Συζητάτε Λογικά και Αποτελεσματικά από τις Γραφές;
«Κατά την συνήθειάν του ο Παύλος εισήλθε προς αυτούς, και τρία σάββατα διελέγετο [συζητούσε λογικά, ΜΝΚ] μετ’ αυτών από των γραφών».—ΠΡΑΞΕΙΣ 17:2.
1. Γιατί η Γραφή είναι πολύτιμη σε μας;
ΠΟΣΟ πολύτιμος είναι ο Λόγος του Θεού! Απαντάει σε ζωτικά ερωτήματα στα οποία καμιά άλλη πηγή δεν μπορεί να απαντήσει. Αυτό που προμηθεύει η Βίβλος δεν είναι απλώς μια άλλη γνώμη για τη ζωή· είναι η αλήθεια. Στο Λόγο του, ο Ιεχωβά μάς λέει τι απαιτεί από μας, και όλες οι απαιτήσεις του είναι για το καλό μας.—Ψαλμός 19:7-11· Ησαΐας 48:17.
2. (α) Όταν δίνουμε μαρτυρία σε άλλους, πώς μπορούμε να τους εντυπώσουμε ποια είναι η πηγή του αγγέλματός μας; (β) Ποιες ερωτήσεις ενθαρρυνόμαστε να εξετάσουμε προσωπικά;
2 Επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πεπεισμένοι ότι η Βίβλος είναι αληθινά από τον Θεό και ότι όσα περιέχει έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν άτομα για το καλό, γι’ αυτό με ζήλο διακηρύττουν τα περιεχόμενά της στους άλλους. (Εβραίους 4:12) Όταν συμμετέχουν στη δημόσια διακονία, θέλουν να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι το άγγελμα που τους κηρύττουν δεν το επινόησαν αυτοί αλλά είναι από το Λόγο του Θεού. Γι’ αυτό κάνουν άμεση χρήση της Βίβλου, διαβάζοντας μέσα από αυτήν σε άλλους οποτεδήποτε είναι δυνατόν. Χρησιμοποιείτε εσείς προσωπικά τη Βίβλο μ’ αυτό τον τρόπο; Μπορείτε εσείς να συζητήσετε λογικά με ειλικρινείς ανθρώπους από τις Γραφές με τέτοιον τρόπο που να βοηθηθούν να κατανοήσουν και να παραδεχτούν αυτά που διδάσκει;—2 Τιμόθεον 2:15.
3, 4. (α) Πώς τονίστηκε η σπουδαιότητα του να κηρύττεται ο λόγος του Θεού στις ημέρες του Ιερεμία; (β) Σε ποιον και σε τι θέλουμε να κατευθύνουμε τους ανθρώπους τους οποίους διδάσκουμε;
3 Η σπουδαιότητα του να λέμε στους ανθρώπους αυτά που ο Θεός λέει αντί να τους δίνουμε την προσωπική μας γνώμη τονίστηκε στον καιρό του προφήτη Ιερεμία. Αυτή η περίοδος της ιστορίας ήταν προφητική για τις ημέρες μας. Οι περισσότεροι προφήτες στην Ιερουσαλήμ εκείνο τον καιρό διακήρυτταν όσα αυτοί νόμιζαν ότι ο λαός ήθελε να ακούει, αλλά δεν κήρυτταν με οσιότητα το λόγο του Ιεχωβά. Σχετικά μ’ αυτούς, ο Ιεχωβά είπε: «Λαλούσιν οράσεις από της καρδίας αυτών, ουχί από στόματος Κυρίου». Και πρόσθεσε με δύναμη: «Εκείνος, εις τον οποίον είναι ο λόγος μου, ας λαλήση τον λόγον μου εν αληθεία».—Ιερεμίας 23:16-28.
4 Ο Ιερεμίας ‘μιλούσε αληθινά το λόγο του Ιεχωβά’. Και εμείς, επίσης, θα πρέπει να αισθανόμαστε την υποχρέωση να προσκολλούμαστε στενά στις Γραφές όταν διδάσκουμε άλλους. Δεν θέλουμε να γίνουν οι άλλοι δικοί μας μαθητές. Θέλουμε να γίνουν λάτρεις του Ιεχωβά, να περπατούν στα ίχνη του Ιησού Χριστού, και να εκτιμούν την οργάνωση μέσω της οποίας ο Ιεχωβά οδηγεί τους δούλους του σήμερα.—Παραβάλετε 1 Κορινθίους 1:11-13· 3:5-7.
5. Πώς τα εδάφια Ιωάννης 7:16-18 παρέχουν κατεύθυνση (α) για πρεσβυτέρους; (β) για όλους μας που συμμετέχουμε στη διακονία του αγρού;
5 Ο Ιησούς ο ίδιος είπε: «Η ιδική μου διδαχή δεν είναι εμού, αλλά του πέμψαντός με. Εάν τις θέλη να κάμη το θέλημα αυτού, θέλει γνωρίσει περί της διδαχής, αν ήναι εκ του Θεού ή αν εγώ λαλώ απ’ εμαυτού. Όστις λαλεί αφ’ εαυτού, ζητεί την δόξαν την ιδικήν αυτού». (Ιωάννης 7:16-18) Ακόμη και ο τέλειος Γιος του Θεού ήταν προσεκτικός αποφεύγοντας να λέει δικά του πράγματα. Πόσο περισσότερο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε εμείς! Πόσο κατάλληλο είναι λοιπόν, για τους πρεσβυτέρους να είναι ‘προσκεκολλημένοι εις τον πιστόν λόγον’ στην τέχνη της διδασκαλίας τους! (Τίτον 1:9) Και πόσο ταιριάζει, επίσης, η συμβουλή στο 2 Τιμόθεον 4:2: «Κήρυξον τον λόγον»! Αυτός είναι ο κανόνας στον οποίο πρέπει να είμαστε προσκολλημένοι τόσο μέσα στην εκκλησία όσο και όταν συμμετέχουμε στη διακονία του αγρού.
6. Εκτός από το να διαβάζουμε εδάφια από τη Βίβλο, τι χρειάζεται συνήθως; Δώστε παράδειγμα.
6 Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απλώς θα πρέπει να διαβάζουμε τα εδάφια από τη Βίβλο και να μη λέμε τίποτε περισσότερο. Για να μπορέσουν οι άνθρωποι να συλλάβουν την πλήρη σημασία των εδαφίων, είναι σπουδαίο γι’ αυτούς να διακρίνουν την εφαρμογή τους. Αυτό αποδείχτηκε αληθινό στην περίπτωση του Αιθίοπα ευνούχου που αναφέρεται στις Πράξεις 8:26-38. Ο άνθρωπος διάβαζε την προφητεία του Ησαΐα, αλλά δεν καταλάβαινε τη σημασία της. Όταν όμως τα ερωτήματά του απαντήθηκαν, όταν συνέλαβε τη σημασία αυτού που διάβαζε και κατάλαβε πόσο τον επηρέαζε προσωπικά, έγινε Χριστιανός. Και εμείς σήμερα θα πρέπει να παρέχουμε παρόμοια βοήθεια στους εκζητητές της αλήθειας και πάντα να δίνουμε προσοχή στη σωστή χρήση του λόγου της αλήθειας.
Πώς ο Ιησούς Χρησιμοποιούσε τις Γραφές
7. Το παράδειγμα ποιου μπορεί να μας βοηθήσει με έναν εξέχοντα τρόπο να βελτιώσουμε την ικανότητά μας στο να συζητάμε λογικά από τις Γραφές;
7 Ο Ιησούς Χριστός έθεσε το πιο ωραίο παράδειγμα χρησιμοποιώντας αποτελεσματικά τις Γραφές. (Ματθαίος 7:28, 29· Ιωάννης 7:45, 46) Αν αναλύσουμε τον τρόπο της διδασκαλίας του θα βοηθηθούμε να βελτιώσουμε τη δική μας ικανότητα ώστε να συζητούμε λογικά από τις Γραφές. Εξετάστε τα ακόλουθα παραδείγματα:
8. (α) Ποια ερώτηση έκανε κάποιος «νομικός» στον Ιησού; (β) Πώς χειρίστηκε ο Ιησούς αυτή την ερώτηση, και γιατί;
8 Στο 10 κεφάλαιο του Λουκά, εδάφια 25-28, διαβάζουμε ότι κάποιος «νομικός» ζήτησε να δοκιμάσει τον Ιησού ρωτώντας τον: «Διδάσκαλε, τι πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αιώνιον;» Πώς θα απαντούσατε εσείς; Τι έκανε ο Ιησούς; Θα μπορούσε εύκολα να δώσει μια άμεση απάντηση, αλλά κατάλαβε ότι ο άνθρωπος αυτός είχε ήδη καθορισμένη άποψη πάνω στο ζήτημα. Γι’ αυτό ο Ιησούς τον ρώτησε πώς θ’ απαντούσε εκείνος στο ερώτημα, λέγοντας: «Εν τω νόμω τι είναι γεγραμμένον; Πώς αναγινώσκεις;» Αυτός απάντησε: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Ο Ιησούς απάντησε: «Ορθώς απεκρίθης», και ύστερα, παραφράζοντας ένα κομμάτι από το Λευιτικόν 18:5, είπε: «Τούτο κάμνε και θέλεις ζήσει». Σε μια άλλη περίπτωση ο Ιησούς ο ίδιος ανέφερε αυτές τις δύο εντολές για να απαντήσει σε μια ερώτηση. (Μάρκος 12:28-31) Αλλά αυτή τη φορά ο άνθρωπος με τον οποίο μιλούσε γνώριζε το Μωσαϊκό Νόμο και προφανώς ήθελε να δει αν ο Ιησούς συμφωνούσε μ’ αυτά που αυτός είχε μάθει από το Νόμο. Ο Ιησούς του έδωσε την ικανοποίηση αφήνοντάς τον να δώσει ο ίδιος την απάντηση στον εαυτό του.
9. (α) Τι έκανε ο Ιησούς για να βοηθήσει τον άνθρωπο να κατανοήσει τη σημασία ενός από τα εδάφια που χρησιμοποίησε; (β) Γιατί ήταν αυτή η μέθοδος αποτελεσματική;
9 Εντούτοις, αυτός ο άνθρωπος δεν εννοούσε πλήρως τα εδάφια τα οποία παρέθετε. Έτσι, «εκείνος, θέλων να δικαιώση εαυτόν, είπε προς τον Ιησούν· Και τις είναι ο πλησίον μου;» Σαν απάντηση, ο Ιησούς δεν παρέθεσε περισσότερα εδάφια. Δεν του έδωσε απλώς έναν ορισμό στον οποίο θα μπορούσε ο άνθρωπος να φέρει αντίρρηση. Αντίθετα, χρησιμοποίησε μια παραβολή—μια έξοχη παραβολή που στην πραγματικότητα ταίριαζε στις ανάγκες αυτού του ανθρώπου, μια παραβολή που θα τον βοηθούσε να λογικευτεί πάνω στη σημασία του εδαφίου. Ο Ιησούς μίλησε για έναν καλό Σαμαρείτη ο οποίος βοήθησε έναν ταξιδιώτη που τον είχαν ληστέψει και τον είχαν χτυπήσει, ενώ ένας ιερέας και ένας Λευίτης δεν το έκαναν αυτό. Αυτή ήταν μια παραβολή που έκανε τη λέξη «πλησίον» να πάρει μια έννοια που ο άνθρωπος αυτός ποτέ προηγουμένως δεν είχε διακρίνει, και το έκανε αυτό με έναν τρόπο σχεδιασμένο να αγγίξει την καρδιά. Έπειτα, καθώς τελείωνε ο Ιησούς, έκανε μια ερώτηση για να βεβαιωθεί ότι ο άνθρωπος είχε καταλάβει το σημείο, και τον παρότρυνε να εφαρμόσει στη ζωή του αυτά που είχαν συζητήσει.—Λουκάς 10:29-37.
10. (α) Τι μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτό το παράδειγμα που σχετίζεται με τη διδασκαλία του Ιησού; (β) Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε μερικά από αυτά τα σημεία όταν χρησιμοποιούμε το τρέχον Θέμα για Συζήτηση στη διακονία του αγρού;
10 Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτό το παράδειγμα διδασκαλίας; Παρατηρήσατε τα ακόλουθα σημεία; (1) Ο Ιησούς κατηύθυνε την προσοχή στις Γραφές για την απάντηση στο αρχικό ερώτημα του ανθρώπου. (2) Ο Ιησούς προσκάλεσε τον άνθρωπο να εκφραστεί, και τον επαίνεσε θερμά όταν αυτός έκανε ένα σχόλιο με διάκριση. (3) Ο Ιησούς φρόντισε να μη χαθεί η σχέση μεταξύ της ερώτησης και των εδαφίων, όπως φαίνεται στο εδάφιο 28. (4) Μια παραβολή που έκανε έκκληση στην καρδιά χρησιμοποιήθηκε για να εξακριβωθεί ότι ο άνθρωπος δεν έχασε την πραγματική σημασία της απάντησης. Ακολουθώντας αυτό το υπόδειγμα θα βοηθηθούμε να συζητούμε λογικά και αποτελεσματικά από τις Γραφές με άλλους.
«Διδάσκαλε, Καλώς Είπας»
11. (α) Όταν οι Σαδδουκαίοι έκαναν στον Ιησού μια ερώτηση για το πώς σχετιζόταν ο γάμος με την ανάσταση, ποια ήταν η εύστοχη απάντηση που τους έδωσε; (β) Γιατί δεν σταμάτησε σ’ αυτό το σημείο;
11 Στο Λουκάς, κεφάλαιο 20, εδάφια 27-40, είναι γραμμένο ένα άλλο εξέχον παράδειγμα αποτελεσματικής χρήσης του Λόγου του Θεού. Μερικοί από τους Σαδδουκαίους πλησίασαν τον Ιησού μ’ ένα ερώτημα. Παρουσίασαν στον Ιησού μια περίπτωση που κατά τη γνώμη τους έδειχνε πόσο ανόητο ήταν να πιστεύει κάποιος ότι οι νεκροί θα ξαναζούσαν. Είπαν για μια γυναίκα η οποία στη διάρκεια της ζωής της παντρεύτηκε εφτά διαφορετικούς άντρες, τον ένα μετά τον άλλο. «Εν τη αναστάσει λοιπόν τίνος αυτών γίνεται γυνή;» ρώτησαν. Η απάντηση που έδωσε ο Ιησούς προφανώς δεν ήταν καθόλου αυτή που περίμεναν. Όπως φαίνεται δεν είχαν ποτέ καν σκεφτεί την πιθανότητα ότι αυτοί οι αναστημένοι δεν θα παντρεύονταν, αλλά, σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, θα ήταν σαν τους αγγέλους. Όμως, χρειάζονταν περισσότερα για να γίνει η απάντηση πειστική.
12. (α) Ποιο τρόπο λογίκευσης χρησιμοποίησε ο Ιησούς για να υποστηρίξει την πίστη στην ανάσταση; (β) Γιατί ήταν ειδικά κατάλληλος για τους Σαδδουκαίους;
12 Ο Ιησούς κατάλαβε ότι το πραγματικό πρόβλημα των Σαδδουκαίων ήταν ότι δεν πίστευαν στην ανάσταση. Έτσι κατηύθυνε ιδιαίτερα την προσοχή σ’ αυτό. Το επιχείρημά του το πήρε από τα συγγράμματα του Μωυσή, από το Έξοδος 3:6, τα οποία οι Σαδδουκαίοι ομολογούσαν ότι πίστευαν. Συζήτησε λογικά μαζί τους: «Ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και ο Μωυσής εφανέρωσεν επί της βάτου, ότε λέγει Κύριον [Ιεχωβά, ΜΝΚ] τον Θεόν του Αβραάμ και τον Θεόν του Ισαάκ και τον Θεόν του Ιακώβ». Αλλά μπόρεσαν οι Σαδδουκαίοι να διακρίνουν κάποια νύξη για την ανάσταση σ’ αυτά τα λόγια; Όχι μέχρις ότου πρόσθεσε ο Ιησούς: «Ο δε Θεός δεν είναι νεκρών, αλλά ζώντων· διότι πάντες ζώσιν εν αυτώ». Ήταν φανερό: Τα άψυχα πράγματα και οι νεκροί μπορεί να έχουν έναν Δημιουργό, αλλά μόνο οι ζωντανοί άνθρωποι είναι δυνατόν να έχουν έναν Θεό, έναν Θεό που να είναι ο στόχος της αφοσίωσής τους και της λατρείας τους. Αν ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ήταν απλώς νεκροί και θαμμένοι, χωρίς καμιά περαιτέρω προοπτική για ζωή, ο Ιεχωβά θα μπορούσε να είχε πει στον Μωυσή, ‘Ήμουν Θεός τους’. Αλλά δεν είπε αυτό. Αφού άκουσαν πόσο λογικά συζήτησε ο Ιησούς μέσα από τις Γραφές γι’ αυτό το ζήτημα, μήπως απορούμε που μερικοί από τους γραμματείς απάντησαν: «Διδάσκαλε, καλώς είπας»;
13. Ποιες εισηγήσεις που γίνονται εδώ μπορούν να μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε την ικανότητα να συζητάμε λογικά από τις Γραφές; Εξηγήστε γιατί νομίζετε ότι η καθεμιά απ’ αυτές είναι σπουδαία.
13 Πώς μπορείτε εσείς να αποκτήσετε ή να αναπτύξετε περισσότερο μια τέτοια ικανότητα ώστε να συζητάτε λογικά από τις Γραφές; Μερικά πράγματα είναι σπουδαία: (1) Πρέπει να έχετε βαθιά γνώση των Γραφών. Η τακτική προσωπική μελέτη και η παρακολούθηση των συναθροίσεων αποτελούν σπουδαίους παράγοντες στην απόκτηση αυτής της γνώσης. (2) Χρειάζεται να διαθέτετε χρόνο για στοχασμό, ερευνώντας διανοητικά τις αλήθειες από διάφορες απόψεις και εποικοδομώντας έτσι την εκτίμησή σας γι’ αυτές. (3) Όταν μελετάτε, να ψάχνετε όχι μόνο για τις εξηγήσεις των εδαφίων αλλά επίσης και για τις Γραφικές αιτίες γι’ αυτές τις εξηγήσεις. Να τις σημειώνετε δίπλα στα εδάφια που θέλετε να συζητήσετε. (4) Εξετάστε πώς θα εξηγούσατε αυτά τα εδάφια σε διαφορετικά είδη ανθρώπων. (5) Σκεφθείτε πώς θα μπορούσατε να διευκρινίσετε ορισμένα σημεία με παραδείγματα. Όλα αυτά τα πράγματα έχουν αξία αν πρόκειται να καλλιεργήσουμε την ικανότητα να συζητάμε λογικά από τις Γραφές.
Λογική Συζήτηση Προσαρμοσμένη στο Ακροατήριο
14. Στα εδάφια Πράξεις 17:2, 3, σε ποια αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά από τη μέθοδο διδασκαλίας του Παύλου στρέφεται η προσοχή μας;
14 Και ο απόστολος Παύλος, επίσης, ήταν ένας θαυμάσιος δάσκαλος, ένας δάσκαλος από τον οποίο μπορούμε να μάθουμε. Για ένα χρονικό διάστημα ο γιατρός Λουκάς ταξίδεψε μαζί του, και είναι αξιοσημείωτη η περιγραφή που κάνει για τη δράση του Παύλου. Αναφέρει: «Ήλθον εις Θεσσαλονίκην, όπου ήτο η συναγωγή των Ιουδαίων. Και κατά την συνήθειάν του ο Παύλος εισήλθε προς αυτούς, και τρία σάββατα διελέγετο [συζητούσε λογικά, ΜΝΚ] μετ’ αυτών από των γραφών, εξηγών και αποδεικνύων ότι έπρεπε να πάθη ο Χριστός και να αναστηθή εκ νεκρών και ότι ούτος είναι ο Χριστός Ιησούς, τον οποίον εγώ σας κηρύττω». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Ιεχωβά ευλόγησε τις προσπάθειες του Παύλου. «Και τινές εξ αυτών επείσθησαν . . . και εκ των θεοσεβών Ελλήνων πολύ πλήθος και εκ των πρώτων γυναικών ουκ ολίγαι». Η μέθοδος της διδασκαλίας που εφάρμοζε ο Παύλος είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη: Έκανε περισσότερα από το να διαβάζει απλώς τα εδάφια· συζήτησε λογικά πάνω σ’ αυτά και προσάρμοσε τους λογικούς του συλλογισμούς σύμφωνα με το ακροατήριό του. Δεν τους είπε απλώς τα καλά νέα, αλλά τα εξήγησε και παρουσίασε απόδειξη από τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού. (Πράξεις 17:1-4) Ας εξετάσουμε δύο παραδείγματα σχετικά με τη μέθοδο της διδασκαλίας του Παύλου:
15. (α) Όταν μιλούσε σ’ ένα Ιουδαϊκό ακροατήριο στην Αντιόχεια της Πισιδίας, πώς προσπάθησε ο απόστολος Παύλος να θέσει μια κοινή βάση μαζί τους; (β) Γιατί νομίζετε ότι το να θέσουμε μια κοινή βάση είναι σπουδαίο για το έργο της μαρτυρίας μας;
15 Στις Πράξεις 13:16-41 αναφέρεται μια ομιλία που έδωσε ο Παύλος σ’ ένα Ιουδαϊκό ακροατήριο στην Αντιόχεια της Πισιδίας. Στην αρχή προσπάθησε να θέσει μια κοινή βάση με το ακροατήριό του. (Βλέπετε εδάφια 16, 17.) Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί αυτό θα τους βοηθούσε να θέλουν να λογικευτούν πάνω στο ζήτημα που θα τους παρουσίαζε. Δεν συστήθηκε σαν μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας που είχε ένα άγγελμα γι’ αυτούς σχετικά με τον Ιησού Χριστό. Μιλούσε σε Ιουδαίους, έτσι έλαβε υπόψη του τον δικό τους τρόπο σκέψης. Παραδέχτηκε ότι το ακροατήριό του αποτελούνταν από άτομα θεοφοβούμενα, και έδειξε πως κι αυτός, όπως και οι περισσότεροι από εκείνους, είχε γεννηθεί Εβραίος. Επίσης, ανασκόπησε σημαντικά μέρη της ιστορίας του Ισραήλ. Αλλά πώς τα κατάφερε να διατηρήσει μια κοινή βάση μαζί τους όταν τους μίλησε για τον Ιησού Χριστό;
16. Πώς διατήρησε ο Παύλος μια κοινή βάση όταν μίλησε σ’ αυτούς τους Ιουδαίους για τον Ιησού;
16 Ο Παύλος παρουσίασε τον Ιησού ως απόγονο του Δαβίδ και ως κάποιον τον οποίο αναγνώρισε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, τον οποίο Ιωάννη οι άνθρωποι γενικά παραδέχονταν ότι ήταν προφήτης του Θεού. (Πράξεις 13:22-25· Λουκάς 20:4-6) Αλλά ο Παύλος γνώριζε ότι το ακροατήριό του ήταν ενήμερο πως οι άρχοντες στην Ιερουσαλήμ είχαν απορρίψει τον Ιησού, και έτσι ο απόστολος ανέφερε ο ίδιος αυτό το ζήτημα και εξήγησε ότι ακόμη και η απόρριψη και η εκτέλεση του Ιησού εκπλήρωναν προφητεία. (Πράξεις 13:27-29) Έδειξε ότι ο ίδιος ο Θεός είχε τότε ενεργήσει υπέρ του Ιησού με το να τον αναστήσει από τους νεκρούς και ότι από τους Ιουδαίους υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί. (Πράξεις 13:30, 31) Ο Παύλος γνώριζε καλά ότι αυτό ήταν ένα ζήτημα δύσκολο για πολλούς να το παραδεχτούν, γι’ αυτό εξήγησε ότι αυτό για το οποίο μιλούσε ήταν η ‘γενομένη εις τους πατέρας επαγγελία’. Προχώρησε να τους δείξει ότι γι’ αυτό πραγματικά τους μιλούσε παραθέτοντας πρώτα από τον Ψαλμό 2:7, έπειτα από το Ησαΐας 55:3, και τελικά από τον Ψαλμό 16:10. Συζήτησε λογικά πάνω στο τελευταίο απ’ αυτά τα εδάφια, δείχνοντας ότι αυτό δεν μπορούσε να είχε εκπληρωθεί στον Δαβίδ επειδή αυτός «είδε διαφθοράν». Έτσι θα πρέπει να εφαρμόζεται σ’ εκείνον ο οποίος «δεν είδε διαφθοράν» επειδή τον ανέστησε ο Θεός από τους νεκρούς. (Πράξεις 13:32-37) Αφού παρουσίασε αυτό το σημείο, ο Παύλος τους απηύθυνε έναν επίλογο γεμάτο παρότρυνση. Γνώριζε ότι ήταν ζωτικό να λάβουν στα σοβαρά αυτοί οι άνθρωποι ό,τι είχαν ακούσει. Πολλοί έδειξαν ευνοϊκή ανταπόκριση.—Πράξεις 13:38-43.
17. (α) Γιατί ήταν διαφορετική η παρουσίαση της αλήθειας που έκανε ο Παύλος στην Αθήνα; (β) Τι μπορούμε να μάθουμε από το πώς ενήργησε σ’ αυτή την περίπτωση;
17 Όταν ο Παύλος μιλούσε σ’ ένα μη Ιουδαϊκό ακροατήριο, χρησιμοποίησε παρόμοιες αρχές διδασκαλίας. Έτσι, στον Άρειο Πάγο της Αθήνας, προσάρμοσε την παρουσίασή του ώστε αυτή να ανταποκρίνεται στις περιστάσεις και στον τρόπο σκέψης των Αθηναίων. Προσπαθώντας να θέσει μια κοινή βάση με το ακροατήριό του, τους επαίνεσε επειδή ήταν θρησκευτικά ευλαβείς άνθρωποι. Ανέφερε για ένα βωμό στην πόλη, που είχε την επιγραφή «Αγνώστω Θεώ». Αυτός ο Θεός, είπε ο Παύλος, ήταν Εκείνος για τον οποίον κήρυττε. (Πράξεις 17:22, 23) Αφού το έκανε αυτό, παράφρασε κομμάτια από τις θεόπνευστες Γραφές και προχώρησε να συζητήσει λογικά μαζί τους έχοντας σαν βάση αυτά τα κομμάτια. Και, έχοντας κάποια γνώση της Ελληνικής λογοτεχνίας, ο Παύλος παρέθεσε επίσης κι από τους ποιητές τους, όχι ότι αυτός τους δεχόταν σαν δική του αυθεντία, αλλά για να δείξει ότι ορισμένα ζητήματα που αυτός συζητούσε τα παραδεχόταν και η δική τους λογοτεχνία. Σαν αποτέλεσμα, μερικοί πίστεψαν.—Πράξεις 17:24-31, 34.
18. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να έχουμε καλά αποτελέσματα καθώς προσπαθούμε να συζητούμε λογικά με άλλους από τις Γραφές;
18 Τα καλά νέα που κήρυξε ο Παύλος στην Αθήνα ήταν το ίδιο άγγελμα που μετέδωσε και στην Αντιόχεια. Οι διαφορές στον τρόπο της παρουσίασης οφείλονταν στο ότι αυτός αναγνώρισε εκείνο που χρειαζόταν προκειμένου να μπορεί να συζητάει λογικά με τους ανθρώπους. Ενδιαφερόταν τόσο βαθιά γι’ αυτούς ώστε κατέβαλε επιπρόσθετες προσπάθειες που χρειάζονταν για να το κάνει αυτό. Και τέτοιες προσπάθειες έφεραν καλά αποτελέσματα. Είθε και εμείς, επίσης, να καταβάλλουμε τις απαραίτητες προσπάθειες και να ζητούμε την ευλογία του Θεού σ’ αυτές τις προσπάθειες που κάνουμε για να συζητούμε λογικά με άλλους από τις Γραφές, ώστε να συμμεριζόμαστε τα καλά νέα με ανθρώπους όλων των ειδών.—1 Κορινθίους 9:19-23.
Τι Μάθαμε;
◻ Γιατί είναι σπουδαίο να κάνουμε άμεση χρήση της Βίβλου στη διακονία μας;
◻ Στα εδάφια Λουκάς 10:25-37, ποιες θαυμάσιες αρχές διδασκαλίας τονίζονται;
◻ Ποιες ενέργειες μπορούν να μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε την ικανότητα να συζητούμε λογικά από τις Γραφές;
◻ Μέχρι ποιου βαθμού μπορεί το παρελθόν των ανθρώπων να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούμε να συζητήσουμε λογικά μαζί τους;