Ας Παρακινούμε σε Αγάπη και Καλά Έργα—Με Ποιον Τρόπο;
«Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, . . . ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 10:24, 25.
1, 2. (α) Γιατί ήταν σημαντικό για τους πρώτους Χριστιανούς το να βρίσκουν παρηγοριά και ενθάρρυνση στις συναθροίσεις τους; (β) Ποια συμβουλή του Παύλου ασχολείται με την ανάγκη που υπάρχει να συναθροίζονται οι Χριστιανοί;
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΑΝ κρυφά, συναθροιζόμενοι πίσω από κλειδωμένες πόρτες. Έξω, ο κίνδυνος παραμόνευε παντού. Τον Ηγέτη τους, τον Ιησού, μόλις πρόσφατα τον είχαν εκτελέσει δημόσια, και αυτός είχε προειδοποιήσει τους ακολούθους του ότι δεν θα τους μεταχειρίζονταν καλύτερα από ό,τι τον ίδιο. (Ιωάννης 15:20· 20:19) Όμως, καθώς μιλούσαν χαμηλόφωνα για τον αγαπητό τους Ιησού, το ότι βρίσκονταν μαζί πρέπει τουλάχιστον να τους έκανε να νιώθουν πιο ασφαλείς.
2 Καθώς περνούσαν τα χρόνια, οι Χριστιανοί αντιμετώπισαν κάθε είδους δοκιμασίες και διωγμό. Σαν και εκείνους τους πρώτους μαθητές, αυτοί αντλούσαν παρηγοριά και ενθάρρυνση από τις συναθροίσεις τους. Γι’ αυτό, ο απόστολος Παύλος έγραψε όπως αναφέρουν τα εδάφια Εβραίους 10:24, 25: «Ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει».
3. Γιατί θα λέγατε ότι τα εδάφια Εβραίους 10:24, 25 είναι κάτι περισσότερο από απλή εντολή σύμφωνα με την οποία οι Χριστιανοί πρέπει να συναθροίζονται;
3 Εκείνα τα λόγια είναι κάτι πολύ περισσότερο από εντολή για να εξακολουθήσουν να συναθροίζονται οι Χριστιανοί. Παρέχουν ένα θεόπνευστο κανόνα για όλες τις Χριστιανικές συναθροίσεις—και, στην ουσία, για κάθε περίσταση κατά την οποία συναναστρέφονται οι Χριστιανοί μεταξύ τους. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, καθώς βλέπουμε ξεκάθαρα την ημέρα του Ιεχωβά να πλησιάζει, οι πιέσεις και οι κίνδυνοι αυτού του πονηρού συστήματος καθιστούν επιτακτικό να είναι οι συναθροίσεις μας σαν ένα ασφαλές λιμάνι, μια πηγή δύναμης και ενθάρρυνσης για όλους. Τι μπορούμε να κάνουμε για να το διασφαλίσουμε αυτό; Ας εξετάσουμε προσεκτικά τα λόγια του Παύλου, υποβάλλοντας τρία κύρια ερωτήματα: Τι σημαίνει το να «σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον»; Τι σημαίνει το να ‘παρακινούμε ο ένας τον άλλον σε αγάπη και καλά έργα’; Τελικά, πώς μπορούμε να ‘ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον’ σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς;
Να «Σκεφτόμαστε ο Ένας τον Άλλον»
4. Τι σημαίνει το να «σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον»;
4 Όταν ο Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς να ‘σκέφτονται ο ένας τον άλλον’, χρησιμοποίησε το ρήμα κατανοέω της κοινής ελληνικής, έναν επιτατικό τύπο της συνηθισμένης λέξης «αντιλαμβάνομαι». Το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Theological Dictionary of the New Testament) λέει ότι αυτό σημαίνει «το να κατευθύνει κάποιος όλη του τη διάνοια προς κάτι». Σύμφωνα με τον Γ. Ε. Βάιν, μπορεί επίσης να σημαίνει «καταλαβαίνω πλήρως, σκέφτομαι προσεκτικά». Επομένως, όταν οι Χριστιανοί ‘σκέφτονται ο ένας τον άλλον’, δεν κοιτάζουν απλώς την επιφάνεια αλλά χρησιμοποιούν όλες τις διανοητικές τους ικανότητες και προσπαθούν να δουν βαθύτερα.—Παράβαλε Εβραίους 3:1.
5. Ποιες είναι μερικές πλευρές ενός ατόμου οι οποίες μπορεί να βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια, και γιατί πρέπει να τις σκεφτόμαστε;
5 Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα σε ένα άτομο από όσα μπορεί να αποκαλύψει μια επιφανειακή ματιά στην όψη, στα έργα ή στην προσωπικότητά του. (1 Σαμουήλ 16:7) Πολλές φορές μια ήσυχη εξωτερική εμφάνιση κρύβει βαθιά αισθήματα ή μια απολαυστική αίσθηση του χιούμορ. Επίσης, το παρελθόν από το οποίο προέρχονται τα άτομα ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό. Μερικοί έχουν περάσει τρομερές δοκιμασίες στη ζωή τους· άλλοι υπομένουν ακριβώς τώρα καταστάσεις τις οποίες εμείς θα το βρίσκαμε δύσκολο να φανταστούμε. Πόσο συχνά συμβαίνει να εξαφανίζεται ο εκνευρισμός που νιώθουμε απέναντι σε κάποια ιδιορρυθμία ενός αδελφού ή μιας αδελφής όταν μαθαίνουμε περισσότερα σχετικά με το παρελθόν ή τις περιστάσεις του ατόμου.—Παροιμίαι 19:11, ΜΝΚ.
6. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον, και ποιο καλό θα μπορούσε να προκύψει;
6 Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει απρόσκλητοι να ανακατευόμαστε στις προσωπικές υποθέσεις κάποιου άλλου. (1 Θεσσαλονικείς 4:11) Ωστόσο, ασφαλώς και μπορούμε να δείχνουμε προσωπικό ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον. Αυτό περιλαμβάνει περισσότερα πράγματα από έναν απλό χαιρετισμό στην Αίθουσα Βασιλείας. Γιατί να μη διαλέξετε κάποιον που θα θέλατε να γνωρίσετε καλύτερα και να θέσετε ως στόχο να συζητήσετε για λίγα λεπτά μαζί του πριν ή μετά τη συνάθροιση; Ακόμη καλύτερα, «να ακολουθείτε την πορεία της φιλοξενίας» προσκαλώντας έναν ή δύο αδελφούς στο σπίτι σας για κάποιο απλό γεύμα. (Ρωμαίους 12:13) Να δείχνετε ενδιαφέρον. Να ακούτε. Απλώς και μόνο το να ρωτήσετε πώς έφτασε κάποιο άτομο στο σημείο να γνωρίζει και να αγαπάει τον Ιεχωβά μπορεί να αποκαλύψει πολλά. Αλλά μπορείτε να μάθετε ακόμη περισσότερα συνεργαζόμενοι στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. Το να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον με τέτοιους τρόπους θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε γνήσια κατανόηση για τους άλλους, δηλαδή συμπόνια.—Φιλιππησίους 2:4· 1 Πέτρου 3:8.
Να ‘Παρακινούμε ο Ένας τον Άλλον’
7. (α) Πώς επηρέαζε η διδασκαλία του Ιησού τους ανθρώπους; (β) Τι έκανε τόσο δυναμική τη διδασκαλία του;
7 Όταν σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον, είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι να παρακινούμε, να παροτρύνουμε ο ένας τον άλλον σε δράση. Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι ιδιαίτερα παίζουν αποφασιστικό ρόλο σε αυτό. Σχετικά με κάποια περίπτωση κατά την οποία ο Ιησούς μίλησε δημόσια, διαβάζουμε: «Το αποτέλεσμα ήταν να μείνουν τα πλήθη έκπληκτα με τον τρόπο με τον οποίο δίδασκε». (Ματθαίος 7:28) Σε μια άλλη περίσταση, ακόμη και μερικοί στρατιώτες που στάλθηκαν να τον συλλάβουν έφυγαν λέγοντας: «Ποτέ δεν έχει μιλήσει έτσι άλλος άνθρωπος». (Ιωάννης 7:46) Τι έκανε τόσο δυναμική τη διδασκαλία του Ιησού; Μήπως κάποιες εκδηλώσεις συναισθηματισμού; Όχι· ο Ιησούς μιλούσε με αξιοπρέπεια. Ωστόσο, πάντοτε είχε ως στόχο να αγγίζει την καρδιά των ακροατών του. Επειδή σκεφτόταν τους ανθρώπους, γνώριζε ακριβώς πώς να τους υποκινήσει. Χρησιμοποιούσε ζωντανές, απλές παραβολές οι οποίες αντανακλούσαν τις πραγματικότητες της καθημερινής ζωής. (Ματθαίος 13:34) Παρόμοια, εκείνοι που αναλαμβάνουν διορισμούς στις συναθροίσεις μας θα πρέπει να μιμούνται τον Ιησού κάνοντας ένθερμες, ενθουσιώδεις παρουσιάσεις οι οποίες υποκινούν. Σαν τον Ιησού, και εμείς μπορούμε να καταγινόμαστε στο να βρίσκουμε παραβολές που ταιριάζουν στο ακροατήριό μας και οι οποίες αγγίζουν την καρδιά του.
8. Πώς παρακινούσε ο Ιησούς με το παράδειγμά του, και πώς θα μπορούσαμε να τον μιμηθούμε εμείς σε αυτό;
8 Καθώς υπηρετούμε τον Θεό μας, όλοι μας μπορούμε να παρακινούμε ο ένας τον άλλον με το παράδειγμά μας. Ο Ιησούς σίγουρα παρακινούσε τους ακροατές του. Αγαπούσε το έργο της Χριστιανικής διακονίας και εξύψωνε τη διακονία. Είπε ότι αυτή ήταν σαν τροφή για εκείνον. (Ιωάννης 4:34· Ρωμαίους 11:13) Τέτοιου είδους ενθουσιασμός μπορεί να είναι μεταδοτικός. Μπορείτε και εσείς παρόμοια να αφήσετε να φανεί η χαρά που νιώθετε για τη διακονία; Ενώ αποφεύγετε προσεκτικά το καυχησιάρικο ύφος, να λέτε τις καλές σας εμπειρίες σε άλλους μέσα στην εκκλησία. Όταν καλείτε άλλους να συνεργαστούν μαζί σας, δείτε αν μπορείτε να τους βοηθήσετε να βρουν γνήσια ευχαρίστηση στο να μιλούν σε άλλα άτομα για τον Μεγαλειώδη Δημιουργό μας, τον Ιεχωβά.—Παροιμίαι 25:25.
9. (α) Ποιες είναι μερικές μέθοδοι παρακίνησης των άλλων τις οποίες θα θέλουμε να αποφεύγουμε, και γιατί; (β) Τι θα πρέπει να μας υποκινεί να δίνουμε από τον εαυτό μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά;
9 Να είστε προσεκτικοί, όμως, να μην παρακινείτε τους άλλους με εσφαλμένο τρόπο. Λόγου χάρη, θα μπορούσαμε άθελά μας να τους οδηγήσουμε στο να νιώθουν ένοχοι για το ότι δεν κάνουν περισσότερα. Θα μπορούσαμε ακούσια να τους κάνουμε να ντρέπονται συγκρίνοντάς τους με δυσμενή τρόπο με άλλους οι οποίοι είναι εμφανέστερα δραστήριοι, ή θα μπορούσαμε ακόμη και να θεσπίζουμε άκαμπτους κανόνες και να υποτιμούμε όσους δεν ανταποκρίνονται σε αυτούς. Οποιαδήποτε από αυτές τις μεθόδους ίσως υποκινήσει μερικούς σε δράση για λίγο, αλλά ο Παύλος δεν έγραψε: ‘Να παρακινείτε σε ενοχή και καλά έργα’. Όχι, πρέπει να παρακινούμε σε αγάπη, και τότε τα έργα που θα επακολουθήσουν θα υποκινούνται από καλό κίνητρο. Κανένας δεν θα πρέπει να υποκινείται κυρίως από ανησυχία για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι στην εκκλησία για αυτόν αν δεν ανταποκρίνεται αρκετά στις προσδοκίες.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 9:6, 7.
10. Γιατί θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν εξουσιάζουμε την πίστη των άλλων;
10 Το να παρακινούμε ο ένας τον άλλον δεν σημαίνει να ελέγχουμε ο ένας τον άλλον. Παρ’ όλη τη θεόδοτη εξουσία που είχε, ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε ταπεινά στην εκκλησία της Κορίνθου: ‘Δεν εξουσιάζουμε την πίστη σας’. (2 Κορινθίους 1:24) Αν, όπως εκείνος, αναγνωρίζουμε και εμείς ταπεινά ότι δεν είναι δική μας δουλειά να καθορίζουμε πόσα θα πρέπει να κάνουν οι άλλοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ή να ελέγχουμε εμείς αντί για αυτούς τη συνείδησή τους σε σχέση με άλλες προσωπικές αποφάσεις, θα αποφύγουμε να γίνουμε ‘υπέρμετρα δίκαιοι’, άτομα που δεν έχουν χαρά, άκαμπτοι, αρνητικοί ή να δίνουμε υπερβολική έμφαση στην τήρηση κανόνων. (Εκκλησιαστής 7:16, ΜΝΚ) Τέτοιες ιδιότητες δεν παρακινούν· καταπιέζουν.
11. Τι υποκινούσε τις προσφορές στις ημέρες της κατασκευής της σκηνής του μαρτυρίου του Ισραήλ, και πώς θα μπορούσε αυτό να αληθεύει και για τις δικές μας ημέρες;
11 Θέλουμε να γίνονται όλες οι προσπάθειες στην υπηρεσία του Ιεχωβά με το ίδιο πνεύμα που γίνονταν στον αρχαίο Ισραήλ όταν χρειάστηκαν δωρεές για την κατασκευή της σκηνής του μαρτυρίου. Το εδάφιο Έξοδος 35:21 αναφέρει: ‘Και ήλθον, πας άνθρωπος του οποίου η καρδία διήγειρεν αυτόν [τον ώθησε, ΜΝΚ]· και πας τις τον οποίον το πνεύμα αυτού έκαμε πρόθυμον, έφεραν την προσφοράν του Ιεχωβά δια το έργον’. Αυτοί δεν εξαναγκάστηκαν από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά ωθήθηκαν από μέσα τους, από την καρδιά τους. Στην πραγματικότητα, το εβραϊκό κείμενο εδώ αναφέρει κατά γράμμα ότι «ο καθένας του οποίου η καρδιά τον ύψωσε» έκανε τέτοιες δωρεές. (Τα πλάγια γράμματα δικά μας). Περαιτέρω, ας προσπαθούμε να ‘υψώνουμε’ ο ένας την καρδιά του άλλου όποτε βρισκόμαστε μαζί. Το πνεύμα του Ιεχωβά είναι σε θέση να κάνει τα υπόλοιπα.
Να ‘Ενθαρρύνουμε ο Ένας τον Άλλον’
12. (α) Ποιες είναι μερικές σημασίες της λέξης της κοινής ελληνικής που αποδίδεται ‘ενθαρρύνω’; (β) Πώς απέτυχαν να ενθαρρύνουν τον Ιώβ οι σύντροφοί του; (γ) Γιατί δεν θα πρέπει να κρίνουμε ο ένας τον άλλον;
12 Όταν ο Παύλος έγραψε ότι θα πρέπει να ‘ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον’, χρησιμοποίησε έναν τύπο της λέξης παρακαλέω της κοινής ελληνικής, που μπορεί επίσης να σημαίνει ‘ενισχύω, παρηγορώ’. Στη Μετάφραση των Ο΄, αυτή η ίδια λέξη χρησιμοποιήθηκε στο εδάφιο Ιώβ 29:25, όπου ο Ιώβ περιγράφτηκε ως άτομο που παρηγορούσε τους πενθούντες. Αποτελεί ειρωνεία το γεγονός πως, όταν ο ίδιος ο Ιώβ βρισκόταν κάτω από σκληρή δοκιμασία, δεν έλαβε τέτοια ενθάρρυνση. Οι τρεις «παρηγορητές» του είχαν απορροφηθεί τόσο πολύ στο να τον κρίνουν και να του κάνουν κήρυγμα ώστε δεν τον κατάλαβαν ούτε τον συμπόνεσαν. Μάλιστα, σε όλα όσα είπαν, ούτε μία φορά δεν απευθύνθηκαν στον Ιώβ με το όνομά του. (Αντιπαράβαλε Ιώβ 33:1, 31). Προφανώς τον έβλεπαν περισσότερο ως πρόβλημα παρά ως άτομο. Δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Ιώβ τούς είπε αναφωνώντας με απογοήτευση: «Εάν η ψυχή σας ήτο εις τον τόπον της ψυχής μου»! (Ιώβ 16:4) Παρόμοια σήμερα, αν θέλετε να ενθαρρύνετε κάποιον, να τον συμπονάτε! Μην κρίνετε. Όπως λέει το εδάφιο Ρωμαίους 14:4, «ποιος είσαι εσύ που κρίνεις τον οικιακό υπηρέτη κάποιου άλλου; Για το δικό του κύριο αυτός στέκεται ή πέφτει. Πράγματι, αυτός θα σταθεί, γιατί ο Ιεχωβά μπορεί να τον κάνει να σταθεί».
13, 14. (α) Για ποια θεμελιώδη αλήθεια είναι ανάγκη να πείθουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας ώστε να τους παρηγορούμε; (β) Πώς ενισχύθηκε ο Δανιήλ από έναν άγγελο;
13 Ένας τύπος της λέξης παρακαλέω καθώς και το συναφές ουσιαστικό της αποδίδονται «παρηγοριά» και ‘παρηγορώ’ στα εδάφια 2 Θεσσαλονικείς 2:16, 17: «Επιπλέον, είθε ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και ο Θεός, ο Πατέρας μας, ο οποίος μας αγάπησε και έδωσε αιώνια παρηγοριά και καλή ελπίδα μέσω παρ’ αξία καλοσύνης, να παρηγορήσουν τις καρδιές σας και να σας κάνουν σταθερούς σε κάθε καλό έργο και λόγο». Προσέξτε ότι ο Παύλος συνδέει τη σκέψη τού να παρηγορηθούν οι καρδιές μας με τη θεμελιώδη αλήθεια τού ότι ο Ιεχωβά μάς αγαπάει. Έτσι, μπορούμε να ενθαρρύνουμε και να παρηγορούμε ο ένας τον άλλον με το να επιβεβαιώνουμε αυτή τη σπουδαία αλήθεια.
14 Σε μια περίπτωση, ο προφήτης Δανιήλ ήταν τόσο ταραγμένος αφότου είδε ένα τρομακτικό όραμα ώστε είπε: «Η ακμή μου [Η δική μου αξιοπρέπεια, ΜΝΚ] μετεστράφη εν εμοί εις μαρασμόν και δεν έμεινεν ισχύς εν εμοί». Ο Ιεχωβά απέστειλε έναν άγγελο ο οποίος υπενθύμισε μερικές φορές στον Δανιήλ ότι ήταν ‘σφόδρα αγαπητός’ στα μάτια του Θεού. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο Δανιήλ είπε στον άγγελο: «Με ενίσχυσας».—Δανιήλ 10:8, 11, 19.
15. Πώς θα πρέπει οι πρεσβύτεροι και οι περιοδεύοντες επίσκοποι να εξισορροπούν τον έπαινο με τη διόρθωση;
15 Να, λοιπόν, ένας άλλος τρόπος για να ενθαρρύνετε τους άλλους. Να τους επαινείτε! Είναι πολύ εύκολο να παρεκτραπεί κάποιος και να εκδηλώνει επικριτικό, τραχύ πνεύμα. Όντως, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να είναι απαραίτητη η διόρθωση, ιδιαίτερα από πρεσβυτέρους και περιοδεύοντες επισκόπους. Αλλά θα είναι καλό για αυτούς να τους θυμούνται οι άλλοι για την ένθερμη ενθάρρυνση που δίνουν παρά για το ότι έχουν επικριτική στάση.
16. (α) Όταν ενθαρρύνουμε τους καταθλιμμένους, γιατί πολλές φορές δεν είναι αρκετό απλώς να τους παροτρύνουμε να κάνουν περισσότερα στην υπηρεσία του Ιεχωβά; (β) Πώς βοήθησε ο Ιεχωβά τον Ηλία όταν εκείνος ήταν καταθλιμμένος;
16 Ιδιαίτερα εκείνοι που είναι καταθλιμμένοι χρειάζονται ενθάρρυνση, και ο Ιεχωβά αναμένει από εμάς ως συγχριστιανούς τους να αποτελούμε πηγή βοήθειας—ειδικά αν είμαστε πρεσβύτεροι. (Παροιμίαι 21:13) Τι μπορούμε να κάνουμε; Η απάντηση ίσως να μην είναι τόσο απλή όσο το να τους πούμε να κάνουν περισσότερα στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Γιατί; Επειδή αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι η κατάθλιψή τους οφείλεται στο ότι δεν κάνουν αρκετά. Δεν έχουν έτσι συνήθως τα πράγματα. Ο προφήτης Ηλίας ήταν κάποτε τόσο βαθιά καταθλιμμένος ώστε ήθελε να πεθάνει· όμως αυτό συνέβη σε μια περίοδο κατά την οποία ήταν άκρως απασχολημένος στην υπηρεσία του στον Ιεχωβά. Πώς πολιτεύτηκε ο Ιεχωβά μαζί του; Έστειλε έναν άγγελο για να παράσχει πρακτική βοήθεια. Ο Ηλίας άνοιξε την καρδιά του στον Ιεχωβά, αποκαλύπτοντας ότι ένιωθε πως ήταν τόσο ανάξιος όσο οι νεκροί προπάτορές του, πως όλο το έργο του είχε γίνει μάταια και πως ο ίδιος ήταν εντελώς μόνος. Ο Ιεχωβά τον άκουσε και τον παρηγόρησε με εκδηλώσεις της δύναμής Του οι οποίες προκαλούσαν δέος, καθώς και με διαβεβαιώσεις για το ότι δεν ήταν καθόλου μόνος και ότι το έργο που είχε αρχίσει θα ολοκληρωνόταν. Επίσης, ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να δώσει στον Ηλία ένα σύντροφο για να εκπαιδεύσει, ο οποίος τελικά θα τον διαδεχόταν.—1 Βασιλέων 19:1-21.
17. Πώς θα μπορούσε ένας πρεσβύτερος να ενθαρρύνει κάποιον που φέρεται υπερβολικά σκληρά στον εαυτό του;
17 Πόσο ενθαρρυντικό! Και εμείς παρόμοια ας ενθαρρύνουμε εκείνους από ανάμεσά μας των οποίων τα συναισθήματα είναι ταραγμένα. Να επιζητείτε να τους καταλαβαίνετε ακούγοντας! (Ιακώβου 1:19) Να παρέχετε Γραφική παρηγοριά προσαρμοσμένη στις ατομικές τους ανάγκες. (Παροιμίαι 25:11· 1 Θεσσαλονικείς 5:14) Προκειμένου να ενθαρρύνουν εκείνους που φέρονται υπερβολικά σκληρά στον εαυτό τους, οι πρεσβύτεροι μπορούν να παράσχουν με καλοσύνη Γραφικές αποδείξεις για το ότι ο Ιεχωβά τούς αγαπάει και τους εκτιμάει.a Το να συζητήσουν μαζί τους το λύτρο μπορεί να αποτελέσει ισχυρό μέσο για να ενθαρρυνθούν εκείνοι που νιώθουν ότι δεν έχουν καμιά αξία. Κάποιος που θλίβεται για ένα παλιό αμάρτημα ίσως χρειάζεται να του δειχτεί ότι το λύτρο τον έχει καθαρίσει αν εκείνος έχει μετανιώσει αληθινά και έχει μεταστραφεί τελείως από οποιαδήποτε τέτοια συνήθεια.—Ησαΐας 1:18.
18. Πώς θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί η διδασκαλία του λύτρου για να ενθαρρυνθεί ένα άτομο που έχει πέσει θύμα κάποιου άλλου ατόμου, όπως μέσω βιασμού;
18 Φυσικά, ένας πρεσβύτερος θα πρέπει να κάνει σκέψεις γύρω από τη συγκεκριμένη περίπτωση ώστε να χρησιμοποιήσει κατάλληλα αυτή τη διδασκαλία. Εξετάστε ένα παράδειγμα: Η λυτρωτική θυσία του Χριστού προσκιάστηκε από τις θυσίες ζώων του Μωσαϊκού Νόμου, οι οποίες απαιτούνταν για την εξιλέωση όλων των αμαρτιών. (Λευιτικόν 4:27, 28) Όμως, δεν υπήρχε διάταξη σύμφωνα με την οποία το θύμα ενός βιασμού έπρεπε να κάνει μια τέτοια προσφορά περί αμαρτίας. Ο νόμος έλεγε ότι δεν έπρεπε να ‘κάνουν τίποτε’ για να την τιμωρήσουν. (Δευτερονόμιον 22:25-27) Έτσι και σήμερα, σε περίπτωση που μια αδελφή έχει δεχτεί επίθεση και έχει πέσει θύμα βιασμού, και αυτό την κάνει να νιώθει ακάθαρτη και ανάξια, θα ήταν άραγε κατάλληλο να της τονιστεί ότι έχει ανάγκη για το λύτρο προκειμένου να καθαριστεί από αυτή την αμαρτία; Ασφαλώς όχι. Εκείνη δεν αμάρτησε με το ότι υπέστη επίθεση. Ο βιαστής είναι αυτός που αμάρτησε και έχει ανάγκη να καθαριστεί. Ωστόσο, η αγάπη που δείχνει ο Ιεχωβά και ο Χριστός προμηθεύοντας το λύτρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη του γεγονότος ότι αυτή δεν έχει μολυνθεί στα μάτια του Θεού από την αμαρτία κάποιου άλλου, αλλά ότι είναι πολύτιμη για τον Ιεχωβά και παραμένει στην αγάπη του.—Παράβαλε Μάρκος 7:18-23· 1 Ιωάννη 4:16.
19. Γιατί δεν θα πρέπει να αναμένουμε ότι όλη η συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές μας θα είναι ενθαρρυντική, αλλά ποια θα πρέπει να είναι η απόφασή μας;
19 Ναι, όποια και αν είναι η κατάσταση ενός ατόμου στη ζωή, ανεξάρτητα από το ποιες οδυνηρές περιστάσεις μπορεί να αμαυρώνουν το παρελθόν του, θα πρέπει να μπορεί να βρει ενθάρρυνση μέσα στην εκκλησία του λαού του Ιεχωβά. Και έτσι θα γίνεται αν προσωπικά αγωνιζόμαστε να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον, να παρακινούμε ο ένας τον άλλον και να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον οποτεδήποτε συναναστρεφόμαστε. Όμως, επειδή είμαστε ατελείς, όλοι μας αποτυγχάνουμε να το κάνουμε αυτό κατά καιρούς. Αναπόφευκτα, απογοητεύουμε ο ένας τον άλλον και μάλιστα πληγώνουμε ο ένας τον άλλον από καιρό σε καιρό. Να προσπαθείτε να μην επικεντρώνετε την προσοχή σας στις αποτυχίες των άλλων σε αυτόν τον τομέα. Αν επικεντρώνετε την προσοχή σας στα ελαττώματα, διακινδυνεύετε να γίνετε υπερβολικά επικριτικοί προς την εκκλησία και μάλιστα μπορεί να πέσετε στην ίδια παγίδα την οποία ο Παύλος ήθελε τόσο πολύ να μας βοηθήσει να αποφύγουμε, δηλαδή το να παύουμε να συναθροιζόμαστε. Είθε ποτέ να μη συμβεί κάτι τέτοιο! Καθώς αυτό το παλιό σύστημα γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο και καταπιεστικό, ας είμαστε σταθερά αποφασισμένοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καθιστούμε εποικοδομητική τη συναναστροφή μας στις συναθροίσεις—και τόσο περισσότερο όσο βλέπουμε την ημέρα του Ιεχωβά να πλησιάζει!
[Υποσημειώσεις]
a Κάποιος πρεσβύτερος μπορεί να επιλέξει να μελετήσει μαζί με ένα τέτοιο άτομο ενθαρρυντικά άρθρα της Σκοπιάς και του Ξύπνα!—για παράδειγμα: «Θα Ωφεληθείτε Εσείς από την Παρ’ Αξία Καλοσύνη;» και «Πώς να Κερδίσετε τη Μάχη Κατά της Κατάθλιψης».—Η Σκοπιά, 15 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου 1990.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Γιατί είναι ζωτικό οι συναθροίσεις και η συναναστροφή μας να είναι ενθαρρυντικές σε αυτές τις τελευταίες ημέρες;
◻ Τι σημαίνει το να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον;
◻ Τι σημαίνει το να παρακινούμε ο ένας τον άλλον;
◻ Τι περιλαμβάνεται στο να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον;
◻ Πώς θα μπορούσαν να ενθαρρυνθούν οι καταθλιμμένοι και οι απογοητευμένοι;
[Εικόνα στη σελίδα 16]
Η φιλοξενία μάς βοηθάει να γνωρίσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον
[Εικόνα στη σελίδα 18]
Όταν ο Ηλίας ήταν καταθλιμμένος, ο Ιεχωβά με καλοσύνη τον παρηγόρησε