Δίδαγμα Σχετικά με την Επιμέλεια​—Τα Τάλαντα

Ενόσω ο Ιησούς βρίσκεται ακόμη με τέσσερις αποστόλους του στο Όρος των Ελαιών, τους λέει άλλη μια παραβολή. Λίγες ημέρες νωρίτερα, όταν ήταν στην Ιεριχώ, είχε πει την παραβολή για τις μνες προκειμένου να δείξει ότι η Βασιλεία θα ερχόταν στο μακρινό μέλλον. Η παραβολή την οποία αφηγείται τώρα έχει αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά. Αποτελεί μέρος της απάντησής του στην ερώτηση για την παρουσία του και την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων. Τονίζει ότι οι μαθητές του πρέπει να είναι επιμελείς σε σχέση με αυτά που τους εμπιστεύεται εκείνος.

Ο Ιησούς αρχίζει: «Είναι . . . όπως ένας άνθρωπος που, επειδή επρόκειτο να ταξιδέψει σε ξένη χώρα, κάλεσε τους δούλους του και τους εμπιστεύτηκε τα υπάρχοντά του». (Ματθαίος 25:14) Ο Ιησούς είχε ήδη παρομοιάσει τον εαυτό του με έναν άνθρωπο που ταξίδεψε σε ξένη χώρα «για να εξασφαλίσει για τον εαυτό του βασιλική εξουσία». Γι’ αυτό, οι απόστολοι καταλαβαίνουν εύκολα ότι ο «άνθρωπος» για τον οποίο γίνεται τώρα λόγος είναι ο Ιησούς.​—Λουκάς 19:12.

Προτού ο άνθρωπος της παραβολής ταξιδέψει σε ξένη χώρα, αναθέτει στους δούλους του πολύτιμα υπάρχοντα. Στα τριάμισι χρόνια της διακονίας του, ο Ιησούς επικεντρώθηκε στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού και εκπαίδευσε τους μαθητές του για αυτό το έργο. Τώρα φεύγει, βέβαιος ότι θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό για το οποίο τους εκπαίδευσε.​—Ματθαίος 10:7· Λουκάς 10:1, 8, 9· παράβαλε Ιωάννης 4:38· 14:12.

Πώς μοιράζει ο άνθρωπος της παραβολής τα υπάρχοντά του; Ο Ιησούς αφηγείται: «Σε έναν έδωσε πέντε τάλαντα, σε άλλον δύο και σε κάποιον άλλον ένα, στον καθέναν σύμφωνα με την ικανότητά του, και πήγε σε ξένη χώρα». (Ματθαίος 25:15) Τι θα κάνουν οι δούλοι με αυτά που τους εμπιστεύεται; Θα τα χρησιμοποιήσουν επιμελώς για τα συμφέροντα του κυρίου τους; Ο Ιησούς λέει στους αποστόλους:

«Αυτός που έλαβε τα πέντε τάλαντα πήγε αμέσως και έκανε εμπόριο με αυτά και κέρδισε άλλα πέντε. Παρόμοια, αυτός που έλαβε τα δύο κέρδισε άλλα δύο. Αλλά ο δούλος που έλαβε μόνο ένα πήγε και έσκαψε στο έδαφος και έκρυψε τα χρήματα του κυρίου του». (Ματθαίος 25:16-18) Τι θα γίνει όταν επιστρέψει ο κύριος;

Ο Ιησούς συνεχίζει: «Έπειτα από πολύ καιρό, ήρθε ο κύριος εκείνων των δούλων και τακτοποίησε τους λογαριασμούς μαζί τους». (Ματθαίος 25:19) Οι πρώτοι δύο έκαναν ό,τι μπορούσαν, “ο καθένας σύμφωνα με την ικανότητά του”. Ο κάθε δούλος ήταν επιμελής, φιλόπονος και παραγωγικός με αυτό που του εμπιστεύτηκαν. Εκείνος που έλαβε τα πέντε τάλαντα τα διπλασίασε, όπως και αυτός που έλαβε τα δύο. (Εκείνη την εποχή, ένας εργάτης έπρεπε να δουλέψει 19 χρόνια περίπου για να κερδίσει το αντίστοιχο ενός ταλάντου.) Ο κύριος επαινεί με τον ίδιο τρόπο τον καθέναν τους: «Πολύ καλά, αγαθέ και πιστέ δούλε! Ήσουν πιστός σε λίγα. Θα σε διορίσω σε πολλά. Μπες στη χαρά του κυρίου σου».​—Ματθαίος 25:21.

Τα πράγματα, όμως, είναι διαφορετικά με τον δούλο που έλαβε το ένα τάλαντο. Αυτός λέει: «Κύριε, ήξερα ότι είσαι απαιτητικός άνθρωπος​—θερίζεις όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις όπου δεν λίχνισες. Φοβήθηκα, λοιπόν, και πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου στο έδαφος. Ορίστε, πάρε αυτό που είναι δικό σου». (Ματθαίος 25:24, 25) Αυτός δεν μπήκε στον κόπο ούτε να καταθέσει τα χρήματα στους τραπεζίτες ώστε να έχει τουλάχιστον κάποιο κέρδος ο κύριός του. Στην ουσία, ενήργησε σε βάρος των συμφερόντων του κυρίου του.

Ο κύριος τον χαρακτηρίζει εύστοχα “πονηρό και οκνηρό δούλο”. Του παίρνουν αυτό που έχει και το δίνουν στον δούλο που είναι διατεθειμένος να εργάζεται με επιμέλεια. Ο κύριος διατυπώνει τον εξής κανόνα: «Στον καθέναν που έχει θα δοθεί περισσότερο και θα έχει αφθονία. Αλλά από εκείνον που δεν έχει θα αφαιρέσουν ακόμη και αυτό που έχει».​—Ματθαίος 25:26, 29.

Όπως οι άλλες παραβολές, έτσι και αυτή δίνει στους μαθητές του Ιησού πολλή τροφή για σκέψη. Καταλαβαίνουν ότι αυτό που τους εμπιστεύεται ο Ιησούς​—το πολύτιμο προνόμιο να κάνουν μαθητές—​έχει μεγάλη αξία. Αναμένει δε από εκείνους να χρησιμοποιούν αυτό το προνόμιο επιμελώς. Ο Ιησούς δεν είναι της άποψης ότι όλοι πρέπει να επιτελούν τα ίδια στο έργο κηρύγματος που τους έχει αναθέσει. Όπως δείχνει η παραβολή, ο καθένας πρέπει να κάνει όλα όσα μπορεί «σύμφωνα με την ικανότητά του». Αυτό βέβαια δεν υποδηλώνει ότι ο Ιησούς θα μείνει ευχαριστημένος αν κάποιος είναι “οκνηρός” και δεν κάνει το καλύτερο για την αύξηση των υπαρχόντων του Κυρίου.

Πόσο πρέπει να χαίρονται, όμως, οι απόστολοι με τη διαβεβαίωση: «Στον καθέναν που έχει θα δοθεί περισσότερο»!