Να Ακολουθείτε την Υπερέχουσα Οδό της Αγάπης — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Να Ακολουθείτε την Υπερέχουσα Οδό της Αγάπης

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ είναι αγάπη. (1 Ιωάννου 4:8) Ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, είπε ότι θα πρέπει να αγαπάμε τον Θεό και τον πλησίον μας. (Ματθαίος 22:37-40) Πράγματι, ο Θεός διευθύνει όλο το σύμπαν με βάση αυτή την ιδιότητα! Έτσι για να αποκτήσουμε αιώνια ζωή οπουδήποτε, πρέπει να ακολουθούμε την οδό της αγάπης.

Ο Θεός εκδήλωσε αγάπη για το έθνος Ισραήλ αλλά αργότερα απέρριψε εκείνη την οργάνωση λόγω της απιστίας. Κατόπιν προσδιόρισε την εκκλησία των μαθητών του Ιησού ως την καινούρια Του οργάνωση. Πώς; Με ειδικές εκδηλώσεις του αγίου πνεύματος που τους έδωσαν τη δύναμη να μιλάνε γλώσσες και να προφητεύουν. Έτσι, την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., 3.000 Ιουδαίοι και προσήλυτοι πίστεψαν και εγκατέλειψαν την παλιά οργάνωση και προσχώρησαν στην καινούρια οργάνωση του Θεού. (Πράξεις 2:1-41) Εφόσον τα χαρίσματα του πνεύματος δίνονταν από εκεί και ύστερα μέσω των αποστόλων του Ιησού, τέτοιες εκδηλώσεις έπαψαν με το θάνατό τους. (Πράξεις 8:5-18· 19:1-6) Αλλά μέχρι τότε τα χαρίσματα είχαν αποδείξει ότι η εύνοια του Θεού ήταν πάνω στον πνευματικό Ισραήλ.—Γαλάτας 6:16.

Τα θαύματα που προέρχονταν από τα χαρίσματα του πνεύματος ήταν ωφέλιμα. Ωστόσο, η εκδήλωση αγάπης και ανιδιοτελούς ενδιαφέροντος για τους άλλους είναι πιο σημαντικά πράγματα από το να έχει κανείς τα χαρίσματα του πνεύματος. Ο απόστολος Παύλος το έδειξε αυτό στην πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους (περ. 55 Κ.Χ.). Σ’ αυτή μίλησε για την αγάπη ως την ‘υπερέχουσα οδό’. (1 Κορινθίους 12:31) Αυτή η ‘οδός’ εξετάζεται στο βιβλίο Πρώτη προς Κορινθίους, κεφάλαιο 13.

Χωρίς Αγάπη δεν Είμαστε Τίποτα

Ο Παύλος έκανε τον εξής συλλογισμό: «Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον». (1 Κορινθίους 13:1) Χωρίς αγάπη, το να μιλάει κάποιος σε μια ανθρώπινη γλώσσα που του δόθηκε από το πνεύμα ή στην ουράνια γλώσσα των αγγέλων δεν θα είχε καμιά σημασία. Ο Παύλος προτιμούσε να πει πέντε εποικοδομητικά λόγια αντί να πει δέκα χιλιάδες λόγια σε μια γλώσσα που οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν. (1 Κορινθίους 14:19) Ένα άτομο που δεν έχει αγάπη θα έμοιαζε με ‘χαλκό που ηχεί’—ένα θορυβώδη, ενοχλητικό ήχο από μεταλλικό δίσκο—ή ένα κακόηχο ‘κύμβαλο που αλαλάζει’. Το να μιλάει κανείς σε γλώσσες χωρίς να έχει αγάπη δεν αποτελούσε έναν ανακουφιστικό, πνευματικά εποικοδομητικό τρόπο να δοξάσει τον Θεό και να βοηθήσει το λαό Του. Σήμερα, εκδηλώνουμε αγάπη με το να μιλάμε με κατανοητό τρόπο στη Χριστιανική διακονία.

Στη συνέχεια ο απόστολος είπε: «Εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια [τα ιερά μυστικά, ΜΝΚ] και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν [δεν είμαι τίποτα, ΜΝΚ]». (1 Κορινθίους 13:2) Η θαυματουργική προφητεία, η ειδική κατανόηση των ‘ιερών μυστικών’ και η γνώση που είχε δοθεί από το πνεύμα μπορεί να ωφελούσε άλλους, αλλά όχι εκείνους που κατείχαν αυτά τα χαρίσματα αν οι ίδιοι δεν είχαν αγάπη. Ο Παύλος χρησιμοποίησε την ειδική κατανόηση των ιερών μυστικών για να βοηθήσει άλλους, και το χάρισμα της γνώσης τού έδωσε την ικανότητα να προείπει ότι τα θύματα ενός ναυαγίου θα επιζούσαν. (Πράξεις 27:20-44· 1 Κορινθίους 4:1, 2) Εντούτοις, αν είχε «πάσαν την γνώσιν, και . . . πάσαν την πίστιν» αλλά δεν είχε αγάπη, δεν θα ήταν τίποτα στα μάτια του Ιεχωβά.

Σήμερα, το πνεύμα του Ιεχωβά κάνει τους Μάρτυρές Του ικανούς να κατανοούν Βιβλικές προφητείες και ιερά μυστικά και τους καθοδηγεί να μεταδίδουν αυτή τη γνώση σε άλλους. (Ιωήλ 2:28, 29) Το πνεύμα επίσης παράγει την πίστη η οποία είναι απαραίτητη για να υπερπηδηθούν τα εμπόδια που μοιάζουν με βουνά. (Ματθαίος 17:20) Εφόσον το πνεύμα κάνει αυτά τα πράγματα, είναι λάθος να επιζητούν να αποκτήσουν προσωπική δόξα απ’ αυτά. Δεν είμαστε τίποτα εκτός αν κάνουμε πράγματα προς δόξα του Θεού και με αγάπη γι’ αυτόν και για τους συνανθρώπους μας.—Γαλάτας 5:6.

Δεν Ωφελούμαστε από Θυσίες που Γίνονται Χωρίς Αγάπη

Ο Παύλος είπε: «Εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω [για να θρέψω άλλους, ΜΝΚ], και εάν παραδώσω το σώμα μου δια να καυθώ [καυχηθώ, ΜΝΚ], αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι». (1 Κορινθίους 13:3) Χωρίς αγάπη, ο Παύλος δεν θα ωφελούνταν αν διένειμε ό,τι είχε για να θρέψει άλλους. Ο Θεός μάς ανταμείβει για την αγάπη που υποκινεί τα δώρα μας, όχι για την υλική τους αξία ούτε επειδή επιζητούμε δόξα ως άτομα που δίνουν, όπως ο Ανανίας και η Σαπφείρα που είπαν ψέματα. (Πράξεις 5:1-11) Ο Παύλος έθεσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα με το να δώσει με αγάπη από τον εαυτό του σε σχέση με μια διακονία παροχής βοήθειας για τους πιστούς της Ιουδαίας.—1 Κορινθίους 16:1-4· 2 Κορινθίους 8:1-24· 9:7.

Ακόμα και το να υπομείνει κανείς, χωρίς να έχει αγάπη, μαρτυρικό θάνατο για την αλήθεια δεν σημαίνει τίποτα για τον Θεό. (Παροιμίαι 25:27) Ο Ιησούς μίλησε για τη θυσία του αλλά δεν καυχήθηκε γι’ αυτήν. Αντί να καυχηθεί, πρόσφερε τον εαυτό του πρόθυμα υποκινούμενος από αγάπη. (Μάρκος 10:45· Εφεσίους 5:2· Εβραίους 10:5-10) Οι πνευματικοί του αδελφοί ‘παρουσιάζουν τα σώματά τους ως ζωντανή θυσία’ στην υπηρεσία του Θεού, όχι με το να υποφέρουν μαρτυρικό θάνατο που θα δοξάσει τον εαυτό τους, αλλά με τρόπους οι οποίοι δεν είναι θεαματικοί, μέσω των οποίων δοξάζουν τον Ιεχωβά και εκδηλώνουν την αγάπη τους γι’ αυτόν.—Ρωμαίους 12:1, 2.

Μερικοί Τρόποι με τους Οποίους θα μας Κάνει η Αγάπη να Ενεργούμε

Ο Παύλος έγραψε: ‘Η αγάπη είναι μακρόθυμη και καλή’. (1 Κορινθίους 13:4α, ΜΝΚ) Για πολλούς, η μακροθυμία του Θεού αφότου αμάρτησε ο Αδάμ έχει σημάνει μετάνοια που οδηγεί σε σωτηρία. (2 Πέτρου 3:9, 15) Αν έχουμε αγάπη, θα διδάσκουμε υπομονετικά σε άλλους την αλήθεια. Θα αποφεύγουμε τα συναισθηματικά ξεσπάσματα, θα ενδιαφερόμαστε για τους άλλους και θα είμαστε συγχωρητικοί. (Ματθαίος 18:21, 22) Επίσης, η αγάπη είναι καλή, και εμείς ελκυόμαστε στον Θεό λόγω της καλοσύνης του. Η καλοσύνη, ως καρπός του πνεύματός του, μας εμποδίζει να είμαστε περισσότερο απαιτητικοί από τους άλλους απ’ ό,τι είναι αυτός μ’ εμάς. (Εφεσίους 4:32, ΚΔΤΚ) Η αγάπη μάς κάνει ακόμα να είμαστε καλοί με τα αχάριστα άτομα.—Λουκάς 6:35, ΚΔΤΚ.

Ο Παύλος πρόσθεσε: ‘Η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη, δεν κομπάζει, δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια’. (1 Κορινθίους 13:4β, ΜΝΚ) Η ζηλοτυπία είναι έργο της σάρκας το οποίο θα απέκλειε κάποιον από τη Βασιλεία του Θεού. (Γαλάτας 5:19-21) Η αγάπη μάς εμποδίζει να ζηλεύουμε τα αποκτήματα ή τις ευνοϊκές περιστάσεις ενός άλλου ατόμου. Αν λάβει κάποιο προνόμιο υπηρεσίας που το επιθυμούσαμε κι εμείς, η αγάπη θα μας κάνει να χαρούμε μαζί του, να του δώσουμε την υποστήριξή μας και να ευχαριστήσουμε τον Θεό που θα μπορεί αυτό το άτομο να χρησιμοποιηθεί προς όφελος της εκκλησίας.

Αφού η αγάπη ‘δεν κομπάζει’, δεν μας υποκινεί να καυχιόμαστε για το τι ο Θεός μάς επιτρέπει να κάνουμε στην υπηρεσία του. Ορισμένοι Κορίνθιοι καυχήθηκαν λες και προέρχονταν από εκείνους τα χαρίσματα του πνεύματος, αλλά αυτά ήταν από τον Θεό, όπως είναι και τα προνόμια στη σύγχρονη οργάνωσή του. Αντί, λοιπόν, να καυχιόμαστε για τη θέση μας στην οργάνωση του Θεού, ας προσέχουμε να μην πέσουμε. (1 Κορινθίους 1:31· 4:7· 10:12) Η αγάπη ‘δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια’, αλλά η διάνοια ενός ατόμου το οποίο δεν έχει αγάπη μπορεί να φουσκώσει από υπεροψία. Οι άνθρωποι που έχουν αγάπη δεν αισθάνονται ανώτεροι από τους άλλους.—1 Κορινθίους 4:18, 19, ΜΝΚ· Γαλάτας 6:3.

Δεν Είναι Απρεπής, Εγωιστική, Μνησίκακη

Η αγάπη ‘δεν συμπεριφέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της συμφέροντα, δεν ερεθίζεται’. (1 Κορινθίους 13:5α, ΜΝΚ) Αυτή προωθεί τους καλούς τρόπους, τη θεοσεβή διαγωγή, το σεβασμό για την εξουσία και την ευπρεπή συμπεριφορά στις Χριστιανικές συναθροίσεις. (Εφεσίους 5:3-5· 1 Κορινθίους 11:17-34· 14:40, ΝΔΜ· παράβαλε Ιούδα 4, 8-10). Εφόσον η αγάπη κάνει τον καθένα να αισθάνεται ότι τον έχουν ανάγκη, όπως συμβαίνει με όλα τα μέρη του ανθρώπινου σώματος, η εκκλησία στην οποία υπάρχει αγάπη αποτελεί μέρος όπου μπορεί να βρει κανείς ειρήνη και καταφύγιο. (1 Κορινθίους 12:22-25) Αντί με ιδιοτέλεια ‘να ζητάει τα δικά της συμφέροντα’, η αγάπη μάς κάνει να θυσιάζουμε κατά καιρούς τα δικαιώματά μας και να δείχνουμε ενδιαφέρον για τους άλλους και για την ευημερία τους. (Φιλιππησίους 2:1-4) Η αγάπη μάς κάνει να ‘γινόμαστε τα πάντα σε όλους τους ανθρώπους για να μπορέσουμε να σώσουμε μερικούς’ μέσω της διακονίας μας.—1 Κορινθίους 9:22, 23.

Η αγάπη ‘δεν ερεθίζεται’. Οι «θυμοί [τα ξεσπάσματα θυμού, ΜΝΚ]» είναι έργα της αμαρτωλής σάρκας, αλλά η αγάπη μάς κάνει να είμαστε ‘βραδείς εις οργήν’. (Ιακώβου 1:19· Γαλάτας 5:19, 20) Ακόμα και αν δικαιολογημένα θυμώσουμε, η αγάπη δεν μας επιτρέπει να παραμείνουμε ‘παροργισμένοι’, δίνοντας έτσι τόπο στον Διάβολο. (Εφεσίους 4:26, 27) Ιδιαίτερα οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να αποφεύγουν να θυμώνουν αν οι ομόπιστοί τους αποτύχουν να εφαρμόσουν κάποια υπόδειξη.

Ο Παύλος είπε, επίσης, για την αγάπη: ‘Δεν κρατάει λογαριασμό για τη βλάβη’. (1 Κορινθίους 13:5β, ΜΝΚ) Η αγάπη δεν κρατάει έναν κατάλογο με αδικίες, σαν να επρόκειτο για καταχωρήσεις σε κάποιο λογιστικό βιβλίο. Βλέπει τα θετικά σημεία στους ομοπίστους και δεν ανταποδίδει τις πραγματικές ή τις φανταστικές αδικίες. (Παροιμίαι 20:22· 24:29· 25:21, 22) Η αγάπη μάς βοηθάει να ‘ζητάμε τα προς την ειρήνην’. (Ρωμαίους 14:19) Ο Παύλος και ο Βαρνάβας είχαν μια λογομαχία και πήραν ξεχωριστούς δρόμους στην υπηρεσία του Θεού, αλλά η αγάπη έκλεισε το ρήγμα και τους βοήθησε να μην κρατήσουν μνησικακία.—Λευιτικόν 19:17, 18· Πράξεις 15:36-41.

Συμπεριφέρεται με Δικαιοσύνη και Αλήθεια

Στη συνέχεια ο Παύλος είπε σχετικά με την αγάπη: «Δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν». (1 Κορινθίους 13:6) Ορισμένοι βρίσκουν τόση ευχαρίστηση στην αδικία που ‘δεν κοιμούνται αν δεν κακοποιήσουν’. (Παροιμίαι 4:16) Αλλά στην οργάνωση του Θεού δεν φιλονικούμε ο ένας με τον άλλον ούτε χαιρόμαστε αν κάποιος παγιδευτεί από την αμαρτία. (Παροιμίαι 17:5· 24:17, 18) Αν υπήρχε αρκετή αγάπη για τον Θεό και τη δικαιοσύνη του στην εκκλησία της Κορίνθου, η ανηθικότητα δεν θα γινόταν ανεκτή εκεί. (1 Κορινθίους 5:1-13) Μεταξύ άλλων, η αγάπη για τη δικαιοσύνη μάς εμποδίζει από το να βρίσκουμε απόλαυση στην παρακολούθηση τηλεοπτικών, κινηματογραφικών ή θεατρικών αναπαραστάσεων της αδικίας.

Η αγάπη «συγχαίρει . . . εις την αλήθειαν». Εδώ η αλήθεια αντιπαραβάλλεται με την αδικία. Αυτό σημαίνει προφανώς ότι η αγάπη μάς κάνει να χαιρόμαστε για το πως επηρεάζει η αλήθεια τους ανθρώπους προς τη δικαιοσύνη. Βρίσκουμε χαρά σε πράγματα που εποικοδομούν τους ανθρώπους και τα οποία είναι υπέρ της προόδου της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Η αγάπη μάς εμποδίζει να λέμε ψέματα, μας δίνει χαρά όταν αποδεικνύεται η αθωότητα των δικαίων και μας κάνει να χαιρόμαστε με το θρίαμβο της αλήθειας του Θεού.—Ψαλμός 45:4, ΜΝΚ.

Πώς Χειρίζεται η Αγάπη Όλα τα Πράγματα

Συνεχίζοντας να διατυπώνει τον ορισμό της αγάπης, ο Παύλος έγραψε: ‘Ανέχεται όλα τα πράγματα, πιστεύει όλα τα πράγματα, ελπίζει όλα τα πράγματα, υπομένει όλα τα πράγματα’. (1 Κορινθίους 13:7, ΜΝΚ) Με το να ‘ανέχεται όλα τα πράγματα’, η αγάπη κρατάει έξω την πικρία όπως μια καλή στέγη κρατάει έξω τη βροχή. Αν κάποιος μας προσβάλει αλλά κατόπιν ζητήσει συγνώμη, η αγάπη μάς κάνει να υπομείνουμε τη βλάβη, να συγχωρήσουμε τον παραβάτη αντί να αρχίσουμε να σπερμολογούμε σχετικά με το ζήτημα. Με αγάπη προσπαθούμε να ‘κερδίσουμε τον αδελφό μας’.—Ματθαίος 18:15-17· Κολοσσαείς 3:13, ΜΝΚ.

Η αγάπη ‘πιστεύει όλα τα πράγματα’ που βρίσκονται στο Λόγο του Θεού και μας κάνει να είμαστε ευγνώμονες για την πνευματική τροφή που παρέχεται μέσω ‘του πιστού και φρόνιμου δούλου’. (Ματθαίος 24:45-47) Μολονότι δεν είμαστε εύπιστοι, η αγάπη δεν μας επιτρέπει να έχουμε άπιστη καρδιά και μας εμποδίζει να αποδίδουμε κακά κίνητρα στους ομοπίστους μας. (Εκκλησιαστής 7:21, 22) Η αγάπη επίσης ‘ελπίζει όλα τα πράγματα’ που είναι καταγραμμένα στις Γραφές, όπως είναι οι αλήθειες σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού. Καθώς υποκινούμαστε από αγάπη, ελπίζουμε και προσευχόμαστε να έρθει η καλύτερη έκβαση σε δύσκολες καταστάσεις. Η αγάπη επίσης μας υποκινεί να δικαιολογούμε σε άλλους την ελπίδα μας. (1 Πέτρου 3:15, ΜΝΚ) Επιπρόσθετα, η αγάπη ‘υπομένει όλα τα πράγματα’, περιλαμβανομένων και των αμαρτιών που γίνονται εναντίον μας. (Παροιμίαι 10:12) Η αγάπη για τον Θεό μάς βοηθάει επίσης να υπομείνουμε διωγμό και άλλες δοκιμασίες.

Ο Παύλος πρόσθεσε: ‘Η αγάπη ποτέ δεν αποτυγχάνει’. (1 Κορινθίους 13:8α, ΜΝΚ) Όπως ακριβώς δεν έχει τέλος και δεν αποτυγχάνει ο Ιεχωβά, έτσι δεν έχει τέλος και δεν αποτυγχάνει η αγάπη. Εφόσον ο αιώνιος Θεός μας είναι η προσωποποίηση της αγάπης, αυτή η ιδιότητα δεν θα πάψει ποτέ. (1 Τιμόθεον 1:17· 1 Ιωάννου 4:16) Το σύμπαν θα διέπεται πάντα από αγάπη. Ας προσευχόμαστε λοιπόν να μας βοηθάει ο Θεός να υπερνικούμε τα ιδιοτελή χαρακτηριστικά και να εκδηλώνουμε αυτόν τον καρπό του πνεύματός του, ο οποίος δεν αποτυγχάνει.—Λουκάς 11:13.

Πράγματα που θα Παρέρχονταν

Δείχνοντας τι θα συνέβαινε στο μέλλον, ο Παύλος έγραψε: «Τα άλλα όμως, είτε προφητείαι [χαρίσματα προφητείας, ΜΝΚ] είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή». (1 Κορινθίους 13:8β) Τα ‘χαρίσματα της προφητείας’ έδωσαν τη δυνατότητα στους κατόχους τους να πουν νέες προφητείες. Μολονότι αυτά τα χαρίσματα παρήλθαν αφού η Χριστιανική εκκλησία εδραιώθηκε ως η οργάνωση του Θεού, η προφητική δύναμη του Θεού δεν παρέρχεται ποτέ, και ο Λόγος του περιέχει όλες τις προφητείες που χρειαζόμαστε τώρα. Η ικανότητα που δόθηκε από το πνεύμα ώστε να μιλούν σε γλώσσες έπαψε επίσης, και η ειδική γνώση ‘καταργήθηκε’ όπως είχε προειπωθεί. Αλλά ο πλήρης Λόγος του Ιεχωβά προμηθεύει ό,τι χρειάζεται να γνωρίζουμε για να σωθούμε. (Ρωμαίους 10:8-10) Επιπλέον, ο λαός του Θεού είναι γεμάτος με το πνεύμα του και παράγει την καρποφορία τού πνεύματος.

Ο Παύλος συνέχισε: «Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν· όταν όμως έλθη το τέλειον [αυτό που είναι ολόκληρο, ΜΝΚ], τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή». (1 Κορινθίους 13:9, 10) Τα χαρίσματα της γνώσης και της προφητείας δεν ήταν πλήρη. Προφανώς, αυτές οι προφητείες δεν έμπαιναν σε λεπτομέρειες, και κάθε προφήτης δεν φανέρωνε ολοκληρωτικά το μέλλον, καθώς του έλειπε η τέλεια γνώση σχετικά μ’ αυτό που είχε προείπει. Τώρα, ωστόσο, η κατανόηση των προφητειών σταδιακά γίνεται πλήρης. Για παράδειγμα, γεγονότα που εκπληρώνουν τις Βιβλικές προφητείες επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι ο Ιησούς ανέλαβε βασιλική εξουσία πάνω στην ανθρωπότητα το 1914. Από τότε, βρισκόμαστε στον ‘έσχατο καιρό’ και απολαμβάνουμε συνεχή αύξηση σε πνευματική γνώση και κατανόηση των Βιβλικών προφητειών. (Δανιήλ 12:4) Συνεπώς, φτάνουμε σε τέλεια γνώση και ‘αυτό που είναι πλήρες’ πρέπει να είναι κοντά.

Η Μεγαλύτερη Ιδιότητα Παραμένει

Αναφερόμενος στην πρόοδο της εκκλησίας, ο Παύλος έγραψε: «Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα [χαρακτηριστικά, ΜΝΚ] του νηπίου». (1 Κορινθίους 13:11) Εφόσον ένα ‘νήπιο’ ενεργεί βάσει περιορισμένης γνώσης και σωματικής ανάπτυξης, μπορεί να αμφιταλαντεύεται, σαν να ταλαντεύεται σε μια κούνια. Αλλά ένας άντρας είναι πολύ πιο ανεπτυγμένος σωματικά, έχει μεγαλύτερη γνώση, και συνήθως δεν αμφιταλαντεύεται εύκολα. Έχει καταργήσει τις σκέψεις, τη συμπεριφορά και τις μεθόδους της παιδικής ηλικίας. Παρόμοια, αφού η επίγεια οργάνωση του Θεού ξεπέρασε τη βρεφική της ηλικία, Εκείνος έκρινε ότι δεν χρειαζόταν τα χαρίσματα του πνεύματος σε σχέση με την προφητεία, τις γλώσσες και τη γνώση. Αν και τα σύγχρονα μέλη της εκκλησίας, που βρίσκονται τώρα σε μεγάλη ηλικία, δεν αισθάνονται ούτε αυτά καμιά ανάγκη για τέτοια χαρίσματα, είναι χαρούμενα που υπηρετούν τον Θεό υπό την καθοδηγία του πνεύματός Του.

Ο Παύλος πρόσθεσε: «Διότι τώρα βλέπομεν δια κατόπτρου αινιγματωδώς [ένα θαμπό διάγραμμα, ΜΝΚ], τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην». (1 Κορινθίους 13:12) Στη διάρκεια της βρεφικής ηλικίας της εκκλησίας, δεν ήταν ακόμα ο καιρός του Θεού για να αποκαλύψει ορισμένα πράγματα. Συνεπώς, έβλεπαν ‘ένα ασαφές διάγραμμα’ αυτών των πραγμάτων, σαν να κοιτούσαν οι Χριστιανοί σ’ ένα μεταλλικό καθρέφτη που η επιφάνειά του δεν έκανε καλή αντανάκλαση. (Πράξεις 1:6, 7) Αλλά εμείς δεν έχουμε ασαφή άποψη. Τώρα η εκπλήρωση των τύπων και της προφητείας είναι ολοφάνερη, επειδή αυτός είναι ο καιρός των αποκαλύψεων του Θεού. (Ψαλμός 97:11· Δανιήλ 2:28) Αν και ο ίδιος ο Παύλος γνώριζε τον Θεό, το αποκορύφωμα της γνώσης για τον Ιεχωβά και η πολύ στενή σχέση μαζί Του θα έρχονταν όταν ο απόστολος θα ανασταινόταν σε ουράνια ζωή, λαμβάνοντας έτσι την πλήρη ανταμοιβή της Χριστιανικής του πορείας.

Τελειώνοντας την περιληπτική περιγραφή της αγάπης, ο Παύλος έγραψε: «Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη». (1 Κορινθίους 13:13) Παρά την απουσία των θαυματουργικών χαρισμάτων του πνεύματος, η εκκλησία έχει τώρα πιο πλήρη γνώση και αιτία για ισχυρότερη πίστη, ελπίδα και αγάπη. Πιστεύει πως οτιδήποτε έχει υποσχεθεί ο Θεός είναι τόσο σίγουρο σαν να έχει εκπληρωθεί. (Εβραίους 11:1, ΜΝΚ) Μερικά χαρακτηριστικά της πίστης θα πάψουν να υπάρχουν καθώς τα πράγματα που έχουν προειπωθεί στο Λόγο του Θεού θα εκπληρώνονται. Κάποιες πλευρές της ελπίδας θα πάψουν όταν θα δούμε τα πράγματα για τα οποία ελπίζαμε. Αλλά η αγάπη θα παραμείνει για πάντα. Συνεπώς, είθε όλοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να συνεχίσουν να ακολουθούν την υπερέχουσα οδό της αγάπης.