Κεφάλαιο 17

Ενθυμούμενοι με Οσιότητα την Οργάνωση του Ιεχωβά

 1. Την οσιότητα σε ποιον θα πρέπει να σκεφτόμαστε, και τι είπε ο Βασιλιάς Δαβίδ σχετικά μ’ αυτό;

ΠΟΛΛΑ λέγονται σήμερα για την οσιότητα στην πατρίδα. Αλλά πόσα λένε οι άρχοντες και οι άνθρωποι αυτού του κόσμου για την οσιότητά τους στον Θεό, που είναι ο Δημιουργός της γης που κατέχει η πατρίδα τους; Στους αρχαίους χρόνους, ο Βασιλιάς Δαβίδ του Ισραήλ ήταν ένας όσιος λάτρης του Δημιουργού, του Ιεχωβά Θεού. Απευθυνόμενος σ’ αυτόν τον όσιο Θεό, ο Δαβίδ είπε αυτά τα λόγια: «Μετά οσίου, όσιος θέλεις είσθαι». (2 Σαμουήλ 22:26· Ψαλμός 18:25) Εκφράζουν αυτά τα λόγια τη στάση σας για τον Θεό;

 2. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά παρέμεινε όσιος στην ανθρώπινη οικογένεια;

² Η γενική στάση του σημερινού ανθρώπινου γένους δεν δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την οσιότητα στον Θεό. Αλλά άσχετα μ’ αυτό, ο Ιεχωβά είναι όσιος στην ανθρώπινη οικογένεια. Αυτός δεν την έχει απορρίψει. Ο όσιος Γιος του είπε: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης 3:16) Ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον κόσμο του ανθρώπινου γένους στον μεγαλύτερο αντίδικό του, τον Σατανά, που παρακίνησε τους πρώτους γονείς μας να γίνουν ανόσιοι στον Θεό. Ο Θεός επίσης έδειξε την οσιότητά του στην ανθρώπινη οικογένεια το 2370 π.Χ. με το να διαφυλάξει τον Νώε και την οικογένειά του μέσα από τον παγκόσμιο κατακλυσμό που εξάλειψε όλο το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. (2 Πέτρου 2:5) Μ’ αυτό τον τρόπο ο Δημιουργός έδωσε στην ανθρώπινη οικογένεια ένα νέο ξεκίνημα.

 3. (α) Τι μπορεί να ειπωθεί για τη σημερινή βία, και τι σκοπεύει να κάνει ο Θεός γι’ αυτήν; (β) Ποια είναι η ανταμοιβή για την οσιότητα στον Ιεχωβά;

³ Η σημερινή βία σε όλη τη γη ξεπερνάει εκείνη της εποχής του Νώε πάνω από 4.000 περίπου χρόνια πριν. (Γένεσις 6:11) Γι’ αυτό έχει κάθε λόγο ο ίδιος Θεός να εξαλείψει για πάντα το παρόν κοσμικό σύστημα πραγμάτων. Αυτό σκοπεύει να κάνει, αλλά όταν το κάνει, δεν θα καταστρέψει τους οσίους του στη γη. Αυτός θα εκπληρώσει αυτό που λέει ο Ψαλμός 37:28: «Ο Κύριος αγαπά κρίσιν, και δεν εγκαταλείπει τους οσίους αυτού». Όπως και στις μέρες του Νώε, θα δώσει ένα δίκαιο ξεκίνημα στο νέο σύστημα πραγμάτων που αποτελείται από τους «νέους ουρανούς και νέαν γην». (2 Πέτρου 3:13) Η ανταμοιβή για την οσιότητα είναι μεγάλη. Είναι ζωοπάροχη!

 4. Πώς γνωρίζουμε ότι το έθνος του Ισραήλ ήταν η ορατή οργάνωση του Ιεχωβά εκείνο τον καιρό;

⁴ Στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Δαβίδ, το έθνος του Ισραήλ αποδείχθηκε ότι ήταν όσιο στον Ιεχωβά. Ο Δαβίδ έδωσε το παράδειγμα για ολόκληρο το έθνος. Το έθνος ήταν η ορατή οργάνωση του Ιεχωβά. Αυτοί ήταν ένας οργανωμένος λαός που ήταν ιδιαίτερα δικός του. Χωρίς αμφιβολία αυτό εννοείται από την υπόμνηση του Θεού, όπως εκτίθεται στο Αμώς 3:1, 2: «Ακούσατε τον λόγον τούτον, τον οποίον ελάλησεν ο Κύριος εναντίον σας, υιοί Ισραήλ, εναντίον παντός του γένους, το οποίον ανεβίβασα εκ γης Αιγύπτου λέγων, Εσάς μόνον εγνώρισα εκ πάντων των γενών της γης».—Παράβαλε 1 Βασιλέων 8:41-43.

 5. (α) Στη διάρκεια των ημερών των αποστόλων του Ιησού Χριστού, μήπως έγιναν προσπάθειες να εισαχθούν πλάνες στη Χριστιανική εκκλησία; (β) Τι προειπώθηκε ότι θα συνέβαινε μετά το θάνατο των αποστόλων;

⁵ Παράλληλα με αυτό το γεγονός της Βιβλικής ιστορίας, αυτός ο ίδιος Θεός, ο Ιεχωβά, έχει έναν οργανωμένο λαό, μια ορατή οργάνωση, στη γη σήμερα. Αυτή είναι μια οργάνωση που είναι αποκλειστικά δική του. Ωστόσο, έγιναν προσπάθειες να εισαχθούν πλάνες στην οργάνωση του Θεού ακόμη και από την έναρξή της στη διάρκεια των ημερών των αποστόλων του Ιησού Χριστού, οι οποίοι ήταν σθεναροί υποστηρικτές της ακεραιότητας της Χριστιανικής εκκλησίας. (1 Κορινθίους 15:12· 2 Τιμόθεον 2:16-18) Μετά το θάνατο του αποστόλου Ιωάννη, προφανώς όχι πολύ μετά από το 98 μ.Χ., άρχισε η προειπωμένη αποστασία.—Πράξεις 20:30· 2 Πέτρου 2:1, 3· 1 Τιμόθεον 4:1.

 6. (α) Για πόσο καιρό επικράτησε η αποστασία, και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Σε ποια αιχμαλωσία ήρθαν οι θρησκευτικές οργανώσεις του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, και ποιες ερωτήσεις εγείρονται;

⁶ Αυτή η αποστασία επικράτησε για περισσότερο από 17 αιώνες, μέχρι το τελευταίο μισό του 19ου αιώνα. Μέχρι τότε ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος είχε διασπαστεί σε εκατοντάδες θρησκευτικά δόγματα. Η ταυτότητα του αληθινού λαού του Θεού ήταν δυσδιάκριτη. Ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος ήταν μια βαβυλωνία από θρησκευτικές οργανώσεις, μεγάλες και μικρές, μιλώντας ένα συνοθύλευμα από θρησκευτικές γλώσσες που δεν βασίζονταν σταθερά στη θρησκευτική γλώσσα των θεόπνευστων Γραφών. Αυτές οι θρησκευτικές οργανώσεις είχαν πραγματικά αιχμαλωτιστεί από μια αυτοκρατορία που ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ. Αλλά με τι έμοιαζε η αρχαία Βαβυλώνα, και ποια έπρεπε να ήταν η στάση των πιστών Ιουδαίων που κρατούνταν αιχμάλωτοι;

Οι Αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα θυμούνται με Όσιο Τρόπο τη Σιών

 7. (α) Μιλώντας από θρησκευτική άποψη, με τι έμοιαζε η γη της αρχαίας Βαβυλώνας; (β) Ποια επίδραση θα πρέπει να είχε αυτό στους Ιουδαίους αιχμαλώτους;

⁷ Η αρχαία Βαβυλώνα ήταν η χώρα των ψεύτικων θεών, τα είδωλα των οποίων αφθονούσαν. (Δανιήλ 5:4) Μπορούμε να φανταστούμε την επίδραση που είχε αυτή η λατρεία των πολλών ψεύτικων θεών στις καρδιές των πιστών Ιουδαίων που είχαν λατρεύσει μόνο τον ένα αληθινό Θεό χωρίς κανένα είδος εικόνας. Αντί να βλέπουν το ναό του Ιεχωβά με όλη την ομορφιά του στην Ιερουσαλήμ, έβλεπαν τους ναούς αυτών των ψεύτικων θεών και τα είδωλά τους σε όλη τη γη της Βαβυλώνας.a Τι μεγάλη αποστροφή θα αισθάνονταν για όλα αυτά οι λάτρεις τού ενός και μόνου αληθινού Θεού!

 8. (α) Για πόσο καιρό θα έπρεπε οι Ιουδαίοι να υπομείνουν την αιχμαλωσία τους, και ποια επιθυμία θα είχαν οι όσιοι Ιουδαίοι; (β) Πώς περιγράφει ο Ψαλμός 137:1-4 τη συντριμμένη κατάσταση καρδιάς των όσιων Ιουδαίων αιχμαλώτων;

⁸ Σύμφωνα με την προφητεία του Ιερεμία, αυτοί θα έπρεπε να τα υπομείνουν αυτά για 70 χρόνια προτού έρθει η αποκατάσταση. (2 Χρονικών 36:18-21· Ιερεμίας 25:11, 12) Η συντριμμένη κατάσταση καρδιάς των Ιουδαίων αιχμαλώτων που αγαπούσαν τον Ιεχωβά και επιθυμούσαν να τον λατρεύουν σ’ έναν ναό αφιερωμένο σ’ αυτόν στην εκλεκτή του πόλη περιγράφεται για μας στον Ψαλμό 137:1-4: «Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν, ότε ενεθυμήθημεν την Σιών. Επί τας ιτέας εν μέσω αυτής εκρεμάσαμεν τας κιθάρας ημών. Διότι οι αιχμαλωτίσαντες ημάς εκεί εζήτησαν παρ’ ημών λόγους ασμάτων· και οι ερημώσαντες ημάς ύμνον, λέγοντες, Ψάλατε εις ημάς εκ των ωδών της Σιών. Πώς να ψάλωμεν την ωδήν του Κυρίου [ Ιεχωβά, ΜΝΚ ] επί ξένης γης;»

 9. Πώς θα θεωρούσαν οι Βαβυλώνιοι την υμνωδία ‘της ωδής του Ιεχωβά’, αλλά τι επρόκειτο να συμβεί στο τέλος των 70 ετών;

⁹ ‘Η ωδή του Ιεχωβά’ θα έπρεπε να είναι η ωδή ενός ελεύθερου λαού που τον λάτρευε στον άγιο ναό του. Για εκείνους τους Βαβυλώνιους, η υμνωδία ‘της ωδής του Ιεχωβά’ από αυτούς τους Ιουδαίους στη χώρα της αιχμαλωσίας τους θα ήταν μια ευκαιρία για τους αιχμαλωτίσαντες να περιγελάσουν το όνομα του Ιεχωβά σαν να ήταν το όνομα ενός θεού κατώτερου από τους θεούς της Βαβυλώνας. Το άγιο όνομά του είχε ήδη έρθει κάτω από τρομερή μομφή με το να αφήσει να αποσπάσουν το λαό του από τη θεόδοτη πατρίδα του και να τον στείλουν σε μια χώρα με ένα πλήθος θεών. Αλλά ο καιρός για εκείνους τους Βαβυλώνιους να τον περιγελάσουν και να υποτιμήσουν το λαό του ονόματός του επρόκειτο να κρατήσει για μια περιορισμένη μόνο περίοδο—70 χρόνια. Κάτω λοιπόν οι ψεύτικοι θεοί της Βαβυλώνας και πάνω ο αληθινός Θεός, ο Ιεχωβά!

Εγκάρδια Προσκόλληση στην Οργάνωση του Ιεχωβά

10. Ποια ερώτηση εγείρεται σχετικά με το λαό του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον 20ό αιώνα που φέρθηκαν σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

¹⁰ Σήμερα υπάρχει μια θρησκευτική οργάνωση που ονομάζεται Βαβυλώνα η Μεγάλη που δεν είναι περιορισμένη στη γη της αρχικής Βαβυλώνας αλλά είναι παγκόσμια. Μήπως η στάση της καρδιάς των Ιουδαίων στην αρχαία Βαβυλώνα θέτει ένα ακριβές υπόδειγμα για το λαό του Ιεχωβά σ’ αυτόν τον 20ό αιώνα που φέρθηκαν βίαια σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη σαν μια διαπαιδαγώγηση από τον Θεό του αρχαίου Ισραήλ;

11. (α) Μήπως οι όσιοι Ιουδαίοι άφησαν να σβήσει η πατρίδα τους από τη μνήμη τους; (β) Πώς εξέφρασε ο αιχμάλωτος ψαλμωδός τα αισθήματα των συναιχμαλώτων του;

¹¹ Αν και αυτοί θα μπορούσαν να έχουν τακτοποιηθεί στην αρχαία Βαβυλώνα και να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, αφού η εξορία επρόκειτο να είναι για μια γενιά περίπου, μήπως άφησαν να σβήσει από τη μνήμη τους η πατρίδα τους; Ο αιχμάλωτος ψαλμωδός το διατυπώνει αυτό ωραία όταν εκφράζει τα αισθήματα των συναιχμαλώτων του: «Εάν σε λησμονήσω, Ιερουσαλήμ, ας λησμονήση η δεξιά μου! Ας κολληθή η γλώσσα μου εις τον ουρανίσκον μου, εάν δεν σε ενθυμώμαι· εάν δεν προτάξω την Ιερουσαλήμ εις την αρχήν της ευφροσύνης μου!»—Ψαλμός 137:5, 6.

12. Τι έδειχνε η στάση της καρδιάς του αιχμαλώτου ψαλμωδού;

¹² Τι έδειχνε εκείνη η στάση της καρδιάς του αιχμαλώτου Ισραηλίτη; Αυτό: οσιότητα στην ορατή οργάνωση του Ιεχωβά εκείνου του καιρού ενώ έβλεπε τη γη που ο Θεός είχε δώσει στον εκλεκτό Του λαό να παραμένει έρημη για 70 χρόνια. Ναι, η ορατή οργάνωση του Ιεχωβά εξακολουθούσε να ζει στις καρδιές εκείνων των Ισραηλιτών.

13. Πώς ανταμείφθηκε η οσιότητα στην ορατή οργάνωση του Ιεχωβά;

¹³ Μια τέτοια οσιότητα στην αρχαία ορατή οργάνωση του Θεού ανταμείφθηκε στον κατάλληλο καιρό. Αυτό έγινε όταν η Βαβυλώνα, η τρίτη παγκόσμια δύναμη στη Βιβλική ιστορία, ανατράπηκε, και η Μηδοπερσία, η τέταρτη παγκόσμια δύναμη, εκπλήρωσε το θέλημα του Θεού του Ισραήλ. Πώς; Με το να αποκαταστήσει τους αιχμαλώτους Ιουδαίους στη γη της ορατής οργάνωσης του Ιεχωβά, με οδηγίες να ανοικοδομήσουν το ναό του Θεού τους ως το κέντρο της πρωτεύουσας, της Ιερουσαλήμ. (2 Χρονικών 36:22, 23) Όχι μόνο ανοικοδομήθηκε ο ναός της αληθινής λατρείας αλλά ανοικοδομήθηκε επίσης η περιτειχισμένη πόλη της Ιερουσαλήμ, για να γίνει η πόλη από την οποία ο Ιεχωβά βασίλευε ως Βασιλιάς πάνω στο λαό του.

14. (α) Αιώνες αργότερα, τι είπε ο Μεσσίας για την ορατή οργάνωση του Ιεχωβά; (β) Με ποια έννοια βασίλευε ο Ιεχωβά από την Ιερουσαλήμ;

¹⁴ Πάνω από έξι αιώνες αργότερα, ο υποσχεμένος Μεσσίας είπε στους Ιουδαίους πατριώτες του: «Μη ομόσητε μηδόλως· μήτε εις τον ουρανόν, διότι είναι θρόνος του Θεού· μήτε εις την γην, διότι είναι υποπόδιον των ποδών αυτού· μήτε εις τα Ιεροσόλυμα, διότι είναι πόλις του μεγάλου βασιλέως». (Ματθαίος 5:34, 35) Όταν ο Μεσσίας ήταν στη γη, ο ανοικοδομημένος ναός του Ιεχωβά βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ, και, μιλώντας συμβολικά, ο Ιεχωβά Θεός βασίλευε στα Άγια των Αγίων εκείνου του ναού. Έτσι από την Ιερουσαλήμ, την πρωτεύουσα του λαού του, ο Ιεχωβά βασίλευε πάνω στην ορατή του οργάνωση.

Ο Ιεχωβά Παραμένει Όσιος στην Οργάνωσή Του

15. Μήπως ο Ιησούς απέρριψε το επίγειο μέρος της οργάνωσης του Ιεχωβά όταν εξέθεσε τους άπιστους θρησκευτικούς ηγέτες του Ισραήλ; Εξηγήστε.

¹⁵ Τώρα λοιπόν, μήπως ο Ιησούς απέρριψε την ορατή οργάνωση του Θεού όταν εξέθεσε και κατήγγειλε τους άπιστους θρησκευτικούς ηγέτες του Ισραήλ; Ναι, γιατί αυτός είπε: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε· ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος». (Ματθαίος 23:37, 38) Όταν ο Ιησούς απέρριψε την Ιερουσαλήμ και τα «τέκνα» της, μήπως άφηνε τον ουράνιο Πατέρα του χωρίς επίγεια οργάνωση; Όχι! Γιατί ο Ιησούς ο ίδιος ήταν το θεμέλιο της νέας ορατής οργάνωσης που ο Δημιουργός του σύμπαντος επρόκειτο να οικοδομήσει.

16. Στον καιρό του θανάτου του Ιησού πάνω στον πάσσαλο του βασανισμού, πώς δείχτηκε η απόρριψη του φυσικού Ισραήλ;

¹⁶ Η απόρριψη του φυσικού Ισραήλ δείχτηκε βέβαια όταν, στο θάνατο του Ιησού πάνω στον πάσσαλο βασανισμού, το χοντρό καταπέτασμα που διαχώριζε τα Άγια των Αγίων από τα Άγια στο ναό της Ιερουσαλήμ σχίστηκε στα δυο «από άνωθεν έως κάτω». Ταυτόχρονα, «η γη εσείσθη, και αι πέτραι εσχίσθησαν». Αυτές ήταν θαυματουργικές πράξεις από μέρους του Θεού που κάποτε βασίλευε εκεί με έναν τυπικό τρόπο, που έδειχναν την απόρριψή του για το έθνος του Ισραήλ και τη θρησκεία τους.—Ματθαίος 27:51.

17. Πώς έδειξαν οσιότητα ο Ιησούς και ο Ιεχωβά στα μελλοντικά μέλη της νέας ορατής οργάνωσης του Θεού;

¹⁷ Μελλοντικά μέλη της νέας ορατής οργάνωσης που ο Ιεχωβά Θεός επρόκειτο σύντομα να οικοδομήσει αφέθηκαν εκεί στην περιοχή της Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς τους παρέδωσε στη φροντίδα του Θεού, ο οποίος εγκατέλειπε την επίγεια πόλη για χάρη κάτι ανώτερου. (Ιωάννης 17:9-15) Έτσι ο Ιεχωβά παρέμεινε όσιος στην οργάνωσή του, δείχνοντας ιδιαίτερη εκτίμηση για τους πιστούς προπάτορές τους, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, και τον Ιακώβ και τους 12 γιους του Ιακώβ. (Δανιήλ 12:1) Το επόμενο κεφάλαιο θα συνεχίσει περαιτέρω την εξέταση της οσιότητας, που βασίζεται στον Ψαλμό 137.

[Υποσημείωση]