Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Πώς Πρέπει να Θεωρούν οι Χριστιανοί τη Θεία Λειτουργία;

ΟΙ ΕΥΛΑΒΕΙΣ Καθολικοί έχουν την ίδια άποψη με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄ ο οποίος, σύμφωνα με την εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times), πρόσφατα «επαναβεβαίωσε ότι η εκκλησία θεωρεί αμαρτία το να χάνει ένας Καθολικός τη Θεία Λειτουργία». Τι είναι η Θεία Λειτουργία; Συμφωνεί η άποψη της εκκλησίας με την άποψη της Αγίας Γραφής σε αυτό το ζήτημα;

Στο βιβλίο Ερωτήματα που Τίθενται στους Καθολικούς (Things Catholics Are Asked About), ο Καθολικός ιερέας Μάρτιν Τζ. Σκοτ δίνει τον εξής ορισμό της Θείας Λειτουργίας: «Η Θεία Λειτουργία είναι η αναίμακτη θυσία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Ο Γολγοθάς ήταν η αιματηρή θυσία του Χριστού. Η Θεία Λειτουργία είναι ουσιαστικά ίδια με τη θυσία που έγινε στο σταυρό. Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου, για παρομοίωση ή για υπερβολή». Ο ίδιος δηλώνει επίσης: «Η επικρατούσα άποψη είναι ότι με τη Θεία Λειτουργία κατεβαίνει στην αγία τράπεζά μας ο Γιος του Θεού και προσφέρεται ως θυσία στον Θεό».

Είναι η Θεία Λειτουργία Γραφική;

Οι ειλικρινείς Καθολικοί πιστεύουν ότι η Θεία Λειτουργία βασίζεται σε κάποια Γραφική διδασκαλία. Ως απόδειξη, παραθέτουν τα λόγια που είπε ο Ιησούς στη διάρκεια του λεγόμενου «Μυστικού Δείπνου». Καθώς μοίραζε το ψωμί και το κρασί στους αποστόλους του, ο Ιησούς είπε αναφερόμενος στο ψωμί: «Αυτό είναι το σώμα μου». Αναφερόμενος στο κρασί, είπε: «Αυτό είναι το αίμα μου». (Ματθαίος 26:26-28)a Οι Καθολικοί πιστεύουν ότι, όταν ο Ιησούς είπε αυτά τα λόγια, στην πραγματικότητα μετέτρεψε το ψωμί και το κρασί σε σώμα του και αίμα του. Ωστόσο, η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia, 1967) προειδοποιεί: «Δεν πρέπει να βασιζόμαστε υπερβολικά στην κυριολεκτική σημασία των λόγων “Αυτό είναι το σώμα μου” ή “Αυτό είναι το αίμα μου”. . . . Διότι σε φράσεις όπως “ο θερισμός είναι το τέλος του κόσμου” (Ματ 13.39) ή “Εγώ είμαι το αληθινό κλήμα” (Ιωα 15.1) το [ρήμα «είμαι»] σημαίνει απλώς υποδηλώνω ή συμβολίζω». Συνεπώς, ακόμη και αυτή η έγκυρη εγκυκλοπαίδεια αναγνωρίζει ότι η διατύπωση των εδαφίων Ματθαίος 26:26-28 δεν αποδεικνύει πως το ψωμί και το κρασί μετατράπηκαν σε κατά γράμμα σώμα και αίμα του Ιησού κατά το «Μυστικό Δείπνο».

Ίσως κάποιος θυμηθεί ότι ο Ιησούς είπε κάποτε: «Εγώ είμαι το ζωντανό ψωμί που κατέβηκε από τον ουρανό. . . . Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 6:51, 54) Μερικοί από εκείνους που άκουγαν τον Ιησού εξέλαβαν τα λόγια του κατά γράμμα και συνταράχτηκαν. (Ιωάννης 6:60) Αλλά θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε: Μετέτρεψε άραγε ο Ιησούς τη σάρκα του σε ψωμί σε εκείνη την περίπτωση; Και βέβαια όχι! Μιλούσε συμβολικά. Παρομοίασε τον εαυτό του με ψωμί διότι, μέσω της θυσίας του, θα έδινε ζωή στους ανθρώπους. Τα εδάφια Ιωάννης 6:35, 40 δείχνουν ξεκάθαρα ότι η βρώση και η πόση θα γινόταν με το να ασκήσει κάποιος πίστη στον Ιησού Χριστό.

Εφόσον η Θεία Λειτουργία αποτελεί βασική τελετουργία της Καθολικής Εκκλησίας, θα ανέμενε κάποιος ότι οι Γραφές θα την υποστήριζαν. Αλλά δεν την υποστηρίζουν. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (The Catholic Encyclopedia, έκδοση 1913) εξήγησε το γιατί: «Η κύρια πηγή της διδασκαλίας μας . . . είναι η παράδοση, η οποία από πολύ παλιά δήλωνε την ικετευτική αξία του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας». Ναι, η Ρωμαιοκαθολική Θεία Λειτουργία βασίζεται στην παράδοση, όχι στην Αγία Γραφή.

Άσχετα με την ειλικρίνεια εκείνων που την τηρούν, μια παράδοση που αντίκειται στην Αγία Γραφή δεν είναι αποδεκτή από τον Θεό. Ο Ιησούς κατηγόρησε τους θρησκευτικούς ηγέτες των ημερών του με τα εξής λόγια: «Κάνατε το λόγο του Θεού αναποτελεσματικό μέσω της παράδοσής σας». (Ματθαίος 15:6) Εφόσον ο Ιησούς θεωρούσε πολύτιμο το Λόγο του Θεού, ας εξετάσουμε τη διδασκαλία περί Θείας Λειτουργίας στο φως των Αγίων Γραφών.

Η Θυσία του Χριστού—Πόσο Συχνά;

Η Καθολική Εκκλησία διδάσκει ότι κάθε φορά που τηρείται η Θεία Λειτουργία θυσιάζεται ο Ιησούς, μολονότι υποστηρίζει ότι στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει και ότι η θυσία είναι αναίμακτη. Συμφωνεί η Αγία Γραφή με αυτή την άποψη; Παρατηρήστε τι λένε τα εδάφια Εβραίους 10:12, 14: «[Ο Ιησούς] πρόσφερε μία και μοναδική θυσία για αμαρτίες, και κατόπιν κάθησε για πάντα στα δεξιά του Θεού. Χάρη σε αυτή τη μία και μοναδική προσφορά, πέτυχε την αιώνια τελειοποίηση όλων εκείνων που αγιάζονται».

Εντούτοις, κάποιος ειλικρινής Καθολικός θα μπορούσε να αντιτείνει: “Δεν θα χρειαζόταν να προσφέρει ο Ιησούς τον εαυτό του συχνά; Όλοι αμαρτάνουμε πολλές φορές”. Η απάντηση της Αγίας Γραφής είναι καταγραμμένη στα εδάφια Εβραίους 9:25, 26: «[Ο Χριστός] δεν χρειάζεται να προσφέρει τον εαυτό του ξανά και ξανά. . . . Έκανε την εμφάνισή του μια για πάντα, στο τέλος της έσχατης εποχής, για να καταργήσει την αμαρτία θυσιάζοντας τον εαυτό του». Παρατηρήστε το εξής: Ο Χριστός «δεν χρειάζεται να προσφέρει τον εαυτό του ξανά και ξανά». Στο εδάφιο Ρωμαίους 5:19, ο απόστολος Παύλος εξηγεί το γιατί: «Με την ανυπακοή ενός ανθρώπου [του Αδάμ] πολλοί έγιναν αμαρτωλοί, έτσι και με την πράξη δικαιοσύνης ενός ανθρώπου [του Ιησού] πολλοί πρόκειται να γίνουν ευθείς». Η μία πράξη ανυπακοής του Αδάμ μάς υπέταξε όλους στο θάνατο· η μία απολυτρωτική πράξη του Ιησού έθεσε τη βάση ώστε όλοι εμείς που ασκούμε πίστη σε εκείνη τη θυσία να λαβαίνουμε συγχώρηση αμαρτιών τώρα και να απολαύσουμε αιώνια ζωή στο μέλλον.

Σε τι διαφέρει το αν ο Ιησούς θυσιάστηκε μία φορά από το αν θυσιάζεται συχνά; Είναι ζήτημα εκτίμησης για την αξία της θυσίας του Ιησού. Αυτή αποτελεί το μεγαλύτερο δώρο που δόθηκε ποτέ—ένα δώρο τόσο πολύτιμο, τόσο τέλειο, ώστε δεν θα χρειαστεί ποτέ να επαναληφθεί.

Αξίζει πράγματι να θυμόμαστε τη θυσία του Ιησού. Ωστόσο άλλο πράγμα είναι να θυμόμαστε ένα γεγονός και άλλο να το επαναλαμβάνουμε. Παραδείγματος χάρη, ένα ζευγάρι που γιορτάζει την επέτειο του γάμου του μπορεί να θυμάται την ημέρα που παντρεύτηκε, χωρίς να επαναλαμβάνει την τελετή αυτή καθαυτή. Κάθε χρόνο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τηρούν την επέτειο του θανάτου του Ιησού με τον τρόπο που πρόσταξε ο Ιησούς—«σε ανάμνησή» του, όχι επαναλαμβάνοντας τη θυσία του. (Λουκάς 22:19) Επιπρόσθετα, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, αυτοί οι Χριστιανοί αγωνίζονται να καλλιεργούν μια θερμή σχέση με τον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού, εναρμονίζοντας τη ζωή τους, τις πράξεις τους και τις πεποιθήσεις τους με τις Άγιες Γραφές.

Συχνά, για να γίνει αυτό, απαιτούνται αλλαγές στον τρόπο σκέψης τους. Αλλά οι Μάρτυρες χαίρονται διότι γνωρίζουν ότι θα ευλογηθούν αν υποστηρίζουν όσια το Λόγο του Θεού και όχι την ανθρώπινη παράδοση. Και αν ασκούν πίστη στο αίμα της θυσίας του Ιησού, το οποίο χύθηκε μια για πάντα σχεδόν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, αυτό θα τους καθαρίσει από κάθε αμαρτία.—1 Ιωάννη 1:8, 9.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Η Θεία Λειτουργία του Σεν Τζάιλς (λεπτομέρεια)

[Ευχαριστίες]

Erich Lessing/Art Resource, NY