Κεφάλαιο 8

Συμμετέχοντας στη «Χαρά» του ‘Άρχοντα Ειρήνης’

 1. (α) Για ποιο λόγο ταξίδεψε μακριά κάποιος άνθρωπος; (β) Τι υπονοείται από την παραβολή του Ιησού, αν και αυτό δεν αναφέρεται άμεσα;

ΣΤΗΝ παραβολή του Ιησού για τα τάλαντα, ο άνθρωπος που είχε τα οχτώ ασημένια τάλαντα δεν ταξίδεψε μακριά απλώς για ευχαρίστηση όπως για ένα ταξίδι τουρισμού. Είχε ένα σοβαρό λόγο για να ταξιδέψει μακριά· αυτός επιθυμούσε να εξασφαλίσει κάτι το πολύτιμο. Ταξίδεψε μακριά, καθώς δείχνει η παραβολή, για να αποκτήσει κάποια «χαρά», μαζί με ‘πολλά πράγματα’. (Ματθαίος 25:21) Έτσι, έπρεπε να ταξιδέψει μια μεγάλη απόσταση, που απαιτούσε ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, για να ζητήσει απ’ αυτόν που μπορούσε να του δώσει αυτή την ιδιαίτερη χαρά.

 2. (α) Στην περίπτωση του Ιησού, τι εξεικόνιζε το μακρινό ταξίδι του πλούσιου ανθρώπου, και σε ποιον πήγε; (β) Με τι επέστρεψε ο Κύριος;

² Αφού ο πλούσιος άνθρωπος της παραβολής εξεικονίζει τον Ιησού Χριστό, το μακρινό ταξίδι του ανθρώπου εξεικονίζει τον Ιησού που πήγε στη μια Πηγή της ειδικής χαράς που είχε υπόψη του. Σε ποιον, λοιπόν, πήγε; Το Εβραίους 12:2 μας λέει: «Αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού». Ναι, πράγματι, ο Ιεχωβά είναι η Πηγή εκείνης της χαράς. Σ’ αυτόν είναι που πήγε ο Ιησούς, αφήνοντας τους πιστούς μαθητές του εδώ στη γη, με εμπιστευμένα σ’ αυτούς τα «τάλαντά» του. Ο Κύριος επέστρεψε με ‘πολλά πράγματα’ που δεν είχε όταν έδωσε τα οχτώ ασημένια τάλαντα στους τρεις δούλους του. Μια προηγούμενη παραβολή που δόθηκε από τον Ιησού, η παραβολή των ‘δέκα μνων’, καθορίζει ότι αυτό με το οποίο επέστρεψε ήταν ‘η βασιλική εξουσία’.—Λουκάς 19:12-15.

 3. Σε ποια περίπτωση άρχισε να εκπληρώνεται η προφητεία στο Ζαχαρίας 9:9 τον πρώτο αιώνα μ.Χ.;

³ Όταν νεοενθρονίζεται, ένας βασιλιάς έχει λόγους να είναι χαρούμενος, και το ίδιο συμβαίνει με τους αφοσιωμένους υπηκόους του. Θυμούμαστε την περίπτωση που ο Γιος του Θεού μπήκε έφιππος στην Ιερουσαλήμ για να εκπληρώσει την προφητεία στο Ζαχαρίας 9:9. Σχετικά με την εκπλήρωση εκείνης της προφητείας, είναι γραμμένο: «Ο δε περισσότερος όχλος έστρωσαν τα ιμάτια εαυτών εις την οδόν, άλλοι δε έκοπτον κλάδους από των δένδρων και έστρωνον εις την οδόν. Οι δε όχλοι οι προπορευόμενοι και οι ακολουθούντες έκραζον, λέγοντες· Ωσαννά τω υιώ Δαβίδ· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· Ωσαννά εν τοις υψίστοις. Και ότε εισήλθεν εις Ιεροσόλυμα, εσείσθη πάσα η πόλις, λέγουσα· Τις είναι ούτος;»—Ματθαίος 21:4-10· βλέπε επίσης Λουκάς 19:36-38.

 4. Αφού ενθρονίστηκε ως Βασιλιάς, γιατί ο Ιησούς Χριστός είχε ειδικούς λόγους για να προσκαλέσει τους πιστούς «δούλους» του σε μια χαρωπή κατάσταση;

⁴ Αν λοιπόν, αυτή ήταν μια χαρωπή περίσταση όταν αυτός απλώς παρουσίασε τον εαυτό του στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ ως ο χρισμένος με το πνεύμα του Ιεχωβά για τη βασιλεία, πόσο περισσότερο θα αλήθευε αυτό όταν ενθρονίστηκε στην πραγματικότητα ως Βασιλιάς στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914; Ήταν μια πολύ χαρωπή περίσταση γι’ αυτόν. Τότε λοιπόν, εισήλθε σε μια χαρά που δεν είχε δοκιμάσει ποτέ πριν. Επομένως όταν τακτοποίησε τους λογαριασμούς, μπορούσε να πει στους μαθητές του τους οποίους είχε κρίνει ότι είναι ‘καλοί και πιστοί’: «Εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου». (Ματθαίος 25:21) Υπήρχε τώρα μια νέα χαρά στην οποία οι επιδοκιμασμένοι ‘δούλοι’ του μπορούσαν να συμμετάσχουν. Τι ανταμοιβή!

 5. (α) Σε ποιο στάδιο βρίσκονταν τα πράγματα όταν ο απόστολος Παύλος ήταν ‘πρέσβης’ του Χριστού; (β) Αλλά σήμερα μετά από ποιο γεγονός το χρισμένο υπόλοιπο είναι «πρέσβεις» του Χριστού;

⁵ Το 1919 οι χρισμένοι μαθητές του κυβερνώντος Βασιλιά, του Ιησού Χριστού, εισήλθαν σε μια επιδοκιμασμένη κατάσταση, και αυτή συνοδεύτηκε από απέραντη χαρά από μέρους τους. Δεκαεννιά αιώνες νωρίτερα ο απόστολος Παύλος έγραψε στους ομοπίστους του για να τους πει για την εξυψωμένη θέση τους: «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις». (2 Κορινθίους 5:20) Αυτό ήταν γραμμένο όταν ο Ιησούς ήταν ακόμη απλώς ο άμεσος κληρονόμος με την προσδοκία να λάβει ‘τη βασιλεία των ουρανών’. (Ματθαίος 25:1) Γι’ αυτό λοιπόν, χρειαζόταν να καθήσει στα δεξιά του Θεού και να περιμένει εκεί για την ημέρα της ανάρρησης. Αλλά τώρα, από το 1919, το επιδοκιμασμένο υπόλοιπο έχουν γίνει «πρέσβεις» που στάλθηκαν από Εκείνον που άρχει ως Βασιλιάς. (Εβραίους 10:12, 13) Αυτό το γεγονός φέρθηκε ειδικά στην προσοχή των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής στη συνέλευση του Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο το 1922.

 6. Σε ποια μορφή έργου κατευθύνθηκαν πρώτα οι μεταπολεμικές προσπάθειες εκείνων που είχαν λάβει τα «τάλαντα»;

⁶ Το 1919 τους είχε ήδη ανατεθεί αυτό που αντιστοιχεί με τα «τάλαντα» του κυβερνώντος Βασιλιά, του Ιησού Χριστού. Αυτό είχε διευρύνει πάνω σ’ αυτούς την ευθύνη για τον κυβερνώντα Βασιλιά τους. Και από την αρχή ακόμη, οι μεταπολεμικές προσπάθειές τους κατευθύνονταν στο έργο του «θερισμού», στη σύναξη αυτού που επρόκειτο να είναι η τάξη ‘του σίτου’. (Ματθαίος 13:24-30) Αφού, όπως είπε ο Ιησούς, ο θερισμός είναι «η συντέλεια του αιώνος», το μεταπολεμικό έτος του 1919 ήταν ο κατάλληλος καιρός να αρχίσει ο θερισμός των όμοιων με σίτο ‘υιών της βασιλείας’, του πιστού χρισμένου υπολοίπου.—Ματθαίος 13:37-39.

 7. (α) Σε ποια περίοδο εισήλθαν με τον Κύριό τους οι θεριστές; (β) Σε ποια κατάσταση έφερε ο Ιεχωβά τους θεριστές, και ποια προφητική δήλωση υιοθετούν αυτοί;

⁷ Ο καιρός του θερισμού είναι ένας χαρωπός καιρός για τους θεριστές, καθώς ο Κύριος του θερισμού απολαμβάνει την περίσταση μαζί τους. (Ψαλμός 126:6) Αυτός ο καιρός του θερισμού πλουτίστηκε πάρα πολύ με τις αυξανόμενες αποδείξεις ότι η Βασιλεία του Θεού με τον Ιησού Χριστό είχε εγκατασταθεί στους ουρανούς το 1914 και ότι ο Ιεχωβά είχε αποκαταστήσει σε μια δίκαιη υπόσταση τον αφιερωμένο λαό του στη γη. Σαν τάξη, υιοθετούν τα λόγια του Ησαΐας 61:10: «Θέλω ευφρανθή τα μέγιστα επί τον Κύριον· η ψυχή μου θέλει αγαλλιασθή εις τον Θεόν μου· διότι με ενέδυσεν ιμάτιον σωτηρίας, με εφόρεσεν επένδυμα δικαιοσύνης».

Συνάγοντας Έναν ‘Πολύ Όχλο’ Μετόχων στη «Χαρά»

 8. Ποια χαρά που δεν ανέμενε το πιστό υπόλοιπο επρόκειτο να είναι η μερίδα τους στο τέλος της σύναξης των κληρονόμων της Βασιλείας;

⁸ Το χρισμένο υπόλοιπο που εισήλθαν στη «χαρά» του Κυρίου τους καθόλου δεν αντιλήφθηκαν ότι προς το τέλος της σύναξης των τελευταίων μελών των κληρονόμων της ουράνιας Βασιλείας θα υπήρχε μια άλλη χαρά, κάτι το απροσδόκητο. Αυτό επρόκειτο να είναι η σύναξη μιας επίγειας τάξης, που θα ζούσαν στην Παραδεισένια γη, κάτω από τη Χιλιετή Βασιλεία του Ιησού Χριστού. Ποιοι άλλοι παρά οι άνθρωποι απ’ αυτή την επίγεια τάξη θα ήταν κατάλληλοι να προσκληθούν σ’ εκείνο που θα ήταν η πρώτη αποκάλυψη της πληροφορίας που τους αφορούσε;

 9. Ποιοι προσκλήθηκαν ιδιαίτερα να παραβρεθούν στη συνέλευση της Ουάσιγκτον το 1935, και ποια επίκαιρη πληροφορία αποκαλύφθηκε σ’ αυτούς;

⁹ Γι’ αυτό, σε ανταπόκριση στην πρόσκληση που δημοσιεύθηκε στη Σκοπιά,a εκατοντάδες που ζητούσαν μια σχέση με τον Ιεχωβά, μαζί με το λαό του ονόματός του, παρακολούθησαν μια γενική συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ουάσιγκτον στις 30 Μαΐου ως 2 Ιουνίου του 1935. Σ’ εκείνη τη συνέλευση ενθουσιάστηκαν από τα βάθη της καρδιάς τους όταν έμαθαν ότι ο ‘πολύς όχλος’ που είχε παρουσιαστεί σαν όραμα στην Αποκάλυψη 7:9-17 επρόκειτο να είναι μια επίγεια τάξη.

10, 11. Για ποιους στον ουρανό θα πρέπει να αποδείχθηκε ότι αυτός ήταν ένας καιρός ειδικής χαράς;

¹⁰ Τι μεγάλη χαρά θα έφερε εκείνη η συνέλευση στην Ουάσιγκτον στον Ύψιστο Θεό, τον Ιεχωβά! Τι μεγάλη χαρά θα έφερε επίσης στον Γιο του που ως ο Καλός Ποιμένας θα άρχιζε τώρα να συνάγει εκείνα τα «άλλα πρόβατα» στο ‘ένα ποίμνιο’!—Ιωάννης 10:16.

¹¹ Καθώς οδηγούνται και τρέφονται, μιλώντας αλληγορικά, τα μέλη του υπολοίπου και ο αυξανόμενος «όχλος» των ‘άλλων προβάτων’ συναναστρέφονται ειρηνικά και στοργικά. Η καρδιά του ‘ενός ποιμένα’ τους πρέπει να γεμίζει με χαρά επειδή έχει ένα μεγάλο ‘ποίμνιο’ κοντά στο τέλος αυτής «της συντελείας του αιώνος».

Απεσταλμένοι του ‘Άρχοντα Ειρήνης’

12, 13. (α) Ποιοι προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν με το χρισμένο υπόλοιπο στη χαρά του επιστρέψαντος Κυρίου, και ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; (β) Με ποια ιδιότητα υπηρετεί ο ‘πολύς όχλος’ των ‘άλλων προβάτων’ τα συμφέροντα του ‘Άρχοντα Ειρήνης’;

¹² Εκείνοι που έχουν διάθεση προβάτου και αποτελούν τον ‘πολύ όχλο’ έχουν τώρα τεράστια συμμετοχή στη χαρά του Κυρίου, του Ιησού Χριστού. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω του ότι έχουν μια ενεργό συμμετοχή στο να φέρνουν εκείνους που απαιτούνται για να συμπληρωθεί ο ‘πολύς όχλος’, για τον οποίο δεν δίνεται αριθμός στο Αποκάλυψις 7:9.

¹³ Το έργο της σύναξης στο οποίο συμμετέχουν τα «άλλα πρόβατα» έχει φτάσει σε παγκόσμιες διαστάσεις, πολύ πέρα από την ικανότητα που μπορεί να ανταποκριθεί ο αριθμός του χρισμένου υπολοίπου που όλο και μειώνεται. Σύμφωνα με αυτό, καθίσταται όλο και πιο αναγκαίο για τον αυξανόμενο αριθμό των ‘άλλων προβάτων’ να συμμετέχουν όλο και περισσότερο στο να φέρουν και άλλους ακόμη από τα «άλλα πρόβατα» που έχουν επίγεια ελπίδα. Έτσι τα «άλλα πρόβατα» υπηρετούν σαν πιστοί απεσταλμένοι του ‘Άρχοντα Ειρήνης’. Το εδάφιο Παροιμίαι 25:13 προσθέτει: «Ως το ψύχος της χιόνος εν καιρώ του θερισμού, ούτως είναι ο πιστός πρέσβυς εις τους αποστέλλοντας αυτόν· διότι αναπαύει την ψυχήν των κυρίων αυτού».

14. (α) Τι κληρονομούν τα συμβολικά πρόβατα της παραβολής του Ιησού στο Ματθαίος 25:31-46; (β) Πώς έχει ετοιμαστεί γι’ αυτούς η Βασιλεία «από καταβολής κόσμου»;

¹⁴ Στην παραβολή των προβάτων και των εριφίων, τα συμβολικά πρόβατα είναι εκείνοι στους οποίους ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός λέει: «Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου». (Ματθαίος 25:31-46) Αυτοί κληρονομούν την επίγεια επικράτεια πάνω στην οποία η Βασιλεία των ουρανών θα κυριαρχήσει στη διάρκεια της Χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Από τον καιρό του πιστού Άβελ, ο Ιεχωβά ετοιμάζει αυτή τη βασιλεία για τον κόσμο του ανθρώπινου γένους που μπορεί να λυτρωθεί.—Λουκάς 11:50, 51.

15, 16. (α) Ποιο βασιλικό ‘στολισμό’, όπως αναφέρθηκε από τον Σολομώντα, έχει σήμερα ο Κύριος παρά το γεγονός ότι εξουσιάζει ανάμεσα στους εχθρούς του; (β) Σε ποια μορφή έχει ο κυβερνών Βασιλιάς σήμερα αυτόν το ‘στολισμό’; (γ) Τι έχουν κάνει εκείνοι που αποτελούν αυτόν το ‘στολισμό’;

¹⁵ Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών του αρχαίου Ισραήλ έγραψε: «Εν τω πλήθει του λαού είναι η δόξα [στολισμός, ΜΝΚ ] του βασιλέως». (Παροιμίαι 14:28) Ο σημερινός βασιλικός Άρχοντας, ο Χριστός Ιησούς, που είναι ένας αξιωματούχος πολύ ανώτερος από τον επίγειο Βασιλιά Σολομώντα, έχει έναν τέτοιο ‘στολισμό’ όσον αφορά ‘το πλήθος των ανθρώπων’. Αυτό αληθεύει ακόμη και τώρα πριν από την έναρξη της κυριαρχίας του για χίλια χρόνια, ναι, τώρα που αυτός βασιλεύει ανάμεσα στους επίγειους εχθρούς του, πάνω στους οποίους ο Σατανάς ο Διάβολος είναι ο υπερανθρώπινος αόρατος βασιλιάς τους.—Ματθαίος 4:8, 9· Λουκάς 4:5, 6.

¹⁶ Ο σημερινός ‘στολισμός’ που ταιριάζει σ’ έναν υψηλό αξιωματούχο στο αξίωμα του βασιλιά βρίσκεται τώρα στους αυξανόμενους αριθμούς των ‘άλλων προβάτων’ του που αποτελούν τον ‘πολύ όχλο’. Με μεγάλη χαρά φωνάζουν ενωμένοι: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου». (Αποκάλυψις 7:9, 10) Αυτοί ήδη λαμβάνουν πείρα της σωτηρίας τους από το καταδικασμένο σύστημα πραγμάτων, του οποίου «θεός» είναι ο Σατανάς ο Διάβολος. (2 Κορινθίους 4:4) Έχουν ήδη, μιλώντας αλληγορικά, ‘πλύνει τις στολές τους . . . στο αίμα του Αρνίου’ και τις έχουν κάνει λευκές ώστε να φαίνονται ακηλίδωτες μπροστά στον Ιεχωβά Θεό, τον Κριτή.—Αποκάλυψις 7:14.

17. (α) Σε ποια σωτηρία αποβλέπει ο ‘πολύς όχλος’; (β) Ποιο προνόμιο θα απολαύσουν στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του ‘Άρχοντα Ειρήνης’;

¹⁷ Εντούτοις αποβλέπουν στην από τον Θεό προερχόμενη σωτηρία που θα δοκιμάσουν στην τελική νίκη του Ιεχωβά στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα. Η μεγαλειώδης νίκη του θα καταλήξει στη διεκδίκηση της παγκόσμιας κυριαρχίας του, και θα υπάρχουν επίγειοι μάρτυρες επειδή διαφυλάχτηκαν ζωντανοί μέσα από το φοβερό τέλος αυτού του πονηρού κόσμου. (Αποκάλυψις 16:14· 2 Πέτρου 3:12) Τι πολύτιμο προνόμιο! Τι μεγάλη χαρά θα μοιραστεί τότε ο «Άρχων ειρήνης» με τον επιζήσαντα ‘πολύ όχλο’ των αφοσιωμένων ‘άλλων προβάτων’!

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 71]

Η καρδιά του Καλού Ποιμένα θα πρέπει να είναι τώρα γεμάτη με χαρά που έχει τόσα πολλά «άλλα πρόβατα»