Η Μία Κυβέρνησις για τον Ένα Κόσμο Κάτω από τη Θεία Εξουσία
1. Τι είναι αναγκασμένοι να παραδεχθούν οι σύμβουλοι αυτού του κόσμου σχετικά με τη διακυβέρνησι του ανθρωπίνου γένους;
ΟΣΟΙ παρέχουν συμβουλές για τις υποθέσεις αυτού του κόσμου συνεχώς διαψεύδονται. Είτε τους αρέσει αυτή η σκέψις είτε όχι, είναι αναγκασμένοι να παραδεχθούν ότι η ανθρώπινη οικογένεια, μολονότι έχει τώρα ηλικία έξη χιλιάδων ετών, δεν μπορεί να αυτοκυβερνηθή. Δεν επέτυχε, ούτε θα επιτύχη να δημιουργήση τον τύπο της κυβερνήσεως που θα έκανε ή θα μπορέση να κάμη όλο το ανθρώπινο γένος ν’ αποτελή ένα κόσμο.
2. Σύμφωνα με το ξεκίνημα που έδωσε ο Θεός στο ανθρώπινο γένος, γιατί δεν φταίει αυτός που το ανθρώπινο γένος σήμερα δεν αποτελεί «ένα κόσμο;»
2 Ποιος φταίει; Όχι ο Δημιουργός της ανθρώπινης οικογενείας και επομένως όχι ο ουράνιος Πατήρ των. Όλο το ανθρώπινο γένος ξεκίνησε από τον ένα πρώτο άνθρωπο τον οποίον ο Υπέρτατος Κύριος, ο Ιεχωβά Θεός, έφερε σε ύπαρξι στη γη. Κατόπιν, από ένα μέρος του σώματος αυτού του τελείου ανθρώπου που χρησιμοποίησε ο Δημιουργός ως βάσι, έκαμε την πρώτη, την αρχική γυναίκα, για να είναι όλο το ανθρώπινο γένος μία σαρξ, απόγονοι αυτού του αρχικού ανθρωπίνου ζεύγους. Αυτό το γεγονός ελέχθηκε καθαρά στους φιλοσόφους του Ελληνικού Ανωτάτου Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου στας Αθήνας, πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια. Σ’ εκείνους τους εξέχοντας δικαστάς, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είπε: «[Ο Θεός] έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης, και διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών, δια να ζητώσι τον Θεόν.»—Πράξ. 17:22-27· Γεν. 2:7-25· 1:26-31.
3, 4. (α) Ποιος ήταν αρχικά ο σκοπός του Θεού για το ανθρώπινο γένος; (β) Πώς εδείχθη στον Αδάμ ότι η υποταγή στην κυριαρχία του Θεού θα ήταν η οδός ζωής με την αιωνιότητα υπ’ όψιν;
3 Ο Θεός προώριζε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος ν’ αποτελή «ένα κόσμο,» μια ανθρώπινη κοινωνία, όλοι με τα ίδια οστά, την ίδια σάρκα και το ίδιο αίμα. Η ενωμένη αυτή ανθρώπινη κοινωνία επρόκειτο να κατοική σε όλη την επιφάνεια της γης, η οποία θα μετετρέπετο σε μεγάλο κήπο ή παράδεισο για την αιώνια κατοικία των. Το ανθρώπινο γένος επρόκειτο να έχη σε υποταγή τα ψάρια, τα πτηνά και τα χερσαία ζώα, αλλά το ίδιο το ανθρώπινο γένος θα ήταν σε υποταγή στην υπέρτατη εξουσία του Παγκοσμίου Κυριάρχου και Δημιουργού, του Υψίστου, «του οποίου μόνου το όνομα είναι ΙΕΧΩΒΑ.» (Ψαλ. 83:18, ΕΜ) Ο Ιεχωβά Θεός, ως Υπέρτατος Κυρίαρχος του ανθρώπου, εξέθεσε στον πρώτο άνθρωπο τον Θείο νόμο, στον οποίον αν υπήκουε ο τέλειος άνθρωπος, θα μπορούσε να ζη αιώνια στη γη.
4 Αυτός ο νόμος απαιτούσε απόλυτη υπακοή στον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, διότι ο Θεός είπε στον άνθρωπο Αδάμ: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γέν. 2:16, 17) Επί ένα χρονικό διάστημα, ο Αδάμ και η σύζυγός του Εύα ετήρησαν τη θεία προσταγή με πιστή υπακοή. Η ανθρώπινη οικογένεια είχε ένα τέλειο ξεκίνημα. Η υποταγή στον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, τον Ιεχωβά Θεό, ήταν η οδός της ζωής με την αιωνιότητα υπ’ όψιν. Η αρχή που εξετέθη εκεί μπορεί να έχη εφαρμογή και σ’ εμάς σήμερα. Είμεθα πρόθυμοι να συμμορφωθούμε μ’ αυτήν;
5. Τι συνέβη όπως δείχνει η έλλειψις ενότητος στον κόσμο σήμερα, πότε και κάτω από ποια υποκίνησι;
5 Όλοι πρέπει να παραδεχθούμε ότι η ανθρώπινη οικογένεια δεν αποτελεί σήμερα «ένα κόσμο,» ούτε μια αδιαίρετη ανθρώπινη κοινωνία, μολονότι είναι από μια σάρκα και ένα αίμα. Υπάρχουν τώρα πολλές αλαζονικές ανθρώπινες κυριαρχίες στη γη, και αυτές διασπούν τη νομιμοφροσύνη των ανθρώπων. Είναι αναντίρρητο ότι στο μακρυνό παρελθόν, προτού ο Αδάμ και η Εύα αποκτήσουν τέκνα, έγινε μια αποστασία από την παγκόσμια κυριαρχία του Υψίστου Θεού, του Δημιουργού. Τι υποκίνησε αυτή την αποστασία; Μόνον η Αγία Γραφή, ο γραπτός Λόγος του Θεού, μας δίνει μια έγκυρη απάντησι. Η κακή υποκίνησις προήλθε από το αόρατο βασίλειο, από τον πνευματικό κόσμο. Εκεί ένας από τους πνευματικούς υπηκόους της υπέρτατης εξουσίας του Ιεχωβά είδε την ευκαιρία να ιδρύση μια ανεξάρτητη δική του εξουσία.
6. Πώς ο χαρακτηρισμός που δόθηκε σ’ αυτόν τον πνευματικό στασιαστή είναι σε αρμονία με την πορεία που ακολούθησε για να οδηγήση τους ανθρώπους σε ανταρσία εναντίον της κυριαρχίας του Θεού;
6 Το όνομα Σατανάς ήταν κατάλληλο γι’ αυτόν τον στασιαστή, διότι αυτό το όνομα σημαίνει «Ανθιστάμενος,» δηλαδή εναντιούμενος στον Ιεχωβά Θεό. Το όνομα Διάβολος ήταν επίσης ένας κατάλληλος χαρακτηρισμός, διότι η λέξις αυτή σημαίνει «Συκοφάντης» και ο Σατανάς χρησιμοποίησε συκοφαντία εναντίον του Υπερτάτου Κυρίου του για ν’ απαιτήση και να πλανήση. Έτσι, στη γυναίκα Εύα ο Διάβολος παρουσίασε τον ουράνιο Πατέρα της ως ένα ιδιοτελή ψεύστη στον οποίον δεν ωφείλετο απόλυτη υπακοή. Η Εύα, πιστεύοντας αυτό το ψεύδος, έφαγε από τον απαγορευμένο καρπό και παρεβίασε την υποταγή της στην υπερτάτη εξουσία του ουρανίου Πατρός της. Σύμφωνα με το σχέδιο του Διαβόλου, η Εύα προχώρησε και πέρα απ’ αυτό: Επέτυχε να πείση τον σύζυγό της Αδάμ να ενωθή μαζί της σ’ ένα στασιασμό και να μη υποταχθή στη δικαιωματική εξουσία του Θεού και Πατρός του. Έγινε ακριβώς αυτό που είχε υπολογίσει ο Σατανάς ή Διάβολος: Μέχρι σήμερα το ανθρώπινο γένος γεννάται στην αμαρτία επειδή είναι εναντίον του Θεού και δεν υποτάσσεται στην εξουσία του Υψίστου Θεού Ιεχωβά.—Γένεσις 3:1 έως 4:16· Ρωμαίους 5:12.
7, 8. (α) Πώς το ανθρώπινο γένος έχει διαιρεθή από τότε στο ζήτημα της υποταγής σε μια κυριαρχία; (β) Πώς ο Θεός ήσκησε εξωτερική πολιτική στις σχέσεις του με τον στασιαστή κυρίαρχο;
7 Από τον καιρό εκείνης της ανταρσίας που έγινε τότε στον κήπο της Εδέμ, οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας πρέπει να εκλέξουν μεταξύ των δύο, είτε να υποταχθούν στην παγκόσμια υπέρτατη εξουσία του Ιεχωβά Θεού είτε να υποταχθούν στην εξουσία του Σατανά ή Διαβόλου, τον οποίο ο Ιησούς ο Μεσσίας εκάλεσε ‘ άρχοντα του κόσμου τούτου.’ (Ιωάννης 12:31· 14:30· 16:11) Ο Ιεχωβά Θεός δεν έκαμε καμμιά συνθήκη μ’ αυτή την νεοϊδρυθείσα κατώτερη εξουσία. Ο Ιεχωβά Θεός, ασκώντας τη δύναμί του ως Δικαιωματικού Υπερτάτου Άρχοντος να ρυθμίζη τις σχέσεις του με τις ξένες κυβερνήσεις, εκήρυξε πόλεμο εναντίον του εχθρικού κυριάρχου. Δείχνοντας καταφρόνησι σ’ αυτόν τον Σατανικό κυρίαρχο, ο Ιεχωβά Θεός τον παρωμοίασε με όφιν που τρώγει χώμα και του είπε, σαν να μιλούσε στον όφι τον οποίο είχε χρησιμοποιήσει ο Διάβολος για ν’ απατήση την Εύα:
8 «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.»—Γέν. 3:1-15.
9. Πόσης διαρκείας πόλεμο εκήρυξε ο Θεός εναντίον του ξένου κυριάρχου και πώς το δείχνει αυτό ο Παύλος στην προς Ρωμαίους 16:20;
9 Εκεί ο Ιεχωβά Θεός εκήρυξε διαρκή πόλεμο κατά του στασιαστού κυριάρχου και όλων εκείνων που προσκολλώνται στην κυριαρχία αυτού του πανούργου στασιαστού, ο οποίος από την αρχή προσπάθησε ν’ αποκρύψη την ταυτότητά του από τα ανθρώπινα πλάσματα. Ο Ιεχωβά Θεός δεν ελησμόνησε την «εξωτερική πολιτική» του για διεξαγωγή του πολέμου που εκήρυξε εναντίον του εχθρού Του και του εχθρού της ανθρωπότητος. Πάνω από τέσσερις χιλιετηρίδες αφότου ο Μέγας Αντίδικος ίδρυσε την ξένη κυριαρχία στην Εδέμ, ο Ιεχωβά Θεός ενέπνευσε τον Χριστιανό απόστολο Παύλο να γράψη στην εκκλησία που βρισκόταν στην έδρα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τα εξής: «Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είη μεθ’ υμών.»—Ρωμαίους 16:20. Παράβαλε Έξοδος 17:14· Ησαΐας 45:7.
10. (α) Ποιος θα χρησιμοποίηθη για να συντρίψη τον Μεγάλο Όφι και πόσο σύντομα; (β) Πώς ο Σατανάς «εκέντησε» την πτέρνα του υποσχεμένου Σπέρματος του Θεού, και πώς έγινε η θεραπεία;
10 Ο καιρός της συντριβής του Μεγάλου Όφεως Σατανά ή Διαβόλου και του «σπέρματός» του «ταχέως» πρέπει τώρα να πλησιάζη, αφού πέρασαν πάνω από χίλια εννεακόσια χρόνια. Το κυριώτερο πρόσωπο του υποσχεμένου «Σπέρματος» της «γυναικός» του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, είναι τώρα περιβεβλημένος με αρκετή δύναμι για να συντρίψη αυτόν τον Σατανικό πρωτουργό όλων των επιγείων εξουσιών που είναι ξένες προς τον Ιεχωβά Θεό, τον μόνο Δοτήρα της ειρήνης. Τον πρώτο αιώνα μ.Χ. κεντήθηκε η πτέρνα αυτού του ‘σπέρματος της γυναικός’ του Θεού. Αυτό συνέβη ως αποτέλεσμα της συνωμοσίας εκείνης που έγινε μεταξύ του λαού Ισραήλ, του Βασιλέως Ηρώδου Αντίπα και του Ρωμαίου Κυβερνήτου Ποντίου Πιλάτου. Η πληγή της «πτέρνας» που προκάλεσε ο Μέγας Όφις προξένησε τον θάνατο του Ιησού Χριστού την Ημέρα του Πάσχα του 33 μ.Χ., αλλά μόνον ένα σωματικό θάνατο. Και, οπωσδήποτε, ο Ιησούς έπρεπε να υποστή θυσιαστικό θάνατο, σύμφωνα με τον σκοπό του Θεού. Αλλά η θυσιαστική πορεία δεν παρήλθε χωρίς αμοιβή. Την τρίτη μέρα από τον θάνατο του Ιησού ο Παντοδύναμος Θεός τον ανέστησε σε αθάνατη πνευματική ζωή στους ουρανούς. Ο Θεός τον έθεσε στα δεξιά του, για ν’ αναμείνη τον καιρό που θα συντρίψη την κεφαλή του Μεγάλου Όφεως.—Εβρ. 10:12, 13· 12:2.
11. Ποια κυβέρνησι εκήρυττε δημοσίως ο Ιησούς και από πότε;
11 Ο Ιησούς ο Μεσσίας, τον καιρό που ήταν ένας τέλειος άνθρωπος στη γη, εκήρυττε αδιάκοπα την κυβέρνησι η οποία, κάτω από την υπέρτατη εξουσία του Θεού, θα κυβερνήση όλο το ανθρώπινο γένος και θα κάμη τους ευπειθείς «ένα κόσμο.» Ανέλαβε αυτό το έργο όταν το σταμάτησε ο πρόδρομός του Ιωάννης ο Βαπτιστής, διότι η αφήγησις μάς λέγει: «Ακούσας δε ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παρεδόθη, ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν. . . . Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγη· Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 4:12-17.
12. Λόγω ποιας εκλογής που έκαμε ο Ιησούς, όταν ήταν κάτω από πειρασμό του Διαβόλου, απεδείχθη άξιος να κηρύττη αυτό το άγγελμα της Βασιλείας;
12 Ποτέ δεν θα ήταν άξιος ο Ιησούς ν’ αναλάβη το κήρυγμα αυτού του αγγέλματος αν δεν είχε λάβει την απόφασι πριν από λίγους μήνες. Σ’ εκείνη την κρίσιμη περίπτωσι ο Ιησούς ήταν έξω στην έρημο της Ιουδαίας, όπου είχε νηστεύσει απομονωμένος σαράντα μέρες. Τότε ο αόρατος στασιαστής κυρίαρχος τον πλησίασε για να τον απομακρύνη από τη Μεσσιανική του πορεία. Εν σχέσει με τον τρίτο και τελευταίο πειρασμό, η αφήγησις μάς λέγει τα εξής: «Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν, και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών, και λέγει προς αυτόν· Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με.» Εκείνο που προσέφερε ο διάβολος στον Ιησού δεν ήταν η «μία κυβέρνησις» που θα καθιστούσε όλη την υπάκουη ανθρωπότητα «έναν κόσμο.» Δεν ήταν μια παγκόσμια κυβέρνησις κάτω από την υπερτάτη εξουσία του Θεού, αλλά ήταν μια κυβέρνησις κάτω από την εξουσία του Διαβόλου. Τίνος την υπέρτατη εξουσία προτίμησε ο Ιησούς και έλαβε την ακλόνητη απόφασί του, μας το λέγει η απάντησις που έδωσε όπως αναγράφεται στην αφήγησι: «Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.»—Ματθ. 4:1-10, ΜΝΚ.
13, 14. Αφού έθρεψε θαυματουργικά τα πλήθη, γιατί ο Ιησούς δεν επέτρεψε τον λαό να τον κάμουν βασιλέα, αλλά γιατί παρουσιάσθηκε τυπικά στους Ιουδαίους σε εκπλήρωσι της προφητείας του Ζαχαρία 9:9;
13 Ο Ιησούς, λαμβάνοντας τη στάσι του με το μέρος της υπερτάτης εξουσίας του Θεού του, του Ιεχωβά, απετέλεσε το τέλειο παράδειγμα για όλους εμάς σήμερα. Κι εμείς πρέπει να εμμείνωμε στην απόφασί μας υπέρ της υπερτάτης εξουσίας του Θεού, όπως έκαμε ο Ιησούς. Σε μια μεταγενέστερη περίπτωσι, αφού έθρεψε ένα ακροατήριο από πέντε χιλιάδες ανθρώπους με τις οικογένειές τους κατά ένα θαυματουργικό τρόπο, πολλοί θέλησαν να κάμουν τον θαυματουργό αυτόν τροφοδότη τους επίγειο βασιλέα τους. Αλλ’ ο Ιησούς εματαίωσε τις προσπάθειές των με το ν’ απομακρυνθή απ’ αυτούς. Εγνώριζε ότι δεν είχε έλθει ακόμη ο καιρός του να παρουσιασθή τυπικά στους Ιουδαίους ως ο Μεσσιανικός των βασιλεύς σε εκπλήρωσι της προφητείας. (Ιωάν. 6:1-15) Στον κατάλληλο καιρό του Θεού, την Κυριακή στις 9 του μηνός Νισάν του 33 μ.Χ., ο Ιησούς εισήλθε, όπως είχε προλεχθή από τον Ζαχαρία 9:9, στην Ιερουσαλήμ και πήγε στον ναό της όπου ιερουργούσε ο αρχιερεύς του έθνους. Ο Ιησούς δεν εμπόδισε το μεγάλο πλήθος που τον συνώδευε να φωνάζη μεγαλοφώνως και να τον αναγνωρίζη ως βασιλέα κράζοντας:
14 «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι του Ιεχωβά. Ευλογημένη η ερχόμενη βασιλεία εν ονόματι Ιεχωβά του πατρός ημών Δαβίδ· Ωσαννά εν τοις υψίστοις.»—Μάρκ. 11:1-11, ΜΝΚ.
15. Πότε ο «λαός Ισραήλ» εδήλωσε δημοσίως την απόφασί του για την κυριαρχία και πώς ο Πιλάτος ενήργησε σύμφωνα με την απόφασί τους;
15 Τότε ήταν ο καιρός για τον λαό Ισραήλ, που τον εκπροσωπούσαν οι θρησκευτικοί του ηγέται, ν’ αποφασίσουν και να δείξουν ποια υπέρτατη εξουσία θα εδέχοντο. Μετά από πέντε μέρες εδήλωσαν καθαρά και δημοσία τίνος την υπέρτατη εξουσία είχαν εκλέξει. Όταν οι εορτασταί του Πάσχα κάτω από τις οδηγίες των ιερέων των εκραύγαζαν στον Ρωμαίο Κυβερνήτη Πόντιο Πιλάτο να θανατώση στο ξύλο του μαρτυρίου τον κρατούμενο Ιησού, ο Πιλάτος τους είπε να ξανασκεφθούν το ζήτημα λέγοντας: «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» Το ζήτημα της υπερτάτης εξουσίας είχε τώρα τεθή καθαρά ενώπιον του λαού Ισραήλ. Τίνος την υπερτάτη εξουσία θα εξέλεγαν; Η αφήγησις της Γραφής μάς δίνει την απάντησι: «Απεκρίθησαν οι άρχοντες, Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» Ο εκπρόσωπος του Καίσαρος, ο Πιλάτος, ενήργησε σύμφωνα με την απόφασί τους, διότι η αφήγησις λέγει: «Τότε λοιπόν παρέδωκεν αυτόν εις αυτούς δια να σταυρωθή.»—Ιωάν. 19:12-16.
16. Από ποιον θα συντριβή σύντομα ο όφις ο Μεγάλος, και πώς ο Ψαλμός 2:8, 9 περιγράφει τη συντριβή του «σπέρματος» του Όφεως στη γη;
16 Αυτή ήταν η μικρογραφική εκπλήρωσις των προφητικών λόγων του βασιλέως Δαβίδ στον Ψαλμό 2:1, 2. (Πράξ. 4:24-28) Έθετε το υπόδειγμα για τη μεγαλύτερη εκπλήρωσι, που συμβαίνει στην εποχή μας, οπότε το υπέρτατο επίμαχο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας και εξουσίας πρέπει να τακτοποιηθή μια για πάντα. Ο Σατανάς, ο στασιαστής άρχων, είχε τον καιρό του για να κεντήση την πτέρνα του υποσχεμένου «Σπέρματος» της «γυναικός» του Θεού. Τώρα αυτός ο Μεγάλος Όφις, που κέντησε την πτέρνα, πρέπει να υποστή συντριβή της κεφαλής του, και αυτό θα επηρεάση ταυτόχρονα ολόκληρο το «σπέρμα» του Όφεως. Ο ίδιος Δεύτερος Ψαλμός δείχνει πώς θα γίνη η συντριβή του ορατού «σπέρματος» του Μεγάλου Όφεως. Στα εδάφια 8 και 9, ο Ιεχωβά απευθύνεται στον κεχρισμένο Υιό του τον Ιησού Χριστό και λέγει: «Ζήτησον παρ’ εμού και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου, και ιδιοκτησίαν σου τα πέρατα της γης· θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς.»
17. Όπως δείχνει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, ποιο είναι το μέσον για τη συντριβή των κυρίαρχων εθνών της γης, και τι μέρος θα έχη σ’ αυτήν ο Ιησούς Χριστός;
17 Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής (Αποκάλ. 12:5) λέγει ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού είναι το θείο μέσον που θα «ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά.» Το δέκατο ένατο κεφάλαιο, που περιγράφει τον επικείμενο πόλεμο με τα επίγεια έθνη στον Αρμαγεδδώνα, δείχνει τον Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό, ως εκείνον ο οποίος θα ‘ποιμάνη αυτά εν ράβδω σιδηρά,’ και προσθέτει ότι «αυτός πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του Θεού.» (Αποκάλ. 19:15· 16:14, 16) Αυτή η συντριβή των εθνών, που ισχυρίζονται ότι έχουν εθνική κυριαρχία, εξεικονίζεται παραστατικά στην προφητεία του Δανιήλ, κεφάλαιο δεύτερο.
18. Πώς η ερμηνεία του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορος από τον Δανιήλ δείχνει το βίαιο τέλος του συστήματος πραγμάτων που περιλαμβάνει τις παγκόσμιες δυνάμεις, και πώς γνωρίζομε ότι το τέλος αυτού του συστήματος πλησιάζει;
18 Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Δανιήλ ερμηνεύει το προφητικό ενύπνιο που ενέπνευσε ο Θεός στον Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλωνιακής Παγκοσμίου δυνάμεως στο δεύτερο έτος από τον καιρό που είχε καταστρέφει την Ιερουσαλήμ και τον ναό της που είχε κτισθή από τον γυιο του Δαβίδ, τον βασιλέα Σολομώντα. Η διαδοχή των παγκοσμίων δυνάμεων, που άρχισαν από τη Βαβυλωνιακή και συνεχίσθηκαν με τη Μηδο-περσική, την Ελληνική, τη Ρωμαϊκή και την Αγγλοαμερικανική, εξεικονίσθηκε από μια μεγάλη και με εξαίσια λάμψι εικόνα από διάφορα υλικά, με πόδια από σίδηρο και πηλό. Κατόπιν ένας λίθος που απεκόπη από ένα μακρυνό όρος χωρίς τη βοήθεια ανθρωπίνων χειρών, εκτύπησε την εικόνα στα πόδια και τελικά συνέτριψε ολόκληρη την εικόνα και την μετέβαλε σε σκόνη την οποία διεσκόρπισε ένας ισχυρός άνεμος. Η κονιοποίησις αυτής της συμβολικής εικόνος, εξεικόνιζε το τέλος ενός συστήματος πραγμάτων από κάποιο υπερφυσικό μέσον που δεν παράγεται από ανθρώπινα χέρια ούτε και με την κατεύθυνσι ανθρωπίνης διάνοιας. Η εκπλήρωσις της προφητείας που έδωσε ο Ιησούς Χριστός εν σχέσει με τη ‘συντέλεια του αιώνος’ δείχνει ότι η συντριβή αυτού του συστήματος πλησιάζει.—Ματθ. 24:3-22.
19. Σύμφωνα με το Δανιήλ 2:44, τι θα συμβή στα έθνη που τίθενται με την πλευρά των Ηνωμένων Εθνών, αλλά τι θα συμβή στην κυριαρχία της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού;
19 Σήμερα οι κοσμικοί άρχοντες, με το να τάσσωνται με τη μη Χριστιανική οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών, δείχνουν τη στάσι τους στο επίμαχο ζήτημα της υπερτάτης εξουσίας. Έτσι η ερμηνεία που έδωσε ο προφήτης Δανιήλ εφαρμόζεται σ’ αυτούς τους πολιτικούς άρχοντας, Κομμουνιστάς και μη Κομμουνιστάς: «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»—Δαν. 2:1-44.
20, 21 (α) Ποιοι θα συμβασιλεύσουν σ’ αυτή την ουράνια βασιλεία; (β) Σε ποιους θα δοθή η κυριαρχία της γης, όπως δείχνει το Δανιήλ 7:26, 27;
20 Αυτή είναι η ουράνια βασιλεία που κηρύττουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλον τον κόσμο από το έτος της γεννήσεώς της στους ουρανούς στο τέλος των καιρών των εθνών το έτος 1914. (Λουκ. 21:24· Ματθ. 24:14) Όσοι ακολουθούν τα ίχνη του Μεσσία και είναι κεχρισμένοι όπως αυτός με το πνεύμα του Θεού, θα μετάσχουν με τον Μεσσία σ’ αυτή την ουράνια βασιλεία. Αυτό ελέχθη προφητικά σ’ ένα ενύπνιο που είδε ο ίδιος ο Δανιήλ. Σ’ αυτό το προφητικό ενύπνιο η σειρά των ειδωλολατρικών παγκοσμίων δυνάμεων από τη Βαβυλώνα και έπειτα εξεικονίσθηκε από τέσσερα θηρία. Ο Δανιήλ στα εδάφια 7:26, 27 δίνει την επόμενη εξήγησι σχετικά με τη θεία κρίσι που εκτελείται από το Ανώτατο Δικαστήριο του σύμπαντος εναντίον του τετάρτου εκείνου συμβολικού θηρίου:
21 «Κριτήριον όμως θέλει καθήσει, και θέλει αφαιρεθή η εξουσία αυτού, δια να φθαρή και να αφανισθή έως τέλους. Και η βασιλεία και η εξουσία και η μεγαλωσύνη των βασιλειών των υποκάτω παντός του ουρανού θέλει δοθή εις τον λαόν των αγίων του Υψίστου, του οποίου η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος, και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν.»
«ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ» ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ
22. Σε ποιον θα δοθή η κυριαρχία του κόσμου ώστε να έχουν «μια κυβέρνησι;»
22 Η εκπλήρωσις εκείνης της προφητείας πρόκειται τώρα να λάβη χώρα. Όλες οι παρούσες εθνικές εξουσίες της γης πρόκειται σε λίγο να κύψουν μπροστά στη Μεσσιανική βασιλεία που είναι στα χέρια του ουρανίου Υιού του Θεού. (Δαν. 7:1-12) Αυτό θα ανοίξη τον δρόμο για μια κυβέρνησι για όλο το ανθρώπινο γένος. Όπως λέγει το εδάφιο Δανιήλ 7:14: «Εις αυτόν [τον Μεσσιανικόν Υιόν του ανθρώπου] εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»
23. (α) Τι θα σημάνη η εκπλήρωσις αυτής της προφητείας γι’ αυτή την γενεά του ανθρωπίνου γένους; (β) Ποια ευνοϊκή ευκαιρία βρίσκεται ενώπιόν μας;
23 Τι θα σημάνη η εκπλήρωσις αυτής της προφητείας γι’ αυτή τη γενεά του ανθρωπίνου γένους; Το εξής: Οι παρούσες εθνικές εξουσίες και οι πατριωτικοί υποστηρικταί των θα υποστούν εκμηδένισι στη μεγαλύτερη θλίψι του κόσμου που πλησιάζει γοργά, αλλά οι υποστηρικταί της παγκοσμίου υπερτάτης εξουσίας του Ιεχωβά θα διαφυλαχθούν θαυματουργικά και θα περάσουν ζώντες απ’ αυτή τη ‘μεγάλη θλίψι.’ (Ματθ. 24:21, 22· Μάρκ. 13:19, 20· Αποκάλ. 7:14, 15) Θα είμεθα εμείς μεταξύ αυτών που θα ευνοηθούν με το προνόμιο να επιζήσουν από το ‘τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων;’ Η ευκαιρία να είμεθα μεταξύ αυτών προσφέρεται σ’ εμάς από τον γραπτό Λόγο του Θεού. Εκείνο που απαιτείται τώρα από μας είναι να λάβωμε ακλόνητα τη στάσι μας με το μέρος της υπερτάτης εξουσίας του Θεού και της Μεσσιανικής βασιλείας του και να προσκολληθούμε σ’ αυτήν παρ’ όλες τις μελλοντικές πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές προσπάθειες να μας απομακρύνουν.
24. Πόσον καιρό θα διαρκέσουν τα παθήματά μας επειδή μένομε σταθεροί υπέρ της κυριαρχίας του Ιεχωβά;
24 Αυτό μπορεί να έχη ως αποτέλεσμα μερικά παθήματα όσο καιρό θα επιτραπή στους διώκτες μας να παραμείνουν. Κάτω από μια τέτοια θλίψι μπορούμε να θυμούμεθα την κραυγή των μαρτύρων του Κυρίου Ιεχωβά Θεού των αρχαίων χρόνων οι οποίοι υπέφεραν ακόμη και μέχρι θανάτου: «Έως πότε, ω Δέσποτα άγιε και αληθινέ, κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης;» Τους δόθηκε διαβεβαίωσις ότι θα έπρεπε να περιμένουν «έτι ολίγον καιρόν» ώσπου να γίνη αυτό.—Αποκάλ. 6:10, 11.
25. Πότε και πώς ο Σατανάς, ο Μεγάλος Όφις, θα συντριβή κάτω από τους πόδας των πιστών συγκληρονόμων του Χριστού «ταχέως»;
25 Θα περάση λίγος καιρός ακόμη ώσπου να δικαιωθή η θέσις που έλαβαν οι πιστοί υποστηρικταί της παγκοσμίου υπερτάτης εξουσίας του Ιεχωβά με την αποφασιστική Του νίκη εναντίον όλων των εθνικών εξουσιών που εκπροσωπούνται μέσα και έξω από τα Ηνωμένα Έθνη. Αμέσως κατόπιν ο αρχικός στασιαστής εναντίον της παγκοσμίου εξουσίας του Ιεχωβά, δηλαδή, ο Σατανάς ή Διάβολος, και όλοι οι δαιμονικοί του άγγελοι, θα τύχουν της μεταχειρίσεως που τους αξίζει. Η μερίς των θα είναι να αλυσοδεθούν και να ριφθούν σε μια άβυσσο χωρίς καμμιά επικοινωνία με τη γη. (Αποκάλ. 20:1-3) Έτσι θα συντριβή, όπως θα λέγαμε, η κεφαλή του μεγάλου όφεως και το πιστό «Σπέρμα» της «γυναικός» του Θεού θα είναι εκείνος με τον οποίον ο Θεός θα συντρίψη τον Μεγάλον Όφι και το δαιμονικό του σπέρμα κάτω από τους πόδας των πιστών συγκληρονόμων του Χριστού.—Ρωμ. 16:20.
26. Πώς θα συμβή ώστε η «νέα τάξις» του Θεού να ξεκινήση με «έναν κόσμο» κάτω από «μια κυβέρνησι»;
26 Οι άνθρωποι που θα επιζήσουν από αυτά τα σημαντικά γεγονότα θα είναι όλοι εκείνοι που τάσσονται με τη μια Μεσσιανική βασιλεία του νικητού Υιού του Ιεχωβά, του Ιησού Χριστού. Επομένως, από την αρχή ακόμη της δικαίας νέας τάξεως του Θεού, θα υπάρξη «ένας κόσμος» στη γη κάτω από «μια κυβέρνησι,» άσχετα με τις φυλές, τους λαούς, τα έθνη και τις γλώσσες στα οποία ανήκουν εκείνοι που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι.’ Αυτοί όλοι θ’ αποτελούν μια ανθρώπινη κοινωνία σε μια καθαρισμένη γη και θα λατρεύουν όλοι τον ένα ζώντα και αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, και όλοι θα υποτάσσωνται στον Υιόν του, τον Ιησού Χριστό, στον ώμον του οποίου θα είναι η εξουσία. Τι ενοποιητική δύναμις θα είναι αυτή!
27. Ποιες συνθήκες θα φέρη αυτή η ενοποιητική δύναμις μεταξύ των ανθρώπων, και κάτω από ποια κυριαρχία;
27 Τι δύναμις, θα είναι αυτή που θα φέρη παγκόσμια ειρήνη! Δεν θα υπάρχουν πια πόλεμοι μεταξύ θρησκειών! Δεν θα υπάρχουν διαμάχες για εδαφικά σύνορα! Δεν θα υπάρχουν πια πόλεμοι μεταξύ φυλών και εθνών! Δεν θα υπάρχουν πια πολιτικοί ανταγωνισμοί και διαμάχες! Η Βιβλική προφητεία λέγει: «Ο Ιεχωβά θέλει είσθαι βασιλεύς εφ’ όλην την γην· εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι Ιεχωβά είς και το όνομα αυτού έν.» ΜΝΚ. (Ζαχ. 14:9) Ταυτόχρονα η «μία κυβέρνησις» κάτω απ’ αυτόν, η Μεσσιανική βασιλεία του ενθρονισμένου Υιού του Ιησού Χριστού, θα αποτελή εκδήλωσι της υπερτάτης παγκοσμίου εξουσίας Του.—Ησ. 9:6, 7.
28. Για ποιο καλό έργο θα συνεργασθή τότε όλη η ανθρώπινη κοινωνία σε εκπλήρωσι ποιας υποσχέσεως που έδωσε ο Ιησούς σ’ έναν ετοιμοθάνατο κακούργο;
28 Όλη η ζώσα ανθρωπότης θα υπηρετή «ώμος με ώμον,» τον Υπέρτατο Κυρίαρχο Θεό, τον Ιεχωβά. (Σοφ. 3:8, 9. ΜΝΚ) Η νέα ανθρώπινη κοινωνία σαν «ένας κόσμος» θα συνεργάζεται, για ένα καλό έργο. Θα συνεργασθούν για να μεταβάλλουν αυτή την ερειπωμένη επιφάνεια της γήινης σφαίρας στην κατάστασι που την είχε προορίσει αρχικά ο Δημιουργός της, δηλαδή στην κατάστασι του κήπου της Εδέμ, ενός ευχάριστου παραδείσου. (Γεν. 1:27, 28· 2:7-15) Τότε θα δοθή απάντησις στην παράκλησι που έκαμε ο συμπαθητικός κακούργος που πέθανε δίπλα στον Ιησού Χριστό πάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.» Τότε ο Βασιλεύς θα εκπληρώση την υπόσχεσί του: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.—Λουκ. 23:42, 43, ΜΝΚ.
29. (α) Πώς μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν τα αιώνια τέκνα του Χριστού; (β) Πώς θα τους οδηγήση με το παράδειγμά του να υποταχθούν στην υπέρτατη εξουσία του Θεού;
29 Δεν περιλαμβάνεται μόνο εκείνος ο συμπαθητικός κακούργος, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι νεκροί, για τους οποίους πέθανε ο Ιησούς Χριστός σαν μια τέλεια ανθρώπινη θυσία. Κι αυτοί επίσης θα εξέλθουν όταν τους καλέση να αναστηθούν. (Ματθ. 20:28· Ιωάν. 5:28, 29· 1 Τιμ. 2:5, 6· Πράξ. 24:15) Όλοι οι ευπειθείς άνθρωποι θα περιληφθούν σ’ αυτόν τον «ένα κόσμο.» Όλοι θα είναι αδελφοί και αδελφές, διότι όλοι θα είναι τα απολυτρωμένα και υιοθετημένα τέκνα του ενός Αιωνίου Πατρός, του Ιησού Χριστού, που θυσίασε την ανθρώπινη ζωή του γι’ αυτούς. (Ησ. 9:6, 7· Εβρ. 2:9) Με υπακοή σ’ αυτόν μπορούν να γίνουν τα αιώνια τέκνα του. Αυτός ο ίδιος θα τους οδηγήση στην αιώνια εξουσία του ουρανίου Πατρός του, του Ιεχωβά Θεού. Μετά την εκπλήρωσι του έργου της ανυψώσεως των ευπειθών ανθρώπων σε ανθρώπινη τελειότητα μέσα σ’ ένα επίγειο παράδεισο, κι αυτός ο ίδιος θα υποταχθή στην υπέρτατη εξουσία του Θεού του μεταβιβάζοντας τη βασιλεία σ’ Αυτόν. Γιατί; «Δια να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι.»—1 Κορ. 15:24-28.
30. Ποια προτροπή γίνεται σ’ αυτούς που έχουν απογοητευθή από τις ολέθριες διαιρέσεις που έχουν προκαλέσει οι εθνικές κυβερνήσεις;
30 Έχοντας υπ’ όψιν όλα αυτά τα θαυμάσια πράγματα, λάβετε θάρρος όλοι εσείς που έχετε απατηθή και απογοητευθή από τις ολέθριες διαιρέσεις του κόσμου, από τις αντιμαχόμενες εθνικές εξουσίες, που δεν εξαρτώνται από τη θεία εξουσία! Κρατήστε σταθερά τώρα την ένδοξη ελπίδα για «έναν κόσμο, μια κυβέρνησι» κάτω από την εξουσία του Θεού! Ζήτε γι’ αυτήν από τώρα κι εμπρός ως την ευλογημένη πραγματοποίησί της.
[Εικόνα στη σελίδα 45]
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΗ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ