حِزقیال

۱۸ بعد دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۲ ‏«منظورتان از این مَثَل که در سرزمین اسرائیل می‌گویید،‏ چیست:‏ ‹پدران غوره خوردند،‏ ولی دندان‌های پسرانشان کند شد›؟‏

۳ ‏«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹به حیات خودم قسم که دیگر از این مَثَل در اسرائیل استفاده نخواهید کرد.‏ ۴ جان هر کس به من تعلّق دارد.‏ همهٔ جان‌ها،‏ چه جان پدر،‏ چه جان پسر به من تعلّق دارد.‏ هر کسی که گناه کند،‏ اوست که می‌میرد.‏

۵ ‏«‹فرض کنید کسی درستکار است و از روی عدل و انصاف عمل می‌کند.‏ ۶ برای مثال،‏ او روی کوه‌ها از گوشت حیواناتی که برای بت‌ها قربانی شده‌اند نمی‌خورد؛‏ به بت‌های نفرت‌انگیز* قوم اسرائیل امید نمی‌بندد؛‏ با زن همسایه‌اش زنا نمی‌کند و با زنی که عادت ماهانه دارد،‏ همخواب نمی‌شود.‏ ۷ به کسی ظلم نمی‌کند و چیزی را که قرض‌گیرنده پیش او گرو گذاشته،‏ پس می‌دهد؛‏ دزدی نمی‌کند،‏ غذای خودش را به کسی که گرسنه است می‌دهد و به کسی که برهنه است لباس می‌پوشاند.‏ ۸ وقتی قرض می‌دهد بهره نمی‌گیرد و دنبال سود نیست؛‏ بی‌عدالتی نمی‌کند و وقتی کسی از همنوع خودش شکایتی دارد،‏ عادلانه قضاوت می‌کند.‏ ۹ او از تمام احکام و قوانینم اطاعت می‌کند تا به من وفادار بماند.‏ چنین شخصی عادل و درستکار است و حتماً زنده می‌ماند.‏› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.‏

۱۰ ‏«‹ولی فرض کنید او پسری داشته باشد که دزدی می‌کند یا قاتل است و یا به یکی از این کارها دست می‌زند،‏ ۱۱ هرچند که پدرش هیچ کدام از این کارها را انجام نداده است.‏ برای مثال،‏ او روی کوه‌ها از گوشت حیواناتی که برای بت‌ها قربانی شده‌اند می‌خورَد،‏ با زن همسایه‌اش زنا می‌کند،‏ ۱۲ به فقیران و نیازمندان ظلم می‌کند،‏ مال مردم را می‌دزدد،‏ چیزی را که پیش او گرو گذاشته شده پس نمی‌دهد،‏ به بت‌های نفرت‌انگیز امید می‌بندد و به کارهای زشت و زننده دست می‌زند؛‏ ۱۳ وقتی قرض می‌دهد بهره می‌گیرد و به دنبال سود است—‏مطمئناً این پسر زنده نمی‌ماند.‏ بدون شک،‏ او به خاطر همهٔ کارهای زشتی که انجام داده،‏ کشته می‌شود و خونش به گردن خودش خواهد بود.‏

۱۴ ‏«‹ولی فرض کنید مردی پسری داشته باشد که تمام گناهان پدرش را می‌بیند و با این حال،‏ آن‌ها را انجام نمی‌دهد.‏ ۱۵ برای مثال،‏ او روی کوه‌ها از گوشت حیواناتی که برای بت‌ها قربانی شده‌اند نمی‌خورد،‏ به بت‌های نفرت‌انگیز قوم اسرائیل امید نمی‌بندد و با زن همسایه‌اش زنا نمی‌کند؛‏ ۱۶ به کسی ظلم نمی‌کند؛‏ به‌زور چیزی را گرو نمی‌گیرد،‏ دزدی نمی‌کند و غذای خودش را به کسی که گرسنه است می‌دهد و به تن کسی که برهنه است لباس می‌پوشاند.‏ ۱۷ به فقیران ظلم نمی‌کند؛‏ وقتی قرض می‌دهد به دنبال سود نیست و بهره نمی‌گیرد.‏ او از تمام احکام و قوانینم اطاعت می‌کند.‏ چنین کسی به خاطر گناهان پدرش نمی‌میرد،‏ بلکه حتماً زنده می‌ماند.‏ ۱۸ اما پدرش به خاطر گناهان خودش می‌میرد،‏ چون کلاهبرداری کرده،‏ مال برادرش را خورده و در میان قومش کارهای نادرست انجام داده است.‏

۱۹ ‏«‹اما شما می‌پرسید:‏ «چرا پسر به خاطر گناهان پدرش مقصر شناخته نمی‌شود؟‏» چون آن پسر،‏ عادل و درستکار بوده و از تمام احکام و قوانینم اطاعت کرده است.‏ به همین دلیل،‏ او حتماً زنده می‌ماند.‏ ۲۰ هر کسی که گناه کند،‏ اوست که می‌میرد!‏ هیچ پسری به خاطر گناهان پدرش مقصر شناخته نمی‌شود و هیچ پدری هم به دلیل گناهان پسرش مقصر شناخته نمی‌شود.‏ شخص درستکار به خاطر درستکاری خودش پاداش می‌گیرد و شخص شریر به خاطر شرارت خودش مجازات می‌شود.‏

۲۱ ‏«‹اما اگر شخص شریر از همهٔ گناهانی که مرتکب شده،‏ دست بکشد و از قوانین من اطاعت کند و کاری را که درست و عادلانه است انجام دهد،‏ حتماً زنده خواهد ماند و نخواهد مرد.‏ ۲۲ من او را به خاطر گناهانی که مرتکب شده مجازات نمی‌کنم* و او به خاطر درستکاری‌اش زنده خواهد ماند.‏

۲۳ ‏«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹آیا فکر می‌کنید من از مردن کسی که شریر است خوشحال می‌شوم؟‏ به هیچ وجه!‏ من ترجیح می‌دهم که او رفتارش را تغییر دهد و زنده بماند.‏›‏

۲۴ ‏«اما اگر شخص درستکار از درستکاری دست بکشد و خطایی از او سر بزند* و مثل بقیهٔ شریران به کارهای زشت و زننده دست بزند،‏ آیا زنده می‌ماند؟‏ البته که نه!‏ تمام کارهای خوب گذشته‌اش فراموش می‌شود و به خاطر خیانت و گناهی که کرده،‏ خواهد مرد.‏

۲۵ ‏«‹ولی شما می‌گویید:‏ «راه‌های یَهُوَه عادلانه نیست!‏» ای قوم اسرائیل،‏ لطفاً به من گوش کنید!‏ آیا راه‌های من عادلانه نیست یا راه‌های شما؟‏

۲۶ ‏«‹وقتی شخص درستکار از درستکاری دست بکشد و خطایی از او سر بزند،‏ حتماً جانش را از دست می‌دهد؛‏ او به دلیل خطای خودش می‌میرد.‏

۲۷ ‏«‹اگر شخص شریر از کارهای شریرانه‌اش دست بکشد و کاری را که درست و عادلانه است انجام دهد،‏ جان خودش را نجات خواهد داد.‏ ۲۸ وقتی او می‌فهمد که دست به گناه زده است و بعد،‏ از همهٔ گناهانی که مرتکب شده دست می‌کشد،‏ حتماً زنده می‌ماند و نمی‌میرد.‏

۲۹ ‏«‹با وجود این،‏ ای قوم اسرائیل شما می‌گویید:‏ «راه‌های یَهُوَه عادلانه نیست!‏» ای قوم اسرائیل،‏ آیا واقعاً راه‌های من است که عادلانه نیست یا راه‌های شما؟‏›‏

۳۰ ‏«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹پس ای قوم اسرائیل،‏ من هر کدام از شما را مطابق کارهایتان* داوری خواهم کرد.‏ برای همین،‏ توبه کنید و از همهٔ گناهانتان کاملاً دست بکشید؛‏ مبادا گناهانتان باعث لغزش شما شود و مقصر شناخته شوید.‏ ۳۱ گناهانتان را از خود دور کنید و دل و روحیه‌ای تازه در خود به وجود آورید!‏ ای قوم اسرائیل،‏ چرا باید بمیرید؟‏›‏

۳۲ ‏«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹من از مردن هیچ کس خوشحال نمی‌شوم!‏ پس توبه کنید و زنده بمانید.‏›»‏