«Πρέπει Πρώτον να Κηρυχθή το Ευαγγέλιον»
«Και πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη».—ΜΑΡΚΟΣ 13:10.
1. Τι είναι κάτι που κάνει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να διαφέρουν απ’ όλες τις θρησκείες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου και γιατί;
ΑΠΟ όλους όσους ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, οι μόνοι που παίρνουν το κήρυγμα των καλών νέων στα σοβαρά είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Είναι η μόνη ομάδα στην οποία κάθε μέλος πιστεύει ότι έχει ο ίδιος προσωπικά την υποχρέωση να πλησιάζει τον πλησίον του σε τακτική βάση προκειμένου να του μιλήσει για τους σκοπούς του Θεού. Και γιατί αυτό; Γιατί κάθε Μάρτυρας πιστεύει ότι, ως Χριστιανός, πρέπει να ακολουθεί τα βήματα του Χριστού. (1 Πέτρου 2:21) Τι σημαίνει αυτό;
2. Πώς βλέπουν πολλοί τον Ιησού Χριστό, αλλά ποια ήταν η πρώτιστη δράση του εδώ στη γη;
2 Για πολλούς ο Ιησούς Χριστός ήταν απλώς και μόνο κάποιος που έκανε καλές πράξεις. Θεράπευε τους αρρώστους, έτρεφε τους πεινασμένους και έδειχνε αγάπη και καλοσύνη σε όσους βρίσκονταν σε ανάγκη. Αλλά ο Ιησούς έκανε πολύ περισσότερα πράγματα. Ήταν πάνω απ’ όλα ζηλωτής κήρυκας των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού. Λίγους μήνες μετά το βάφτισμά του στον ποταμό Ιορδάνη, ο Ιησούς άρχισε να κηρύττει δημόσια: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». (Ματθαίος 4:17) Η αφήγηση του Μάρκου δηλώνει: «Ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού και λέγων ότι επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον».—Μάρκος 1:14, 15.
3, 4. (α) Αν και ο Ιησούς θεράπευε όλων των ειδών τις αρρώστιες, τι τόνιζε στη διακονία του; (β) Ποια ήταν η αποστολή του Ιησού; (γ) Με τι παρομοίασε ο Ιησούς το έργο κηρύγματος που έκανε, και τι είπε στους μαθητές του να κάνουν;
3 Ο Ιησούς κάλεσε τον Πέτρο, τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη να τον ακολουθήσουν· διαβάζουμε: «Και περιήρχετο ο Ιησούς όλην την Γαλιλαίαν, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν μεταξύ του λαού». Όταν τα πλήθη στη Γαλιλαία προσπάθησαν να τον κρατήσουν, τους είπε: «Και εις τας άλλας πόλεις πρέπει να ευαγγελίσω την βασιλείαν του Θεού· επειδή εις τούτο είμαι απεσταλμένος». Στη συνέχεια, πήγε και κήρυξε στις συναγωγές της Ιουδαίας.—Ματθαίος 4:18-23· Λουκάς 4:43, 44.
4 Όταν ο Ιησούς ξαναγύρισε στη Γαλιλαία, «διήρχετο αυτός πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού». (Λουκάς 8:1) Παρομοίασε το έργο κηρύγματος που έκανε με θερισμό και είπε: «Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, δια να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού». (Ματθαίος 9:35-38) Ακόμα κι όταν τα πλήθη δεν τον άφηναν ούτε στιγμή να ξεκουραστεί, ‘τους δεχόταν και τους μιλούσε περί της βασιλείας του Θεού, και όσους είχαν ανάγκη από θεραπεία τους γιάτρευε’.—Λουκάς 9:11.
5. Όταν ο Ιησούς απόστειλε τους αποστόλους του και άλλους μαθητές στη διακονία, τι οδηγίες τους έδωσε;
5 Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο Ιησούς θεράπευε τους αρρώστους και σε κάποιες περιπτώσεις έθρεψε τους πεινασμένους. Αλλά πάνω απ’ όλα, ήταν δραστήριος στο να λέει στους ανθρώπους για τη Βασιλεία του Θεού. Και ήθελε να κάνουν το ίδιο και οι ακόλουθοί του. Εκπαίδευσε τους αποστόλους του και μετά τους έστειλε δυο-δυο να κηρύξουν, λέγοντάς τους: «Και υπάγοντες κηρύττετε, λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». (Ματθαίος 10:7) Ο Λουκάς αναφέρει: «Και απέστειλεν αυτούς δια να κηρύττωσι την βασιλείαν του Θεού και να ιατρεύωσι». (Λουκάς 9:2) Επίσης, στους 70 μαθητές ο Ιησούς έδωσε εντολή ‘να θεραπεύουν τους ασθενείς και να τους λένε ότι επλησίασε η βασιλεία του Θεού’.—Λουκάς 10:9.
6. Πριν αναληφθεί στον ουρανό, ποιες οδηγίες έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του σχετικά με τη διακονία τους;
6 Πριν αναληφθεί στον ουρανό, ο Ιησούς απόστειλε τους ακολούθους του να συνεχίσουν το έργο κηρύγματος και μάλιστα να το επεκτείνουν. Τους έδωσε την εξής εντολή: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, . . . διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς». (Ματθαίος 28:19, 20) Επιπρόσθετα τους είπε: «Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης». (Πράξεις 1:8) Επομένως, τόσο ο Ιησούς όσο και οι απόστολοί του, φρόντιζαν πάνω απ’ όλα να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού.
Η Βασιλεία που Πρέπει να Κηρυχτεί στις Μέρες μας
7. Τι είπε ο Ιησούς για το έργο κηρύγματος που έπρεπε να γίνει ‘στη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’;
7 Στην προφητεία που έδωσε ο Ιησούς για τα γεγονότα τα οποία θα λάβαιναν χώρα ‘στη συντέλεια του αιώνος [συστήματος πραγμάτων (ΜΝΚ)]’, ο ίδιος είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθαίος 24:3, 14) Ή, όπως αναγράφεται στο εδάφιο Μάρκος 13:10: «Και πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη».—Βλέπε επίσης Αποκάλυψις 14:6, 7.
8. (α) Τι περιλάμβαναν τα καλά νέα την εποχή των αποστόλων; (β) Τι περιλαμβάνει το άγγελμα των καλών νέων σήμερα;
8 ‘Στις έσχατες ημέρες’ τα καλά νέα της Βασιλείας περιλαμβάνουν περισσότερα πράγματα απ’ όσα περιλάμβαναν όταν ήταν εδώ στη γη ο Ιησούς. Ο Ιησούς κήρυττε ότι η Βασιλεία είχε πλησιάσει, στρέφοντας την προσοχή στο γεγονός ότι ο ίδιος ήταν ανάμεσα στο λαό ως ο Μεσσίας και Βασιλιάς. (2 Τιμόθεον 3:1· Ματθαίος 4:17· Λουκάς 17:21, ΝΔΜ) Τα καλά νέα που κήρυτταν οι πρώτοι Χριστιανοί περιλάμβαναν το ζήτημα της ανάστασης του Ιησού και της ανάληψής του στον ουρανό, και παρότρυναν τους πράους να θέτουν την πίστη τους στην ερχόμενη Βασιλεία. (Πράξεις 2:22-24, 32· 3:19-21· 17:2, 3· 26:23· 28:23, 31) Τώρα που έχουμε φτάσει ‘στη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’, το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας περιλαμβάνει το συνταρακτικό μήνυμα ότι η Βασιλεία έχει ιδρυθεί στους ουρανούς.—Αποκάλυψις 11:15-18· 12:10.
Ποιος θα Κηρύξει τα Καλά Νέα;
9. (α) Τι επιχείρημα μπορεί να φέρουν μερικοί για να δείξουν ότι το έργο κηρύγματος των καλών νέων δεν είναι υποχρεωτικό για όλους τους Χριστιανούς σήμερα; (β) Ποιους χρησιμοποιούσε ο Ιεχωβά στο παρελθόν για να κηρύξουν το λόγο του, και τι σημαίνει αυτό για μας σήμερα;
9 Ποιοι πρέπει να λάβουν μέρος στο έργο κηρύγματος σήμερα; Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος πιστεύει ότι αυτό δεν αποτελεί υποχρέωση του καθενός, και η αλήθεια είναι ότι όταν ο Ιησούς είπε ότι θα κηρύσσονταν τα καλά νέα, δεν προσδιόρισε ποιοι θα έκαναν αυτό το έργο. Αλλά ποιους άλλους θα χρησιμοποιούσε ο Ιεχωβά για ένα τέτοιο έργο, αν όχι όσους έχουν πιστέψει στο Λόγο του και έχουν αρχίσει να τον εφαρμόζουν στη ζωή τους; Όταν, στις μέρες του Νώε, ο Ιεχωβά αποφάσισε να προειδοποιήσει τον πονηρό κόσμο του ανθρώπινου γένους για την καταστροφή που θα έφερνε, χρησιμοποίησε κάποιον που «μετά του Θεού περιεπάτησεν». (Γένεσις 6:9, 13, 14· 2 Πέτρου 2:5) Όταν ήθελε να μεταβιβάσει προφητικά μηνύματα στο Ισραήλ, έστελνε ‘τους δούλους του, τους προφήτες’. (Ιερεμίας 7:25· Αμώς 3:7, 8) Το αφιερωμένο έθνος Ισραήλ ήταν το έθνος των μαρτύρων του. (Έξοδος 19:5, 6· Ησαΐας 43:10-12) Ναι, ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί ως μάρτυρές του τους αφιερωμένους δούλους του.
10. Πώς γίνεται φανερό από τα λόγια των εδαφίων Ματθαίος 28:19, 20 ότι η εντολή για μαθήτευση ισχύει για όλους τους Χριστιανούς;
10 Μερικοί έχουν πει ότι η εντολή για μαθήτευση, που αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20, δόθηκε αποκλειστικά στους αποστόλους και κατά συνέπεια δεν ισχύει για τους Χριστιανούς γενικά. Αλλά προσέξτε τι είπε ο Ιησούς: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, . . . διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς». Οι ακόλουθοι του Ιησού επρόκειτο λοιπόν να διδάσκουν στους καινούριους μαθητές να τηρούν όλα όσα τους είχε προστάξει ο Ιησούς. Και ο Ιησούς τους είχε προστάξει, μεταξύ άλλων, ‘να πορευτούν και να μαθητεύσουν’. Οπωσδήποτε λοιπόν, όλοι οι καινούριοι μαθητές θα έπρεπε να διδαχτούν να τηρούν και αυτή τη συγκεκριμένη εντολή επίσης.
11. (α) Ποια υποχρέωση βάρυνε τη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα; (β) Τι είναι απαραίτητο να κάνει κανείς για να σωθεί, και τι περιλαμβάνει αυτό;
11 Η Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα χαρακτηρίζεται ως ‘ο λαός τον οποίον απέκτησε ο Θεός για να εξαγγείλουν τις αρετές εκείνου ο οποίος τους κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως’. (1 Πέτρου 2:9) Τα μέλη της έδιναν με ζήλο μαρτυρία για τη Βασιλεία του Θεού. (Πράξεις 8:4, 12) Σε όλους τους «αγίους», δηλαδή τους χρισμένους Χριστιανούς, που βρίσκονταν στη Ρώμη ειπώθηκε ότι ‘με το στόμα κάνει κανείς δημόσια διακήρυξη για σωτηρία’ και ότι ‘όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί’. (Ρωμαίους 1:7· 10:9, 10, 13, ΜΝΚ) Αυτή η δημόσια διακήρυξη για σωτηρία, που την κάνει κάποιος όταν βαφτίζεται, περιλαμβάνει και το δημόσιο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Ιεχωβά.
12, 13. (α) Τι περιλαμβάνει ‘η δημόσια διακήρυξη της ελπίδας μας’ που αναφέρεται στο εδάφιο Εβραίους 10:23; (β) Πώς ο Ψαλμός 96:δείχνει την ανάγκη για δημόσια διακήρυξη έξω από την εκκλησία και πώς το υποστηρίζουν αυτό τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9, 10;
12 Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς: «Ας κρατώμεν την ομολογίαν [δημόσια διακήρυξη (ΜΝΚ)] της ελπίδος ασάλευτον· διότι πιστός ο υποσχεθείς». (Εβραίους 10:23) Αυτή η δημόσια διακήρυξη δεν περιορίζεται στις συναθροίσεις της εκκλησίας. (Ψαλμός 40:9, 10, ΜΝΚ) Στα λόγια των εδαφίων Ψαλμός 96:2, 3, 10, διακρίνουμε ξεκάθαρα ότι υπάρχει προφητική εντολή να κηρύττουμε έξω από την εκκλησία, στα έθνη: «Κηρύττετε από ημέρας εις ημέραν την σωτηρίαν αυτού. Αναγγείλατε εν τοις έθνεσι την δόξαν αυτού, εν πάσι τοις λαοίς τα θαυμάσια αυτού. Είπατε εν τοις έθνεσιν, Ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] βασιλεύει». Πράγματι, στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20 και Πράξεις 1:8, ο Ιησούς έδινε εντολή στους Χριστιανούς να κηρύξουν στα έθνη.
13 Αυτό το δημόσιο κήρυγμα αναφέρεται και στα λόγια που είπε στη συνέχεια ο Παύλος στους χρισμένους Εβραίους Χριστιανούς: «Ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων [που διακηρύττουν δημόσια (ΜΝΚ)] το όνομα αυτού». (Εβραίους 13:15) Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, ‘ο πολύς όχλος’, που έχει συναχθεί απ’ όλα τα έθνη, παρουσιάζεται και αυτός να κράζει με δυνατή φωνή: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου». (Αποκάλυψις 7:9, 10) Άρα λοιπόν, τώρα στον καιρό της συντέλειας του συστήματος πραγμάτων, το κήρυγμα των καλών νέων γίνεται από τους αφιερωμένους Μάρτυρες του Ιεχωβά, το υπόλοιπο των πνευματικών αδελφών του Χριστού και τους προβατοειδείς συντρόφους τους, οι οποίοι αποτελούν ‘τον πολύ όχλο’. Αλλά με ποιο τρόπο πρέπει να κάνουν αυτό το έργο;
«Δημοσία και Κατ’ Οίκους»
14. Πού κήρυττε ο Ιησούς και ποια αρχή μαθαίνουμε απ’ αυτό;
14 Ο Ιησούς κήρυττε απευθείας στους ανθρώπους. Διαβάζουμε, λόγου χάρη, ότι κήρυττε σε συναγωγές. Γιατί; Γιατί εκεί συγκεντρώνονταν οι άνθρωποι το Σάββατο και άκουγαν να γίνεται ανάγνωση και συζήτηση των Γραφών. (Ματθαίος 4:23· Λουκάς 4:15-21) Επίσης, ο Ιησούς κήρυξε στους ανθρώπους στο δρόμο, δίπλα στη θάλασσα, σε μια βουνοπλαγιά, σε ένα πηγάδι έξω από μια πόλη και στα σπίτια. Όπου κι αν έβρισκε ανθρώπους, ο Ιησούς τους κήρυττε.—Ματθαίος 5:1, 2· Μάρκος 1:29-34· 2:1-4, 13· 3:20· 4:1, 2· Λουκάς 5:1-3· 9:57-60· Ιωάννης 4:4-26.
15. (α) Τι οδηγίες έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του όταν τους έστειλε να κηρύξουν; (β) Τι εξήγηση έχουν δώσει πάνω σ’ αυτό ορισμένοι σχολιαστές της Αγίας Γραφής;
15 Όταν ο Ιησούς απόστειλε τους μαθητές του να κηρύξουν, τους έστειλε και αυτούς απευθείας στους ανθρώπους. Αυτό φαίνεται από τις οδηγίες που τους έδωσε, όπως αναγράφονται στα εδάφια Ματθαίος 10:1-15, 40-42. Στο εδάφιο 11, ο Ιησούς λέει: «Εις οποίαν δε πόλιν ή κώμην εισέλθητε, εξετάσατε τις είναι άξιος εν αυτή, και εκεί μείνατε εωσού εξέλθητε». Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ αποδίδει αυτό το εδάφιο ως εξής: «Πληροφορηθείτε ποιος είναι αξιόπιστος», σαν να επρόκειτο οι μαθητές να πάνε να ρωτήσουν κάποιον εξέχοντα του χωριού ή κάποιον που ήξερε πρόσωπα και πράγματα για να μάθουν ποιος είχε καλή φήμη και επομένως ήταν άξιος να ακούσει το άγγελμα. Και έτσι εξηγούν το εδάφιο 11 ορισμένοι σχολιαστές της Αγίας Γραφής.
16. Ποια πιο αντικειμενική εξέταση των λόγων του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 10:11 δείχνει με ποιο τρόπο επρόκειτο να ψάξουν οι απόστολοι να βρουν τους άξιους;
16 Εντούτοις, πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι, ως επί το πλείστον, οι θεολόγοι του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου δεν πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και πολλοί σχολιαστές της Αγίας Γραφής έχουν την τάση να ερμηνεύουν τις Γραφές με βάση τη δική τους πείρα. Μια πιο αντικειμενική εξέταση των οδηγιών του Ιησού δείχνει πως ο Ιησούς έλεγε ότι οι μαθητές του έπρεπε να ψάξουν να βρουν έναν προς έναν τους ανθρώπους, είτε πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι είτε δημόσια, και να τους παρουσιάσουν το άγγελμα της Βασιλείας. (Ματθαίος 10:7) Η ανταπόκρισή τους θα έδειχνε αν ήταν άξιοι ή όχι.—Ματθαίος 10:12-15.
17. Τι αποδεικνύει ότι οι μαθητές του Ιησού, ψάχνοντας να βρουν τους άξιους, δεν επισκέπτονταν απλώς και μόνο τα σπίτια εκείνων που τους σύστηναν κάποιοι άλλοι να πάνε ή εκείνων που είχαν κανονίσει μαζί τους κάποια συνάντηση;
17 Αυτό φαίνεται από τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 10:14: «Και όστις δεν σας δεχθή μηδέ ακούση τους λόγους σας, εξερχόμενοι της οικίας ή της πόλεως εκείνης εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών σας». Ο Ιησούς εδώ έλεγε ότι οι μαθητές του θα πήγαιναν να κηρύξουν στους ανθρώπους στα σπίτια τους, χωρίς οι οικοδεσπότες να τους έχουν καλέσει από πριν. Βέβαια, θα δέχονταν το κατάλυμα που θα τους πρόσφερε κάποια οικογένεια που θα είχε ανταποκριθεί στο άγγελμα. (Ματθαίος 10:11) Αλλά, αυτό που είχε σημασία ήταν το έργο κηρύγματος. Στο εδάφιο Λουκάς 9:6 αναφέρεται: «Εξερχόμενοι δε διήρχοντο από κώμης εις κώμην, κηρύττοντες το ευαγγέλιον και θεραπεύοντες πανταχού». (Βλέπε επίσης Λουκάς 10:8, 9.) Οι άξιοι που θα δέχονταν τους μαθητές στα σπίτια τους ως προφήτες και θα τους έδιναν ίσως ‘ένα ποτήρι κρύο νερό’ ή ίσως και κατάλυμα, δεν θα έχαναν την αμοιβή τους. Θα άκουγαν το άγγελμα της Βασιλείας.—Ματθαίος 10:40-42.
18, 19. (α) Σύμφωνα με το εδάφιο Πράξεις 5:42, πώς έκαναν οι πρώτοι Χριστιανοί το έργο κηρύγματος; (β) Πώς τα λόγια του Παύλου στα εδάφια Πράξεις 20:20, 21 μας δείχνουν ότι μιλούσε για τη διακονία που έκανε σε άτομα που δεν ήταν στην πίστη, και όχι για το ποιμαντικό έργο που προοριζόταν για πιστούς;
18 Μετά την ίδρυση της Χριστιανικής εκκλησίας, διαβάζουμε σχετικά με τους αποστόλους: «Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν». (Πράξεις 5:42· βλέπε υποσημείωση στη ΜΝΚ με παραπομπές.) Εδώ το κατά έχει διανεμητική έννοια. Επομένως, οι μαθητές διένεμαν, σαν να λέγαμε, το άγγελμα από σπίτι σε σπίτι. Δεν έκαναν απλώς κοινωνικές επισκέψεις που είχαν διευθετηθεί εκ των προτέρων. Το κατά χρησιμοποιείται στο κείμενο με παρόμοιο τρόπο στο εδάφιο Λουκάς 8:1, όπου η Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση αποδίδει τη φράση ως εξής: «Από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό [κατά πόλιν και κώμην (Κείμενο)]».
19 Τις ίδιες λέξεις, αλλά στον πληθυντικό, κατ’ οίκους, τις χρησιμοποίησε ο απόστολος Παύλος στο εδάφιο Πράξεις 20:20. Εκεί αναφέρεται ότι δήλωσε: «[Δεν δίστασα] να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους». Μερικές μεταφράσεις το αποδίδουν αυτό «στα σπίτια σας». Γι’ αυτό, μερικοί σχολιαστές της Αγίας Γραφής του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου λένε ότι ο Παύλος αναφέρεται εδώ σε ποιμαντικές επισκέψεις στα σπίτια των πιστών. Αλλά τα επόμενα λόγια του Παύλου δείχνουν ότι εκείνος μιλούσε για διακονία σε άτομα που δεν ήταν στην πίστη, γιατί δηλώνει: «Διαμαρτυρόμενος [δίνοντας πλήρη μαρτυρία (ΜΝΚ)] προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν».—Πράξεις 20:21.
20. (α) Σε ποια έκταση έχουν κηρύξει οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τα καλά νέα της Βασιλείας στην εποχή μας; (β) Πώς μπορεί να βλέπουν μερικοί το ζήτημα της συνέχισης του κηρύγματος;
20 Αυτή λοιπόν είναι η μέθοδος που πρέπει να χρησιμοποιηθεί στην εποχή μας για να ακούσουν οι άνθρωποι ‘τα καλά νέα της βασιλείας’, τα οποία πρέπει ‘να κηρυχτούν σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη’. (Ματθαίος 24:14) Εξήντα πέντε και πλέον χρόνια τώρα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν με ζήλο τα καλά νέα της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού δημόσια και από σπίτι σε σπίτι—τώρα σε 200 χώρες. Τι μεγάλη μαρτυρία που δίνεται! Και αυτό παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν ‘ανταποκρίνονται’ όταν ακούν το άγγελμα και μερικοί μάλιστα δυσαρεστούνται που το ακούν. (Ματθαίος 13:15, ΜΝΚ) Γιατί λοιπόν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εμμένουν στο κήρυγμα σε περιοχές όπου οι άνθρωποι αρνούνται να τους ακούσουν ή και τους εναντιώνονται; Αυτό το ερώτημα θα λάβει απάντηση στο επόμενο άρθρο.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Τι χαρακτήριζε τη διακονία του Ιησού, σύμφωνα με τα όσα δείχνουν οι Γραφές;
◻ Ποιες οδηγίες δόθηκαν στους αποστόλους σχετικά με τη διακονία τους;
◻ Ποιο έργο πρέπει να γίνει στην εποχή μας και γιατί;
◻ Ποιους θα χρησιμοποιούσε ο Ιεχωβά για να κηρύξουν τα καλά νέα στις μέρες μας;
◻ Πού και πώς πρέπει να επιτελείται το έργο κηρύγματος;