Κεφάλαιο 7

Τακτοποίηση Λογαριασμών για τη Χρησιμοποίηση των Κεφαλαίων του Χριστού

 1. Ποια είναι η κυβέρνηση που δεν έχει καθόλου οικονομικά προβλήματα, και ποιοι πρέπει τώρα να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς με αυτή την κυβέρνηση;

ΜΕ μια εξαίρεση, δεν υπάρχει κυβέρνηση χωρίς οικονομικά προβλήματα. Οι περισσότερες κυβερνήσεις είναι πολύ χρεωμένες. Η κυβέρνηση που αποτελεί εξαίρεση είναι εκείνη που διακηρύσσεται πλατιά «η βασιλεία των ουρανών». (Ματθαίος 25:1) Υπάρχουν ακόμη στη γη εκείνα τα υποψήφια μέλη εκείνης της ουράνιας Βασιλείας που βρίσκονται στην υπηρεσία εκείνης της κυβέρνησης. Στη διάρκεια αυτής της πολύ κρίσιμης περιόδου όλης της ανθρώπινης ιστορίας, αυτοί οι δούλοι ‘της βασιλείας των ουρανών’ καλούνται να δώσουν λογαριασμό. Πρέπει να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς με την κυβέρνηση για το πώς έχουν χρησιμοποιήσει τα πολύτιμα πράγματα που τους εμπιστεύθηκαν.

 2. Γιατί θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε πολύ για μια ορισμένη παραβολή, όπως ειπώθηκε από τον ‘Άρχοντα Ειρήνης’;

² Για να διευκρινίσει το ζήτημα, ο πρώτιστος εκπρόσωπος εκείνης της ‘βασιλείας των ουρανών’ πολύ καιρό πριν ανέφερε μια παραβολή ή εξεικόνιση. Αυτή θα πρέπει να μας ενδιαφέρει σήμερα, γιατί ο «Άρχων ειρήνης» την περιέλαβε στη μακρόπνοη προφητεία σχετικά με «το σημείον» που θα επισήμαινε την ‘παρουσία’ του στη Βασιλεία να βασιλεύσει με πλήρη εξουσία. (Ματθαίος 24:3) Εμείς σήμερα περιλαμβανόμαστε αναπόφευκτα στις συνέπειες που ακολουθούν την εκπλήρωση της προφητικής παραβολής, αφού περιλαμβάνεται η συνεχής ύπαρξή μας, η ίδια η ζωή μας. Να λοιπόν ο τρόπος που ο «Άρχων ειρήνης» είπε την παραβολή στους αποστόλους του λίγες μέρες πριν από τον θυσιαστικό του θάνατο στο Γολγοθά.

Η Παραβολή των Ταλάντων

 3. Πώς χειρίστηκαν οι δούλοι στη διάρκεια της απουσίας του, τα τάλαντα που έλαβαν από τον κύριο πριν από την αναχώρησή του;

³ «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε την ημέραν ουδέ την ώραν, καθ’ ην ο Υιός του ανθρώπου έρχεται. Διότι θέλει ελθεί ως άνθρωπος, όστις αποδημών εκάλεσε τους δούλους αυτού και παρέδωκεν εις αυτούς τα υπάρχοντα αυτού, και εις άλλον μεν έδωκε πέντε τάλαντα,a εις άλλον δε δύο, εις άλλον δε έν, εις έκαστον κατά την ιδίαν αυτού ικανότητα, και απεδήμησεν ευθύς. Υπήγε δε ο λαβών τα πέντε τάλαντα και εργαζόμενος δι’ αυτών έκαμεν άλλα πέντε τάλαντα. Ωσαύτως και ο τα δύο εκέρδησε και αυτός άλλα δύο. Ο δε λαβών το έν υπήγε και έσκαψεν εις την γην και έκρυψε το αργύριον του κυρίου αυτού.

 4. Τι είπε ο κύριος σ’ εκείνους τους δούλους που αύξησαν τον αριθμό των ταλάντων;

⁴ «Μετά δε καιρόν πολύν έρχεται ο κύριος των δούλων εκείνων και θεωρεί λογαριασμόν μετ’ αυτών. Και ελθών ο λαβών τα πέντε τάλαντα, προσέφερεν άλλα πέντε τάλαντα, λέγων· Κύριε, πέντε τάλαντα μοι παρέδωκας· ιδού, άλλα πέντε τάλαντα εκέρδησα επ’ αυτοίς. Και είπε προς αυτόν ο κύριος αυτού· Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου. Προσελθών δε και ο λαβών τα δύο τάλαντα είπε· Κύριε, δύο τάλαντα μοι παρέδωκας· ιδού, άλλα δύο τάλαντα εκέρδησα επ’ αυτοίς. Είπε προς αυτόν ο κύριος αυτού· Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου.

 5, 6. Ποια δικαιολογία έδωσε ο τρίτος δούλος για την απόκρυψη του ταλάντου, και τι έκανε ο κύριος σ’ αυτόν;

⁵ «Προσελθών δε και ο λαβών το έν τάλαντον, είπε· Κύριε, σε εγνώρισα ότι είσαι σκληρός άνθρωπος, θερίζων όπου δεν έσπειρας και συνάγων όθεν δεν διεσκόρπισας· και φοβηθείς υπήγα και έκρυψα το τάλαντόν σου εν τη γη· ιδού, έχεις το σον. Αποκριθείς δε ο κύριος αυτού, είπε προς αυτόν· Πονηρέ δούλε και οκνηρέ· ήξευρες ότι θερίζω όπου δεν έσπειρα και συνάγω όθεν δεν διεσκόρπισα· έπρεπε λοιπόν να βάλης το αργύριόν μου εις τους τραπεζίτας, και ελθών εγώ ήθελον λάβει το εμόν μετά τόκου.

⁶ «Λάβετε λοιπόν απ’ αυτού το τάλαντον, και δότε εις τον έχοντα τα δέκα τάλαντα. Διότι εις πάντα τον έχοντα θέλει δοθή και περισσευθή, από δε του μη έχοντος και εκείνο το οποίον έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού. Και τον αχρείον δούλον ρίψατε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων».—Ματθαίος 25:13-30.

 7. Τι συμβολίζεται από τα τάλαντα;

⁷ Σ’ αυτή την παραβολή, τι συμβολίζεται από τα τάλαντα; Κάτι μεγάλης αξίας, όχι από χρηματική άποψη αλλά από πνευματική. Τα τάλαντα συμβολίζουν την αποστολή για την απόκτηση μαθητών για τον Χριστό. Μαζί με αυτή την αποστολή συμβαδίζει και το μεγάλο προνόμιο της ευκαιρίας να ενεργούμε σαν πρέσβεις για τον Χριστό, τον Βασιλιά, να εκπροσωπούμε τη Βασιλεία σε όλα τα έθνη του κόσμου.—Εφεσίους 6:19, 20· 2 Κορινθίους 5:20.

 8. (α) Σε ποιο σκοτάδι ρίχτηκε η τάξη του ‘οκνηρού’ δούλου στη διάρκεια αυτής «της συντελείας του αιώνος»; (β) Γιατί δεν απολαμβάνει ο κόσμος του ανθρώπινου γένους το φως της εύνοιας και της ευλογίας του Θεού;

⁸ Πέρα από κάθε αμφιβολία, εμείς σήμερα έχουμε φτάσει στο αποκορύφωμα της εκπλήρωσης αυτής της προφητικής παραβολής! Πάνω σ’ αυτή τη γενιά έχει επιπέσει η πιο σκοτεινή περίοδος όλης της ανθρώπινης ιστορίας! Πράγματι, υπάρχει σκοτάδι έξω από το ορατό μέρος της οργάνωσης του Ιεχωβά στο οποίο είναι κατάλληλο να ριχτεί με την εντολή του Κυρίου η τάξη του ‘οκνηρού’ και ‘αχρείου’ δούλου. Ένα τέτοιο ‘εξώτερο σκότος’ δείχνει τη σκοτεινιασμένη κατάσταση του κόσμου του ανθρώπινου γένους, ιδιαίτερα από θρησκευτική άποψη. Ο κόσμος του ανθρώπινου γένους δεν απολαμβάνει το φως της εύνοιας και της ευλογίας του Θεού. Δεν βρίσκεται στο φως της γνώσης της Βασιλείας του Θεού. Είναι κάτω από ‘τον θεό του κόσμου τούτου’, που «ετύφλωσε τον νουν, διά να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού».—2 Κορινθίους 4:4.

 9. (α) Σε εκπλήρωση της παραβολής, ποιος εξεικονίστηκε από τον ‘άνθρωπο’, και πόσο μακριά ταξίδεψε; (β) Ποια απόδειξη υπάρχει που δείχνει την επιστροφή του;

⁹ Σήμερα οι αποδείξεις είναι πολλές ότι εκείνος που εξεικονίστηκε από τον ‘άνθρωπο’, που είχε τουλάχιστον οχτώ ασημένια τάλαντα στην κατοχή του, έχει επιστρέψει από το μακρινό του ταξίδι. Εκείνος ο «άνθρωπος» είναι ο Χριστός Ιησούς. Το μακρινό του ταξίδι τον έφερε στην παρουσία του Δημιουργού τού ήλιου, της σελήνης, και των άστρων του σύμπαντός μας. Για να επισημανθεί η επιστροφή του, έχουν ποτίσει τη γη μας με αίμα δυο πόλεμοι παγκόσμιων διαστάσεων, που συνοδεύτηκαν τώρα από πολλούς άλλους πολέμους μικρότερων διαστάσεων. Όπως προλέχθηκε, αυτοί συνοδεύτηκαν από πείνες, ασθένειες, και σεισμούς, και από την αύξηση της ανομίας και του κηρύγματος ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ σε όλη την οικουμένη. Αυτό έχει εκπληρώσει τις λεπτομέρειες αυτού που ο Ιησούς είπε ότι θα ήταν «το σημείον της παρουσίας [του] και της συντελείας του αιώνος».—Ματθαίος 24:3-15.

10. (α) Γιατί ο άνθρωπος ταξίδεψε μακριά; (β) Γιατί δεν είδε ο κόσμος του ανθρώπινου γένους πράγματι την επιστροφή του;

¹⁰ Αν και αυτό δεν δείχνεται συγκεκριμένα στην παραβολή του Ιησού, ο άντρας που ταξίδεψε μακριά, για να απουσιάσει για μια μεγάλη χρονική περίοδο, πραγματικά έκανε το ταξίδι του για να αποκτήσει ‘τη βασιλεία των ουρανών’, που αναφέρθηκε νωρίτερα στο Ματθαίος 25:1. Παρά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ο Ιεχωβά Θεός, του οποίου η βασιλεία πάνω στον Ισραήλ ανατράπηκε το 607 π.Χ., ενθρόνισε τον δικαιωματικό Κληρονόμο της Βασιλείας το 1914 μ.Χ., στον κατάλληλο καιρό για να σταματήσει η καταπάτηση. Όχι, τα Έθνη δεν είδαν με τη φυσική όραση την ενθρόνιση Εκείνου τον οποίο ο Βασιλιάς Δαβίδ ονόμασε «Κύριόν μου». (Ψαλμός 110:1) Δεν θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό επειδή ο άνθρωπος της παραβολής, ο Ιησούς Χριστός, είχε πει στους μαθητές του, πριν ταξιδέψει μακριά: «Έτι ολίγον και ο κόσμος πλέον δεν με βλέπει».—Ιωάννης 14:19.

11. (α) Τι θα ήταν μέρος του σημείου που επρόκειτο να επισημάνει την επιστροφή του και την παρουσία του; (β) Πότε θα λάβαινε χώρα αυτό;

¹¹ Εφόσον η έλευση του Χριστού στην ουράνια Βασιλική εξουσία ήταν αόρατη στα ανθρώπινα μάτια, αυτός έπρεπε να κάνει εμφανή την παρουσία του στην ουράνια Βασιλεία με το σημείο που ζήτησαν οι απόστολοι απ’ αυτόν τρεις μέρες πριν από τον μαρτυρικό του θάνατο. Μέρος εκείνου του επιβεβαιωτικού σημείου ήταν ότι εκείνος ο άνθρωπος επρόκειτο να επιστρέψει από το μακρινό του ταξίδι για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς με τους δούλους του στους οποίους είχε εμπιστευθεί τα μεγάλης αξίας τάλαντα. Εφόσον έτσι είχε το ζήτημα, αυτή η τακτοποίηση λογαριασμών με εκείνους που προτιμήθηκαν για να χρησιμοποιήσουν τα τάλαντα επρόκειτο να λάβει χώρα μετά το 1914.

12. (α) Πάνω σε ποιους ανατέθηκε η ευθύνη να αναλάβουν την ηγεσία στο να δίνουν μαρτυρία για τη Βασιλεία; (β) Από τι εξαρτάται η τελική τους σωτηρία;

¹² Αυτό θα σήμαινε την τακτοποίηση λογαριασμών με εκείνους που ήταν κληρονόμοι ‘της βασιλείας των ουρανών’. Αυτό θα σήμαινε τακτοποίηση λογαριασμών με το υπόλοιπο εκείνου του Χριστιανικού σώματος, το οποίο είχε γεννηθεί από το πνεύμα του Θεού από την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. (Πράξεις, κεφάλαιο 2) Επρόκειτο να υπάρχει ένα υπόλοιπο απ’ αυτούς στη γη στη διάρκεια αυτής «της συντελείας του αιώνος» από το 1914 και μετά. Αυτοί θα ήταν εκείνοι τους οποίους θα βάρυνε η υποχρέωση να αναλάβουν την ηγεσία στην εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού για εκείνον τον καιρό: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθαίος 24:14· Μάρκος 13:10) Πάνω σ’ αυτούς επικάθεται η ευθύνη να είναι πιστοί μέχρι τέλους, για να σωθούν στη Βασιλεία των ουρανών. (Ματθαίος 24:13) Με την τελική τους σωτηρία υπόψη, ο Παντοδύναμος Θεός τούς έχει ενισχύσει να υπομείνουν μέχρι τώρα, παρά τον παγκόσμιο διωγμό. Αυτό το γεγονός αποδεικνύει την επιδοκιμασία του γι’ αυτούς!

Ψευτοδιεκδικητές των Ταλάντων

13. (α) Ποιος ισχυρίζεται ότι έχει λάβει τα τάλαντα; (β) Σε ποιο συμπέρασμα καταλήγουμε γι’ αυτόν;

¹³ Ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι του έχουν τιμητικά εμπιστευθεί τα τάλαντα του πλούσιου ανθρώπου της παραβολής του Ιησού. Αλλά όταν εξετάσουμε την πορεία του ή τις πράξεις του από το 1914, σε ποιο συμπέρασμα καταλήγουμε; Σ’ αυτό: Αυτός δεν έχει ζήσει σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του. Άπιστος στον άνθρωπο της παραβολής, έχει συμμαχήσει με τις βασιλείες αυτού του κόσμου· οι πολιτικοί των κοσμικών κυβερνήσεων είναι οι εραστές του. Υποστηρίζει ακόμη τα Ηνωμένα Έθνη, το διάδοχο της πεθαμένης πια Κοινωνίας των Εθνών.

14. Πού βρίσκουμε σήμερα τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο;

¹⁴ Ούτε καν αντιστοιχεί με το δούλο του ενός ταλάντου, που αποδείχθηκε οκνηρός και που δεν αύξησε τα υπάρχοντα του κυρίου του. Γι’ αυτό σ’ αυτή την περίοδο από το αποκορύφωμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1918, έχει οριστικά εκτεθεί ότι πάντοτε βρισκόταν έξω από το καλά φωτισμένο σπίτι του Κυρίου στο σκοτάδι. Εκεί έξω στον κόσμο είναι που, μιλώντας συμβολικά, έχει αρχίσει ήδη ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. Περισσότερα ακόμη από αυτό θα λάβουν χώρα όταν οι πολιτικοί του εραστές θα στραφούν εναντίον του και θα τον απογυμνώσουν σαν το πιο αξιόμεμπτο μέρος όλης της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας.

Η Τάξη του ‘Πονηρού Δούλου’ Εκβάλλεται

15. Ποιοι στην εκπλήρωση αποτελούν τον οκνηρό δούλο, και πού βρίσκουν τώρα τους εαυτούς τους;

¹⁵ Εκείνοι που στην πραγματικότητα υπήρξαν μέρος τού από το πνεύμα γεννημένου υπολοίπου και τους είχαν εμπιστευθεί τα πολύτιμα πράγματα της Βασιλείας, αλλά οι οποίοι έχουν σταματήσει να κάνουν προσπάθεια να αυξήσουν τα συμφέροντα του επιστρέψαντος Κυρίου, έχουν εκβληθεί από τη βασιλική υπηρεσία του Κυρίου. (Ματθαίος 24:48-51) Δεν βρίσκουμε πια την οκνηρή τάξη ‘του πονηρού δούλου’ να κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας». Μάλλον, ειδικεύονται στην προσωπική τους σωτηρία αντί για τα συμφέροντα της Βασιλείας του Θεού. Τώρα βρίσκουν τους εαυτούς τους στο «σκότος το εξώτερον», όπου βρίσκεται ο κόσμος του ανθρώπινου γένους. Το συμβολικό τους τάλαντο έχει αφαιρεθεί απ’ αυτούς και έχει δοθεί στην τάξη που έχει δείξει την προθυμία να χρησιμοποιεί εκείνο το τάλαντο στη διάρκεια του υπολοίπου μέρους αυτής της «συντελείας του αιώνος».

16. (α) Για ποια χρήση των συμβολικών ταλάντων είναι αυτός ο πιο ευνοϊκός καιρός; (β) Ποια υποχρέωση βαρύνει τώρα τον ‘πολύ όχλο’ των ‘άλλων προβάτων’;

¹⁶ Ποτέ δεν υπήρξε πιο ευνοϊκός καιρός για τη διακήρυξη ‘των καλών νέων της βασιλείας’ χρησιμοποιώντας το «τάλαντο», δηλαδή, το εξαιρετικό προνόμιο, την ευκαιρία τού να ενεργούμε σαν ‘πρέσβεις του Χριστού’, του κυβερνώντος Βασιλιά, και να κάνουμε μαθητές γι’ αυτόν. (2 Κορινθίους 5:20) Και καθώς το τέλος πλησιάζει όλο και περισσότερο, είναι κατάλληλο για τον ‘πολύ όχλο’ των ‘άλλων προβάτων’ να βοηθήσουν εκείνους τους γεννημένους από το πνεύμα πρέσβεις που απομένουν καθώς κάνουν με ζήλο πλήρη χρήση των πολύτιμων ‘ταλάντων’ που έχουν εμπιστευθεί σ’ αυτούς.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 59]

Εκείνοι που δείχνουν τα χαρακτηριστικά του πονηρού δούλου εκβάλλονται από την υπηρεσία του Κυρίου στο σκοτάδι