Πώς να Κερδίσετε τη Μάχη Κατά της Κατάθλιψης

«ΤΟ ΠΙΟ δύσκολο πράγμα που χρειάστηκε ποτέ να αντιμετωπίσω», ομολόγησε η Λόλα, «ήταν η ενοχή που ένιωθα επειδή αισθανόμουν απελπισμένη, εφόσον, ως δούλη του Ιεχωβά, νόμιζα ότι δεν έπρεπε να αισθάνομαι έτσι». Αυτή η διαδεδομένη παρανόηση είναι συχνά ο πρώτος εχθρός τον οποίο πρέπει να νικήσει ο κάθε Χριστιανός που υποφέρει από κατάθλιψη. Η Λόλα πρόσθεσε: «Όταν έπαψα να βασανίζω τον εαυτό μου διανοητικά για τον τρόπο που αισθανόμουν και όταν άρχισα να αφοσιώνομαι στην προσπάθεια να γίνω καλά, αντιμετώπισα την κατάθλιψη πιο αποτελεσματικά». Ναι, η κατάθλιψη, αυτή καθαυτή, δεν αποτελεί λόγο να νομίζετε ότι δεν έχετε ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού.

Όπως ανέφερε το προηγούμενο άρθρο, η αιτία της κατάθλιψης μπορεί να είναι σωματική. Το 1915, πολύ καιρό προτού πρόσφατες έρευνες καταδείξουν το συσχετισμό που υπάρχει ανάμεσα σε πολλές σωματικές ασθένειες και στην κατάθλιψη, το περιοδικό Η Σκοπιά δήλωσε: «Αυτό το βαρύθυμο πνεύμα ή το αίσθημα μοναξιάς και κατάθλιψης, είναι κάτι το φυσιολογικό που κατά καιρούς προσβάλλει όλους τους ανθρώπους . . . Μέχρι ενός ορισμένου βαθμού, [αυτό] επιδεινώνεται από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η σωματική υγεία». Αν, λοιπόν, η καταθλιπτική διάθεση παρατείνεται, μια ιατρική εξέταση θα μπορούσε να είναι υποβοηθητική. Αν η κατάσταση φτάσει στα άκρα, ίσως κάποιο άτομο θελήσει να απευθυνθεί σε κάποιο γιατρό, ο οποίος έχει ειδικευτεί στην κατάθλιψη, ζητώντας να αναλάβει την περίπτωσή του.a

Αλλά ακόμη κι αν η αιτία δεν είναι σωματική, δεν είναι ρεαλιστικό να αναμένει κανείς ότι ο δούλος του Θεού δεν θα είναι ποτέ λυπημένος ή αποθαρρημένος. Αναλογιστείτε μόνο το γεγονός πως η πιστή Άννα ήταν ‘καταπικραμένη στην ψυχή, κι έκλαιγε υπερβολικά’. (1 Σαμουήλ 1:7, 10) Ο Νεεμίας επίσης ‘έκλαυσε και επένθησε ημέρας’ και είχε ‘λύπη της καρδιάς’. (Νεεμίας 1:4· 2:2) Ο Ιώβ είχε βαρεθεί τη ζωή του και πίστευε ότι ο Θεός τον είχε εγκαταλείψει. (Ιώβ 10:1· 29:2, 4, 5) Ο Βασιλιάς Δαβίδ είπε πως το πνεύμα μέσα του ήταν ‘κατατεθλιμμένον’ και η καρδιά του ήταν ‘τεταραγμένη’. (Ψαλμός 143:4) Και ο απόστολος Παύλος είπε ότι είχε ‘φόβους έσωθεν’ και ότι ήταν ‘ταπεινός [εξαντλημένος, ΜΝΚ]’ ή ‘καταβεβλημένος’ συναισθηματικά.—2 Κορινθίους 4:9· 7:5, 6.

Μολονότι όλοι αυτοί υπήρξαν πιστοί δούλοι του Θεού, διάφορες στενοχώριες, ανησυχίες ή πικρές απογοητεύσεις τούς προκαλούσαν λύπη για κάποια περίοδο. Ο Θεός, όμως, δεν τους είχε εγκαταλείψει ούτε είχε αποσύρει το άγιο πνεύμα του. Η κατάθλιψη που ένιωθαν δεν οφειλόταν σε πνευματική αποτυχία. Όταν κάποτε ο Δαβίδ υπέφερε, προσευχήθηκε ικετευτικά: «Εύφρανον την ψυχήν του δούλου σου». Ο Θεός παρηγόρησε τον Δαβίδ στη διάρκεια εκείνης της ‘ημέρας θλίψεως’ και τον βοήθησε να ευφρανθεί, με την πάροδο του χρόνου. (Ψαλμός 86:1, 4, 7) Με παρόμοιο τρόπο, ο Ιεχωβά θα βοηθήσει τους δούλους του σήμερα.

Εφόσον η κατάθλιψη αυτή καθαυτή δεν αποτελεί απόδειξη πνευματικής αποτυχίας ή διανοητικής αδυναμίας, ο Χριστιανός που βασανίζεται απ’ αυτή δεν θα πρέπει να σιωπά από ντροπή. Αντίθετα, θα πρέπει να κάνει ένα από τα πιο σπουδαία βήματα για την καταπολέμηση αυτής της διαταραχής. Ποιο είναι αυτό;

Να Εξωτερικεύετε τα Αισθήματά σας

Θα πρέπει να μιλήσει σε κάποιον γι’ αυτό. Το εδάφιο Παροιμίαι 12:25, ΜΝΚ, δηλώνει: ‘Η αγχώδης μέριμνα στην καρδιά του ανθρώπου την κάνει να λυγίζει, ο καλός όμως λόγος την ευφραίνει’. Κανένας άλλος άνθρωπος δεν μπορεί να ξέρει πόσο αγχώδη μέριμνα έχετε στην καρδιά σας αν δεν ανοιχτείτε και δεν μιλήσετε γι’ αυτή. Αν εκμυστηρευτείτε την κατάστασή σας σ’ ένα συμπονετικό άτομο που είναι σε θέση να προσφέρει βοήθεια, πολύ πιθανόν να μάθετε ότι κι άλλοι έχουν παρόμοια αισθήματα και προβλήματα. Επίσης, το να εκφράζετε τα αισθήματά σας με λόγια αποτελεί ένα είδος θεραπείας, επειδή το να μιλάτε ανοιχτά για την επώδυνη εμπειρία σας αντί να την κρατάτε μέσα σας φέρνει ανακούφιση στην καρδιά. Επομένως, οι άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη θα πρέπει να εκμυστηρεύονται την κατάστασή τους στο γαμήλιο σύντροφό τους, σε κάποιον από τους γονείς τους ή σε κάποιο συμπονετικό φίλο που έχει τα κατάλληλα πνευματικά προσόντα.—Γαλάτας 6:1, ΜΝΚ.

Μέρος του προβλήματος της Μαρί (που αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο) ήταν ότι κρατούσε μέσα της τα συναισθήματα που την προβλημάτιζαν και την οδήγησαν στην κατάθλιψη. «Προσποιούμουν σε μεγάλο βαθμό, όλα αυτά τα χρόνια», είπε η ίδια. «Οι άλλοι δεν φαντάζονταν καν πόσο δυσκολευόμουν να αντιμετωπίσω αυτά τα αισθήματα αναξιότητας που με βασάνιζαν». Αλλά η Μαρί μίλησε ανοιχτά σ’ έναν πρεσβύτερο της εκκλησίας. Ο πρεσβύτερος ‘ανέσυρε’ από την καρδιά της το άγχος που υπήρχε μέσα της, υποβάλλοντας ερευνητικές ερωτήσεις, και τη βοήθησε να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό της. (Παροιμίαι 20:5) Τα καλά του λόγια από τις Γραφές την καθησύχασαν. «Για πρώτη φορά, άρχισε να μου παρέχεται βοήθεια για να αντιμετωπίσω ορισμένα αισθήματα που συντελούσαν στην κατάθλιψή μου», εξήγησε η Μαρί.

Συνεπώς, το να μιλήσει κανείς μ’ έναν πρεσβύτερο που δείχνει κατανόηση μπορεί να αποδειχτεί πηγή αναζωογονητικού «ύδατος» για κάποιον του οποίου ‘η ψυχή διψά ως γη άνυδρος’. (Ησαΐας 32:1, 2, ΛΧ· Ψαλμός 143:6) Ένας πνευματικός σύμβουλος που ασκεί διάκριση μπορεί να σας βοηθήσει ακόμη και να αντιληφθείτε πώς να κάνετε τα ανάλογα βήματα, ώστε να αντιμετωπίσετε μια κατάσταση που ίσως τη θεωρούσατε απελπιστική. (Παροιμίαι 24:6, ΛΧ) Αλλά χρειάζονται, περισσότερα πράγματα από το να εμπιστευτείτε απλώς σε κάποιο άλλο άτομο.

Να Αναγνωρίζετε την Πραγματική σας Αξία

Τα αισθήματα αναξιότητας είναι ένας σημαντικός παράγοντας που συντελεί στην κατάθλιψη. Μερικοί Χριστιανοί ίσως να έχουν μειωμένο αυτοσεβασμό επειδή ήταν δυστυχισμένα τα παιδικά τους χρόνια. Ωστόσο, μολονότι κάποια περίπτωση σωματικής, συναισθηματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης στο παρελθόν μπορεί να έχει αφήσει συναισθηματικά τραύματα, αυτό δεν επηρεάζει την αξία του ατόμου. Επομένως, πρέπει να αγωνίζεστε να διακρατείτε ισορροπημένη άποψη αναφορικά με την πραγματική σας αξία ως άτομο. «Θα έλεγα στον καθένα σας», παρότρυνε ο απόστολος Παύλος, «να μη δίνει στον εαυτό του περισσότερη από την πραγματική του αξία, αλλά να κάνει αντικειμενική εκτίμηση του εαυτού του». (Ρωμαίους 12:3, Τσαρλς Μπ. Γουίλιαμς [Charles B. Williams]) Ενώ φυλάγεστε από την υπεροψία, θα πρέπει να προσπαθείτε να μη φτάσετε στο άλλο άκρο. Εκείνοι που έχουν καλλιεργήσει μια σχέση με τον Θεό είναι πολύτιμοι, επιθυμητοί στα μάτια του, επειδή αυτός διαλέγει ανθρώπους προκειμένου να γίνουν ‘ειδική ιδιοκτησία’ του. Τι έξοχο προνόμιο!—Μαλαχίας 3:17, ΜΝΚ· Αγγαίος 2:7.

Επίσης, τι τιμή είναι να είμαστε ‘συνεργοί του Θεού’, ενασχολούμενοι στο Χριστιανικό έργο της μαθήτευσης. (1 Κορινθίους 3:9· Ματθαίος 28:19, 20) Πολλοί Χριστιανοί που υποφέρουν από κατάθλιψη διαπίστωσαν πως αυτό το έργο ενισχύει το αίσθημα αυτοαξίας. «Ακόμη και μετά, αφού έγινα Χριστιανή, εξακολουθούσα να νιώθω πολύ ελλιπής», ομολόγησε η Μαρί. Όμως, αυτή συνέχιζε να ενασχολείται με το έργο κηρύγματος και μια μέρα συνάντησε μια νεαρή γυναίκα που είχε κάποια διανοητική βλάβη και η οποία ήθελε να διδαχτεί από την Αγία Γραφή. «Χρειαζόταν κάποιο άτομο που να είναι υπομονετικό μαζί της, επειδή ήταν βραδεία στη μάθηση», είπε η Μαρί. «Επειδή μεγάλο μέρος της προσοχής μου συγκεντρωνόταν σ’ αυτήν, ξέχασα τον εαυτό μου και τις ελλείψεις μου. Εκείνη χρειαζόταν τη βοήθειά μου και κατάλαβα ότι, με τη δύναμη του Ιεχωβά, μπορούσα να της τη δώσω. Όταν την είδα να βαφτίζεται, αυτό μου έδωσε ανείπωτη ενθάρρυνση. Αυξήθηκε ο αυτοσεβασμός μου και η βαριά κατάθλιψη εξαφανίστηκε μόνιμα». Πόσο αληθεύουν τα λόγια ότι «όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός».—Παροιμίαι 11:25.

Εντούτοις, πολλά άτομα που υποφέρουν από κατάθλιψη αντιδρούν όπως αντέδρασε μια Χριστιανή γυναίκα που έπασχε από οξεία κατάθλιψη και η οποία ομολόγησε: «Μολονότι εργάζομαι πολύ σκληρά για να καθαρίζω και να μαγειρεύω και να προσφέρω φιλοξενία, μετά τα βάζω με τον εαυτό μου κάθε φορά που κάνω το παραμικρό λάθος». Ένα τέτοιο παράλογα επικριτικό πνεύμα υποσκάπτει υπερβολικά τον αυτοσεβασμό. Να θυμάστε ότι ο Θεός μας έχει κατανόηση και ‘δεν θα συνεχίζει να βρίσκει διαρκώς λάθη’. (Ψαλμός 103:8-10, 14, ΜΝΚ) Αν ο Ιεχωβά, ο οποίος έχει πολύ πιο ανεπτυγμένο το αίσθημα του ορθού απ’ ό,τι εμείς, δεν μας επιπλήττει για το κάθε ασήμαντο λάθος και είναι πρόθυμος να δείχνει τέτοια υπομονή, δεν πρέπει να προσπαθούμε κι εμείς να τον μιμούμαστε στον τρόπο με τον οποίο φερόμαστε στον εαυτό μας;

Όλοι μας έχουμε ψεγάδια και αδυναμίες. Έχουμε, όμως, και τα δυνατά μας σημεία. Ο απόστολος Παύλος δεν ανέμενε από τον εαυτό του να υπερέχει σ’ όλες τις προσπάθειες. «Εάν δε και ήμαι ιδιώτης [αδέξιος, ΜΝΚ] κατά τον λόγον, αλλ’ ουχί κατά την γνώσιν», δήλωσε ο ίδιος. Ο Παύλος δεν είχε αισθήματα κατωτερότητας μόνο και μόνο επειδή ίσως δεν διέπρεπε ως δημόσιος ομιλητής. (2 Κορινθίους 11:6) Παρόμοια, εκείνοι που υποφέρουν από κατάθλιψη πρέπει να συγκεντρώνουν την προσοχή τους σε πράγματα στα οποία τα καταφέρνουν καλά.

«Η δε σοφία είναι μετά των ταπεινών [με τους μετριόφρονες, ΜΝΚ]», δηλαδή με εκείνους που αναγνωρίζουν και αποδέχονται τους περιορισμούς τους. (Παροιμίαι 11:2) Ο καθένας μας είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα με διαφορετικές περιστάσεις, διαφορετική σωματική αντοχή και διαφορετικές ικανότητες. Αν υπηρετείτε τον Ιεχωβά ολόψυχα, κάνοντας ό,τι είναι δυνατό για εσάς, εκείνος ευαρεστείται. (Μάρκος 12:30-33) Ο Θεός δεν είναι κάποιος ο οποίος δεν μένει ποτέ ευχαριστημένος από τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι αφοσιωμένοι του λάτρεις. Η Λιόρα, μια Χριστιανή που καταπολέμησε την κατάθλιψή της επιτυχώς, είπε: «Σε μερικά πράγματα δεν τα πάω τόσο καλά όσο άλλοι, όπως στο να κάνω παρουσιάσεις στη διακονία αγρού. Αλλά, προσπαθώ. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ εγώ».

Πώς να Αντιμετωπίζετε τα Σφάλματα και τις Παρεξηγήσεις

Τι θα κάνετε, όμως, αν διαπράξετε κάποιο σοβαρό σφάλμα; Πιθανόν να νιώθετε σαν τον Βασιλιά Δαβίδ, ο οποίος ‘περπατούσε σκυθρωπός, όλη την ημέρα’ εξαιτίας των παραπτωμάτων του, δηλαδή της αμαρτίας του. Αλλά αυτό ακριβώς το αίσθημα μπορεί να αποτελεί απόδειξη ότι δεν κάνατε κάτι ανεπανόρθωτο διαπράττοντας κάποια ασυγχώρητη αμαρτία! (Ψαλμός 38:3-6, 8) Τα αισθήματα ενοχής μπορεί να είναι ένδειξη ότι το άτομο που αμάρτησε έχει ειλικρινή καρδιά και καλή συνείδηση. Πώς, λοιπόν, μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς την ενοχή; Έχετε προσευχηθεί ζητώντας συγχώρεση από τον Θεό και έχετε κάνει βήματα προκειμένου να επανορθώσετε το κακό; (2 Κορινθίους 7:9-11) Αν ναι, τότε να έχετε πίστη στο έλεος Εκείνου που συγχωρεί ‘αφθόνως’, ενώ παραμένετε αποφασισμένοι να μην επαναλάβετε την αμαρτία. (Ησαΐας 55:7) Αν έχετε λάβει διαπαιδαγώγηση, ‘μην αθυμείτε ελεγχόμενοι υπ’ αυτού. Διότι όντινα αγαπά ο Ιεχωβά παιδεύει [διαπαιδαγωγεί, ΜΝΚ]’. (Εβραίους 12:5, 6) Αυτή η διόρθωση έχει σκοπό να βοηθήσει το ξεστρατημένο πρόβατο να ορθοποδήσει και πάλι. Αυτό δεν μειώνει την αξία του ως άτομο.

Κι αν ακόμη η καρδιά μας μάς καταδικάζει, δεν είναι ανάγκη να συμπεράνουμε ότι ο Ιεχωβά μάς έχει καταδικάσει. «Θέλομεν πληροφορήσει τας καρδίας ημών έμπροσθεν αυτού, διότι εάν μας κατακρίνη η καρδία, βεβαίως ο Θεός είναι μεγαλήτερος της καρδίας ημών και γνωρίζει τα πάντα». (1 Ιωάννου 3:19, 20) Ο Ιεχωβά βλέπει περισσότερα πράγματα από τις αμαρτίες και τα σφάλματά μας. Γνωρίζει ελαφρυντικά που μπορεί να υπάρχουν στην περίπτωσή μας, την όλη πορεία της ζωής μας, τα κίνητρα και τις προθέσεις μας. Λόγω της μεγάλης γνώσης, έχει τη δυνατότητα να ακούει με συμπόνια τις ειλικρινείς προσευχές που αναπέμπουμε ζητώντας συγχώρεση, όπως άκουσε κι αυτές του Δαβίδ.

Οι παρεξηγήσεις με άλλα άτομα και η υπερβολική ανησυχία για την εξασφάλιση της επιδοκιμασίας τους μπορεί να συμβάλει επίσης στο να χάσει κανείς την αυτοαξία του ή ακόμη και στο να αισθάνεται ότι οι άλλοι τον έχουν απορρίψει. Εξαιτίας της ατέλειας, μπορεί ένας συγχριστιανός σας να σας μιλήσει με τρόπο που φαίνεται να δείχνει έλλειψη ευαισθησίας και καλοσύνης. Παρ’ όλα αυτά, πολλές παρεξηγήσεις μπορούν να ξεκαθαριστούν αν αναφέρετε στο άτομο πώς σας επηρέασε το σχόλιό του. (Παράβαλε Ματθαίος 5:23, 24.) Επίσης, ο Σολομών συμβούλεψε: «Μη δώσης την προσοχήν σου εις πάντας τους λόγους όσοι λέγονται». Γιατί; «Διότι πολλάκις και η καρδία σου γνωρίζει ότι και συ παρομοίως κατηράσθης άλλους». (Εκκλησιαστής 7:21, 22) Μην αναμένετε τελειότητα ούτε από τον εαυτό σας ούτε από τις σχέσεις σας με τους άλλους, πράγμα που δεν είναι ρεαλιστικό. Να είστε πρόθυμοι να συγχωρείτε τους άλλους και να τους ανέχεστε.—Κολοσσαείς 3:13.

Επιπλέον, η αληθινή σας αξία δεν μετριέται κυρίως με βάση το αν σας αγαπούν οι άλλοι ή όχι. Ο Χριστός ‘ελογίσθη ως ουδέν’ και ‘η τιμή, με την οποία ετιμήθη’ από τους άλλους ήταν πολύ μικρή. (Ησαΐας 53:3· Ζαχαρίας 11:13) Μήπως μετέβαλε αυτό την πραγματική του αξία ή τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός τον υπολόγιζε; Όχι, γιατί ακόμη και αν ήμασταν τέλειοι, όπως ο Ιησούς, δεν θα μπορούσαμε να ευαρεστήσουμε τον καθένα.

Δύναμη για να Υπομείνουμε

Μερικές φορές, η βαριά κατάθλιψη μπορεί να παρατείνεται παρά τις προσπάθειες που καταβάλλουμε για να την υπερνικήσουμε. Η συναισθηματική οδύνη μπορεί, μάλιστα, να κάνει ορισμένους Χριστιανούς να νιώθουν, όπως ο Ιωνάς: «Είναι κάλλιον εις εμέ να αποθάνω παρά να ζω». (Ιωνάς 4:1-3) Ωστόσο, η αγωνία του δεν ήταν μόνιμη. Την ξεπέρασε. Επομένως, αν η κατάθλιψη κάνει τη ζωή σας να φαίνεται αφόρητη, να θυμάστε ότι αυτή η κατάσταση μοιάζει με τη θλίψη την οποία χαρακτήρισε ο Παύλος ως «προσωρινή». (2 Κορινθίους 4:8, 9, 16-18) Θα τερματιστεί! Καμιά κατάσταση δεν είναι απελπιστική. Ο Ιεχωβά υπόσχεται ‘να αναζωογονήσει την καρδιά εκείνων που πονούν’.—Ησαΐας 57:15, Λάμσα (Lamsa).

Μην πάψετε ποτέ να προσεύχεστε, ακόμη κι αν οι προσευχές σας φαίνονται μάταιες. Ο Δαβίδ ικέτευσε: «Εισάκουσον, Θεέ, της κραυγής μου . . . όταν λιποθυμή η καρδία μου· οδήγησόν με εις την πέτραν, ήτις είναι παραπολύ υψηλή δι’ εμέ». (Ψαλμός 61:1, 2) Πώς μας δίνει ο Θεός εσωτερική αυτοπεποίθηση που φαίνεται ανέφικτη με τις δικές μας δυνάμεις; Η Αϊλίν, που χρόνια τώρα καταπολεμάει την κατάθλιψη, απαντάει: «Ο Ιεχωβά δεν μ’ αφήνει να παραιτηθώ. Αυτό με κάνει να ελπίζω πως αν εξακολουθώ να καταβάλλω προσπάθειες, εκείνος θα εξακολουθεί να μου παρέχει βοήθεια. Η γνώση της Βιβλικής αλήθειας μ’ έχει κρατήσει κυριολεκτικά στη ζωή. Με πολλούς και διάφορους τρόπους—με την προσευχή, με τη διακονία, με τις συναθροίσεις, με τα έντυπα, με την οικογένεια και με τους φίλους—ο Ιεχωβά μού χορηγεί δύναμη προκειμένου να συνεχίζω να καταβάλλω προσπάθειες».

Να θεωρείτε αυτή τη διαταραχή ως δοκιμασία της πίστης σας. «Μπορείτε να εμπιστευτείτε στον Θεό», μας διαβεβαιώνει ο απόστολος Παύλος. «Αυτός δεν θα σας αφήσει να δοκιμαστείτε περισσότερο απ’ όσο μπορείτε να αντέξετε. Αλλά όταν δοκιμαστείτε, Αυτός θα σας δώσει και διέξοδο, ώστε να μπορέσετε να υποφέρετε». (1 Κορινθίους 10:13, Μπεκ [Beck]) Ναι, ο Θεός θα σας δώσει τη ‘δύναμη που είναι πέρα από τη φυσιολογική’ για να βαστάξετε οποιοδήποτε συναισθηματικό φορτίο.—2 Κορινθίους 4:7, ΜΝΚ.

Ένας Νέος Κόσμος Χωρίς Κατάθλιψη!

Ο Θεός υποσχέθηκε ότι μέσω της ουράνιας Βασιλείας του θα εξαλείψει σύντομα όλες τις καταθλιπτικές καταστάσεις που υπάρχουν στη γη μας. Ο Λόγος του δηλώνει: «Νέους ουρανούς κτίζω και νέαν γην· και δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων ουδέ θέλουσιν ελθεί εις τον νουν. Αλλ’ ευφραίνεσθε και χαίρετε πάντοτε εις εκείνο το οποίον κτίζω». (Ησαΐας 65:17, 18) Αυτά τα λόγια εκπληρώθηκαν αρχικά το 537 Π.Κ.Χ., όταν το αρχαίο έθνος Ισραήλ αποκαταστάθηκε στην πατρίδα του. Ο λαός του τότε έψαλε: «Ήμεθα ως οι ονειρευόμενοι. Τότε ενεπλήσθη το στόμα ημών από γέλωτος και η γλώσσα ημών από αγαλλιάσεως». (Ψαλμός 126:1, 2) Πόσο πιο μεγαλειώδης θα είναι η επικείμενη εκπλήρωση αυτής της ενθαρρυντικής προφητείας στο νέο κόσμο του Θεού!—2 Πέτρου 3:13· Αποκάλυψις 21:1-4.

Υπό τη Βασιλεία του Θεού (τους «νέους ουρανούς»), μια δίκαιη κοινωνία ανθρώπων στη γη (η ‘νέα γη’) θα αποκατασταθεί σε τέλεια συναισθηματική, σωματική και πνευματική υγεία. Όχι ότι αυτοί δεν θα θυμούνται καθόλου το παρελθόν, αλλά λόγω όλων των ευχάριστων πραγμάτων τα οποία θα πρέπει να σκέφτονται και για τα οποία θα πρέπει να ευφραίνονται, δεν θα υπάρχει λόγος να επαναφέρουν στο νου τους ή να συγκεντρώνουν την προσοχή τους στις διάφορες λυπηρές εμπειρίες του παρελθόντος. Φανταστείτε, να σηκώνεστε κάθε πρωί με τελείως ξεκάθαρο μυαλό, πρόθυμοι να αρχίσετε τις δραστηριότητες της μέρας—χωρίς να εμποδίζεστε πια από την κατάθλιψη!

Η Λόλα, (που αναφέρθηκε στην αρχή), η οποία είναι απόλυτα πεπεισμένη ότι η ελπίδα αυτή είναι πραγματική, είπε: «Η σκέψη ότι η Βασιλεία του Ιεχωβά θα επανορθώσει αυτό το πρόβλημα ήταν εκείνο που με βοήθησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ήξερα ότι η κατάθλιψη δεν θα διαρκούσε για πάντα». Ναι, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός θα καταστήσει δυνατή την ολοκληρωτική νίκη κατά της κατάθλιψης!

[Υποσημειώσεις]