Έχετε Εισέλθει Εσείς στην Ανάπαυση του Θεού;
«Ο άνθρωπος που έχει εισέλθει στην ανάπαυση του Θεού έχει αναπαυτεί και ο ίδιος από τα έργα του».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 4:10.
1. Γιατί είναι τόσο επιθυμητή η ανάπαυση;
ΑΝΑΠΑΥΣΗ. Τι γλυκιά και όμορφη λέξη! Ζώντας στο σημερινό κόσμο που κινείται με γρήγορους και πυρετώδεις ρυθμούς, οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαν ότι λίγη ανάπαυση είναι εξαιρετικά ευπρόσδεκτη. Νέοι ή ηλικιωμένοι, έγγαμοι ή άγαμοι, μπορεί να νιώθουμε πιεσμένοι και εξουθενωμένοι απλώς και μόνο από την καθημερινή ζωή. Για εκείνους που έχουν σωματικούς περιορισμούς ή αναπηρίες, η κάθε ημέρα αποτελεί πρόκληση. Όπως λένε οι Γραφές, «όλη μαζί η δημιουργία στενάζει και πονάει μέχρι τώρα». (Ρωμαίους 8:22) Κάποιος που αναπαύεται δεν είναι απαραίτητα οκνηρός. Η ανάπαυση αποτελεί ανθρώπινη ανάγκη η οποία πρέπει να ικανοποιείται.
2. Από πότε αναπαύεται ο Ιεχωβά;
2 Ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός αναπαύεται. Στο βιβλίο της Γένεσης, διαβάζουμε: «Ολοκληρώθηκαν οι ουρανοί και η γη και όλο το στράτευμά τους. Και μέχρι την έβδομη ημέρα ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο του που είχε κάνει και άρχισε να αναπαύεται την έβδομη ημέρα από όλο το έργο του που είχε κάνει». Ο Ιεχωβά προσέδωσε ιδιαίτερη σπουδαιότητα στην «έβδομη ημέρα», διότι το θεόπνευστο υπόμνημα λέει στη συνέχεια: «Ο Θεός ευλόγησε την έβδομη ημέρα και την κατέστησε ιερή».—Γένεση 2:1-3.
Ο Θεός Αναπαύτηκε από το Έργο Του
3. Ποιοι δεν θα μπορούσαν να είναι οι λόγοι για τους οποίους αναπαύτηκε ο Θεός;
3 Γιατί αναπαύτηκε ο Θεός «την έβδομη ημέρα»; Φυσικά, δεν αναπαύτηκε επειδή ήταν κουρασμένος. Ο Ιεχωβά απολαμβάνει “αφθονία δυναμικής ενέργειας” και «δεν εξαντλείται ούτε αποκάμνει». (Ησαΐας 40:26, 28) Ούτε άρχισε να αναπαύεται ο Θεός επειδή χρειαζόταν κάποιο διάλειμμα ή αλλαγή ρυθμού, διότι ο Ιησούς μάς είπε: «Ο Πατέρας μου εργάζεται ως τώρα, και εγώ εργάζομαι». (Ιωάννης 5:17) Εξάλλου, «ο Θεός είναι Πνεύμα» και δεν δεσμεύεται από τους σωματικούς βιολογικούς κύκλους και τις ανάγκες των υλικών πλασμάτων.—Ιωάννης 4:24.
4. Με ποιον τρόπο διέφερε “η έβδομη ημέρα” από τις προηγούμενες έξι “ημέρες”;
4 Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε κάποια ενόραση όσον αφορά το λόγο για τον οποίο αναπαύτηκε ο Θεός «την έβδομη ημέρα»; Μπορούμε να το κάνουμε αυτό παρατηρώντας ότι, αν και ήταν πολύ ευχαριστημένος με όσα είχε επιτελέσει στη διάρκεια της μακράς περιόδου των έξι προηγούμενων δημιουργικών “ημερών”, ο Θεός ευλόγησε συγκεκριμένα «την έβδομη ημέρα» και την ανακήρυξε «ιερή». Το Συνοπτικό Λεξικό της Οξφόρδης (Concise Oxford Dictionary) λέει ότι «ιερό» είναι κάτι το «αποκλειστικά αφιερωμένο ή ξεχωρισμένο (για κάποιο θεό ή για κάποιο θρησκευτικό σκοπό)». Επομένως, το γεγονός ότι ο Ιεχωβά ευλόγησε «την έβδομη ημέρα» και την ανακήρυξε ιερή δείχνει πως αυτή η ημέρα και η “ανάπαυσή” του πρέπει να έχουν κάποια σχέση με το ιερό του θέλημα και τον ιερό του σκοπό και όχι με δικές του ανάγκες. Ποια είναι αυτή η σχέση;
5. Τι έθεσε σε κίνηση ο Θεός στη διάρκεια των πρώτων έξι δημιουργικών “ημερών”;
5 Στη διάρκεια των προηγούμενων έξι δημιουργικών “ημερών”, ο Θεός είχε διαμορφώσει και είχε θέσει σε κίνηση όλους τους κύκλους και τους νόμους που διέπουν τις λειτουργίες της γης και όλων όσων την περιβάλλουν. Οι επιστήμονες μαθαίνουν τώρα πόσο υπέροχα σχεδιασμένα είναι αυτά. Προς το τέλος της “έκτης ημέρας”, ο Θεός δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι και τους τοποθέτησε σε «έναν κήπο στην Εδέμ, προς τα ανατολικά». Τελικά, ο Θεός εξήγγειλε το σκοπό του σχετικά με την ανθρώπινη οικογένεια και τη γη με τα εξής προφητικά λόγια: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη γη».—Γένεση 1:28, 31· 2:8.
6. (α) Στο τέλος της “έκτης ημέρας”, πώς ένιωσε ο Θεός για όλα όσα είχε δημιουργήσει; (β) Με ποια έννοια είναι ιερή “η έβδομη ημέρα”;
6 Καθώς η «έκτη ημέρα» της δημιουργίας έφτανε στο τέλος της, η αφήγηση μας λέει: «Ο Θεός είδε καθετί που είχε κάνει, και ήταν πολύ καλό». (Γένεση 1:31) Ο Θεός ικανοποιήθηκε με καθετί που είχε κάνει. Έτσι λοιπόν, αναπαύτηκε, δηλαδή σταμάτησε, από περαιτέρω δημιουργικό έργο σε σχέση με τη γη. Ωστόσο, όσο τέλειος και όμορφος και αν ήταν τότε ο παραδεισιακός κήπος, κάλυπτε μόνο μια μικρή περιοχή και υπήρχαν μόνο δύο ανθρώπινα πλάσματα στη γη. Θα χρειαζόταν χρόνος για να φτάσει η γη και η ανθρώπινη οικογένεια στην κατάσταση που είχε σκοπό του ο Θεός. Γι’ αυτόν το λόγο, διόρισε μια «έβδομη ημέρα» η οποία θα επέτρεπε σε όλα όσα είχε δημιουργήσει τις προηγούμενες έξι “ημέρες” να αναπτυχθούν σε αρμονία με το ιερό του θέλημα. (Παράβαλε Εφεσίους 1:11.) Καθώς “η έβδομη ημέρα” θα φτάνει στο τέλος της, η γη θα έχει γίνει ένας παγκόσμιος παράδεισος που θα κατοικείται αιώνια από μια οικογένεια τέλειων ανθρώπων. (Ησαΐας 45:18) “Η έβδομη ημέρα” ξεχωρίζεται ή αφιερώνεται στην επεξεργασία και στην εκπλήρωση του θελήματος του Θεού αναφορικά με τη γη και το ανθρώπινο γένος. Με αυτή την έννοια είναι «ιερή».
7. (α) Από ποια άποψη αναπαύτηκε ο Θεός «την έβδομη ημέρα»; (β) Πώς θα εξελιχθεί το καθετί όταν “η έβδομη ημέρα” θα φτάσει στο τέλος της;
7 Έτσι λοιπόν, ο Θεός αναπαύτηκε από το δημιουργικό του έργο «την έβδομη ημέρα». Είναι σαν να αποσύρθηκε και να άφησε αυτό το οποίο είχε θέσει σε κίνηση να ολοκληρώσει την πορεία του. Είναι πλήρως πεπεισμένος ότι, στο τέλος “της έβδομης ημέρας”, το καθετί θα είναι ακριβώς όπως εκείνος είχε σκοπό του. Ακόμη και αν έχουν υπάρξει εμπόδια, θα έχουν υπερπηδηθεί. Ολόκληρη η υπάκουη ανθρωπότητα θα ωφεληθεί όταν το θέλημα του Θεού θα πραγματοποιηθεί πλήρως. Τίποτα δεν θα το εμποδίσει αυτό επειδή υπάρχει η ευλογία του Θεού για την «έβδομη ημέρα», και εκείνος την κατέστησε «ιερή». Τι ένδοξη προοπτική για την υπάκουη ανθρωπότητα!
Ο Ισραήλ Απέτυχε να Εισέλθει στην Ανάπαυση του Θεού
8. Πότε και πώς άρχισαν οι Ισραηλίτες να τηρούν το Σάββατο;
8 Το έθνος Ισραήλ ωφελούνταν από τη διευθέτηση του Ιεχωβά για εργασία και ανάπαυση. Ακόμη και προτού δώσει στους Ισραηλίτες το Νόμο στο Όρος Σινά, ο Θεός τούς είπε μέσω του Μωυσή: «Προσέξτε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά σάς έδωσε το σάββατο. Να γιατί σας δίνει την έκτη ημέρα ψωμί δύο ημερών. Να κάθεστε ο καθένας στον τόπο του. Κανείς ας μη βγει από το μέρος όπου βρίσκεται την έβδομη ημέρα». Το αποτέλεσμα ήταν ότι «ο λαός τήρησε το σάββατο την έβδομη ημέρα».—Έξοδος 16:22-30.
9. Γιατί ήταν ο νόμος του Σαββάτου μια αναμφίβολα ευχάριστη αλλαγή για τους Ισραηλίτες;
9 Αυτή η διευθέτηση ήταν καινούρια για τους Ισραηλίτες, οι οποίοι μόλις είχαν απελευθερωθεί από τη δουλεία στην Αίγυπτο. Μολονότι οι Αιγύπτιοι και άλλοι μετρούσαν το χρόνο σε περιόδους πέντε ως δέκα ημερών, είναι απίθανο να επιτρεπόταν στους υποδουλωμένους Ισραηλίτες να έχουν κάποια ημέρα ανάπαυσης. (Παράβαλε Έξοδος 5:1-9.) Είναι, λοιπόν, λογικό να συμπεράνουμε ότι ο λαός Ισραήλ δέχτηκε με ευχαρίστηση αυτή την αλλαγή. Αντί να βλέπουν την απαίτηση του Σαββάτου ως βάρος ή περιορισμό, θα έπρεπε να την τηρούν με χαρά. Μάλιστα, ο Θεός τούς είπε αργότερα ότι το Σάββατο έπρεπε να χρησιμεύει ως υπενθύμιση της δουλείας τους στην Αίγυπτο και του γεγονότος ότι Εκείνος τους είχε απελευθερώσει.—Δευτερονόμιο 5:15.
10, 11. (α) Αν οι Ισραηλίτες ήταν υπάκουοι, τι μπορούσαν να αναμένουν ότι θα απολάμβαναν; (β) Γιατί απέτυχαν οι Ισραηλίτες να εισέλθουν στην ανάπαυση του Θεού;
10 Αν οι Ισραηλίτες που βγήκαν από την Αίγυπτο με τον Μωυσή ήταν υπάκουοι, θα είχαν το προνόμιο να εισέλθουν στην υποσχεμένη «γη όπου [έρρεε] το γάλα και το μέλι». (Έξοδος 3:8) Εκεί θα απολάμβαναν αληθινή ανάπαυση, όχι μόνο το Σάββατο, αλλά και σε ολόκληρη τη ζωή τους. (Δευτερονόμιο 12:9, 10) Ωστόσο, δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Σχετικά με αυτούς, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ποιοι ήταν αυτοί που άκουσαν και όμως προξένησαν πικρό θυμό; Δεν ήταν όλοι όσοι βγήκαν από την Αίγυπτο με την καθοδήγηση του Μωυσή; Και με ποιους αηδίασε ο Θεός επί σαράντα χρόνια; Δεν ήταν με εκείνους που αμάρτησαν, των οποίων τα πτώματα έπεσαν στην έρημο; Σε ποιους, όμως, ορκίστηκε αυτός ότι δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή του παρά σε εκείνους που ενήργησαν ανυπάκουα; Βλέπουμε, λοιπόν, ότι δεν μπόρεσαν να εισέλθουν λόγω απιστίας».—Εβραίους 3:16-19.
11 Τι δυνατό μάθημα για εμάς! Λόγω της απιστίας τους στον Ιεχωβά, εκείνη η γενιά δεν απέκτησε την ανάπαυση που τους είχε υποσχεθεί Αυτός. Αντίθετα, αφανίστηκαν στην έρημο. Δεν αντιλήφθηκαν ότι, ως απόγονοι του Αβραάμ, ήταν στενά συνδεδεμένοι με το θέλημα του Θεού όσον αφορά την παροχή ευλογιών για όλα τα έθνη της γης. (Γένεση 17:7, 8· 22:18) Αντί να εργαστούν σε αρμονία με το θεϊκό θέλημα, η προσοχή τους αποσπάστηκε εντελώς από τις κοσμικές και ιδιοτελείς επιθυμίες τους. Είθε εμείς να μην πέσουμε ποτέ σε μια τέτοια πορεία!—1 Κορινθίους 10:6, 10.
Απομένει μια Ανάπαυση
12. Ποια προοπτική εξακολουθούσε να υπάρχει για τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα, και πώς μπορούσαν να την απολαύσουν;
12 Αφού πρώτα έδειξε ότι ο Ισραήλ απέτυχε να εισέλθει στην ανάπαυση του Θεού λόγω απιστίας, ο Παύλος έστρεψε την προσοχή του στους ομοπίστους του. Όπως αναφέρεται στα εδάφια Εβραίους 4:1-5, τους διαβεβαίωσε ότι «απομένει μια υπόσχεση για είσοδο στην ανάπαυση του [Θεού]». Ο Παύλος τούς παρότρυνε να ασκούν πίστη στα «καλά νέα», διότι «εμείς που έχουμε ασκήσει πίστη εισερχόμαστε στην ανάπαυση». Εφόσον ο Νόμος είχε ήδη βγει από τη μέση με τη λυτρωτική θυσία του Ιησού, ο Παύλος δεν αναφερόταν εδώ στη σωματική ανάπαυση που παρεχόταν μέσω του Σαββάτου. (Κολοσσαείς 2:13, 14) Παραθέτοντας τα εδάφια Γένεση 2:2 και Ψαλμός 95:11, ο Παύλος παρότρυνε τους Εβραίους Χριστιανούς να εισέλθουν στην ανάπαυση του Θεού.
13. Παραθέτοντας από τον 95ο Ψαλμό, γιατί επέστησε ο Παύλος την προσοχή στη λέξη «σήμερα»;
13 Η δυνατότητα εισόδου στην ανάπαυση του Θεού πρέπει να ήταν «καλά νέα» για τους Εβραίους Χριστιανούς, ακριβώς όπως η ανάπαυση του Σαββάτου πρέπει να ήταν «καλά νέα» για τους Ισραηλίτες πριν από αυτούς. Έτσι λοιπόν, ο Παύλος παρότρυνε τους ομοπίστους του να μην κάνουν το ίδιο λάθος που έκανε ο Ισραήλ στην έρημο. Παραθέτοντας τα λόγια που αποτελούν τώρα τα εδάφια Ψαλμός 95:7, 8, επέστησε την προσοχή στη λέξη «σήμερα», αν και είχε περάσει τόσος καιρός από τότε που ο Θεός είχε αναπαυτεί από τη δημιουργία. (Εβραίους 4:6, 7) Ποιο ήταν το σημείο που ήθελε να τονίσει ο Παύλος; Ήταν το ότι “η έβδομη ημέρα”, την οποία ο Θεός είχε ξεχωρίσει για να επιτρέψει στο σκοπό του σχετικά με τη γη και τον άνθρωπο να επιτελεστεί στο πλήρες, βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη. Επομένως, ήταν επιτακτικό για τους συγχριστιανούς του να συνεργαστούν με εκείνον το σκοπό αντί να απορροφηθούν από ιδιοτελείς επιδιώξεις. Για άλλη μια φορά διακήρυξε την προειδοποίηση: «Μη σκληρύνετε τις καρδιές σας».
14. Πώς έδειξε ο Παύλος ότι η «ανάπαυση» του Θεού παρέμενε για το μέλλον;
14 Επιπρόσθετα, ο Παύλος έδειξε ότι η υποσχεμένη «ανάπαυση» δεν ήταν απλώς ζήτημα εγκατάστασης στην Υποσχεμένη Γη υπό την ηγεσία του Ιησού του Ναυή. (Ιησούς του Ναυή 21:44) «Διότι αν ο Ιησούς του Ναυή τούς είχε οδηγήσει σε τόπο ανάπαυσης», επιχειρηματολογεί ο Παύλος, «ο Θεός δεν θα είχε μιλήσει κατόπιν για άλλη ημέρα». Με βάση αυτό, ο Παύλος πρόσθεσε: «Απομένει μια ανάπαυση σαββάτου για το λαό του Θεού». (Εβραίους 4:8, 9) Ποια είναι αυτή η «ανάπαυση σαββάτου»;
Εισέλθετε στην Ανάπαυση του Θεού
15, 16. (α) Ποιο είναι το νόημα του όρου «ανάπαυση σαββάτου»; (β) Τι σημαίνει το “να αναπαυτεί κάποιος από το έργο του”;
15 Η έκφραση «ανάπαυση σαββάτου» αποδίδει τη λέξη του Κειμένου «σαββατισμός». Ο καθηγητής Γουίλιαμ Λέιν δηλώνει: «Ο όρος έλαβε την ιδιαίτερη έννοιά του από την εντολή του Σαββάτου η οποία επικράτησε στον Ιουδαϊσμό με βάση τα εδάφια Έξοδος 20:8-10, όπου τονιζόταν ότι η ανάπαυση και ο αίνος πάνε μαζί . . . Υπογραμμίζει την ειδική πτυχή της εορταστικής διάθεσης και της χαράς, η οποία εκφράζεται στη λατρεία και στον αίνο προς τον Θεό». Έτσι λοιπόν, η υποσχεμένη ανάπαυση δεν είναι απλώς απαλλαγή από εργασία. Είναι μια αλλαγή από τον επίπονο, άσκοπο μόχθο, στη χαρωπή υπηρεσία που τιμάει τον Θεό.
16 Αυτό επιβεβαιώνεται από τα επόμενα λόγια του Παύλου: «Διότι ο άνθρωπος που έχει εισέλθει στην ανάπαυση του Θεού έχει αναπαυτεί και ο ίδιος από τα έργα του, όπως ο Θεός από τα δικά του». (Εβραίους 4:10) Ο Θεός δεν αναπαύτηκε την έβδομη δημιουργική ημέρα επειδή κουράστηκε. Απεναντίας, σταμάτησε το επίγειο δημιουργικό έργο προκειμένου να αφήσει το έργο των χεριών του να αναπτυχθεί και να φτάσει σε πλήρη δόξα, για τον αίνο και την τιμή Του. Ως μέρος της δημιουργίας του Θεού, θα πρέπει και εμείς να προσαρμοστούμε σε αυτή τη διευθέτηση. Θα πρέπει να “αναπαυτούμε από τα έργα μας”, δηλαδή, θα πρέπει να μην προσπαθούμε να δικαιώσουμε τον εαυτό μας ενώπιον του Θεού επιχειρώντας να κερδίσουμε σωτηρία. Τουναντίον, θα πρέπει να έχουμε πίστη ότι η σωτηρία μας εξαρτάται από τη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού, μέσω της οποίας όλα τα πράγματα θα εναρμονιστούν και πάλι με το σκοπό του Θεού.—Εφεσίους 1:8-14· Κολοσσαείς 1:19, 20.
Ο Λόγος του Θεού Ασκεί Δύναμη
17. Ποια πορεία την οποία ακολούθησε ο σαρκικός Ισραήλ πρέπει να αποφύγουμε;
17 Οι Ισραηλίτες απέτυχαν να εισέλθουν στην υποσχεμένη ανάπαυση του Θεού λόγω της ανυπακοής και της απιστίας τους. Γι’ αυτό, ο Παύλος παρότρυνε τους Εβραίους Χριστιανούς: «Ας κάνουμε, λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε για να εισέλθουμε σε εκείνη την ανάπαυση, μήπως πέσει κανείς στο ίδιο παράδειγμα ανυπακοής». (Εβραίους 4:11) Οι περισσότεροι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνα δεν άσκησαν πίστη στον Ιησού, και ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς υπέφερε πάρα πολύ όταν το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων έφτασε στο τέλος του το 70 Κ.Χ. Πόσο ζωτικό είναι να έχουμε πίστη στα λόγια της υπόσχεσης του Θεού σήμερα!
18. (α) Ποιους λόγους ανέφερε ο Παύλος για να ασκούμε πίστη στο λόγο του Θεού; (β) Πώς είναι ο λόγος του Θεού «κοφτερότερος από κάθε δίκοπο σπαθί»;
18 Έχουμε βάσιμους λόγους να ασκούμε πίστη στο λόγο του Ιεχωβά. Ο Παύλος έγραψε: «Ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ασκεί δύναμη και είναι κοφτερότερος από κάθε δίκοπο σπαθί και διεισδύει μέχρι διαίρεσης της ψυχής και του πνεύματος, και των αρθρώσεων και του μυελού τους, και μπορεί να διακρίνει σκέψεις και προθέσεις της καρδιάς». (Εβραίους 4:12) Ναι, ο λόγος, δηλαδή το άγγελμα, του Θεού είναι «κοφτερότερος από κάθε δίκοπο σπαθί». Οι Εβραίοι Χριστιανοί χρειαζόταν να θυμούνται τι συνέβη στους προπάτορές τους. Αψηφώντας την απόφαση του Ιεχωβά ότι θα αφανίζονταν στην έρημο, αυτοί προσπάθησαν να εισέλθουν στην Υποσχεμένη Γη. Αλλά ο Μωυσής τούς προειδοποίησε: «Οι Αμαληκίτες και οι Χαναναίοι βρίσκονται εκεί μπροστά σας· και είναι σίγουρο ότι θα πέσετε από σπαθί». Όταν οι Ισραηλίτες προχώρησαν πεισματικά, «κατέβηκαν οι Αμαληκίτες και οι Χαναναίοι, οι οποίοι κατοικούσαν σε εκείνο το βουνό, και τους πάταξαν και τους διασκόρπισαν ως την Ορμά». (Αριθμοί 14:39-45) Ο λόγος του Ιεχωβά είναι κοφτερότερος από κάθε δίκοπο σπαθί, και οποιοσδήποτε τον αγνοεί εκούσια είναι σίγουρο ότι θα θερίσει τις συνέπειες.—Γαλάτες 6:7-9.
19. Πόσο δυναμικά «διεισδύει» ο λόγος του Θεού, και γιατί θα πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι είμαστε υπόλογοι στον Θεό;
19 Πόσο δυναμικά «διεισδύει [ο λόγος του Θεού] μέχρι διαίρεσης της ψυχής και του πνεύματος, και των αρθρώσεων και του μυελού τους»! Εισχωρεί στις σκέψεις και στα κίνητρα των ατόμων, διεισδύοντας συμβολικά μέχρι και στο μυελό στα ενδότερα των οστών! Αν και οι Ισραηλίτες που ελευθερώθηκαν από την αιγυπτιακή δουλεία είχαν συμφωνήσει να τηρούν το Νόμο, ο Ιεχωβά γνώριζε ότι βαθιά μέσα τους δεν εκτιμούσαν τις προμήθειες και τις απαιτήσεις Του. (Ψαλμός 95:7-11) Αντί να κάνουν το θέλημά του, εκείνοι ασχολούνταν με την ικανοποίηση των σαρκικών επιθυμιών τους. Γι’ αυτό, δεν εισήλθαν στην υποσχεμένη ανάπαυση του Θεού αλλά αφανίστηκαν στην έρημο. Εμείς χρειάζεται να το λάβουμε αυτό σοβαρά υπόψη, διότι «δεν υπάρχει δημιουργία που να μην είναι φανερή ενώπιον του [Θεού], αλλά τα πάντα είναι γυμνά και τελείως εκτεθειμένα στα μάτια εκείνου στον οποίο έχουμε να δώσουμε λογαριασμό». (Εβραίους 4:13) Είθε λοιπόν να εκπληρώνουμε την αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά και να μην “οπισθοχωρούμε για καταστροφή”.—Εβραίους 10:39.
20. Τι βρίσκεται μπροστά μας, και τι πρέπει να κάνουμε τώρα για να εισέλθουμε στην ανάπαυση του Θεού;
20 Αν και “η έβδομη ημέρα”—η ημέρα ανάπαυσης του Θεού—είναι ακόμη σε εξέλιξη, εκείνος είναι άγρυπνος ως προς την επεξεργασία του σκοπού που έχει για τη γη και τον άνθρωπο. Πολύ σύντομα, ο Μεσσιανικός Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, θα αναλάβει δράση για να απαλλάξει τη γη από όλους όσους εναντιώνονται στο θέλημα του Θεού, περιλαμβανομένου και του Σατανά του Διαβόλου. Στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, ο Ιησούς και οι 144.000 συγκυβερνήτες του θα φέρουν τη γη και τον άνθρωπο στην κατάσταση την οποία είχε σκοπό του ο Θεός. (Αποκάλυψη 14:1· 20:1-6) Τώρα είναι ο καιρός να αποδείξουμε ότι η ζωή μας επικεντρώνεται γύρω από το θέλημα του Ιεχωβά Θεού. Αντί να επιδιώκουμε να δικαιώσουμε τον εαυτό μας ενώπιον του Θεού και να προωθούμε τα δικά μας συμφέροντα, τώρα είναι καιρός να “αναπαυτούμε από τα έργα μας” και να υπηρετούμε ολόκαρδα τα συμφέροντα της Βασιλείας. Κάνοντάς το αυτό και παραμένοντας πιστοί στον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά, θα έχουμε το προνόμιο να απολαμβάνουμε τα οφέλη της ανάπαυσης του Θεού τώρα και για πάντα.
Μπορείτε να Εξηγήσετε;
◻ Για ποιο σκοπό αναπαύτηκε ο Θεός «την έβδομη ημέρα»;
◻ Ποια ανάπαυση μπορούσαν να είχαν απολαύσει οι Ισραηλίτες, αλλά γιατί απέτυχαν να εισέλθουν σε αυτήν;
◻ Τι πρέπει να κάνουμε για να εισέλθουμε στην ανάπαυση του Θεού;
◻ Πώς είναι ο λόγος του Θεού ζωντανός, δυνατός και κοφτερότερος από κάθε δίκοπο σπαθί;
[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]
Οι Ισραηλίτες τηρούσαν το Σάββατο, αλλά δεν εισήλθαν στην ανάπαυση του Θεού. Γνωρίζετε γιατί;