ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΣΗ
Στην Αγία Γραφή, διάφορες εκφράσεις όπως “σταχυολογώ”, “μαζεύω τα απομεινάρια” και “μαζεύω τα αποτρυγήματα” χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τη συλλογή κάποιου μέρους της σοδειάς, το οποίο άφηναν πίσω τους σκόπιμα ή τυχαία τα άτομα που τη συγκέντρωναν. Ο νόμος του Θεού προς τον Ισραήλ πρόσταζε συγκεκριμένα το λαό του να μη θερίζουν εντελώς τις άκρες του αγρού τους, να μην ξαναπηγαίνουν και ψάχνουν τα κλαριά του ελαιόδεντρου, αφού θα είχαν μαζέψει τη σοδειά ραβδίζοντας το δέντρο, και να μη συγκεντρώνουν τα υπολείμματα από τα αμπέλια τους. Ακόμη και αν έμενε κατά λάθος στον αγρό ένα δεμάτι σιτηρά, δεν έπρεπε να γυρίσουν πίσω για να το πάρουν. Η σταχυολόγηση ήταν θεόδοτο δικαίωμα των φτωχών της γης, του ταλαιπωρημένου, του πάροικου, του αγοριού που ήταν ορφανό από πατέρα και της χήρας.—Λευ 19:9, 10· Δευ 24:19-21.
Η αφήγηση της Ρουθ παρέχει ένα εξέχον παράδειγμα εφαρμογής αυτής της στοργικής διάταξης του νόμου του Θεού. Μολονότι η Ρουθ είχε το δικαίωμα να σταχυολογήσει, ζήτησε πρώτα την άδεια του επιστάτη των θεριστών, κάτι που ίσως συνήθιζαν να κάνουν όσοι σταχυολογούσαν. Η Ρουθ έτυχε καλής μεταχείρισης, καθώς ο Βοόζ έδωσε στους θεριστές του ακόμη και την οδηγία να βγάζουν μερικά στάχυα από τα δεμάτια και να τα αφήνουν πίσω ώστε να τα σταχυολογεί εκείνη. Αν και αυτό διευκόλυνε τη Ρουθ, ωστόσο η όλη εργασία απαιτούσε προσπάθεια από μέρους της. Η Ρουθ σταχυολογούσε ακούραστα πίσω από τους θεριστές του Βοόζ από το πρωί ως το βράδυ, ενώ κάθησε στο σπίτι μόνο λίγη ώρα σταματώντας για να φάει.—Ρθ 2:5-7, 14-17.
Είναι φανερό ότι αυτή η θαυμάσια διευθέτηση που ίσχυε για τους φτωχούς της γης, αν και ενθάρρυνε τη γενναιοδωρία, την ανιδιοτέλεια και την εμπιστοσύνη στην ευλογία του Ιεχωβά, δεν υπέθαλπε διόλου την οκνηρία. Αποσαφηνίζει επίσης τη δήλωση του Δαβίδ: «Δεν είδα δίκαιο εγκαταλειμμένο ούτε κάποιον απόγονό του να ζητάει ψωμί». (Ψλ 37:25) Ωφελούμενοι από τη διάταξη που υπήρχε για αυτούς στο Νόμο, ακόμη και οι φτωχοί, χάρη στη σκληρή εργασία τους, δεν πεινούσαν και δεν αναγκάζονταν να ζητιανεύουν ψωμί ούτε οι ίδιοι ούτε τα παιδιά τους.
Μεταφορικές και Παραβολικές Χρήσεις. Όταν οι Εφραϊμίτες κατηγόρησαν τον Γεδεών ότι δεν τους κάλεσε να πολεμήσουν κατά την έναρξη της μάχης εναντίον του Μαδιάμ, ο Γεδεών είπε: «Μήπως δεν είναι τα αποτρυγήματα του Εφραΐμ καλύτερα από τον τρύγο του Αβί-έζερ [του οίκου στον οποίο ανήκε ο Γεδεών];» Εξήγησε την παραβολή του επισημαίνοντας ότι η συμβολή του Εφραΐμ (αν και μετά την αρχική μάχη) στη σύλληψη του Ωρήβ και του Ζηβ, των αρχόντων του Μαδιάμ, ήταν πολύ σπουδαιότερη από όλα όσα είχε κάνει ο ίδιος. (Κρ 8:1-3· 6:11) Επίσης, οι Γραφές αποκαλούν “σταχυολόγημα” τη θανάτωση όσων απομένουν σε έναν πόλεμο μετά το πέρας της κυρίως μάχης. (Κρ 20:44, 45) Οι εναπομένοντες από την κρίση που εκτελεί ο Ιεχωβά παρομοιάζονται με «το αποτρύγημα αφού τελειώσει ο τρύγος», ο δε Μιχαίας χαρακτηρίζει το υπόλοιπο της κληρονομιάς του Θεού μέσα στον ηθικά διεφθαρμένο λαό «απομεινάρι του τρύγου».—Ησ 24:13· Μιχ 7:1-8, 18· παράβαλε Ιερ 6:9· 49:9, 10.