«Έμαθε την Υπακοή»

1, 2. Γιατί ευχαριστιέται ένας στοργικός πατέρας βλέποντας τον γιο του να τον υπακούει, και πώς μοιάζουν τα αισθήματά του με του Ιεχωβά;

ΕΝΑΣ πατέρας κοιτάζει από το παράθυρο και βλέπει τον μικρό του γιο να παίζει με μερικούς φίλους. Η μπάλα τους αναπηδάει έξω από την αυλή και βγαίνει στον δρόμο. Το παιδί την παρακολουθεί με λαχτάρα. Ένας από τους φίλους του το παροτρύνει να τρέξει στον δρόμο για να την πάρει, αλλά το παιδί κουνάει το κεφάλι. «Δεν κάνει να βγω στον δρόμο», λέει. Ο πατέρας χαμογελάει.

² Γιατί είναι τόσο ευχαριστημένος ο πατέρας; Επειδή έχει δώσει στον γιο του την εντολή να μη βγαίνει στον δρόμο μόνος του. Όταν το αγοράκι υπακούει​—παρότι δεν ξέρει ότι ο πατέρας του το βλέπει—​ο πατέρας γνωρίζει ότι το παιδί του μαθαίνει την υπακοή και ως αποτέλεσμα είναι πολύ πιο ασφαλές. Εκείνος ο πατέρας νιώθει όπως ο ουράνιος Πατέρας μας, ο Ιεχωβά. Ο Θεός γνωρίζει ότι, για να παραμείνουμε πιστοί και να ζήσουμε ώστε να δούμε το θαυμάσιο μέλλον που μας επιφυλάσσει, πρέπει να μάθουμε να τον εμπιστευόμαστε και να τον υπακούμε. (Παροιμίες 3:5, 6) Γι’ αυτόν τον σκοπό, μας έστειλε τον καλύτερο από όλους τους ανθρώπινους δασκάλους.

3, 4. Πώς «έμαθε την υπακοή» και «τελειοποιήθηκε» ο Ιησούς; Δώστε παράδειγμα.

³ Η Γραφή λέει για τον Ιησού κάτι που κάνει εντύπωση: «Αν και ήταν γιος, έμαθε την υπακοή από όσα υπέφερε. Και αφού πρώτα τελειοποιήθηκε, έγινε η αιτία για να λάβουν αιώνια σωτηρία όλοι όσοι υπακούν σε εκείνον». (Εβραίους 5:8, 9) Αυτός ο Γιος είχε ζήσει αμέτρητους αιώνες στον ουρανό. Είδε τον Σατανά και τους άλλους ανυπάκουους αγγέλους να στασιάζουν, αλλά ο πρωτότοκος Γιος ποτέ δεν τους ακολούθησε. Η θεόπνευστη προφητεία εφάρμοσε σε αυτόν τα λόγια: «Εγώ δεν ήμουν στασιαστικός». (Ησαΐας 50:5) Τότε λοιπόν πώς μπορούν τα λόγια «έμαθε την υπακοή» να εφαρμόζονται σε αυτόν τον Γιο, ο οποίος εκδήλωνε τέλεια υπακοή; Πώς θα μπορούσε ένα τέτοιο τέλειο πλάσμα να “τελειοποιηθεί”;

⁴ Σκεφτείτε ένα παράδειγμα. Κάποιος στρατιώτης έχει ένα σιδερένιο σπαθί. Μολονότι το σπαθί δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ στη μάχη, είναι τέλεια σχηματισμένο και όμορφα δουλεμένο. Ωστόσο, ο στρατιώτης ανταλλάσσει αυτό το σπαθί με ένα άλλο που είναι φτιαγμένο από ατσάλι, ένα σκληρότερο μέταλλο. Αυτό το σπαθί έχει ήδη χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά στη μάχη. Δεν είναι σοφή η ανταλλαγή που έγινε; Παρόμοια, η υπακοή που έδειχνε ο Ιησούς προτού έρθει στη γη ήταν άψογη. Αλλά μετά την παραμονή του εδώ, η υπακοή του είχε εντελώς διαφορετική ποιότητα. Είχε πλέον δοκιμαστεί, είχε γίνει «ατσάλινη» σαν να λέγαμε, και είχε αποδειχτεί μέσω δοκιμασιών τις οποίες ο Ιησούς δεν θα μπορούσε ποτέ να αντιμετωπίσει στον ουρανό.

 5. Γιατί ήταν τόσο σημαντική η υπακοή του Ιησού, και τι θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;

⁵ Η υπακοή αποτελούσε ουσιώδες στοιχείο της αποστολής με την οποία ήρθε ο Ιησούς στη γη. Ως «ο τελευταίος Αδάμ», ήρθε εδώ για να κάνει αυτό που δεν έκανε ο πρώτος μας γονέας​—να παραμείνει υπάκουος στον Ιεχωβά Θεό, ακόμα και υπό δοκιμασία. (1 Κορινθίους 15:45) Ωστόσο, η υπακοή του Ιησού δεν ήταν μηχανική. Ο Ιησούς υπάκουε με όλη του τη διάνοια, την καρδιά και την ψυχή, και το έκανε αυτό με χαρά. Η επιτέλεση του θελήματος του Πατέρα του ήταν για αυτόν σημαντικότερη από το φαγητό! (Ιωάννης 4:34) Τι θα μας βοηθάει να μιμούμαστε την υπακοή του Ιησού; Ας εξετάσουμε πρώτα τα κίνητρά του. Αν καλλιεργούμε κίνητρα σαν τα δικά του, αυτό θα μας βοηθάει και να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό και να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Κατόπιν, θα ανασκοπήσουμε μερικές ανταμοιβές που προκύπτουν από την εκδήλωση χριστοειδούς υπακοής.

6, 7. Ποια ήταν μερικά από τα κίνητρα του Ιησού για υπακοή;

⁶ Η υπακοή του Ιησού πήγαζε από αυτά που είχε στην καρδιά του. Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 3, ο Χριστός ήταν ταπεινός στην καρδιά. Η αλαζονική υπερηφάνεια κάνει τους ανθρώπους να καταφρονούν την υπακοή, ενώ η ταπεινοφροσύνη μάς βοηθάει να υπακούμε στον Ιεχωβά πρόθυμα. (Έξοδος 5:1, 2· 1 Πέτρου 5:5, 6) Επιπρόσθετα, η υπακοή του Ιησού προέκυπτε από αυτά που αγαπούσε και από αυτά που μισούσε.

⁷ Πάνω από όλα, ο Ιησούς αγαπούσε τον ουράνιο Πατέρα του, τον Ιεχωβά. Αυτή η αγάπη θα εξεταστεί λεπτομερέστερα στο Κεφάλαιο 13. Τέτοιου είδους αγάπη έκανε τον Ιησού να αναπτύξει θεοσεβή φόβο. Η αγάπη του για τον Ιεχωβά ήταν τόσο έντονη και η ευλάβειά του τόσο βαθιά, ώστε φοβόταν μη τυχόν δυσαρεστήσει τον Πατέρα του. Ο θεοσεβής φόβος ήταν ένας λόγος για τον οποίο οι προσευχές του Ιησού εισακούονταν. (Εβραίους 5:7) Ο φόβος του Ιεχωβά αποτελεί επίσης εξέχον χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης του Ιησού ως Μεσσιανικού Βασιλιά.​—Ησαΐας 11:3.

8, 9. Όπως είχε προφητευτεί, πώς ένιωθε ο Ιησούς για τη δικαιοσύνη και την πονηρία, και πώς εκδήλωνε αυτά τα αισθήματα;

⁸ Η αγάπη για τον Ιεχωβά περιλαμβάνει και μίσος για τα πράγματα που μισεί ο Ιεχωβά. Προσέξτε, για παράδειγμα, την εξής προφητεία η οποία απευθύνεται στον Μεσσιανικό Βασιλιά: «Αγάπησες τη δικαιοσύνη και μίσησες την ανομία. Γι’ αυτό και ο Θεός, ο Θεός σου, σε έχρισε με το λάδι της αγαλλίασης πιο πολύ από ό,τι τους συντρόφους σου». (Ψαλμός 45:7) Οι “σύντροφοι” του Ιησού ήταν οι άλλοι βασιλιάδες από την οικογενειακή γραμμή του βασιλιά Δαβίδ. Ο Ιησούς έχει λόγους να νιώθει αγαλλίαση, δηλαδή έντονη χαρά, περισσότερο από όλους αυτούς καθώς χρίεται. Γιατί; Η ανταμοιβή του είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δική τους και η βασιλεία του απείρως πιο ωφέλιμη. Ανταμείβεται επειδή η αγάπη του για τη δικαιοσύνη και το μίσος του για την πονηρία τον υποκινούσαν να υπακούει στον Θεό στο καθετί.

⁹ Πώς εκδήλωνε ο Ιησούς τα αισθήματά του όσον αφορά τη δικαιοσύνη και την πονηρία; Παραδείγματος χάρη, όταν οι ακόλουθοί του υπάκουσαν στην κατεύθυνση που τους έδωσε αναφορικά με το έργο κηρύγματος και ως αποτέλεσμα ευλογήθηκαν, πώς αντέδρασε ο Ιησούς; Ένιωσε αγαλλίαση. (Λουκάς 10:1, 17, 21) Όταν ο λαός της Ιερουσαλήμ έδειξε επανειλημμένα ανυπάκουο πνεύμα, απορρίπτοντας τις στοργικές προσπάθειες που κατέβαλλε ο Ιησούς για να τους βοηθήσει, πώς ένιωσε εκείνος; Έκλαψε για τη στασιαστική πορεία της Ιερουσαλήμ. (Λουκάς 19:41, 42) Ο Ιησούς είχε πολύ έντονα αισθήματα, τόσο για την καλή όσο και για την κακή διαγωγή.

10. Τι είδους αισθήματα χρειάζεται να καλλιεργούμε όσον αφορά τα δίκαια έργα και τις εσφαλμένες πράξεις, και τι θα μας βοηθήσει να το κάνουμε αυτό;

¹⁰ Ο στοχασμός γύρω από τα αισθήματα του Ιησού μάς βοηθάει να εξετάσουμε τα κίνητρα με τα οποία υπακούμε εμείς στον Ιεχωβά. Αν και είμαστε ατελείς, μπορούμε να καλλιεργούμε εγκάρδια αγάπη για τα καλά έργα και έντονο μίσος για την εσφαλμένη διαγωγή. Χρειάζεται να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά, ζητώντας του να μας βοηθάει να καλλιεργούμε αισθήματα σαν τα δικά του και σαν του Γιου του. (Ψαλμός 51:10) Ταυτόχρονα, χρειάζεται να αποφεύγουμε τις επιρροές που διαβρώνουν αυτά τα αισθήματα. Είναι ουσιώδες να επιλέγουμε προσεκτικά την ψυχαγωγία και τις συναναστροφές μας. (Παροιμίες 13:20· Φιλιππησίους 4:8) Αν καλλιεργούμε χριστοειδή κίνητρα, η υπακοή μας δεν θα είναι απλώς τυπική. Θα κάνουμε το σωστό επειδή αγαπάμε το σωστό. Θα αποφεύγουμε τις εσφαλμένες πράξεις, όχι επειδή φοβόμαστε μήπως μας ανακαλύψουν, αλλά επειδή μισούμε αυτού του είδους τη διαγωγή.

11, 12. (α) Τι συνέβη στον Ιησού στην αρχή της διακονίας του; (β) Ποιος ήταν ο πρώτος πειρασμός στον οποίο υπέβαλε ο Σατανάς τον Ιησού, και ποια πανούργα τακτική χρησιμοποίησε;

¹¹ Το μίσος του Ιησού για την αμαρτία δοκιμάστηκε στην αρχή της διακονίας του. Μετά το βάφτισμά του, πέρασε 40 μερόνυχτα στην έρημο χωρίς τροφή. Στο τέλος εκείνης της περιόδου, ο Σατανάς ήρθε για να τον βάλει σε πειρασμό. Προσέξτε πόσο πανούργος ήταν ο Διάβολος.​—Ματθαίος 4:1-11.

¹² Ο Σατανάς είπε πρώτα: «Αν είσαι γιος του Θεού, πες σε αυτές τις πέτρες να γίνουν ψωμιά». (Ματθαίος 4:3) Πώς ένιωθε ο Ιησούς μετά την πολυήμερη νηστεία του; Η Γραφή λέει ευθέως ότι «πείνασε». (Ματθαίος 4:2) Έτσι λοιπόν, ο Σατανάς εκμεταλλεύτηκε τη φυσική επιθυμία για τροφή, και είναι βέβαιο ότι περίμενε σκόπιμα ώσπου να μειωθούν οι σωματικές αντοχές του Ιησού. Προσέξτε επίσης τη χλευαστική φράση του Σατανά: «Αν είσαι γιος του Θεού». Ο Σατανάς γνώριζε ότι ο Ιησούς ήταν «ο πρωτότοκος όλης της δημιουργίας». (Κολοσσαείς 1:15) Ο Ιησούς όμως δεν επέτρεψε στον Σατανά να τον εξωθήσει στην ανυπακοή. Ο Ιησούς γνώριζε ότι δεν ήταν θέλημα του Θεού να χρησιμοποιεί τη δύναμή του για ιδιοτελείς σκοπούς. Αρνήθηκε να το κάνει αυτό, δείχνοντας ότι απέβλεπε ταπεινά στον Ιεχωβά για να τον συντηρεί και να τον κατευθύνει.​—Ματθαίος 4:4.

13-15. (α) Ποιος ήταν ο δεύτερος και ο τρίτος πειρασμός στους οποίους υπέβαλε ο Σατανάς τον Ιησού, και πώς αντέδρασε ο Ιησούς; (β) Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς δεν μπορούσε ποτέ να χαλαρώσει την επαγρύπνησή του απέναντι στον Σατανά;

¹³ Για τον δεύτερο πειρασμό του, ο Σατανάς μετέφερε τον Ιησού σε ένα ψηλό σημείο στην έπαλξη του ναού. Διαστρεβλώνοντας τεχνηέντως τον Λόγο του Θεού, ο Σατανάς υπέβαλε τον Ιησού στον πειρασμό να κάνει μια θεαματική επίδειξη πέφτοντας από εκείνο το ύψος ώστε να χρειαστεί να τον σώσουν άγγελοι. Αν τα πλήθη στον ναό έβλεπαν ένα τέτοιο θαύμα, θα τολμούσε μετά κανείς να αμφισβητήσει ότι ο Ιησούς ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας; Και αν τα πλήθη δέχονταν τον Ιησού ως τον Μεσσία με βάση μια τέτοια κίνηση εντυπωσιασμού, δεν θα γλίτωνε ο Ιησούς από πολλές ταλαιπωρίες και προβλήματα; Ίσως. Αλλά ο Ιησούς γνώριζε ότι το θέλημα του Ιεχωβά ήταν να επιτελέσει ο Μεσσίας το έργο του με ταπεινό τρόπο, όχι να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν σε αυτόν μέσω θεαματικών επιδείξεων. (Ησαΐας 42:1, 2) Ο Ιησούς αρνήθηκε και πάλι να παρακούσει τον Ιεχωβά. Η δόξα δεν τον δελέαζε καθόλου.

¹⁴ Τι θα πούμε όμως για το δέλεαρ της εξουσίας; Ο Σατανάς στην τρίτη του απόπειρα πρόσφερε στον Ιησού όλα τα βασίλεια του κόσμου αν έκανε μία και μόνο πράξη λατρείας προς αυτόν. Σκέφτηκε άραγε σοβαρά ο Ιησούς την προσφορά του Σατανά; «Φύγε, Σατανά!» ήταν η απάντησή του, και πρόσθεσε: «Διότι είναι γραμμένο: “Τον Ιεχωβά τον Θεό σου πρέπει να προσκυνάς και αυτόν μόνο πρέπει να λατρεύεις”». (Ματθαίος 4:10) Τίποτα δεν θα μπορούσε ποτέ να πείσει τον Ιησού να λατρέψει άλλον θεό. Καμία προσφορά εξουσίας ή επιρροής σε αυτόν τον κόσμο δεν θα μπορούσε να τον παρασύρει σε κάποια πράξη ανυπακοής.

¹⁵ Εγκατέλειψε ο Σατανάς τις προσπάθειες; Αν και έφυγε όταν τον πρόσταξε ο Ιησούς, το Ευαγγέλιο του Λουκά δηλώνει ότι ο Διάβολος «έφυγε από αυτόν μέχρι κάποιον άλλον κατάλληλο καιρό». (Λουκάς 4:13) Πράγματι, ο Σατανάς θα έβρισκε άλλες ευκαιρίες να υποβάλει τον Ιησού σε δοκιμή και πειρασμό, πράγμα που έκανε ως το τέλος. Η Γραφή μάς λέει ότι ο Ιησούς «έχει δοκιμαστεί από όλες τις απόψεις». (Εβραίους 4:15) Συνεπώς, ο Ιησούς δεν μπορούσε ποτέ να χαλαρώσει την επαγρύπνησή του. Ούτε εμείς μπορούμε.

16. Πώς βάζει ο Σατανάς τους υπηρέτες του Θεού σε πειρασμό σήμερα, και πώς μπορούμε εμείς να απορρίπτουμε τις προσπάθειές του;

¹⁶ Ο Σατανάς συνεχίζει να βάζει σε πειρασμό τους υπηρέτες του Θεού σήμερα. Δυστυχώς, οι ατέλειές μας πολλές φορές μάς καθιστούν εύκολο στόχο. Ο Σατανάς κάνει με πανουργία έκκληση στην ιδιοτέλεια, στην υπερηφάνεια και στη δίψα για εξουσία. Χρησιμοποιώντας το δέλεαρ του υλισμού, ο Σατανάς μπορεί μάλιστα να κάνει έκκληση σε όλα αυτά μαζί! Είναι ζωτικό να αφιερώνουμε κατά καιρούς χρόνο για έντιμη αυτοεξέταση. Είναι καλό να στοχαζόμαστε τα λόγια των εδαφίων 1 Ιωάννη 2:15-17. Καθώς το κάνουμε αυτό, μπορούμε να αναρωτιόμαστε αν οι σαρκικές επιθυμίες αυτού του συστήματος πραγμάτων, η λαχτάρα για υλικά αποκτήματα και η επιθυμία να εντυπωσιάζουμε τους άλλους έχουν διαβρώσει σε κάποιον βαθμό την αγάπη μας για τον ουράνιο Πατέρα μας. Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι αυτός ο κόσμος βαδίζει προς το τέλος του, όπως και ο άρχοντάς του, ο Σατανάς. Ας απορρίπτουμε τις πανούργες προσπάθειες που κάνει για να μας δελεάσει να αμαρτήσουμε! Ας μας εμπνέει ο Κύριός μας, διότι «αυτός δεν διέπραξε αμαρτία».​—1 Πέτρου 2:22.

17. Ποια ήταν η στάση του Ιησού ως προς την υπακοή στον Πατέρα του, αλλά ποια αντίρρηση ίσως προβάλουν μερικοί;

¹⁷ Η υπακοή περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από το να μην αμαρτάνουμε. Ο Χριστός εκτελούσε δραστήρια κάθε εντολή του Πατέρα του, και μάλιστα δήλωσε: «Κάνω πάντοτε τα πράγματα που του είναι αρεστά». (Ιωάννης 8:29) Αυτή η υπακοή έφερνε μεγάλη χαρά στον Ιησού. Βέβαια, μερικοί ίσως προβάλουν την αντίρρηση ότι η υπακοή δεν ήταν τόσο δύσκολη για τον Ιησού. Ενδεχομένως φαντάζονται ότι εκείνος ήταν υπόλογος μόνο στον Ιεχωβά, ο οποίος είναι τέλειος, ενώ εμείς συνήθως είμαστε υπόλογοι σε ατελείς ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Ιησούς ήταν υπάκουος σε ατελείς ανθρώπους οι οποίοι είχαν θέσεις εξουσίας.

18. Ποιο παράδειγμα υπακοής έθεσε ο Ιησούς ως νεαρός;

¹⁸ Καθώς μεγάλωνε ο Ιησούς, βρισκόταν υπό την εξουσία των ατελών ανθρώπινων γονέων του, του Ιωσήφ και της Μαρίας. Πιθανότατα μπορούσε να διακρίνει ελαττώματα στους γονείς του σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι τα περισσότερα παιδιά. Μήπως στασίασε, ξεπερνώντας τα όρια του θεόδοτου ρόλου του και λέγοντάς τους πώς έπρεπε να διοικείται η οικογένεια; Προσέξτε τι λέει το εδάφιο Λουκάς 2:51 για τον 12χρονο Ιησού: «Υποτασσόταν σε αυτούς». Με τέτοιου είδους υπακοή έθεσε εξαίρετο παράδειγμα για τους Χριστιανούς νεαρούς, οι οποίοι προσπαθούν να υπακούν στους γονείς τους και να τους δείχνουν τον οφειλόμενο σεβασμό.​—Εφεσίους 6:1, 2.

19, 20. (α) Ποιες ιδιαίτερες προκλήσεις αντιμετώπισε ο Ιησούς όσον αφορά την υπακοή σε ατελείς ανθρώπους; (β) Γιατί πρέπει να υπακούν οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα σε εκείνους που ασκούν την ηγεσία ανάμεσά τους;

¹⁹ Όσον αφορά την υπακοή σε ατελείς ανθρώπους, ο Ιησούς αντιμετώπισε προκλήσεις τις οποίες οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα δεν αναγκάζονται ποτέ να αντιμετωπίσουν. Σκεφτείτε τις ιδιαιτερότητες της εποχής του. Το Ιουδαϊκό θρησκευτικό σύστημα πραγμάτων, με τον ναό του στην Ιερουσαλήμ και το ιερατείο του, είχε επί μακρόν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά αλλά τώρα επρόκειτο να απορριφθεί και να αντικατασταθεί από τη διευθέτηση της Χριστιανικής εκκλησίας. (Ματθαίος 23:33-38) Στο μεταξύ, πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες δίδασκαν ψεύδη προερχόμενα από την ελληνική φιλοσοφία. Η διαφθορά στον ναό είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις ώστε ο Ιησούς τον αποκάλεσε «σπηλιά ληστών». (Μάρκος 11:17) Μήπως ο Ιησούς απέφευγε να πηγαίνει σε εκείνον τον ναό και στις συναγωγές; Όχι! Ο Ιεχωβά εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί αυτές τις διευθετήσεις. Μέχρις ότου παρενέβη ο Θεός και έκανε αλλαγές, ο Ιησούς πήγαινε υπάκουα στον ναό για τις γιορτές καθώς και στη συναγωγή.​—Λουκάς 4:16· Ιωάννης 5:1.

²⁰ Αν ο Ιησούς ήταν υπάκουος υπό αυτές τις περιστάσεις, πόσο μάλλον πρέπει οι αληθινοί Χριστιανοί να παραμένουν υπάκουοι σήμερα! Εξάλλου, εμείς ζούμε σε πολύ διαφορετικούς καιρούς, στην από μακρού προειπωμένη εποχή της αποκατάστασης της αγνής λατρείας. Ο Θεός μάς διαβεβαιώνει ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ στον Σατανά να διαφθείρει τον αποκαταστημένο λαό του. (Ησαΐας 2:1, 2· 54:17) Ομολογουμένως, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αμαρτίες και ατέλειες μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Είναι όμως σωστό να χρησιμοποιούμε τα ελαττώματα των άλλων ως δικαιολογία για να παρακούμε τον Ιεχωβά, ίσως με το να μην πηγαίνουμε στις συναθροίσεις ή να επικρίνουμε τους πρεσβυτέρους; Σε καμία περίπτωση! Απεναντίας, υποστηρίζουμε από καρδιάς εκείνους που ασκούν την ηγεσία στην εκκλησία. Παρακολουθούμε υπάκουα τις συναθροίσεις και τις συνελεύσεις και εφαρμόζουμε τις Βιβλικές συμβουλές που λαβαίνουμε εκεί.​—Εβραίους 10:24, 25· 13:17.

21. Πώς αντιδρούσε ο Ιησούς στην πίεση που του ασκούσαν άλλοι άνθρωποι για να παρακούσει τον Θεό, θέτοντας ποιο παράδειγμα για εμάς;

²¹ Ο Ιησούς δεν επέτρεπε ποτέ σε ανθρώπους, ούτε καν σε καλοπροαίρετους φίλους, να τον εμποδίζουν να υπακούει στον Ιεχωβά. Ο απόστολος Πέτρος, για παράδειγμα, προσπάθησε να πείσει τον Κύριό του ότι δεν ήταν απαραίτητο να υποφέρει και να πεθάνει. Ο Ιησούς απέρριψε σταθερά την καλοπροαίρετη αλλά εσφαλμένη συμβουλή που του έδωσε ο Πέτρος να είναι καλός με τον εαυτό του. (Ματθαίος 16:21-23) Σήμερα, οι ακόλουθοι του Ιησού βρίσκονται πολλές φορές αντιμέτωποι με καλοπροαίρετους συγγενείς οι οποίοι ίσως προσπαθούν να τους αποτρέψουν από το να υπακούν στους νόμους και στις αρχές του Θεού. Όπως οι ακόλουθοι του Ιησού τον πρώτο αιώνα, έτσι και εμείς πιστεύουμε ότι «πρέπει να υποτασσόμαστε πρωτίστως στην εξουσία του Θεού και όχι των ανθρώπων».​—Πράξεις 5:29.

22. Σε ποιο ερώτημα έδωσε απάντηση ο Ιησούς, και πώς;

²² Όταν ο Ιησούς βρέθηκε αντιμέτωπος με τον θάνατο, η υπακοή του δοκιμάστηκε στο έπακρο. Εκείνη τη ζοφερή ημέρα, «έμαθε την υπακοή» με την πληρέστερη έννοια. Έκανε το θέλημα του Πατέρα του, όχι το δικό του. (Λουκάς 22:42) Με αυτόν τον τρόπο, δημιούργησε ένα τέλειο ιστορικό ακεραιότητας. (1 Τιμόθεο 3:16) Αποτέλεσε ο ίδιος την απάντηση στο μακραίωνο ερώτημα: Μπορεί ένας τέλειος άνθρωπος να μείνει υπάκουος στον Ιεχωβά ακόμα και υπό δοκιμασίες; Ο Αδάμ είχε αποτύχει, όπως και η Εύα. Κατόπιν ήρθε ο Ιησούς, έζησε, πέθανε και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Το σπουδαιότερο από όλα τα πλάσματα του Ιεχωβά έδωσε την πιο δυναμική απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί. Υπάκουσε ακόμα και όταν η υπακοή τού στοίχισε ακριβά.

23-25. (α) Πώς συνδέεται η υπακοή με την ακεραιότητα; Δώστε παράδειγμα. (β) Ποιο είναι το θέμα του επόμενου κεφαλαίου;

²³ Η ακεραιότητα στον Ιεχωβά, ή αλλιώς η ολόκαρδη αφοσίωση σε αυτόν, εκδηλώνεται μέσω υπακοής. Επειδή ο Ιησούς ήταν υπάκουος, διακράτησε την ακεραιότητά του και έφερε οφέλη σε όλη την ανθρωπότητα. (Ρωμαίους 5:19) Ο Ιεχωβά αντάμειψε τον Ιησού πλούσια. Αν υπακούμε στον Κύριό μας, τον Χριστό, ο Ιεχωβά θα ανταμείψει και εμάς. Η υπακοή στον Χριστό οδηγεί σε “αιώνια σωτηρία”!​—Εβραίους 5:9.

²⁴ Επιπρόσθετα, η ακεραιότητα αυτή καθαυτή αποτελεί ανταμοιβή. Το εδάφιο Παροιμίες 10:9 λέει: «Όποιος περπατάει με ακεραιότητα θα περπατάει με ασφάλεια». Αν η ακεραιότητα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα μεγάλο κτίριο κατασκευασμένο από καλής ποιότητας τούβλα, τότε κάθε πράξη υπακοής μπορεί να παρομοιαστεί με ένα τούβλο. Ένα τούβλο ίσως φαίνεται ασήμαντο, αλλά το κάθε τούβλο έχει τη θέση του, την αξία του. Και όταν πολλά τούβλα τοποθετούνται μαζί, χτίζεται κάτι που έχει πολύ μεγαλύτερη αξία. Όταν οι πράξεις υπακοής συνδυάζονται και η μια προστίθεται στην άλλη, μέρα με τη μέρα και χρόνο με τον χρόνο, χτίζουμε το όμορφο σπίτι της ακεραιότητάς μας.

²⁵ Η πορεία υπακοής που συνεχίζεται επί μεγάλο χρονικό διάστημα μας φέρνει στον νου άλλη μια ιδιότητα​—την υπομονή. Αυτή η πτυχή του παραδείγματος που έθεσε ο Ιησούς είναι το θέμα του επόμενου κεφαλαίου.