لوقا

میلاد عیسی مسیح

۲ در آن روزها،‏ آگوستوسِ قیصر فرمانی صادر کرد تا مردمان جهان* همگی سرشماری شوند.‏ ۲ این نخستین سرشماری بود و در ایام فرمانداری کورینیوس بر سوریه انجام می‌شد.‏ ۳ پس،‏ هر کس روانهٔ شهر خود شد تا نام‌نویسی شود.‏ ۴ یوسف نیز از شهر ناصرهٔ جلیل رهسپار بِیت‌لِحِمِ یهودیه،‏ زادگاه داوود شد،‏ زیرا از نسل و خاندان داوود بود.‏ ۵ او به آنجا رفت تا با نامزدش مریم که زایمانش نزدیک بود،‏ نام‌نویسی کنند.‏ ۶ هنگامی که آنجا بودند،‏ وقت زایمان مریم فرا رسید ۷ و نخستین فرزندش را که پسر بود به دنیا آورد.‏ او را در قنداقی پیچید و در آخوری خوابانید،‏ زیرا در مهمانسرا جایی برایشان نبود.‏

شبانان و فرشتگان

۸ در آن نواحی،‏ شبانانی بودند که در صحرا به سر می‌بردند و شب‌هنگام از گلهٔ خود پاسداری می‌کردند.‏ ۹ ناگاه فرشتهٔ خداوند بر آنان ظاهر شد،‏ و نور جلال خداوند بر گردشان تابید.‏ شبانان سخت وحشت کردند،‏ ۱۰ امّا فرشته به آنان گفت:‏ «مترسید،‏ زیرا بشارتی برایتان دارم،‏ خبری بس شادی‌بخش که برای تمامی قوم است:‏ ۱۱ امروز در شهر داوود،‏ نجات‌دهنده‌ای برای شما به دنیا آمد.‏ او خداوندْ مسیح است.‏ ۱۲ نشانه برای شما این است که نوزادی را در قنداقی پیچیده و در آخوری خوابیده خواهید یافت.‏» ۱۳ ناگاه گروهی عظیم از لشکریان آسمان ظاهر شدند که همراه آن فرشته در ستایش خدا می‌گفتند:‏

۱۵ و چون فرشتگان از نزد ایشان به آسمان رفتند،‏ شبانان به یکدیگر گفتند:‏ «بیایید به بِیت‌لِحِم برویم و آنچه را روی داده و خداوندْ ما را از آن آگاه کرده است،‏ ببینیم.‏» ۱۶ پس به‌شتاب رفتند و مریم و یوسف و نوزادِ خفته در آخور را یافتند.‏ ۱۷ چون نوزاد را دیدند،‏ سخنی را که دربارهٔ او به ایشان گفته شده بود،‏ پخش کردند.‏ ۱۸ و هر که می‌شنید،‏ از سخن شبانان در شگفت می‌شد.‏ ۱۹ امّا مریم،‏ این همه را به خاطر می‌سپرد و در دل خود به آنها می‌اندیشید.‏ ۲۰ پس شبانان خدا را حمد و ثنا گویان بازگشتند،‏ به سبب هرآنچه دیده و شنیده بودند،‏ چنانکه بدیشان گفته شده بود.‏

آیین تقدیم عیسی در خانهٔ خدا

۲۱ در روز هشتم،‏ چون زمان ختنهٔ نوزاد فرا رسید،‏ او را عیسی نام نهادند.‏ این همان نامی بود که فرشته،‏ پیش از قرار گرفتن او در رَحِم مریم،‏ بر وی نهاده بود.‏

۲۲ چون ایام تطهیر ایشان مطابق شریعت موسی به پایان رسید،‏ یوسف و مریم،‏ عیسی را به اورشلیم بردند تا به خداوند تقدیم کنند،‏ ۲۳ طبق حکم شریعت خداوند که می‌فرماید:‏ «نخستین ثمرهٔ ذکور هر رَحِمی،‏ مقدس برای خداوند خوانده شود.‏»؛‏ ۲۴ و نیز تا قربانی تقدیم کنند،‏ مطابق آنچه در شریعت خداوند آمده،‏ یعنی «یک جفت قمری یا دو جوجه کبوتر».‏

۲۵ در آن زمان،‏ مردی پارسا و دیندار،‏ شَمعون نام،‏ در اورشلیم می‌زیست که در انتظار تسلی اسرائیل بود و روح‌القدس بر او قرار داشت.‏ ۲۶ روح‌القدس بر وی آشکار کرده بود که تا مسیحِ خداوند را نبیند،‏ چشم از جهان فرو نخواهد بست.‏ ۲۷ پس شَمعون به هدایت روح وارد صحن معبد شد و چون والدین عیسای نوزاد او را آوردند تا آیین شریعت را برایش به جای آورند،‏ ۲۸ شَمعون در آغوشش گرفت و خدا را ستایش‌کنان گفت:‏

۳۰ زیرا چشمان من نجات تو را دیده است،‏

۳۱ نجاتی که در برابر دیدگان همهٔ ملتها فراهم کرده‌ای،‏

۳۳ پدر و مادر عیسی از سخنانی که دربارهٔ او گفته شد،‏ در شگفت شدند.‏ ۳۴ سپس شَمعون ایشان را برکت داد و به مریم،‏ مادر او گفت:‏ «مقدّر است که این کودک موجب افتادن و برخاستن بسیاری از قوم اسرائیل شود،‏ و آیتی باشد که در برابرش خواهند ایستاد،‏ ۳۵ و بدین‌سان،‏ اندیشهٔ دلهای بسیاری آشکار خواهد شد.‏ شمشیری نیز در قلب تو فرو خواهد رفت.‏»‏

۳۶ در آنجا نبیه‌ای می‌زیست،‏ حَنّا نام،‏ دختر فَنوئیل از قبیلهٔ اَشیر،‏ که بسیار سالخورده بود.‏ حَنّا پس از هفت سال زناشویی،‏ شوهرش را از دست داده بود ۳۷ و تا هشتاد و چهار سالگی بیوه مانده بود.‏ او هیچ‌گاه معبد را ترک نمی‌کرد،‏ بلکه شبانه‌روز،‏ با روزه و دعا به عبادت مشغول بود.‏ ۳۸ حَنّا نیز در همان هنگام پیش آمد و خدا را سپاس گفته،‏ با همهٔ کسانی که چشم‌انتظار رهایی اورشلیم بودند،‏ دربارهٔ عیسی سخن گفت.‏

۳۹ چون یوسف و مریم آیین شریعت خداوند را به کمال به جای آوردند،‏ به شهر خود ناصره،‏ واقع در جلیل،‏ بازگشتند.‏ ۴۰ باری،‏ آن کودک رشد می‌کرد و قوی می‌شد.‏ او پر از حکمت بود و فیض خدا بر او قرار داشت.‏

عیسای نوجوان در خانهٔ خدا

۴۱ والدین عیسی هر سال برای عید پِسَخ به اورشلیم می‌رفتند.‏ ۴۲ چون عیسی دوازده ساله شد،‏ به رسم عید به اورشلیم رفتند.‏ ۴۳ پس از پایان آیین عید،‏ چون راه بازگشت پیش گرفتند،‏ عیسای نوجوان در اورشلیم ماند.‏ امّا والدینش از این امر آگاه نبودند،‏ ۴۴ بلکه چون می‌پنداشتند در کاروان است،‏ روزی تمام سفر کردند.‏ سرانجام به جستجوی عیسی در میان خویشاوندان و دوستان برآمدند.‏ ۴۵ و چون او را نیافتند،‏ در جستجویش به اورشلیم بازگشتند.‏ ۴۶ پس از سه روز،‏ سرانجام او را در معبد یافتند.‏ در میان معلمان نشسته بود و به سخنان ایشان گوش فرا می‌داد و از آنها پرسشها می‌کرد.‏ ۴۷ هر که سخنان او را می‌شنید،‏ از فهم او و پاسخهایی که می‌داد،‏ در شگفت می‌شد.‏ ۴۸ چون والدینش* او را در آنجا دیدند،‏ شگفت‌زده شدند.‏ مادرش به او گفت:‏ «پسرم،‏ چرا با ما چنین کردی؟‏ پدرت و من با نگرانی بسیار در جستجوی تو بودیم.‏» ۴۹ امّا او در پاسخ گفت:‏ «چرا مرا می‌جستید؟‏ مگر نمی‌دانستید که می‌باید در خانهٔ پدرم باشم؟‏»‏* ۵۰ امّا آنها معنای این سخن را که بدیشان گفت درنیافتند.‏ ۵۱ پس با ایشان به راه افتاد و به ناصره رفت و مطیع ایشان بود.‏ امّا مادرش تمامی این امور را به خاطر می‌سپرد.‏

۵۲ و عیسی در قامت و حکمت،‏ و در محبوبیت نزد خدا و مردم،‏ ترقّی می‌کرد.‏