Το Αίμα που Πράγματι Σώζει Ζωές

Από τις πληροφορίες που παρουσιάστηκαν προηγουμένως διασαφηνίζονται ορισμένα σημεία. Μολονότι πολλοί άνθρωποι τις θεωρούν ζωοσωτήριες, οι μεταγγίσεις αίματος είναι γεμάτες κινδύνους. Κάθε χρόνο, χιλιάδες άτομα πεθαίνουν εξαιτίας των μεταγγίσεων· πολύ περισσότεροι αρρωσταίνουν βαριά και αντιμετωπίζουν μακροπρόθεσμες συνέπειες. Συνεπώς, ακόμη και από ιατρική άποψη, είναι τώρα σοφό να ακολουθεί κανείς τη Γραφική εντολή για ‘αποχή από αίμα’.—Πράξεις 15:28, 29.

Οι ασθενείς προστατεύονται από πολλούς κινδύνους αν ζητήσουν θεραπεία χωρίς αίμα. Οι επιδέξιοι γιατροί που έχουν αποδεχτεί αυτή την πρόκληση, δηλαδή την εφαρμογή τέτοιας θεραπείας σε Μάρτυρες του Ιεχωβά, έχουν αναπτύξει μια πάγια τακτική που είναι ασφαλής και αποτελεσματική, όπως αποδεικνύεται από πολυάριθμες ιατρικές εκθέσεις. Οι γιατροί που παρέχουν περίθαλψη ποιότητας, χωρίς αίμα, δεν συμβιβάζουν τις πολύτιμες ιατρικές αρχές. Μάλλον, δείχνουν σεβασμό για το δικαίωμα που έχει ο ασθενής να ξέρει τους κινδύνους και τις ωφέλειες, ώστε να μπορέσει να κάνει μια επιλογή κατόπιν διαφώτισης σχετικά με το τι θα γίνει στο σώμα του και στη ζωή του.

Εμείς δεν το υπεραπλουστεύουμε αυτό το ζήτημα· συνειδητοποιούμε ότι δεν θα συμφωνήσουν όλοι μ’ αυτή τη γνώμη. Οι άνθρωποι διαφέρουν στη συνείδηση, στην ηθική και στις ιατρικές απόψεις. Γι’ αυτό, άλλοι, περιλαμβανομένων και μερικών γιατρών, μπορεί να δυσκολεύονται να δεχτούν την απόφαση που παίρνει κάποιος ασθενής να απέχει από αίμα. Ένας χειρουργός από τη Νέα Υόρκη έγραψε: «Ποτέ δεν θα ξεχάσω, πριν από 15 χρόνια, όταν ήμουν νεαρός ασκούμενος γιατρός, που κάθησα στο πλευρό ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά ο οποίος αιμορραγούσε μέχρι θανάτου από έλκος του δωδεκαδάχτυλου. Η επιθυμία του ασθενή έγινε σεβαστή και δεν του έγιναν μεταγγίσεις, αλλά εγώ θυμάμαι ακόμη την τρομερή απογοήτευση που ένιωσα ως γιατρός».

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτός ο γιατρός πίστευε ότι το αίμα θα μπορούσε να αποδειχτεί ζωοσωτήριο. Ωστόσο, ένα χρόνο αφότου αυτός έγραψε τα παραπάνω, Το Βρετανικό Περιοδικό της Χειρουργικής (Οκτώβριος 1986) ανέφερε ότι, πριν αρχίσουν να γίνονται μεταγγίσεις, «το ποσοστό θανάτων [από γαστρεντερική αιμορραγία] ήταν μόλις 2,5 τοις εκατό». Από τότε που οι μεταγγίσεις έγιναν κάτι το κοινό, ‘οι περισσότερες εκτενείς έρευνες δείχνουν πως το ποσοστό θανάτων είναι 10 τοις εκατό’. Γιατί είναι τετραπλάσιο αυτό το ποσοστό; Οι ερευνητές υποστηρίζουν: «Φαίνεται ότι η πρόωρη μετάγγιση αίματος αναστρέφει την αντίδραση αυξημένης πηκτικότητας του αίματος που παρουσιάζει ο ανθρώπινος οργανισμός μετά από αιμορραγία, προωθώντας έτσι την επανεμφάνιση της αιμορραγίας». Όταν ο Μάρτυρας που αιμορραγούσε από το έλκος αρνήθηκε να δεχτεί αίμα, η επιλογή του μπορεί στην πραγματικότητα να αύξησε στο μεγαλύτερο βαθμό τις πιθανότητες που είχε για επιβίωση.

Ο χειρουργός που αναφέραμε πιο πάνω πρόσθεσε: «Το πέρασμα του χρόνου και η νοσηλεία πολλών ασθενών σε κάνει να αλλάζεις άποψη, και σήμερα θεωρώ ότι η εμπιστοσύνη μεταξύ του ασθενή και του γιατρού του, καθώς και το καθήκον που έχει ο γιατρός να σεβαστεί τις επιθυμίες του ασθενή, είναι πολύ πιο σπουδαία πράγματα απ’ ό,τι η καινούρια ιατρική τεχνολογία που μας περιβάλλει. . . . Είναι ενδιαφέρον ότι εκείνη η απογοήτευση έχει παραχωρήσει τώρα τη θέση της σ’ ένα αίσθημα δέους και σεβασμού για την αμετακίνητη πίστη αυτού του συγκεκριμένου ασθενή». Και ο γιατρός κατέληξε: ‘Αυτό μου θυμίζει ότι πρέπει να σέβομαι πάντοτε τις προσωπικές και θρησκευτικές επιθυμίες του ασθενή, άσχετα με τις απόψεις μου ή τις συνέπειες’.

Εσείς μπορεί να συνειδητοποιείτε ήδη κάτι που πολλοί γιατροί κατανοούν με ‘το πέρασμα του χρόνου και τη νοσηλεία πολλών ασθενών’. Ακόμη και με την καλύτερη ιατρική περίθαλψη στα καλύτερα νοσοκομεία, έρχεται καιρός που πεθαίνουν οι άνθρωποι. Είτε κάνουν μετάγγιση αίματος είτε όχι, πεθαίνουν. Όλοι μας γερνάμε, και το τέλος της ζωής πλησιάζει. Αυτή η άποψη δεν είναι μοιρολατρική. Είναι ρεαλιστική. Ο θάνατος αποτελεί μια πραγματικότητα.

Οι αποδείξεις υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι που αγνοούν το νόμο του Θεού περί αίματος παθαίνουν συχνά βλάβη, είτε αμέσως είτε αργότερα· μάλιστα μερικοί πεθαίνουν εξαιτίας του αίματος. Εκείνοι που επιζούν δεν αποκτούν ατέλειωτη ζωή. Συνεπώς, οι μεταγγίσεις αίματος δεν σώζουν ζωές για πάντα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που αρνούνται να δεχτούν αίμα για θρησκευτικούς και/ή ιατρικούς λόγους, αλλά δέχονται εναλλακτικές ιατρικές μεθόδους νοσηλείας είναι πολύ καλά στην υγεία τους. Έτσι μπορεί να παρατείνουν τη ζωή τους για χρόνια. Αλλά όχι και για πάντα.

Το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ατελείς και σταδιακά βαδίζουν προς το θάνατο μας οδηγεί στην κεντρική αλήθεια των όσων αναφέρει η Αγία Γραφή για το αίμα. Αν κατανοήσουμε και εκτιμήσουμε αυτή την αλήθεια, θα διακρίνουμε πώς το αίμα μπορεί πράγματι να σώσει τη ζωή—τη δική μας ζωή—για πάντα.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΖΩΟΣΩΤΗΡΙΟ

Όπως παρατηρήσαμε και πρωτύτερα, ο Θεός είπε σ’ όλη την ανθρωπότητα ότι δεν πρέπει να τρώνε αίμα. Γιατί; Επειδή το αίμα αντιπροσωπεύει τη ζωή. (Γένεσις 9:3–6) Ο Θεός το εξήγησε αυτό περαιτέρω με το Νόμο που έδωσε στον Ισραήλ. Τον καιρό που τέθηκε σε ισχύ ο Νόμος, το αίμα των ζώων που θυσιάστηκαν χρησιμοποιήθηκε στο θυσιαστήριο. (Έξοδος 24:3–8) Ορισμένες διατάξεις αυτού του νόμου αναφέρονταν στο γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ατελείς· είναι αμαρτωλοί, όπως το θέτει η Αγία Γραφή. Ο Θεός είπε στους Ισραηλίτες ότι, με τις θυσίες των ζώων τις οποίες του πρόσφεραν, μπορούσαν να αναγνωρίσουν ότι χρειαζόταν κάτι για να καλυφθούν οι αμαρτίες τους. (Λευιτικόν 4:4–7, 13–18, 22–30) Είναι αλήθεια ότι αυτό το ζητούσε ο Θεός από τους Ισραηλίτες τότε, αλλά δεν το ζητάει από τους αληθινούς λάτρεις του σήμερα. Εντούτοις, έχει ζωτική σημασία για εμάς τώρα.

Ο ίδιος ο Θεός εξήγησε την αρχή που σχετίζεται με όλες αυτές τις θυσίες: «Η ζωή της σαρκός είναι εν τω αίματι· και εγώ έδωκα αυτό εις εσάς, δια να κάμνητε εξιλέωσιν υπέρ των ψυχών σας επί του θυσιαστηρίου· διότι το αίμα τούτο κάμνει εξιλασμόν υπέρ της ψυχής. Δια τούτο είπα προς τους υιούς Ισραήλ, Ουδεμία ψυχή από σας θέλει φάγει αίμα».—Λευιτικόν 17:11, 12.

Στην αρχαία γιορτή που ονομαζόταν Ημέρα του Εξιλασμού, ο αρχιερέας του Ισραήλ έπαιρνε αίμα από τα θυσιασμένα ζώα και το πήγαινε στο πιο ιερό μέρος του ναού, στο κέντρο της λατρείας του Θεού. Αυτός ήταν ένας συμβολικός τρόπος για να ζητήσει από τον Θεό να καλύψει τις αμαρτίες του λαού. (Λευιτικόν 16:3–6, 11–16) Εκείνες οι θυσίες δεν εξάλειφαν πραγματικά όλες τις αμαρτίες, και γι’ αυτό έπρεπε να επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο. Ωστόσο, αυτή η χρήση του αίματος έθεσε ένα σπουδαίο πρότυπο.

Μια βασική διδασκαλία της Αγίας Γραφής είναι ότι ο Θεός θα παρείχε τελικά μια τέλεια θυσία που θα μπορούσε να παράσχει πλήρη εξιλέωση για τις αμαρτίες όλων των πιστών. Αυτή η διδασκαλία ονομάζεται λύτρο, και έχει ως επίκεντρο τη θυσία του υποσχεμένου Μεσσία, δηλαδή του Χριστού.

Η Αγία Γραφή συγκρίνει το ρόλο του Μεσσία με τα όσα γίνονταν την Ημέρα του Εξιλασμού: «Ελθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών δια της μεγαλητέρας και τελειοτέρας σκηνής [ναού], ουχί χειροποιήτου, . . . ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια [στον ουρανό], αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν [για εμάς, ΜΝΚ]. Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται πάντα κατά τον νόμον, και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις».—Εβραίους 9:11, 12, 22.

Έτσι διασαφηνίζεται ο λόγος για τον οποίο χρειάζεται να διακρατούμε την άποψη του Θεού για το αίμα. Σε αρμονία με το δικαίωμα που έχει αυτός ως Δημιουργός, έχει καθορίσει την αποκλειστική χρησιμότητα του αίματος. Οι αρχαίοι Ισραηλίτες μπορεί να ωφελούσαν την υγεία τους επειδή δεν εισήγαν στο σώμα τους αίμα ζώων ή ανθρώπων, αλλά αυτό δεν ήταν το πιο σπουδαίο σημείο. (Ησαΐας 48:17) Έπρεπε να μη συντηρούν τη ζωή τους με αίμα, όχι κυρίως επειδή κάνοντας το αντίθετο θα έβλαπταν την υγεία τους, αλλά επειδή ήταν κάτι το ασεβές για τον Θεό. Έπρεπε να απέχουν από αίμα, όχι επειδή αυτό ήταν μολυσμένο, αλλά επειδή ήταν κάτι το πολύτιμο για την εξασφάλιση συγχώρησης.

Ο απόστολος Παύλος εξήγησε σχετικά με το λύτρο: «Δια του οποίου [του Χριστού] έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού». (Εφεσίους 1:7) Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, σ’ αυτό το εδάφιο, εμφανίζεται η λέξη ‘αίματος’, αλλά αρκετές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής έχουν κάνει λάθος και την έχουν αντικαταστήσει με τη λέξη ‘θανάτου’. Γι’ αυτό, οι αναγνώστες θα μπορούσαν να χάσουν την έμφαση που δίνεται στην άποψη του Δημιουργού μας για το αίμα και για τη θυσιαστική αξία που αυτός του έχει προσδώσει.

Το θέμα της Αγίας Γραφής περιστρέφεται γύρω από το γεγονός ότι ο Χριστός πέθανε ως μια τέλεια λυτρωτική θυσία, αλλά δεν έμεινε νεκρός. Ακολουθώντας το υπόδειγμα που έθεσε ο Θεός με την Ημέρα του Εξιλασμού, ο Ιησούς αναστήθηκε στον ουρανό για να «εμφανισθή . . . ενώπιον του Θεού υπέρ ημών». Εκεί παρουσίασε την αξία του θυσιαστικού του αίματος. (Εβραίους 9:24) Η Αγία Γραφή τονίζει ότι εμείς πρέπει να αποφεύγουμε κάθε πορεία που θα ισοδυναμούσε με το να ‘καταπατούμε τον Γιο του Θεού και να νομίζουμε κοινό το αίμα του’. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε καλή σχέση και ειρήνη με τον Θεό.—Εβραίους 10:29· Κολοσσαείς 1:20.

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΣΩΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ

Όταν κατανοήσουμε τι λέει ο Θεός για το αίμα, φτάνουμε στο σημείο να αποκτήσουμε το μεγαλύτερο σεβασμό για τη ζωοσωτήρια αξία του αίματος. Οι Γραφές περιγράφουν τον Χριστό ως εκείνον που ‘μας αγαπάει και μας έλυσε από τις αμαρτίες μας μέσω του αίματός του’. (Αποκάλυψις 1:5, ΜΝΚ· Ιωάννης 3:16) Ναι, μέσω του αίματος του Ιησού, μπορούμε να κερδίσουμε πλήρη και διαρκή συγχώρηση για τις αμαρτίες μας. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αφού εδικαιώθημεν τώρα δια του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι’ αυτού». Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να σωθεί η παντοτινή ζωή με το αίμα.—Ρωμαίους 5:9· Εβραίους 9:14.

Από παλιά, ο Ιεχωβά Θεός διαβεβαίωσε ότι μέσω του Χριστού ‘θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης’. (Γένεσις 22:18) Αυτή η ευλογία περιλαμβάνει την αποκατάσταση της γης σε παράδεισο. Τότε η πιστή ανθρωπότητα δεν θα μαστίζεται πια ούτε από αρρώστιες ούτε από τα γηρατειά ούτε ακόμη κι από το θάνατο· θα απολαμβάνει ευλογίες που θα ξεπερνούν κατά πολύ την προσωρινή βοήθεια που μπορεί να μας προσφέρει σήμερα το ιατρικό προσωπικό. Μας δίνεται η εξής θαυμάσια υπόσχεση: «Θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον».—Αποκάλυψις 21:4.

Πόσο σοφό είναι, λοιπόν, να λαβαίνουμε σοβαρά υπόψη μας όλες τις απαιτήσεις του Θεού! Αυτό περιλαμβάνει το να υπακούμε στις εντολές του περί αίματος, κι όχι να το χρησιμοποιούμε με εσφαλμένο τρόπο, έστω και σε ιατρικές περιπτώσεις. Έτσι, δεν θα ζούμε μόνο για το παρόν. Αντίθετα, θα εκδηλώνουμε το μεγάλο μας σεβασμό για τη ζωή, περιλαμβανομένης και της μελλοντικής προοπτικής για αιώνια ζωή με ανθρώπινη τελειότητα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 25]

Τα μέλη του λαού του Θεού αρνούνταν να συντηρήσουν τη ζωή τους με αίμα, όχι επειδή κάνοντάς το αυτό θα έβλαπταν την υγεία τους, αλλά επειδή ήταν κάτι το ασεβές· όχι επειδή το αίμα ήταν μολυσμένο, αλλά επειδή ήταν κάτι το πολύτιμο.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

«Δια του οποίου [του Ιησού] έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτημάτων».—Εφεσίους 1:7

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Η διάσωση της ζωής με το αίμα του Ιησού ανοίγει το δρόμο για ατέλειωτη ζωή, γεμάτη υγεία, σ’ έναν επίγειο παράδεισο