«Έτσι μας Αγάπησε ο Θεός»
«Αν έτσι μας αγάπησε ο Θεός, τότε και εμείς οι ίδιοι έχουμε την υποχρέωση να αγαπάμε ο ένας τον άλλον».—1 ΙΩΑΝΝΗ 4:11.
1. Στις 23 Μαρτίου μετά τη δύση του ήλιου, γιατί θα συγκεντρωθούν εκατομμύρια άτομα στις Αίθουσες Βασιλείας και σε άλλους τόπους συναθροίσεων σε όλη τη γη;
ΤΗΝ Κυριακή 23 Μαρτίου 1997 μετά τη δύση του ήλιου, αναμφίβολα πάνω από 13.000.000 άτομα παγκόσμια θα συγκεντρωθούν στις Αίθουσες Βασιλείας και σε άλλους τόπους συναθροίσεων που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Γιατί; Επειδή η μεγαλύτερη έκφραση αγάπης του Θεού προς το ανθρώπινο γένος έχει αγγίξει την καρδιά τους. Ο Ιησούς Χριστός επέστησε την προσοχή σε αυτή τη μεγαλειώδη απόδειξη της αγάπης του Θεού, λέγοντας: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ που έδωσε τον μονογενή του Γιο, ώστε ο καθένας που ασκεί πίστη σε αυτόν να μην καταστραφεί, αλλά να έχει αιώνια ζωή».—Ιωάννης 3:16.
2. Ποιες ερωτήσεις θα ήταν επωφελές να κάνουμε όλοι στον εαυτό μας σχετικά με την ανταπόκρισή μας στην αγάπη του Θεού;
2 Καθώς αναλογιζόμαστε την αγάπη που έχει δείξει ο Θεός, είναι καλό να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: ‘Εκτιμώ πραγματικά αυτά που έχει κάνει ο Θεός; Αποδεικνύει ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιώ τη ζωή μου ότι έχω αυτή την εκτίμηση;’
«Ο Θεός Είναι Αγάπη»
3. (α) Γιατί δεν είναι ασυνήθιστη για τον Θεό η εκδήλωση αγάπης; (β) Πώς γίνονται έκδηλες στα έργα της δημιουργίας του η δύναμη και η σοφία;
3 Στην πραγματικότητα, η εκδήλωση αγάπης από μέρους του Θεού δεν είναι ασυνήθιστη, επειδή «ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννη 4:8) Η αγάπη είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό του. Όταν ετοίμαζε τη γη ως κατοικία του ανθρώπου, το ότι ύψωσε τα βουνά και συγκέντρωσε τα νερά σε λίμνες και ωκεανούς ήταν μια συγκλονιστική επίδειξη δύναμης. (Γένεσις 1:9, 10) Όταν ο Θεός έθεσε σε λειτουργία τον κύκλο του νερού και τον κύκλο του οξυγόνου, όταν σχεδίασε τους αναρίθμητους μικροοργανισμούς και τις ποικιλίες των φυτών με τη δυνατότητα να μετατρέπουν τα χημικά στοιχεία της γης έτσι ώστε να μπορούν να τα αφομοιώνουν οι άνθρωποι προκειμένου να συντηρούνται στη ζωή, όταν ρύθμισε το βιολογικό μας ρολόι έτσι ώστε να συγχρονίζεται με το μήκος των ημερών και των μηνών του πλανήτη Γη, αυτό ήταν εκδήλωση μεγάλης σοφίας. (Ψαλμός 104:24· Ιερεμίας 10:12) Εντούτοις, ακόμη πιο εξέχουσες στη φυσική δημιουργία είναι οι αποδείξεις της αγάπης του Θεού.
4. Στη φυσική δημιουργία, ποιες αποδείξεις της αγάπης του Θεού θα πρέπει όλοι να διακρίνουμε και να εκτιμούμε;
4 Ο ουρανίσκος μας μάς μιλάει για την αγάπη του Θεού όταν τρώμε ένα χυμώδες, ώριμο φρούτο, το οποίο είναι προφανές ότι έγινε όχι μόνο για να μας συντηρεί αλλά και για να μας φέρνει απόλαυση. Τα μάτια μας βλέπουν τις αδιάψευστες αποδείξεις της στα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα, στους έναστρους ουρανούς μιας καθαρής νύχτας, στην ποικιλία και στα ζωηρά χρώματα των λουλουδιών, στα καμώματα των νεαρών ζώων και στο θερμό χαμόγελο των φίλων. Η μύτη μας μάς βοηθάει να την αντιληφθούμε όταν αναπνέουμε το γλυκό άρωμα των ανοιξιάτικων λουλουδιών. Τα αφτιά μας την αισθάνονται καθώς ακούμε το θόρυβο ενός καταρράκτη, τα τραγούδια των πουλιών και τη φωνή αγαπημένων μας προσώπων. Τη νιώθουμε όταν μας αγκαλιάζει θερμά κάποιος που αγαπάμε. Ορισμένα ζώα είναι προικισμένα με την ικανότητα να βλέπουν, να ακούν ή να μυρίζουν πράγματα τα οποία δεν μπορούν να δουν, να ακούσουν ή να μυρίσουν οι άνθρωποι. Αλλά το ανθρώπινο γένος, το οποίο είναι πλασμένο κατ’ εικόνα Θεού, έχει τη δυνατότητα να αισθάνεται την αγάπη του Θεού με τρόπο που κανένα ζώο δεν μπορεί να την αισθανθεί.—Γένεσις 1:27.
5. Πώς έδειξε ο Ιεχωβά άφθονη αγάπη στον Αδάμ και στην Εύα;
5 Όταν ο Ιεχωβά Θεός δημιούργησε τους πρώτους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα, τους περιέβαλε με αποδείξεις της αγάπης του. Είχε φυτέψει έναν κήπο, έναν παράδεισο, και έκανε να μεγαλώσουν σε αυτόν κάθε είδους δέντρα. Είχε βάλει ένα ποτάμι για να τον ποτίζει και τον γέμισε με εντυπωσιακά πουλιά και ζώα. Αυτό το περιβάλλον έδωσε στον Αδάμ και στην Εύα για να είναι το σπίτι τους. (Γένεσις 2:8-10, 19) Ο Ιεχωβά τούς συμπεριφερόταν ως παιδιά του, ως μέρος της οικογένειας που έχει στο σύμπαν. (Λουκάς 3:38) Έχοντας προμηθεύσει την Εδέμ ως πρότυπο, ο ουράνιος Πατέρας αυτού του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού έθεσε ενώπιόν τους τον ικανοποιητικό διορισμό να επεκτείνουν τον Παράδεισο ώστε να καλύψει την υδρόγειο. Οι απόγονοί τους θα κατοίκιζαν όλη τη γη.—Γένεσις 1:28.
6. (α) Πώς αισθάνεστε εσείς για τη στασιαστική πορεία που ακολούθησε ο Αδάμ και η Εύα; (β) Τι θα έδειχνε ότι έχουμε πάρει κάποιο μάθημα από αυτά που έγιναν στην Εδέμ και ότι έχουμε ωφεληθεί από αυτή τη γνώση;
6 Σύντομα, όμως, ο Αδάμ και η Εύα αντιμετώπισαν μια δοκιμή υπακοής, μια δοκιμή οσιότητας. Πρώτα ο ένας και κατόπιν ο άλλος, δεν έδειξαν εκτίμηση για την αγάπη που τους είχε δοθεί. Αυτό που έκαναν ήταν συγκλονιστικό. Ήταν αδικαιολόγητο! Ως αποτέλεσμα, έχασαν τη σχέση τους με τον Θεό, εκδιώχθηκαν από την οικογένειά του και εκβλήθηκαν από την Εδέμ. Σήμερα εμείς εξακολουθούμε να ζούμε τις συνέπειες της αμαρτίας τους. (Γένεσις 2:16, 17· 3:1-6, 16-19, 24· Ρωμαίους 5:12) Αλλά έχουμε πάρει κάποιο μάθημα από αυτά που συνέβησαν; Πώς ανταποκρινόμαστε εμείς στην αγάπη του Θεού; Δείχνουν οι αποφάσεις που παίρνουμε καθημερινά ότι εκτιμούμε την αγάπη του;—1 Ιωάννη 5:3.
7. Παρά τα όσα έκαναν ο Αδάμ και η Εύα, πώς έδειξε ο Ιεχωβά αγάπη για τους απογόνους τους;
7 Ακόμη και η χονδροειδής έλλειψη εκτίμησης των πρώτων μας ανθρώπινων γονέων για όλα όσα είχε κάνει για αυτούς ο Θεός δεν κατέπνιξε τη δική του αγάπη. Από συμπόνια για τους ανθρώπους που δεν είχαν γεννηθεί ακόμη—μεταξύ των οποίων είμαστε και εμείς σήμερα—ο Θεός επέτρεψε στον Αδάμ και στην Εύα να αποκτήσουν οικογένεια προτού πεθάνουν. (Γένεσις 5:1-5· Ματθαίος 5:44, 45) Αν δεν το είχε κάνει αυτό, κανένας μας δεν θα είχε γεννηθεί. Με την προοδευτική αποκάλυψη του θελήματός του, ο Ιεχωβά προμήθευσε επίσης βάση για ελπίδα για όλους τους απογόνους του Αδάμ που θα ασκούσαν πίστη. (Γένεσις 3:15· 22:18, ΜΝΚ· Ησαΐας 9:6, 7) Η διευθέτηση που έκανε περιλάμβανε το μέσο με το οποίο άνθρωποι από όλα τα έθνη θα μπορούσαν να ανακτήσουν αυτό το οποίο έχασε ο Αδάμ, δηλαδή, τέλεια ζωή ως επιδοκιμασμένα μέλη της οικογένειας που έχει ο Θεός στο σύμπαν. Το έκανε αυτό προμηθεύοντας το λύτρο.
Γιατί Χρειαζόταν το Λύτρο;
8. Γιατί δεν θα μπορούσε ο Θεός απλώς να ορίσει ότι, μολονότι ο Αδάμ και η Εύα έπρεπε να πεθάνουν, κανένας από τους υπάκουους απογόνους τους δεν θα χρειαζόταν να πεθάνει;
8 Χρειαζόταν πράγματι να δοθεί ως λυτρωτικό τίμημα μια ανθρώπινη ζωή; Δεν θα μπορούσε ο Θεός απλώς να ορίσει ότι, μολονότι ο Αδάμ και η Εύα έπρεπε να πεθάνουν για το στασιασμό τους, όλοι οι απόγονοί τους που θα υπάκουαν στον Θεό θα μπορούσαν να ζήσουν για πάντα; Από την κοντόφθαλμη ανθρώπινη άποψη, αυτό ίσως να φαίνεται λογικό. Εντούτοις, ο Ιεχωβά «αγαπά δικαιοσύνην και κρίσιν». (Ψαλμός 33:5) Ο Αδάμ και η Εύα έκαναν παιδιά όταν πια είχαν γίνει αμαρτωλοί· έτσι κανένα από εκείνα τα παιδιά δεν γεννήθηκε τέλειο. (Ψαλμός 51:5) Όλα είχαν κληρονομήσει την αμαρτία, και η ποινή της αμαρτίας είναι θάνατος. Αν το είχε αγνοήσει αυτό ο Ιεχωβά, τι παράδειγμα θα είχε θέσει για τα μέλη της οικογένειάς του στο σύμπαν; Δεν μπορούσε να αγνοήσει τους δικούς του δίκαιους κανόνες. Σεβόταν τις απαιτήσεις της ‘κρίσης’. Κανένας δεν θα μπορούσε ποτέ βάσιμα να μεμφθεί τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε ο Θεός τα ζητήματα που περιλαμβάνονταν.—Ρωμαίους 3:21-23.
9. Σύμφωνα με το θεϊκό κανόνα δικαιοσύνης, τι είδους λύτρο χρειαζόταν;
9 Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε να παρασχεθεί μια κατάλληλη βάση για την απελευθέρωση όσων απογόνων του Αδάμ θα εκδήλωναν υπακοή στον Ιεχωβά με αγάπη; Αν πέθαινε θυσιαστικά ένας τέλειος άνθρωπος, η δικαιοσύνη θα επέτρεπε, με βάση την αξία εκείνης της τέλειας ζωής, να παρασχεθεί κάλυψη για τις αμαρτίες αυτών που με πίστη θα δέχονταν το λύτρο. Εφόσον η αμαρτία ενός ανθρώπου, του Αδάμ, ευθυνόταν για το γεγονός ότι ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια είναι αμαρτωλή, το χυμένο αίμα ενός άλλου τέλειου ανθρώπου, το οποίο είχε αντίστοιχη αξία, μπορούσε να εξισορροπήσει την πλάστιγγα της δικαιοσύνης. (1 Τιμόθεο 2:5, 6) Πού, όμως, μπορούσε να βρεθεί ένα τέτοιο άτομο;
Πόσο Μεγάλο Ήταν το Τίμημα;
10. Γιατί δεν μπορούσαν οι απόγονοι του Αδάμ να παράσχουν το αναγκαίο λύτρο;
10 Μεταξύ των απογόνων του αμαρτωλού Αδάμ, δεν υπήρχε κανένας ο οποίος να μπορεί να παράσχει αυτό που ήταν αναγκαίο προκειμένου να εξαγοραστούν οι προοπτικές ζωής τις οποίες απαρνήθηκε ο Αδάμ. «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν· διότι πολύτιμος είναι η απολύτρωσις της ψυχής αυτών, και ανεύρητος διαπαντός, ώστε να ζη αιωνίως, να μη ίδη διαφθοράν». (Ψαλμός 49:7-9) Αντί να αφήσει ο Ιεχωβά το ανθρώπινο γένος σε αδιέξοδο, έκανε ο ίδιος μια γεμάτη έλεος προμήθεια.
11. Με ποιον τρόπο προμήθευσε ο Ιεχωβά την τέλεια ανθρώπινη ζωή που ήταν αναγκαία για ένα κατάλληλο λύτρο;
11 Ο Ιεχωβά δεν έστειλε κάποιον άγγελο στη γη ο οποίος θα προσποιούνταν ότι πέθανε καταθέτοντας ένα υλοποιημένο σώμα ενώ εκείνος θα συνέχιζε να ζει ως πνεύμα. Αντίθετα, εκτελώντας ένα θαύμα που μόνο ο Θεός, ο Δημιουργός, θα μπορούσε να συλλάβει, μετέφερε τη δύναμη της ζωής και το πρότυπο της προσωπικότητας ενός ουράνιου γιου στην κοιλιά μιας γυναίκας, της Μαρίας, κόρης του Ηλί, από τη φυλή του Ιούδα. Η ενεργός δύναμη, ή αλλιώς το άγιο πνεύμα, του Θεού διαφύλαξε το παιδί καθώς μεγάλωνε στην κοιλιά της μητέρας του, και εκείνο γεννήθηκε ως τέλειος άνθρωπος. (Λουκάς 1:35· 1 Πέτρου 2:22) Έτσι, αυτός ο άνθρωπος είχε στη διάθεσή του το αναγκαίο τίμημα προκειμένου να παράσχει το λύτρο που θα ικανοποιούσε πλήρως τις απαιτήσεις της θεϊκής δικαιοσύνης.—Εβραίους 10:5.
12. (α) Με ποια έννοια είναι ο Ιησούς ο ‘μονογενής Γιος’ του Θεού; (β) Πώς τονίζει την αγάπη του Θεού για εμάς το γεγονός ότι έστειλε αυτόν για να παράσχει το λύτρο;
12 Σε ποιον από τους μυριάδες ουράνιους γιους του ανέθεσε ο Ιεχωβά αυτόν το διορισμό; Σε εκείνον τον οποίο οι Γραφές περιγράφουν ως τον ‘μονογενή Γιο’ του. (1 Ιωάννη 4:9) Αυτή η έκφραση χρησιμοποιείται για να περιγράψει, όχι αυτό που εκείνος έγινε όταν γεννήθηκε ως άνθρωπος, αλλά αυτό που ήταν προηγουμένως στους ουρανούς. Αυτός είναι ο μοναδικός τον οποίο δημιούργησε ο Ιεχωβά απευθείας χωρίς τη συνεργασία κανενός άλλου. Είναι ο Πρωτότοκος όλης της δημιουργίας. Είναι αυτός τον οποίο χρησιμοποίησε ο Θεός για να φέρει σε ύπαρξη όλα τα άλλα πλάσματα. Οι άγγελοι είναι γιοι του Θεού, όπως και ο Αδάμ ήταν γιος του Θεού. Αλλά ο Ιησούς περιγράφεται ως εκείνος ο οποίος έχει ‘δόξα σαν και αυτή που ανήκει σε μονογενή γιο από τον πατέρα’. Αναφέρεται ότι κατοικεί «στον κόλπο του Πατέρα». (Ιωάννης 1:14, 18) Η σχέση του με τον Πατέρα είναι στενή, εμπιστευτική, τρυφερή. Συμμερίζεται την αγάπη του Πατέρα του για το ανθρώπινο γένος. Τα εδάφια Παροιμίαι 8:30, 31, ΜΝΚ, δείχνουν πώς αισθάνεται ο Πατέρας του για αυτόν τον Γιο καθώς και πώς αισθάνεται ο Γιος για το ανθρώπινο γένος: ‘Για εμένα έτρεφε [ο Ιεχωβά] ιδιαίτερη συμπάθεια τη μια ημέρα μετά την άλλη, ενώ εγώ ευφραινόμουν πάντοτε ενώπιόν του, . . . και η συμπάθειά μου [του Ιησού, του Δεξιοτέχνη Εργάτη του Ιεχωβά, της προσωποποίησης της σοφίας] στρεφόταν στους γιους των ανθρώπων’. Αυτόν τον εξαιρετικά πολύτιμο Γιο έστειλε ο Θεός στη γη για να παράσχει το λύτρο. Πόσο νόημα έχει, λοιπόν, η δήλωση του Ιησού: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ που έδωσε τον μονογενή του Γιο»!—Ιωάννης 3:16.
13, 14. Τι θα πρέπει να μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε σχετικά με αυτό που έκανε ο Ιεχωβά το Γραφικό υπόμνημα για την απόπειρα του Αβραάμ να προσφέρει τον Ισαάκ; (1 Ιωάννη 4:10)
13 Για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε κάπως τι σημαίνει αυτό, πολύ προτού έρθει ο Ιησούς στη γη, ο Θεός έδωσε στον Αβραάμ την ακόλουθη οδηγία, περίπου πριν από 3.890 χρόνια: «Λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή, τον οποίον ηγάπησας, τον Ισαάκ, και ύπαγε εις τον τόπον Μοριά, και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα, επί ενός των ορέων, το οποίον θέλω σοι ειπεί». (Γένεσις 22:1, 2) Δείχνοντας πίστη, ο Αβραάμ υπάκουσε. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του Αβραάμ. Τι θα κάνατε αν επρόκειτο για το γιο σας, το μοναχογιό σας που τον αγαπάτε τόσο πολύ; Πώς θα αισθανόσασταν καθώς σχίζατε τα ξύλα για το ολοκαύτωμα, καθώς ταξιδεύατε επί αρκετές ημέρες για τον τόπο Μοριά και καθώς τοποθετούσατε το γιο σας στο θυσιαστήριο;
14 Γιατί έχει αυτά τα αισθήματα ένας συμπονετικός γονέας; Το εδάφιο Γένεσις 1:27 λέει ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα Του. Τα αισθήματα αγάπης και συμπόνιας που έχουμε αντανακλούν με πολύ περιορισμένο τρόπο την αγάπη και τη συμπόνια του ίδιου του Ιεχωβά. Στην περίπτωση του Αβραάμ, ο Θεός παρενέβη και έτσι ο Ισαάκ στην πραγματικότητα δεν θυσιάστηκε. (Γένεσις 22:12, 13· Εβραίους 11:17-19) Εντούτοις, στη δική του περίπτωση, ο Ιεχωβά δεν σταμάτησε την τελευταία στιγμή προτού παράσχει το λύτρο, μολονότι το τίμημα ήταν μεγάλο και για τον ίδιο και για τον Γιο του. Ο Θεός δεν ήταν υποχρεωμένος να κάνει ό,τι έκανε, αλλά, αντίθετα, αυτό αποτελούσε έκφραση ασυνήθιστης παρ’ αξία καλοσύνης. Το εκτιμούμε εμείς αυτό πλήρως;—Εβραίους 2:9.
Τι Καθιστά Αυτό Εφικτό
15. Πώς επηρεάζει το λύτρο ζωές ακόμη και σε αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων;
15 Αυτή η στοργική προμήθεια που έκανε ο Θεός ασκεί βαθιά επίδραση στη ζωή εκείνων που τη δέχονται με πίστη. Προηγουμένως αυτοί ήταν αποξενωμένοι από τον Θεό εξαιτίας της αμαρτίας. Ήταν, όπως λέει ο Λόγος του, ‘εχθροί, επειδή ο νους τους ήταν σε έργα πονηρά’. (Κολοσσαείς 1:21-23) Εντούτοις, ‘συμφιλιώθηκαν με τον Θεό μέσω του θανάτου του Γιου του’. (Ρωμαίους 5:8-10) Καθώς έχουν αλλάξει την πορεία της ζωής τους και έχουν δεχτεί τη συγχώρηση που ο Θεός καθιστά εφικτή σε εκείνους οι οποίοι ασκούν πίστη στη θυσία του Χριστού, ευνοούνται λαβαίνοντας καθαρή συνείδηση.—Εβραίους 9:14· 1 Πέτρου 3:21.
16. Ποιες ευλογίες χορηγούνται στα μέλη του μικρού ποιμνίου λόγω της πίστης τους στο λύτρο;
16 Ο Ιεχωβά έχει προσφέρει σε έναν περιορισμένο αριθμό από αυτούς, σε ένα μικρό ποίμνιο, την παρ’ αξία εύνοια να είναι μαζί με τον Γιο του στην ουράνια Βασιλεία, προκειμένου να φέρουν σε πέρας τον αρχικό σκοπό του Θεού για τη γη. (Λουκάς 12:32) Εκείνοι έχουν παρθεί «από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος . . . [για] να είναι βασιλεία και ιερείς στον Θεό μας, και αυτοί θα κυβερνήσουν τη γη ως βασιλιάδες». (Αποκάλυψη 5:9, 10) Σε αυτά τα άτομα, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο φωνάζουμε: ‘Αββά, Πατέρα!’ Το ίδιο το πνεύμα δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα μας ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Αν, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι βέβαια του Θεού, συγκληρονόμοι όμως με τον Χριστό». (Ρωμαίους 8:15-17) Καθώς ο Θεός τούς υιοθετεί, τους χορηγείται η πολύτιμη σχέση που έχασε ο Αδάμ· αλλά σε αυτούς τους γιους θα χορηγηθούν επίσης και τα επιπρόσθετα προνόμια της ουράνιας υπηρεσίας—κάτι που ποτέ δεν είχε ο Αδάμ. Δεν προξενεί έκπληξη που ο απόστολος Ιωάννης είπε: «Δείτε τι είδους αγάπη μάς έχει δώσει ο Πατέρας, ώστε να αποκληθούμε παιδιά του Θεού»! (1 Ιωάννη 3:1) Σε αυτά τα άτομα ο Θεός δείχνει, όχι μόνο αγάπη που βασίζεται σε αρχές, αλλά επίσης και τρυφερή στοργή (φιλία), η οποία χαρακτηρίζει το σύνδεσμο που υπάρχει ανάμεσα σε αληθινούς φίλους.—Ιωάννης 16:27.
17. (α) Σε όλους όσους ασκούν πίστη στο λύτρο, ποια ευκαιρία δίνεται; (β) Τι θα σημάνει για αυτούς η «ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού»;
17 Και σε άλλους επίσης—σε όλους όσους ασκούν πίστη στις γενναιόδωρες προμήθειες του Θεού για ζωή μέσω του Ιησού Χριστού—ο Ιεχωβά δίνει την ευκαιρία να αποκτήσουν την πολύτιμη σχέση που έχασε ο Αδάμ. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε: «Η έντονη προσδοκία της δημιουργίας [της ανθρώπινης δημιουργίας που κατάγεται από τον Αδάμ] περιμένει την αποκάλυψη των γιων του Θεού [δηλαδή περιμένει τον καιρό κατά τον οποίο θα γίνει εντελώς φανερό ότι οι γιοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού στην ουράνια Βασιλεία αναλαμβάνουν θετική δράση υπέρ του ανθρωπίνου γένους]. Διότι η δημιουργία υποτάχτηκε στη ματαιότητα [γεννήθηκε στην αμαρτία με την προοπτική του θανάτου, και δεν υπήρχε τρόπος να απελευθερωθεί], όχι με τη θέλησή της, αλλά μέσω εκείνου που την υπέταξε, με βάση την ελπίδα [που δίνει ο Θεός] ότι και η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού». (Ρωμαίους 8:19-21) Τι θα σημάνει αυτή η ελευθερία; Ότι έχουν απελευθερωθεί από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Θα έχουν τέλεια διάνοια και σώμα, τον Παράδεισο για κατοικία τους καθώς και αιώνια ζωή στην οποία θα απολαμβάνουν την τελειότητά τους και θα εκφράζουν την εκτίμησή τους στον Ιεχωβά, τον μόνο αληθινό Θεό. Πώς έγιναν όλα αυτά εφικτά; Μέσω της λυτρωτικής θυσίας του μονογενούς Γιου του Θεού.
18. Στις 23 Μαρτίου μετά τη δύση του ήλιου, τι θα κάνουμε εμείς, και γιατί;
18 Στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ., σε ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του. Ο ετήσιος εορτασμός του θανάτου του αποτελεί σημαντικό γεγονός στη ζωή όλων των αληθινών Χριστιανών. Ο ίδιος ο Ιησούς παρήγγειλε: «Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου». (Λουκάς 22:19) Το 1997, η Ανάμνηση θα γίνει μετά τη δύση του ήλιου στις 23 Μαρτίου (δηλαδή όταν αρχίζει η 14η Νισάν). Εκείνη την ημέρα, τίποτα δεν θα είναι πιο σημαντικό από το να παρευρεθούμε σε αυτόν τον εορτασμό της Ανάμνησης.
Πώς θα Απαντούσατε;
◻ Με ποιους τρόπους έχει δείξει ο Θεός άφθονη αγάπη για το ανθρώπινο γένος;
◻ Γιατί χρειαζόταν μια τέλεια ανθρώπινη ζωή ως λύτρο για τους απογόνους του Αδάμ;
◻ Με ποιο μεγάλο τίμημα προμήθευσε ο Ιεχωβά το λύτρο;
◻ Τι καθιστά εφικτό το λύτρο;
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Ο Θεός έδωσε τον μονογενή του Γιο