Πατέρας και Πρεσβύτερος—Εκπλήρωση και των Δύο Ρόλων

«Πράγματι, αν κάποιος δεν γνωρίζει πώς να προΐσταται στο ίδιο του το σπιτικό, πώς θα φροντίσει για την εκκλησία του Θεού;»—1 ΤΙΜΟΘΕΟ 3:5.

 1, 2. (α) Τον πρώτο αιώνα, πώς ήταν σε θέση να υπηρετούν τους αδελφούς τους οι άγαμοι επίσκοποι και οι παντρεμένοι επίσκοποι που δεν είχαν παιδιά; (β) Πώς αποτελούν παράδειγμα ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα για πολλά αντρόγυνα σήμερα;

ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία μπορούσαν να είναι άγαμοι άντρες ή παντρεμένοι χωρίς παιδιά ή οικογενειάρχες με παιδιά. Αναμφίβολα, μερικοί από εκείνους τους Χριστιανούς μπόρεσαν να ακολουθήσουν τη συμβουλή που έδωσε ο απόστολος Παύλος στην πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους, 7ο κεφάλαιο, παραμένοντας άγαμοι. Ο Ιησούς είχε δηλώσει: «Υπάρχουν ευνούχοι που έχουν ευνουχίσει τον εαυτό τους για χάρη της βασιλείας των ουρανών». (Ματθαίος 19:12) Αυτοί οι άγαμοι άντρες, όπως ήταν ο Παύλος και ίσως μερικοί από τους περιοδεύοντες συντρόφους του, θα ήταν ελεύθεροι να ταξιδεύουν για να βοηθούν τους αδελφούς τους.

² Η Αγία Γραφή δεν λέει αν ο Βαρνάβας, ο Μάρκος, ο Σίλας, ο Λουκάς, ο Τιμόθεος και ο Τίτος ήταν άγαμοι. Αν ήταν παντρεμένοι, προφανώς ήταν αρκετά απαλλαγμένοι από οικογενειακές ευθύνες ώστε να μπορούν να ταξιδεύουν πολύ για διάφορους διορισμούς. (Πράξεις 13:2· 15:39-41· 2 Κορινθίους 8:16, 17· 2 Τιμόθεο 4:9-11· Τίτο 1:5) Ίσως να συνοδεύονταν από τις συζύγους τους, όπως ο Πέτρος και «οι υπόλοιποι απόστολοι», οι οποίοι όπως φαίνεται έπαιρναν μαζί τους τις συζύγους τους όταν πήγαιναν από τόπο σε τόπο. (1 Κορινθίους 9:5) Ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα αποτελούν παράδειγμα αντρογύνου που ήταν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μέρος όπου έμεναν, ακολουθώντας τον Παύλο από την Κόρινθο στην Έφεσο, να μετακομίσουν κατόπιν στη Ρώμη και ύστερα να γυρίσουν και πάλι στην Έφεσο. Η Αγία Γραφή δεν λέει αν είχαν παιδιά. Η αφοσιωμένη υπηρεσία τους για τους αδελφούς τους τούς χάρισε την ευγνωμοσύνη ‘όλων των εκκλησιών των εθνών’. (Ρωμαίους 16:3-5· Πράξεις 18:2, 18· 2 Τιμόθεο 4:19) Σήμερα, αναμφίβολα υπάρχουν πολλά αντρόγυνα τα οποία, όπως ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα, θα μπορούσαν να υπηρετήσουν άλλες εκκλησίες, ίσως μετακομίζοντας εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη.

Πατέρας και Πρεσβύτερος

 3. Τι υποδηλώνει ότι πολλοί πρεσβύτεροι του πρώτου αιώνα ήταν έγγαμοι άντρες με οικογένεια;

³ Φαίνεται ότι τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. η πλειονότητα των Χριστιανών πρεσβυτέρων ήταν έγγαμοι άντρες με παιδιά. Όταν ο Παύλος ανέφερε τα προσόντα που απαιτούνται από έναν άντρα ο οποίος «επιδιώκει θέση επισκόπου», δήλωσε ότι αυτός ο Χριστιανός θα έπρεπε να είναι «άντρας που να προΐσταται στο ίδιο του το σπιτικό με καλό τρόπο, έχοντας παιδιά σε υποταγή με κάθε σοβαρότητα».—1 Τιμόθεο 3:1, 4.

 4. Τι απαιτούνταν από τους παντρεμένους πρεσβυτέρους που είχαν παιδιά;

⁴ Όπως είδαμε, ο επίσκοπος δεν ήταν υποχρεωμένος να έχει παιδιά ή να είναι καν παντρεμένος. Αν όμως ήταν παντρεμένος, για να έχει τα προσόντα ως πρεσβύτερος ή διακονικός υπηρέτης, ο Χριστιανός έπρεπε να ασκεί κατάλληλη και γεμάτη αγάπη ηγεσία στη σύζυγό του και να δείχνει ότι είναι ικανός να κρατάει τα παιδιά του σε κατάλληλη υποταγή. (1 Κορινθίους 11:3· 1 Τιμόθεο 3:12, 13) Οποιεσδήποτε σοβαρές αδυναμίες στη διαχείριση του σπιτικού του θα στερούσαν από έναν αδελφό τα προσόντα για ειδικά προνόμια στην εκκλησία. Γιατί; Ο Παύλος εξηγεί: «Πράγματι, αν κάποιος δεν γνωρίζει πώς να προΐσταται στο ίδιο του το σπιτικό, πώς θα φροντίσει για την εκκλησία του Θεού;» (1 Τιμόθεο 3:5) Αν εκείνοι που ανήκαν στην ίδια του την οικογένεια δεν ήταν διατεθειμένοι να υποτάσσονται στην επίβλεψή του, πώς θα αντιδρούσαν οι άλλοι;

«Ο Οποίος Έχει Παιδιά Πιστά»

 5, 6. (α) Ποια απαίτηση σε σχέση με τα παιδιά ανέφερε ο Παύλος στον Τίτο; (β) Τι αναμένεται από τους πρεσβυτέρους που έχουν παιδιά;

⁵ Δίνοντας στον Τίτο την οδηγία να διορίσει επισκόπους στις εκκλησίες της Κρήτης, ο Παύλος όρισε: «Αν υπάρχει κάποιος άντρας ακατηγόρητος, σύζυγος μιας γυναίκας, ο οποίος έχει παιδιά πιστά που δεν ήταν κάτω από κατηγορία για ασωτία ούτε ανυπότακτα. Διότι ο επίσκοπος πρέπει να είναι ακατηγόρητος ως οικονόμος του Θεού». Τι ακριβώς σημαίνει η απαίτηση να «έχει παιδιά πιστά»;—Τίτο 1:6, 7.

⁶ Ο όρος «παιδιά πιστά» αναφέρεται σε νεαρά άτομα που έχουν ήδη αφιερώσει τη ζωή τους στον Ιεχωβά και έχουν βαφτιστεί ή σε παιδιά που προοδεύουν προς την αφιέρωση και το βάφτισμα. Τα μέλη της εκκλησίας αναμένουν να είναι τα παιδιά των πρεσβυτέρων κατά κανόνα ευπρεπή και υπάκουα. Θα πρέπει να είναι φανερό ότι ένας πρεσβύτερος κάνει ό,τι μπορεί για να οικοδομεί πίστη στα παιδιά του. Ο Βασιλιάς Σολομών έγραψε: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση». (Παροιμίαι 22:6) Τι θα γίνει όμως αν ένα νεαρό άτομο που έχει λάβει τέτοια εκπαίδευση αρνηθεί να υπηρετεί τον Ιεχωβά ή διαπράξει μάλιστα κάποιο σοβαρό σφάλμα;

 7. (α) Γιατί είναι προφανές ότι το εδάφιο Παροιμίαι 22:6 δεν διατυπώνει έναν άκαμπτο κανόνα; (β) Αν το παιδί ενός πρεσβυτέρου δεν επιλέξει να υπηρετεί τον Ιεχωβά, γιατί δεν θα χάσει αυτόματα ο πρεσβύτερος τα προνόμιά του;

⁷ Είναι προφανές ότι η παροιμία που αναφέρθηκε πιο πάνω δεν θέτει έναν άκαμπτο κανόνα. Δεν ακυρώνει την αρχή της ελεύθερης βούλησης. (Δευτερονόμιον 30:15, 16, 19, ΜΝΚ) Όταν ένας γιος ή μια κόρη φτάσει σε ηλικία ανάληψης ευθυνών, αυτός ή αυτή πρέπει να πάρει μια προσωπική απόφαση όσον αφορά την αφιέρωση και το βάφτισμα. Αν είναι ξεκάθαρο ότι ένας πρεσβύτερος έχει δώσει την αναγκαία πνευματική βοήθεια, καθοδήγηση και διαπαιδαγώγηση, αλλά το νεαρό άτομο δεν επιλέξει να υπηρετεί τον Ιεχωβά, ο πατέρας δεν χάνει αυτόματα τα προσόντα να υπηρετεί ως επίσκοπος. Από την άλλη μεριά, αν ένας πρεσβύτερος έχει μερικά μικρότερα παιδιά που ζουν στο σπίτι του και τα οποία, το ένα μετά το άλλο, ασθενούν πνευματικά και μπλέκουν σε προβλήματα, ίσως να μη θεωρείται πλέον ότι είναι «άντρας που . . . προΐσταται στο ίδιο του το σπιτικό με καλό τρόπο». (1 Τιμόθεο 3:4) Το σημείο είναι ότι θα πρέπει να γίνεται έκδηλο πως ο επίσκοπος κάνει το καλύτερο που μπορεί για να έχει ‘παιδιά πιστά που δεν είναι κάτω από κατηγορία για ασωτία ούτε ανυπότακτα’.a

Παντρεμένος με μια «Σύζυγο που Δεν Είναι στην Πίστη»

 8. Πώς θα πρέπει να ενεργεί ένας πρεσβύτερος σε σχέση με τη σύζυγό του που δεν είναι στην πίστη;

⁸ Σχετικά με τους Χριστιανούς άντρες που είναι παντρεμένοι με άτομα τα οποία δεν είναι στην πίστη, ο Παύλος έγραψε: «Αν κάποιος αδελφός έχει σύζυγο που δεν είναι στην πίστη, και εντούτοις αυτή είναι σύμφωνη να κατοικεί μαζί του, ας μην την αφήνει . . . Διότι . . . η σύζυγος που δεν είναι στην πίστη αγιάζεται σε σχέση με τον αδελφό· διαφορετικά, τα παιδιά σας θα ήταν πράγματι ακάθαρτα, ενώ τώρα είναι άγια. Διότι . . . πού ξέρεις, άντρα, αν δεν σώσεις τη σύζυγό σου;» (1 Κορινθίους 7:12-14, 16) Εδώ, η φράση «που δεν είναι στην πίστη» δεν αναφέρεται σε μια σύζυγο η οποία δεν έχει καθόλου θρησκευτικές πεποιθήσεις, αλλά σε μια σύζυγο που δεν είναι αφιερωμένη στον Ιεχωβά. Θα μπορούσε να ήταν Ιουδαία ή να πίστευε σε ειδωλολατρικούς θεούς. Σήμερα, κάποιος πρεσβύτερος μπορεί να είναι παντρεμένος με μια γυναίκα η οποία να ασκεί διαφορετική θρησκεία, να δηλώνει αγνωστικιστής ή να είναι ακόμη και άθεη. Αν είναι διατεθειμένη να μείνει μαζί του, εκείνος δεν θα πρέπει να την αφήσει απλώς και μόνο λόγω διαφορετικών πεποιθήσεων. Θα πρέπει να εξακολουθήσει να ‘κατοικεί μαζί της σύμφωνα με τη γνώση, αποδίδοντας τιμή σε αυτήν σαν σε πιο αδύναμο σκεύος, το γυναικείο’, τρέφοντας την ελπίδα να τη σώσει.—1 Πέτρου 3:7· Κολοσσαείς 3:19.

 9. Σε χώρες στις οποίες ο νόμος δίνει και στο σύζυγο και στη σύζυγο το δικαίωμα να φέρουν τα παιδιά τους σε επαφή με τις αντίστοιχες θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, πώς θα πρέπει να ενεργεί ένας πρεσβύτερος, και πώς θα επηρεάσει αυτό τα προνόμιά του;

⁹ Αν ένας επίσκοπος έχει παιδιά, θα ασκεί κατάλληλη συζυγική και πατρική ηγεσία καθώς τα ανατρέφει «με τη διαπαιδαγώγηση και τη διανοητική καθοδήγηση του Ιεχωβά». (Εφεσίους 6:4) Σε πολλές χώρες, ο νόμος δίνει και στους δύο γαμήλιους συντρόφους το δικαίωμα να παρέχουν θρησκευτική εκπαίδευση στα παιδιά τους. Σε αυτή την περίπτωση, η σύζυγος ίσως απαιτήσει να ασκήσει το δικαίωμα που έχει να φέρει τα παιδιά σε επαφή με τις δικές της θρησκευτικές πεποιθήσεις και συνήθειες, πράγμα που ίσως περιλαμβάνει το να τα παίρνει στην εκκλησία της.b Ασφαλώς, τα παιδιά θα πρέπει να ακολουθούν τη Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή τους αναφορικά με τη μη συμμετοχή σε τελετές της ψεύτικης θρησκείας. Ως κεφαλή της οικογένειας, ο πατέρας θα ασκεί το δικαίωμα που έχει και εκείνος να μελετάει με τα παιδιά του και να τα παίρνει σε συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας όταν αυτό είναι δυνατόν. Όταν φτάσουν σε ηλικία κατά την οποία θα μπορούν να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, εκείνα θα αποφασίσουν μόνα τους ποια οδό θα ακολουθήσουν. (Ιησούς του Ναυή 24:15) Αν οι συμπρεσβύτεροί του και τα μέλη της εκκλησίας μπορούν να διακρίνουν ότι εκείνος κάνει όλα όσα του επιτρέπει ο νόμος για να εκπαιδεύσει τα παιδιά του κατάλληλα στην οδό της αλήθειας, δεν θα θεωρηθεί ότι του λείπουν τα προσόντα του επισκόπου.

‘Προΐσταται στο Σπιτικό του με Καλό Τρόπο’

10. Αν ένας οικογενειάρχης είναι πρεσβύτερος, πού έγκειται το πρώτιστο καθήκον του;

¹⁰ Ακόμη και για έναν πρεσβύτερο που είναι πατέρας και του οποίου η σύζυγος είναι ομόπιστη Χριστιανή, δεν είναι εύκολο έργο το να κατανέμει κατάλληλα το χρόνο και την προσοχή του ανάμεσα στη σύζυγό του, στα παιδιά του και στις εκκλησιαστικές ευθύνες του. Οι Γραφές δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο Χριστιανός πατέρας έχει υποχρέωση να φροντίζει για τη σύζυγο και τα παιδιά του. Ο Παύλος έγραψε: «Σίγουρα, αν κάποιος δεν προμηθεύει για τους δικούς του, και ειδικά για εκείνους που είναι μέλη του σπιτικού του, έχει απαρνηθεί την πίστη και είναι χειρότερος από ένα άτομο χωρίς πίστη». (1 Τιμόθεο 5:8) Σε εκείνη την ίδια επιστολή, ο Παύλος δήλωσε ότι, από τους έγγαμους άντρες, μόνο αυτοί που έχουν ήδη δείξει ότι είναι καλοί σύζυγοι και πατέρες θα πρέπει να συστηθούν για να υπηρετήσουν ως επίσκοποι.—1 Τιμόθεο 3:1-5.

11. (α) Με ποιους τρόπους θα πρέπει ένας πρεσβύτερος να «προμηθεύει για τους δικούς του»; (β) Πώς μπορεί να βοηθήσει αυτό έναν πρεσβύτερο να ανταποκρίνεται στις εκκλησιαστικές του ευθύνες;

¹¹ Ένας πρεσβύτερος θα πρέπει να «προμηθεύει» για τους δικούς του όχι μόνο από υλική άποψη αλλά και από πνευματική και συναισθηματική. Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών έγραψε: ‘Προετοίμασε τη δουλειά σου έξω από το σπίτι, και ετοίμασέ την για τον εαυτό σου στο χωράφι. Μετά πρέπει επίσης να οικοδομήσεις και το σπιτικό σου’. (Παροιμίαι 24:27, ΜΝΚ) Επομένως, ενώ προμηθεύει για τις υλικές, τις συναισθηματικές και τις ψυχαγωγικές ανάγκες της συζύγου και των παιδιών του, ο επίσκοπος θα πρέπει επίσης να τους οικοδομεί πνευματικά. Αυτό απαιτεί χρόνο—χρόνο τον οποίο δεν θα είναι σε θέση να αφιερώνει σε εκκλησιαστικά ζητήματα. Αλλά πρόκειται για χρόνο που μπορεί να δώσει πλούσιες ανταμοιβές όσον αφορά την οικογενειακή ευτυχία και πνευματικότητα. Μακροπρόθεσμα, αν η οικογένειά του είναι πνευματικά ισχυρή, ο πρεσβύτερος ίσως χρειάζεται να δαπανάει λιγότερο χρόνο χειριζόμενος οικογενειακά προβλήματα. Αυτό θα αφήνει το μυαλό του πιο ελεύθερο ώστε να φροντίζει για διάφορα εκκλησιαστικά ζητήματα. Το παράδειγμά του ως καλού συζύγου και καλού πατέρα θα ωφελεί πνευματικά την εκκλησία.—1 Πέτρου 5:1-3.

12. Σε ποιο οικογενειακό ζήτημα θα πρέπει να θέτουν καλό παράδειγμα οι πατέρες που είναι πρεσβύτεροι;

¹² Το να προΐσταται κάποιος στο σπιτικό του με καλό τρόπο συμπεριλαμβάνει το να προγραμματίζει χρόνο για να προΐσταται στην οικογενειακή μελέτη. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να θέτουν οι πρεσβύτεροι καλό παράδειγμα σε αυτόν τον τομέα, διότι οι ισχυρές οικογένειες κάνουν ισχυρές εκκλησίες. Τα άλλα προνόμια υπηρεσίας δεν θα πρέπει να καταλαμβάνουν σε τακτική βάση το χρόνο ενός επισκόπου σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην έχει χρόνο για να μελετάει με τη σύζυγο και τα παιδιά του. Αν συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να επανεξετάσει το πρόγραμμά του. Ίσως χρειάζεται να επαναπρογραμματίσει ή να περικόψει το χρόνο που αφιερώνει σε άλλα ζητήματα, ακόμη και να αρνείται μερικές φορές ορισμένα προνόμια.

Ισορροπημένη Επίβλεψη

13, 14. Ποια συμβουλή έχει δώσει «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» στους πρεσβυτέρους που είναι οικογενειάρχες;

¹³ Οι συμβουλές για την εξισορρόπηση των οικογενειακών και των εκκλησιαστικών ευθυνών δεν είναι κάτι καινούριο. Επί χρόνια, «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» δίνει συμβουλές στους πρεσβυτέρους σχετικά με αυτό το ζήτημα. (Ματθαίος 24:45) Σχεδόν πριν από 37 χρόνια, Η Σκοπιά 15 Δεκεμβρίου 1959, σελίδα 561, συμβούλεψε: ‘Πράγματι, το θέμα είναι πώς εξισορροπούμε όλα αυτά τα πράγματα τα οποία απαιτούν κάποιο μέρος από το χρόνο μας, έτσι δεν είναι; Σε αυτή την εξισορρόπηση ας δοθεί το κατάλληλο βάρος στα συμφέροντα της οικογένειάς σας. Ασφαλώς ο Ιεχωβά Θεός δεν θα ανέμενε να χρησιμοποιεί ένας άντρας όλο το χρόνο του στην εκκλησιαστική δράση, στο να βοηθάει τους αδελφούς του και τους πλησίον του να αποκτήσουν σωτηρία, και όμως να μη φροντίζει για τη σωτηρία του δικού του σπιτικού. Η σύζυγος και τα παιδιά ενός άντρα αποτελούν πρωταρχική ευθύνη’.

¹⁴ Η Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1986, σελίδα 16, έδωσε την εξής συμβουλή: ‘Αν συμμετέχετε στη διακονία του αγρού ως οικογένεια αυτό θα σας ενώσει περισσότερο, ωστόσο οι ειδικές ανάγκες των παιδιών απαιτούν να τους αφιερώνετε μέρος του χρόνου σας και της συναισθηματικής σας ενεργητικότητας. Γι’ αυτό, χρειάζεστε ισορροπία για να καθορίζετε πόσο χρόνο θα μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε για τα εκκλησιαστικά καθήκοντα, ενώ συγχρόνως φροντίζετε πνευματικά, συναισθηματικά, και υλικά για τους «οικείους [τους δικούς σας, ΜΝΚ]». Ο Χριστιανός πρέπει να «μάθει πρώτα να κάνει ευσεβή τον ίδιο του τον οίκο». (1 Τιμόθεον 5:4, 8)’

15. Γιατί χρειάζεται σοφία και διάκριση ο πρεσβύτερος που έχει γυναίκα και παιδιά;

¹⁵ Μια Γραφική παροιμία αναφέρει: «Δια της σοφίας οικοδομείται οίκος και δια της συνέσεως [διάκρισης, ΜΝΚ] στερεόνεται». (Παροιμίαι 24:3) Ναι, για να εκπληρώνει ένας επίσκοπος τα θεοκρατικά του καθήκοντα και ταυτόχρονα να οικοδομεί το σπιτικό του, χρειάζεται οπωσδήποτε σοφία και διάκριση. Από Γραφική άποψη, έχει περισσότερους από έναν τομείς επίβλεψης. Περιλαμβάνονται η οικογένειά του και οι εκκλησιαστικές του ευθύνες. Χρειάζεται διάκριση για να εξισορροπεί αυτούς τους τομείς. (Φιλιππησίους 1:9, 10) Χρειάζεται σοφία για να καθορίζει τις προτεραιότητές του. (Παροιμίαι 2:10, 11, ΜΝΚ) Ανεξάρτητα από το βαθμό στον οποίο νιώθει υπεύθυνος να φροντίζει για τα εκκλησιαστικά του προνόμια, θα πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι, ως σύζυγος και πατέρας, η πρώτιστη θεόδοτη ευθύνη του είναι η φροντίδα και η σωτηρία της οικογένειάς του.

Καλοί Πατέρες Καθώς και Καλοί Πρεσβύτεροι

16. Ποιο πλεονέκτημα έχει ένας πρεσβύτερος αν είναι και πατέρας;

¹⁶ Ο πρεσβύτερος που έχει παιδιά τα οποία συμπεριφέρονται με καλό τρόπο μπορεί να αποτελέσει πραγματικό κεφάλαιο. Αν έχει μάθει να φροντίζει καλά για την οικογένειά του, είναι σε θέση να βοηθάει άλλες οικογένειες στην εκκλησία. Καταλαβαίνει καλύτερα τα προβλήματά τους και μπορεί να δίνει συμβουλές που αντανακλούν την προσωπική του πείρα. Το ευχάριστο είναι ότι χιλιάδες πρεσβύτεροι σε όλο τον κόσμο επιτελούν θαυμάσιο έργο ως σύζυγοι, πατέρες και επίσκοποι.

17. (α) Τι δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ο άντρας που είναι και πατέρας και πρεσβύτερος; (β) Πώς θα πρέπει να δείχνουν κατανόηση τα άλλα μέλη της εκκλησίας;

¹⁷ Για να είναι πρεσβύτερος ένας οικογενειάρχης, πρέπει να είναι ώριμος Χριστιανός ο οποίος, ενώ φροντίζει για τη σύζυγο και τα παιδιά του, μπορεί παράλληλα να οργανώνει τις υποθέσεις του έτσι ώστε να είναι σε θέση να αφιερώνει χρόνο και προσοχή στους άλλους μέσα στην εκκλησία. Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ότι το ποιμαντικό του έργο αρχίζει στο σπίτι. Γνωρίζοντας ότι οι πρεσβύτεροι που έχουν γυναίκα και παιδιά είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη και των οικογενειακών και των εκκλησιαστικών τους καθηκόντων, τα μέλη της εκκλησίας θα προσπαθούν να μην έχουν υπερβολικές απαιτήσεις σε σχέση με το χρόνο τους. Λόγου χάρη, ένας πρεσβύτερος που έχει παιδιά τα οποία πρέπει να πάνε στο σχολείο το επόμενο πρωί ίσως να μην μπορεί πάντοτε να παραμένει για κάποιο χρόνο μετά τις βραδινές συναθροίσεις. Τα άλλα μέλη της εκκλησίας θα πρέπει να το αντιλαμβάνονται αυτό και να δείχνουν κατανόηση.—Φιλιππησίους 4:5.

Οι Πρεσβύτεροί μας θα Πρέπει να Είναι Πολύτιμοι για Εμάς

18, 19. (α) Τι μας βοήθησε να αντιληφθούμε η εξέταση του 7ου κεφαλαίου της επιστολής 1 Κορινθίους; (β) Πώς θα πρέπει να θεωρούμε τέτοιου είδους Χριστιανούς άντρες;

¹⁸ Η εξέταση του 7ου κεφαλαίου της πρώτης επιστολής του Παύλου προς τους Κορινθίους μάς βοήθησε να διακρίνουμε ότι, ακολουθώντας τη συμβουλή του Παύλου, υπάρχουν πολλοί άγαμοι άντρες που χρησιμοποιούν την ελευθερία τους για να υπηρετούν τα συμφέροντα της Βασιλείας. Υπάρχουν επίσης χιλιάδες παντρεμένοι αδελφοί χωρίς παιδιά οι οποίοι, ενώ δίνουν την οφειλόμενη προσοχή στις συζύγους τους, υπηρετούν ως θαυμάσιοι επίσκοποι στις περιφέρειες, στις περιοχές, στις εκκλησίες, καθώς και σε τμήματα της Εταιρίας Σκοπιά, έχοντας την αξιέπαινη συνεργασία των γυναικών τους. Τελικά, στις σχεδόν 80.000 εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά, υπάρχουν πολλοί πατέρες οι οποίοι, όχι μόνο φροντίζουν με αγάπη για τις συζύγους και τα παιδιά τους, αλλά αφιερώνουν και χρόνο για να υπηρετούν τους αδελφούς τους ως ποιμένες που δείχνουν ενδιαφέρον.—Πράξεις 20:28.

¹⁹ Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Οι πρεσβύτεροι που προΐστανται με καλό τρόπο ας θεωρούνται άξιοι διπλής τιμής, ειδικά εκείνοι που εργάζονται σκληρά στην ομιλία και στη διδασκαλία». (1 Τιμόθεο 5:17) Ναι, οι πρεσβύτεροι που προΐστανται με καλό τρόπο στο σπίτι τους και στην εκκλησία αξίζουν την αγάπη και το σεβασμό μας. Πράγματι, θα πρέπει να ‘εξακολουθήσουμε να θεωρούμε τέτοιου είδους ανθρώπους πολύτιμους’.—Φιλιππησίους 2:29.

[Υποσημειώσεις]

Ως Ανασκόπηση

◻ Πώς γνωρίζουμε ότι πολλοί πρεσβύτεροι κατά τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. ήταν οικογενειάρχες;

◻ Τι απαιτείται από τους παντρεμένους πρεσβυτέρους που έχουν παιδιά, και γιατί;

◻ Τι σημαίνει η φράση έχει «παιδιά πιστά», αλλά τι θα γίνει αν το παιδί κάποιου πρεσβυτέρου δεν επιλέξει να υπηρετεί τον Ιεχωβά;

◻ Από ποιες απόψεις θα πρέπει ένας πρεσβύτερος να «προμηθεύει για τους δικούς του»;

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Οι ισχυρές οικογένειες κάνουν ισχυρές εκκλησίες