لاویان

۱۳ یَهُوَه در ادامه به موسی و هارون گفت:‏ ۲ ‏«اگر کسی پوستش* کهیر زند یا زخم شود* یا روی پوستش لکه‌ای ایجاد شود و احتمال این باشد که آن به بیماری جذام* تبدیل شود،‏+ باید آن شخص را پیش هارون کاهن یا یکی از پسرانش (‏یعنی یکی از کاهنان)‏ بیاورند.‏+ ۳ کاهن باید عفونت پوست او را معاینه کند.‏ اگر موی روی آن عفونت سفید شده باشد و به نظر رسد که عفونت عمیق‌تر از سطح پوست است،‏ آن بیماری،‏ جذام است.‏ کاهن باید بعد از معاینه اعلام کند که آن شخص ناپاک است.‏ ۴ اما اگر لکهٔ پوستش سفید باشد و عمیق‌تر از سطح پوست به نظر نیاید و موی رویش سفید نشده باشد،‏ کاهن باید شخص بیمار را برای هفت روز قرنطینه کند.‏+ ۵ بعد کاهن دوباره او را در روز هفتم معاینه کند؛‏ اگر به نظر رسد که آن عفونت بیشتر نشده و روی پوست پخش نشده است،‏ کاهن او را برای هفت روز دیگر قرنطینه کند.‏

۶ ‏«کاهن باید دوباره او را در روز هفتم معاینه کند.‏ اگر عفونت کم‌رنگ شده و روی پوست پخش نشده باشد،‏ کاهن باید اعلام کند که او پاک است+ و پوستش فقط زخم* بوده است.‏ بعد آن شخص باید لباس‌هایش را بشوید تا پاک شود.‏ ۷ اما اگر کاهن او را پاک اعلام کرد و بعد از آن،‏ زخمش* بیشتر شود،‏ باید دوباره* پیش کاهن برود.‏ ۸ کاهن باید آن را معاینه کند؛‏ اگر آن زخم* روی پوست بیشتر شده باشد،‏ کاهن باید اعلام کند که او ناپاک است.‏ آن بیماری،‏ جذام است.‏+

۹ ‏«اگر کسی به بیماری جذام مبتلا شود،‏ باید او را پیش کاهن بیاورند ۱۰ و کاهن او را معاینه کند.‏+ اگر پوستش کهیر سفید زده و موی روی آن هم سفید شده باشد و رویش زخمی باز دارد،‏+ ۱۱ آن بیماری پوستی،‏ جذام مزمن است و کاهن باید اعلام کند که او ناپاک است.‏ نیازی نیست که کاهن او را قرنطینه کند،‏+ چون ناپاک است.‏ ۱۲ اگر تمام پوست بیمار دچار جذام شده باشد و بیماری جذام تا جایی که کاهن می‌تواند ببیند،‏ سر تا پای او را پوشانده باشد،‏ ۱۳ و کاهن بعد از معاینه ببیند که جذام تمام پوستش را پوشانده است،‏ باید اعلام کند که آن بیماری واگیردار نیست،‏* چون تمام پوستش سفید شده و او پاک است.‏ ۱۴ اما اگر روی پوستش زخمی باز وجود داشته باشد،‏ او ناپاک است.‏ ۱۵ کاهن با دیدن زخم باز باید اعلام کند که او ناپاک است.‏+ آن زخم باز ناپاک است و آن بیماری،‏ جذام است.‏+ ۱۶ اما اگر آن زخم دوباره سفید شود،‏ او باید پیش کاهن برود.‏ ۱۷ کاهن باید او را معاینه کند؛‏+ اگر عفونت سفید شده باشد،‏ کاهن باید اعلام کند که شخصِ بیمار پاک است.‏ بنابراین او پاک خواهد بود.‏

۱۸ ‏«اگر پوست کسی دُمل بزند و بعد خوب شود،‏ ۱۹ اما کهیری سفید یا لکه‌ای به رنگ سفید مایل به قرمز در جای دُمل باقی بماند،‏ او باید برای معاینه پیش کاهن برود.‏ ۲۰ کاهن باید او را معاینه کند+ و اگر آن کهیر یا لکه به نظر عمیق‌تر از سطح پوست باشد و موی رویش سفید شده باشد،‏ کاهن باید اعلام کند که او ناپاک است.‏ آن بیماری،‏ جذامی است که در دُمل به وجود آمده است.‏ ۲۱ ولی اگر کاهن هنگام معاینه ببیند که آن کهیر یا لکه هیچ موی سفیدی ندارد و عمیق‌تر از سطح پوست نیست و کم‌رنگ است،‏ باید او را برای هفت روز قرنطینه کند.‏+ ۲۲ اگر به‌روشنی دیده شود که آن کهیر یا لکه،‏ روی پوست پخش شده است،‏ کاهن باید اعلام کند که او ناپاک است.‏ بنابراین آن کهیر یا لکه نوعی بیماری است.‏ ۲۳ اما اگر آن لکه در جای خود باقی مانده باشد و پخش نشده باشد،‏ فقط التهاب آن دُمل است و کاهن باید اعلام کند که او پاک است.‏+

۲۴ ‏«اگر کسی روی بدنش زخمی در اثر سوختگی داشته باشد و گوشت آن زخم به لکه‌ای سفیدرنگ مایل به قرمز یا سفید تبدیل شود،‏ ۲۵ کاهن باید آن را معاینه کند.‏ اگر موی روی آن لکه سفید شده باشد و آن لکه به نظر عمیق‌تر از سطح پوست باشد،‏ جذامی است که در جای زخم به وجود آمده است و کاهن باید اعلام کند که او ناپاک است.‏ آن بیماری،‏ جذام است.‏ ۲۶ اگر کاهن هنگام معاینه ببیند که آن لکه هیچ موی سفیدی ندارد و از سطح پوست عمیق‌تر نیست و کم‌رنگ است،‏ باید او را برای هفت روز قرنطینه کند+ ۲۷ و در روز هفتم دوباره او را معاینه کند؛‏ اگر به‌روشنی دیده شود که آن لکه روی پوست پخش شده است،‏ کاهن باید اعلام کند که او ناپاک است.‏ آن بیماری،‏ جذام است.‏ ۲۸ اما اگر آن لکه در جای خود باقی مانده باشد و روی پوست پخش نشده و کم‌رنگ شده باشد،‏ فقط ورمِ جای زخم است و کاهن باید اعلام کند که او پاک است،‏ چون آن لکه به خاطر التهابِ جای زخم به وجود آمده است.‏

۲۹ ‏«در صورتی که سر یا چانهٔ مرد یا زنی عفونت کند،‏ ۳۰ کاهن باید آن را معاینه کند.‏+ اگر عفونت به نظر عمیق‌تر از سطح پوست باشد و موی رویش زرد و نازک شده باشد،‏ کاهن باید اعلام کند که او ناپاک است؛‏ چون ریش یا پوست سر او عفونت دارد.‏ آن بیماری،‏ جذام سر یا چانه است.‏ ۳۱ اگر کاهن ببیند که عفونت عمیق‌تر از سطح پوست نیست و هیچ موی سیاهی ندارد،‏ باید شخص بیمار را برای هفت روز قرنطینه کند.‏+ ۳۲ کاهن باید عفونت را در روز هفتم معاینه کند؛‏ اگر عفونت پخش نشده باشد و هیچ موی زردی رویش نباشد و به نظر عمیق‌تر از سطح پوست نباشد،‏ ۳۳ موهای سر و چانهٔ آن شخص باید تراشیده شود،‏ اما موهای قسمت عفونی را نباید تراشید.‏ بعد کاهن باید شخص بیمار را برای هفت روز قرنطینه کند.‏

۳۴ ‏«کاهن باید در روز هفتم دوباره قسمت عفونی را معاینه کند؛‏ اگر عفونتِ ریش یا پوست سرش پخش نشده باشد و به نظر عمیق‌تر از سطح پوست نباشد،‏ کاهن باید اعلام کند که او پاک است.‏ او باید لباس‌هایش را بشوید تا پاک شود.‏ ۳۵ اما اگر بعد از این که کاهن او را پاک اعلام کرد،‏ آن عفونت به‌روشنی روی پوستش پخش شود،‏ ۳۶ کاهن باید دوباره او را معاینه کند و اگر عفونت روی پوستش پخش شده باشد،‏ دیگر نیازی نیست که کاهن به دنبال موهای زرد باشد،‏ چون آن شخص ناپاک است.‏ ۳۷ اما اگر معاینه‌ها نشان دهد که عفونت پخش نشده و رویش موهای سیاه روییده است،‏ یعنی عفونت برطرف شده و آن شخص پاک است.‏ بنابراین کاهن باید اعلام کند که او پاک است.‏+

۳۸ ‏«اگر لکه‌هایی روی پوست* مرد یا زنی ایجاد شوند و آن لکه‌ها سفید باشند،‏ ۳۹ کاهن باید آن‌ها را معاینه کند.‏+ اگر لکه‌ها سفید کم‌رنگ باشند،‏ یک واکنش پوستی بی‌خطر است و آن شخص پاک است.‏

۴۰ ‏«اگر موهای سر مردی بریزد و طاس شود،‏ او پاک است.‏ ۴۱ اگر موهای قسمت جلوی سرش بریزد و آن قسمت طاس شود،‏ او پاک است.‏ ۴۲ اما اگر زخمی به رنگ سفید مایل به قرمز روی طاسی سر یا روی پیشانی‌اش ایجاد شود،‏ پوست سر یا پیشانی‌اش به جذام دچار شده است.‏ ۴۳ کاهن باید او را معاینه کند؛‏ اگر آن کهیرِ عفونی روی طاسی بالای سرش یا روی پیشانی‌اش باشد و به رنگ سفید مایل به قرمز و شبیه جذام روی پوستش باشد،‏ ۴۴ آن شخص جذام دارد.‏ او ناپاک است و کاهن باید اعلام کند که او به خاطر بیماری روی سرش ناپاک است.‏ ۴۵ شخصی که جذام دارد،‏ باید لباس‌های پاره بپوشد* و بگذارد موهایش بلند و ژولیده شود،‏ همین طور باید سبیلش را بپوشاند و با صدای بلند بگوید،‏ ‹ناپاک!‏ ناپاک!‏› ۴۶ او در تمام مدتی که آن بیماری را دارد ناپاک است و به خاطر ناپاکی‌اش باید دور از دیگران زندگی کند و محل زندگی‌اش بیرون اردوگاه باشد.‏+

۴۷ ‏«اگر بیماری جذام لباس پشمی یا کتانی را آلوده کند،‏ ۴۸ و آلودگی به بافت* آن پارچهٔ پشمی یا کتانی،‏ و یا به تکه چرم یا شیء چرمی نفوذ کرده باشد،‏ ۴۹ و اگر لکه‌ای به رنگ سبز مایل به زرد یا رنگی مایل به قرمز روی لباس یا چرم یا بافت پارچه و یا هر چیز چرمی به جا بگذارد،‏ آن شیء آلوده به جذام است و باید آن را به کاهن نشان داد.‏ ۵۰ کاهن باید آلودگی را بررسی کند و شیء آلوده را برای هفت روز جدا نگه دارد*‏+‏ ۵۱ و در روز هفتم باید دوباره آن را بررسی کند؛‏ اگر ببیند که آن آلودگی،‏ روی لباس،‏ بافت پارچه یا چرم (‏به هر منظوری که استفاده شود)‏ پخش شده است،‏ آن آلودگی،‏ جذام بدخیم است و آن شیء ناپاک است.‏+ ۵۲ او باید لباس آلوده یا پارچهٔ آلوده که بافتش از پشم یا کتان است یا شیء چرمی آلوده را بسوزاند،‏ چون آلوده به جذام بدخیم است.‏ آن را در آتش بسوزانید.‏

۵۳ ‏«اما اگر کاهن آن را بررسی کند و ببیند که آن آلودگی،‏ روی لباس یا بافت پارچه یا شیء چرمی پخش نشده است،‏ ۵۴ فرمان دهد که شیء آلوده را بشویند.‏ او باید آن را برای هفت روز دیگر جدا نگه دارد.‏ ۵۵ هفت روز بعد از این که شیء آلوده به خوبی شسته شد،‏ کاهن باید آن را دوباره بررسی کند.‏ اگر ظاهر آلودگی تغییر نکرده باشد،‏ با این که آلودگی پخش نشده است،‏ باز هم ناپاک است.‏ آن را در آتش بسوزانید،‏ چون یا روی آن یا زیر آن خوردگی دارد.‏

۵۶ ‏«اگر کاهن آن را بررسی کند و ببیند که قسمت آلوده بعد از این که به‌خوبی شسته شد،‏ کم‌رنگ شده است،‏ باید آن قسمت را از لباس یا چرم یا بافت پارچه جدا کند.‏ ۵۷ اما اگر در قسمت دیگری از لباس،‏ بافت پارچه یا شیء چرمی لکه‌ای پیدا شود،‏ آلودگی در حال پخش شدن است و باید شیء آلوده را در آتش بسوزانید.‏+ ۵۸ اما اگر بعد از شستن لباس،‏ بافت پارچه یا هر شیء چرمی،‏ آن آلودگی از بین رفته باشد،‏ باید آن را دوباره بشویید تا پاک شود.‏

۵۹ ‏«این‌ها قوانینی است در مورد بیماری جذام،‏ روی لباس پشمی یا کتان،‏ بافت پارچه* یا شیء چرمی تا کاهن بداند که آن‌ها پاک یا ناپاک هستند.‏»‏