Ο Νυμφίος και η Νύμφη Στρέφουν την Προσοχή στην Ανατροφή Οικογενείας
1. Γιατί είναι αδύνατον ν’ αναθρέψη ένας άνδρας κατάλληλα οικογένεια, ενόσω είναι στον πόλεμο;
Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ τέκνων είναι μια ευτυχής αλλά βαριά ευθύνη. Απαιτεί στοργική φροντίδα, συνεχή προσοχή, την εκδήλωσι πολλής αγάπης, πειθαρχία, διόρθωσι, συγκέντρωσι των μελών της οικογενείας μαζί, συναναστροφή και συμμετοχή σε αναψυχή. Επομένως, όταν ένας άνδρας είναι στον πόλεμο, δεν είναι καθόλου καιρός να φροντίση για την ανατροφή οικογενείας. Τα έθνη γενικά το αναγνωρίζουν αυτό και εξαιρούν από την στρατιωτική υπηρεσία τους άνδρες οι οποίοι έχουν οικογένεια, εκτός αν η εθνική κατάστασις έχη φθάσει στα άκρα. Όταν ένας νεονυμφευμένος άνδρας επιστρέφη από τον πόλεμο είναι τόσο ευτυχής να βρίσκεται πάλι μαζί με την νύμφη και αυτή μαζί του. Η ευτυχία των είναι ακόμη πιο μεγάλη διότι τώρα μπορούν να συνεργάζωνται, μπορούν να κάνουν σχέδια για το σπίτι τους και ν’ αρχίσουν να εκπληρώνουν τον κύριο σκοπό του γάμου—την ανατροφή μιας οικογενείας. Αυτό είναι κάτι που έχει προμηθεύσει ο Θεός. Εμείς από την ανθρωπίνη φυλή είμεθα ευγνώμονες διότι ο Θεός έχει διευθετήσει τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, διότι έτσι φθάσαμε να έχωμε ζωή κι εμείς.
2. Ποιος είναι ο σκοπός του Θεού για το ανθρώπινο γένος, και πώς το εξεικονίζει αυτό για μας;
2 Για να μπορέσωμε να εννοήσωμε τους σκοπούς του Ιεχωβά για μας, ο Θεός έχει χρησιμοποιήσει αυτήν ακριβώς την περίπτωσι για να εξεικονίση για μας τι πρόκειται να κάμη για την ανθρωπίνη φυλή. Αγαπά την ανθρωπίνη οικογένεια και θέλει να έχωμε ζωή, όχι απλώς για μερικά σύντομα χρόνια μ’ ένα μεγάλο μέρος αυτών των χρόνων γεμάτο θλίψεις και παθήματα, αλλά ζωή για πάντα κάτω από συνθήκες όπου δεν θα υπάρχη έλλειψις σταθερής ευτυχίας. Επανειλημμένως μας έχει ειπεί μέσω του Λόγου του ότι αυτός έχει προμηθεύσει τον Μεσσίαν, τον μονογενή του Υιό Ιησού Χριστό, ως το μέσον για ν’ αποκτήση ζωή το ανθρώπινο γένος. Το πώς θα χορηγήση σ’ εμάς αυτά τα οφέλη εδώ στη γη το καθιστά σαφές χρησιμοποιώντας την πολύ κατανοητή εξεικόνισι ενός νυμφίου και μιας νύμφης που φροντίζουν για την ανατροφή μιας οικογενείας.
3. Ποιος είναι ο Νυμφίος; η νύμφη;
3 Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Νυμφίος. (Ιωάν. 3:28, 29) Είναι πνευματικός, αθάνατος, στον ουρανό. (1 Πέτρ. 3:18· 1 Τιμ. 6:14-16) Ποια είναι η νύμφη και τι είδους άτομο είναι; Η Αγία Γραφή λέγει ότι η Χριστιανική εκκλησία είναι η νύμφη. (Κολ. 1:18) Φυσικά, δεν είναι μία γυναίκα ως άτομο αλλά είναι μία σύνθετος νύμφη, μία οργάνωσις που αποτελείται από ανθρώπους. Μία νύμφη, η οποία πρόκειται να νυμφευθή ένα πνευματικό νυμφίο, πρέπει να είναι πνευματική, και είναι πνευματική, εφόσον είναι ο Ισραήλ του Θεού, ή πνευματικός Ισραήλ, αποκυημένοι από το πνεύμα υιοί του Θεού. Αυτή η σύνθετος νύμφη καλείται, επίσης, το «μικρόν ποίμνιον,» στο οποίον ο Θεός θα δώση την Βασιλείαν (Λουκ. 12:32), και οι οποίοι πρόκειται να είναι βασιλείς και ιερείς μαζί με τον Χριστόν. (Αποκάλ. 20:4, 6) Σε αρμονία με το ότι είναι ένα «μικρόν ποίμνιον» η Γραφή δείχνει ότι ο αριθμός των είναι μόνον 144.000. (Αποκάλ. 14:1) Ο Νυμφίος και η νύμφη ανήκουν στην οικογένεια του μεγάλου ουρανίου Πατρός, Ιεχωβά Θεού. Εφόσον έχει νυμφευθή τον Υιόν, κάθε μέλος της συνθέτου νύμφης έχει στο μέτωπο το όνομα του Χριστού ως του Συζύγου και επίσης το όνομα του Πατρός του.
ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ
4. Τι οφείλει να κάμη ο Νυμφίος προτού αυτός και η νύμφη του στρέψουν την προσοχή των στην ανατροφή μιας οικογενείας; Γιατί;
4 Τώρα, το ενδιαφέρον του Νυμφίου και της νύμφης του είναι ν’ αναθρέψουν μια οικογένεια αξία του φημισμένου ονόματος του Πατρός Ιεχωβά, ευπειθή και με πλήρη σεβασμό προς το οικογενειακό όνομα. Υπέρ του οικογενειακού αυτού ονόματος και επίσης για την προστασία της νύμφης του, ο Νυμφίος οφείλει να διεξάγη ένα πόλεμο προτού μπορέση ν’ απολαύση πλήρη ειρήνη και να δώση αμέριστη προσοχή στην ανατροφή οικογενείας. Αυτός ο πόλεμος είναι εναντίον των εχθρών του Πατρός του, οι οποίοι βρίσκονται κάτω από την ηγεσία του κυριωτέρου αντιπάλου του Θεού, Σατανά ή Διαβόλου. Ο Σατανάς έχει χρησιμοποιήσει ανθρώπους επάνω στη γη, που εναντιώνονται στην αληθινή Χριστιανοσύνη για να προσπαθήσουν να καταστρέψουν τη νύμφη ή να την μολύνουν ηθικώς ή πνευματικώς έτσι ώστε να μη είναι κατάλληλη να νυμφευθή τον ουράνιο Νυμφίο. Γι’ αυτό ο νυμφίος διεξάγει την μάχη του Αρμαγεδδώνος, συντρίβοντας πλήρως όλους τους επιγείους εχθρούς και κατόπιν κατανικώντας τον Σατανά και τους πονηρούς του δαίμονες. Εκείνο που προκύπτει από αυτήν την ενέργεια περιγράφεται στη Γραφή ως φυγή της γης και των ουρανών, ώστε να μη ευρεθή πια θέσις γι’ αυτά. (Αποκάλ. 20:11) Έτσι κάθε εμπόδιο για την συμπλήρωσι της ειρήνης εκλείπει, ώστε να μη παραμείνη καμμιά απειλή για τη νύμφη. Ο Νυμφίος έχει τώρα εγκαθιδρύσει τελείως ευνοϊκές συνθήκες για τη νύμφη του: «Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε· και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον.»—Αποκάλ. 21:1.
5. (α) Πότε η νύμφη και ο Νυμφίος αρχίζουν ν’ ανατρέφουν οικογένεια; (β) Ποιοι είναι οι «νέοι ουρανοί» και η «νέα γη»;
5 Με την απομάκρυνσι του παλαιού ουρανού του Σατανά και των δαιμόνων του, μαζί με το πνεύμα του Σατανά, το οποίο είναι το πνεύμα του κόσμου που ασκεί την πονηρή του δύναμι για να κατευθύνη τις διάνοιες των ανθρώπων στην πονηρία, ένα νέο διοικητικό σώμα θα έχη πλήρη εξουσία, δηλαδή, ο Ιησούς Χριστός και οι 144.000 συμβασιλείς του και ιερείς. Η Γραφή μάς βοηθεί να εντοπίσωμε τον χρόνο που ο Νυμφίος και η νύμφη του στρέφουν την προσοχή των προς την απόκτησι οικογενείας, όταν μας λέγη ότι αυτή η διοίκησις πρόκειται να κυβερνήση χίλια χρόνια. (Αποκάλ. 20:4) Αυτός ο ευτυχισμένος καιρός είναι στην έναρξι της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Η «νέα γη» επάνω στην οποία κυβερνά αυτή η διοίκησις δεν είναι μια νέα γήινη σφαίρα που ταξιδεύει στο διάστημα, όπως ακριβώς οι «νέοι ουρανοί» δεν αντικαθιστούν τον ουρανό του Θεού. Είναι αυτό που αντικαθιστά μονίμως την παλαιά, διεφθαρμένη, γηίνη ανθρωπίνη διευθέτησι του Σατανά, όπως ακριβώς οι νέοι ουρανοί αντικαθιστούν μονίμως τους παλαιούς Σατανικούς ουρανούς οι οποίοι διέφθειραν την ανθρωπίνη κοινωνία και εκυριάρχησαν επάνω σ’ αυτή. Η «νέα γη» είναι μια τελείως δικαία νέα επίγεια ανθρωπίνη κοινωνία. Η συμβολική «θάλασσα» των ανησύχων, στασιαστικών, ασεβών ανθρώπων, μεσ’ από την οποία ανήλθε το συμβολικό θηρίον πριν από πολύν καιρό για να χρησιμοποιηθή από τον Διάβολο θα έχη εκλείψει. (Αποκάλ. 13:1, 2· Ησ. 57:20) Οι κατά γράμμα θάλασσές μας θα παραμείνουν. Αλλά πώς θα προκύψη μια τέτοια δικαία νέα επίγεια κοινωνία; Ο απόστολος Ιωάννης είδε στην όρασί του τον τρόπο:
Η ΝΕΑ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΤΑΒΑΙΝΕΙ
6. Τι είναι η Νέα Ιερουσαλήμ, και με ποια έννοια καταβαίνει από τον ουρανό;
6 «Είδον την πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ, καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του ουρανού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην δια τον άνδρα αυτής.» (Αποκάλ. 21:2) Αυτός είναι ένας καιρός μεγίστης ευτυχίας για τον Νυμφίο, ένας καιρός για ν’ αρχίση την ένδοξη χιλιετή βασιλεία του μαζί με τη νύμφη του. Είναι, φυσικά, ένας χαρούμενος καιρός και γι’ αυτήν, επίσης, και αυτή περιγράφεται ως ωραία κεκοσμημένη γι’ αυτή την ευκαιρία. Παρομοιάζεται με μια πόλι, την Ιερουσαλήμ, η οποία στην εποχή της ενδόξου βασιλείας του Βασιλέως Σολομώντος ήταν ένας τόπος ωραιότητος, επάνω στον λόφο Σιών με τον μεγαλοπρεπή ναό της που εφαίνετο από μακριά, απαστράπτοντας στο ηλιόφως και εξυψώνοντας την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Μια πόλις χρησιμοποιείται συχνά στις Γραφές για ν’ αντιπροσωπεύση μια οργάνωσι. Αυτή η νύμφη είναι μια οργάνωσις συνδεδεμένη με πλήρη ενότητα στην αγάπη του Νυμφίου και του Πατρός του Ιεχωβά και πλήρως εξηρτισμένη για υπηρεσία, «ητοιμασμένη ως νύμφη κεκοσμημένη δια τον άνδρα αυτής,» και έτοιμη να κάμη ό,τι διατάσση ο σύζυγός της. Μαζί τώρα στρέφουν χαρούμενα την προσοχή των στη γη, διότι αυτοί υπηρετούν ως η νέα πρωτεύουσα οργάνωσις, η νέα κυβέρνησις. Είναι το πλήρες σπέρμα του Αβραάμ μέσω του οποίου «θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης.»—Γένεσις 22:18· Αποκάλ. 3:12.
7. Ποια είναι τα τέκνα της νύμφης και του Νυμφίου, και πώς γίνονται τέκνα των;
7 Πώς όμως εκείνοι που θα είναι τότε στη γη, έχοντας απλώς ένα μέτρον ζωής με το να είναι από τον Αδαμικό κορμό, μπορούν να γίνουν τέκνα του Νυμφίου και της νύμφης του; Ή, ποια είναι τα τέκνα που γεννώνται; Εκείνοι που θα βρίσκωνται τότε στη γη θα ζουν ωραία, εφόσον θα έχουν επιζήσει από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, αλλά δεν θα είναι τέλειοι· θα εξακολουθούν να έχουν την Αδαμιαία κληρονομία της αμαρτίας· θα απέθνησκαν στον ωρισμένο καιρό. Ο Αρμαγεδδών δεν έφερε αλλαγή στα σώματά των, μολονότι οι εχθροί των έχουν κατανικηθή. Έτσι έχουν ανάγκη να ενσταλαχθή μέσα των μια πραγματική ζωή. Έχουν ανάγκη να γίνουν, αντί τέκνων του αμαρτωλού Αδάμ, τα τέκνα του ‘Αιωνίου Πατρός’ Ιησού Χριστού. (Ησ. 9:6) Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πολλή εργασία να κάμουν η νύμφη και ο Νυμφίος, διότι πολλή αγάπη και στοργική φροντίδα και ενστάλαξις πραγματικής ζωής σ’ αυτά τα άτομα αποτελεί ευθύνη των. Εκτός τούτου υπάρχουν εκατομμύρια που δεν έχουν καθόλου ζωή. Απέθαναν και είναι εκτός υπάρξεως. Αυτοί αποτελούν μέρος των εθνών και οικογενειών της γης, που το σπέρμα του Αβραάμ πρέπει επίσης να ευλογήση, κι επομένως πρέπει να επανέλθουν, πρέπει να ζήσουν και πάλι επάνω σ’ αυτή τη γη για να έχουν μια ευκαιρία να γίνουν οι απόγονοι της νύμφης και του Νυμφίου, μόνιμα μέλη της οικογενείας. (Γέν. 12:3) Πώς η νύμφη και ο Νυμφίος εκτελούν αυτό το έργον; Ο Ιωάννης είχε λάβει απάντησι σ’ αυτή την ερώτησι στη συνέχεια της οράσεώς του:
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ
8. (α) Πώς η σκηνή του Θεού θα είναι τότε μετά των ανθρώπων; (β) Ποια θα είναι η κατάστασις στο τέλος των χιλίων ετών;
8 «Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν, ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών.» (Αποκάλ. 21:3) Ιδού πώς λαμβάνει χώραν αυτό. Ο Θεός η μεγάλη Πηγή της ζωής δεν σκηνώνει ή κατοικεί προσωπικώς με το ανθρώπινο γένος στη γη, σε άμεση επαφή μαζί τους, διότι ακόμη και όταν αυτοί, οι οποίοι αποτελούν τη νύμφη, ήσαν ακόμη στη γη, ο Θεός δεν κατοικούσε προσωπικώς μαζί τους. Ο Ιησούς Χριστός υπηρετούσε ως Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων υπέρ των 144.000, της νύμφης. Έτσι έχει έλθει ο καιρός να συμφιλιωθή πλήρως με τον Θεό το υπόλοιπο του ανθρωπίνου γένους. (1 Τιμ. 2:5, 6· 2 Κορ. 5:20) Στη διάρκεια της συμφιλιώσεώς των ο Θεός κατοικεί μαζί των μόνον αντιπροσωπευτικώς, εν αναμονή του καιρού οπότε θα έχουν λήξει τα χίλια έτη της χιλιετούς βασιλείας. Τότε όλοι οι ευπειθείς άνθρωποι στη γη θα έχουν ληφθή μέσα στην οικογένεια του Νυμφίου, ‘του Αμνού του Θεού του αίροντος την αμαρτίαν του κόσμου,’ θα έχουν δε ως τότε καλλιεργήσει μέσα των τις δικές του δίκαιες ιδιότητες. Θα εκδηλώνουν τα οικογενειακά χαρακτηριστικά του Ιησού Χριστού του ‘εσχάτου Αδάμ,’ αντί χαρακτηριστικών του αρχικού των πατρός του ‘πρώτου ανθρώπου Αδάμ’ τα οποία διέκρινε η κατάπτωσις, και η φθορά. (1 Κορ. 15:45) Μέσω της πίστεώς των στο χυθέν αίμα του Αμνού του Θεού, μέσω της υπακοής των στον Χριστόν ως τον Αιώνιον Πατέρα, τα οφέλη της τελείας θυσίας του θα ενεργήσουν επάνω σ’ αυτούς για να τους δώσουν ζωή, σε αντίθεσι με την αμαρτία που εκληρονόμησαν από τον Αδάμ, η οποία επέφερε τον θάνατό των.—Ιωάν. 1:29, 36· Ρωμ. 5:12.
9. Όσον αφορά την κατοίκησι του Θεού μεταξύ του λαού του, ποιο μέρος παίζουν η νύμφη και ο Νυμφίος;
9 Στον αρχαίο Ισραήλ η σκηνή στην έρημο είχε ένα εσωτερικό διαμέρισμα που ελέγετο Άγια των Αγίων στα οποία ο Θεός κατοικούσε αντιπροσωπευτικώς μαζί με τον λαό του. Το φως μεταξύ των χερουβείμ, που ήταν επάνω από την κιβωτό της διαθήκης, και το νέφος, που ίστατο επάνω από τη σκηνή, ήσαν αποδείξεις της ευνοϊκής προσοχής του Θεού απέναντί των. Η τάξις της νύμφης των 144.000 μελών, ενθυμούμεθα, είναι ένας πνευματικός οίκος, ένας πνευματικός ναός του οποίου ο Ιησούς Χριστός είναι ο θεμέλιος ακρογωνιαίος λίθος, ο τόπος όπου ο Ιεχωβά Θεός κατοικεί δια του πνεύματος. (1 Πέτρ. 2:5· Εφεσ. 2:19-22) Όπως ο σύζυγος είναι πράγματι το θεμέλιο της οικογενείας, έτσι είναι και ο Χριστός απέναντι στη νύμφη του. Όταν κατέρχωνται από τον ουρανό, που σημαίνει ότι στρέφουν την προσοχή των και τη δράσι των και τη δύναμί των στη γη και σ’ αυτούς που κατοικούν σ’ αυτή, τότε ο Θεός κατοικεί με τους ανθρώπους μέσω της τάξεως του ναού του. Είναι το κέντρον της λατρείας όπου πρέπει να προσέλθουν όλοι οι άνθρωποι, όπως ακριβώς στον αρχαίο Ισραήλ η σκηνή (και αργότερα ο ναός) ήταν το κέντρον της λατρείας. Έτσι θα συμφιλιωθούν με τον Θεό και θα γίνουν πράγματι «λαοί αυτού.»
10. Περιγράψτε τ’ αποτελέσματα καθώς το ανθρώπινο γένος συμφιλιώνεται με τον Θεό μέσω του Νυμφίου και της νύμφης.
10 Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα σ’ αυτούς τους λαούς του καθώς πλησιάζουν ολοένα περισσότερο στην πλήρη συμφιλίωσι με τον Θεό; Ο Ιωάννης μάς λέγει: «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει, πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκάλ. 21:4) Τι θαυμαστή, αναψυκτική, ενισχυτική, ζωοπάροχη διευθέτησις για το ανθρώπινο γένος! Καθώς εκδηλώνουν υπακοή και καθώς ο Χριστός και η νύμφη του στοργικά τούς βοηθούν να προοδεύσουν πνευματικώς και εφαρμόζουν τα οφέλη του αντιλύτρου σ’ αυτούς για τη θεραπεία των σωμάτων των, θα υπάρχουν ολοένα λιγώτεροι πόνοι, ολοένα λιγώτερες αιτίες για δάκρυα. Ο θάνατος δεν θα υπάρχη πια. Ο κληρονομημένος από τον Αδάμ θάνατος θα παύση να εξαπλώνεται πια, όταν θα παύσουν να γεννώνται παιδιά. Εκείνοι που θα ζουν στη γη, όταν θα φθάσουν σε τελειότητα, θα παύση να λειτουργή μέσα των οποιαδήποτε από την Αδαμιαία αμαρτία. Ο θάνατος, ο οποίος ήλθε ως μια κληρονομία από τον Αδάμ, θα παύση τελείως, δεν θα υπάρχη πια.—Ρωμ. 5:12, 18, 19.
11. Πότε και πώς δεν θα υπάρχουν πια μνημεία;
11 Τα μνημεία έχουν φέρει πολλή θλίψι στο ανθρώπινο γένος. Είναι ενοχλητικό και το να βλέπη ακόμη κανείς ένα μνημείο. Ο άδης, ο κοινός τάφος όλου του ανθρωπίνου γένους, δεν θα υπάρχη, επίσης, πια, όταν η ανάστασις εκείνων που βρίσκονται στους τάφους λάβη χώραν και όταν κανείς δεν θα κατέβη από τότε στον τάφο ως αποτέλεσμα της αμαρτίας του Αδάμ. Τότε θα επαληθεύση πράγματι το εδάφιον: «Τα πρώτα παρήλθον.»
ΒΕΒΑΙΩΣΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΝ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ
12. Εν όψει όλων των κακών συνθηκών που υπάρχουν τώρα, πώς μπορούμε να πιστεύσωμε στην υπόσχεσι του Θεού για καλύτερες συνθήκες;
12 Ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι είναι δύσκολο για ανθρώπους στη γη κάτω από τις συνθήκες που παρατηρούμε σήμερα να οραματισθούν μια τόσο επιθυμητή κατάστασι. Φαίνεται πάρα πολύ καλό για να είναι αληθινό, αλλά, τότε, από το άλλο μέρος, μήπως η παρούσα κατάστασις κάτω από τον Σατανά τον μεγάλον εχθρό του Θεού δεν φαίνεται πολύ κακή για να είναι αληθινή; Και δεν έχει μήπως προείπει ο Λόγος του Θεού αυτή την εποχή; Ο ίδιος ο Θεός μάς λέγει ότι θα κάμη να πραγματοποιηθούν αυτά τα καλά πράγματα. Είναι αδύνατον να ψευσθή. (Εβρ. 6:18) Ο Ιωάννης γράφει: «Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου, ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ, Γράψον· διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.» (Αποκάλ. 21:5) Ο Ιεχωβά στοργικά και με κατανόησι μάς δίνει αυτή την πρόσθετη βεβαίωσι με αυτό το ίδιο το όνομά του. Αυτός είναι ο πιστός και αληθινός Θεός, και ο Υιός του ο Νυμφίος έδωσε τη ζωή του για να μπορέση ο άνθρωπος να έχη ζωή. Ο Υιός ενδιαφέρεται, περισσότερο από κάθε τι άλλο, στο να φέρη σε πέρας και να επαληθεύση και πραγματοποιήση αυτές τις υποσχέσεις του Θεού.
13. Εξηγήστε πώς ο Θεός μπορούσε να πη πριν από 1900 περίπου χρόνια, «Ετελέσθη!»;
13 Τα πράγματα, τα οποία αποτελούν σκοπό του Θεού, είναι τόσο βέβαιο ότι θα λάβουν χώραν, ώστε Αυτός αποκαλεί τον εαυτό του ως εκείνον ‘όστις απ’ αρχής αναγγέλλει το τέλος, και από πρότερον τα μη γεγονότα.’ Ακόμη και για τους δούλους του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ μπορούσε να πη, μολονότι ήσαν νεκροί, ότι ήταν ο Θεός των, διότι «δεν είναι ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων.» Προτού διατάξη τον Ιωάννη να καταγράψη την όρασι που του εδόθη, είπε περαιτέρω στον Ιωάννη:· «Ετελέσθη!» διότι είναι βέβαιο ότι θα εκπληρωθούν.—Ησ. 46:10· Ματθ. 22:32· Αποκάλ. 21:6, ΜΝΚ· Ρωμ. 4:17.
14. Ποια βεβαίωσι μας δίνει ο τίτλος του Θεού «το Άλφα και το Ωμέγα»;
14 Πιστεύετε σεις ότι αυτά θα λάβουν χώραν; Ο Θεός, δείχνοντας σ’ εμάς περαιτέρω πώς αυτός μπορεί να βλέπη πράγματα τα οποία δεν φαίνονται όπως είναι, λέγει υπομονητικά: «Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος.» Όπως είναι γνωστό, στην Ελληνική γλώσσα, στην οποία ο απόστολος Ιωάννης έγραψε, με το γράμμα άλφα αρχίζει το αλφάβητο και με το γράμμα ωμέγα τελειώνει. Ο Ιεχωβά μάς λέγει εδώ, επομένως, ότι όταν αρχίζη ένα πράγμα, επειδή είναι ο Παντοδύναμος και Αυτός που έχει σκοπούς, το φέρνει σε επιτυχές τέλος. Δεν υπάρχει εμπόδιο ή επέμβασις που να μπορή να τον αναγκάση να το εγκαταλείψη ατελές.—Αποκάλ. 21:6· 1:8· 22:13.
15. Εξηγήστε τη δήλωσι του Ιεχωβά «Εγώ θέλω δώσει εις τον διψώντα εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν.»
15 Επειδή η υπόσχεσίς του βασίζεται σ’ ένα τόσο στερεό θεμέλιο, μπορούμε να δεχθούμε μ’ εμπιστοσύνη την πρόσκλησί του: «Εγώ θέλω δώσει εις τον διψώντα εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν.» (Αποκάλ. 21:6) Ο Ψαλμός 36:9, ο οποίος απευθύνεται στον Ιεχωβά, λέγει: «Μετά σου είναι η πηγή της ζωής.» Κάθε ανθρώπινο πλάσμα, που διψά για τελεία, ευτυχισμένη ζωή σ’ όλη την αιωνιότητα, οφείλει να την λάβη από τη μεγάλη Πηγή της ζωής, τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος είναι το Άλφα, με το οποίο αρχίζουν όλα τα καλά πράγματα. Ο διψασμένος δεν μπορεί ν’ αγοράση με χρυσό, άργυρο ή υλικά αυτό το ύδωρ που μεταδίδει και συντηρεί τη ζωή. Ο Ιεχωβά Θεός το δίνει δωρεάν, αλλά μόνο με τους ιδικούς του όρους. Επομένως το ύδωρ της ζωής πρέπει να γίνη δεκτό μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού.
16. Σε ποιους και γιατί δίνει ο Ιεχωβά την ογδόη και τελευταία προτροπή του για πιστότητα στην Αποκάλυψι;
16 Ο Θεός ομιλεί κατόπιν στο υπόλοιπον των 144.000 πνευματικών κληρονόμων του Θεού, συγκληρονόμων με τον Ιησού Χριστό που υπάρχει ακόμη στη γη. Στην ογδόη του και τελευταία προτροπή για πιστότητα στην Αποκάλυψι, ο Ιεχωβά λέγει: «Ο νικών θέλει κληρονομήσει τα πάντα, και θέλω είσθαι εις αυτόν Θεός, και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός.» (Αποκάλ. 21:7· 2:7, 11, 17, 26· 3:5, 12, 21) Για να κάνουν βεβαία για τον εαυτό τους αυτή την ουράνια κληρονομία, οι υπολειπόμενοι από τους 144.000 οφείλουν να νικήσουν αυτόν τον πονηρό κόσμο ακριβώς όπως τον ενίκησε ο πρώτιστος Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός. (Ιωάν. 16:33· Αποκάλ. 3:21) Οφείλουν να εξακολουθήσουν να νικούν τον κόσμο με το να διακρατούν ακεραιότητα απέναντι στον Θεό και να διακρατούν πνευματική και ηθική αγνότητα όπως μια μνηστευμένη νύμφη ωσότου το σύντομο πύρινο τέλος αυτού του πονηρού συστήματος το εξαφανίση και αυτοί εισέλθουν στη νέα τάξι με νικηφόρο τρόπο.
ΟΛΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ
17. Θα γίνουν, άρά γε όλοι όσοι είναι στη γη τέκνα του Νυμφίου και της νύμφης; Εξηγήστε.
17 Μήπως όλοι όσοι αποτελούν το ανθρώπινο γένος στη γη θα γίνουν αυτομάτως τέκνα της νύμφης και του Νυμφίου, και θα ληφθούν τελικά μέσα στη μεγάλη, αιωνία οικογένεια του Ιεχωβά Θεού; Όχι. Ο Ιωάννης κατόπιν περιγράφει αυτούς, οι οποίοι δεν θα γίνουν: «Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι, και πάντες οι ψεύσται, θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.» (Αποκάλ. 21:8) Άτομα, τα οποία ασκούν αυτά τα πράγματα, δεν έχουν νικήσει τον κόσμο, διότι πράττουν ακριβώς αυτά που πράττει ο κόσμος, τα έργα της σαρκός. Κάνουν τα έργα του αμαρτωλού Αδάμ, προπάτορος της ανθρωπίνης φυλής, και ακολουθούν το πρότυπον της Βαβυλώνος της Μεγάλης, ‘της μητρός των πορνών και των βδελυγμάτων της γης.’ Οι φονείς, οι πόρνοι ή σεξουαλικώς ανήθικοι, εκείνοι οι οποίοι ακολουθούν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη με το ν’ ασκούν πνευματισμό, γοητεία και μαγεία, οι ειδωλολάτραι, περιλαμβανομένων και εκείνων οι οποίοι λατρεύουν το συμβολικό «θηρίον» και την σύγχρονη «εικόνα» του, και οι ψεύσται, οι οποίοι μιμούνται τον Διάβολο ‘τον πατέρα αυτού του ψεύδους’—αυτού του είδους άνθρωποι δεν νικούν τον κόσμο και θα καταστραφούν στον Αρμαγεδδώνα. Στη νέα γη αυτές οι ιδιότητες θα είναι επίσης βδελυκτές και στα άτομα που τις ασκούν δεν θα επιτραπή να εξακολουθούν να ζουν.—Ιωάν. 8:44· Αποκάλ. 17:5, 6· 18:23, 24.
18. (α) Με ποιο είδος θανάτου πεθαίνουν οι στασιαστικοί; (β) Τι είναι η «λίμνη του πυρός»;
18 Η πηγή του ύδατος της ζωής, μολονότι είναι ανοικτή σ’ αυτά τα άτομα, απορρίπτεται απ’ αυτούς κι επομένως δεν πίνουν απ’ αυτήν, χάνοντας τη ζωή των. Ο θάνατος, με τον οποίον θα πεθάνουν, δεν θα είναι ο Αδαμιαίος θάνατος, αλλά ένας θάνατος που θα οφείλεται στην δική των εκουσία στασιαστική και πονηρή πορεία. Θα είναι αιώνιος θάνατος, που συμβολίζεται από την ‘λίμνην την καιομένην με πυρ και θείον,’ ο δεύτερος θάνατος. (Αποκάλ. 21:8) Δεν είναι ένας λεγόμενος ‘συνειδητός ζωντανός θάνατος,’ που θα υποστή μια φανταστικά αθάνατη ανθρωπίνη ψυχή η οποία βασανίζεται με πυρ και θείον στην αιωνιότητα. Είναι ένας θάνατος από τον οποίο δεν υπάρχει ανάστασις. Δεν υπάρχει, κλειδίον για τον δεύτερο θάνατο, ενώ ο Ιησούς έχει το κλειδίον για τον Αδαμιαίο θάνατο. (Αποκάλ. 1:18) Ο δεύτερος θάνατος διαφέρει απολύτως από τον Αδαμιαίο θάνατο, διότι ο Δράκων, ο Αρχαίος Όφις, Σατανάς ή Διάβολος, δεν πέθανε με τον Αδαμιαίο θάνατο αλλά ρίχνεται μέσα στον ‘δεύτερον θάνατον,’ την συμβολική λίμνη του πυρός, και αυτό, επίσης, συμβαίνει στο «θηρίον» και τον «ψευδοπροφήτην.» Ακόμη και αυτός ο Αδαμιαίος θάνατος και ο Άδης ή Σιεόλ ρίχνονται μέσα στον ‘δεύτερον θάνατον’. Έτσι η «λίμνη του πυρός» συμβολίζει αιωνία καταστροφή ενός προσώπου ή πράγματος. Ο Αδαμιαίος θάνατος είναι εκείνος ο οποίος δεν θα υπάρχη πλέον, όχι ο «δεύτερος θάνατος.» Εκείνοι που ρίχνονται στον δεύτερο θάνατο θα παραμείνουν σ’ αυτόν για πάντα, χωρίς απολύτρωσι.
19. (α) Γιατί ο Νυμφίος και η νύμφη δεν θα δοκιμάσουν θλίψι γι’ αυτούς που δεν θα επιθυμούν να γίνουν μέλη της δικής των οικογενείας; (β) Εκτός από την ανατροφή μιας οικογενείας, ποιο άλλο έργο θα κάμουν ο Νυμφίος και η νύμφη του για την οικογένειά των στη διάρκεια των χιλίων ετών, και ποιας οικογενείας μέλη στη γη θα γίνουν τελικά ένα μέρος από αυτούς;
19 Δεν θα έχουν θλίψι ο Νυμφίος και η νύμφη για τον θάνατο αυτών των ανθρώπων, διότι αυτοί θα έχουν εκδηλώσει το ίδιο πονηρό πνεύμα με τον Σατανά και δεν πρόκειται να χυθούν δάκρυα για την εξάλειψι αυτών των ανθρώπων από το πρόσωπο της γης. Στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας, όταν η νύμφη και ο Νυμφίος θα είναι συγκεντρωμένοι στην ανατροφή οικογενείας, θα κατευθύνουν, επίσης, τα τέκνα των στην κατασκευή των ωραιοτέρων κατοικιών, δηλαδή, σε μια παραδεισιακή γη, έτσι ώστε στο τέλος των χιλίων ετών και ύστερ’ από την καταστροφή των αναξίων στην «λίμνην του πυρός» θα υπάρχη μια καταπληκτική οικογένεια από χιλιάδες εκατομμύρια, που όλοι θα ζουν ευτυχισμένοι αιωνίως στην εξωραϊσμένη γη. (Ψαλμ. 37:10, 11· Ρωμ. 8:21) Ο σκοπός του Θεού σ’ αυτόν τον ευλογητό γάμο του αγαπητού, πιστού του Υιού θα εκπληρωθή μ’ ένα ένδοξο τέλος, που θα οδηγήση το ανθρώπινο γένος μέσα στην οικογένεια του ουρανίου Πατρός ως «υιούς του Θεού.»