ΚΑΚΟ

Αυτό που προξενεί πόνο, θλίψη, στενοχώρια. Προκειμένου να αποδοθούν σωστά οι έννοιες της πολύ περιεκτικής σε νοήματα εβραϊκής λέξης ρα‛, η λέξη αυτή μεταφράζεται κατά περίπτωση, ανάλογα με τα συμφραζόμενα, “κακό”, “σκυθρωπός”, “άσχημος”, «συμφορά», “κακοήθης”, “μη γενναιόδωρος”, “φθονερός”. (Γε 2:9· 40:7· 41:3· Δευ 6:22· 28:35· Παρ 23:6· 28:22) Η λέξη κακός του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου μπορεί να οριστεί ως (1) φαύλος από ηθική άποψη και (2) ολέθριος· στο μεταφρασμένο κείμενο είτε έχει διατηρηθεί αυτούσια είτε αποδίδεται “βλαβερός”, “εσφαλμένος”. (Ρω 7:19· 12:17· Κολ 3:5· Τιτ 1:12· Εβρ 5:14) Το εβραϊκό ρήμα καλάλ σημαίνει «καταριέμαι».—Βλέπε ΚΑΤΑΡΑ.

Όπως χρησιμοποιείται την πρώτη φορά στις Γραφές, η λέξη ρα‛ αποτελεί τον αντίποδα του καλού. Ο Αδάμ έλαβε την εντολή να μη φάει από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού (ρα‛) και επιπλέον προειδοποιήθηκε για τις συνέπειες της ανυπακοής. Άρα, είναι προφανές ότι ο Θεός θέτει τον κανόνα για το τι είναι καλό και τι κακό. Ο άνθρωπος δεν έχει τη δικαιοδοσία να το κάνει αυτό ανεξάρτητα από τον Θεό. Παρότι ο Αδάμ παραβίασε το ρητό νόμο του Θεού, δεν ευθύνεται ο Ιεχωβά για αυτή την παράβαση, «διότι ο Θεός δεν μπορεί να δοκιμαστεί με κακά πράγματα [κακῶν, Κείμενο] ούτε και αυτός δοκιμάζει κανέναν. Αλλά ο καθένας δοκιμάζεται με το να ελκύεται και να δελεάζεται από την ίδια του την επιθυμία».—Ιακ 1:13, 14· Γε 2:16, 17· 3:17-19.

Με Ποια Έννοια Επιφέρει Κακό ο Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά επέφερε δικαιολογημένα κακό ή συμφορά στον Αδάμ για την ανυπακοή του. Λόγω αυτού, ο Ιεχωβά χαρακτηρίζεται στις Γραφές Δημιουργός του κακού ή της συμφοράς. (Ησ 45:7· παράβαλε KJ.) Το ότι επέβαλε την ποινή της αμαρτίας, δηλαδή το θάνατο, έχει αποδειχτεί κακό για την ανθρωπότητα, συμφορά. Έτσι λοιπόν, το κακό δεν είναι πάντοτε συνώνυμο της αδικοπραγίας. Παραδείγματα κακού ή συμφορών που δημιούργησε ο Ιεχωβά είναι ο Κατακλυσμός των ημερών του Νώε και οι Δέκα Πληγές που επέπεσαν στην Αίγυπτο. Αλλά αυτά τα «κακά» δεν ήταν αδικοπραγία. Απεναντίας, το ζήτημα και στις δύο περιπτώσεις ήταν η ορθή απόδοση δικαιοσύνης κατά των αδικοπραγούντων. Ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις, το έλεος του Ιεχωβά τον υποκίνησε να μην επιφέρει τη συμφορά ή το κακό που είχε υπόψη του στα πλαίσια της εκτέλεσης της δίκαιης κρίσης του, και αυτό επειδή τα άτομα που περιλαμβάνονταν εκδήλωσαν μετάνοια. (Ιων 3:10) Επιπρόσθετα, το γεγονός ότι ο Ιεχωβά φροντίζει να δίνεται προειδοποίηση προσφέρει στα άτομα που πράττουν το κακό την ευκαιρία—παρότι δεν την αξίζουν—να αλλάξουν την πορεία τους και έτσι να συνεχίσουν να ζουν.—Ιεζ 33:11.

Αποφυγή του Κακού. Εφόσον ο Ιεχωβά θέτει τον κανόνα για το ορθό και το εσφαλμένο, ο καθένας χρειάζεται να εξοικειωθεί πλήρως με αυτόν τον κανόνα, έτσι ώστε να είναι σε θέση να διακρίνει ποια πορεία πρέπει να ακολουθήσει. (Εβρ 5:14) Η φιλαργυρία είναι ένα από τα κακά πράγματα που πρέπει να αποφεύγονται. (1Τι 6:10) Είναι άσοφο να ανησυχούμε για τα υλικά πράγματα, γιατί, όπως είπε ο Ιησούς, «αρκετό είναι για την κάθε ημέρα το δικό της κακό [κακία, Κείμενο]», δηλαδή τα προβλήματα ή οι ταλαιπωρίες της κάθε ημέρας. (Ματ 6:34) Προκειμένου να φορέσουμε τη νέα προσωπικότητα, πρέπει να απαλείψουμε μεταξύ άλλων τη «βλαβερή επιθυμία». (Κολ 3:5) Όπως ο Διάβολος έβαλε τον Ιησού σε πειρασμό χρησιμοποιώντας το κακό, έτσι και οι Χριστιανοί διαπιστώνουν ότι κακές σκέψεις γεννιούνται στη διάνοιά τους ή τους παρουσιάζονται από άλλους. Για να αποφύγει όμως ο Χριστιανός να ελκυστεί στην αμαρτία όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ιησού και να απορρίψει αυτό το κακό αμέσως. (Ιακ 1:13-15· Ματ 4:1-11· Φλπ 4:8) Αν και λόγω της ανθρώπινης ατέλειας ο Χριστιανός βρίσκεται, σαν τον Παύλο, σε συνεχή σύγκρουση με την ξεπεσμένη σάρκα, και μπορεί να κάνει το κακό το οποίο δεν θέλει να πράττει, δεν πρέπει να ενδώσει στη σάρκα, αλλά πρέπει να συνεχίσει να μάχεται εναντίον της. (Ρω 7:21· 8:8) Ο κίνδυνος του να αποτύχει κάποιος να ζει σύμφωνα με τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού φαίνεται καθαρά από τα λόγια που είπε ο Ιησούς σχετικά με τον πιστό δούλο. Αυτός ο δούλος θα τιμωρούνταν με τον αυστηρότερο τρόπο αν αποτύγχανε να επιληφθεί των ευθυνών που του είχαν ανατεθεί και έφτανε ακόμη και στο σημείο να χτυπάει τους συνδούλους του.—Ματ 24:48-51.

Όταν Κακοπαθούν οι Χριστιανοί. Οι Γραφές δεν δίνουν στον Χριστιανό το δικαίωμα να επιφέρει κακό σε άλλους ή να ανταποδίδει τα ίσα. Η Αγία Γραφή συμβουλεύει: «Να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν». «Να μην παίρνετε εκδίκηση για τον εαυτό σας . . . “Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Ιεχωβά”». «Να μην αφήνεις τον εαυτό σου να νικιέται από το κακό αλλά να νικάς το κακό με το καλό». (Ρω 12:17, 19, 21) Επιπλέον, καθώς οι υπηρέτες του Θεού δείχνουν σχετική υποταγή στις κυβερνήσεις που τους εξουσιάζουν, δεν πρέπει ποτέ να βρεθούν ένοχοι διάπραξης κακού, επειδή αυτές οι κυβερνήσεις—μέσω των ηγετών τους οι οποίοι διαθέτουν, άλλος σε μεγαλύτερο βαθμό και άλλος σε μικρότερο, θεόδοτη συνείδηση—αναλαμβάνουν δράση ενάντια στο κακό σύμφωνα με τους νόμους της χώρας, και ασκούν δικαιωματικά την εξουσία που έχουν να τιμωρούν όσους αδικοπραγούν. (Ρω 13:3, 4) Για οποιαδήποτε κατάχρηση της εξουσίας τους, αυτές θα είναι υπόλογες στον Υπέρτατο Κριτή. Ο Χριστιανός που υποφέρει ή κακοπαθεί για χάρη της δικαιοσύνης συμμετέχει στο προνόμιο της ενδόξασης του αγίου ονόματος του Θεού.—1Πε 4:16.