«Η Ανάσταση και η Ζωή»

Ο Ιησούς φτάνει από την Περαία στα περίχωρα της Βηθανίας, ενός χωριού που βρίσκεται περίπου τρία χιλιόμετρα ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Η Μαρία και η Μάρθα, οι αδελφές του Λαζάρου, πενθούν για τον πρόσφατο θάνατό του. Πολλοί έχουν έρθει να τις παρηγορήσουν.

Τότε κάποιος λέει στη Μάρθα ότι πλησιάζει ο Ιησούς, και εκείνη σπεύδει να τον προϋπαντήσει. Η Μάρθα τού λέει κάτι που πιθανόν να σκέφτεται η ίδια και η αδελφή της εδώ και τέσσερις ημέρες: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, ο αδελφός μου δεν θα είχε πεθάνει». Αλλά δεν έχει χάσει κάθε ελπίδα. «Γνωρίζω πως οτιδήποτε ζητήσεις από τον Θεό, ο Θεός θα σου το δώσει», λέει στον Ιησού. (Ιωάννης 11:21, 22) Θεωρεί ότι εκείνος θα μπορούσε έστω και τώρα να βοηθήσει τον αδελφό της.

Ο Ιησούς απαντάει: «Ο αδελφός σου θα αναστηθεί». Η Μάρθα συμπεραίνει ότι αναφέρεται σε κάποια μελλοντική επίγεια ανάσταση, στην ελπίδα που είχε ο Αβραάμ καθώς και άλλοι. Εκφράζει λοιπόν την πίστη της ότι αυτό θα συμβεί οπωσδήποτε: «Ξέρω ότι θα αναστηθεί κατά την τελευταία ημέρα, στην ανάσταση».​—Ιωάννης 11:23, 24.

Υπάρχει, όμως, πιθανότητα να παράσχει ο Ιησούς άμεση βοήθεια σε αυτή την περίπτωση; Υπενθυμίζει στη Μάρθα ότι έχει θεόδοτη εξουσία επί του θανάτου, λέγοντας: «Αυτός που εκδηλώνει πίστη σε εμένα, ακόμη και αν πεθάνει, θα έρθει στη ζωή· και όποιος ζει και εκδηλώνει πίστη σε εμένα δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ».​—Ιωάννης 11:25, 26.

Ο Ιησούς δεν υπονοεί ότι οι μαθητές του που ζουν τότε δεν θα πεθάνουν ποτέ. Ακόμη και ο ίδιος πρέπει να πεθάνει, όπως έχει πει στους αποστόλους του. (Ματθαίος 16:21· 17:22, 23) Ο Ιησούς τονίζει ότι η εκδήλωση πίστης σε εκείνον μπορεί να οδηγήσει σε αιώνια ζωή. Πολλοί θα αποκτήσουν τέτοια ζωή μέσω ανάστασης. Εντούτοις, πιστά άτομα που θα ζουν στο τέλος αυτού του συστήματος ίσως να μη χρειαστεί να πεθάνουν καθόλου. Ούτως ή άλλως, όποιος εκδηλώνει πίστη σε εκείνον μπορεί να είναι βέβαιος ότι δεν θα υποστεί αιώνιο θάνατο.

Είναι όμως ο Ιησούς, ο οποίος είπε μόλις τώρα: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή», σε θέση να βοηθήσει τον Λάζαρο, που είναι νεκρός εδώ και ημέρες; Ο Ιησούς ρωτάει τη Μάρθα: «Το πιστεύεις αυτό;» Εκείνη απαντάει: «Ναι, Κύριε, έχω πιστέψει ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού, αυτός που θα ερχόταν στον κόσμο». Πιστεύοντας ότι ο Ιησούς είναι σε θέση να κάνει κάτι την ίδια εκείνη ημέρα, η Μάρθα τρέχει στο σπίτι και λέει στην αδελφή της ιδιαιτέρως: «Ο Δάσκαλος είναι εδώ και σε φωνάζει». (Ιωάννης 11:25-28) Τότε η Μαρία φεύγει από το σπίτι, ενώ σύντομα την ακολουθούν και άλλοι, νομίζοντας ότι πηγαίνει στο μνήμα του Λαζάρου.

Η Μαρία όμως πηγαίνει στον Ιησού. Πέφτει στα πόδια του κλαίγοντας και εκφράζει τα ίδια αισθήματα όπως και η αδελφή της: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, ο αδελφός μου δεν θα είχε πεθάνει». Βλέποντας τη Μαρία και τα πλήθη να κλαίνε, ο Ιησούς στενάζει από συγκίνηση, ταράζεται και μάλιστα ξεσπάει σε δάκρυα. Αυτό κάνει μεγάλη εντύπωση σε όσους το βλέπουν. Μερικοί όμως ρωτούν: “Αφού ο Ιησούς μπόρεσε να γιατρέψει έναν εκ γενετής τυφλό, δεν μπορούσε να κάνει κάτι και για αυτόν εδώ ώστε να μην πεθάνει;”​—Ιωάννης 11:32, 37.