Ο Ιησούς Αποκαλύπτει την Πηγή της Ευτυχίας

Ο Ιησούς μόλις επανέλαβε τις οδηγίες του για την προσευχή, αλλά αυτό δεν είναι το μόνο θέμα που ανακύπτει επανειλημμένα στη διάρκεια της διακονίας του. Στη Γαλιλαία τον είχαν κατηγορήσει ψευδώς ότι έκανε θαύματα με τη δύναμη του άρχοντα των δαιμόνων. Τώρα η ίδια κατηγορία διατυπώνεται στην Ιουδαία.

Ο Ιησούς εκβάλλει από κάποιον έναν δαίμονα που τον εμποδίζει να μιλήσει, και τα πλήθη μένουν κατάπληκτα. Όχι όμως και οι επικριτές του. Αυτοί επαναφέρουν την ίδια ψευδή κατηγορία: «Εκβάλλει τους δαίμονες μέσω του Βεελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμόνων». (Λουκάς 11:15) Άλλοι, θέλοντας περισσότερες αποδείξεις για την ταυτότητα του Ιησού, του ζητούν σημείο από τον ουρανό.

Ο Ιησούς αντιλαμβάνεται ότι προσπαθούν να τον υποβάλουν σε δοκιμή, γι’ αυτό τους απαντάει όπως και σε άλλους παρόμοιους επικριτές στη Γαλιλαία. Λέει ότι κάθε βασίλειο που διχάζεται πέφτει, και κάνει τον συλλογισμό: «Αν ο Σατανάς διχαστεί, πώς θα σταθεί το βασίλειό του;» Έπειτα τους λέει ευθέως: «Αν όμως εγώ εκβάλλω τους δαίμονες με το δάχτυλο του Θεού, η Βασιλεία του Θεού σάς έχει πράγματι καταφθάσει».​—Λουκάς 11:18-20.

Η αναφορά του Ιησού στο «δάχτυλο του Θεού» λογικά θυμίζει στους ακροατές του παλαιότερα γεγονότα από την ιστορία του Ισραήλ. Οι αυλικοί του Φαραώ που είδαν τον Μωυσή να κάνει ένα θαύμα είπαν κατάπληκτοι: «Είναι το δάχτυλο του Θεού!» Επιπρόσθετα, «το δάχτυλο του Θεού» έγραψε τις Δέκα Εντολές σε δύο πέτρινες πλάκες. (Έξοδος 8:19· 31:18) Παρόμοια, «το δάχτυλο του Θεού»​—το άγιο πνεύμα του, δηλαδή η ενεργός δύναμή του—​είναι αυτό που δίνει τώρα στον Ιησού τη δυνατότητα να εκβάλλει δαίμονες και να θεραπεύει αρρώστους. Επομένως, η Βασιλεία του Θεού όντως έχει καταφθάσει αυτούς τους εναντιουμένους, επειδή ο προσδιορισμένος Βασιλιάς της Βασιλείας, ο Ιησούς, βρίσκεται εκεί και εκτελεί αυτά τα έργα.

Το γεγονός ότι ο Ιησούς είναι σε θέση να εκβάλλει δαίμονες αποδεικνύει ότι είναι ισχυρότερος από τον Σατανά. Είναι όπως όταν ένας καλά οπλισμένος άντρας φυλάει ένα σπίτι, αλλά έρχεται ένας δυνατότερος και τον νικάει. Ο Ιησούς επαναλαμβάνει επίσης την παραβολή για το ακάθαρτο πνεύμα που βγαίνει από έναν άνθρωπο. Αν αυτός ο άνθρωπος δεν αναπληρώσει το κενό με καλά πράγματα, εκείνο το πνεύμα θα επιστρέψει με εφτά άλλα πνεύματα, κάνοντας την τελική κατάσταση του ανθρώπου χειρότερη από την πρώτη. (Ματθαίος 12:22, 25-29, 43-45) Το ίδιο συμβαίνει και με το έθνος του Ισραήλ.

Μια γυναίκα που ακούει τον Ιησού φωνάζει αυθόρμητα: «Ευτυχισμένη η κοιλιά που σε βάσταξε και τα στήθη που θήλασες!» Κάθε Ιουδαία έλπιζε να γίνει μητέρα προφήτη, ιδίως του Μεσσία. Επομένως, αυτή η γυναίκα ίσως πιστεύει ότι η Μαρία πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένη που γέννησε έναν τέτοιον δάσκαλο. Εντούτοις, ο Ιησούς τη διορθώνει υποδεικνύοντας την αληθινή πηγή της ευτυχίας: «Όχι· ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που ακούν τον λόγο του Θεού και τον τηρούν!» (Λουκάς 11:27, 28) Ο Ιησούς ποτέ δεν υπέδειξε ότι πρέπει να αποδίδεται ειδική τιμή στη Μαρία. Απεναντίας, αυτό που φέρνει την αληθινή ευτυχία σε οποιονδήποτε άντρα ή γυναίκα είναι η πιστή υπηρεσία του Θεού και όχι οι συγγένειες ή τα επιτεύγματα.

Όπως στη Γαλιλαία, έτσι και εδώ ο Ιησούς επιπλήττει τους ανθρώπους για το ότι ζητούν σημείο από τον ουρανό. Λέει ότι δεν θα τους δοθεί κανένα σημείο εκτός από «το σημείο του Ιωνά». Ο Ιωνάς αποτέλεσε σημείο όχι μόνο επειδή έμεινε τρεις ημέρες μέσα στο ψάρι, αλλά και επειδή κήρυξε θαρραλέα στους Νινευίτες υποκινώντας τους να μετανοήσουν. Ο Ιησούς λέει: «Αλλά εδώ βρίσκεται κάποιος μεγαλύτερος από τον Ιωνά». (Λουκάς 11:29-32) Ο Ιησούς είναι επίσης μεγαλύτερος από τον Σολομώντα, του οποίου τη σοφία ήρθε να ακούσει η βασίλισσα της Σεβά.

Ο Ιησούς προσθέτει: «Όταν κάποιος ανάβει λυχνάρι, δεν το βάζει σε κρυφό μέρος ούτε κάτω από το καλάθι, αλλά πάνω στον λυχνοστάτη». (Λουκάς 11:33) Ίσως εννοεί ότι το να διδάσκει και να κάνει θαύματα ενώπιον αυτών των ανθρώπων είναι σαν να κρύβει το φως ενός λυχναριού. Επειδή τα μάτια τους δεν είναι εστιασμένα σε ένα μόνο πράγμα, τους διαφεύγει ο σκοπός των έργων του.

Ο Ιησούς μόλις εξέβαλε έναν δαίμονα και έκανε έναν βουβό άνθρωπο να μιλήσει. Λογικά, αυτό θα έπρεπε να υποκινήσει τους ανθρώπους να δοξάσουν τον Ιεχωβά Θεό και να μιλήσουν και σε άλλους για τα έργα του. Γι’ αυτό, ο Ιησούς προειδοποιεί κάθε επικριτή του: «Να είσαι λοιπόν άγρυπνος ώστε το φως μέσα σου να μην είναι σκοτάδι. Συνεπώς, αν όλο το σώμα σου είναι φωτεινό, χωρίς κανένα σκοτεινό μέρος, θα είναι όλο τόσο φωτεινό όσο ένα λυχνάρι που σε φωτίζει με τη λάμψη του».​—Λουκάς 11:35, 36.