού σίτου, που είναι έτοιμος για να συναχθή στην αποθήκη; Σημαίνει διατροφή, ζωή, ευτυχία, καιρό ευημερίας όχι μόνο γι’ αυτόν αλλά και για τους κατοίκους των πόλεων. Ο γεωργός και οι βοηθοί του μπορούν ν’ αποβλέπουν στο θερισμό με μεγάλη ικανοποίησι, διότι πολλή σκληρή εργασία έχει δαπανηθή στον αγρό​—πρώτα όργωμα, έπειτα σπορά—​και πολλή υπομονή. Ο θερισμός της συγκομιδής είναι, επίσης, σκληρή εργασία, αλλά γίνεται με χαρούμενη καρδιά.

 2. Τι σημαίνει ο καιρός του θερισμού του Θεού για το ανθρώπινο γένος;

² Όσον αφορά την ανθρωπίνη ιστορία, αυτός είναι καιρός θερισμού. Μολονότι οι συνθήκες πιθανόν να κάνουν να φαίνωνται τα πράγματα πολύ σκοτεινά, πραγματικά ένας καιρός ευημερίας, σωματικής και πνευματικής, διατροφής και ευτυχίας σαν αυτή, που ποτέ δεν έχει γνωρίσει η γη, είναι πλησίον επί θύραις, διότι είναι ο καιρός του θερισμού του Θεού. Μας καθιστά ευτυχείς το να το γνωρίζωμε. Αλλά πώς το γνωρίζομε; Θα σας δώση χαρά να ιδήτε την περιγραφή αυτού του θερισμού στην Αγία Γραφή και καθώς την εξετάζετε θα παρατηρήσετε με πόση σαφήνεια και ωραιότητα ζωγραφίζει ένα πίνακα, ο οποίος περιγράφει με ακρίβεια τα θαυμάσια πράγματα που κάνει τώρα ο Θεός και τα πράγματα που επιφυλάσσει για τη γη στο πολύ προσεχές μέλλον.

 3. Πώς μπορούμε να λάβωμε κατανόησι της περιγραφής της Αποκαλύψεως για τον θερισμό του Θεού;

³ Ο θερισμός περιγράφεται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, κεφάλαιο 14, αλλά θα λάβωμε κατανόησι του τι μας λέγει με το να ιδούμε πρώτα τα λόγια του πιο μεγάλου διδασκάλου που υπήρξε ποτέ στη γη και ο οποίος εδίδαξε με τον πιο απλό και τον πιο κατανοητό τρόπο. Τα λόγια αυτού του Διδασκάλου και των μαθητών του κάνουν το βιβλίο της Αποκαλύψεως τόσο σαφές ώστε να μη μπορή να υπάρξη παρανόησις.

 4. Ποιος είναι ο μέγας Γεωργός του θερισμού, ποιος είναι ο Σπορεύς και Επιθεωρητής, και γιατί υπάρχει ένας ωρισμένος καιρός για τον θερισμό;

⁴ Ο Ιεχωβά Θεός, ως ο μέγας Γεωργός, ενδιαφέρεται για τον αγρό του. Ομιλώντας για τον εαυτό του και για τους ομοίους με αυτόν Χριστιανούς, ο απόστολος Παύλος λέγει: «Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί· σεις είσθε του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή.» (1 Κορ. 3:9) Εξηγεί ότι, μολονότι αυτός και οι σύντροφοί του είναι εργάται στον αγρό, ο Θεός είναι εκείνος ο οποίος φέρει πραγματικά την αύξησι και την καρποφορία. Ο Ιησούς, ως Πρώτιστος εργάτης του Θεού, ο Σπορεύς του σίτου, επέβλεψε το έργο της σποράς επί 1.900 χρόνια. (Ματθ. 13:37) Ήταν ένα τεράστιο έργο, που περιλαμβάνει κάθε έθνος επάνω στη γη. Όπως συμβαίνει με όλους τους θερισμούς, απαιτείται χρόνος. Ο σίτος πρέπει να είναι ώριμος και οι εποχές κάνουν να ωριμάση ο σίτος στον ωρισμένο καιρό. Έτσι ο Θεός έχει ένα ωρισμένο καιρό για τον θερισμό και συγκρατεί την καρποφορία του ως τον ωρισμένο καιρό γι’ αυτό.

 5. (α) Πότε ήταν ο θερισμός του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων, και ποιο ήταν το αποτέλεσμά του; (β) Πότε είπε ο Ιησούς ότι θα ήταν ο τελικός θερισμός και ποιο είναι ένα μεγάλο χαρακτηριστικό του θερισμού;

⁵ Υπήρξε ένας καιρός θερισμού του Ιουδαϊκού αγρού στο τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων, μεταξύ του 33 και του 70 μ.Χ. Και τι θερισμός ήταν αυτός, με 3.000 που συνεκεντρώθησαν την πρώτη ημέρα του θερισμού, και πολύ σύντομα, 5.000 στην Ιερουσαλήμ και μόνο! (Ιωάν. 4:35-38· Πράξ. 2:41, 47· 4:4) Πότε είναι ο θερισμός ολοκλήρου του αγρού, του κόσμιου όλου; Αυτός ο καιρός περιγράφεται από τον Ιησού ως «συντέλεια του αιώνος» [«τέλος ενός συστήματος πραγμάτων.» (ΜΝΚ)] (Ματθ. 13:39) Πότε είναι αυτό; Οι απόστολοι ήθελαν να μάθουν και ερώτησαν τον Ιησού πώς θα μπορούσαν ν’ αναγνωρίσουν το τέλος του συστήματος πραγμάτων. Στην απάντησί του περιέγραψε τις άνευ προηγουμένου θλίψεις που διέρχεται σήμερα ο κόσμος και καθώρισε το εντατικό έργο, που θα εγίνετο στη διάρκεια του θερισμού, δηλαδή το κήρυγμα του «ευαγγελίου της βασιλείας» σε όλη την οικουμένη ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη. (Ματθ. 24:3, 7-14) Πρέπει να γίνη επειγόντως, δίχως σπατάλη χρόνου, επειδή ο θερισμός είναι πάντοτε ένας πολύ συντομώτερος χρόνος από την εποχή της αυξήσεως και ο σίτος πρέπει να συναχθή προτού είναι πολύ αργά.

 6. Ποια προκαταρκτική πληροφορία μας δίνει το 14^ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, προτού ομιλήση για το θερισμό;

⁶ Με τη γνώσι των ανωτέρω είμεθα τώρα εξηρτισμένοι για να εξετάσωμιε την Αποκάλυψι με κατανόησι. Ο Ιησούς, ο οποίος έδωσε την Αποκάλυψι, στο κεφάλαιο 14, εδάφια 6 και 7, τονίζει το κήρυγμα του αιωνίου ευαγγελίου του έργου απελευθερώσεως του Θεού όπως κατευθύνεται από αγγελικές δυνάμεις. Και στα εδάφια 8 έως 12 λέγει ότι αυτά τα πράγματα θα λάβουν χώρα σε μια περίοδο δυσκόλων καιρών αλλά με ευτυχία για πολλούς, και ζωγραφίζει για μας την εξής συμβολική εικόνα:

 7. Πώς εξεικονίζει η Αποκάλυψις τον αρχιθεριστή;

⁷ «Και είδον, και ιδού νεφέλη λευκή, και επί της νεφέλης εκάθητό τις όμοιος με υιόν ανθρώπου, έχων επί της κεφαλής αυτού στέφανον χρυσούν, και εν τη χειρί αυτού δρέπανον κοπτερόν.»​—Αποκάλ. 14:14.

 8. (α) Πώς το εδάφιο Αποκάλυψις 14:14 δείχνει το χρόνο του θερισμού; (β) Τι σημαίνει το γεγονός ότι ο Υιός του ανθρώπου είναι επάνω σε μια νεφέλη;

⁸ Ο Υιός του ανθρώπου μ’ ένα χρυσό στέφανο επάνω στην κεφαλή του δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Κύριο Ιησού Χριστό τον ίδιο μετά την ενθρόνισί του στο ουράνιο Όρος Σιών, όταν έληξαν οι Καιροί των Εθνών το 1914 μ.Χ. Στην παραβολή για το διαχωριστικό έργο που θα έκανε, ωμίλησε για τον εαυτό του ως ερχόμενον επάνω σε νέφη του ουρανού. Αιώνες πριν από αυτό ο προφήτης Δανιήλ είχε ιδεί σε όραμα τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επάνω σε νεφέλες του ουρανού για να λάβη Βασιλική εξουσία. Αυτό έλαβε χώραν ενώπιον του θρόνου του Θεού στους αοράτους ουρανούς. Τα νέφη υποδηλούν αορασία, διότι, όταν ο Ιησούς ανελήφθη, μια νεφέλη τον απέκρυψε από την όρασι των μαθητών. Το εδάφιο Αποκάλυψις 14:14 συμφωνεί με το εδάφιο Αποκάλυψις 1:7, όπου ο Ιησούς αναφέρεται ως ερχόμενος «μετά των νεφελών». Έτσι στην πνευματική του μορφή, ενθρονισμένος με Βασιλική εξουσία, είναι αοράτως παρών καθώς στρέφει την προσοχή και την εξουσία του προς τη γη. Φαίνεται μόνο με τα μάτια εκτιμήσεως της καρδιάς, όχι με τα κατά γράμμα φυσικά μάτια. (Εφεσ. 1:18) Είναι με Βασιλική εξουσία και η γη έχει υποταχθή σ’ αυτόν· συνεπώς, έχει εξουσία να κατακόψη κάθε βλάστησι σ’ αυτήν.

 9. Ποια πληροφορία λαμβάνει ο αρχιθεριστής από τον άγγελο σχετικά με τον θερισμό;

⁹ «Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του ναού κράζων μετά μεγάλης φωνής προς τον καθήμενον επί της νεφέλης, Πέμψον το δρέπανόν σου, και θέρισον· διότι ήλθεν εις σε η ώρα τού να θερίσης, επειδή εξηράνθη ο θερισμός της γης. Και ο καθήμενος επί της νεφέλης έβαλε το δρέπανον αυτού επί την γην· και εθερίσθη η γη.»​—Αποκάλ. 14:15, 16.

10. Τι σημαίνει το ότι ο άγγελος λέγει: «Πέμψον το δρέπανόν σου και θέρισον»;

¹⁰ Αυτή η σκηνή βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τα λόγια του Ιησού στην παραβολή του σίτου και των ζιζανίων, όταν είπε: «Οι . . . θερισταί είναι οι άγγελοι.» (Ματθ. 13:39) Μήπως ο άγγελος λαμβάνει εδώ εξουσία να πη στον Βασιλέα τι να κάμη; Όχι, αλλά όπως εξεικονίζεται στην παραβολή του σίτου και των ζιζανίων, απλώς πληροφορεί τον Βασιλέα ότι η συγκομιδή είναι έτοιμη για θερισμό.

11. (α) Τι έργο απαιτείται προτού συναχθή ο σίτος στην αποθήκη; (β) Τι επιτελεί το έργο διαχωρισμού προς όφελος του σίτου;

¹¹ Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού, ο θερισμός θ’ απαιτούσε ή θα περιελάμβανε ένα διαχωριστικό έργο: «Αφήσατε να συναυξάνωσιν αμφότερα [ο σίτος και τα ζιζάνια] μέχρι του θερισμού· και εν τω καιρώ του θερισμού θέλω ειπεί προς τους θεριστάς, Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια, και δέσατε αυτά εις δέσμας, δια να κατακαύσητε αυτά· τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκην μου.» (Ματθ. 13:30) Ο «σίτος» θα εγίνετο φανερός μπροστά σε όλους: «Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα, και τους πράττοντας την ανομίαν· και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών.»​—Ματθ. 13:41-43.

12. Γιατί υπήρχε ανάγκη ενός διαχωριστικού έργου, και ποιοι είναι τα ζιζάνια;

¹² Επομένως, όταν ο Ιησούς ανέλαβε τη Βασιλική του εξουσία το 1914 στο τέλος των Καιρών των Εθνών (Λουκ. 21:24), έπρεπε να διαχωρίση τους αληθινούς ακολούθους του, τον σίτο, ανάμεσα από τα πολλά εκατομμύρια των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών στη γη. Από την εποχή της μεγάλης αποστασίας, η οποία επεκράτησε από του θανάτου των αποστόλων και συνέχισε ως τη δευτέρα έλευσι του Ιησού, ήταν αδύνατο να λεχθή ποιοι ήσαν οι αληθινοί Χριστιανοί, επειδή τόσο πολλοί όμοιοι με ζιζάνια υιοί του Διαβόλου, κατ’ απομίμησιν Χριστιανοί, εφύτρωσαν ώστε έγινε ψευδής παρουσίασις του τι είναι αληθινή Χριστιανοσύνη. Οι όμοιοι με ζιζάνια ήσαν οι σύγχρονοι Βαβυλώνιοι, εκείνοι οι οποίοι ελάτρευαν σύμφωνα με την παγκόσμιο αυτοκρατορία της Βαβυλωνιακής θρησκείας. Μετά την πτώσι της Βαβυλώνος το 1919, οπότε έχασε την εξουσία της επάνω σ’ εκείνους, οι οποίοι επιθυμούσαν να διαφύγουν από αυτήν, επρόκειτο να λάβη χώραν διαχωρισμός των Βαβυλωνιακών θρησκευομένων, περιλαμβανομένων των κατ’ απομίμησιν Χριστιανών.

13. (α) Πότε άρχισε ο θερισμός; (β) Περιγράψτε την πρόοδο του διαχωριστικού έργου. (γ) Ποια εκπλήρωσις εφάνη με την πάροδο του χρόνου;

¹³ Το 1919 άρχισε ο θερισμός, όταν το υπόλοιπο των 144.000 κληρονόμων της Βασιλείας άρχισε ν’ απελευθερώνεται από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Εκείνο το έτος άρχισε να κηρύττεται δημοσία και άφοβα από τους μάρτυρας του Ιεχωβά το άγγελμα της βασιλείας του Θεού ως εγκαθιδρυμένης στους ουρανούς. Ο Ιησούς είπε ότι τα πρόβατά του θα άκουαν τη φωνή του και θα την ανεγνώριζαν· αυτό το έκαμαν, και το κήρυγμα τούτου του ευαγγελίου της Βασιλείας είχε ως αποτέλεσμα τον διαχωρισμό του πραγματικού σίτου από τα ζιζάνια. Πολλοί άλλοι άκουσαν και εξήλθαν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και από το υπόλοιπο της οργανώσεως του Διαβόλου για να συμμετάσχουν στο έργο κηρύγματος. Ο αριθμός των αύξησε γοργά από τότε. Το ότι αυτό αληθεύει αποδεικνύεται από τη συνεχιζομένην αύξησι του αριθμού εκείνων, οι οποίοι συνεκεντρώνοντο για το δείπνον του Κυρίου κάθε χρόνο και οι οποίοι συμμετείχαν στα εμβλήματα, αποδεικνύοντας ότι ήσαν ακόλουθοι στα βήματα του Χριστού και μέτοχοι ουρανίων ελπίδων, όπως ακριβώς οι ένδεκα πιστοί απόστολοι, οι οποίοι έλαβαν μέρος στο δείπνο που εγκαθίδρυσε ο Ιησούς Χριστός πριν από δέκα εννέα αιώνες. Εν τούτοις, ήλθε καιρός οπότε ο αριθμός εκείνων που συμμετείχαν άρχισε να ελαττώνεται. Τι έδειχνε αυτό; Έδειχνε ότι ο αριθμός εκείνων, οι οποίοι εκλήθησαν στην ουρανία βασιλεία, δηλαδή των 144.000, είχε συμπληρωθή και περισσότεροι απέθνησκαν από αυτούς παρά προσετίθεντο. Πώς αυτό θα μπορούσε να είναι ένας καιρός ευτυχίας για τους 144.000 κεχρισμένους;

14. Τι λέγει το εδάφιο Αποκάλυψις 14:13 για τον καιρό της μακαριότητος μερικών;

¹⁴ Δεν έχομε παρά μόνο να στραφούμε πίσω στην Αποκάλυψι 14:13 για την απάντησι: «Και ήκουσα φωνήν εκ του ουρανού λέγουσαν προς εμέ, Γράψον, Μακάριοι οι νεκροί οίτινες αποθνήσκουσιν εν Κυρίω από του νυν, Ναι, λέγει το πνεύμα δια να αναπαυθώσιν από των κόπων αυτών· και τα έργα αυτών ακολουθούσι με αυτούς.»

15. (α) Ποιο χρονικό παράλληλο δείχνει το χρόνο για να στρέψη ο Ιησούς την προσοχή του στην κρίσι της τάξεως του ναού; (β) Ποιο είναι το πρώτο του έργο στο ναό;

¹⁵ Ο Σολομών έστρεψε την προσοχή του στην ανοικοδόμησι του ναού το τέταρτο έτος ύστερ’ από την έλευσί του στη Βασιλική εξουσία. Ο Ιησούς ήλθε στον Ιωάννη στον Ποταμό Ιορδάνη το 29 μ.Χ, και εβαπτίσθη και εχρίσθη με το άγιο πνεύμα του Θεού ως ο Μεσσίας, ο Βασιλεύς, και τριάμισυ χρόνια αργότερα επεσκέφθη το ναό στην Ιερουσαλήμ κι επεθεώρησε όλα όσα υπήρχαν γύρω. Την επομένη ημέρα επέφερε μια κρίσι εκεί, εκδιώκοντας τους εμποριοκράτας αργυραμοιβούς. Κατά ένα τέλειο χρονικό παράλληλο, τριάμισυ χρόνια μετά την έλευσί του σε Βασιλική εξουσία, ο Ιησούς ήλθε στον πνευματικό του ναό για κρίσι. (Μάρκ. 11:11, 15-17) Έστρεψε πρώτα την προσοχή του στους πιστούς ακολούθους του, οι οποίοι εκοιμώντο στο θάνατο περιλαμβανομένων και των πιστών του αποστόλων. Για ποιο σκοπό; Ο απόστολος Παύλος το εξήγησε αυτό εις 1 Θεσσαλονικείς 4:16, όταν είπε: «Επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον.»

16. Ποιοι είναι αυτοί, για τους οποίους ομιλεί το εδάφιο Αποκάλυψις 14:13;

¹⁶ Αλλά τι θα πούμε γι’ αυτούς τους πνευματικούς αδελφούς του, οι οποίοι εκτελούσαν το έργο του κηρύγματος από τότε και πέθαναν; Είναι εκείνοι, οι οποίοι αναφέρονται στην Αποκάλυψι 14:13 ότι αποθνήσκουν εν Κυρίω, διότι ενώνονται με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου του, για να ενωθούν μαζί του κατά την ομοιότητα της αναστάσεώς του. Έχουν, σαν να πούμε, ταφή μαζί του με το βάπτισμα στο θάνατό του. (Ρωμ. 6:3-5) Μολονότι το να πεθαίνη ένας δεν είναι ευχάριστο, αυτοί είναι μακάριοι. Γιατί; Διότι δεν πρόκειται να κοιμηθούν στον θάνατο, όπως συνέβη με τους πιστούς αποστόλους και άλλους των περασμένων αιώνων, αναμένοντας την έλευσι του Κυρίου Ιησού με τη Βασιλική του δόξα.

17. Πώς ο απόστολος Παύλος εξηγεί την πορεία εκείνων από τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού στη γη και ποια πείρα λαμβάνουν εκείνοι, οι οποίοι πεθαίνουν στη διάρκεια του θερισμού;

¹⁷ Ο ίδιος ο Ιησούς, όταν πέθανε πριν από δέκα εννέα αιώνες, εκοιμήθη στην κατάστασι θανάτου σε τμήματα τριών ημερών. (1 Κορ. 15:20) Οι ακόλουθοί του δοκιμάζουν την πείρα που εδοκίμασε ο Ιησούς· αποθνήσκουν ‘συμμορφούμενοι με τον θάνατον αυτού’, ώστε να μπορέσουν να λάβουν ανάστασι ομοία με την ιδική του. (Φιλιππησ. 3:10) Ο Αρχηγός των ‘εθανατώθη μεν σαρκί, εζωοποιήθη δε πνεύματι.’ (1 Πέτρ. 3:18, Κείμενον) Οι ακόλουθοί του, επομένως, έχουν μια πνευματική, ουρανία ανάστασι, αόρατη στα ανθρώπινα μάτια. Λαμβάνουν πείραν εκείνου του γεγονότος, που προείπε ο απόστολος Παύλος, λέγοντας; «Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος “Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη”.»​—1 Κορ. 15:51-54.

18. Πώς αληθεύει ότι αυτοί θα «αναπαυθώσιν από των κόπων αυτών και τα έργα αυτών ακολουθούσι με αυτούς»;

¹⁸ «Ναι, λέγει το πνεύμα, δια να αναπαυθώσιν από των κόπων αυτών· και τα έργα αυτών ακολουθούσι με αυτούς.» Όταν ήσαν στη γη, εκοπίασαν σκληρά στην υπηρεσία του Ιεχωβά στον αγρό του δράσεως και το έπραξαν αυτό κάτω από ατελείς συνθήκες και με ατελή σάρκινα σώματα. Εν τούτοις, αναστημένοι τώρα σε αθανασία στους ουρανούς, συνεχίζουν με άμεσο τρόπο την υπηρεσία της Βασιλείας, λαμβάνοντας τη θέσι των μαζί με το Αρνίον του Θεού στο ουράνιο Όρος Σιών, και κανένας κόπος που κατέβαλαν, κανένας διωγμός που υπέστησαν, κανένας θάνατος που εδοκίμασαν, είναι δυνατόν να παραβληθή με την ασύγκριτη μακαριότητα στην οποία έχουν εισέλθει αιωνίως στους ουρανούς. Καθώς είπε ο απόστολος: «Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.»​—Ρωμ. 8:18.

19. (α) Είναι οι υπόλοιποι από τους κεχρισμένους οι μόνοι που εθερίσθησαν; (β) Πώς εξεδηλώθη αυτό το γεγονός;

¹⁹ Αλλά ο θερισμός δεν είχε συμπληρωθή με αυτό, διότι μόνο τα πρωτοκάρπια είχαν συναχθή ως τότε. Κανένας θερισμός δεν τελειώνει με τα πρωτοκάρπια. Στο νόμο του Θεού προς τον Ισραήλ, τα πρωτοκάρπια κάθε θερισμού έπρεπε ν’ αφιερωθούν αποκλειστικώς στον Θεό στο ναό του. Ομοίως τα πρωτοκάρπια αυτού του θερισμού αποτελούν ειδικό απόκτημα του Θεού. (1 Πέτρ. 2:9) Αλλά επρόκειτο και άλλοι να συλλεγούν από τον θερισμό. Χιλιάδες άλλοι άρχισαν ν’ ακούουν τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας και να ενώνωνται με τους μειουμένους αριθμούς του κεχρισμένου υπολοίπου για το έργο του κηρύγματος. Αλλ’ αυτοί δεν ελάμβαναν μέρος στα εμβλήματα του δείπνου του Κυρίου ως πνευματικοί αδελφοί του Ιησού Χριστού. Δεν παρουσίαζαν καμμιά ένδειξι ότι τους εδόθησαν ουράνιες ελπίδες με πνευματική αποκύησι, αλλά εξεδηλώθησαν ως να έχουν ελπίδες να ζήσουν στον επίγειο παράδεισο που άρχιζε τώρα να παρουσιάζεται πιο ισχυρά στο προσκήνιο.​—Ρωμ. 8:16, 21-23.

20. (α) Ποια νέα άποψις του έργου κηρύγματος έγινε γνωστή το 1931; (β) Ποια πράγματα κατενοήθησαν το 1933 και 1935;

²⁰ Το 1931 το κεχρισμένο υπόλοιπο προσέλαβε το Γραφικό όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά. Το έτος εκείνο ένα σχετικό έργο εφέρθη υπ’ όψιν, ένα «σημειωτικόν» έργον. Η κατανόησις του ενάτου κεφαλαίου της προφητείας του Ιεζεκιήλ απεκάλυψε ότι υπήρχαν πολλοί ακόμη, οι οποίοι εστέναζαν για τα βδελύγματα που λαμβάνουν χώραν στον «Χριστιανικό κόσμο» μεταξύ των κατ’ απομίμησιν Χριστιανών και ότι οι πνευματικοί αδελφοί του Χριστού ώφειλαν να θέσουν σημείο στα μέτωπα αυτών για τον προσδιορισμό της ταυτότητός των ως λάτρεων του Ιεχωβά και υπηκόων του βασιλέως του Ιησού Χριστού. Με άλλους λόγους, ένα μεγάλο εκπαιδευτικό έργο έκανε τώρα την εμφάνισί του. Εν τούτοις, το 1935 είχε αποκαλυφθή ότι ο ‘πολύς όχλος’, που περιγράφεται στην Αποκάλυψι 7:9-17, ήταν μια επίγεια τάξις ανθρώπων που εφοβούντο τον Θεό, οι οποίοι έπρεπε ν’ απελευθερωθούν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.

21. Τι άνοιξε από αυτή τη νέα κατανόησι, και ποια ήσαν τ’ αποτελέσματα;

²¹ Αυτό έφερε μεγάλη ευτυχία και χαρά στους κήρυκας της Βασιλείας και άνοιξε μια ευκαιρία ευτυχίας για ένα αναρίθμητον ‘πολύν όχλον’ σε όλη τη γη. Το τελικό μέρος του θερισμού εσήμαινε τη σύναξι εκατοντάδων χιλιάδων ακόμη. Αυτά είναι τα «άλλα πρόβατα», που προείπε ο ποιμήν Ιησούς Χριστός στο εδάφιο Ιωάννης 10:16, όχι «εκ της αυλής ταύτης», του ‘μικρού ποιμνίου’ των κληρονόμων της Βασιλείας, αλλά είναι εκείνοι που θα είχαν την προοπτική ν’ απολαύσουν αιώνια ζωή στη γη με ευτυχία. Προς το παρόν βλέπομε ότι μια συντριπτική πλειονότης των κηρύκων των αγαθών νέων της Βασιλείας αποτελείται από αυτά τα «άλλα πρόβατα», διότι στον εορτασμό του δείπνου του Κυρίου παγκοσμίως στις 16 Απριλίου, 1965, ο αριθμός εκείνων που αποτελούσαν το υπόλοιπον, που έλαβαν μέρος στα εμβλήματα, τον άρτο και τον οίνο, είχε μειωθή σε 11.550, ενώ ο ολικός αριθμός των ομοίων με πρόβατα ανθρώπων που κηρύττουν τακτικά τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας είχε αυξηθή σε 1.034.268.​—Ματθ. 25:31-40.

22. (α) Τι επιφυλάσσεται σ’ αυτούς που συνάγονται, όταν τελειώση ο θερισμός; (β) Πού προσαρμόζονται μέσα στη διευθέτησι του Θεού την εποχή αυτή τα «άλλα πρόβατα» που συνάγονται τώρα;

²² Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι το έργο του θερισμού φθάνει στο αποκορύφωμά του. Σύντομα θα περιληφθούν στον θερισμό της γης όλοι οι υιοί της Βασιλείας, οι κεχρισμένοι κληρονόμοι της Βασιλείας, καθώς και ο πολύς όχλος των ‘άλλων προβάτων’, που θα εξέλθουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και θα οδηγηθούν με ασφάλεια από τον Ποιμένα-Βασιλέα δια μέσου του καταστρεπτικού τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων στη νέα τάξι πραγμάτων των ‘νέων ουρανών και νέας γης’. (2 Πέτρ. 3:13) Αυτούς τους αγαπά ο μέγας Γεωργός και Καλλιεργητής, Ιεχωβά Θεός. Τους χρησιμοποιεί για να τον υπηρετούν στο ναό του μαζί με εκείνους που είναι τα ‘πρωτοκάρπιά’ του, τους κεχρισμένους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού. (Ιάκ. 1:18, ΜΝΚ) Στους αρχαίους χρόνους αυτοί που αποτελούν τον ‘πολύν όχλον’ είχαν προσκιασθή από τους μη Ιουδαίους Νεθινείμ και δούλους και δούλας και ‘ψαλτωδούς’ και ‘ψαλτρίας’ και τους ‘υιούς των δούλων του Σολομώντος’, οι οποίοι συνώδευσαν το Ιουδαϊκό υπόλοιπο, που εγκατέλειψε τη Βαβυλώνα κι επέστρεψε στη Γη της Επαγγελίας το 537 π.Χ. μετά την έκδοσι από τον Κύρο του διατάγματος της απελευθερώσεως.​—Έσδρας 1:1-6· 2:43-58, 64-70.

23. Ποιοι γίνονται ευτυχείς από τον θερισμό, και γιατί;

²³ Τι θερισμό που πραγματοποιεί ο Ιεχωβά Θεός σ’ αυτόν τον τεράστιον αγρό, τον κόσμο! Με αλάνθαστη ακρίβεια ο ενθρονισμένος βασιλεύς Ιησούς Χριστός και οι θερισταί, οι άγγελοι, θα συνάξουν όλον τον σίτο. Τι ευλογία και ευτυχία γι’ αυτούς, οι οποίοι βοηθούν στον θερισμό με το να κηρύττουν τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας εδώ στη γη, ακριβώς στον αγρό του Θεού! Τι ευτυχία γι’ αυτούς που συνάγονται τώρα καθώς βοηθούν στο έργο με την προσδοκία στο νου ν’ απολαύσουν τελεία ζωή και αιώνια ευτυχία στη νέα τάξι πραγμάτων! Αλλά υπεράνω όλων, ο Μέγας ιδιοκτήτης του αγρού και Κύριος του θερισμού αισθάνεται την πιο μεγάλη ευτυχία από όλους στην εκπλήρωσι του σκοπού του και στη χορήγησι αιωνίου ζωής σ’ αυτούς που ακούουν τ’ αγαθά νέα και αποδεικνύονται το ορθό είδος εκείνων, που πρέπει με τον θερισμό να συγκεντρωθούν στην αποθήκη του των αιωνίων ευλογιών.

24. Τι λαμβάνει πάντοτε χώραν, όταν τα προϊόντα του θερισμού συναχθούν, και σε ποια περαιτέρω προκαταρκτική όρασι της Αποκαλύψεως μπορούμε ν’ αποβλέπωμε;

²⁴ Αλλά μαζί με κάθε θερισμό υπάρχει αλώνισμα και πάτημα. Η Αποκάλυψις το περιγράφει και αυτό, επίσης, για μας και δίνει μια προκαταρκτική όρασι τού τι πρόκειται να συμβή, όταν θα έχη συναχθή όλος ο καρπός του θερισμού. Θα εξετάσουμε αυτή την προκαταρκτική όρασι σε προσεχείς εκδόσεις του περιοδικού Η Σκοπιά.