Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Μήπως η έκφραση «έχει το χάρισμα του πνεύματος», η οποία βρίσκεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 14:37, σημαίνει πως κάποιο άτομο έχει λάβει άγιο πνεύμα με την έννοια ότι είναι χρισμένο, ή σημαίνει πως έχει κάποιο θαυματουργικό χάρισμα από το πνεύμα;

Στη Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών, αυτό το εδάφιο αποδίδεται ως εξής: «Αν κανείς νομίζει ότι είναι προφήτης ή έχει το χάρισμα του πνεύματος, ας παραδέχεται αυτά που σας γράφω, επειδή αυτά είναι εντολή του Κυρίου».—1 Κορινθίους 14:37.

Κάποιος αναγνώστης θα μπορούσε να εκλάβει τη φράση «έχει το χάρισμα του πνεύματος» ως αναφορά στο γεγονός ότι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα ήταν γεννημένοι από το πνεύμα και είχαν γίνει πνευματικοί γιοι του Θεού. Ή η φράση θα μπορούσε να κατανοηθεί ότι εφαρμόζεται σε κάποιον που είχε λάβει ένα ειδικό χάρισμα του αγίου πνεύματος. Αυτή η δεύτερη σημασία είναι η πιθανότερη, όπως το ιστορικό βοηθάει να καταδειχτεί.

Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε εδώ τη λέξη της κοινής ελληνικής πνευματικός, η βασική έννοια της οποίας είναι «εκείνος που σχετίζεται με το πνεύμα». Τύποι της λέξης χρησιμοποιούνται στις περιγραφές «πνευματικό σώμα», «πνευματική ευλογία», «πνευματική κατανόηση» και «πνευματικός οίκος».—1 Κορινθίους 15:44· Εφεσίους 1:3· Κολοσσαείς 1:9· 1 Πέτρου 2:5.

Σε εκείνες τις περιπτώσεις, η Αγία Γραφή ορίζει ρητά το υποκείμενο (σώμα, ευλογία, κατανόηση, οίκος) το οποίο περιγράφεται από τη λέξη «πνευματικός». Όμως, σε άλλες περιπτώσεις, η έννοια και η κατάλληλη απόδοση της λέξης «πνευματικός» πρέπει να καθοριστεί από τα συμφραζόμενα. Για παράδειγμα, τα εδάφια 1 Κορινθίους 2:14, 15 αντιπαραβάλλουν τη στάση ενός φυσικού ανθρώπου με εκείνη του πνευματικού, πράγμα που λογικά σημαίνει ‘του πνευματικού ανθρώπου’.

Τα κεφάλαια 12 ως 14 της Πρώτης Επιστολής προς τους Κορινθίους επικεντρώνονται στα θαυματουργικά χαρίσματα του αγίου πνεύματος. Ο Θεός τα έδωσε αυτά σε μερικούς από τους πρώτους Χριστιανούς για να καταδείξει ότι δεν χρησιμοποιούσε πλέον τον φυσικό Ισραήλ αλλά τώρα ευλογούσε τον Χριστιανικό «Ισραήλ του Θεού». (Γαλάτες 6:16) Αναφορικά με αυτά τα χαρίσματα, ο Παύλος έγραψε: «Υπάρχουν, λοιπόν, ποικιλίες χαρισμάτων, αλλά το πνεύμα είναι το ίδιο». (1 Κορινθίους 12:4) Ιδιαίτερη σοφία, γνώση και πίστη συμπεριλαμβάνονταν στα χαρίσματα του πνεύματος, όπως συνέβαινε και με την προφητεία, τη γλωσσολαλιά και την ερμηνεία γλωσσών.—1 Κορινθίους 12:8-11.

Οι Χριστιανοί που ζούσαν στην Κόρινθο, στους οποίους έγραψε ο Παύλος, ήταν χρισμένοι με το άγιο πνεύμα του Θεού. Ο Παύλος είπε: «Αλλά καθαριστήκατε, αλλά αγιαστήκατε, αλλά ανακηρυχτήκατε δίκαιοι στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με το πνεύμα του Θεού μας». (1 Κορινθίους 6:11· 12:13) Ναι, όλοι είχαν λάβει «την εγγύηση αυτού που θα έρθει, δηλαδή το πνεύμα». (2 Κορινθίους 5:5) Ωστόσο, δεν είχαν λάβει όλοι τους κάποιο ειδικό χάρισμα μέσω του αγίου πνεύματος. Φαίνεται δε ότι πολλούς τούς συνάρπαζε το να μιλάνε γλώσσες, και προσέδιδαν ακατάλληλη σημασία σε αυτό το χάρισμα. Ο Παύλος έγραψε για να διορθώσει τον τρόπο σκέψης τους και τόνισε ότι οι γλώσσες δεν θα ωφελούσαν τόσους ανθρώπους όσους θα ωφελούσε το χάρισμα της προφητείας. Στο τέλος του κεφαλαίου 12, ο Παύλος συμβούλεψε τους Κορινθίους: «Εξακολουθήστε να ζητάτε με ζήλο τα μεγαλύτερα χαρίσματα».—1 Κορινθίους 12:28-31.

Κατόπιν, στην αρχή του κεφαλαίου 14, παρότρυνε: «Να επιδιώκετε την αγάπη, αλλά και να εξακολουθείτε να ζητάτε με ζήλο [τα πνευματικά, Κείμενο], προτιμότερα όμως το να προφητεύετε». Τι να ζητούν; Εκείνοι οι Χριστιανοί δεν χρειαζόταν να ζητούν να χριστούν με πνεύμα, διότι ήδη είχαν χριστεί με αυτό. Ο Παύλος λογικά εννοούσε τα «χαρίσματα» του πνεύματος, τα οποία, στο τέλος του κεφαλαίου 12, τους παρότρυνε να ζητούν. Γι’ αυτό, η Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών αποδίδει το εδάφιο 1 Κορινθίους 14:1 ως εξής: «Να εξακολουθείτε να ζητάτε με ζήλο τα πνευματικά χαρίσματα». Άλλες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής αποδίδουν εδώ τη φράση τα πνευματικά ως «τα πνευματικά χαρίσματα» ή «τα χαρίσματα του Πνεύματος».

Έχοντας υπόψη αυτό το ιστορικό, παρατηρούμε ότι, προς το τέλος του κεφαλαίου 14, ο Παύλος συνδέει την προφητεία με τη λέξη πνευματικός. Όπως συμβαίνει και στο εδάφιο 1, τα συμφραζόμενα υποδηλώνουν ότι εννοούσε το να έχει κανείς το χάρισμα του πνεύματος. Η Καινή Διαθήκη στη Σύγχρονη Γλώσσα (The New Testament in Modern Speech), του Ρ. Φ. Γουεϊμάουθ, υιοθετεί την εξής απόδοση: «Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του προφήτη ή άνθρωπο με πνευματικά χαρίσματα, ας αναγνωρίζει ως εντολή του Κυρίου αυτό που γράφω τώρα εγώ».

Ναι, όλοι οι Χριστιανοί, είτε είχαν το χάρισμα της προφητείας είτε κάποιο άλλο χάρισμα του πνεύματος, χρειαζόταν να δέχονται και να ακολουθούν τη συμβουλή που έγραψε ο Παύλος σχετικά με το πώς θα έπρεπε να γίνονται τα πράγματα μέσα στην εκκλησία.