Η Πίστη μάς Κάνει να Υπομένουμε και να Εμμένουμε στην Προσευχή

«Κάντε υπομονή· κάντε τις καρδιές σας σταθερές, επειδή η παρουσία του Κυρίου έχει πλησιάσει».—ΙΑΚΩΒΟΥ 5:8.

1. Γιατί θα πρέπει να συλλογιζόμαστε τα εδάφια Ιακώβου 5:7, 8;

Η ΠΡΟ πολλού αναμενόμενη «παρουσία» του Ιησού Χριστού είναι τώρα γεγονός. (Ματθαίος 24:3-14) Περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε, όλοι όσοι ομολογούν ότι έχουν πίστη στον Θεό και στον Χριστό έχουν λόγο να συλλογίζονται τα εξής λόγια του μαθητή Ιακώβου: «Κάντε υπομονή, . . . αδελφοί, μέχρι την παρουσία του Κυρίου. Δείτε! Ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμο καρπό της γης, κάνοντας υπομονή σχετικά με αυτόν μέχρι να πάρει την πρώιμη βροχή και την όψιμη βροχή. Και εσείς επίσης κάντε υπομονή· κάντε τις καρδιές σας σταθερές, επειδή η παρουσία του Κυρίου έχει πλησιάσει».—Ιακώβου 5:7, 8.

2. Ποια ήταν μερικά από τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν εκείνοι στους οποίους έγραψε ο Ιάκωβος;

² Εκείνοι στους οποίους έγραψε ο Ιάκωβος τη θεόπνευστη επιστολή του χρειαζόταν να κάνουν υπομονή και να λύσουν διαφόρων ειδών προβλήματα. Πολλοί ενεργούσαν αντίθετα από τον αναμενόμενο τρόπο ενεργείας των ατόμων που ομολογούν πίστη στον Θεό. Λόγου χάρη, κάτι χρειαζόταν να γίνει για ορισμένες επιθυμίες οι οποίες είχαν αναπτυχθεί σε μερικές καρδιές. Ανάμεσα σε εκείνους τους πρώτους Χριστιανούς, χρειαζόταν να αποκατασταθεί η γαλήνη. Είχαν, επίσης, ανάγκη συμβουλής ώστε να είναι υπομονετικοί και να εμμένουν στην προσευχή. Καθώς εξετάζουμε τα όσα τους είπε ο Ιάκωβος, ας δούμε πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τα λόγια του στη ζωή μας.

Οι Εσφαλμένες Επιθυμίες Είναι Καταστροφικές

3. Ποιες ήταν οι αιτίες της διαμάχης που υπήρχε στην εκκλησία, και τι μπορούμε να μάθουμε από αυτό;

³ Η ειρήνη έλειπε από μερικούς καθ’ ομολογία Χριστιανούς και οι εσφαλμένες επιθυμίες ήταν η βασική αιτία αυτής της κατάστασης. (Ιακώβου 4:1-3) Η φιλόνικη διάθεση προκαλούσε αναστάτωση και μερικοί έκριναν χωρίς αγάπη τους αδελφούς τους. Αυτό συνέβαινε επειδή μέσα στα μέλη του σώματός τους συγκρούονταν πόθοι για αισθησιακή απόλαυση. Και εμείς επίσης μπορεί να χρειάζεται να προσευχηθούμε για βοήθεια προκειμένου να αντισταθούμε στους σαρκικούς πόθους για γόητρο, δύναμη και υλικά αποκτήματα, ώστε να μην κάνουμε κάτι που να διαταράξει την ειρήνη της εκκλησίας. (Ρωμαίους 7:21-25· 1 Πέτρου 2:11) Ανάμεσα σε μερικούς Χριστιανούς του πρώτου αιώνα, η πλεονεξία είχε αναπτυχθεί τόσο πολύ ώστε να καταλήξει σε ένα πνεύμα μίσους, δολοφονικής διάθεσης. Εφόσον ο Θεός δεν εκπλήρωνε τις εσφαλμένες επιθυμίες τους, αυτοί έκαναν μάχη για να επιτύχουν τους στόχους τους. Αν έχουμε παρόμοιες εσφαλμένες επιθυμίες, μπορεί να ζητάμε αλλά να μη λαβαίνουμε, επειδή ο άγιος Θεός μας δεν απαντάει σε τέτοιες προσευχές.—Θρήνοι 3:44· 3 Ιωάννη 9, 10.

4. Γιατί ο Ιάκωβος αποκαλεί μερικούς «μοιχαλίδες», και πώς θα πρέπει να επηρεάζει εμάς η δήλωσή του;

⁴ Κοσμικότητα, φθόνος και υπερηφάνεια υπήρχαν ανάμεσα σε ορισμένους από τους πρώτους Χριστιανούς. (Ιακώβου 4:4-6) Ο Ιάκωβος αποκαλεί μερικούς «μοιχαλίδες» επειδή ήταν φίλοι του κόσμου και συνεπώς ένοχοι πνευματικής μοιχείας. (Ιεζεκιήλ 16:15-19, 25-45) Ασφαλώς, δεν θέλουμε να επηρεαστούμε από τις κοσμικές τάσεις όσον αφορά τη στάση, την ομιλία και τις πράξεις μας, διότι αυτό θα μας καθιστούσε εχθρούς του Θεού. Ο Λόγος του μας δείχνει ότι η «τάση για φθόνο» αποτελεί μέρος της κακής τάσης, ή αλλιώς του “πνεύματος”, που υπάρχει στους αμαρτωλούς ανθρώπους. (Γένεση 8:21· Αριθμοί 16:1-3· Ψαλμός 106:16, 17· Εκκλησιαστής 4:4) Επομένως, αν αντιληφθούμε ότι χρειάζεται να καταπολεμήσουμε το φθόνο, την υπερηφάνεια ή κάποια άλλη κακή τάση, ας επιδιώξουμε να λάβουμε βοήθεια από τον Θεό μέσω του αγίου πνεύματος. Αυτή η δύναμη, η οποία παρέχεται μέσω της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού, είναι μεγαλύτερη από την «τάση για φθόνο». Και μολονότι ο Ιεχωβά εναντιώνεται στους υπερηφάνους, αυτός θα μας δώσει παρ’ αξία καλοσύνη αν καταπολεμούμε τις αμαρτωλές τάσεις.

5. Για να απολαμβάνουμε την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού, σε ποιες απαιτήσεις πρέπει να ανταποκρινόμαστε;

⁵ Πώς μπορούμε να λάβουμε την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού; (Ιακώβου 4:7-10) Για να απολαμβάνουμε παρ’ αξία καλοσύνη από τον Ιεχωβά, πρέπει να υπακούμε σε αυτόν, να δεχόμαστε τις προμήθειές του και να υποτασσόμαστε σε οτιδήποτε αποτελεί θέλημά του. (Ρωμαίους 8:28) Πρέπει επίσης να “εναντιωνόμαστε”, δηλαδή να “αντιστεκόμαστε”, στον Διάβολο. Αυτός θα “φύγει από εμάς” αν παραμείνουμε σταθεροί υποστηρικτές της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά. Έχουμε τη βοήθεια του Ιησού, ο οποίος συγκρατεί τα κακά όργανα του κόσμου ώστε να μην μπορεί τίποτε να μας προξενήσει μόνιμη βλάβη. Και ποτέ να μην ξεχνάτε το εξής: Με προσευχή, υπακοή και πίστη πλησιάζουμε τον Θεό και εκείνος βρίσκεται κοντά μας.—2 Χρονικών 15:2.

6. Γιατί αποκαλεί ο Ιάκωβος “αμαρτωλούς” μερικούς Χριστιανούς;

⁶ Γιατί εφαρμόζει ο Ιάκωβος τον όρο «αμαρτωλοί» σε μερικούς που ομολογούσαν ότι είχαν πίστη στον Θεό; Επειδή ήταν ένοχοι “πολέμων” και δολοφονικού μίσους—στάση που είναι απαράδεκτη για Χριστιανούς. (Τίτο 3:3) Τα «χέρια» τους, που ήταν γεμάτα κακές πράξεις, χρειάζονταν καθαρισμό. Ήταν επίσης ανάγκη να εξαγνίσουν τις «καρδιές» τους, την έδρα των κινήτρων. (Ματθαίος 15:18, 19) Εκείνοι οι «αναποφάσιστοι» ταλαντεύονταν ανάμεσα στη φιλία με τον Θεό και στη φιλία με τον κόσμο. Καθώς προειδοποιούμαστε από το κακό τους παράδειγμα, ας βρισκόμαστε σε αδιάκοπη επαγρύπνηση ώστε να μην καταστρέψουν τέτοια πράγματα την πίστη μας.—Ρωμαίους 7:18-20.

7. Γιατί λέει ο Ιάκωβος σε μερικούς να “πενθήσουν και να κλάψουν”;

⁷ Ο Ιάκωβος λέει στους αναγνώστες του να “νιώσουν συντριβή και να πενθήσουν και να κλάψουν”. Αν εκδήλωναν θεοσεβή λύπη, θα αποδείκνυαν τη μετάνοιά τους. (2 Κορινθίους 7:10, 11) Σήμερα, μερικοί που λένε ότι έχουν πίστη επιζητούν φιλία με τον κόσμο. Αν κάποιοι από εμάς επιδιώκουν μια τέτοια πορεία, δεν θα πρέπει να πενθήσουν για την πνευματική τους αδυναμία και να αναλάβουν αμέσως δράση για να διορθώσουν τα πράγματα; Αν κάνουν τις αναγκαίες προσαρμογές και λάβουν τη συγχώρηση του Θεού, θα παραχθεί μέσα τους ένα αίσθημα αγαλλίασης λόγω της καθαρής συνείδησης και της χαρωπής προοπτικής για αιώνια ζωή.—Ψαλμός 51:10-17· 1 Ιωάννη 2:15-17.

Μην Κρίνετε ο Ένας τον Άλλον

8, 9. Γιατί δεν θα πρέπει να μιλάμε ο ένας εναντίον του άλλου ή να κρίνουμε ο ένας τον άλλον;

⁸ Αμαρτάνουμε όταν μιλάμε εναντίον κάποιου ομοπίστου μας. (Ιακώβου 4:11, 12) Εντούτοις, μερικοί επικρίνουν συγχριστιανούς τους, ίσως ως αποτέλεσμα της στάσης αυτοδικαίωσης που τους χαρακτηρίζει ή επειδή θέλουν να εξυψώνουν τον εαυτό τους με το να υποβιβάζουν τους άλλους. (Ψαλμός 50:20· Παροιμίες 3:29) Το ρήμα καταλαλείτε του Κειμένου ενέχει την έννοια της εχθρότητας και υποδηλώνει τη διατύπωση υπερβολικής ή ψεύτικης κατηγορίας. Αυτό σημαίνει ότι κρίνουμε έναν αδελφό δυσμενώς. Πώς ισοδυναμεί αυτό με το να “μιλάμε εναντίον του νόμου του Θεού και να κρίνουμε αυτόν το νόμο”; Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι “με επιτηδειότητα παραμέριζαν την εντολή του Θεού” και έκριναν με βάση τους δικούς τους κανόνες. (Μάρκος 7:1-13) Παρόμοια, αν καταδικάζουμε έναν αδελφό τον οποίο δεν θα καταδίκαζε ο Ιεχωβά, δεν “κρίνουμε το νόμο του Θεού” και δεν υπαινισσόμαστε έτσι, κάτι που είναι αμαρτία, ότι αυτός ο νόμος είναι ανεπαρκής; Επίσης, επικρίνοντας άδικα τον αδελφό μας, δεν εκπληρώνουμε το νόμο της αγάπης.—Ρωμαίους 13:8-10.

⁹ Ας θυμόμαστε το εξής: «Ένας είναι νομοθέτης και κριτής»—ο Ιεχωβά. “Ο νόμος του είναι τέλειος”, όχι ελλιπής. (Ψαλμός 19:7· Ησαΐας 33:22) Μόνο ο Θεός έχει το δικαίωμα να θέτει κανόνες και διατάξεις για τη σωτηρία. (Λουκάς 12:5) Γι’ αυτό ο Ιάκωβος ρωτάει: «Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις τον πλησίον σου;» Δεν ανήκει σε εμάς το να κρίνουμε και να καταδικάζουμε τους άλλους. (Ματθαίος 7:1-5· Ρωμαίους 14:4, 10) Αν συλλογιζόμαστε την κυριαρχία και την απροσωποληψία του Θεού καθώς και τη δική μας αμαρτωλή κατάσταση, αυτό θα μας βοηθάει να μην κρίνουμε τους άλλους δικαιώνοντας τον εαυτό μας.

Να Αποφεύγετε την Κομπαστική Αυτοπεποίθηση

10. Γιατί θα πρέπει να λαβαίνουμε τον Ιεχωβά υπόψη στην καθημερινή μας ζωή;

¹⁰ Θα πρέπει να λαβαίνουμε πάντα υπόψη τον Ιεχωβά και το νόμο του. (Ιακώβου 4:13-17) Αψηφώντας τον Θεό, εκείνοι που διακατέχονται από αυτοπεποίθηση λένε: “Σήμερα ή αύριο θα πάμε σε κάποια πόλη, θα μείνουμε έναν χρόνο εκεί, θα ασχοληθούμε με δουλειές και θα βγάλουμε κέρδη”. Αν “συσσωρεύουμε θησαυρούς για τον εαυτό μας αλλά δεν είμαστε πλούσιοι ως προς τον Θεό”, η ζωή μας μπορεί να τελειώσει αύριο και μπορεί να μην έχουμε την ευκαιρία να υπηρετήσουμε τον Ιεχωβά. (Λουκάς 12:16-21) Όπως λέει ο Ιάκωβος, μοιάζουμε με την πρωινή ομίχλη «που εμφανίζεται για λίγο και κατόπιν εξαφανίζεται». (1 Χρονικών 29:15) Μόνο αν ασκούμε πίστη στον Ιεχωβά μπορούμε να ελπίζουμε σε διαρκή χαρά και αιώνια ζωή.

11. Τι σημαίνει το να λέμε: «Αν ο Ιεχωβά θέλει»;

¹¹ Αντί να αγνοούμε κομπαστικά τον Θεό, πρέπει να έχουμε την εξής άποψη: «Αν ο Ιεχωβά θέλει, θα ζήσουμε και θα κάνουμε αυτό ή εκείνο». Το να λέμε «αν ο Ιεχωβά θέλει» καταδεικνύει ότι προσπαθούμε να ενεργούμε σε αρμονία με το θέλημά του. Μπορεί να χρειάζεται να ασχολούμαστε με δουλειές για να συντηρούμε την οικογένειά μας, να ταξιδεύουμε για το έργο της Βασιλείας, και ούτω καθεξής. Ας μην κομπάζουμε όμως. «Τέτοια υπερηφάνεια είναι πονηρή» επειδή αγνοεί την εξάρτηση από τον Θεό.—Ψαλμός 37:5· Παροιμίες 21:4· Ιερεμίας 9:23, 24.

12. Τι σημαίνουν τα λόγια του εδαφίου Ιακώβου 4:17;

¹² Για να ολοκληρώσει, προφανώς, τις δηλώσεις του σχετικά με την αυτοπεποίθηση και την καύχηση, ο Ιάκωβος λέει: «Αν . . . κάποιος ξέρει να κάνει το σωστό και όμως δεν το κάνει, είναι αμαρτία για αυτόν». Ο κάθε Χριστιανός θα πρέπει να αναγνωρίζει ταπεινά την εξάρτησή του από τον Θεό. Αν δεν ενεργεί έτσι, «είναι αμαρτία για αυτόν». Φυσικά, η ίδια αρχή εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση κατά την οποία δεν κάνουμε αυτό που απαιτεί από εμάς η πίστη στον Θεό.—Λουκάς 12:47, 48.

Προειδοποίηση Σχετικά με τους Πλουσίους

13. Τι λέει ο Ιάκωβος για όσους δεν χρησιμοποιούν σωστά τα πλούτη τους;

¹³ Επειδή μερικοί από τους πρώτους Χριστιανούς είχαν γίνει υλιστές ή θαύμαζαν τους πλουσίους, ο Ιάκωβος κάνει ισχυρές δηλώσεις σχετικά με ορισμένους πλουσίους. (Ιακώβου 5:1-6) Οι κοσμικοί άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν τα πλούτη τους με εσφαλμένο τρόπο θα “έκλαιγαν θρηνώντας γοερά για τις ταλαιπωρίες που θα έρχονταν πάνω τους” όταν ο Θεός θα τους ανταπέδιδε ανάλογα με τις πράξεις τους. Εκείνες τις ημέρες, ο πλούτος πολλών ανθρώπων αποτελούνταν κυρίως από πράγματα όπως τα ενδύματα, τα σιτηρά και το κρασί. (Ιωήλ 2:19· Ματθαίος 11:8) Μερικά από αυτά μπορούν να σαπίσουν ή να “γίνουν σκοροφαγωμένα”, αλλά ο Ιάκωβος τονίζει την αχρηστία του πλούτου, όχι το γεγονός ότι είναι φθαρτός. Μολονότι το χρυσάφι και το ασήμι δεν σκουριάζουν, αν συσσωρεύαμε ποσότητες από αυτά, θα είχαν την ίδια αξία με τα πράγματα που έχουν σκουριάσει. Η λέξη «σκουριά» εδώ υποδηλώνει ότι τα υλικά πλούτη δεν έχουν χρησιμοποιηθεί επωφελώς. Επομένως, όλοι μας θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όσοι εμπιστεύονται στα υλικά τους αποκτήματα “έχουν συσσωρεύσει κάτι σαν φωτιά στις τελευταίες ημέρες”, όταν ο θυμός του Θεού θα επέλθει σε αυτούς. Εφόσον ζούμε στον «καιρό του τέλους», αυτά τα λόγια έχουν ιδιαίτερη σημασία για εμάς.—Δανιήλ 12:4· Ρωμαίους 2:5.

14. Πώς ενεργούν πολλές φορές οι πλούσιοι, και τι πρέπει να κάνουμε εμείς σχετικά με αυτό;

¹⁴ Οι πλούσιοι πολλές φορές αδικούν τους θεριστές τους, των οποίων ο κατακρατούμενος μισθός «κραυγάζει» για τιμωρία. (Παράβαλε Γένεση 4:9, 10.) Οι κοσμικοί πλούσιοι “έχουν ζήσει με πολυτέλεια”. Από την υπερβολική εντρύφηση στις αισθησιακές απολαύσεις αποκτούν παχιές, μη δεκτικές καρδιές και θα συνεχίζουν να το κάνουν αυτό την «ημέρα» που έχει προσδιοριστεί για τη σφαγή τους. “Καταδικάζουν και δολοφονούν τον δίκαιο”. Ο Ιάκωβος ρωτάει: «Δεν σας εναντιώνεται αυτός;» Μια άλλη απόδοση όμως αναφέρει: « . . . τον δίκαιο· δεν σας εναντιώνεται». Όπως και να έχουν τα πράγματα, δεν θα πρέπει να προσωποληπτούμε υπέρ των πλουσίων. Πρέπει να διατηρούμε τα πνευματικά συμφέροντα στην πρώτη θέση στη ζωή.—Ματθαίος 6:25-33.

Η Πίστη μάς Βοηθάει να Κάνουμε Υπομονή

15, 16. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να κάνουμε υπομονή;

¹⁵ Μετά τα σχόλιά του σχετικά με τους καταπιεστικούς πλουσίους του κόσμου, ο Ιάκωβος ενθαρρύνει κατόπιν τους καταπιεσμένους Χριστιανούς να κάνουν υπομονή. (Ιακώβου 5:7, 8) Αν οι πιστοί αντιμετώπιζαν τις ταλαιπωρίες τους με υπομονή, θα ανταμείβονταν για την πιστότητά τους στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, όταν θα επερχόταν κρίση στους καταπιεστές τους. (Ματθαίος 24:37-41) Εκείνοι οι πρώτοι Χριστιανοί χρειαζόταν να είναι σαν το γεωργό ο οποίος περιμένει υπομονετικά την πρώιμη βροχή του φθινοπώρου, μετά από την οποία μπορεί να φυτέψει, καθώς και την όψιμη βροχή της άνοιξης η οποία φέρνει καρπό. (Ιωήλ 2:23) Και εμείς επίσης χρειάζεται να έχουμε υπομονή και να κάνουμε τις καρδιές μας σταθερές, ιδίως εφόσον «η παρουσία του Κυρίου» Ιησού Χριστού είναι τώρα γεγονός!

¹⁶ Γιατί πρέπει να είμαστε υπομονετικοί; (Ιακώβου 5:9-12) Η υπομονή μάς βοηθάει να μη στενάζουμε όταν οι ομόπιστοί μας μάς αναστατώνουν. Αν “στενάζουμε ο ένας εναντίον του άλλου” με κακό πνεύμα, θα καταδικαστούμε από τον Ιησού Χριστό, τον Κριτή. (Ιωάννης 5:22) Τώρα που η «παρουσία» του έχει αρχίσει και ο ίδιος «στέκεται μπροστά στην πόρτα», ας προάγουμε την ειρήνη με το να είμαστε υπομονετικοί με τους αδελφούς μας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πολλές δοκιμές πίστης. Η δική μας πίστη ενισχύεται όταν θυμόμαστε ότι ο Θεός αντάμειψε τον Ιώβ διότι υπέμεινε καρτερικά τις δοκιμασίες του. (Ιώβ 42:10-17) Αν ασκούμε πίστη και υπομονή, θα δούμε ότι «ο Ιεχωβά είναι πολύ τρυφερός σε στοργή και ελεήμων».—Μιχαίας 7:18, 19.

17. Γιατί λέει ο Ιάκωβος: «Μην ορκίζεστε»;

¹⁷ Αν δεν είμαστε υπομονετικοί, μπορεί να κάνουμε κακή χρήση της γλώσσας όταν βρισκόμαστε σε πιεστικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, μπορεί να παίρνουμε όρκους βιαστικά. «Μην ορκίζεστε», λέει ο Ιάκωβος, προειδοποιώντας εναντίον των επιπόλαιων όρκων. Επίσης, φαίνεται υποκριτικό το να επιβεβαιώνουμε συνεχώς τις δηλώσεις μας με όρκους. Επομένως, θα πρέπει απλώς να λέμε την αλήθεια· το ναι μας να σημαίνει ναι, και το όχι μας, όχι. (Ματθαίος 5:33-37) Φυσικά, ο Ιάκωβος δεν λέει πως είναι εσφαλμένο να ορκιζόμαστε ότι θα πούμε την αλήθεια σε κάποιο δικαστήριο.

Η Πίστη και οι Προσευχές Μας

18. Υπό ποιες περιστάσεις θα πρέπει να “προσευχόμαστε συνεχώς” και να “ψάλλουμε”;

¹⁸ Η προσευχή πρέπει να παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας αν θέλουμε να ελέγχουμε την ομιλία μας, να κάνουμε υπομονή και να διατηρούμε υγιή πίστη στον Θεό. (Ιακώβου 5:13-20) Ιδιαίτερα όταν περνάμε κάποια δοκιμασία θα πρέπει να “προσευχόμαστε συνεχώς”. Αν είμαστε χαρούμενοι, ας “ψάλλουμε”, όπως έκανε ο Ιησούς και οι απόστολοί του όταν θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του. (Μάρκος 14:26) Μερικές φορές μπορεί να νιώθουμε τόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη προς τον Θεό ώστε να ψάλλουμε αίνους ακόμη και μέσα στην καρδιά μας. (1 Κορινθίους 14:15· Εφεσίους 5:19) Και πόση χαρά έχουμε όταν εξυμνούμε τον Ιεχωβά ψάλλοντας στις Χριστιανικές συναθροίσεις!

19. Τι πρέπει να κάνουμε αν αρρωστήσουμε πνευματικά, και γιατί χρειάζεται αυτή η ενέργεια;

¹⁹ Μπορεί να μην έχουμε τη διάθεση να ψάλουμε αν υποφέρουμε πνευματικά, ίσως εξαιτίας εσφαλμένης διαγωγής ή λόγω του ότι δεν τρεφόμαστε τακτικά από το τραπέζι του Ιεχωβά. Αν βρεθούμε σε αυτή την κατάσταση, ας καλέσουμε ταπεινά τους πρεσβυτέρους να “προσευχηθούν για εμάς”. (Παροιμίες 15:29) Αυτοί θα “μας αλείψουν επίσης με λάδι στο όνομα του Ιεχωβά”. Όπως το καταπραϋντικό λάδι πάνω σε μια πληγή, έτσι και τα παρηγορητικά λόγια και οι Γραφικές συμβουλές τους θα βοηθήσουν να μειωθεί η κατάθλιψη, η αμφιβολία και ο φόβος. “Η προσευχή της πίστης θα μας κάνει καλά” αν υποστηρίζεται από τη δική μας πίστη. Αν οι πρεσβύτεροι διαπιστώσουν ότι η πνευματική μας ασθένεια έχει προκληθεί από σοβαρή αμαρτία, θα μας εκθέσουν το σφάλμα μας καθαρά αλλά και με καλοσύνη και θα προσπαθήσουν να μας βοηθήσουν. (Ψαλμός 141:5) Και αν μετανοήσουμε, μπορούμε να έχουμε πίστη ότι ο Θεός θα ακούσει τις προσευχές τους και θα μας συγχωρήσει.

20. Γιατί θα πρέπει να ομολογούμε τις αμαρτίες μας και να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον;

²⁰ “Το να ομολογούμε φανερά τις αμαρτίες μας ο ένας στον άλλον” θα πρέπει να μας εμποδίζει να συνεχίζουμε την αμαρτία. Θα πρέπει να προάγει την αμοιβαία συμπόνια, μια ιδιότητα η οποία θα μας υποκινεί να “προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον”. Μπορούμε να έχουμε πίστη ότι αυτό θα είναι επωφελές διότι η προσευχή «του δίκαιου ανθρώπου»—ενός ανθρώπου που ασκεί πίστη και θεωρείται ευθύς από τον Θεό—έχει ως αποτέλεσμα την εκπλήρωση πολλών πραγμάτων από μέρους του Ιεχωβά. (1 Πέτρου 3:12) Ο προφήτης Ηλίας είχε αδυναμίες σαν τις δικές μας, αλλά οι προσευχές του ήταν αποτελεσματικές. Αυτός προσευχήθηκε και δεν έβρεξε επί τριάμισι χρόνια. Όταν προσευχήθηκε πάλι, ήρθε η βροχή.—1 Βασιλέων 17:1· 18:1, 42-45· Λουκάς 4:25.

21. Τι μπορούμε ίσως να κάνουμε αν κάποιος συγχριστιανός μας «παροδηγηθεί από την αλήθεια»;

²¹ Τι θα συμβεί αν κάποιο μέλος της εκκλησίας «παροδηγηθεί από την αλήθεια», παρεκκλίνοντας από την ορθή διδασκαλία και διαγωγή; Ίσως μπορέσουμε να τον επαναφέρουμε από την πλάνη του μέσω Γραφικής συμβουλής, προσευχής και άλλης βοήθειας. Αν τα καταφέρουμε, αυτό τον κρατάει κάτω από το λύτρο του Χριστού και τον σώζει από τον πνευματικό θάνατο και την καταδίκη σε καταστροφή. Βοηθώντας εκείνον που έχει πλανηθεί, καλύπτουμε πλήθος από τις αμαρτίες του. Όταν ο αμαρτωλός που ελέγχθηκε επιστρέψει από την εσφαλμένη πορεία του, μετανοήσει και ζητήσει συγχώρηση, θα χαρούμε για το ότι προσπαθήσαμε να καλυφτούν οι αμαρτίες του.—Ψαλμός 32:1, 2· Ιούδα 22, 23.

Κάτι για Όλους Μας

22, 23. Πώς θα πρέπει να μας επηρεάζουν τα λόγια του Ιακώβου;

²² Σαφώς, η επιστολή του Ιακώβου περιέχει κάτι το επωφελές για όλους μας. Μας δείχνει πώς να αντιμετωπίζουμε τις δοκιμασίες, μας συμβουλεύει εναντίον της μεροληψίας και μας προτρέπει να ενασχολούμαστε σε ορθά έργα. Ο Ιάκωβος μας προτρέπει να ελέγχουμε τη γλώσσα, να αντιστεκόμαστε στην κοσμική επιρροή και να προάγουμε την ειρήνη. Τα λόγια του θα πρέπει επίσης να μας κάνουν να είμαστε υπομονετικοί και να εμμένουμε στην προσευχή.

²³ Είναι αλήθεια ότι η επιστολή του Ιακώβου αρχικά στάλθηκε στους χρισμένους πρώτους Χριστιανούς. Ωστόσο, όλοι μας θα πρέπει να αφήνουμε τις συμβουλές της να μας βοηθούν να προσκολλούμαστε στην πίστη μας. Τα λόγια του Ιακώβου μπορούν να ενισχύσουν την πίστη η οποία μας ωθεί σε αποφασιστική δράση στην υπηρεσία του Θεού. Και αυτή η θεόπνευστη επιστολή οικοδομεί ανθεκτική πίστη σήμερα, στη διάρκεια “της παρουσίας του Κυρίου” Ιησού Χριστού, μια πίστη που μας κάνει να είμαστε υπομονετικοί Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι εμμένουν στην προσευχή.

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί χρειαζόταν να αλλάξουν μερικοί από τους πρώτους Χριστιανούς τη στάση και τη διαγωγή τους;

◻ Ποια προειδοποίηση δίνει ο Ιάκωβος στους πλουσίους;

◻ Γιατί θα πρέπει να κάνουμε υπομονή;

◻ Γιατί θα πρέπει να προσευχόμαστε τακτικά;

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 19]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Μερικοί από τους πρώτους Χριστιανούς χρειαζόταν να είναι πιο υπομονετικοί με τους ομοπίστους τους

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Οι Χριστιανοί χρειάζεται να είναι υπομονετικοί, να δείχνουν αγάπη και να εμμένουν στην προσευχή