Μιμηθείτε το Έλεος του Θεού Σήμερα

‘Ας πέσω λοιπόν εις την χείρα του Ιεχωβά, διότι είναι πολλοί οι οικτιρμοί [ελέη, ΜΝΚ] αυτού’.—2 ΣΑΜΟΥΗΛ 24:14.

 1. Πώς αισθανόταν ο Δαβίδ για το έλεος του Θεού, και γιατί;

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΔΑΒΙΔ ήξερε από τις εμπειρίες του ότι ο Ιεχωβά είναι περισσότερο ελεήμων από τους ανθρώπους. Έχοντας την πεποίθηση ότι οι οδοί ή τα μονοπάτια του Θεού είναι τα καλύτερα, ο Δαβίδ επιποθούσε να μάθει τις οδούς Του και να περπατήσει στην αλήθεια Του. (1 Χρονικών 21:13, ΜΝΚ· Ψαλμός 25:4, 5, ΜΝΚ) Αισθάνεστε εσείς όπως αισθανόταν ο Δαβίδ;

 2. Ποιες συμβουλές έδωσε ο Ιησούς στα εδάφια Ματθαίος 18:15-17 σχετικά με το χειρισμό περιπτώσεων σοβαρής αμαρτίας;

² Η Αγία Γραφή μάς δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον τρόπο σκέψης του Θεού, ακόμα και σε τέτοια ζητήματα όπως το τι πρέπει να κάνουμε αν κάποιος αμαρτήσει εναντίον μας. Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του, οι οποίοι επρόκειτο να γίνουν αργότερα Χριστιανοί επίσκοποι: «Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου». Το αδίκημα για το οποίο γίνεται λόγος εδώ δεν είναι απλώς μια προσωπική προσβολή, αλλά μια σοβαρή αμαρτία, όπως απάτη ή συκοφαντία. Ο Ιησούς είπε ότι αν αυτό το βήμα δεν τακτοποιήσει το ζήτημα, και αν μπορούν να βρεθούν μάρτυρες, εκείνος που είναι το θύμα της αμαρτίας θα πρέπει να τους πάρει μαζί του για να αποδείξει ότι υπήρξε αδίκημα. Είναι αυτό το βήμα το τελευταίο που μπορεί να γίνει; Όχι. «Εάν [αυτός που αμάρτησε] παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ’ εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης».—Ματθαίος 18:15-17.

 3. Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε ότι κάποιος που αδικοπραγούσε αμετανόητα θα έπρεπε να είναι «ως ο εθνικός και ο τελώνης»;

³ Ως Ιουδαίοι, οι απόστολοι θα ήξεραν τι σήμαινε να είναι γι’ αυτούς ένας αμαρτωλός «ως ο εθνικός και ο τελώνης». Οι Ιουδαίοι απέφευγαν τη συναναστροφή με τους εθνικούς και περιφρονούσαν τους Ιουδαίους που εργάζονταν ως τελώνες για τη Ρώμη.a (Ιωάννης 4:9· Πράξεις 10:28) Συνεπώς, εκείνο που συμβούλεψε ο Ιησούς τους μαθητές του ήταν ότι, αν η εκκλησία απέρριπτε έναν αμαρτωλό, αυτοί θα έπρεπε να πάψουν να τον συναναστρέφονται. Πώς, όμως, εξηγείται τότε το ότι ο Ιησούς είχε επαφές με τελώνες σε μερικές περιπτώσεις;

 4. Έχοντας υπόψη τα λόγια του Ιησού τα οποία βρίσκονται στο εδάφιο Ματθαίος 18:17, γιατί αυτός μπορούσε να έχει επαφές με μερικούς τελώνες και αμαρτωλούς;

⁴ Το εδάφιο Λουκάς 15:1 λέει: «Επλησίαζον δε εις αυτόν πάντες οι τελώναι και οι αμαρτωλοί, δια να ακούωσιν αυτόν». Όχι ότι ήταν εκεί όλοι οι τελώνες και όλοι οι αμαρτωλοί, αλλά ήταν «πάντες» με την έννοια του πολλοί. (Παράβαλε Λουκάς 4:40.) Και ποιοι απ’ αυτούς; Εκείνοι που ενδιαφέρονταν να λάβουν συγχώρηση για τις αμαρτίες τους. Μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους είχαν ελκυστεί παλιότερα από το άγγελμα μετάνοιας του Ιωάννη του Βαφτιστή. (Λουκάς 3:12· 7:29) Έτσι, όταν εκείνοι έρχονταν στον Ιησού, το γεγονός ότι εκείνος τους κήρυττε δεν παραβίαζε τη συμβουλή του η οποία βρίσκεται στο εδάφιο Ματθαίος 18:17. Προσέξτε ότι «πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί [άκουσαν τον Ιησού] . . . και ηκολούθησαν αυτόν». (Μάρκος 2:15) Αυτοί δεν ήταν άνθρωποι που ήθελαν να συνεχίσουν να ζουν μια κακή ζωή, αρνούμενοι κάθε βοήθεια. Αντίθετα, άκουσαν το άγγελμα του Ιησού και αυτό άγγιξε την καρδιά τους. Έστω κι αν διέπρατταν ακόμα αμαρτίες, μολονότι πιθανότατα προσπαθούσαν να κάνουν αλλαγές, «ο ποιμήν ο καλός» με το να κηρύττει σ’ αυτούς μιμούνταν τον ελεήμονα Πατέρα του.—Ιωάννης 10:14.

Συγχωρητικότητα, μια Χριστιανική Υποχρέωση

 5. Ποια είναι η βασική θέση του Θεού όσον αφορά τη συγχωρητικότητα;

⁵ Έχουμε τις παρακάτω θερμές διαβεβαιώσεις σχετικά με το πόσο πρόθυμος είναι ο Πατέρας μας να συγχωρεί: «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας». «Ταύτα σας γράφω δια να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον». (1 Ιωάννου 1:9· 2:1) Είναι δυνατόν να συγχωρηθεί ένα αποκομμένο άτομο;

 6. Πώς μπορεί ένα αποκομμένο άτομο να συγχωρηθεί και να επανενταχθεί;

⁶ Ναι. Όταν αποκόπτεται κάποιος επειδή δεν υπάρχει μετάνοια για την αμαρτία, οι πρεσβύτεροι που εκπροσωπούν την εκκλησία τού εξηγούν ότι είναι δυνατόν να μετανοήσει και να λάβει συγχώρηση από τον Θεό. Μπορεί να παρακολουθεί τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας, όπου θα ακούει συμβουλές από την Αγία Γραφή οι οποίες είναι δυνατόν να τον βοηθήσουν να μετανοήσει. (Παράβαλε 1 Κορινθίους 14:23-25.) Με τον καιρό μπορεί να ζητήσει επανένταξη στην καθαρή εκκλησία. Τότε, όταν οι πρεσβύτεροι συναντηθούν μ’ αυτόν, θα προσπαθήσουν να δουν αν έχει μετανοήσει και εγκαταλείψει την αμαρτωλή πορεία του. (Ματθαίος 18:18) Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε αυτός μπορεί να επανενταχθεί, σε αρμονία με το πρότυπο που υπάρχει στα εδάφια 2 Κορινθίους 2:5-8. Στην περίπτωση που ήταν αποκομμένος πολλά χρόνια, θα χρειαστεί να κάνει συντονισμένες προσπάθειες για να προοδεύσει. Μπορεί επίσης να χρειαστεί στο εξής σημαντική βοήθεια για να ανοικοδομήσει τη γνώση του και την εκτίμησή του για την Αγία Γραφή ώστε να γίνει ένας πνευματικά δυνατός Χριστιανός.

Επιστροφή στον Ιεχωβά

 7, 8. Ποιο υπόδειγμα έθεσε ο Θεός σε σχέση με τον εξόριστο λαό του;

⁷ Μπορούν όμως οι ίδιοι οι πρεσβύτεροι να πάρουν κάποια πρωτοβουλία για να πλησιάσουν ένα αποκομμένο άτομο; Ναι. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι το έλεος εκδηλώνεται όχι απλώς παθητικά, με μη επιβολή τιμωρίας, αλλά συχνά με θετικές ενέργειες. Έχουμε το παράδειγμα του Ιεχωβά. Προτού στείλει τον άπιστο λαό του στην εξορία, τους παρουσίασε προφητικά την προοπτική της επιστροφής τους: «Ενθυμού ταύτα, Ιακώβ και Ισραήλ· διότι δούλος μου είσαι· . . . Εξήλειψα ως πυκνήν ομίχλην τας παραβάσεις σου, και ως νέφος τας αμαρτίας σου· επίστρεψον προς εμέ· διότι εγώ σε ελύτρωσα».—Ησαΐας 44:21, 22.

⁸ Κατόπιν, στη διάρκεια της εξορίας, ο Ιεχωβά έκανε επιπρόσθετα βήματα, ενεργώντας μ’ ένα θετικό τρόπο. Έστειλε προφήτες, τους αντιπροσώπους του, προσκαλώντας τον Ισραήλ να τον «ζητήσει και [να τον] ευρεί». (Ιερεμίας 29:1, 10-14) Στο εδάφιο Ιεζεκιήλ 34:16 παρομοίασε τον εαυτό του μ’ έναν ποιμένα και το λαό του έθνους Ισραήλ με χαμένο πρόβατο: «Θέλω εκζητήσει το απολωλός και επαναφέρει το πεπλανημένον». Στο εδάφιο Ιερεμίας 31:10 ο Ιεχωβά παρομοίασε και πάλι τον εαυτό του με ποιμένα των Ισραηλιτών. Όχι, δεν παρουσίασε τον εαυτό του σαν έναν ποιμένα που περιμένει στη στάνη να γυρίσει πίσω το πρόβατο που έχει χαθεί· αντίθετα, απεικόνισε τον εαυτό του σαν ποιμένα που αναζητάει το χαμένο πρόβατο. Παρατηρήστε ότι ακόμα κι όταν ο λαός γενικά ήταν αμετανόητος και εξόριστος, ο Θεός έκανε πρώτος προσπάθειες επιδιώκοντας την επιστροφή τους. Και σε αρμονία με το εδάφιο Μαλαχίας 3:6, ο Θεός δεν επρόκειτο να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο θα πολιτευόταν μέσα στη Χριστιανική διευθέτηση.

 9. Πώς ακολουθήθηκε το παράδειγμα του Θεού στη Χριστιανική εκκλησία;

⁹ Δεν δείχνει αυτό ότι θα μπορούσε να υπάρχει λόγος για να γίνουν κάποιες ενέργειες σε σχέση με μερικούς αποκομμένους που τώρα ίσως να έχουν μετανοήσει; Θυμηθείτε ότι ο απόστολος Παύλος έδωσε την οδηγία να εκβληθεί ο πονηρός άντρας από την εκκλησία της Κορίνθου. Αργότερα, πρότρεψε την εκκλησία να επιβεβαιώσει αυτόν τον άντρα ότι ένιωθαν αγάπη γι’ αυτόν επειδή έδειξε μετάνοια, πράγμα που είχε οδηγήσει τελικά στην επανένταξή του στην εκκλησία.—1 Κορινθίους 5:9-13· 2 Κορινθίους 2:5-11.

10. (α) Ποιο κίνητρο θα πρέπει να υπαγορεύσει τυχόν προσπάθειες για επαφές με αποκομμένα άτομα; (β) Γιατί δεν είναι οι Χριστιανοί συγγενείς εκείνοι που παίρνουν την πρωτοβουλία γι’ αυτές τις επαφές;

¹⁰ Η εγκυκλοπαίδεια από την οποία παραθέσαμε παραπάνω λέει: ‘Η βάση για τη λογική της αποκοπής ήταν η προστασία των προτύπων της ομάδας: «ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον» (1 Κορ. 5:6). Αυτό το κίνητρο είναι φανερό στα περισσότερα κείμενα, Βιβλικά και μη, αλλά το ενδιαφέρον για το άτομο, ακόμα και μετά την αποβολή, ήταν η βάση για την έκκληση του Παύλου στα εδάφια 2 Κορ. 2:7-10’. (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Συνεπώς, τέτοιου είδους ενδιαφέρον θα πρέπει λογικά να δείχνουν και σήμερα οι ποιμένες του ποιμνίου. (Πράξεις 20:28· 1 Πέτρου 5:2) Οι πρώην φίλοι και οι συγγενείς μπορεί να ελπίζουν να επιστρέψει ο αποκομμένος· από σεβασμό όμως για την εντολή που αναφέρεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 5:11 δεν συναναστρέφονται το άτομο που έχει αποβληθεί.b Αφήνουν τους διορισμένους ποιμένες να πάρουν την πρωτοβουλία να δουν αν αυτό το άτομο ενδιαφέρεται να επιστρέψει.

11, 12. Με ποιους από τους ανθρώπους που έχουν αποβληθεί δεν θα πρέπει ούτε καν οι πρεσβύτεροι να θέλουν να έρθουν σε επαφή, αλλά ποιους θα μπορούσαν να επισκεφτούν;

¹¹ Δεν θα ήταν κατάλληλο ακόμα και για πρεσβυτέρους να πάρουν μια τέτοια πρωτοβουλία σε σχέση με ορισμένους που έχουν αποβληθεί, όπως αποστάτες, οι οποίοι ‘λαλώσι διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών’. Αυτοί είναι ‘ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι προσπαθούν να εισαγάγουν αιρέσεις απωλείας και να εκμεταλλευτούν την εκκλησία με πλαστούς λόγους’. (Πράξεις 20:30· 2 Πέτρου 2:1, 3) Επίσης, η Αγία Γραφή δεν παρέχει καμιά βάση για να αναζητηθούν οι αποκομμένοι οι οποίοι είναι επιθετικοί ή οι οποίοι ενθαρρύνουν ενεργά την αδικοπραγία.—2 Θεσσαλονικείς 2:3· 1 Τιμόθεον 4:1· 2 Ιωάννου 9-11· Ιούδα 4, 11.

¹² Ωστόσο, πολλοί απ’ αυτούς που έχουν αποβληθεί δεν είναι τέτοια άτομα. Κάποιος μπορεί να έχει πάψει να διαπράττει τη σοβαρή αδικοπραγία για την οποία αποκόπηκε. Ένας άλλος μπορεί να κάπνιζε για ένα διάστημα ή ίσως να έπινε υπερβολικά στο παρελθόν, αλλά τώρα δεν προσπαθεί να οδηγήσει άλλους στην αδικοπραγία. Θυμηθείτε ότι και πριν να στραφούν στον Θεό οι εξόριστοι Ισραηλίτες, εκείνος έστειλε αντιπροσώπους του παροτρύνοντάς τους να επιστρέψουν. Η Αγία Γραφή δεν λέει αν ο Παύλος ή οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία της Κορίνθου πήραν την πρωτοβουλία να διαπιστώσουν πώς σκεφτόταν εκείνος ο αποκομμένος άντρας. Όταν αυτός ο άνθρωπος είχε πια μετανοήσει και σταματήσει τη διάπραξη ανηθικότητας, ο Παύλος έδωσε την οδηγία στην εκκλησία να τον επανεντάξει.

13, 14. (α) Ποιες περιπτώσεις δείχνουν ότι ορισμένα άτομα που έχουν αποβληθεί μπορεί να ανταποκριθούν σε πρωτοβουλίες που υποκινούνται από έλεος; (β) Πώς μπορεί να διευθετήσει το πρεσβυτέριο να υπάρξει κάποια επαφή μ’ αυτά τα άτομα;

¹³ Στα πρόσφατα χρόνια, έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου ένας πρεσβύτερος έτυχε να συναντήσει κάποιο αποκομμένο άτομο.c Όπου αυτό ήταν κατάλληλο, ο ποιμένας ανέφερε εν συντομία τα βήματα που χρειάζονταν να γίνουν για επανένταξη. Μερικά τέτοια άτομα μετανόησαν και επανεντάχθηκαν. Αυτά τα χαρμόσυνα αποτελέσματα δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχουν αποκομμένοι ή αποσυνταυτισμένοι οι οποίοι θα ανταποκρίνονταν αν οι ποιμένες έκαναν την ελεήμονα ενέργεια να τους πλησιάσουν. Αλλά πώς θα μπορούσαν να χειριστούν αυτό το ζήτημα οι πρεσβύτεροι; Το πολύ μια φορά το χρόνο, το πρεσβυτέριο θα πρέπει να εξετάζει αν ζουν τέτοια άτομα στον τομέα τους.d Οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να ασχοληθούν μ’ εκείνους που έχουν αποβληθεί πάνω από ένα χρόνο. Ανάλογα με τις περιστάσεις, αν αυτό είναι κατάλληλο, θα αναθέσουν σε δυο πρεσβυτέρους (κατά προτίμηση σε κάποιους που γνωρίζουν την περίπτωση) να επισκεφτούν ένα τέτοιο άτομο. Δεν θα γίνονται επισκέψεις σ’ εκείνους που έχουν φανερά μια επικριτική, επικίνδυνη στάση ούτε σ’ εκείνους που έχουν κάνει γνωστό ότι δεν θέλουν βοήθεια.—Ρωμαίους 16:17, 18· 1 Τιμόθεον 1:20· 2 Τιμόθεον 2:16-18.

¹⁴ Οι δυο ποιμένες θα μπορούσαν να τηλεφωνήσουν και να ρωτήσουν αν θα ήταν δυνατόν να κάνουν μια σύντομη επίσκεψη ή θα μπορούσαν να περάσουν από το σπίτι του ατόμου σε κάποια κατάλληλη ώρα. Στη διάρκεια της επίσκεψης δεν πρέπει να είναι αυστηροί ούτε και ψυχροί, αλλά θα πρέπει να δείχνουν με θερμό τρόπο το γεμάτο έλεος ενδιαφέρον τους. Αντί να ανασκαλεύσουν αυτό που έγινε στο παρελθόν, θα μπορούσαν να συζητήσουν εδάφια της Αγίας Γραφής όπως το Ησαΐας 1:18, ΜΝΚ, 55:6, 7 και Ιακώβου 5:20. Αν το άτομο ενδιαφέρεται να επιστρέψει στο ποίμνιο του Θεού, θα μπορούσαν να του εξηγήσουν με καλοσύνη τις ενέργειες που πρέπει να κάνει, όπως το να διαβάζει την Αγία Γραφή και τις εκδόσεις της Εταιρίας Σκοπιά και να παρακολουθεί τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας.

15. Τι θα πρέπει να έχουν κατά νου οι πρεσβύτεροι που έρχονται σε επαφή μ’ ένα αποκομμένο άτομο;

¹⁵ Οι πρεσβύτεροι αυτοί θα χρειαστούν σοφία και διάκριση για να διαπιστώσουν αν υπάρχουν ενδείξεις μετάνοιας και αν θα ήταν καλό να γίνει κι άλλη επίσκεψη. Θα πρέπει να έχουν υπόψη τους, φυσικά, ότι μερικά αποκομμένα άτομα ποτέ δεν θα ‘ανακαινισθώσι εις μετάνοιαν’. (Εβραίους 6:4-6· 2 Πέτρου 2:20-22) Μετά την επίσκεψη, αυτοί οι δυο θα δώσουν μια σύντομη προφορική έκθεση στην Επιτροπή Υπηρεσίας της Εκκλησίας. Εκείνη, με τη σειρά της, θα ενημερώσει το πρεσβυτέριο στην επόμενη συνάθροισή του. Η υποκινούμενη από έλεος πρωτοβουλία των πρεσβυτέρων θα είναι αντανάκλαση της άποψης του Θεού: ‘Επιστρέψατε προς εμέ και θέλω επιστρέψει προς εσάς, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων’.—Μαλαχίας 3:7.

Επιπρόσθετη Βοήθεια Γεμάτη Έλεος

16, 17. Πώς θα πρέπει να θεωρούμε τους Χριστιανούς συγγενείς του ατόμου που έχει αποκοπεί;

¹⁶ Τι θα μπορούσαμε να πούμε για όσους από εμάς δεν είναι επίσκοποι και δεν θα πάρουν καμιά τέτοια πρωτοβουλία σε σχέση με αποκομμένα άτομα; Τι μπορούμε να κάνουμε σε αρμονία μ’ αυτή τη διευθέτηση και μιμούμενοι τον Ιεχωβά;

¹⁷ Όσο διάστημα κάποιος είναι αποκομμένος ή αποσυνταυτισμένος, πρέπει να ακολουθούμε την οδηγία: «Μη συναναστρέφησθε, εάν τις αδελφός ονομαζόμενος ήναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος ή μέθυσος ή άρπαξ, με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε». (1 Κορινθίους 5:11) Αυτή, όμως, η εντολή της Αγίας Γραφής δεν θα πρέπει να επηρεάσει την άποψή μας για τα μέλη της οικογένειας του αποκομμένου που είναι Χριστιανοί και ζουν μαζί του. Οι αρχαίοι Ιουδαίοι εναντιώνονταν τόσο έντονα στους τελώνες, ώστε το μίσος τους επεκτεινόταν ακόμα και στην οικογένεια του τελώνη. Ο Ιησούς δεν το επιδοκίμασε αυτό. Είπε ότι ο αμαρτωλός που αρνείται βοήθεια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται «ως ο εθνικός και ο τελώνης»· δεν είπε ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται έτσι τα μέλη της οικογένειάς του που είναι Χριστιανοί.—Ματθαίος 18:17.

18, 19. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δείξουμε τις Χριστιανικές μας ιδιότητες στους πιστούς συγγενείς του ατόμου που έχει αποβληθεί;

¹⁸ Θα πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη υποστήριξη στα μέλη της οικογένειάς του που είναι πιστοί Χριστιανοί. Ίσως αυτοί να αντιμετωπίζουν ήδη πόνο και εμπόδια επειδή ζουν στο ίδιο σπίτι με κάποιον που έχει αποβληθεί και ο οποίος μπορεί μάλιστα να αποθαρρύνει τις πνευματικές τους επιδιώξεις. Αυτός μπορεί να μη θέλει να έρχονται στο σπίτι του άλλοι Χριστιανοί· ή αν κάποιοι Χριστιανοί έρχονται να δουν τα όσια μέλη της οικογένειας, εκείνος μπορεί να μην έχει τη λεπτότητα να αποφύγει τους επισκέπτες. Μπορεί επίσης να παρακωλύει τις προσπάθειες που κάνει η οικογένεια για να πηγαίνει σε όλες τις συναθροίσεις και τις συνελεύσεις. (Παράβαλε Ματθαίος 23:13.) Οι Χριστιανοί που αντιμετωπίζουν μια τέτοια μειονεκτική κατάσταση αξίζουν πραγματικά το έλεός μας.—2 Κορινθίους 1:3, 4.

¹⁹ Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να δείξουμε συμπονετικό έλεος είναι το να ‘παρηγορούμε’ με τα λόγια μας και να έχουμε ενθαρρυντικές συζητήσεις με τα πιστά μέλη της οικογένειας. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Έχουμε επίσης θαυμάσιες ευκαιρίες για να τους παρέχουμε υποστήριξη πριν και μετά τις συναθροίσεις, όταν είμαστε στην υπηρεσία αγρού ή όταν είμαστε μαζί άλλες ώρες. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στην αποκοπή, μπορούμε όμως να συζητήσουμε πολλά εποικοδομητικά πράγματα. (Παροιμίαι 25:11, ΜΝΚ· Κολοσσαείς 1:2-4) Ενώ οι πρεσβύτεροι θα συνεχίζουν να ποιμαίνουν τους Χριστιανούς της οικογένειας, ίσως δούμε ότι κι εμείς είναι δυνατόν να τους επισκεπτόμαστε χωρίς να έχουμε επαφή με το άτομο που έχει αποβληθεί. Αν τύχει να ανοίξει ο αποκομμένος την πόρτα όταν πάμε για επίσκεψη ή απαντήσει αυτός σε κάποιο τηλεφώνημά μας, μπορούμε απλώς να ζητήσουμε το Χριστιανό συγγενή του που θέλουμε. Μερικές φορές τα μέλη της οικογένειας που είναι Χριστιανοί μπορούν να δεχτούν την πρόσκληση να έρθουν στο σπίτι μας για να κάνουμε παρέα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτοί—είτε μικροί είτε μεγάλοι—είναι σύνδουλοί μας, αγαπητά μέλη της εκκλησίας του Θεού· δεν θα πρέπει να είναι απομονωμένοι.—Ψαλμός 10:14.

20, 21. Πώς θα πρέπει να αισθανόμαστε και να ενεργούμε όταν κάποιος επανεντάσσεται;

²⁰ Ένας ακόμα τομέας όπου μπορούμε να δείξουμε έλεος ανοίγεται όταν επανεντάσσεται ένας ο οποίος είχε αποβληθεί. Οι παραβολές του Ιησού τονίζουν τη χαρά που υπάρχει στον ουρανό όταν ‘μετανοεί ένας αμαρτωλός’. (Λουκάς 15:7, 10) Ο Παύλος έγραψε στους Κορινθίους σχετικά με τον άντρα που είχε αποκοπεί: «Πρέπει . . . να συγχωρήσητε αυτόν, και να παρηγορήσητε, δια να μη καταποθή ο τοιούτος υπό της υπερβαλλούσης λύπης. Δια τούτο σας παρακαλώ να βεβαιώσητε προς αυτόν την αγάπην σας». (2 Κορινθίους 2:7, 8) Ας εφαρμόζουμε αυτή τη συμβουλή με στοχαστικότητα και αγάπη κατά τη διάρκεια των ημερών και των εβδομάδων που θα ακολουθήσουν την επανένταξη κάποιου.

²¹ Η παραβολή του Ιησού για τον άσωτο γιο αποκαλύπτει ένα κίνδυνο τον οποίο πρέπει να αποφεύγουμε. Ο μεγαλύτερος γιος δεν χάρηκε για την επιστροφή του ασώτου αλλά ήταν πικραμένος. Εμείς ας μην είμαστε έτσι, τρέφοντας αισθήματα εχθρότητας λόγω ενός παλιού λάθους ή δυσφορώντας για την επανένταξη ενός ατόμου. Αντίθετα, ο στόχος μας είναι να είμαστε σαν τον πατέρα μέσω του οποίου παρουσιάζεται το πώς νιώθει ο Ιεχωβά. Ο πατέρας ήταν ευτυχισμένος που βρέθηκε ή ανέζησε ο γιος του, ο οποίος είχε χαθεί και ήταν σαν να είχε πεθάνει. (Λουκάς 15:25-32) Παρόμοια, εμείς θα μιλάμε ελεύθερα στον επανενταγμένο αδελφό και θα τον ενθαρρύνουμε με κάθε τρόπο. Ναι, θα πρέπει να είναι φανερό ότι δείχνουμε έλεος, όπως κάνει ο συγχωρητικός και ελεήμων ουράνιος Πατέρας μας.—Ματθαίος 5:7.

22. Τι περιλαμβάνεται στο να μιμούμαστε τον Ιεχωβά Θεό;

²² Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν θέλουμε να μιμούμαστε τον Θεό μας, θα πρέπει να δείχνουμε έλεος σε αρμονία με τις εντολές του και τη δικαιοσύνη του. Ο ψαλμωδός τον περιγράφει ως εξής: ‘Ελεήμων και οικτίρμων ο Ιεχωβά· μακρόθυμος και πολυέλεος. Αγαθός ο Ιεχωβά προς πάντας· και οι οικτιρμοί [τα ελέη, ΜΝΚ] αυτού επί πάντα τα ποιήματα αυτού’. (Ψαλμός 145:8, 9) Τι στοργικό παράδειγμα που έχουμε για να το ακολουθήσουμε εμείς οι Χριστιανοί!

[Υποσημειώσεις]

Προσέξατε Αυτά τα Σημεία;

◻ Πώς αντιμετώπιζαν οι Ιουδαίοι τους τελώνες και τους αμαρτωλούς, αλλά γιατί είχε ο Ιησούς επαφές με μερικούς απ’ αυτούς;

◻ Ποια Γραφική βάση υπάρχει για να παρθεί κάποια πρωτοβουλία υποκινούμενη από έλεος όσον αφορά πολλούς απ’ αυτούς που έχουν χαθεί;

◻ Πώς μπορούν να πάρουν τέτοιες πρωτοβουλίες τα πρεσβυτέρια, και για ποιους;

◻ Πώς πρέπει να δείχνουμε έλεος σ’ εκείνους που επανεντάσσονται, καθώς και στις οικογένειες των αποκομμένων;

[Πλαίσιο στη σελίδα 23]

Οποιοσδήποτε ήταν στο παρελθόν μέλος της καθαρής και ευτυχισμένης εκκλησίας του Θεού, αλλά είναι τώρα αποκομμένος ή αποσυνταυτισμένος, δεν χρειάζεται να παραμείνει σ’ αυτή την κατάσταση. Αντίθετα, μπορεί να μετανοήσει και να πάρει την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει με τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Ο δρόμος της επιστροφής είναι ανοιχτός.

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 24]

Garo Nalbandian