ΚΛΕΙΔΙ

Εργαλείο που χρησιμοποιείται για να κλειδώνει ή να ξεκλειδώνει πόρτες και πύλες. Ο όρος «κλειδί» χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή τόσο κυριολεκτικά όσο και συμβολικά.

Το κλειδί των Βιβλικών χρόνων ήταν συνήθως ένα επίπεδο κομμάτι ξύλου με προεξοχές που αντιστοιχούσαν σε οπές μέσα σε έναν σύρτη ο οποίος βρισκόταν στην εσωτερική πλευρά της πόρτας του σπιτιού. Ένα τέτοιο κλειδί χρησίμευε στο να σπρώχνει την μπάρα ή το σύρτη που υπήρχε στο εσωτερικό της πόρτας, αντί να περιστρέφεται το ίδιο στο εσωτερικό της κλειδαριάς, όπως το σύγχρονο κλειδί. Το κλειδί το έβαζαν συνήθως στη ζώνη ή το έδεναν σε κάποιο άλλο αντικείμενο και το μετέφεραν στον ώμο.—Ησ 22:22.

Έχουν βρεθεί αιγυπτιακά κλειδιά από μπρούντζο ή σίδερο, αποτελούμενα από ένα ευθύγραμμο στέλεχος, μήκους περίπου 13 εκ., με τρεις ή περισσότερες οδοντωτές προεξοχές στο άκρο του. Οι Ρωμαίοι, επίσης, χρησιμοποιούσαν μεταλλικά κλειδιά, περιλαμβανομένου και του τύπου που περιστρέφεται στο εσωτερικό της κλειδαριάς. Στην Παλαιστίνη έχουν ανακαλυφτεί μπρούντζινα κλειδιά.

Ο Μωαβίτης Βασιλιάς Εγλών χρησιμοποιούσε κλειδαριά και κλειδί για την πόρτα του ανωγείου του. (Κρ 3:15-17, 20-25) Στη διάρκεια της μεταιχμαλωσιακής περιόδου, ανατέθηκε σε κάποιους Λευίτες η υπηρεσία φύλαξης του ναού, και αυτοί διορίστηκαν «υπεύθυνοι για το κλειδί, ώστε να ανοίγουν κάθε πρωί».—1Χρ 9:26, 27.

Μεταφορική Χρήση. Με μεταφορική έννοια, η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί τον όρο «κλειδί» ως σύμβολο εξουσίας, διακυβέρνησης και δύναμης. Όταν ο Ελιακείμ εξυψώθηκε σε έμπιστη και τιμημένη θέση, τέθηκε στον ώμο του «το κλειδί του οίκου του Δαβίδ». (Ησ 22:20-22) Στη Μέση Ανατολή, πιο πρόσφατα, το να έχει κάποιος στον ώμο του ένα μεγάλο κλειδί τον προσδιόριζε ως σημαίνον ή εξέχον άτομο. Στην αρχαιότητα, ο σύμβουλος του βασιλιά που ήταν διορισμένος ως κλειδούχος ενδεχομένως είχε τη γενική επίβλεψη των βασιλικών διαμερισμάτων και επέλεγε, ανάμεσα από υποψηφίους, άτομα για την υπηρεσία του βασιλιά. Στο αγγελικό μήνυμα προς την εκκλησία της Φιλαδέλφειας ο εξυψωμένος Ιησούς Χριστός αναφέρεται ότι έχει «το κλειδί του Δαβίδ», και είναι εκείνος «που ανοίγει ώστε κανείς δεν θα κλείσει, και που κλείνει ώστε κανείς δεν ανοίγει». (Απ 3:7, 8) Στον Ιησού Χριστό, ως τον Κληρονόμο της διαθήκης για τη Βασιλεία που συνάφθηκε με τον Δαβίδ, έχει ανατεθεί η διακυβέρνηση του οίκου της πίστης και η ηγεσία του πνευματικού Ισραήλ. (Λου 1:32, 33) Μέσω της εξουσίας του, που συμβολίζεται από «το κλειδί του Δαβίδ», αυτός μπορεί να ανοίγει ή να κλείνει συμβολικές πόρτες ή ευκαιρίες και προνόμια.—Παράβαλε 1Κο 16:9· 2Κο 2:12, 13.

Πώς χρησιμοποίησε ο Πέτρος «τα κλειδιά της βασιλείας» που του δόθηκαν;

Ο Ιησούς είπε στον Πέτρο: «Θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών, και οτιδήποτε δέσεις στη γη θα είναι αυτό που έχει δεθεί στους ουρανούς, και οτιδήποτε λύσεις στη γη θα είναι αυτό που έχει λυθεί στους ουρανούς». (Ματ 16:19) Ο προσδιορισμός αυτών των κλειδιών θα πρέπει λογικά να βασίζεται σε άλλες Γραφικές πληροφορίες. Ο Ιησούς έκανε μια ακόμη αναφορά στο θέμα των κλειδιών όταν είπε στους θρησκευτικούς ηγέτες που ήταν ειδήμονες στο Νόμο: «Αφαιρέσατε το κλειδί της γνώσης· εσείς οι ίδιοι δεν μπήκατε, και αυτούς που έμπαιναν τους εμποδίσατε!» (Λου 11:52) Μια σύγκριση αυτού του εδαφίου με το εδάφιο Ματθαίος 23:13 αφήνει να εννοηθεί ότι το ρήμα «μπαίνω» χρησιμοποιείται εδώ σε συσχετισμό με την είσοδο στη «βασιλεία των ουρανών». Συνεπώς, η χρήση της λέξης «κλειδί» στα λόγια του Ιησού προς τον Πέτρο υποδήλωνε ότι ο Πέτρος θα είχε το προνόμιο να εγκαινιάσει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο θα διάνοιγε ειδικές ευκαιρίες αναφορικά με τη Βασιλεία των ουρανών.

Είναι σαφές ότι, ανόμοια με τους υποκριτές θρησκευτικούς ηγέτες εκείνης της εποχής, ο Πέτρος χρησιμοποίησε όντως θεόδοτη γνώση για να βοηθήσει ανθρώπους να “μπουν στη βασιλεία”, ιδίως σε τρεις περιπτώσεις. Η μία ήταν την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 Κ.Χ., όταν ο Πέτρος υπό θεϊκή έμπνευση αποκάλυψε σε ένα συγκεντρωμένο πλήθος ότι ο Ιεχωβά Θεός είχε αναστήσει τον Ιησού και τον είχε εξυψώσει στα δεξιά Του στους ουρανούς και ότι ο Ιησούς, από εκείνη τη βασιλική θέση, είχε εκχύσει άγιο πνεύμα στους συναγμένους μαθητές του. Ως αποτέλεσμα αυτής της γνώσης και ενεργώντας σύμφωνα με την παρότρυνση του Πέτρου ο οποίος είπε: «Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστού για συγχώρηση των αμαρτιών σας και θα λάβετε τη δωρεά του αγίου πνεύματος», περίπου 3.000 Ιουδαίοι (και προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό) έκαναν το βήμα που τους διάνοιξε την προοπτική να γίνουν μέλη της «βασιλείας των ουρανών». Το παράδειγμά τους ακολούθησαν στη συνέχεια και άλλοι Ιουδαίοι.—Πρ 2:1-41.

Σε μια άλλη περίπτωση, ο Πέτρος και ο Ιωάννης στάλθηκαν στους Σαμαρείτες, οι οποίοι δεν είχαν λάβει το άγιο πνεύμα, παρότι είχαν βαφτιστεί. Ωστόσο, οι δύο απόστολοι «προσευχήθηκαν για αυτούς» και «έθεταν τα χέρια τους πάνω σε αυτούς», και αυτοί έλαβαν το άγιο πνεύμα.—Πρ 8:14-17.

Η τρίτη περίπτωση κατά την οποία ο Πέτρος χρησιμοποιήθηκε με ειδικό τρόπο για να ανοίξει την πόρτα των προνομίων σε άτομα ως κληρονόμους της Βασιλείας ήταν όταν στάλθηκε στην κατοικία του Εθνικού Κορνήλιου, ενός Ιταλού εκατόνταρχου. Μέσω θεϊκής αποκάλυψης ο Πέτρος αναγνώρισε και διακήρυξε την αμεροληψία του Θεού απέναντι στους Ιουδαίους και στους Εθνικούς, καθώς και ότι άνθρωποι από τα έθνη, εφόσον ήταν θεοφοβούμενοι και εργάζονταν δικαιοσύνη, ήταν πλέον εξίσου αποδεκτοί στον Θεό με όσους Ιουδαίους έκαναν το ίδιο. Ενώ ο Πέτρος παρουσίαζε στους Εθνικούς ακροατές του αυτές τις πληροφορίες, το ουράνιο δώρο του αγίου πνεύματος ήρθε πάνω τους και αυτοί άρχισαν να μιλούν θαυματουργικά γλώσσες. Στη συνέχεια βαφτίστηκαν και καταστάθηκαν οι πρώτοι Εθνικοί που είχαν την προοπτική να γίνουν μέλη «της βασιλείας των ουρανών». Έκτοτε η ξεκλείδωτη πόρτα της ευκαιρίας που είχε διανοιχτεί στους Εθνικούς πιστούς να γίνουν μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας παρέμεινε ανοιχτή.—Πρ 10:1-48· 15:7-9.

Το εδάφιο Ματθαίος 16:19 αποδίδεται ορθώς γραμματικά ως εξής: «Οτιδήποτε δέσεις στη γη θα είναι αυτό που έχει δεθεί στους ουρανούς, και οτιδήποτε λύσεις στη γη θα είναι αυτό που έχει λυθεί στους ουρανούς». Η μετάφραση του Τσαρλς Μπ. Γουίλιαμς λέει στο σημείο αυτό: «Οτιδήποτε απαγορεύσετε εδώ στη γη θα πρέπει να είναι ό,τι έχει ήδη απαγορευτεί στον ουρανό, και οτιδήποτε επιτρέψετε εδώ στη γη θα πρέπει να είναι ό,τι έχει ήδη επιτραπεί στον ουρανό». Η κυριολεκτική μετάφραση του λογίου της ελληνικής γλώσσας Ρόμπερτ Γιανγκ αναφέρει: «Οτιδήποτε μπορεί να δέσετε πάνω στη γη θα έχει ήδη δεθεί στους ουρανούς, και οτιδήποτε μπορεί να λύσετε πάνω στη γη θα έχει ήδη λυθεί στους ουρανούς». Εφόσον άλλα εδάφια καθιστούν σαφές ότι ο αναστημένος Ιησούς παρέμεινε η μόνη αληθινή Κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, είναι προφανές ότι η υπόσχεσή του στον Πέτρο δεν σήμαινε ότι ο Πέτρος θα υπαγόρευε στον ουρανό τι έπρεπε να λυθεί και τι όχι, αλλά απεναντίας ότι ο Πέτρος θα χρησίμευε ως όργανο του ουρανού στο ξεκλείδωμα, ή στο λύσιμο, ορισμένων αποφασισμένων ζητημάτων.—1Κο 11:3· Εφ 4:15, 16· 5:23· Κολ 2:8-10.

«Κλειδί της αβύσσου». Στα εδάφια Αποκάλυψη 9:1-11 παρουσιάζεται ένα όραμα για κάποιο ουράνιο «άστρο» που λαβαίνει «το κλειδί του λάκκου της αβύσσου» και ανοίγει αυτόν το λάκκο, απελευθερώνοντας ένα σμήνος ακρίδων που έχουν ως βασιλιά τους «τον άγγελο της αβύσσου». Αφού η άβυσσος, όπως δείχνουν τα εδάφια Ρωμαίους 10:6, 7, προφανώς περιλαμβάνει τον Άδη (αν και δεν περιορίζεται στον Άδη), φαίνεται ότι «το κλειδί του λάκκου της αβύσσου» περιλαμβάνει «τα κλειδιά του θανάτου και του Άδη» που έχει στην κατοχή του ο αναστημένος Ιησούς Χριστός, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο εδάφιο Αποκάλυψη 1:18. Αυτά τα «κλειδιά» συμβολίζουν αναμφίβολα την εξουσία που έχει ο Ιησούς να απελευθερώνει άτομα από δεσμά που κανένας άλλος δεν έχει τη δύναμη να καταργήσει εκτός από τον Θεό ή τον εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπό του. Επομένως, τα «κλειδιά» περιλαμβάνουν την εξουσία της κατά γράμμα ανάστασης ατόμων—με την κατάργηση των δεσμών του τάφου—καθώς και της απελευθέρωσης από μια κατάσταση συμβολικού θανάτου. (Ιωα 5:24-29· παράβαλε Απ 11:3-12· βλέπε ΘΑΝΑΤΟΣ [Αλλαγή στην πνευματική κατάσταση].) Η τελευταία αναφορά της φράσης «το κλειδί της αβύσσου» βρίσκεται στα εδάφια Αποκάλυψη 20:1-7, όπου το όραμα περιγράφει έναν άγγελο που έχει αυτό το κλειδί να ρίχνει τον Σατανά στην άβυσσο, κλείνοντάς την και σφραγίζοντάς την από πάνω του για χίλια χρόνια. Στο τέλος αυτής της περιόδου ο Σατανάς απελευθερώνεται από τη «φυλακή» του, όταν χρησιμοποιείται προφανώς το «κλειδί» που συμβολίζει την εξουσία για αυτό.—Βλέπε ΑΒΥΣΣΟΣ.