Ενοποίηση Παρά τις Ψευδείς Προβλέψεις — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Κεφάλαιο 17

Ενοποίηση Παρά τις Ψευδείς Προβλέψεις

1. Σε αυτές τις ημέρες της πληθυσμιακής έκρηξης και της επαπειλούμενης πείνας, τι προβλήματα θα συνεπαγόταν η επαναφορά διασκορπισμένων λαών στην πατρίδα τους, σε σημείο που να φτάνει ο τόπος στα όρια των δυνατοτήτων του;

ΑΥΤΕΣ τις ημέρες αντηχούν δυσοίωνες προβλέψεις για υπερπληθυσμό της γης—⁠πληθυσμιακή έκρηξη⁠—καθώς και πείνα σε παγκόσμια κλίμακα, και μάλιστα πολύ σύντομα, μέχρι το 1975 Κ.Χ. Φαίνεται παράξενο, λοιπόν, να προβλέπει κανείς ότι νεαροί και παρθένες θα ακμάζουν τρεφόμενοι με τα σιτηρά των αγρών και καλό κρασί από τους αμπελώνες. Και μάλιστα ότι θα φερθεί και άλλος πληθυσμός, σε σημείο που να μη μένει χώρος για περισσότερους ανθρώπους. Φαίνεται ότι για τους ραγδαία αυξανόμενους πληθυσμούς μερικών εθνών πρέπει να βρεθεί περισσότερος χώρος εκτός των εθνικών τους συνόρων, με την κατάληψη περιοχών από γειτονικές χώρες. Πρέπει να παραχθεί περισσότερη τροφή, να καλλιεργηθεί περισσότερη γη. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να επανασυναχθεί ο διασκορπισμένος λαός ενός έθνους μέσα στα εθνικά του σύνορα και να φτάσει έτσι ο τόπος στα όρια των δυνατοτήτων του; Πώς θα μπορούσε να επιλυθεί το πρόβλημα τροφής που θα αντιμετώπιζε;

2. Αντίθετα από ό,τι συμβαίνει με τις ανθρώπινες κυβερνήσεις, για ποιον δεν υπάρχει πρόβλημα τροφής, σύμφωνα με τα εδάφια Ψαλμός 104:13⁠-⁠16;

² Πρόβλημα τροφής; Για τις ανθρώπινες κυβερνήσεις, ναι! Όχι, όμως, και για τον Ιδρυτή του παραδείσου της ανθρωπότητας! Ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα για Εκείνον, σχετικά με τον οποίο, είκοσι τρεις και πλέον αιώνες προτού φτάσουμε στην τωρινή παγκόσμια κατάσταση, γράφτηκαν υπό θεϊκή έμπνευση τα εξής: «Αυτός ποτίζει τα βουνά από τα ανώγειά του. Από τους καρπούς των έργων σου χορταίνει η γη. Αυτός κάνει να βλαστάνει χλωρό χορτάρι για τα ζώα και βλάστηση προς χρήση των ανθρώπων, για να κάνει να βγαίνει τροφή από τη γη, και κρασί που ευφραίνει την καρδιά του θνητού ανθρώπου, για να κάνει το πρόσωπο να λάμπει με λάδι, και ψωμί που στηρίζει την καρδιά του θνητού ανθρώπου. Τα δέντρα του Ιεχωβά χορταίνουν, οι κέδροι του Λιβάνου τους οποίους φύτεψε».—⁠Ψαλμός 104:13⁠-⁠16.

3. Προς ποια κατεύθυνση μας στρέφουν για ανακούφιση τα εδάφια Ζαχαρίας 10:1, 2;

³ Όποιες προβλέψεις και αν τολμούν να κάνουν οι άνθρωποι που στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις, σχετικά με την επίλυση του παγκόσμιου προβλήματος μέσω συντονισμού των ανθρώπινων προσπαθειών, μία και μόνο είναι η κατεύθυνση προς την οποία μπορούμε να στραφούμε αναζητώντας ανακούφιση. Προς αυτή την κατεύθυνση στρέφει όλους εμάς η εξαγγελία που βρίσκεται καταγραμμένη στα εδάφια Ζαχαρίας 10:1, 2 και η οποία προέρχεται από μια πηγή ανώτερη από ανθρώπους και δαίμονες: «Κάντε εκκλήσεις στον Ιεχωβά για βροχή τον καιρό της ανοιξιάτικης βροχής, ναι, στον Ιεχωβά που φτιάχνει τα σύννεφα της καταιγίδας και δίνει άφθονη βροχή σε αυτούς, στον καθένα βλάστηση στον αγρό. Διότι τα θεραφίμ έχουν πει κάτι μαγικής φύσης, και οι μάντεις έχουν οραματιστεί ψεύδος και λένε όνειρα χωρίς αξία και μάταια προσπαθούν να παρηγορήσουν. Να γιατί θα φύγουν σαν ποίμνιο· θα ταλαιπωρηθούν, επειδή δεν υπάρχει ποιμένας».

4. Πώς καταδείχτηκε στις ημέρες του Νώε και στις ημέρες του Ηλία η ικανότητα του Δημιουργού να δίνει βροχή σε μια προσδιορισμένη χρονική στιγμή;

⁴ Η ικανότητα που έχει ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά, ο Δημιουργός, να δίνει βροχή σε παγκόσμια κλίμακα καταδείχτηκε το έτος 2370 Π.Κ.Χ., όταν, στο τέλος της εβδομάδας κατά την οποία ο Νώε και η οικογένειά του έβαλαν, όπως τους είχε ειπωθεί, τα διάφορα είδη ζώων και πουλιών μέσα στη γιγαντιαία κιβωτό, άρχισε να βρέχει σε όλη τη γη επί σαράντα ημέρες, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει για έναν χρόνο ολόκληρη η επιφάνεια της γης. (Γένεση, κεφάλαια 6⁠-⁠8) Μια άλλη περίπτωση κατά την οποία εκείνος έφερε βροχή σε μια προσδιορισμένη χρονική στιγμή, και μάλιστα σε απάντηση προσευχής, ήταν όταν προσευχήθηκε ο προφήτης Ηλίας, έπειτα από τριάμισι χρόνια ξηρασίας στη γη του Δεκάφυλου Βασιλείου του Ισραήλ. Ως απάντηση στην προσευχή του δίκαιου αυτού ανθρώπου, εμφανίστηκε αρχικά ένα “μικρό σύννεφο, σαν παλάμη ανθρώπου, το οποίο ανέβαινε από τη [Μεσόγειο] θάλασσα”, έπειτα από το οποίο «οι ουρανοί σκοτείνιασαν από τα σύννεφα και τον άνεμο και άρχισε μεγάλη νεροποντή».—⁠1 Βασιλέων 18:43⁠-⁠45· Ιακώβου 5:16⁠-⁠18· Λουκάς 4:25, 26.

5. Τον καιρό που οι αποκαταστημένοι Ιουδαίοι παραμελούσαν την οικοδόμηση του ναού, ποια εμπειρία τούς απέδειξε ότι δεν έπρεπε να θεωρούν δεδομένες τις «δυνατές βροχές ευλογίας» (Ιεζεκιήλ 34:26);

⁵ Ο Ιεχωβά έδωσε στο πιστό υπόλοιπο που αποκαταστάθηκε στη γη του Ιούδα την υπόσχεση ότι θα τους χάριζε εξαίρετες οικολογικές συνθήκες, δηλαδή ένα εξαίρετο φυσικό περιβάλλον. Ο ίδιος είπε: «Και θα τα καταστήσω αυτά ευλογία καθώς και τα μέρη γύρω από το λόφο μου, και θα κάνω τη δυνατή βροχή να πέφτει στον καιρό της. Δυνατές βροχές ευλογίας θα υπάρχουν». (Ιεζεκιήλ 34:26) Ωστόσο, το υπόλοιπο δεν έπρεπε να το θεωρεί αυτό δεδομένο. Στα χρόνια κατά τα οποία παραμελούσαν την ανοικοδόμηση του ναού του Θεού στην Ιερουσαλήμ, η γη τους υπέφερε από τον καύσωνα, “οι ουρανοί κατακρατούσαν τη δροσιά τους, και η γη κατακρατούσε τη σοδειά της. Και [ο Ιεχωβά] όριζε να έρθει ξηρασία στη γη και στα βουνά και στα σιτηρά και στο καινούριο κρασί και στο λάδι και σε ό,τι έβγαζε η γη και στο χωματένιο άνθρωπο και στο κατοικίδιο ζώο και σε όλο το μόχθο των χεριών”. (Αγγαίος 1:10, 11· 2:16, 17· Ζαχαρίας 8:10⁠-⁠12) Τότε διαπίστωσαν ότι ήταν απαραίτητο να προσευχηθούν σε Εκείνον «που φτιάχνει τα σύννεφα της καταιγίδας και δίνει άφθονη βροχή».—⁠Ζαχαρίας 10:1.

6. Μπορούν να φέρουν βροχή οι ψεύτικοι θεοί των ειδωλολατρών και των δεισιδαίμονων ανθρώπων, και ποια δήλωση σχετικά με το ποιος είναι εκείνος που φέρνει τη βροχή θα διαπιστώσουν οι οικολόγοι ότι αληθεύει;

⁶ Στο πιστό υπόλοιπο, το οποίο Του απηύθυνε τις προσευχές του με υπακοή στις εντολές Του, εκείνος έδωσε «στον καθένα βλάστηση στον αγρό». Η γη κάθε πιστού ατόμου ευλογήθηκε με τη βλάστηση που ήταν απαραίτητη για να παραχθεί τροφή. Οι ψεύτικοι θεοί των ειδωλολατρών και των δεισιδαίμονων ανθρώπων δεν είναι εκείνοι στους οποίους πρέπει να αποβλέπει και να προσεύχεται κάποιος. Απευθυνόμενος στον ουράνιο Θεό που φέρνει τη βροχή, ο προγενέστερος προφήτης Ιερεμίας είπε: «Μήπως υπάρχει ανάμεσα στα μάταια είδωλα των εθνών κάποιο που να μπορεί να ρίξει βροχή, ή μπορούν από μόνοι τους οι ουρανοί να φέρουν βροχοπτώσεις; Εσύ δεν είσαι Αυτός, Ιεχωβά Θεέ μας; Και εμείς ελπίζουμε σε εσένα, γιατί εσύ τα έκανες όλα αυτά». (Ιερεμίας 14:22) Όλοι οι σημερινοί οικολόγοι ή περιβαλλοντολόγοι οι οποίοι δεν λαβαίνουν υπόψη τον Ιεχωβά Θεό πρόκειται και πάλι να διαπιστώσουν πως αληθεύει η θεόπνευστη Βιβλική δήλωση σχετικά με το ότι ο Ιεχωβά είναι εκείνος που φέρνει τη βροχή.

7. Γιατί δεν προσεύχεται το χρισμένο υπόλοιπο για κατά γράμμα βροχή προκειμένου να αποτραπεί μια πείνα παγκόσμιων διαστάσεων, και ποια πράγματα γνωρίζουν αυτοί ότι είναι πιο σημαντικά για την επιβίωση;

⁷ Στην εποχή μας, το χρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, του οποίου η προσοχή επικεντρώνεται πρωτίστως στην αποκατάσταση της αγνής λατρείας του Ιεχωβά στον πνευματικό ναό του, δεν προσεύχεται για κατά γράμμα βροχή στη γη με την ελπίδα ότι έτσι θα αποτραπεί μια πείνα παγκόσμιων διαστάσεων. Αυτοί θυμούνται πως ο Ιησούς Χριστός προέβλεψε ότι στη διάρκεια αυτής της «τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων» οι «πείνες» θα επέτειναν τα παθήματα των εθνών και των λαών του κόσμου. (Ματθαίος 24:7) Γνωρίζουν ότι για την επιβίωση από τη μεγάλη παγκόσμια «θλίψη» που επίκειται και για την απόκτηση ζωής στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού πιο σημαντικές είναι οι πνευματικές ευλογίες—⁠το να αυξάνεται η κατανόησή μας για την Αγία Γραφή και τις προφητείες της, να έχουμε επιδοκιμασμένη σχέση με τον Θεό, να έχουμε σε μεγαλύτερο βαθμό το άγιο πνεύμα του, ή την ενεργό του δύναμη, να συναθροιζόμαστε τακτικά με τον αφιερωμένο λαό του, να συμμετέχουμε στο κήρυγμα των καλών νέων της Μεσσιανικής βασιλείας του, να έχουμε τη θεϊκή καθοδήγηση και προστασία σε όλες τις προσπάθειες που καταβάλλουμε για να εκτελούμε το θέλημά Του. Για βροχή τέτοιων ευλογιών προσεύχεται το θεοφοβούμενο υπόλοιπο. Γι’ αυτό, η πνευματική επικράτειά τους απέδωσε πολλή «βλάστηση». Έχει γίνει πνευματικός Παράδεισος.—⁠2 Κορινθίους 12:4.

8. Σε τι αποβλέπει για ευλογίες ο Χριστιανικός κόσμος σαν να ήταν αυτά θεοί, αλλά με ποιο προειπωμένο αποτέλεσμα;

⁸ Ο Χριστιανικός κόσμος, σε αντίθεση με τη «μορφή θεοσεβούς αφοσίωσης» που τον χαρακτηρίζει, αποβλέπει για ευλογίες στους ψεύτικους θεούς αυτού του κόσμου, στο εμπορικό και στο στρατιωτικό στοιχείο, στην εκπαίδευση που προωθεί την εξέλιξη, στον πατριωτισμό, στη σύγχρονη επιστήμη και τεχνολογία και στα Ηνωμένα Έθνη. Οι πολιτικοί ηγέτες του φτάνουν στο σημείο να συμβουλεύονται αστρολόγους και μέντιουμ. Ποια αποτελέσματα παρατηρούμε; Ακριβώς ό,τι είχε προείπει το εδάφιο Ζαχαρίας 10:2: «Διότι τα θεραφίμ έχουν πει κάτι μαγικής φύσης, και οι μάντεις έχουν οραματιστεί ψεύδος και λένε όνειρα χωρίς αξία και μάταια προσπαθούν να παρηγορήσουν. Να γιατί θα φύγουν σαν ποίμνιο· θα ταλαιπωρηθούν, επειδή δεν υπάρχει ποιμένας».

9. Με ποιον τρόπο είναι ένοχοι εξαιτίας της χρήσης «θεραφίμ» και «μαντείας» οι άνθρωποι στο Χριστιανικό κόσμο;

⁹ Οι λαοί του Χριστιανικού κόσμου, αψηφώντας την Αγία Γραφή, αποβλέπουν στα «θεραφίμ» τους, δηλαδή στους εφέστιους θεούς τους, στους Πενάτες τους, όπως οι δεισιδαίμονες αρχαίοι Ρωμαίοι. Εμπιστεύονται τις δικές τους προσωπικές απόψεις, καθώς ο καθένας έχει τη δική του προσωπική θρησκεία. Αποβλέπουν στις προβλέψεις των στρατιωτικών, οικονομικών και πολιτικών ειδημόνων· επίσης, στους ιερείς και στους κληρικούς που προσεύχονται να έχουν αυτοί οι κοσμικοί ηγέτες και εκπρόσωποι την ευλογία του ουρανού. Στασιάζουν εναντίον του Λόγου του Θεού τον οποίο τους κηρύττουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά και προτρέχουν με αυθάδεια καθώς προωθούν τις δικές τους ιδέες όσον αφορά το σωστό τρόπο ενέργειας. Ισχύουν για αυτούς τα όσα είπε ο προφήτης Σαμουήλ στον ανυπάκουο Βασιλιά Σαούλ του Ισραήλ: «Η στασιαστικότητα είναι όπως η αμαρτία της μαντείας, και το να προτρέχει κανείς με αυθάδεια είναι όπως η χρήση μαγικής δύναμης και θεραφίμ».—⁠1 Σαμουήλ 15:23.

10. Βγήκαν αληθινές οι προβλέψεις του Χριστιανικού κόσμου, έχει έρθει ανακούφιση και έχει παραμείνει μαζί το ποίμνιο υπό κάποιον ποιμένα;

¹⁰ Από την άποψη του Ιεχωβά, όχι μόνο ο αποκαλούμενος ειδωλολατρικός κόσμος, αλλά ακόμη και ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος έχει σχέση με ειδωλολατρικά θεραφίμ, μαγική δύναμη και δαιμονική μαντεία. Γι’ αυτό, οι προσωπικές απόψεις των ανθρώπων έχουν αποδειχτεί εσφαλμένες. Οι προβλέψεις διαφόρων δημοσίων προσώπων για βελτίωση των παγκόσμιων συνθηκών χάρη σε όλα τα ανθρωποποίητα μέσα που έχουν τεθεί σε εφαρμογή δεν έχουν αποδειχτεί παρά ευσεβείς πόθοι, ψεύδη. Πώς έχει επηρεάσει αυτό τον εξαπατημένο, παροδηγημένο λαό; Φεύγουν σαν ποίμνιο προβάτων· ο καθένας παίρνει το δικό του δρόμο, σαν πρόβατα τα οποία δεν ξέρουν πού να πάνε. Ξεστρατίζουν και γίνονται λεία των θηριωδών στοιχείων της ανθρώπινης κοινωνίας. Το επακόλουθο για αυτά είναι μεγάλη ταλαιπωρία, για την οποία δεν υπάρχει φάρμακο από ανθρώπινες πηγές. Κανένας πολιτικός ηγέτης, καμιά πολιτική οργάνωση δεν είναι σε θέση να τους ποιμάνει, να τους προστατέψει και να τους οδηγήσει σε ειρηνικά λιβάδια ή σε ήσυχα νερά.

11, 12. (α) Με ποιον τρόπο δεν ακολούθησαν οι ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου το παράδειγμα του ψαλμωδού Βασιλιά Δαβίδ; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Ζαχαρίας 10:3⁠-⁠7, είναι ο Ιεχωβά ευχαριστημένος με τους πολιτικούς “ποιμένες” οι οποίοι λαβαίνουν καθοδηγία από τον κλήρο;

¹¹ Οι πολιτικοί ηγέτες, ακόμη και του καθ’ ομολογία Χριστιανικού κόσμου, έχουν αρνηθεί να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Βασιλιά Δαβίδ, ο οποίος ποίμανε το ποίμνιο του έθνους του Ισραήλ κατά τα έτη 1077⁠-⁠1037 Π.Κ.Χ. Στα εδάφια Ψαλμός 23:1, 2, ο πρώην ποιμένας Δαβίδ λέει: «Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας μου. Δεν θα μου λείψει τίποτα. Σε χλοερά βοσκοτόπια με βάζει να ξαπλώσω· με φέρνει σε τόπους ανάπαυσης με άφθονα νερά». Θα μπορούσε άραγε να είναι ευχαριστημένος ο Υπέρτατος Ποιμένας Ιεχωβά με τη διαγωγή των πολιτικών ηγετών οι οποίοι λαβαίνουν καθοδηγία και υποστήριξη από τον κλήρο του Χριστιανικού κόσμου για την ποίμανση των λαών τους; Όχι, σύμφωνα με τα εδάφια Ζαχαρίας 10:3⁠-⁠7:

¹² «Εναντίον των ποιμένων έχει ανάψει ο θυμός μου και με τους τραγοειδείς ηγέτες θα λογαριαστώ· διότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων έχει στρέψει την προσοχή του στο κοπάδι του, τον οίκο του Ιούδα, και τους έχει κάνει σαν το μεγαλοπρεπές του άλογο στη μάχη. Από αυτόν [τον Ιούδα] προέρχεται το σημαίνον πρόσωπο, από αυτόν ο υποστηρικτής άρχοντας, από αυτόν το τόξο της μάχης· από αυτόν εξέρχεται κάθε επιστάτης, όλοι μαζί. Και θα γίνουν σαν κραταιοί άντρες που πατούν μέσα στη λάσπη των δρόμων στη μάχη. Και θα εμπλακούν σε μάχη, γιατί ο Ιεχωβά είναι μαζί τους· και οι αναβάτες των αλόγων θα ντροπιαστούν. Και θα καταστήσω τον οίκο του Ιούδα ανώτερο και τον οίκο του Ιωσήφ θα τον σώσω. Και θα τους δώσω κατοικία, γιατί θα τους δείξω έλεος· και θα γίνουν σαν εκείνους που δεν είχα απορρίψει· διότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο Θεός τους, και θα τους αποκριθώ. Και όσοι είναι του Εφραΐμ θα γίνουν σαν κραταιός άντρας και η καρδιά τους θα χαρεί σαν από κρασί. Και οι γιοι τους θα δουν και θα χαρούν· η καρδιά τους θα ευφραίνεται σε σχέση με τον Ιεχωβά».

13. Οι κληρικοί έχουν αφήσει τους πολιτικούς “ποιμένες” και τους «τραγοειδείς ηγέτες» σε άγνοια όσον αφορά τη στάση που θα κρατήσει ποιος απέναντί τους, και πώς έχει γίνει αυτό;

¹³ Ακόμη και στο Χριστιανικό κόσμο, οι πολιτικοί “ποιμένες” δεν καταλαβαίνουν ότι ο θυμός του Ιεχωβά έχει ανάψει εναντίον τους. Μήπως άλλωστε δεν προσεύχεται για αυτούς ο κλήρος και δεν επικαλείται την ευλογία του ουρανού για αυτούς; Παρόμοια, οι πεισματάρηδες «τραγοειδείς ηγέτες» του Χριστιανικού κόσμου δεν πιστεύουν ούτε και φοβούνται ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα λογαριαστεί μαζί τους. Εφόσον πηγαίνουν στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, δεν είναι επόμενο ότι θα μεσιτεύσουν οι ιερείς και οι κήρυκες για χάρη τους στον Θεό και ότι θα τακτοποιήσουν για χάρη τους τα ζητήματα με τον Θεό; Έτσι λοιπόν, δεν περιμένουν ότι θα νιώσουν την έκρηξη του φλογερού θυμού του Ιεχωβά στον προειπωμένο «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου». Δεν τους απασχολεί το ότι εκείνος θα λογαριαστεί μαζί τους στον τόπο που ονομάζεται Αρ⁠-⁠Μαγεδών, στο πεδίο διεξαγωγής αυτού του “πολέμου”. Ωστόσο, παρά το ότι οι ίδιοι τους οι κληρικοί έχουν αφήσει αυτούς τους πολιτικούς “ποιμένες” και τους «τραγοειδείς ηγέτες» σε κατάσταση άγνοιας και αυταρέσκειας, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων σαφώς δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο. Τους έχει προειδοποιήσει έγκαιρα και επανειλημμένα. Μέσω τίνων;

14. Μέσω τίνων έχει δώσει έγκαιρη προειδοποίηση ο Ιεχωβά, και πώς έχει μεταμορφώσει σε μεγαλοπρεπές πολεμικό άλογο αυτά τα άτομα που έμοιαζαν με πρόβατα;

¹⁴ Μέσω των χρισμένων Χριστιανών μαρτύρων του, του αντιτυπικού “οίκου του Ιούδα”. Αυτοί δεν ακολουθούν τους παροδηγητικούς πολιτικούς “ποιμένες” και τους «τραγοειδείς ηγέτες» του Χριστιανικού κόσμου. Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας τους, και από το 1919 Κ.Χ. έχει στρέψει ευνοϊκά την προσοχή του σε αυτούς θεωρώντας τους το «κοπάδι» των προβάτων του. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου αυτοί ήταν πράγματι σαν πρόβατα, μη συμμετέχοντας σε στρατιωτικές διαμάχες όπως ο Χριστιανικός κόσμος, ενώ υπόκεινταν στους θηριώδεις πολιτικούς και στρατιωτικούς εκμεταλλευτές της ανθρωπότητας οι οποίοι είχαν την επιδοκιμασία και την υποστήριξη του κλήρου. Έπειτα, όμως, από εκείνη την πρώτη παγκόσμια σύρραξη, ο μεγάλος Ουράνιος Ποιμένας επανασύναξε το «κοπάδι» του, τον πνευματικό «οίκο του Ιούδα». Ενώ εκείνοι ήταν σαν πρόβατα, τους μεταμόρφωσε κάνοντάς τους σαν «το μεγαλοπρεπές του άλογο στη μάχη». Μέσω του Λόγου του και του αγίου του πνεύματος τους έδωσε θάρρος, θάρρος σαν αυτό που διακρίνει ένα μεγαλοπρεπές πολεμικό άλογο.—⁠Ζαχαρίας 10:3.

15. Γιατί, από το 1914 Κ.Χ. και έπειτα, έπρεπε να γίνει αυτή η μεταμόρφωση του πνευματικού “οίκου του Ιούδα”;

¹⁵ Αυτό έπρεπε να γίνει. Διότι όταν έληξαν οι καιροί των εθνών το 1914 Κ.Χ., ο Ιεχωβά Θεός ενθρόνισε στους ουρανούς το «Λιοντάρι που είναι από τη φυλή του Ιούδα» και το πρόσταξε: «Κατακυρίευε ανάμεσα στους εχθρούς σου». (Αποκάλυψη 5:5· Γένεση 49:9, 10· Ψαλμός 110:1, 2) Όπως είναι ο Αρχηγός του πνευματικού “οίκου του Ιούδα”, έτσι πρέπει να είναι και τα άλλα μέλη του “οίκου”. Αναφορικά με αυτόν τον «οίκο του Ιούδα», ο Ιεχωβά λέει στη συνέχεια: «Από αυτόν προέρχεται το σημαίνον πρόσωπο, από αυτόν ο υποστηρικτής άρχοντας [κατά γράμμα, πάσσαλος], από αυτόν το τόξο της μάχης· από αυτόν εξέρχεται κάθε επιστάτης, όλοι μαζί».—⁠Ζαχαρίας 10:4.

16. (α) Ποιος ήταν το «σημαίνον πρόσωπο» στις ημέρες του Ζαχαρία, και ποιος είναι στις ημέρες μας; (β) Με ποια έννοια είναι αυτός ο «υποστηρικτής άρχοντας», το «τόξο» της μάχης και ο «επιστάτης»;

¹⁶ Στις ημέρες του Ζαχαρία, το «σημαίνον πρόσωπο» ήταν ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ, ο γιος του Σαλαθιήλ από τη φυλή του Ιούδα. Στις ημέρες μας, από τη γέννηση της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά το 1914 Κ.Χ. και έπειτα, το «σημαίνον πρόσωπο» είναι ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός ο οποίος είναι απόγονος του Δαβίδ από τον οίκο του Ιούδα. Τα διάφορα ζητήματα επικεντρώνονται στο πρόσωπό του· οι βασιλικές ευθύνες επαφίενται σε αυτόν. Σαν ένας «πάσσαλος» από τον οποίο κρέμονται τα βασιλικά συμφέροντα και στον οποίο στηρίζονται αυτά, ο Μεσσιανικός Βασιλιάς είναι ο «υποστηρικτής άρχοντας». Στο παντοδύναμο χέρι του Θεού του, του Ιεχωβά των στρατευμάτων, αυτός είναι το «τόξο της μάχης», το οποίο τραυματίζει και πατάσσει από μακριά τους εχθρούς. Είναι ο Πρώτιστος Επιστάτης, ο οποίος αναθέτει βασιλικά καθήκοντα σε όλα τα μέλη του “οίκου του Ιούδα”, μερικά από τα οποία διορίζει υποεπιστάτες, ενώ όλα πρέπει να συνεργάζονται με εκείνον καθώς είναι ο Ηγέτης τους και ο Αρχηγός τους. Με αυτόν επικεφαλής τους, όλος ο “οίκος του Ιούδα” έχει λόγο να είναι θαρραλέος.

17. Γιατί οι καιροί μας καθιστούν αναγκαίο να έχει θάρρος ο πνευματικός “οίκος του Ιούδα”, σαν να ήταν σε πόλεμο;

¹⁷ Οι καιροί μας καθιστούν αναγκαίο το χριστοειδές θάρρος. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στο φόβο για την παγκόσμια κατάσταση να μας παραλύσει. Έχουμε προειδοποιηθεί σαφώς ότι ο καιρός στον οποίο ζούμε θα ήταν ένας καιρός πολέμου εναντίον του χρισμένου υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ, διότι η Μεσσιανική βασιλεία έριξε από τον ουρανό τον Σατανά τον Διάβολο και τους δαιμονικούς αγγέλους του, σχετικά με τον οποίο, τον όμοιο με δράκοντα αντίδικο, έχουν γραφτεί τα εξής ώστε να τα διαβάζουμε εμείς σήμερα: «Και οργίστηκε ο δράκοντας με τη γυναίκα [την ουράνια οργάνωση του Θεού] και έφυγε για να διεξαγάγει πόλεμο με τους υπόλοιπους από το σπέρμα της, οι οποίοι τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν το έργο της επίδοσης μαρτυρίας για τον Ιησού». (Αποκάλυψη 12:17) Έτσι λοιπόν, με τη βοήθεια του Θεού τους τα μέλη του υπολοίπου του πνευματικού “οίκου του Ιούδα” έχουν δει να εκπληρώνεται σε αυτούς η θεϊκή υπόσχεση: «Και θα γίνουν σαν κραταιοί άντρες που πατούν μέσα στη λάσπη των δρόμων στη μάχη. Και θα εμπλακούν σε μάχη, γιατί ο Ιεχωβά είναι μαζί τους· και οι αναβάτες των αλόγων θα ντροπιαστούν».—⁠Ζαχαρίας 10:5.

18. (α) Γιατί έπρεπε να εμπλακεί στη μάχη ο πνευματικός “οίκος του Ιούδα”, και ποιον έχουν στο πλευρό τους; (β) Εξαιτίας ποιου πράγματος έπρεπε να ντροπιαστούν οι «αναβάτες των αλόγων»;

¹⁸ Εδώ μας παρουσιάζεται μια εικόνα νικηφόρων πολεμιστών που έχουν εισβάλει στο εχθρικό οχυρό, του οποίου οι δρόμοι γίνονται κόκκινοι από το αίμα των σφαγιασμένων υπερασπιστών του. Έτσι λοιπόν, οι εισβολείς πατούν μέσα σε λάσπη από αίμα και χώμα. Αλλά το χρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού “οίκου του Ιούδα” διεξάγει σήμερα πνευματικό πόλεμο με όπλα τα οποία είναι «δυνατά από τον Θεό για ανατροπή ισχυρά οχυρωμένων πραγμάτων». (2 Κορινθίους 10:4· Εφεσίους 6:14⁠-⁠18) Σε αυτή την “πονηρή ημέρα” που ο δράκοντας, ο Σατανάς ο Διάβολος, και οι δαίμονές του έχουν ριχτεί στη γη, το χρισμένο υπόλοιπο δεν θα μπορούσε να αποφύγει την ανάμειξη στη μάχη. Θαρραλέα έχει ριχτεί σε αυτήν, «γιατί ο Ιεχωβά είναι μαζί τους». Το γεγονός ότι εξακολουθούν να εμπλέκονται στη μάχη μέχρι τώρα, καθώς πλησιάζει η λήξη του “καιρού του τέλους”, μαρτυρεί τον πνευματικό τους θρίαμβο. Οι εχθροί τους, όμως, οι οποίοι εμπιστεύονται σε “άλογα”, δηλαδή στον τρόπο που χρησιμοποιεί ο κόσμος για να πολεμήσει τους λάτρεις του Ιεχωβά, έχουν ντροπιαστεί, έχουν απογοητευτεί. Όλη η εναντίωση, οι παρεμβάσεις και ο διωγμός που υποκίνησαν αυτοί οι «αναβάτες των αλόγων» δεν κατάφεραν να σταματήσουν το υπόλοιπο του πνευματικού “οίκου του Ιούδα”.

ΕΝΑ ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΘΝΟΣ

19. (α) Ποια διάσπαση υπέστη το δωδεκάφυλο έθνος του Ισραήλ το έτος 997 Π.Κ.Χ.; (β) Πώς έγιναν εξόριστοι στη Βαβυλωνία οι επιζώντες και των δύο βασιλείων που προέκυψαν;

¹⁹ Στις ημέρες του προφήτη Ζαχαρία, τον έκτο αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, το έθνος του Ισραήλ ενοποιήθηκε με την απελευθέρωση του πιστού υπολοίπου από τη Βαβυλώνα και την αποκατάστασή του στη γη του Ιούδα. Το έτος 997 Π.Κ.Χ. το έθνος είχε υποστεί διάσπαση. Δέκα φυλές στασίασαν ενάντια στη συνέχιση της διακυβέρνησης από τη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ· μόνο οι φυλές του Βενιαμίν και του Ιούδα παρέμειναν πιστές στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Η ηγεσία του δεκάφυλου βασιλείου του Ισραήλ βρισκόταν στα χέρια της πολυπληθέστερης φυλής του, της φυλής του Εφραΐμ, του μικρότερου γιου του πατριάρχη Ιωσήφ. Η φυλή του Μανασσή, του πρωτότοκου γιου του Ιωσήφ, τάχθηκε με την αδελφική της φυλή, τη φυλή του Εφραΐμ. Το δεκάφυλο βασίλειο του βορρά διήρκεσε μόνο ως το 740 Π.Κ.Χ., όταν η Σαμάρεια που τότε ήταν πρωτεύουσά του καταστράφηκε από τους Ασσύριους και οι επιζώντες εκτοπίστηκαν σε ασσυριακά εδάφη. Αλλά γύρω στο 632 Π.Κ.Χ., η Βαβυλώνα ανέτρεψε την Ασσυρία και πήρε στην κατοχή της τα εδάφη της και τους Ισραηλίτες εξορίστους. Οπότε, όταν η Βαβυλώνα κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ. και εκτόπισε τους επιζώντες της στη Βαβυλωνία, όλες οι φυλές ήταν πλέον εξόριστες.

20. (α) Γιατί αποκαλούνταν οι εξόριστοι του δεκάφυλου βασιλείου “οίκος του Εφραΐμ” ή “οίκος του Ιωσήφ”; (β) Πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι οι δύο οίκοι θα ενοποιούνταν;

²⁰ Εφόσον η φυλή του Εφραΐμ, του γιου του Ιωσήφ, είχε την ηγεσία του δεκάφυλου βασιλείου, οι εξόριστοι του βασιλείου αποκαλούνταν “οίκος του Εφραΐμ” ή “οίκος του Ιωσήφ”, του οποίου κύριος εκπρόσωπος ήταν ο Εφραΐμ. Δείχνοντας ότι και οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ θα ενοποιούνταν και πάλι στη γη του Ιούδα με την επιστροφή ενός πιστού υπολοίπου εξορίστων, ο Ιεχωβά κάνει τώρα μια αναφορά και στους δύο οίκους και συνεχίζει λέγοντας: «Και θα καταστήσω τον οίκο του Ιούδα ανώτερο και τον οίκο του Ιωσήφ θα τον σώσω. Και θα τους δώσω κατοικία, γιατί θα τους δείξω έλεος· και θα γίνουν σαν εκείνους που δεν είχα απορρίψει· διότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο Θεός τους, και θα τους αποκριθώ. Και όσοι είναι του Εφραΐμ θα γίνουν σαν κραταιός άντρας και η καρδιά τους θα χαρεί σαν από κρασί. Και οι γιοι τους θα δουν και θα χαρούν· η καρδιά τους θα ευφραίνεται σε σχέση με τον Ιεχωβά».—⁠Ζαχαρίας 10:6, 7.

21. (α) Ανώτερο τίνων έκανε ο Ιεχωβά τον «οίκο του Ιούδα», και με ποιον τρόπο έσωσε τον «οίκο του Ιωσήφ»; (β) Πώς έγιναν σαν εκείνους που δεν είχε απορρίψει ποτέ ο Ιεχωβά;

²¹ Ο Υπέρτατος Κύριος και Θεός ήταν Εκείνος που κατέστησε τον «οίκο του Ιούδα»—⁠ο οποίος αντιπροσώπευε με ειδικό τρόπο τη Μεσσιανική βασιλεία του Δαβίδ⁠—«ανώτερο» των εχθρών του. Σώθηκαν, επίσης, και οι εξόριστοι του “οίκου του Ιωσήφ”, πράγμα που σήμαινε ότι τους δόθηκε η νίκη επί των εχθρών τους. Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων τούς έφερε να κατοικήσουν μαζί με τις υπόλοιπες φυλές στην περσική επαρχία του Ιούδα, αφού τους απελευθέρωσε από την εξορία στην οποία τους είχε οδηγήσει η Ασσυρία. Όπως ο οίκος του Ιούδα, έτσι και αυτοί έγιναν «σαν κραταιός άντρας» στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Εκείνος τους έδειξε έλεος όπως έκανε και στους άλλους εξορίστους, και όλοι οι αποκαταστημένοι εξόριστοι μαζί έγιναν σαν λαός τον οποίο δεν είχε απορρίψει ποτέ για την ανυπακοή του. Αυτό το γεγονός ήταν ολοφάνερο σε όλους όταν οι επαναπατρισμένοι εξόριστοι ολοκλήρωσαν τελικά την οικοδόμηση του δεύτερου ναού στην Ιερουσαλήμ, για να τον λατρεύουν ενωμένα εκεί ως τον Θεό ολόκληρου του έθνους. Εκείνος κατέδειξε ότι άκουσε τις προσευχές τους δίνοντάς τους απάντηση.

22. (α) Γιατί αυτό που υποκινεί την καρδιά τους να χαίρεται είναι ισχυρότερο από το αίσθημα που δημιουργεί το κρασί; (β) Με ποιον τρόπο συμμετέχουν οι «γιοι» τους σε αυτή τη χαρά;

²² Αυτό που υποκινούσε την καρδιά τους να χαίρεται ήταν πολύ ισχυρότερο από το αίσθημα που δημιουργείται όταν κάποιος πίνει κρασί. Ήταν μια πνευματική υποκίνηση. Η καρδιά τους ευφραινόταν σε σχέση με τον Θεό τους, τον Ιεχωβά, λόγω των όσων εκείνος είχε κάνει για αυτούς, λόγω του ελέους που τους είχε δείξει. Οι γιοι τους οποίους απέκτησαν στην ανακτημένη πατρίδα τους θα γίνονταν μέτοχοι αυτού του θεϊκού ελέους και της αγαθότητας. Θα το έβλεπαν και οι ίδιοι, θα το ζούσαν και θα χαίρονταν μαζί με τους γονείς τους για αυτό.

23. Στην τελική εκπλήρωση, τι αντιστοιχεί στον «οίκο του Ιούδα» και στον «οίκο του Ιωσήφ» (Εφραΐμ), και πού και από πότε τους έχει ενώσει ο Ιεχωβά;

²³ Στην τελική εκπλήρωση που έχει αυτή η προφητεία για τον «οίκο του Ιούδα» και τον «οίκο του Ιωσήφ» (Εφραΐμ) στον εικοστό μας αιώνα, υπάρχουν δύο τμήματα του χρισμένου υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη. Το ένα ήταν το αρχικό τμήμα που πέρασε τις σκληρές εμπειρίες του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, αποκαταστάθηκε στη θεϊκή εύνοια και απελευθερώθηκε το 1919 Κ.Χ. Το άλλο ήταν το νεότερο τμήμα που απελευθερώθηκε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη από το 1919 Κ.Χ. και έπειτα, και το οποίο ενώθηκε με το αρχικό χρισμένο υπόλοιπο. Η ενοποίηση όλων αυτών σε έναν “λαό για ειδική ιδιοκτησία” που θα ανήκε στον Ιεχωβά έλαβε χώρα στην πνευματική επικράτεια όπου τους σύναξε εκείνος από το 1919 Κ.Χ. και έπειτα. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να εργάζονται ενωμένα για την επανίδρυση και την επέκταση της λατρείας του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού στον πνευματικό ναό Του. Μέσω του ακατανίκητου πνεύματός του εκείνος έκανε αυτό το «κοπάδι» των προβατοειδών μαθητών του Μεσσία Του σαν ένα μεγαλοπρεπές πολεμικό άλογο που δεν φοβάται να ορμήσει στη μάχη.

24. Πώς έδειξε τώρα το ενωμένο υπόλοιπο θάρρος σε σχέση με τη διακήρυξη της Βασιλείας σαν το θάρρος ενός αλόγου που ορμάει στη μάχη;

²⁴ Με αυτόν τον τρόπο έγιναν πιο θαρραλέοι από ποτέ στη διακήρυξη της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, της βασιλείας που κυβερνάει στους ουρανούς από τότε που έληξαν οι καιροί των εθνών το 1914 Κ.Χ. Ναι, συνέχισαν να διανέμουν δωρεάν Γραφικά φυλλάδια στα σπίτια των ανθρώπων σε εκατοντάδες εκατομμύρια αντίτυπα. Τώρα, όμως, δεν άφηναν το βάρος του έργου στους ώμους μερικών εκατοντάδων ολοχρόνιων «βιβλιοπωλών», γιατί τώρα είχαν όλοι αρχίσει να χτυπούν τις πόρτες των ανθρώπων, να συζητούν με τους οικοδεσπότες και να τους δίνουν βοηθήματα μελέτης της Αγίας Γραφής υπό μορφή βιβλιαρίων και βιβλίων, αντί μιας συμβολικής συνεισφοράς για το έργο. Χρησιμοποίησαν εκατοντάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς για τη μετάδοση του αγγέλματος της Βασιλείας σε όλη τη γη, και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις διοργάνωσαν μερικά από τα μεγαλύτερα ραδιοφωνικά δίκτυα μετάδοσης, για να φτάσουν στα σπίτια και στα αφτιά όσο το δυνατόν περισσότερων ακροατών. Όταν η αυξανόμενη θρησκευτική, πολιτική και δικαστική εναντίωση κατέστησε δύσκολη τη συνέχιση της ελεύθερης ραδιοφωνικής μετάδοσης του αγγέλματος της Βασιλείας, χρησιμοποιήθηκαν αυτοκίνητα με μεγάφωνα για να διασαλπίσουν το άγγελμα στον αγρό. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης φορητοί φωνογράφοι στο έργο από πόρτα σε πόρτα, οι οποίοι έπαιζαν δίσκους με το ηχογραφημένο άγγελμα.

25. Πώς διακηρύχτηκαν θαρραλέα τα αγγέλματα κρίσης που γνωστοποιήθηκαν κατά τα έτη 1922⁠-⁠1928;

²⁵ Σε μια εφταετή περίοδο, από το 1922 ως το 1928 Κ.Χ., το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών διεξήγε μια σειρά από εφτά γενικές, δηλαδή διεθνείς, συνελεύσεις. Σε όλες αυτές διαδοχικά, διακηρύχτηκε άφοβα ένα άγγελμα κρίσης από το Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, το οποίο συνοδευόταν επίσης από την ανάλογη δημόσια διάλεξη που εκφωνούνταν απευθείας στους παρόντες ακροατές αλλά μεταδιδόταν μέσω ραδιοφώνου και σε ακροατές που δεν ήταν παρόντες. Αυτές οι διακηρύξεις αγγελμάτων κρίσης καθώς και οι διαλέξεις που τις συνόδευαν εκδόθηκαν σε πολλές γλώσσες υπό μορφή δωρεάν φυλλαδίων για δωρεάν διανομή, και εκατοντάδες εκατομμύρια τέτοια φυλλάδια έφτασαν στα χέρια των ανθρώπων σε πολλές χώρες. Αυτά τα αγγέλματα που διακηρύττονταν κάθε χρόνο προφορικά και μέσω έντυπης ύλης ήταν σαν τον ήχο μιας σειράς από εφτά σάλπιγγες οι οποίες διασάλπιζαν τις κρίσεις του Ιεχωβά για την εποχή μας, ώστε να τις ακούσει όλος ο κόσμος. Έτσι τις περιγράφει το βιβλίο της Αποκάλυψης στα κεφάλαια οχτώ, εννιά και έντεκα.

26. Πώς παρουσιάζει η περιγραφή της πέμπτης σάλπιγγας στην Αποκάλυψη το χρισμένο υπόλοιπο σαν πολεμιστές, μετά την απελευθέρωσή του από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

²⁶ Σε σχέση με το υπό αγγελική κατεύθυνση σάλπισμα του αγγέλματος της πέμπτης από αυτές τις σάλπιγγες, προσέξτε πώς τα εδάφια Αποκάλυψη 9:7⁠-⁠11 παρουσιάζουν το υπόλοιπο που απελευθερώνεται από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, χρησιμοποιώντας ως συμβολισμό τις ακρίδες, και πώς το περιγράφουν: «Και οι μορφές των ακρίδων έμοιαζαν με άλογα ετοιμασμένα για μάχη· και πάνω στα κεφάλια τους φαινόταν να υπάρχουν στέμματα σαν χρυσάφι, και τα πρόσωπά τους ήταν σαν πρόσωπα αντρών, αλλά είχαν μαλλιά σαν μαλλιά γυναικών. Και τα δόντια τους ήταν σαν των λιονταριών· και είχαν θώρακες σαν σιδερένιους θώρακες. Και ο ήχος των φτερούγων τους ήταν σαν τον ήχο από άρματα πολλών αλόγων που τρέχουν σε μάχη. Επίσης, έχουν ουρές και κεντριά σαν σκορπιοί· και στις ουρές τους βρίσκεται η εξουσία τους να βλάψουν τους ανθρώπους πέντε μήνες. Έχουν βασιλιά τους τον άγγελο της αβύσσου. Στην εβραϊκή το όνομά του είναι Αβαδδών, στη δε ελληνική έχει το όνομα Απολλύων». Αυτή η περιγραφή παρουσιάζει το υπόλοιπο σαν πολεμιστές.

27. Πώς συμφωνεί η περιγραφή της έκτης σάλπιγγας στην Αποκάλυψη με τα εδάφια Ζαχαρίας 10:3⁠-⁠7, καθώς παρουσιάζει το υπόλοιπο σαν πολεμιστές, σαν “κραταιούς άντρες”;

²⁷ Περιγράφοντας τα αποτελέσματα από το σάλπισμα της έκτης σάλπιγγας (το οποίο άρχισε το 1927 Κ.Χ.), η Αποκάλυψη παρουσιάζει το υπόλοιπο σαν να είναι «έφιππο» σε εκατοντάδες εκατομμύρια διαφημιστικούς φορείς με σκοπό την εξαγγελία των κρίσεων του Ιεχωβά. Δείτε την περιγραφή: «Ο αριθμός των στρατευμάτων του ιππικού ήταν δύο μυριάδες μυριάδων: [Εγώ ο Ιωάννης] άκουσα τον αριθμό τους. Και να πώς είδα τα άλογα στο όραμα και εκείνους που κάθονταν πάνω σε αυτά: Είχαν θώρακες κόκκινους σαν τη φωτιά και μπλε σαν τον υάκινθο και κίτρινους σαν το θειάφι· και τα κεφάλια των αλόγων ήταν σαν κεφάλια λιονταριών, και από το στόμα τους έβγαινε φωτιά και καπνός και θειάφι. Με αυτές τις τρεις πληγές θανατώθηκε το ένα τρίτο των ανθρώπων, από τη φωτιά και τον καπνό και το θειάφι που έβγαιναν από το στόμα τους. Διότι η εξουσία των αλόγων βρίσκεται στα στόματά τους και στις ουρές τους· διότι οι ουρές τους είναι όμοιες με φίδια και έχουν κεφάλια, και βλάπτουν με αυτές». (Αποκάλυψη 9:16⁠-⁠19) Αυτά τα συμβολικά οράματα, λοιπόν, βρίσκονται σε αρμονία με τα εδάφια Ζαχαρίας 10:3⁠-⁠7, όπου το αποκαταστημένο υπόλοιπο παρομοιάζεται με το «μεγαλοπρεπές άλογο [του Ιεχωβά] στη μάχη» και με “κραταιούς άντρες”.

ΜΕΓΑΛΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΥΠΕΡΝΙΚΩΝΤΑΙ

28. Στα εδάφια Ζαχαρίας 10:8⁠-⁠12, πώς είπε ο Ιεχωβά ότι θα υπερνικούσε τα εμπόδια που θα ανέκυπταν όταν θα συγκέντρωνε και πάλι το λαό του σαν να βρίσκονταν αυτοί στην Αίγυπτο και στην Ασσυρία;

²⁸ Όπως μπορούμε να δούμε καθαρά τώρα, τίποτα δεν έχει αποδειχτεί αξεπέραστο εμπόδιο για τον Ιεχωβά των στρατευμάτων όσον αφορά την πραγματοποίηση του ρητού σκοπού του. Στα εδάφια Ζαχαρίας 10:8⁠-⁠12, ο ίδιος δήλωσε πώς θα αντιμετώπιζε αυτά τα εμπόδια, με τα εξής λόγια: «“Θα σφυρίξω σε αυτούς και θα τους συγκεντρώσω· διότι θα τους απολυτρώσω και αυτοί θα πληθυνθούν, σαν εκείνους που έχουν πληθυνθεί. Και θα τους σκορπίσω σαν σπόρο ανάμεσα στους λαούς, και στους μακρινούς τόπους θα με θυμηθούν· και θα αναζωογονηθούν μαζί με τους γιους τους και θα επιστρέψουν. Και θα τους επαναφέρω από τη γη της Αιγύπτου· και από την Ασσυρία θα τους συγκεντρώσω· και στη γη της Γαλαάδ και στον Λίβανο θα τους φέρω, και δεν θα βρεθεί χώρος για αυτούς. Και αυτός θα περάσει μέσα από τη θάλασσα με στενοχώρια· και στη θάλασσα θα χτυπήσει τα κύματα, και όλα τα βάθη του Νείλου θα ξεραθούν. Και η υπερηφάνεια της Ασσυρίας θα καταρριφθεί και το σκήπτρο της Αιγύπτου θα απομακρυνθεί. Και θα τους καταστήσω ανώτερους στον Ιεχωβά, και θα περπατούν σύμφωνα με το όνομά του”, λέει ο Ιεχωβά».—⁠Ζαχαρίας 10:8⁠-⁠12.

29. (α) Πότε ταπείνωσε ο Ιεχωβά την υπερηφάνεια της Ασσυρίας, όπως προειπώθηκε; (β) Πότε σφύριξε στο λαό του ο οποίος είχε σκορπιστεί σαν σπόρος, και ποια ήταν η ανταπόκριση;

²⁹ Ο όρος Ασσυρία που χρησιμοποιείται σε αυτά τα θεϊκά λόγια θα περιλάμβανε τα εδάφη στα οποία οι Ασσύριοι είχαν εκτοπίσει τους επιζώντες του δεκάφυλου βασιλείου του Ισραήλ το 740 Π.Κ.Χ. Αλλά η «υπερηφάνεια» της Ασσυρίας ταπεινώθηκε από τη Βαβυλώνα υπό την ηγεσία του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα. Στη συνέχεια, η «υπερηφάνεια» αυτού του κατακτητή και λεηλατητή της Ασσυρίας καταρρίφθηκε από το επίγειο όργανο του Ιεχωβά, τον Κύρο τον Μέγα της Περσίας, το 539 Π.Κ.Χ. Από τότε και μετά ο Ιεχωβά θα μπορούσε να “σφυρίξει” στους εξορίστους του λαού του που ήταν σκορπισμένοι στα βόρεια εδάφη της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας. Εκεί που τους είχε σκορπίσει, αυτοί πολλαπλασιάστηκαν σαν το σπαρμένο σπόρο. Από τα μέρη όπου βρίσκονταν εξόριστοι, όσο μακρινά και αν ήταν αυτά, θα άκουγαν το “σφύριγμά” του και θα τον θυμούνταν. Αυτό θα είχε αναζωογονητική επίδραση σε αυτούς και στους γιους τους τούς οποίους είχαν αποκτήσει στην εξορία. Θα επέστρεφαν ζωντανοί στην ερημωμένη πατρίδα τους, έχοντας ανταποκριθεί στο “σφύριγμα” με το οποίο εκείνος τους καλούσε.

30. Ποια εμπόδια υποδηλώνονται εδώ σε σχέση με τη σύναξη του εξόριστου λαού του από την Αίγυπτο, και πώς θα αντιμετώπιζε ο Ιεχωβά αυτά τα εμπόδια;

³⁰ Πολλοί από τους εξορίστους είχαν εξοριστεί ή είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο, νότια. (2 Βασιλέων 23:31⁠-⁠34· 25:22⁠-⁠26) Ο Ιεχωβά, λοιπόν, “σφύριξε” και προς αυτή την κατεύθυνση. Από εκεί συγκέντρωσε μέλη του υπολοίπου για να του αποδίδουν λατρεία στο ναό του στην Ιερουσαλήμ. Το σκήπτρο που κράδαινε ο κυβερνήτης της Αιγύπτου δεν μπορούσε να το αποτρέψει αυτό. Το θέλημα του Ιεχωβά επιτελέστηκε σαν να είχε απομακρυνθεί το σκήπτρο εξουσίας της Αιγύπτου, σαν να μην υπήρχε. Το “σφύριγμα” του Υψίστου Θεού είχε μεγαλύτερη εξουσία από ό,τι το σκήπτρο της Αιγύπτου. Αν τα νερά του θεοποιημένου ποταμού Νείλου της Αιγύπτου αποτελούσαν εμπόδιο για το λαό Του, για εκείνον ήταν σαν να είχαν ήδη ξεραθεί για χάρη του λαού του. Αν η Ερυθρά Θάλασσα ήταν το πρόβλημα, εκείνος μπορούσε να περάσει μέσα από αυτή τη θάλασσα επιφέροντας «στενοχώρια» στα νερά της. Μπορούσε να χτυπήσει τα κύματά της, ώστε να περάσουν μέσα από αυτήν οι εξόριστοί Του οι οποίοι επέστρεφαν στον τόπο της λατρείας του στην Ιερουσαλήμ. Μπορούσε να κάνει και πάλι ό,τι είχε κάνει στο παρελθόν, το 1513 Π.Κ.Χ.

31. (α) Πώς θα φρόντιζε ο Ιεχωβά να μην επέλθει υπερπληθυσμός στη χώρα αλλά και να υπάρχει περιθώριο για αύξηση; (β) Με ποια έννοια θα περπατούσαν σύμφωνα με το όνομά Του;

³¹ Δεν υπήρχε φόβος υπερπληθυσμού της χώρας. Ο Ιδιοκτήτης ολόκληρης της γης απλώς θα διεύρυνε τα σύνορα της χώρας για χάρη των αποκαταστημένων εξορίστων. Μέσα στα σύνορά τους θα περιλαμβανόταν η «γη της Γαλαάδ», ανατολικά του Ιορδάνη Ποταμού. Επίσης, η γη του Λιβάνου, δυτικά, κατά μήκος της Μεσογείου. Σε αυτή τη διευρυμένη περιοχή που θα είχαν στην κατοχή τους θα “πληθύνονταν, σαν εκείνους που έχουν πληθυνθεί”. Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού τους δεν θα υστερούσε ως προς το ρυθμό αύξησης μιας οποιασδήποτε άλλης πολυπληθούς χώρας. Θα ήταν τόσο πολλοί όσο ποτέ άλλοτε. Ο Ύψιστος και Παντοδύναμος Θεός θα τους έκανε «ανώτερους» από κάθε προσπάθεια που θα κατέβαλλαν οι αλλοεθνείς για να τους καταπιέσουν, να τους καταπατήσουν και να τους ελαττώσουν. Θα περπατούσαν σύμφωνα με το όνομά Του, ή σαν ένας λαός που καλούνταν με το όνομά Του. Όπου και αν πήγαιναν, θα είχαν το όνομά Του στο νου τους και θα επιδίωκαν να το τιμήσουν, αποφεύγοντας να κάνουν οτιδήποτε θα το υποβίβαζε.

32. Πότε άρχισε ο Ιεχωβά να “σφυρίζει” στους εξορίστους του, και πώς;

³² Το έτος 537 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά άρχισε να “σφυρίζει” στον εξόριστο λαό του μέσω του απελευθερωτικού διατάγματος που εξέδωσε ο κατακτητής της Βαβυλώνας, ο Πέρσης Κύρος ο Μέγας. (Έσδρας 1:1 ως 3:2) Αυτό το διάταγμα δεν ίσχυε για την Αίγυπτο, αλλά αργότερα άνοιξε και για όσους ήταν εξόριστοι στην Αίγυπτο ο δρόμος της επιστροφής στη θεόδοτη γη τους.

33. Πότε άρχισε ο Ιεχωβά να “σφυρίζει” στους εξορίστους του πνευματικού Ισραήλ, και τι μέσα χρησιμοποίησε για αυτό;

³³ Παρόμοια, το έτος 1919 Κ.Χ., η Βαβυλώνα η Μεγάλη δοκίμασε μεγάλη πτώση στα χέρια του Μεγαλύτερου Κύρου, του θριαμβευτή, ενθρονισμένου Βασιλιά Ιησού Χριστού. Άρχισε τότε ο Ιεχωβά να “σφυρίζει” στο εξόριστο υπόλοιπό του; Ασφαλώς και άρχισε! Πώς; Κυρίως μέσω του δεκαπενθήμερου περιοδικού, το οποίο σήμερα είναι γνωστό παγκόσμια ως Η Σκοπιά Αγγέλλουσα την Βασιλείαν του Ιεχωβά και το οποίο φέρει στο εξώφυλλο την επιγραφή «“Σεις είσθε μάρτυρές μου”, λέγει ο Ιεχωβά». (Ησαΐας 43:12) Αυτό απηύθυνε στα μέλη του χρισμένου υπολοίπου σε όλη τη γη την πρόσκληση να επανενωθούν και να συναχθούν με σκοπό να προσφέρουν υποστήριξη στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Κάνοντας ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, ανακοίνωσε τις διευθετήσεις για τη διεξαγωγή μιας γενικής συνέλευσης στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο στις Η.Π.Α., κατά την περίοδο 1⁠-⁠8 Σεπτεμβρίου 1919, και κάλεσε όλους τους αναγνώστες να παρευρεθούν.

34. (α) Πόσοι παρευρέθηκαν σε εκείνη τη γενική σύναξη το 1919 Κ.Χ., και τι έμαθαν όσον αφορά τη διεύρυνση του κηρύγματος της Βασιλείας; (β) Ποια είναι σήμερα τα αποτελέσματα από εκείνη τη διεύρυνση της διαφήμισης της Βασιλείας;

³⁴ Περίπου έξι χιλιάδες άτομα είχαν τη δυνατότητα ή την ευκαιρία να παραστούν σε αυτή τη σημαντική επανασύναξη που ήταν παράλληλα και μια πνευματική γιορτή. Χάρηκαν που είχαν αποκατασταθεί στη δικαιωματική πνευματική επικράτειά τους εδώ στη γη. Έμαθαν για τις διευθετήσεις που γίνονταν προκειμένου να διευρυνθούν τα μέσα διαφήμισης της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού με την κυκλοφορία ενός νέου, συνοδευτικού περιοδικού, το οποίο τότε λεγόταν Ο Χρυσούς Αιών, ενώ τώρα λέγεται Ξύπνα! Το πρώτο τεύχος του είχε ημερομηνία 1 Οκτωβρίου 1919. Από τότε έχει αποτελέσει έναν δυναμικό φορέα για τη διακήρυξη της Μεσσιανικής βασιλείας και του “αιώνα” της ζωής, της ειρήνης, της ευτυχίας και της ευημερίας, στον οποίο σύντομα πρόκειται να μας εισαγάγει αυτή η βασιλεία. Το έτος 1940 Κ.Χ., άρχισε η δημόσια παρουσίαση αυτού του περιοδικού στους δρόμους, στο ευρύ κοινό. Σήμερα τυπώνονται περισσότερα από εφτά εκατομμύρια αντίτυπα κάθε δεκαπενθήμερου τεύχους σε είκοσι πέντε και πλέον γλώσσες, και οι λήπτες και αναγνώστες του περιοδικού συνεχώς αυξάνονται.

35. (α) Πώς ακουγόταν όλο και πιο εκτενώς το “σφύριγμα” του Ιεχωβά, και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Πώς υπερνικήθηκαν τα εμπόδια που δυσκόλευαν την ανταπόκριση στο “σφύριγμα”;

³⁵ Από εκείνο το ξεκίνημα που έλαβε χώρα το έτος της απελευθέρωσης, το 1919 Κ.Χ., η επανασύναξη του υπολοίπου προχώρησε. Καθώς το πιστό επιζών υπόλοιπο διακήρυττε θαρραλέα το άγγελμα της Βασιλείας με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό και το διέδιδε ολοένα και πιο μακριά, το “σφύριγμα” του Ιεχωβά ακουγόταν εκτενέστερα. Πολλοί εκζητητές του αληθινού Θεού, τόσο εντός όσο και εκτός του Χριστιανικού κόσμου, άκουσαν το “σφύριγμα” που τους καλούσε στην αγνή λατρεία του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού στον πνευματικό ναό του. Κατέβαλαν τις καλύτερες δυνατές προσπάθειες για να ανταποκριθούν. Μήπως υπήρχαν εμπόδια στο δρόμο τους, όπως ήταν ο Νείλος Ποταμός ή η Ερυθρά Θάλασσα ή κάποιες πολιτικές καταδυναστευτικές δυνάμεις σαν την Ασσυρία και την αρχαία Αίγυπτο; Ο Θεός τον οποίο εκζήτησαν να λατρεύουν στον αληθινό πνευματικό ναό τούς άνοιξε το γραπτό του Λόγο και τους έδειξε πώς να υπερνικήσουν και να υπερπηδήσουν αυτά τα επιβλητικά εμπόδια. Η υπακοή στο “σφύριγμα” του Θεού έπρεπε να τεθεί στην πρώτη θέση!

36. Πώς έπρεπε να «καταρριφθεί» στην περίπτωση του καθενός τους προσωπικά η «υπερηφάνεια της Ασσυρίας» και να «απομακρυνθεί» το «σκήπτρο της Αιγύπτου»;

³⁶ Έπρεπε να αποδιώξουν το φόβο. Έπρεπε να προσέξουν την πρόσκληση που τους απευθύνθηκε από τον ουρανό να βγουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας που δεν περιλαμβάνει μόνο το Χριστιανικό κόσμο αλλά και τον ειδωλολατρικό. (Αποκάλυψη 18:1⁠-⁠4) Δεν έπρεπε να επιτρέψουν στην «υπερηφάνεια» των στρατιωτικοποιημένων, εθνικιστικών κυβερνήσεων όπως αυτή της Ασσυρίας να τους κάνει να υπερηφανευτούν. Έπρεπε να βάλουν τη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά πάνω από όλες τις ανθρωποποίητες κυβερνήσεις. Στην περίπτωση του καθενός τους προσωπικά τα συμφέροντα όλων των υψηλών και κραταιών ανθρώπινων εξουσιών έπρεπε να “καταρριφθούν” μπροστά στα συμφέροντα της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά και του Μεσσιανικού της οργάνου. Το συμβολικό «σκήπτρο της Αιγύπτου» που κραδαίνουν οι πολιτικές δυνάμεις αυτού του κόσμου δεν έπρεπε να θεωρείται η ανώτατη δύναμη και εξουσία. Αυτοί έπρεπε να σκέφτονται το σκήπτρο που κραδαίνει ο Μεσσιανικός Βασιλιάς του Θεού, στον οποίο, το 1914 Κ.Χ., ο Ιεχωβά είπε τα εξής: «Το ραβδί της ισχύος σου θα στείλει ο Ιεχωβά από τη Σιών [την ουράνια], λέγοντας: “Κατακυρίευε ανάμεσα στους εχθρούς σου”». (Ψαλμός 110:1, 2) Η σύγκριση ανάμεσα σε αυτό το Μεσσιανικό σκήπτρο και στο «σκήπτρο της Αιγύπτου» κάνει το ανθρώπινο σκήπτρο να «απομακρυνθεί».

37, 38. (α) Αντί να αποδίδεται λατρεία στο Κράτος, ως τι έπρεπε να αναγνωρίζεται ο Ιεχωβά, και πώς βοηθήθηκαν οι άνθρωποι να διακρίνουν αυτή την απαίτηση; (β) Τι έλεγε εν μέρει το βιβλίο Κυβέρνησις στους υποτίτλους «Θεοκρατία» και «Ο Ιεχωβά Βασιλεύς»;

³⁷ Αντί να αναγνωρίζουν ως ανώτατη εξουσία το πολιτικό Κράτος και να αποδίδουν λατρεία στο ανθρωποποίητο Κράτος, έπρεπε να αναγνωρίζουν τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά ως τον Κυβερνήτη Θεό, ή αλλιώς Θεοκράτη. Η βοήθεια που χρειάζονταν οι άνθρωποι για να διακρίνουν αυτή την απαίτηση δόθηκε μέσα από ένα βιβλίο με τον τίτλο «Κυβέρνησις», το οποίο τέθηκε σε κυκλοφορία το έτος 1928 στη γενική συνέλευση του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής, η οποία διεξάχθηκε από τις 30 Ιουλίου ως τις 6 Αυγούστου του 1928 στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν των Η.Π.Α. και κατά την οποία άρχισε το σάλπισμα της έβδομης συμβολικής σάλπιγγας. (Αποκάλυψη 11:15⁠-⁠18) Στις σελίδες 272⁠-⁠274, στους υποτίτλους «Θεοκρατία» και «Ο Ιεχωβά Βασιλεύς» το βιβλίο αυτό έλεγε εν μέρει τα εξής:

³⁸ “Ποια μορφή κυβέρνησης θα κυβερνάει τους λαούς της γης τότε; Η κυβέρνηση τότε θα είναι πλήρως θεοκρατική. Επί αιώνες ολόκληρη η κτίση συστέναζε και αγωνιούσε αναμένοντας τη φανέρωση της κυβέρνησης εκείνης. (Ρωμ. 8:19) Τώρα ήρθε ο καιρός για την ίδρυσή της, και οι κυβερνώντες και οι κυβερνώμενοι πάνω στη γη πρέπει να μάθουν την αλήθεια και να χαρούν. . . . Θεοκρατία είναι η κυβέρνηση της οποίας ανώτατος άρχοντας είναι ο Ιεχωβά Θεός. Αυτός είναι ο Δημιουργός και ο Εκτελεστής των νόμων της διαμέσου των νόμιμα εγκατεστημένων οργάνων του. Ενώ είναι αλήθεια ότι η ανώτατη δύναμη ανήκει πάντοτε στον Ιεχωβά, εντούτοις με την ανατροπή του τελευταίου βασιλιά του Ισραήλ, αυτός επέτρεψε στον άνθρωπο να χαράξει τη δική του πορεία και δεν αναμείχθηκε μέχρις ότου ήρθε ο καιρός να θέσει στο θρόνο του «εκείνον στον οποίο ανήκει». Αυτός είναι εκείνος τον οποίο ο Θεός διόρισε και έχρισε προκειμένου να κυβερνήσει υπό τις διαταγές του Ιεχωβά και σε αρμονία με αυτόν. . . . Η μεγάλη θεοκρατία, όταν οι άνθρωποι τη δουν και την εκτιμήσουν, θα είναι η χαρά ολόκληρης της γης”.

39. (α) Μέσω ποιας μορφής κυβέρνησης θα αποκατασταθεί για την ανθρωπότητα ο Παράδεισος, και τι είδους οργάνωση έχει εγκαθιδρύσει ο Ιεχωβά στον πνευματικό Παράδεισο του υπολοίπου του; (β) Ποια εμπόδια πρέπει να υπερπηδήσουν αυτοί που θέλουν να ενωθούν με το υπόλοιπο στη θεοκρατική πνευματική επικράτειά του;

³⁹ Ο Παράδεισος θα αποκατασταθεί για την ανθρωπότητα μέσω της ερχόμενης Θεοκρατίας. Προς το παρόν ένας πνευματικός Παράδεισος επικρατεί ανάμεσα στο αποκαταστημένο υπόλοιπο, ανάμεσα στο οποίο ο Μεγάλος Θεοκράτης έχει εγκαθιδρύσει μια θεοκρατική οργάνωση. Αυτό το πνευματικό υπόλοιπο, οργανωμένο καθώς είναι με αυτόν τον τρόπο, θέτει τον Ιεχωβά Θεό πάνω από όλους τους ανθρώπινους κυβερνήτες, απολυταρχικούς ή δημοκρατικούς, και με τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 33:22 λέει: «Ο Ιεχωβά είναι ο Κριτής μας, ο Ιεχωβά είναι ο Νομοθέτης μας, ο Ιεχωβά είναι ο Βασιλιάς μας· αυτός θα μας σώσει». Υιοθετεί τη θεοκρατική στάση που έλαβαν οι δώδεκα απόστολοι του Ιησού Χριστού όταν φέρθηκαν ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους. . . . Και εμείς είμαστε μάρτυρες αυτών των πραγμάτων, όπως είναι και το άγιο πνεύμα, το οποίο ο Θεός έδωσε σε όσους τον υπακούν ως άρχοντα». (Πράξεις 5:29⁠-⁠32) Επομένως, αυτοί που θέλουν να ενωθούν με το χρισμένο υπόλοιπο στη θεοκρατική, πνευματική επικράτειά του πρέπει να διασχίσουν το δημοκρατικό ρεύμα του συμβολικού Νείλου Ποταμού, καθώς και τις παλίρροιες της συμβολικής Ερυθράς Θάλασσας της ανθρωπότητας, και πρέπει να υποταχθούν στη θεοκρατική διευθέτηση του Ιεχωβά. Για χάρη αυτών που είναι πρόθυμοι και υπάκουοι Εκείνος μπορεί να κάνει αυτά τα υδάτινα εμπόδια σαν να μην υπήρχαν.

40. (α) Σε σχέση με τι έχει καταστήσει ο Θεός το υπόλοιπο “ανώτερο στον Ιεχωβά”, και πώς; (β) Πώς έχει επαληθευτεί η προφητεία: «Θα περπατούν σύμφωνα με το όνομά του», και σε τι θα συμμετάσχουν με τη Μεσσιανική βασιλεία;

⁴⁰ Επανασυνάγοντας και επανενώνοντας το χρισμένο του υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, ο Παντοδύναμος Θεός τούς έχει πράγματι “καταστήσει ανώτερους” όλων των εμποδίων και των εναντιουμένων. Στην περίπτωσή τους, όλα αυτά πράγματι συνέβησαν, «όχι με στρατιωτική δύναμη ούτε με [ανθρώπινη] ισχύ», αλλά μέσω του πνεύματός του ή της αόρατης ενεργού δύναμής του. Συνέβη ό,τι είχε πει ο Ίδιος: «Θα τους καταστήσω ανώτερους στον Ιεχωβά». Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να τιμούν το ιερό Του όνομα και να αγωνίζονται να ενεργούν σε αρμονία με την προσευχή την οποία τους δίδαξε ο Ιησούς Χριστός να προσεύχονται: «Πατέρα μας που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά σου»; Επαυξάνουν την αξιοπρέπεια του ονόματός του και κάνουν γνωστό ότι «μόνο το δικό του όνομα είναι άφταστα υψηλό». (Ψαλμός 148:13) Γι’ αυτό, σε όλες τις χώρες όπου μπορούμε να βρούμε σήμερα μέλη του χρισμένου υπολοίπου επαληθεύεται αυτό που είχε προειπωθεί στο εδάφιο Ζαχαρίας 10:12: «“Θα περπατούν σύμφωνα με το όνομά του”, λέει ο Ιεχωβά». Συνεχίζοντας να το κάνουν αυτό μέχρι τον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», τον Αρμαγεδδώνα, θα συμμετάσχουν με τη Μεσσιανική βασιλεία στην παντοτινή δικαίωση του μεγαλύτερου Ονόματος σε ολόκληρο το σύμπαν.