Τα Δώρα που Πράγματι Αξίζουν

ΠΟΙΟΣ δεν θέλει να λάβη ένα δώρο από κάποιον ο οποίος δεν έχει υστερόβουλα κίνητρα; Τα ανιδιοτελή δώρα χωρίς αμφιβολία θερμαίνουν την καρδιά. Αλλά τι μπορεί να λεχθή για τα δώρα που είναι μέρος του εορτασμού των Χριστουγέννων; Είναι απηλλαγμένα από ιδιοτελή κίνητρα; Και το πιο σπουδαίο, ανταποκρίνονται στις υψηλές αρχές που εκθέτει η Αγία Γραφή για κείνους που δίνουν δώρα; Υπολογίζει ο Θεός αυτά τα δώρα;

Πολλοί άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να εξετάσουν αν η προσφορά των Χριστουγεννιάτικων δώρων βρίσκεται σε αρμονία με την Αγία Γραφή. Αυτό συμβαίνει διότι πιστεύουν ότι τα Χριστούγεννα είναι μια «αγία ημέρα» η οποία τιμά τον Χριστό και ότι τρεις «μάγοι» έφεραν δώρα για το βρέφος Ιησού. Αλλά είναι αυτό αληθινό; Ποια είναι πραγματικά η προέλευσις των Χριστουγέννων;

Ένα κύριο άρθρο στο τεύχος του Δεκεμβρίου του περιοδικού MD 1974 έγραφε: «Αυτή η εορταστική ευκαιρία, η οποία σε μερικές χώρες θεωρείται ακόμη σαν μια αγία ημέρα και όχι απλώς σαν μια εορτή, συνδυάζει θρησκευτικές και κοσμικές συνήθειες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν προέλθει από ειδωλολατρικές και μυθικές πηγές. . . .

«Η 25η Δεκεμβρίου ήταν αρχικά μια εορτή προς τιμήν του ηλίου, η οποία είχε καθιερωθή από τον φόβο των ανθρώπων, των οποίων η ζωή εξηρτάτο από το φως και τη θερμότητα του ηλίου, και έκαναν έκκλησι στον Θεό αυτής της χρυσής σφαίρας να μην επιστρέψη στους ουρανούς από το ετήσιο ταξίδι του. . . . Στις παγωμένες βορειότερες χώρες, η εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου ήταν ο καιρός που άναβαν μεγάλες φωτιές για να δώσουν δύναμι στον χειμερινό ήλιο και να τον κάμουν να επιστρέψη στη ζωή. Η ιδέα του χειμερινού ηλιοστασίου—δηλαδή η επιστροφή του φωτός—βαθμιαίως αποκρυσταλλώθηκε σαν ένα σύμβολο της γεννήσεως του Χριστού, του φωτός του ανθρωπίνου γένους. Τον τέταρτο αιώνα οι πατέρες της εκκλησίας εξέλεξαν το χειμερινό ηλιοστάσιο ως την καλύτερη ημερομηνία για να εορτάζουν τη γέννησι του Χριστού, συνδυάζοντας έτσι με συμβολικό τρόπο αυτή την ημερομηνία με την ημερομηνία που είχε τεράστια ειδωλολατρική σημασία.»—Σελίς 13.

Εφ’ όσον ο εορτασμός των Χριστουγέννων βασίζεται σε μη Χριστιανικές ρίζες, είναι επομένως λογικό να αναμένωμε ότι και τα χαρακτηριστικά του και οι συνήθειές του δεν θα βρίσκωνται σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού. Αλλά δεν θα μπορούσε η συνήθεια της προσφοράς δώρων να είναι μια εξαίρεσις;

Υπάρχουν άτομα που πιστεύουν ότι τα δώρα που έφεραν οι «μάγοι από ανατολών» στο παιδίον Ιησούς δίνουν τη βάσι για να προσφέρωμε δώρα στη διάρκεια των Χριστουγέννων. (Ματθ. 2:1) Η αφήγησις της Αγίας Γραφής λέγει: «Και ελθόντες εις την οικίαν, εύρον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού, και πεσόντες προσεκύνησαν αυτό, και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών, προσέφεραν εις αυτό δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν.» (Ματθ. 2:11) Εν τούτοις αυτοί οι «μάγοι,» στην πραγματικότητα ένας απροσδιόριστος αριθμός αστρολόγων, απλώς έκαμαν εκείνο που ήταν συνήθεια όταν επισκέπτοντο κάποιο σημαίνον πρόσωπο—σ’ αυτή την περίπτωσι τον ‘γεννηθέντα βασιλέα των Ιουδαίων.’ (Ματθ. 2:2) Σχετικά με την προέλευσι της προσφοράς Χριστουγεννιάτικων δώρων, Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία (έκδοσις 1959, τόμος VI, σελ. 622) αναφέρει ότι από τη Ρωμαϊκή εορτή που τιμούσε τον θεό Κρόνο, και η οποία εωρτάζετο προς το τέλος του Δεκεμβρίου, «προήλθε ο περίπλοκος εορτασμός, η προσφορά δώρων και το άναμμα κεριών.»

Έχοντας υπ’ όψι την αρχαία ειδωλολατρική προϊστορία της προσφοράς Χριστουγεννιάτικων δώρων, θα μπορούσε η συμμετοχή ενός ατόμου σ’ αυτά να έχη την επιδοκιμασία του Θεού; Πώς θα μπορούσε να συμβαίνη αυτό, εφ’ όσον ο Λόγος του καταδικάζει την ανάμιξι της αληθινής λατρείας με το σκότος της ειδωλολατρίας; Διαβάζομε: «Τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; Τίνα δε συμφωνίαν ο Χριστός με τον Βελίαλ; ή τίνα μερίδα ο πιστός με τον άπιστον; . . . Δια τούτο ‘εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε,’ λέγει ο Ιεχωβά, ‘και μη εγγίσητε ακάθαρτον.’»—2 Κορ. 6:14-17, ΜΝΚ.

Επίσης και από άλλες απόψεις η προσφορά Χριστουγεννιάτικων δώρων δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτά που η Αγία Γραφή συνιστά να κάμουν εκείνοι οι οποίοι δίνουν. Συχνά αυτά τα δώρα είναι απλώς μια ανταλλαγή δώρων. Λίγα άτομα προσφέρουν δώρα χωρίς ν’ αποβλέπουν να λάβουν κάποιο άλλο δώρο. Δεν δίνουν επειδή υποκινούνται από το ευχάριστο αίσθημα να δίνουν και να συμβάλλουν στην ευτυχία του άλλου. Οι πράξεις των αποδεικνύουν ότι δεν εκτιμούν τα λόγια του Ιησού Χριστού τον οποίον ισχυρίζονται ότι τιμούν. Ο Ιησούς είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Πράξ. 20:35.

Αντί τα Χριστούγεννα να είναι μια γιορτή που ανυψώνει το πνεύμα των ανθρώπων σαν αποτέλεσμα της συμμετοχής των σε ανιδιοτελή προσφορά, συχνά φέρνουν το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα. Μπορεί να καταλήξουν σε ανησυχία, απογοήτευσι και δυσαρέσκεια λόγω των δώρων τα οποία δίδονται και λαμβάνονται. «Ακόμη και για το ‘φυσιολογικό’ άτομο,» γράφει ο Δρ. Φήλιξ Μάρτη-Ιμπανέζ, «τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος εντάσεως η οποία δημιουργείται από αλληλοσυγκρουόμενα αισθήματα: από τρόμο της μοναξιάς, από οικονομική, κοινωνική και συναισθηματική ανασφάλεια—στην πραγματικότητα από το φόβο της ζωής.»—Περιοδικό MD, έκδοσις Δεκεμβρίου 1974, σελίς 14.

Επειδή πολλοί άνθρωποι αισθάνονται υποχρεωμένοι να προσφέρουν δώρα, δεν αισθάνονται χαρά απ’ αυτό. Δίνουν απλώς από μια υποχρέωσι. Και αυτό επίσης δεν βρίσκεται σε αρμονία με τις αρχές της Αγίας Γραφής. Η Αγία Γραφή μάς λέγει: «Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην, ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.»—2 Κορ. 9:7.

Η προσφορά που εκτιμά ο Θεός δεν πρέπει να γίνεται για επίδειξι. Ο δωρητής δεν πρέπει να ελκύη την προσοχή των άλλων στον εαυτό του. Ο Ιησούς Χριστός παρώτρυνε: «Όταν δε συ κάμνης ελεημοσύνην, ας μη γνωρίση η αριστερά σου τι κάμνει η δεξιά σου· δια να ήναι η ελεημοσύνη σου εν τω κρυπτώ· και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αυτός θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.» (Ματθ. 6:3, 4) Μήπως έχετε διαπιστώσει ότι αυτή η αρχή συχνά παραβλέπεται τον καιρό των Χριστουγέννων;

Πολλοί άνθρωποι φυσικά μπορεί να υποκινούνται από ορθά κίνητρα όταν προσφέρουν δώρα. Αλλά οι περισσότεροι μπορεί να προσφέρουν επειδή αισθάνονται την υποχρέωσι να το κάμουν. Η δική τους προσφορά δεν είναι η ανιδιοτελής ολοκάρδια προσφορά που επιδοκιμάζει η Αγία Γραφή. Επί πλέον, άσχετα με το ποια είναι τα κίνητρα, η προσφορά Χριστουγεννιάτικων δώρων διαιωνίζει μια συνήθεια που βασίζεται στην αρχαία ειδωλολατρία. Αυτό είναι κάτι που η Αγία Γραφή το καταδικάζει με ειδικό τρόπο. Πώς επομένως, είναι δυνατόν ο Θεός να υπολογίζη την προσφορά τέτοιων Χριστουγεννιάτικων δώρων;

Αν θέλετε η δική σας προσφορά δώρων να γίνεται αποδεκτή από την άποψι του Θεού, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να λάβετε μια απόφασι; Δεν πρέπει να εγκαταλείψετε κάθε συνήθεια που σχετίζεται με την ειδωλολατρία; Ταυτόχρονα δεν θα βρίσκετε μεγαλύτερη ευχαρίστησι να δίνετε δώρα σε άλλες περιόδους του έτους, όχι κάτω από υποχρέωσι, αλλά με χαρά, από την καρδιά;