Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Θρησκευτική Ενότητα στο Γάμο—Γιατί Είναι Σημαντική

ΜΙΑ οικογένεια κάθεται γύρω από το τραπέζι για το βραδινό φαγητό. Την ώρα που ο πατέρας λέει μια προσευχή, η μητέρα προσεύχεται σιωπηλά σε έναν άλλο θεό. Σε κάποια άλλη οικογένεια, η σύζυγος αποδίδει λατρεία σε ένα ναό, ενώ ο σύζυγός της πηγαίνει στη συναγωγή. Υπάρχουν οικογένειες στις οποίες ο ένας γονέας διδάσκει τα παιδιά για τον Άγιο Βασίλη ενώ ο άλλος τους μιλάει για τη Χανουκά.

Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, τέτοιες σκηνές έχουν γίνει συνηθισμένες καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι παντρεύονται άτομα άλλου θρησκεύματος. Μια έρευνα δείχνει ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες το 21 τοις εκατό των Καθολικών σήμερα παντρεύονται άτομα άλλου θρησκεύματος· στους Μορμόνους το ποσοστό είναι 30 τοις εκατό, στους Μουσουλμάνους 40 τοις εκατό και στους Εβραίους πάνω από 50 τοις εκατό. Λόγω της θρησκευτικής εχθρότητας που επικρατούσε επί αιώνες, μερικοί πιστεύουν ότι οι γάμοι μεταξύ μη ομόθρησκων ατόμων αποτελούν νίκη κατά της μισαλλοδοξίας. Ένας αρθρογράφος έγραψε σε μια εφημερίδα: «Η επιγαμία σχεδόν κάθε είδους πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη». Είναι αυτή η άποψη της Αγίας Γραφής;

Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η Αγία Γραφή δεν υποστηρίζει τις φυλετικές ή εθνικές προκαταλήψεις. Ο Λόγος του Θεού προάγει τη φυλετική απροσωποληψία. Ο απόστολος Πέτρος μίλησε ξεκάθαρα για αυτό: «Πραγματικά αντιλαμβάνομαι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξεις 10:34, 35) Ταυτόχρονα, η Αγία Γραφή όντως διδάσκει ότι οι αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά πρέπει να παντρεύονται «μόνο εν Κυρίω». (1 Κορινθίους 7:39) Γιατί;

Ο Σκοπός του Γάμου

Ο Θεός είχε σκοπό να είναι ο γάμος ένας πολύ στενός δεσμός. (Γένεση 2:24) Όταν θέσπισε τη διευθέτηση του γάμου, ο Θεός δεν είχε υπόψη του απλώς τη συντροφικότητα. Όταν ο Ιεχωβά ανέθεσε στο πρώτο ζευγάρι την ευθύνη να αναθρέψουν παιδιά και να φροντίζουν για το γήινο σπίτι τους, κατέδειξε ότι θα έπρεπε να συνεργάζονται στενά για την επιτέλεση του θελήματός του. (Γένεση 1:28) Συνεργαζόμενοι στην υπηρεσία του Θεού με αυτόν τον τρόπο, ο άντρας και η γυναίκα θα απολάμβαναν, όχι απλώς συντροφικότητα, αλλά μια στενή και διαρκή σχέση.—Παράβαλε Μαλαχίας 2:14.

Ο Ιησούς αναφέρθηκε σε αυτή τη στενή σχέση όταν είπε τα πασίγνωστα λόγια: «Δεν είναι πια δύο, αλλά μία σάρκα. Άρα λοιπόν, αυτό που ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος να μην το χωρίζει». (Ματθαίος 19:6) Ο Ιησούς χρησιμοποίησε μεταφορική γλώσσα προκειμένου να παραβάλει το γαμήλιο δεσμό με το ζυγό που ενώνει δύο υποζύγια για να μπορούν να τραβούν ή να μεταφέρουν ένα κοινό φορτίο. Φανταστείτε πόσο καταπονούνται δύο ζώα που βρίσκονται κάτω από τον ίδιο ζυγό αλλά τραβούν προς αντίθετες κατευθύνσεις! Παρόμοια, όποιοι παντρεύονται άτομα που δεν ανήκουν στην αληθινή πίστη ίσως καταλήξουν να καταπονούνται καθώς προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές ενώ ο σύντροφός τους αντιστέκεται. Κατάλληλα, η Αγία Γραφή δηλώνει: «Μην μπαίνετε άνισα κάτω από τον ίδιο ζυγό με απίστους».—2 Κορινθίους 6:14.

Ένας Καλύτερος Γάμος

Η ενότητα στην αληθινή λατρεία μπορεί να ενισχύσει πολύ το γάμο. Κάποιος συγγραφέας σχολίασε: «Η από κοινού απόδοση λατρείας αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά ευτυχισμένων οικογενειών που ευημερούν». Τα εδάφια Εκκλησιαστής 4:9, 10 λένε: «Καλύτερα είναι οι δύο παρά ο ένας, επειδή αυτοί έχουν καλή ανταμοιβή για τη σκληρή εργασία τους. Διότι αν πέσει ο ένας, ο άλλος μπορεί να σηκώσει το σύντροφό του».

Όταν επικεντρώνει τη ζωή του γύρω από τη λατρεία του, ένα ζευγάρι Χριστιανών ενώνεται, όχι μόνο σωματικά, αλλά και πνευματικά. Καθώς προσεύχονται μαζί, μελετούν το Λόγο του Θεού μαζί, συναθροίζονται με τους συγχριστιανούς τους και μιλούν για την πίστη τους σε άλλους, σφυρηλατούν έναν πνευματικό δεσμό που τους ενώνει περισσότερο στο γάμο τους. Μια Χριστιανή σχολίασε: «Η αληθινή λατρεία αποτελεί τρόπο ζωής. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να παντρεύεται κάποιον ο οποίος δεν συμμερίζεται τα πιστεύω που με έχουν κάνει να είμαι αυτό που είμαι».—Παράβαλε Μάρκος 3:35.

Εκείνοι που παντρεύονται «εν Κυρίω» μπορούν να αναμένουν ότι οι σύντροφοί τους θα μιμούνται τη διαγωγή του Ιησού. Οι Χριστιανοί σύζυγοι πρέπει να φέρονται στις συζύγους τους με το γεμάτο αγάπη τρόπο με τον οποίο φέρθηκε ο Ιησούς στην εκκλησία. Οι Χριστιανές σύζυγοι πρέπει να φέρονται στους συζύγους τους με σεβασμό. (1 Κορινθίους 11:3· Εφεσίους 5:25, 29, 33) Οι Χριστιανοί ενεργούν έτσι επειδή επιθυμούν, όχι απλώς να ευαρεστούν τους συντρόφους τους, αλλά να ευαρεστούν τον Θεό, ο οποίος θεωρεί τα αντρόγυνα υπόλογα για τον τρόπο με τον οποίο φέρονται ο ένας στον άλλον.—Μαλαχίας 2:13, 14· 1 Πέτρου 3:1-7.

Η προσκόλληση σε κοινές πεποιθήσεις βοηθάει, επίσης, τα ζευγάρια των Χριστιανών να επιλύουν τις διαφορές τους ειρηνικά. Η Αγία Γραφή συμβουλεύει τους Χριστιανούς να έχουν στραμμένη την προσοχή τους «με προσωπικό ενδιαφέρον, όχι μόνο στα δικά [τους] ζητήματα, αλλά και στα ζητήματα των άλλων». (Φιλιππησίους 2:4) Άσχετα με τις προσωπικές προτιμήσεις, οι σύντροφοι που είναι ενωμένοι στην πίστη θεωρούν το Λόγο του Θεού κοινή αυθεντία για τη διευθέτηση των όποιων διαφωνιών. (2 Τιμόθεο 3:16, 17) Με αυτόν τον τρόπο, ακολουθούν τη συμβουλή που δίνει η Αγία Γραφή στους Χριστιανούς να εκδηλώνουν «το ίδιο φρόνημα».—1 Κορινθίους 1:10· 2 Κορινθίους 13:11· Φιλιππησίους 4:2.

Έλξη και Κοινές Αξίες

Ομολογουμένως, μια σχέση περιλαμβάνει περισσότερα πράγματα από την ύπαρξη κοινού θρησκεύματος. Η αμοιβαία έλξη παίζει και αυτή ρόλο. (Άσμα Ασμάτων 3:5· 4:7, 9· 5:10) Αλλά για να αντέξει ο γάμος, είναι ζωτικό να υπάρχουν κοινές αξίες. Σύμφωνα με το βιβλίο Είσαι το Κατάλληλο Άτομο για Εμένα; (Are You the One for Me?), «τα ζευγάρια που έχουν παρόμοιες αξίες είναι πολύ πιθανότερο να δημιουργήσουν μια ευτυχισμένη, αρμονική και διαρκή σχέση».

Δυστυχώς, κάποια άτομα που νιώθουν αμοιβαία έλξη πιθανόν να μην ασχοληθούν με τις σοβαρές διαφορές τους παρά μόνο μετά το γάμο. Για παράδειγμα, φανταστείτε ότι αγοράζετε ένα σπίτι κυρίως επειδή σας αρέσει η εμφάνισή του. Ωστόσο, όταν έχετε πια μετακομίσει, διαπιστώνετε ότι τα θεμέλια είναι ασταθή. Όταν τα θεμέλια είναι σαθρά, όλα τα ελκυστικά χαρακτηριστικά του σπιτιού χάνουν τη σημασία τους. Παρόμοια, μπορεί κάποιος να ελκυστεί από ένα άτομο διαφορετικού θρησκεύματος το οποίο φαίνεται ότι του ταιριάζει—αλλά μετά το γάμο ίσως αποδειχτεί πως η σχέση έχει σοβαρά μειονεκτήματα.

Εξετάστε μερικές δυσκολίες που μπορεί να ανακύψουν αργότερα σε γάμους μεταξύ ατόμων διαφορετικού θρησκεύματος: Πού θα αποδίδει λατρεία η οικογένεια; Τι θρησκευτική εκπαίδευση θα λάβουν τα παιδιά; Σε ποιο δόγμα θα παρέχει η οικογένεια οικονομική υποστήριξη; Μήπως ο ένας σύντροφος θα επιμένει να συμμετέχει σε θρησκευτικές συνήθειες και γιορτές τις οποίες ο άλλος θεωρεί ειδωλολατρικές; (Ησαΐας 52:11) Κάθε γάμος απαιτεί και από τους δύο συντρόφους να κάνουν λογικές προσαρμογές· εντούτοις, ο συμβιβασμός σε ό,τι αφορά τις Γραφικές αρχές—ακόμη και με σκοπό να διατηρηθεί ο γάμος—είναι κάτι το απαράδεκτο για τον Θεό.—Παράβαλε Δευτερονόμιο 7:3, 4· Νεεμίας 13:26, 27.

Για να διατηρηθεί η ειρήνη στο γάμο, σε μερικές θρησκευτικά διαιρεμένες οικογένειες, οι σύζυγοι ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον. Δυστυχώς, όμως, η ανεξάρτητη άσκηση λατρείας δημιουργεί ένα πνευματικό κενό στο γάμο. Μια Χριστιανή παντρεμένη με έναν άντρα ο οποίος δεν ήταν ομόθρησκός της είπε: «Μολονότι ήμασταν παντρεμένοι 40 χρόνια, ο σύζυγός μου δεν με γνώριζε πραγματικά». Απεναντίας, ένας γάμος στον οποίο και οι δύο σύντροφοι αποδίδουν λατρεία «με πνεύμα και αλήθεια» έχει τον Θεό για επίκεντρό του. Όπως δηλώνει ποιητικά η Αγία Γραφή, «το τριπλό σχοινί δεν κόβεται γρήγορα».—Ιωάννης 4:23, 24· Εκκλησιαστής 4:12.

Τι Γίνεται με τα Παιδιά;

Μερικοί που σκέφτονται να παντρευτούν με ένα μη ομόθρησκο άτομο πιστεύουν ότι μπορούν να φέρουν τα παιδιά τους σε επαφή και με τα δύο θρησκεύματα και να αφήσουν τα παιδιά να επιλέξουν. Είναι αλήθεια ότι και οι δύο γονείς έχουν το νομικό και ηθικό δικαίωμα να παρέχουν θρησκευτική εκπαίδευση, και τελικά τα παιδιά θα πάρουν τη δική τους απόφαση.a

Η Αγία Γραφή διδάσκει τα παιδιά να υπακούν και στους δύο γονείς τους «σε ενότητα με τον Κύριο». (Εφεσίους 6:1) Το εδάφιο Παροιμίες 6:20 το θέτει ως εξής: «Να τηρείς, γιε μου, την εντολή του πατέρα σου και να μην εγκαταλείπεις το νόμο της μητέρας σου». Αντί να έρχονται σε επαφή με διαφορετικές δοξασίες, τα παιδιά που ανατρέφονται από γονείς με κοινές πεποιθήσεις είναι ενωμένα έχοντας, όπως αναφέρει η Αγία Γραφή, “έναν Κύριο, μία πίστη, ένα βάφτισμα”.—Εφεσίους 4:5· Δευτερονόμιο 11:19.

Αληθινά «εν Κυρίω»

Αν οι κοινές αξίες αποτελούν κλειδί για έναν επιτυχημένο γάμο, θα ήταν άραγε σοφό να παντρευτεί κάποιος οποιοδήποτε άτομο δηλώνει ότι είναι Χριστιανός; Η Αγία Γραφή απαντά: «Αυτός που λέει ότι παραμένει σε ενότητα με [τον Ιησού] έχει και ο ίδιος την υποχρέωση να περπατάει ακριβώς όπως περπάτησε εκείνος». (1 Ιωάννη 2:6) Συνεπώς, ο Χριστιανός ο οποίος σκέφτεται να παντρευτεί πρέπει να αναζητά έναν συγχριστιανό του που να αγωνίζεται αληθινά να ακολουθεί τον Ιησού. Ένας τέτοιος πιθανός σύντροφος θα έχει αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό και θα έχει βαφτιστεί. Θα μιμείται τη στοργική προσωπικότητα του Ιησού και το γεμάτο ζήλο τρόπο με τον οποίο εκείνος κήρυττε τη Βασιλεία του Θεού. Όπως συνέβαινε με τον Ιησού, θα επικεντρώνει τη ζωή του γύρω από την εκτέλεση του θελήματος του Θεού.—Ματθαίος 6:33· 16:24· Λουκάς 8:1· Ιωάννης 18:37.

Περιμένοντας υπομονετικά για να βρουν κατάλληλο σύντροφο μέσα από την οικογένεια των λάτρεων του Θεού, όσοι σκέφτονται να παντρευτούν ακολουθούν μια πορεία που δείχνει ότι θέτουν το θέλημα του Θεού πρώτο στη ζωή τους. Αυτή η πορεία θα συμβάλει τελικά σε έναν ευτυχέστερο και ικανοποιητικότερο γάμο.—Εκκλησιαστής 7:8· Ησαΐας 48:17, 18.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 20]

Βοήθεια για Θρησκευτικά Διαιρεμένες Οικογένειες

Για διάφορους λόγους, πολλά αντρόγυνα σήμερα είναι διαιρεμένα από θρησκευτική άποψη. Μερικά άτομα μπορεί να επέλεξαν ένα σύντροφο που ανήκει σε διαφορετικό θρήσκευμα. Αλλά πολλά ζευγάρια ξεκίνησαν έχοντας κοινές πεποιθήσεις και αργότερα ήρθε η θρησκευτική διαίρεση όταν ο ένας σύντροφος ακολούθησε κάποια άλλη θρησκεία. Μπορεί να υπάρχουν και άλλες περιστάσεις που διαιρούν θρησκευτικά την οικογένεια. Αλλά άσχετα με τις αιτίες, οι γαμήλιες υποσχέσεις δεν πρέπει να αθετούνται ούτε να υποτιμούνται απλώς και μόνο επειδή οι σύντροφοι διαφωνούν ως προς τις θρησκευτικές τους επιλογές. Η Αγία Γραφή θεωρεί σπουδαία την ιερότητα και τη μονιμότητα του γάμου, ακόμη και όταν οι σύντροφοι δεν είναι ενωμένοι στη λατρεία. (1 Πέτρου 3:1, 2) Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αν κάποιος αδελφός έχει σύζυγο που δεν είναι στην πίστη, και εντούτοις αυτή είναι σύμφωνη να κατοικεί μαζί του, ας μην την αφήνει». (1 Κορινθίους 7:12) Αν εφαρμοστούν, οι αρχές που βρίσκονται στην Αγία Γραφή μπορούν να βοηθήσουν κάθε αντρόγυνο να απολαμβάνει ειρήνη σε μια σχέση που διέπεται από αγάπη και σεβασμό.—Εφεσίους 5:28-33· Κολοσσαείς 3:12-14· Τίτο 2:4, 5· 1 Πέτρου 3:7-9.