نامهٔ دوم پولُس به قُرِنتیان

۶ پس ما به عنوان همکاران خدا از شما خواهش می‌کنیم که لطف او را بپذیرید و فراموش نکنید که چرا خدا لطفش را شامل حالتان کرده است،‏ ۲ چون او می‌گوید:‏ «در زمان لطفم،‏* دعای تو را شنیدم و در روز نجات،‏ به تو کمک کردم.‏» الآن زمان لطف خداست!‏* الآن روز نجات است!‏

۳ ما هیچ وقت نمی‌خواهیم باعث لغزش* کسی شویم،‏ چون نمی‌خواهیم کسی به خدمتمان ایراد بگیرد.‏ ۴ در واقع،‏ از هر جهت سعی کرده‌ایم که شایستگی‌مان را به عنوان خادمان خدا ثابت کنیم؛‏ برای مثال،‏ هر نوع زحمتی را تحمّل کرده‌ایم؛‏ مصیبت دیده‌ایم؛‏ محتاج شده‌ایم؛‏ با مشکلات دست و پنجه نرم کرده‌ایم؛‏ ۵ شلاق خورده‌ایم؛‏ به زندان افتاده‌ایم؛‏ با آشوب‌ها روبرو شده‌ایم؛‏ سخت کار کرده‌ایم؛‏ بی‌خوابی و گاهی هم گرسنگی کشیده‌ایم؛‏ ۶ همچنین زندگی پاکی داریم؛‏ از شناخت دقیقی برخورداریم؛‏ صبور و مهربانیم؛‏ روح‌القدس را داریم؛‏ محبتمان بی‌ریاست؛‏ ۷ حقیقت را می‌گوییم؛‏ به قدرت خدا متکی هستیم؛‏ اسلحه‌های عدالت* در دست راست و چپ ماست؛‏ ۸ چه به ما احترام بگذارند،‏ چه نگذارند و چه از ما ایراد بگیرند،‏ چه تعریف کنند.‏ ما را دروغگو می‌دانند،‏ ولی ما فقط حقیقت را می‌گوییم.‏ ۹ ما را افرادی گمنام به حساب می‌آورند،‏ ولی خدا ما را می‌شناسد؛‏ ما را لایق مرگ می‌دانند،‏ ولی هنوز زنده‌ایم؛‏ ما را تنبیه کرده‌اند،‏ اما جانمان را از دست نداده‌ایم؛‏ ۱۰ فکر می‌کنند که غصه‌داریم،‏ ولی همیشه شادیم؛‏ ما را فقیر می‌دانند،‏ ولی عدهٔ زیادی را ثروتمند کرده‌ایم؛‏ فکر می‌کنند چیزی نداریم،‏ ولی صاحب همه چیز هستیم.‏

۱۱ ای هم‌ایمانان عزیز که در قُرِنتُس هستید،‏ ما رُک و پوست‌کنده با شما حرف زده‌ایم و دل‌هایمان را به روی شما باز کرده‌ایم.‏ ۱۲ ما عشق و علاقه‌مان را از شما دریغ نکرده‌ایم،‏ ولی شما عشق و علاقه‌تان را از ما دریغ کرده‌اید.‏ ۱۳ پس من به شما که مثل فرزندان خودم هستید می‌گویم که شما هم دل‌هایتان را به روی ما باز کنید.‏

۱۴ با بی‌ایمانان زیر یوغ نامیزان نروید.‏* آیا ممکن است بین درستکاری و قانون‌شکنی پیوندی باشد؟‏ آیا نور و تاریکی با هم ارتباطی دارند؟‏ ۱۵ به علاوه،‏ آیا بین مسیح و بِلیعال* توافقی وجود دارد؟‏ آیا بین یک ایماندار و بی‌ایمان وجه مشترکی وجود دارد؟‏ ۱۶ آیا می‌شود معبد خدا را با بتخانه یکی دانست؟‏ چون ما معبد خدای زنده هستیم،‏ درست همان طور که او گفت:‏ «من در میان آن‌ها ساکن خواهم شد و در میان آن‌ها راه خواهم رفت.‏ من خدای آن‌ها خواهم بود و آن‌ها قوم من خواهند بود.‏» ۱۷ ‏«یَهُوَه* می‌گوید:‏ ‹از بین آن‌ها بیرون بیایید و خودتان را از آن‌ها جدا کنید!‏ به هیچ چیز ناپاکی دست نزنید؛‏ آن وقت،‏ من شما را با آغوش باز خواهم پذیرفت.‏›» ۱۸ ‏«یَهُوَه خدای قادر مطلق می‌گوید:‏ ‹من پدر شما خواهم بود و شما پسران و دختران من خواهید بود.‏›»‏