اِشَعْیا
۵۱ «ای کسانی که تلاش می‌کنید درستکار باشید،
ای کسانی که به دنبال یَهُوَه هستید، به من گوش کنید.
به صخره‌ای که از آن گرفته شده‌اید،
و به معدنی که از آن استخراج شده‌اید، توجه کنید!
وقتی من ابراهیم را دعوت کردم، او تنها بود،
اما من به او برکت دادم و قوم بزرگی از او به وجود آوردم.
۳ یَهُوَه به صَهیون تسلّی خواهد داد.
او همهٔ خرابه‌هایش را آباد خواهد کرد؛
بیابان‌هایش را مثل باغ عدن،
و زمین‌های خشکش را مثل باغ یَهُوَه سرسبز خواهد کرد.
آنجا پر از شادی و خوشی خواهد بود،
و صدای سرود و شکرگزاری همه جا شنیده خواهد شد.
۴ ای قوم من، به من توجه کنید!
ای ملت من، به من گوش دهید!
چون قانونی از طرف من صادر خواهد شد،
و عدالت من نوری برای قوم‌ها خواهد بود.
۵ انصاف و عدالت من به‌زودی می‌رسد،
و نجات از طرف من در راه است.
من* قوم‌ها را داوری خواهم کرد.
ساکنان جزیره‌ها امیدشان به من خواهد بود،
و منتظر خواهند ماند تا من قدرتم* را به کار گیرم.
۶ سرتان را بلند کنید و آسمان‌ها را ببینید،
و زمینِ زیر پایتان را نگاه کنید!
چون آسمان‌ها مثل دود، محو و ناپدید خواهند شد،
و زمین مثل لباس، کهنه و پوسیده خواهد شد،
و ساکنانش مثل پشه خواهند مرد.
اما نجاتی که از طرف من می‌آید، ابدی است،
و عدالت من هیچ وقت از بین نخواهد رفت.
۷ ای کسانی که با معیارهای عادلانهٔ من آشنایید،
از تهدیدهای انسان‌های فانی وحشت نکنید،
و از اهانت‌هایشان نترسید؛
اما عدالت من ابدی است،
و نجاتی که از طرف من می‌آید، برای همهٔ نسل‌هاست.»
۹ بیدار شو ای بازوی یَهُوَه! بیدار شو!
قدرتت را مثل لباسی بپوش!
مثل دوران قدیم و مثل نسل‌های گذشته وارد عمل شو!
مگر تو نبودی که رَحَب را تکه‌تکه کردی؟
مگر تو نبودی که آن هیولای دریایی را شکست دادی؟
۱۰ مگر تو همان نیستی که آب‌های عمیق دریا را خشک کردی،
و از میان دریا راهی باز کردی تا کسانی که آزاد کرده بودی* از آن بگذرند؟
۱۱ کسانی که یَهُوَه آزادشان کرده است،* برمی‌گردند؛
آن‌ها با فریاد شادی به صَهیون وارد خواهند شد.
شادی بی‌پایان مثل تاجی بر سرشان خواهد بود؛
خوشی و شادی نصیبشان می‌شود،
و غم و اندوه از آن‌ها دور خواهد شد.
۱۲ خداوند می‌گوید: «من هستم که به شما دلداری می‌دهم.
پس دلیلی ندارد از انسان‌ها که روزی می‌میرند بترسید؛
از انسان‌های فانی که مثل علف سبز، پژمرده می‌شوند!
۱۳ چرا خالقتان یَهُوَه را فراموش می‌کنید؟
چرا او را که آسمان‌ها را پهن کرد و پایه و اساس زمین را گذاشت از یاد می‌برید؟
شما دائماً از خشم ظالمان وحشت داشتید،
طوری که انگار آن‌ها می‌توانستند نابودتان کنند!
اما حالا آن ظالمان* کجا هستند؟
۱۴ اسیرانی که با غل و زنجیر بسته شده‌اند، به‌زودی آزاد می‌شوند؛
آن‌ها در سیاه‌چال نخواهند مرد،
و حتی گرسنه نخواهند ماند.
۱۵ من یَهُوَه خدایتان هستم،
خدایی که دریا را به تلاطم درمی‌آوَرَد و امواجش را خروشان می‌کند،
او که اسمش یَهُوَه خدای لشکرهاست.
۱۶ من کاری خواهم کرد که تو سخنانم را اعلام کنی،
و تو را زیر سایهٔ دست‌هایم حفظ خواهم کرد،
تا آسمان‌ها استوار شود و پایه و اساس زمین گذاشته شود.
من به صَهیون می‌گویم، ‹تو قوم من هستی.›
۱۷ بیدار شو ای اورشلیم! از جایت بلند شو!
تو از پیالهٔ خشم یَهُوَه که در دستش است نوشیده‌ای.
تو از آن جام نوشیده‌ای و سرگیجه گرفته‌ای؛
آن را تا آخر سر کشیده‌ای و تلوتلو می‌خوری.
۱۸ هیچ کدام از فرزندانی که به دنیا آوردی، کنارت نیست تا راهنمایی‌ات کند.
هیچ کدام از فرزندانی که بزرگ کردی، دستت را نمی‌گیرد.
۱۹ تو گرفتار دو مصیبت شده‌ای:
نه تنها متروک و ویران شده‌ای، بلکه قحطی و جنگ هم بر سرت آمده است!
دیگر کسی نیست که دلش به حال تو بسوزد.
دیگر کسی نیست که به تو دلداری دهد.
۲۰ فرزندانت از هوش رفته‌اند،
فرزندانت گرفتار خشم یَهُوَه شده‌اند و خدایتان آن‌ها را توبیخ کرده است.»
۲۲ خدای تو یَهُوَه که از قومش دفاع می‌کند می‌گوید:
«من پیاله‌ای را که باعث تلوتلو خوردنت شد، از دستت خواهم گرفت؛
جام خشمم را از تو می‌گیرم،
و تو دیگر هیچ وقت از آن نمی‌نوشی.
۲۳ آن پیاله را به دست کسانی خواهم داد که تو را عذاب می‌دادند؛
کسانی که به تو می‌گفتند، ‹روی زمین دراز بکش تا از رویت رد شویم!›
تو پشتت را مثل زمین کردی؛
مثل خیابانی که آن‌ها روی آن راه بروند.»